aitu (p. 80) . Being separated by spaces, standing close but not in contact, செறிவின் மை. 2. Fineness, minuteness, subtleness, permeableness, நுண்மை. (தீ. 436.) ஐததுநெல்அடர்ந்ததுசுற்றம். Let the rice-crop be thin, but relations thick, numerous. [prov.] வலிச்சலையைதாங்கிப்போட்டுத்தை. Put the laths rather wide apart. ஐதபயிர், s. A thin crop of growing corn. ஐதாகவிதைத்தல், v. noun. Sowing thinly, sparsely. 7)

o (p. 81) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To resemble, to equal, to be like, to match, நிகர்க்க. 2. v. n. To be fit, be suitable, to consist with, be adapted to, தகுதி யாயிருக்க. 3. To be equal, be parallel, alike, to match, to tally, correspond, சமமாயிருக்க. 4. To agree, consent to, allow, yield in argument, பொருந்த. ஒக்கும். It will agree, be proper, suitable, fit, like the same. ஒக்கும்வகையினால். By mutual agreement. (El. 291.) (p.) ஒத்தகுடிப்பிறந்தோர். Those born in families of equal rank that may inter-marry. எத்தால்வாழலாம்--ஒத்தால் வாழலாம். [vul.] How may we prosper? we may prosper by promoting concord. அதனோடொக்கும்--அதற்கொக்கும்--அதையொக் கும். It equals or is like that. விதியெனினும் விகாரமெனினுஞ்செயற்கையெனினு மொக்கும். In grammar, விதி, விகாரம் and செ யற்கை are synonymes. வில்லொக்கும்புருவம். Eye-brows resembling a bow. மக்களேபோல்வர்கயவரவரன்னவொப்பாரியாங்கண் டதில். The base among men are formed like others. We see no other two classes of beings that do so resemble each other. ஒக்க, inf. [used adverbially.] Together with, in company with, கூட. 2. Plentifully, bountifully, numerously. ஒக்கக்கிடக்கிறது. There is abundance. ஒக்கப்படித்தவர். One who has learned much--commonly in sarcasm. ஒக்கப்பிறந்தவர்கள். Children of the same mother. ஒக்கவில்லை. There is not much. ஊரொக்கக்கொள்ளைகொண்டுண்டவன்சுற்றம் போல் வேரொக்கக்கெடுமூலவியாதியே. The hemorrhoids will be as thoroughly extirpated (by this specific) as the posterity of one who plundered the whole village. ஒக்கப்போக, inf. To join in company with. ஒத்த, rel. part. Conformable, suitable, consistent, equal. அப்படிக்கொத்தது. Such. பிறரைவருத்துவதற்கொத்தபாவமில்லை. There is no sin equal to that of afflicting others. ஒத்தசனம்--ஒத்தசாதி, s. Tribes, confederate castes linked together, securing general resentment of an injury done to any member of the respective communities. ஒத்ததரை, s. Level ground. *ஐராணி, s. The wife of Indra, இந்திராணி. 2. Parvati, பார்ப்பதி. See அயிரா ணி. 4) *

oppāri (p. 82) s. Comparison, similarity, likeness, ஒத்தபாவனை. 2. A funeral elegy, lamentation or episode sung by women and abounding with comparisons between the deceased and other objects, அ ழுகையிலொப்பனையிடுகை. மக்களே போல்வர்கயவர்அவரன்னவொப்பாரியாங்க ண்டதில். The base among men are formed like others, we see no two classes of beings that so much resemble each other. (குறள்.) ஒப்பாரிகொள்ளுதல்--ஒப்பாரிபிடி த்தல், v. noun. Esteeming one as a near relation because of his resemblance to a deceased member of the family. ஒப்பாரிக்காரன், s. One so esteemed. ஒப்பாரிசொல்ல, inf. To sing a funeral elegy for a deceased relative. ஒப்பாரியிட்டழ, inf. To sing an elegy with wailing.--Note. This is frequently done with great pathos and the intensity of feeling is heightened by numerous references to the beauty and excellency of the deceased--as உன்பல் லழகின்பாவனையைப் பார்த்தநமன்விடானே, the regent of the dead, fascinated by the beauty of thy teeth, would not pass thee over. 15)

kṉ (p. 102) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To be heavy, to become heavy, massive, solid, thick, hard, injurated, பாரமா யிருக்க. 2. To be thick, close, crowded, numerous, பருக்க. 3. To be abundant, copious, to outweigh, &c., அதிகரிக்க; the infinitive used adverbially expresses very much. கனக்கக்கொடுத்தான். He gave plentifully. கனத்தஉடைமைக்கனர்த்தமில்லை. Solid property will not soon be injured. காரியங்கனத்துக்கொண்டது. The matter has become more serious. குற்றங்கனத்துக்கொண்டது. The crime is aggravated. குரல்கனத்துப்போயிற்று. The voice is become heavy, hoarse--as of one who has reached manhood, one who drinks liquor, &c. கனத்தஆக்கினை, s. Severe punishment. கனத்தகுடி, s. An illustrious and noble family. கனத்தசமுசாரம், s. A numerous family. கனத்ததோல், s. Thick skin--as that of a beast or of the hand, &c., hardened and thickened by labor. கனத்தநாள், s. A critical day in diseases--as the day of new or full moon, &c., when the influence of the planets is unusually powerful, aggravating disease, &c. On such days it is deemed improper to bathe, take medicine, &c. (c.). கனத்தபயிர், s. A thick crop. கனத்தபனி, s. A heavy dew. கனத்தமனிதன், s. A large heavy man. சரீரங்கனத்துக்கொள்ள, inf. To become heavy--as the body, by disease, humors, corpulency, &c. தலைகனத்துக்கொள்ள, inf. To grow heavy--as the head through cold. வயிறுகனத்துக்கொள்ள, inf. To have indigestion. 2. To eat a belly-full, to be well stuffed. 3. To become gravid; sometimes in this meaning, spoken in contempt, of pregnancy from illicit intercourse. கனப்பு, v. noun. [vul.] Thickness, becoming thick, கனம். 2. Weight, heaviness, solidity, gravidity, பாரம். 3. The hardness of a swelling, அழுத்தம். 4. stoutness, lustiness, grossness, கொழுப்பு. 5. Pride, self-importance, இறுமாப்பு. உன்கனப்பெடுத்துப்போடுவேன். I will reduce you. சரீரக்கனப்பு, s. Heaviness of the body--as in plethora, &c. தலைக்கனப்பு, s. Heaviness in the head. வயிற்றுக்கனப்பு, s. Heaviness of the system from indigestion, constipation, &c. 29)

kiruttiyam (p. 111) s. Act, actions, performances, operation, தொழில். 2. Moral actions good or bad, involving future retributions, கன்மக்கிரியை. 3. A course of conduct, நடக்கை. 4. Work, business, employment, லௌகிகவேலை. 5. Religious rules, prescribed duties, கடமை. 6. Rites, ceremonies, &c., religious acts or practice, சடங்கு. 7. The operations of the deity--popularity in the characters of creator, preserver and destroyer; but in the mystic parts of the Agama system, the works of obscuring and enlightening the soul are superadded. Wils. p. 243. KRUTYA. தன்கிருத்தியந்தான்பார்க்கவேண்டும். Each one must perform his appropriate duties, personal, social, relative, civil, &c. கிருத்தியகர்த்தா, s. An operating deity, or a god who performs either of the five great operations in the universe. கிருத்தியகர்த்தாக்கள், s. (pl.) Agents who carry on operations in the universe; also, those of the விஞ்ஞானகலர் and பிர ளயாகலர் class of souls that have advanced so as to be cleansed from மலம், and permitted to be operative. கிருத்தியப்பிழை, s. Misdeeds, misbehaviour. 2. Failure or transgression in the performance of prescribed rites, ceremonies or other duties. கிருத்தியமில்லாதவன், s. One who does not practise the rites of the religion. ஒருகிருத்தியமுமில்லாதவன். One unemployed. கிருத்தியமுடிக்க, inf. To perform prescribed duties--as religious rites, ceremonies, &c. கிருத்தியம்பண்ண--கிருத்தியம்நடத்த inf. To perform the works of creation, &c..--as a deity, ஐந்தொழில்செய்ய. The direct object of this work is fancied to be; 1. To cleanse the soul from its moral defilements. 2. To cause it to experience the fruit of former actions. 3. To give it a temporary rest. 4. To produce an equilibrium between the good and evil actions of the soul. 5. To emancipate it from the பாசம் entanglements. (சிவ. சி.) 2. To perform works, rites, &c., சடங்குசெய்ய. 3. To perform the duties of one's calling, தொழில்செய்ய. 4. To perform the funeral rites for a deceased ancestor, உத்தரகிரியைசெய்ய. பஞ்சகிருத்தியம், s. The five operations of deity under various names, forms and modifications, viz.: 1st. சிருட்டி or படை த்தல், the work of creating or transforming matter, evolving it from the primitive Maya, producing words, furnishing the soul with its appropriate body, according to its actions in a previous birth, &c. In the popular system, this office is ascribed to Brahma. 2d.திதி or காத்தல், the work of preserving, usually ascribed to Vishnu. 3d. சங்காரம் or அழித்தல், the work of destroying, or of reducing the universe to the primitive Maya, through numerous involutions, --as earth into water, water into fire, &c. This office is ascribed to உருத்தி ரன், who by his worshippers is identified with Siva whom they consider supreme. 4th. திரோபவம் or மறைத்தல், the work of obscuration, or the veiling of the soul in moral darkness, and beclouding the understanding, so that the divine being cannot be perceived, while the mind attracted and illuded by visible and sensual objects, is excited to the performance of new actions, by which absolute liberation from பாசம் entanglements is prevented, and connection with Maya and its consequent transmigrations--except where the sanchita (சஞ்சிதம்) of former births is exhausted --is indefinitely prolonged. This is ascribed to மயேச்சுரன். 5th. அனுக்கிரகம் or அருளல், this is a work of benevolence as exerted for the benefit of the soul in furnishing it with appropriate bodies by which to expiate the guilt of former actions, though obscuring it with திரோ பவம், while it is thus working itself clear, at length withdrawing the veil and showing it that all visible and sensual objects are illusory and deceptive; also annihilating the passions and exciting disgust toward the objects of sense, and utter indifference to all mundane affairs, and thus causing entire cessation from physical and moral actions, and maturing it for final emancipation, and union with the Supreme. It is ascribed to சதாசிவம். சமுசாரகிருத்தியம், s. Domestic affairs, household business. 10) *

kiḷai (p. 112) s. Branching, ramification, branch, மரமுதலியவற்றின்கிளை. 2. A bough, a spring, a twig, a spray, a sprout, a shoot, a bud, தளிர். 3. Kindred relations, line, family branches சுற்றம். 4. A herd (of cattle). a flock, a horde, a shoal; a family, a race, a group, a class, a company, கூட்டம். 5. Bamboo, மூங்கில். 6. A mode of singing, ஓர்பண். 7. One of the musical tones modulated by the palate--the third in the gamut, கைக்கிளையென்னுமிசை. 8. One of the strings of the lute corresponding with the கைக்கிளை tone, யாழினோர்நரம்பு. கிளைகிளையாய், In herds, flocks or groups. கிளைகூட்ட, inf. To screech--as two or more ஆந்தை owls together. கிளைக்கதை, s. One story branching out of another, a ramifying narrative; an episode. கிளைவழி, s. Lineage, pedigree, உறவின் வழி. 2. A branching street, கொடிவழி. கிளைநறுக்க, inf. To prune, to lop. கிளைபுறப்பட, inf. To shoot forth--as a branch. கிளையோட--கிளைவிட inf. To put forth twigs, branches, &c. 2. To ramify, to branch out. நெடுங்கிளை, s. A straight branch. பக்கக்கிளை, s. A by-shoot. பொய்க்கிளை, s. [prov.] False sprouts for fruit in jack-trees. மெய்க்கிளை, s. [prov.] Sprouts of genuine fruits in jack-trees. கிளைஞர், s. (pl.) Relations, kindred, உற வோர். 2. Friends, companions, associates, தோழர். See under கிளை, v. a. கிளைபெருக்க, inf. To be numerous, to multiply, ramify, increase, &c.--as a family. கிளைமை, s. Relationship, உறவு. 2. Amity, friendship, சினேகம். கிளையார், s. Kindred, friends. கிளைப்பெயர், s. [in grammar.] Names of a small class or division of men, or animals, as distinguished from குழூஉப் பெயர் and சாதிப்பெயர்--as in எயின், hunting class; தமர், one's family circle. 13)

kiḷai (p. 112) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To put forth twigs, branches, &c.; to ramify, to branch, மரக்கிளைகிளைக்க. 2. To multiply, to grow numerous, பெருக. 3. To ramify --as families, சுற்றம்பெருக. 4. To grow full of branches, கப்புங்கவருமாய்நிறைய. 5. To grow thick or close--as the beard, boughs, herbage, grain, &c., நெருங்க. அவர்கள்கிளைத்துவிட்டார்கள். They have become very numerous from that stock. கிளைப்பு, v. noun. Branching, ramification. 15)

kūṭṭm (p. 133) v. noun. Junction, combination, meeting, union, contact, confluence, கூடு கை. 2. Crowd, multitude, assembly, company; collection of persons, animals or things; flock, herd, clump, swarm, group, திரள். 3. Association, society, party, confederation; சனக்கூட்டம். 4. Class, kind, series, set, pair, brace, species, genus, தொகுதி. 5. Copulation, conjugal life, ஸ்திரீபுருஷசஞ்சாரம். 6. Kindred, relations, connexions, race, tribe, caste, இனம். 7. Battle, engagement, fighting, போர். 8. Friendship, intimacy, companionship, சினேகம். 9. Multiplicity of a family or tribe, numerousness, மிகுதி. 1. [in gram.] Coalescence, combination --as of letters, &c., மயக்கு; [ex கூடு, collect, unite, &c.] 11. (சது.) Cakes of the refuse of cocoanuts, rape-seed, illupy-seed, &c., after pressing out the oil, பிண்ணாக்கு. கூட்டங்கூட்டமாய். In crowds, in companies, in flocks, &c. அவன்என்கூட்டமல்ல. He is not my relation; he is not of my caste. இந்துவோடிரவிகூட்டம், s. Conjunction of the moon with the sun; the new moon, அமாவாசை. (நிக.) கூட்டங்கூட, inf. To assemble, or crowd together, to meet. 2. To hold a meeting. கூட்டத்தார், s. Relations, persons of the same family, tribe, &c. 2. Partisans, members of the same society or class. 3. Companions, friends, associates. 4. Society, association. 5. A class of demons moving in companies. கூட்டநாட்டம், v. noun. Associating, keeping company with, &c. 2. Holding society, assemblage. கூட்டமாயிருக்க, inf. To be crowded. ஒன்றன்கூட்டம், s. [in gram.] An aggregate of things of the same kind. 28)

koṭṭai (p. 146) s. Seeds of any kind, not enclosed in chaff or husk; a nut, வித்து. 2. The stone, kernel or seed of a fruit, பழத்தின்கொட்டை. 3. Testicles, பீசம். 4. Rolls of cotton or flax prepared for spinning, பஞ்சுக்கொட்டை. 5. A plug or tent of cloth to widen the hole in the ear for jewels, திரி. 6. A kind of female ear ornament, ஓர்காதணி. 7. The knob of a wooden sandal, பாதகுறட்டின்குமிழ். 8. A pad for the head in carrying a load, சும்மாடு. 9. A bolster, a pillow; a cushion, தலையணை. 1. The pericarp of the lotus flower, with which the female body is compared for softness, தாமரைக்கொட்டை. 11. [prov.] The fruit buds of the jack tree, பலாப்பிஞ்சு. கொட்டைகட்ட, inf. To gamble with இருப்பை seeds, ஓர்விளையாட்டு. கொட்டைக்காய், s. A seedy or stony fruit; any fruit the stones or seeds of which are large, or numerous, in proportion to the pulp. கொட்டைக்கச்சி--கொட்டைக்கையில், s. [prov. vul.] The half of a cocoanut shell. See கொட்டங்கைச்சி. கொட்டைக்குவிட, inf. To let a plant go to seed. கொட்டைச்செத்தல்--கொட்டைத்தேங் காய், s. [prov.] A dry cocoanut in which the kernel rattles, கொப்பரைத்தேங்காய். கொட்டைநூற்க, inf. To spin cotton, flax, &c. கப்பலோடிப்பட்டகடன் கொட்டைநூற்றுத்தீரு மோ. Will the debt contracted by a ship merchant be paid by spinning cotton? கொட்டைபுதைக்க--கொட்டைதாழ்க்க, inf. To plant fruit stones. கொட்டைப்பாக்கு, s. An entire arekanut dried without boiling. கொட்டைப்புளி, s. Pulp of tamarind fruit with the stones. கொட்டைப்போட, inf. To place seeds in garden beds, or to bury palmyra stones in the ground to grow. 2. To form the fruit buds--as the jack tree. 3. [vul. local.] To die, சாக. கொட்டைப்பெட்டி, s. A kind of basket for betel-nut, &c. 2. A basket for rolled cotton prepared for spinning. கொட்டைமுதல், s. [prov.] Capital in ready money, கைமுதல். கொட்டைமுத்து, s. The seeds or kernel of ஆமணக்கு. கொட்டைமுந்திரிகை, s. The cashewnut tree, முந்திரிகைமரம், Anacardium, L. கொட்டையிட, inf. To make rolls of cotton. கொட்டைக்கரந்தை, s. A plant, See கரந்தை. கொட்டையிலந்தை, s. A tree, Ziziphus xylopyrus. 39)

catam (p. 158) s. A hundred, நூறு. W. p. 827. S'ATA. 2. W. p. 333. CH'HADA A leaf, இலை. 3. A wing, a feather, இறகு. 4. W. p. 829. S'ADA. Grain, vegetables, &c., cropped to prevent over-growth, அறுபடு பயிர். (p.) 5. [com. a contraction of சததம்.] Perpetuity, eternity, நித்தியம், நிலைமை. (சது.) நாமென்னசதமோ? What! are we eternal? சதமானவாழ்வா. Is this an everlasting life? சதமல்ல. Not durable; perishable. (p.) சதகோடி, s. A number, a thousand millions, நூறுகோடி. 2. A diamond weapon of Indra having a hundred sides; the thunderbolt, வச்சிராயுதம். சதகோடிசங்கம், s. [com. சகாகோடிசங் கம்.] A very numerous assembly. சதமுனை, s. Thunder-bolt, as சதகோடி, 2. சதக்கிரது--சதக்கிருதன்--சதமகன்-சதமதத்தான், s. Indra--as the performer of a hundred sacrifices, இந்திரன். சதசுலோகம், s. A work on Materia Medica in a hundred verses, ஓர்நூல். சதஞ்சீவி, s. A long lived person, as சிரஞ்சீவி. சதஞ்சீவியாயிரு. Long live--an expression of blessing. சதமாயிருக்க, inf. To be perpetual, durable. சதேசன், s. A chief of hundred villages. 37)

cantāṉam (p. 159) s. Offspring, progeny, issue, சந்ததி. 2. Race, descent, lineage, family, pedigree, line, வமிசம். (c.) 3. Series, consecutive series, regular succession, concatenation, தொடர்பு. 4. Succession of an order--as of a priesthood, &c., குரு பாரம்பரை. 5. One of the five trees of Swerga, that yield whatever is desired, ஐந்தருவிலொன்று. W. p. 888. SANTANA. சந்தானகுரு, s. The family Guru. சந்தானந்தழைக்க, inf. To increase and prosper as a family, used in compliment, benediction, &c., மங்கலமொழி. சந்தானபாரம்பரை, s. Genealogy, family, lineage. சந்தானமற்றவன், s. A man without issue, one who has no son to perform the monthly and annual funeral rites; which is a thing greatly deplored, and evidence of sins in the present or some former birth. A term of reproach. சந்தானலட்சுமி, s. The gift of a numerous offspring. (c.) சந்தானவிரதம், s. A fast observed to obtain offspring. சந்தானவழி, s. Lineage either ascending or descending. (p.) சந்தானவிருத்தி, s. Family increase and succession. புத்திரசந்தானம், s. A male issue, a son. (c.) 93) *

camayam (p. 162) s. A convenient, suitable or proper time; leisure, convenience, opportunity, தருணம். 2. Time, season, occasion, juncture of time; emergency, extremity, காலம். 3. Any religious persuasion, faith or system, மார்க்கம். (c.) W. p. 894. SAMAYA. --Note.. There are twelve principal religious systems, of which six are approved and six rejected by the Saiva sect. 1. உட் சமையம், or the six systems considered orthodox by the Saivas are. 1. வைரவம், making Bhairava supreme. 2. வாமம், regarding the female principle in nature, as the primeval form of deity, and teaching the worship of the generative female organ. 3. காளாமுகம், similar to the வாமம். 4. மாவிரதம், teaching that the deity is a pure spirit. 5. பாசுபதம், similar to மாவிரதம். 6. சைவம், Saivism, which teaches that the deity is both spirit and matter; assuming forms for accomplishing his purposes. II. புறச்சமயம், or the six heterodox systems; viz.:-- 1. உலகாயதம். A species of Atheism regarding sensual gratifications as the chief good, as taught by the atheistical school of Charvaka. 2. புத் தம். Bhuddism, which rejects the notion of a Supreme being, maintains that all material existences proceed from a fortuitous combination of the four primitive elements, (earth, water, fire, and air,) and that mental phenomena are the mere results of organization. It regards Bhudd as a deified teacher and object of worship. 3. சமணம். The Jaina system which is a modification of Bhuddism, and regards Argha as the deified preceptor and object of worship. 4. மீமாஞ்சை. A system that regards Brahm as the soul of the universe. 5. பாஞ்சாரத்திரம். A system taught by Vishnu, during five successive nights. 6. பாட்டாசாரியம். The system of Battacharya whose followers regard the Vedas as god, and consider that virtuous actions of themselves result in felicity. III. Other systems derived from these twelve or in some respects similar to them are very numerous, some of them are கபாலம், சவுத்திராந்திகம், யோகசாரணம், ஆத்துமிகம், வைபாடிகம், நிகண்டவா தம், நையாயிகம், வைசேஷிகம், பதஞ்சலியம், சாங்கியம், சித்தாந்தம், வேதாந்தம், &c. The six orthodox systems among the Vaishnuvas are 1. யாதவம், that of Yádava Misra. 2. மாயாவாதம், that by Sankarachárya. 3. இரணியகர்ப்பம், that by Hiranyagarbha. 4. இராமானுசீயம், that by Rámánuja. 5. பாஸ்கரம், that by Bhaskara. 6. தத்துவவாதம், that by Mádhavácharya. சமயகருமம், s. Rites and duties of religion, மார்க்காசாரம். சமயகாரியம், s. Questions, matters, &c., of theology; religious concerns, subjects, &c. சமயக்கட்டு, s. Religious obligation. See கட்டு. சமயக்கொள்கை--சமயக்கோட்பாடு, s. Religious opinions, tenets, &c. சமயசாத்திரம், s. The theology of a sect. 2. Religious writings or shastras. சமயதீட்சை, s. The ceremony of initiating a disciple in the mantras, &c., peculiar to the sect. See தீட்சை. சமயத்தார், s. The followers of a religious system. சமயங்கடக்க, inf. To transcend all religions--as the supreme being. (p.) சமயநிந்தை, s. Scoffing at religion, profaneness, blasphemy, &c. சமயநிலை, s. The commands, tenets of a religion. 2. Religion as observed, believed, practised, &c., by its professors. சமயநூல், s. The religious writings of a sect. சமயப்பற்று, v. noun. Attachment to a religion. சமயபத்தி, s. Religious devotedness to a creed. சமயபேதம், s. Heresy, heterodoxy. 2. Diversity of religions. 3. Schism. 4. (c.) Unseasonableness. சமயபேதி, s. A heretic. 2. Schismatic. 3. One of another religion. சமயப்போலி, s. A spurious system of religion. (p.) சமயப்போக்கு, v. noun. The substance, scope, &c., of a religion. (Little used.) சமயமதம், s. Bigotry, enthusiasm, conceit in religion. சமயமதங்கொண்டாட, inf. To be enthusiastic, to act the bigot. சமயமானம், s. A natural regard to one's own religion. (c.) 2. (Rott.) Constancy or firmness in a religion. சந்நியாசிக்குஞ் சாதிமானஞ் சமயமானம்விடாது.... The ascetic who has relinquished every thing will not relinquish his caste or sect. சமயவாதம், s. Religious controversy. சமயவாதி, s. A disputant for religion. 2. A professor of religion. சமயாசாரம், s. The rites and ceremonies, of a religion according to a prescribed institute. 2. Religious practice, observance of rites. (c.) சமயாதீதன், s. The supreme Being-as transcending all religions, சமயங்கடந்த கடவுள். (p.) சமயி, s. [com. சமயத்தான்.] A religionist, a sectarian, the follower of any religion, sect, &c., a sectary. (p.) சமயமாயிருக்கையில், [adverbially.] At a particular juncture, in an emergency. சமயங்கடத்த, inf. [prov.] To while away time, to loiter. சமயங்கிடைக்க, inf. To obtain an opportunity. (c.) சமயங்கெட்டவேளை, s. An unseasonable time. (Limited usage.) சமயத்துக்குதவ, inf. To help in an emergency. சமயம்பார்க்க--சமயந்தேட, inf. To watch an opportunity. சமயாசமயம், s. Urgent or pressing occasion, unfavorable opportunity. (c.) தற்சமயம், s. The very juncture or moment. 2. A special opportunity. நற்சமயம், s. A good opportunity. சமயந்தப்பிவந்தான். He came unseasonably. சமயத்திலே கையைவிரித்தான். He refrained from helping in time of need. 2) *

cillipūttl (p. 186) v. noun. [prov.] Being glaring to the sight, as numerous lights, or flowers in full bloom--used in compari son. (c.)

tṉ (p. 231) (oblique of தான். His, hers, its. தனது. (sing. gen. of தான்.) His, hers, its. தன்காரியம், s. One's pursuits, self-interest. தன்காரியப்புலி. One who cares only for himself, a self-interested person. தன்காலம், s. Its own appropriate season, time of a person's power, or prosperity; or the period when a thing prevails, as rain in the monsoon, தன் னுடையகாலம். தன்குலம்வெட்டி, appel. n. Destroyer of his own family, தனதுவமிசத்தைக்கெடுக் கிறவன். 2. (fig. as a riddle.) The handle of an axe, கோடரிக்காம்பு. தன்கொண்டி, s. Self-will, one's pleasure, without consulting subordinates. தன்படுவன், s. [prov.] Natural formation, as of salt, in distinction from artificial, விளையுப்பு. தன்பாடு, v. noun. Attending to one's own business, going on in one's own way. . He is going on quietly, without interfering with others. தன்பால், s. (com. தனிப்பால்.) Pure milk. 2. See பால். தன்பிடி, s. One's opinion, religious or other. 2. Religious confidence. தன்பொருட்டனுமானம், s. [in log.] Inference from experience or observation applied to one's benefit, as opposed to பிறர்பொருட்டனுமானம். தன்பொறுப்பு, v. noun. Personal responsibility. தன்மயம், s. His own nature, தற்சுபா வம். (P.) தன்மனம், s. Uncontrolled, at liberty. 2. Self-will--as தன்கொண்டி. தன்மூப்பு, v. noun. Youthful arrogance, forwardness, self-will, இறுமாப்பு. 2. His own master, தன்னிஷ்டம். தன்மூப்பானவன்--தன்மூப்பாய்நடக் கிறவன், appel. n. An assuming, arrogant youth; an upstart. 2. One who acts on his own responsibility. தன்மூப்புச்செலுத்த--தன்மூப்புப்பண் ண, inf. To act on one's own responsibility. தன்மேம்பாடு, v. noun. One's abilities, greatness, influence, தன்பெருமை. தன்மேம்பாட்டுரை, s. [a figure in rhetoric.] Declaration of one's greatness, abilities &c., ஓரலங்காரம், அஃது தற்பு கழ்ச்சி. தன்வசம், s. In one's power. (c.) தன்வசப்படுத்த, inf. To take under charge, to appropriate a thing to one's own use. தன்வயத்தனாதல், v. noun. Independence or self-existence--one of the eight attributes of God, கடவுளெண்கு ணத்தொன்று. (p.) தன்வழி, s. One's parentage, or ancestry, one's relations, தன்மரபோர். தன்வழிப்படுத்த, inf. To bring to one's party, interest or religion; to proselyte. 2. To connect another family with one's own, by marriage. தன்விருத்தி, s. One's own employment. 2. One's daily occupation. தன்வினை, s. One's innate depravity, தன்னிருதயத்தின்கேடு. 2. Evil actions as resulting in future sufferings, ஊழ்வினை. 3. [in gram.] The intransitive or neuter verb, as பிறவினை is active. தன்வினைதன்னைச்சுடும். One's own devices prove his ruin. தன்வேதனை, s. Self-experience, selfperception, self-knowledge, சுயபரீட்சை. (p.) தன்வேதனைக்காட்சி, s. Perception by experience, &c. See காட்சி. தன்னடக்கம், s. Modesty, in regard to learning, wealth, &c. 2. Self-restraint, self-denial. 3. Self-possession, self-command. 4. Self-abasement. தன்னயம், s. Self-interest, one's own benefit, profit, self-indulgence. 2. Selfishness. தன்னரசு, s. Want of just administration of government, a state of anarchy. தன்னரசுநாடு, s. A country whose government is democratic or republican. தன்னரண்காத்தல், v. noun. One of the eight kinds of victory. See வெற்றி. தன்னவன், s. One nearly related or of the same party. தன்னறிவு, s. Consciousness, self-knowledge, சுயவறிவு. 2. Sobriety, recollection, self-possession, தன்னினைவு. 3. One's own knowledge, தனக்குரியவுணர்ச்சி. தன்னாணை, s. An oath upon one's self, person, life or soul. தன்னாரவாரம், s. One's own pleasure, free choice, preference. தன்னாலேதான்கெட, inf. To be ruined by one's own folly. தன்னிச்சை--தன்னிஷ்டம், s. Free will, one's own choice, எதேச்சை. 2. Self-will, independence, தன்கொண்டி. 3. Freedom, liberation from slavery, ஆளப் படாமை. தன்னிரைமீட்டல், v. noun. One of the eight kinds of victory. See வெற்றி. தன்னிலை, s. One's proper standing, nature, or state, சுபாவநிலை. 2. Equilibrium of the proper state of the numerous parts of the system, சமனாய்நிற்கை. தன்னிறமாக்கி, appel. n. A kind of hornet or wasp hat changes a grub to its own likeness. தன்னிறம், s. The color of red ochre, கற்காவி. தன்னீங்கல், v. noun. Liberty. 2. Independence, தன்னிஷ்டம். 3. Unconnectedness, சேராமை. தன்னுடையவன், appel. n. A client, a friend, a relation. தன்னெடுப்பு, v. noun. [prov.] Arrogance, self-importance, அத்தை. 2. Determined perseverance in a thing undertaken for credit's sake, தன்முயற்சி. தன்னைக்கட்ட, inf. [vul. தன்னக்கட்ட.] To be just sufficient for one's support. 2. v. a. To defend one's self by incantations, while going in the dark, in danger of wild beasts, &c. See கட்டு, v. செலவுக்குத்தன்னைக்கட்டும். It will be just sufficient for his expenses. தன்னைக்கட்டிநடக்கிறவன், appel. n. A frugal person, one who keeps within his income. தன்னைத்தாழ்த்த, inf. To humble or to abase one's self. தன்னைப்புகழ்தல், v. noun. Praising one's self. தன்னைப்புகழ்தலுந்தகும்புலவோர்க்கே. It becomes a poet to praise himself. தன்னையறிதல், v. noun. A girl becoming marriageable, பருவம்வாய்புறல். 2. Knowing one's self; i. e. knowing the power of the soul--as the ascetic, ஆ ன்மநிலையையுணர்தல். தன்னையறியாதசன்னதமில்லை. There is no want of self-possession; spoken of one supposed to be possessed by an evil spirit, yet retaining his conning. தன்னையறிந்தவன்தலைவனைஅறிவான். He who knows himself will know God. தன்னைமறந்தவன், appel. n. A selfrenouncing person, as an ascetic or a ஞானி. தன்னைமறுத்தல், v. noun. Self-denial. தன்னைவாட்டுதல்--தன்னையொறுத்தல், v. noun. Mortifying one's self. தன்னைவியக்க, inf. To admire one's self. தன்னொழுக்கம், s. Conduct suitable to one's age, rank, caste, religion, தன்னிலைக் குத்தக்கநடை. 51)

pr (p. 296) க்கிறது, ந்தது, க்கும், பரக்க, v. n. To spread, to extend, to be diffused, as water, air, odor, epidemics, clouds, or light; to be flattened by hammering, பரம்ப. 2. To be multiplied, to increase, to be propagated, as living creatures; to be numerous, as the varieties of beings; to swarm, to overrun, to over-spread, விருத்தியாக. 3. To be disseminated, propagated, peopled, மிக. பரந்துதிரிதல். Wandering about, as a beggar. பரந்தமுகம், s. [also படர்ந்தமுகம்.] A flat face. பரந்தவடிவு, s. A flat, plane surface or figure. பரந்தவட்டம், s. A large cymbal. பரந்தவட்டிகை, s. The larger hourplate, as சேமக்கலம். (சது.) பரந்தவர், appel. n. Beggars, wandering mendicants, இரந்துதிரிவோர். 25) *