kcṭu (p. 85) s. Blemish, fault, defect, inaccuracy, imperfection, குற்றம். 2. A blot, மாசு. (p.) 3. (c.) Doubt, ஐயம். 4. A scar, தழும்பு. கசடற, adv. Faultlessly, correctly, distinctly, thoroughly. கற்ககசடற. Learn thoroughly (what you undertake). (குறள்.) கல்விக்கழகு கசடறமொழிதல். Correctness of language (in matter and diction) is the beauty of learning. கசடன், s. (pl. கசடர்.) A base person, a low-bred or wicked person, கீ ழ்மகன். 2. An inconsiderate or careless man. கசடானமனம், s. A discontentedmind. கசட்டுத்தனம், s. Imperfection. 39)

kuṟṭṭriym (p. 132) s. [prov.] complaint, murmur, expression of dissatisfaction or discontent, குறைகூறல். குறட்டரியம்பண்ணுகிறான். He bears a grudge. 7)

kuṟai (p. 132) s. Dificiency, defalcation, imperfection; failure, ஊனம். 2. Indigence, poverty, destitution, தரித்திரம். 3. Request, petition, solicitation, கூறுங்குறை. 4. Complement, balance, the part wanting, arrears, எஞ்சல். 5. Remainder, overplus, remnant, the rest, residue, சேடம். 6. Fault, defect, flaw, குற்றம். 7. Dissatisfaction, grievance, umbrage, வெறுப்பு. 8. Displeasure, indignation--as of a demon of deity, in consequence of accustomed offerings being withholden, தெய்வக்குறை. 9. Tribute; revenue, அரசிறை. 1. [in gram.] Abscission, cutting off--as syncope, apocope, &c.; omission, suppression, சொல்லின் குறை. அவனுக்கென்மேற்குறையுண்டு. He is displeased with me; he has a complaint against me. இனியெனக்கென்னகுறை. What can I need more? 2. What defect is there in me now? குறைகொள்ள--குறையாயெண்ண, inf. To take a thing amiss, to feel aggrieved, to be piqued, to complain. குறைகோள், v. noun. Solicitation, petition, mendicity, இரத்தல். குறைசொல்ல, inf. To complain, to state grievances, to utter complaints, to express dissatisfaction. 2. To reveal one's wants, குறைகூற. 3. To change with fault; to censure, criticise; to blame. குறைதீர, inf. To be supplied--as wants. 2. To be satisfied. குறைதீர்க்க--குறையாற்ற--குறைநீக்க, inf. To supply wants, to satisfy; to relieve necessities. 2. To pacify, appease. 3. To fulfil an obligation. குறைமுடிக்க, inf. To grant requests. 2. To supply wants. 3. To take revenge. குறையற, inf. To be supplied--as wants, &c. See குறைதீர. குறையிரக்க, inf. To beg, supplicate, petition, விண்ணப்பஞ்செய்ய. குறையின்மை, s. Completeness; perfection; faultlessness. குறைநிறை, s. Domestic wants and comforts; defect or excess; 2. Deficiency--as towards a guest or in offerings to the deity, &c., often used in apology. குறைபட, inf. To be wanting or missing, to diminish; to grow less, scarce, dear. குறைப்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறான். He is displeased. குறைபாடு, v. noun. Deficiency, defect, ஈனம். 2. Want, lack, destitution, குறைவு. 3. Indigence, want, poverty, தரித்திரம். குறைப்பிராணனாய், adv. Half-dead-as குற்றுயிராய். குறைக்காரியம், s. The remainder--as of an affair, story, discourse, subject, business, &c. குறைநாள், s. The remainder or part of the day. 2. The days wanting to complete a given period. குறைப்பேர், s. The rest of the persons. குறைப்பொழுது, s. The remainder of of day, or time. குறைமாதம், s. Wanting in months-as premature delivery. 2. Deficiency in a month. குறைமாதத்துப்பிள்ளை, s. A child of premature birth. குறையுடல்--குறைத்தலை, s. A headless body, which is said sometimes to dance on the field of battle; trunks divested of heads. குறைக்கொள்ளி, s. A brand partially consumed. குறைச்சால், s. The balk in ploughing, உழவறாவிடம். See சால். குறைவயிறு, s. Stomach partially supplied; hunger not fully satisfied. குறைவயிறாய்சாப்பிட்டேன். I ate sparingly. குறைவேலை, s. An incomplete, unfinished work. தலைக்குறை, s. [in gram.] A ph&ae;resis --as மரை. for தாமரை. See under தலை. இடைக்குறை, s. [in gram.] Syncope-as உரம், for உதரம். See under இடை. கடைக்குறை, s. [in gram.] A pocope-as நீல் for நீலம். See under கடை. தெய்வக்குறை, s. God's displeasure. மனக்குறை, s. Dissatisfaction, discontent, umbrage, regret, &c. 47)

kōṭu (p. 149) கிறேன், கோடினேன், கோட, v. a. (Sans. KÔT'A, crooked.) To be crooked, oblique; to bend, வளைய. 2. To swerve, to deviate, to diverge, கோண. 3. To be partial, biased, நடுவுநிலைகோண. 4. To be envious, displeaced, to take umbrage, to have antipathy, வெறுப்புற. 5. v. a. To break, to snap off, முறிக்க. (p.) கோடாதகோல், s. A right sceptre, just government. கோடாதமனம், s. A liberal mind, a benevolent mind. 2. A mind free from envy, guile, bias, &c. கோடாதமொழி, s. Unfailing promises. (p.) கோடாமை, s. Straight forwardness, unbiasedness, &c. கோட்டம், v. noun. Crookedness, bent, flexture, வளைவு. 2. Grudging, malice, envy, அழுக்காறு. 3. Partiality, swerving from rectitude, injustice, obliquity, கோ ணல். 4. [prov.] Lines, figures, diagrams made of rice-flour, &c., on the floor in religious ceremonies, மாக்கோலம்; (ex கோடு.) முகங்கோடுதல், v. noun. Making a wry face through discontent, dissatisfaction, umbrage, sorrow, &c. சொற்கோட்டமில்லதுசெப்பமொருதலையாவுட்கோ ட்டமின்மைபெறின். Freedom from obliquity of speech is rectitude, if there be a (corresponding) freedom from bias of mind. (குற.) முகக்கோட்டம், v. noun. A sad, dejected countenance. 2. A look of reluctance or unwillingness. 15)

cāy (p. 178) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To cause to incline, lean, slope, &c., to tilt up, or raise on one side, சாயச்செய்ய. 2. To turn or give a new direction to a body of men; to drive, take away a herd or a single beast, ஓட்டிக்கொண்டுபோக. 3. To cause to recline, or lie down, உடலைச்சாய்க்க. 4. To cast, to run metals in bars, in the rough, &c., to be wrought afterward, உருக் கிச்சாய்க்க.--Note. The addition of கொள்ள gives a reflective sense to the verb in this, and similar cases. (c.) 5. [loc.] To steer a vessel toward the shore, கரையடுத்தோட்ட. 6. To bias or prejudice one, to excite or induce partiality, to warp, to turn, மனஞ் சாயப்பண்ண. 7. (p.) To rout, discomfit, defeat, to kill in battle, தோற்கப்பண்ண. சாய்த்துக்கொண்டுநடத்தல், v. noun. Walking in a leaning posture. (c.) செவிசாய்க்க, inf. To incline the ear, to give attention--as a deity or great person. மாடுசாய்க்க, inf. To drive cows or bullocks for grazing. தலைசாய்க்க, inf. To bow the head in obeisance, or reverence. 2. To hang the head, through discontent and disapprobation, தலைகவிள. கப்பல்சாய்த்தோட்டுதல், v. noun. Causing a ship, in sailing, to lean over. காரியத்திற்சாய்த்துவிட, inf. [prov.] To connive at a thing, சாடையாயிருக்க. 2. To be indulgent to a person. வெட்டிச்சாய்க்க, inf. To cut down a tree. 2. (fig.) To kill one outright. 18)

ciṇungku (p. 182) கிறேன், சிணுங்கினேன், வேன், சிணுங்க, v. n. To whine, pule, snivel, whimper; to repine, be discontented, மூக் காலேயழ. 2. To rain slightly, in light showers; to drizzle, மழைதூற. (c.) மழைசிணுங்கிக்கொண்டுநிற்கிறது.... It rains slightly and at intervals. சிணுங்கல், v. noun. Whining, whimpering, கொஞ்சுதல். 2. Drizzling rain, மழைத்தூற்றல். (c.) 11)

cuḷi (p. 198) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. and v. a. To be angry, express anger by the features, words, &c., கோபக்குறிகாட்ட, (c.) அவன் முகஞ் சுளித்துக்கொண்டு திரிகிறான். He is roaming about discontented; (lit.) twisting his face. சுளிக்கச்சொல்லேல். Speak not offensive words. (Auv.) சுளிப்பு, v. noun. As சுளிவு, which see. 73)

tirutti (p. 240) s. (Sa. திர்ப்தி.) Sufficiency, adequacy, satiety, பூரணம். 2. Fullness, gratification, satisfaction, contentment, மனரம்மியம். (c.) திருத்திபண்ண, inf. To satisfy, suffice, satiate. 2. To give satisfaction in the way of revenge. திருத்திபோசனம்--திருத்தியானபோச னம், s. Sufficiency of food, spoken after eating. திருத்தியடைய--திருத்தியாக, inf. To be satisfied--as the mind, or the appetite. திருத்தியில்லாதமனம், s. A discontented mind. 23) *

pacu (p. 289) s. A cow, பெண்பசு. [the most common usage in Tamil.] 2. A bull, எருது. 3. Taurus of the Zodiac, இடபஇராசி. 4. A living creature, சீவனுடையது. 5. A sacrificial ram, யாகத்துக்குரியஆடு. 6. Any animal, for sacrifice, மிருகம். 7. The soul, a sentient being or principle united with a body, or not; one of the three eternal uncreated principles called பசுபதிபாசம். W. p. 52. PASU. பசுத்தோல்போர்த்துப்புலிப்பாய்ச்சல்பாய்தல்..... Putting on a cow's skin and leaping like a tiger; i. e. assuming mildness, and using ferocity. தன்னைகொல்லவருகிறபசுவைத்தான்கொன்றால்தோ ஷமில்லை. It is not a sin to kill a cow in self-defence. பசுகரணம், s. Faculties of the soul. பசுக்காத்தல், v. noun. One of the six occupations of Vaisyas; the care of flocks. See தொழில். பசுக்காவலர், s. [pl.] Cowherds--the caste, இடையர். 2. Any of the three divisions of the Vaisyas. பசுஞானம், s. Nature, capacity or faculties of the soul. 2. Spiritual knowledge of the second degree, as distinguished from பதிஞானம் and பாசஞானம்; the former only being sufficient for salvation. 3. Limited knowledge of the soul as acquired by the senses. 4. The mode of existence of the soul, being itself intelligent, but subject to non-intelligence, by its moral evil, and connexion with matter. காவேரிக்கரைப்பசுபோல்அலைகிறான். He wanders like a cow on the banks of the Kavery--discontented. பசுத்தக்காளி--பசுவின்தக்காளி, s. A shrub, ஓர்தக்காளி, Physalis. பசுத்துவம், s. The nature, properties, &c., of the soul, ஆன்மதத்துவம். பசுநா, s. The பிராய் tree, (lit.) cowtongue-leaved. பசுநாகு, s. A female calf, a young cow, a heifer. பசுபதி, s. (St.) Siva, as lord of souls, சிவன்; [ex பதி, lord.] பசுபதிபாசம், s. The soul, deity and illusion or மாயை. See திரிபதார்த்தம். பசுபாசம், s. The entanglement of the soul with the body. பசுபாவம், s. Sins against creatures, as murder and cruelty, in distinction from sins against God, உயிர்ப்பாவம். பசுபுண்ணியம், s. Meritorious deeds for the benefit of creatures. பசுப்பட்டி-பசுமாட்டுப்பட்டி, s. A cowfold. பசுமந்தை, s. A herd of cows, பசுக் கூட்டம். பசுமாடு, s. A cow. பசுமுன்னை, s. A tree, a variety of Permna integrifolia with small leaves. பசுமோர், s. Butter milk, whey of cow's milk. பசுவதி, s. [prov.] A good natured person, gentle as a cow; [ex வதி.] பசுவதை, s. (St. கோவத்தி.) Slaughter of a cow, regarded as a great crime. பசுவன், s. [prov.] A rennet bag. பசுவின்கன்று, s. A calf. பசுவின்தயிர், s. Curds of Cow's milk. பசுவின்நெய்--பசுநெய், s. Cow's ghee. பசுவுக்குவாயுறைகொடுத்தல், v. noun. Feeding a cow; one of the thirty-two meritorious deeds. 45)

maṉam (p. 346) s. Mind, will, the reasoning faculty, நெஞ்சு. 2. Purpose, intention, sentiment, desire, as மனசு. 3. [in comb.] Memory, ஞாபகம்; [from Sa. Mna. W. p. 676.] மனம்போனபடிநடவாதே. Do not follow your own will [obstinately]. மனங்கொண்டதுமாளிகை. What the mind accepts becomes a palace. மனக்கசப்பு, s. Rancor, hatred, bitterness of mind. மனக்கடினம், s. Sternness, hardness of heart. மனக்கண், s. [com. மனசின்கண்.] The eye of the mind, mental sight. மனக்கலக்கம், s. Perturbation of mind, agitation. மனக்கவலை, s. Anxiety, care, restlessness of mind. மனக்கவலைபலக்குறைவு. Anxiety of mind enfeebles. மனக்களிப்பு, s. Elation of spirits, joy. See களிப்பு. மனக்கள்ளம், s. [com. மனசிற்கள்ளம்.] Guile. மனக்காட்சி, s. Perception by the senses. See மானதக்காட்சி. மனக்கிடக்கை, s. One's own feeling, &c. See கிட, v. (p.) மனக்கிடை, s. Inmost thought. (p.) மனக்கிலேசம், s. Sorrow of heart. மனங்குத்துதல், v. noun. Sting of conscience, compunction, remorse. மனக்குருடு, s. Mental blindness, illusion. மனக்குழப்பம், s. Agitation of mind. மனக்குறிப்பு, s. Aim of the mind. 2. Guess. மனக்குறை, s. Dissatisfaction, discontent, umbrage. மனக்குறைதீர்க்கிறது. Relieving a dissatisfied mind, as by granting favors. 2. Revenging injuries. மனக்கூர்மை, s. Sagacity, acumen. மனக்கோட்டம்--மனத்தழுக்கம், s. Envy, dislike. (p.) மனக்கோட்டரவு, v. noun. Lowness of spirits. மனங்கசிய, inf. To melt as the heart, to be tender. See கசி. மனங்கரைய, inf. To relent. 2. To be sorry. மனங்கலக்குவிப்போன், appel. n. An epithet of Kama; (lit.) one who confuses the mind. See மன்மதன். மனங்கனிய, inf. To be tender in mind. See கனி, v. மனங்கருக, inf. To be displeased. See கருகு, v. மனங்குறாவ, inf. To be piqued, dissatisfied; to take umbrage. மனங்கூச, inf. To be shy, diffident, &c. See கூசு, v. மனங்கூம்ப, inf. To close the mind, excluding earthly objects. (p.) மனங்கொதிக்க, inf. To grieve. 2. To yearn. 3. To rage with anger. மனங்கொள்ள, inf. To will. 2. To desire. மனங்கோட, inf. To be envious, displeased, &c. (p.) மனங்கோண, inf. To be offended, discontented; to be cross, தவறிச்சாய. மனச்சஞ்சலம், s. Grief of mind. மனச்சம்பூரணம், s. Satisfaction of mind. மனச்சலிப்பு, v. noun. Grief, aversion, displeasure. மனச்சாட்சி, s. Testimony of the mind. conscience, as மனோசாட்சி. மனச்சாய்ப்பு--மனச்சாய்வு, v. noun. Inclination of the mind, propensity. 2. Partiality, prejudice, பட்சபாதம். மனச்சார்பு. Tendency of the mind, as மனப்போக்கு. மனஞ்சலித்தல். Being troubled in mind; wearied in spirit. மனத்தாராளம், s. Generosity, openheartedness; frankness. மனத்தாழ்மை, s. Humility, lowliness of mind. மனத்திடம், s. Firmness of mind, resolution, energy. மனத்திட்டம்--மனநிதானம், s. Estimate in the mind of another's abilities, or of any quantity, quality, or distance. 2. As மனநேர்மை. மனத்தியானம், s. Meditation, reflection. மனத்திருத்தி, s. Contentment, satisfaction of mind. மனத்தீமை, s. Depravity of heart. மனத்துக்கம்--மனத்துயரம், s. Grief of mind, sorrow of heart. மனத்துப்புரவு--மனத்தூய்மை, s. Purity of mind, sincerity. மனத்தெளிவு--மனத்தேற்றம், v. noun. Clearness of mind. மனநிதானம்--மனோநிதானம், s. Determination of mind, resolution. மனநிலை, s. Steadiness of mind, firmness of will. மனநிறை, s. Purity of heart, as மனத் தூய்மை. 2. Contentment, as மனத்திருத்தி. 3. Impartiality. மனநெருடு, s. Crabbedness, moroseness, sullenness, வெடுவெடுப்பு. மனநேர்மை, s. Sincerity, truth. மனநோ--மனநோவு, s. Regret, remorse; (lit.) pain of mind. மனநோக்கம், s. Aim, intention. மனநோக, inf. To regret; to feel remorse. 2. To be discontented, to repine. என்னைமனநோகச்செய்தான். He grieved me. மனந்தளம்ப, inf. To vacillate, be unstable in mind. 2. To be distressed with cares. மனந்தளர, inf. To grow discouraged or dispirited. மனந்திரித்தல்--மனந்திருப்பல், v. noun. Turning the mind, changing one's purpose. மனந்திருந்துதல். Change of mind, reformation of character. மனந்திரும்புதல். Turning of the mind. 2. [Chris. usage.] Conversion. மனப்படுத்தல், Causing to agree, persuading. (p.) மனப்பதைப்பு. Agonizing pain of mind, intense anxiety. 2. As மனோ வாஞ்சை. மனப்பற்று. Emotion. மனப்பாடம், s. A lesson learned by heart. See பாடம். மனப்பால்குடித்தல், v. noun. Indulging the imagination, fancying, (lit.) drinking the mind's milk. மனப்பிரமை--மனமருள், s. Distraction of mind, derangement. மனப்பீடை, s. Distress of mind. See பீடை. மனப்பூரணம், s. Contentment, as மன த்திருத்தி. 2. Exquisite joy, hilarity, உள் ளக்களிப்பு. 3. Ingenuousness, as மனநேர்மை. மனப்பூரிப்பு, v. noun. [inf. மனம்பூரி க்க.] Fulness of heart, excessive joy, மிகு களிப்பு. 2. Contentment, as மனப்பூரணம். மனப்பொறுப்பு. Forbearance, patience, பொறுமை. மனமகிழ்ச்சி--மனமலர்ச்சி, v. noun. [inf. மனமகிழ--மனமலர.] Cheerfulness, joy, hilarity. மனமடிவு, [inf. மனமடிக்க, com. மன மடிவாக்க.] Pain of mind, mortification, great disgust. 2. Discouragement, dispiritedness, depression, தைரியமின்மை. மனமுறிய, inf. [v. noun மனமுறிவு, aversion; sometimes மனமுறிச்சல்.] To be broken-hearted, dispirited, discouraged. அவன்என்னைமனமுறியப்பேசினான். He spoke so as to wound my feelings. மனமுறுத்த, inf. [com. மனதையுறுத்த.] To pain the mind as a sarcasm, &c. மனமேட்டிமை, s. Haughtiness of mind. மனம்பிடிக்க, inf. To be pleasing to the mind, to suit one's fancy. மனம்பேதிக்க, inf. To be at variance, to disagree in opinion. 2. To be distracted in mind, as மனங்கலங்க. மனம்பொங்குதல், v. noun. Excitement of the mind from joy, sorrow, or anger. 2. Being enraged. மனம்பொருந்த, inf. [v. noun மனப்பொ ருத்தம்.] To consent to, சம்மதிக்க. 2. To approve, to like, அங்கீகரிக்க. 3. To be in accordance with one's mind. மனம்பொறுக்க, inf. To forbear, to have patience--For the negat. see under பொறு. மனம்போனபோக்கு, v. noun. A wilful or head-strong course. மனரம்மியம், s. Contentment, as மனோ ரம்மியம். மனராசி, s. Consent of will, as மனோராசி. மனவருத்தி, s. Desire of mind, as மனவி ருப்பம். (p.) மனவலி--மனவூக்கம், s. Strength of mind; mental energy. மனவாக்குக்காயம்--மனோவாக்குக்காய ம், s. The three instruments of good or evil in man--the mind, or thoughts; organs of speech, or words; and the body, or actions. மனவிகாரம்--மனோவிகாரம், s. Aberration of mind. மனவிசனம், s. Displeasure, dissatisfaction. மனவிருப்பம்--மனோவாஞ்சை, s. The desire of the mind. 2. Choice. மனவுறுதி, s. Resolution, as மனத்திடம். மனவெரிச்சல், s. Envy, jealousy. மனவெழுச்சி, v. noun. Excitement, energy, ambition; [ex எழுச்சி.] மனவேகம்--மனோவேகம், s. Activity or quickness of mind, as மனோகதி. மனவொருமிப்பு--மனவொன்றிப்பு, v. noun. Union, harmony, concord. மனாகுலம்--மனோகுலம்--மனவியாகுலம் --மனோவியாகுலம், s. Grief; [ex ஆகுலம்.] மனோகதி, s. Quickness of mind, acuteness of perception. மனோகரம்--மனோக்கியம், s. Beautifulness, pleasingness. 2. Desirableness. மனோசலம்--மனோசலனம், s. Emotions of mind. மனோசன்--மனோபவன்--மனோபு--மனோ யோனி--மனோற்பவன், s. Kama, the Hindu Cupid; (lit.) the mind-born. மனோசாட்சி, s. Conscience, சீவசாட்சி. மனோச்சாகம்--மனோற்சாகம், s. Freedom of mind, தன்னிஷ்டம். 2. As மனவூக் கம்; [ex உச்சாகம்.] மனோதண்டம், s. Restraint of one's passions or lustful desires. மனோதத்தம், s. A vow, &c. See தத்தம். மனோதைரியம்--மனோபலம்--மனத் தைரியம், s. Fortitude, good courage. மனோநிச்சயம்--மனோநிதானம், s. As மனநிதானம். மனோபதி, s. ??rahma's city, பிரமன் நகரம். (ஸ்காந்தம்.) மனோபவம், s. The thought of the mind; (lit.) what is born in the mind, மனசிலேபிறந்தது. மனோபாவம்--மனோபாவனை, s. Imagination, fancy, மனதாற்பாவிக்கை. 2. [usage.] The real state of the mind. மனோபிஷ்டம்--மனோபீஷ்டம், s. Pleasure. See அபீஷ்டம். மனோபூசை, s. An ejaculation, a mystical form of prayer, மானதபூசை. மனோமயம்--மனோமயகோசம், s. One of the five investitures of the soul. See கோசம். மனோரஞ்சிதம், s. That which delights the mind, இன்பமானது. See இரஞ்சிதம். மனோரதம், s. Desire, pleasure, சந்தோ ஷம். (பஞ்சதந்.) மனோரமை, s. The daughter of Mount Meru and wife of Mount Hymalaya. மனோரம்மியம், s. Satisfaction, contentment; [ex இரம்மியம்.] மனோராசி, s. Agreement, consent, as மனராசி. மனோராச்சியம், s. Idle fancy, reverie, chimera, வீணெண்ணம். மனோராச்சியம்பண்ண, inf. To build castles in the air; (lit.) a kingdom in the mind. மனோலயம், s. Extinction of will, மனவொடுக்கம். (நல, 36.) மனோலி, s. A wit, a joker, ஆசியக்காரன்; [from Sa. Manolowlya. W. p. 641.] மனோலித்தனம், s. Wit, pleasantry. மனோவியாபாரம், s. The operation of mind, மனதின்செல்லுகை. மனோவிருத்தி--மனோவிர்த்தி, s. The extension or improvement of mind. மனோற்பவன், s. Kama. See மனோசன். மனோன்மணி, s. Parvati, பார்வதி; [ex உன்மணி.] (சது.) 92)

muṟumuṟu (p. 359) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. [also மொறுமொறு.] To murmur, grumble, குறைசொல்ல. முறுமுறுப்பு, v. noun. Murmuring, mumbling, discontentment. 3)

veṭuveṭukk (p. 399) inf. To be cross and sourly disposed, to express discontent in language and behavior, கடுமையாக. (c.) வெடுவெடுத்தசொல்லி, appel. n. A crabbed person, a churl. வெடுவெடுத்தவன், appel. n. A rough, surly, morose man. வெடுவெடுப்பு, v. noun. Churlishness, crabbedness, சினக்குறிப்பு. வெடுவெடென, inf. To indicate, displeasure or anger, சினக்குறிப்பு. (c.) வெடுவெடென்றுபேசுகிறான். He speaks petulantly. 20)

veṟu (p. 401) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To dislike, renounce, be disgusted with, have aversion to, பிரியவீனப்பட. 2. To hate, detest, பகைக்க. 3. To deny, மறுக்க. (c.) எனக்குமவனுக்கும்வெறுத்திருக்கிறது. There is aversion between him and me. உலகத்தைவெறுத்துப்போட்டேன். I renounced the world. எனக்குவெறுக்கிறது. It turns my stomach. எனக்குமனம்வெறுத்துப்போயிற்று. I am quite disgusted with it. வெறுக்கச்சாப்பட, inf. To eat to satiety. வெறுப்பு, v. noun. Disgust, dislike, aversion, discontent, வேண்டாமை.--oppos. to விருப்பு. 2. Affliction, துன்பம். 3. Fear, அச்சம். 4. Confusion, கலக்கம். 4. Wrath, கோபம். 5. Closeness, செறிவு. (சது.) என்பேரிலேவெறுப்புஞ்சலிப்புமாயிருக்கின்றான்..... He has a dislike and aversion to me. வெறுப்பின்மை, s. Absence of dislike. See அறத்துறுப்பு. வெறுப்புக்காட்ட, inf. To show aversion, disaffection. 39)