atikam (p. 10) s. Much, மிகுதி. 2. Abundance, plenty, பொலிவு. Wils. p. 22. AD'HIKA. 3. Pre-eminence, மேன்மை. 4. (p.) Gain, profit, இலாபம். 5. Name of a tree, குருக்கத்தி. 6. Army, படை. அதிகப்பட, inf. To exceed, surpass, excel, be above mediocrity, predominate, increase, மிஞ்ச. See படு. அதிகப்படுத்த, inf. To promote, enhance, aggravate, further, facilitate, மிகச்செய்ய. அதிகப்பற்று, s. What is taken in excess. அதிகப்பிரசங்கம், s. Talking proudly, extravagantly or too much. 2. Sauciness, sulkiness. 3. Insubordinate talk. அதிகப்பிரசங்கி, s. A mischievous person. அதிகமாதம், s. An intercalated month, occurring once in six years. அதிகன், s. A chief personage. 2. God the Supreme Being. 48) *

amicu (p. 20) s. The sun, சூரியன். 2. An atom, அணு. 3. Light, ray of light, splendor, பிரவை. Wils. p. 1. AMSHU. 7) *

arcṉ (p. 22) s. (plu. அரசர்.) A king, prince. இராசா. 2. A supreme master, God, எப்பொருட்குமிறைவன். 3. The planet Jupiter, வியாழம். 4. The title of the chief of the முக்குவர் caste, முக்குவர்தலைவன்.--Note. There were three famous kings; viz.: 1. சேரன். 2. சோழன். 3. பாண்டியன், which see. (p.) அரசரொளி, s. The splendor or glory of kings; it is of four kinds; viz.: 1. கொடை, gifts. 2. தலையளி, condescension. 3. செங்கோல், justice. 4. குடியோம் பல், care of his subjects. அரசர்குணம், s. The three properties of kings; viz.: 1. தூங்காமை, decision. 2. கல்வி, learning. 3. துணிவு, prowess. அரசர்க்குக்குழு, s. The five different officers of a king; viz.: 1. Ministers, மந்திரியர். 2. Soothsayers, புரோகிதர், 3. Generals, சேனாபதியர். 4. Messengers, தூதர். 5. Spies, வேயர். அரசர்க்குத்துணைவர், s. The eight assistants of a king; viz.: 1. Ministers, மந்திரியர். 2. Rulers, கருமாதிகாரர். 3. Relations, சுற்றம். 4. Door-keepers, கடை காப்பாளர். 5. Citizens of his capital, நகர மாக்கள். 6. Commanders, படைத்தலைவர். 7. Cavaliers, இவுளிமறவர். 8. Warriors on elephants, யானைவீரர். அரசர்க்குறுதிச்சுற்றம், s. The five confidential servants of a king, as, Companions, நட்பர்; Brahmans, அந்தணாளர்; Cooks, மடையர்; Physicians, மருத்துவர், and Prophets, நிமித்திகர். அரசர்சின்னம், s. The twenty-one distinguishing marks of a king. See இராசசின்னம். அரசர்நால்வகையியல்பு, s. The four special qualities of kings; viz.: 1. அஞ்சாமை, fearlessness, fortitude. 2. ஈகை, bountifulness. 3. அறிவு, discernment. 4. ஊக்கம், prowess. அரசர்வல்லமை, s. The four acts or powers of kings; viz.: 1. இயற்றல், making acquisitions. 2. ஈட்டல், collecting his revenues. 3. காத்தல், securing them. 4. வகுத்தல், distributing or expending them. அரசனாணை, s. The order or decree of a king, சாசனம். அரசனுயிர்காத்தோன், s. A unicorn, as the fabled protector of a king, காண்டாமிருகம். அரசன்விருத்தம், s. A kind of poem describing the country and magnificence of the king, ஓர்பிரபந்தம். அரசி, s. A queen, இராசஸ்திரீ. 2. A lady, தலைவி. 42)

avir (p. 31) s. Light, splendor, பிரகாசம். 2. Grass, புல்லு. (பாரதம்.) 7)

āṭi (p. 38) s. The month of July, கர்க் கடகமாதம். (c.) 2. (p.) The twenty-first lunar asterism, உத்திராடநாள். 3. Mirror, கண்ணாடி. ஆடிக்கரு, s. Dark clouds in July regarded as indicative of plentiful rains in the ensuing monsoons. ஆடிக்கருவழிந்தால் மழைகுறைந்துபோம். If the teeming clouds in July discharge their contents, the rains will fail in the ensuing season. ஆடிக்கழைக்க, inf. To take away or separate the newly married woman from her husband, and to put her under her parents during the month of July of their first year of marriage. This separation is indispensable to prevent conception in that month, and delivery in the coming April, which is believed to bring ruin upon the family. ஆடிப்பண்டிகை, s. The first day of July (ஆடி.) a day of feasting, mutual visits, &c., when the sun is supposed to enter on its southern course. ஆடிப்பெருக்கு, s. A festival held on the day when the Cavery over-flows in July. 8)

ār (p. 41) s. Fulness, completion, density, நிறைவு. 2. Sharpness, pointedness. கூர்மை. 3. Lightness, lustre, splendor, சோதி. 4. The bars passing through the five floors of the car, ஐந்துருவாணி. 5. A kind of tree, ஆத்திமரம். 6. The spokes of a wheel, வண் டியிலை. 7. Syrup from sugar, பாகு. 8. Delicateness, நுண்மை. 9. A tree, கொன்றை, Cassia, L. 1. The earth, பூமி. 11. The axle-tree hole, வண்டியகவாய். (p.) ஆமையாருறுப்பைந்தையும். The five delicate members of the turtle, which it projects out of its shell. ஆரின்மாலையன்--ஆர்க்கண்ணியன்-ஆர்த்தார்க்கோன், s. சோழன், who uses garlands of flowers of ஆத்தி tree. 52)

ār (p. 41) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To fill, நிறைக்க. 2. To bind, tie, கட்ட, 3. To put on clothes, jewels, &c., அணிய. 4. To cause to join, unite, knit, பொருத்த. 5. To give food, ஊட்ட. 6. To war, fight, join battle, பொர. 7. v. n. To sound, resound, roar as the sea, as thunder, to cry aloud, ஒலிக்க. (p.) ஆர்த்துக்குதித்துவிழ. To fall eagerly on an object of desire. ஆர்த்துவிரைந்துபோக. To go in great eagerness, anxiety, with shouts of joy, victory, &c. தேசார்க்கும்வேலான். One armed with a dart emitting splendid rays. அடிச்சிலம்பார்ப்பச்சென்றாள். She passed on, her ankle rings resounding. பகிரண்டம்வெடிக்கவார்த்தான். He shouted so loud as to burst even the surrounding globes. (இராமா.) ஆர்த்தல், v. noun. Dressing, அணி தல். 2. Sounding, ஒலித்தல். 3. Binding, கட்டல். 4. Fighting, பொருதல். ஆர்ப்பு, v. noun. A loud noise, roaring, clamor, பேரொலி. 2. Laughter, hearty laughing, neighing, சிரிப்பு. 3. A battle, போர். 4. A tie, bandage, கட்டு. (p.) 5. [prov.] A small particle of a broken thorn, &c. found in ulcers, முண்முதலியமுரிந்ததுகள். குதிரையினார்ப்பு. The neighing of horses. 55)

ilkkm (p. 52) s. Coruscation, brightness, illumination, splendor, துலக்கம். 18) *

uruḷ (p. 65) --உருளு, கிறது, உருண்டது, உருளும், உருள, v. n. To turn about as a wheel, or dice, to roll, bowl, trundle, tumble over and over, revolve on a plane, spin or whirl--as a thrown discus, at right angles with the horizon, புரள. 2. To become round, grow globular, திரள. 3. (c.) To perish, die in numbers--as in battle, by an epidemic, &c.; to waste--as wealth, &c.; to become extinct, be exterminated, அழிய. உருண்டுபோவாய். May you die. (An imprecation.) அவன்கூட்டமெல்லாமுருண்டுபோயிற்று. His whole circle is extinguished. காணாப்பிணமாயுருண்டுபோகிறது. To die unnoticed. கொள்ளைநோயிலநேகருருண்டுபோனார்கள். [vul.] Many were carried off by the pestilence. உருண்மணி, s. The polished or rounded gem. (பார.) உருளாதவிழுநிதியம், s. Inexhaustible splendid wealth. (அறநெறித்.) மணிமணியாயுருளல், v. noun. Becoming round globules or grains. உருளுநேமி, s. The whirling discus. உருள்தடந்தேர், s. A large rolling car. (குறள்.) உருட்சி, v. noun. Rotundity, globosity, globularness, திரட்சி. 2. Revolving as a wheel, சில்லுருட்சி. உருட்சியானமுகம், s. A round face. முத்துருட்சிமணி--முத்துருளைமணி, s. Pearl-like gold beads. 46) *

uṟu (p. 67) கிறேன், உற்றேன், வேன், உற, v. n. To be, to exist, உண்டாக. 2. To feel, experience, suffer, enjoy, experience sensations--as heat, cold, பரிசிக்க. 3. To be in contact, to join closely, unite with, combine, கூட. 4. To happen, occur, befall -- as a good, or evil, சம்பவிக்க. 5. To accrue--as riches, சேர. 6. To profit, turn to account, பயனுற. 7. To obtain, கிடைக்க. 8. To arrive at, reach, வர. 9. To belong to peculiarly, to be appropriate, பொருந்த. 1. To be situated at, or be in a place, இரு க்க. 11. To dwell, reside, தங்க. (p.)-Note. This word is often joined to verbals or verbal roots to form new verbs, and the infinitive and other parts are used adverbially to express intensity, entireness, &c.--as குழுற்றது, it surrounded; ஊடுறச்சென் றது, it pierced, or penetrated. உறச்சிவந்தது. It is become very red. உறவளைக்கும்வில். A bow bent to the utmost. சுகமுறுநித்திரை. Refreshing sleep. கிலேசமுற்றேன். I became sorrowful. விருப்பமுற்றேன். I have conceived a desire. இன்பமுற்றேன். I was rejoiced. பயமுற்றேன். I grew frightened. நோயுறும்போது. When sickness befalls-பாவியருறும்பழி. The evil endured by the wicked for their sins. (இராமா.) சொல்லலுற்றேன்--சொல்லுற்றேன். I said, I have treated on--a formal or dignified mode of expression among authors. மீகீழிதழுறப்பம்மப்பிறக்கும். The letters ப் and ம் are produced by the contact of the upper and lower lips. (நன்.) முந்தினார்பின்னுறக்கடுகவோடினான். He ran so swiftly that all who started before him were left behind. உறவற்ற, inf. To dry up entirely. உறுந்தருணம்--உறுந்தறுவாய், s. Emergency, exigency, particular juncture. உறுவதுகூறல், v. noun. Giving an indirect answer to a question, எண்வகை விடையிலொன்று. உற்ற, rel. part. Uncommonly devoted, trusty. உற்றசெய்தி, s. True report, true news. உற்றது, appel. n. The thing as it is, the whole of it. உற்றதுசொல்ல, inf. To speak the truth. உற்றதுசொல்லஅற்றதுபொருந்தும். By telling the truth, misunderstandings are adjusted; truth is the surest resource through life. உற்றபண்புரைப்போர், s. Messengers, தூதர். (p.) உற்றமனிதன், s. A fit or proper person to transact an affair, one who can be trusted. உற்றவன், s. A friend, a relation, உறவோன். உற்றவிசேஷம், s. A proper or suitable expression. உற்றளவு, s. An accurate, genuine, fair measure, சரியளவு. 2. Genuine state of things, real news, உள்ளதன்மை. உற்றறிய, inf. To feel by the touch, be sensible to touch--as plants, &c., பரிசித்துணர. 2. To experience, to know by experience, பயின்றறிய. உற்றாண்மை, s. [prov. prop. உற்ற வுரிமை.] Interest as among near relatives and friends. 2. Close or intimate friendship, attachment. உற்றாண்மைபேச, inf. To speak for--as a near relative, or friend interested in one's welfare. உற்றாராய, inf. To investigate deeply, attentively, minutely, &c. உற்றார்--உற்றோர், s. Relations, உறவோர். 2. Friends, சிநேகர். உற்றிடம், s. An emergency, exigency, ஆபத்து. (p.) 2. (Rott.) A refuge, அடைக்காலம். உற்றிடத்துதவ, inf. To help on an emergency. உற்றுக்கேட்க, inf. To listen attentively. உற்றுப்பார்க்க, inf. To look steadfastly. 2. To examine minutely. உற்றுழி, s. Emergency, exigency, time of expected evil, imminent danger, &c., வருத்தமானகாலம். புலம்புற, inf. To utter lamentation. பயமுற, inf. To be afraid. கையுறாப்பொருள், s. A thing which does not come near to hand; i. e. which is obtained with great difficulty. உரனுற, inf. To obtain strength or force. உறல், v. noun. Being near, coming, approaching. உறுபு, v. noun. Costiveness, thickness, narrowness, செறிவு. 2. Abundance, plenty, மிகுதி. உறுவிக்க, inf. To cause to be, &c. 79)

ullācam (p. 66) s. Joy, pleasure, happiness, மகிழ்ச்சி. 2. Conviviality, gaiety, சரசக்களிப்பு. 3. Festivity, internal joy, gladness, உள்ளக்களிப்பு. 4. Self-consequence, pride, இறுமாப்பு. 5. (p.) Light, splendor, தேசு. Wils. p. 164. ULLASA. 6. A shawl, an upper garment thrown over the shoulder, அத்தவாளம். (உப. 39.) உல்லாசக்காரன்--உல்லாசன், s. One that diverts himself, one who lives in pleasure. உல்லாசநடை, s. A proud, stately gait, gentlemanly bearing. உல்லாசப்படுத்த, inf. To entertain. இவன்அவனையுல்லாசப்படுத்துகிறான். He entertains him. உல்லாசப்பேச்சு, s. Pleasantry, humorsomeness. உல்லாசமாய்ப்போக, inf. To take a walk for recreation. உல்லாசம்பண்ண, inf. To take recreation, to divert, to amuse one's self by walking, sporting, &c. உல்லாசவபிநயம், s. Humorous gestures. 52) *

uẕu (p. 67) கிறேன், தேன், வேன், உழ, v. a. To plough, ஏருழ. 2. [with the impersonal terminations.] To root up--as pigs, நிலத்தைக்கிளைக்க. பன்றிநிலத்தையெல்லாமுழுதுபோட்டது. The hogs have ploughed up all the field. உழக்கோல், s. A goad used to drive oxen when ploughing. உழத்தி, s. (plu. உழத்தியர்.) A female of the ploughman caste. See உழவர். உழத்திப்பாட்டு, s. A kind of poem. See பள்ளு. உழுதகாடு, s. A ploughed highland. உழுதநிலம், s. Ploughed land. உழுதுண்போர், s. Those who cultivate fields belonging to others and subsist upon a share of the produce. 2. The fourth or Vellale caste, வேளாளர். உழுதுண்டுவாழ்வாரேவாழ்வார்மற்றெல்லாந்தொ ழுதுண்டுபின்செல்பவர். Those who till the ground enjoy plenty and happiness, the rest being followers and servants of the great depend on their assistance. (குறள்.) தொழுதூண்சுவையிலுழுதூணினிது. To cultivate ground and live by it is more satisfactory than to procure maintenance from others by serving them. உழுதுபுழுதியாக்க, inf. To plough and harrow, to waste. உழுபடை, s. A plough, கலப்பை; [ex படை, implements.] உழுவளைப்பு, s. The turnings in ploughing, தொழுப்பு. உழவு, v. noun. Ploughing, உழு கை. 2. (fig.) (p.) Agriculture, husbandry, tillage, பயிர்செய்யுந்தொழில். உழவின்மிகுத்தஊதியமில்லை. There is no occupation which yields greater profit than agriculture. உழவடைக்க, inf. To make over to another a piece of land for purposes of cultivation. உழவர்--உழவோர், s. Ploughmen, cultivators, agriculturists, husbandmen, inhabitants of agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். 2. The fourth or Vellale caste, வேளாளர். 3. (p.) [ex உழப்பு.] Warriors, heroes, படைவீரர். உழவிடை, s. Cessation from ploughing. உழவீரம், s. Condition of the ground when it is sufficiently moist to be ploughed. உழவுகட்ட, inf. [prov.] To take the lead--as the first of several teams in ploughing, to mark the course, &c., முதற்சால்போக. உழவுகட்டி, s. Clods in a ploughed field, உழும்பொழுதுபெயருமண்கட்டி. உழவுகாலம், s. Ploughing season. உழவுகுண்டை--உழவுமாடு--உழ வெருது. Oxen trained to the plough. உழவுகோல், s. A ploughman's rod or staff, an ox goad, தாற்றுக்கோல். 2. A horse whip, குதிரைச்சம்மட்டி. உழவுகோல்கொண்டூர்ந்தனன். He drove (the horse) with a whip. உழவுசால், s. A furrow, படைச் சால். உழவுசெய்ய, inf. To plough, practise agriculture, உழ. உழவுத்தொழில், s. Ploughing, tillage, husbandry, பயிர்செய்யுந்தொழில். உழவுபொறுத்தமாடு, s. A powerful, well trained ox that works easily. உழவுமழை, s. Rain that falls in the ploughing and sowing season. உழுகை, v. noun. Ploughing, agriculture. உழுநர், s. Ploughmen, உழவர். 23)

uvā (p. 66) s. Fulness, abundance, plenitude, நிறைவு. 2. The full moon, பூரணை. 3. The sea, கடல். 4. An elephant, யானை. 5. The conjunction of the sun and moon, அமாவாசை. (ஞா. 34.) உவாகருமம், s. [com. உபாகருமம்.] Religious duties of brahmans at the time of the new and full moon. உவாமதி, s. The full moon. உவாவறுதி, s. The end of the new or full moon, when the eclipse is supposed to begin and religious duties are to be attended to, அமாவாசைபூரணையின்முடிவு. 91)

ūṟṟu (p. 72) s. A spring, a fountain, source, நீரூற்று. 2. Dampness rising from the ground in the wet season, ஈரம். ஊற்றடைக்க, inf. To be choked up as a spring, or source. 2. To stop or choke a spring. ஊற்றுக்கண், s. The aperture whence water springs, the orifice of a spring, ஊற்றுவாய். ஊற்றுக்குழி, s. A hole in the ground for gathering water, ஊற்றுப்பள் ளம். ஊற்றுநீர், s. Spring-water. ஊற்றுப்பெயர, inf. To spring, flow newly--as a fountain into a well, ஊற்றுண்டாக. ஊற்றுவெட்டல்--ஊற்றுத்தோண் டல், v. noun. Digging for water. ஊற்றெடுக்க, inf. To spring up, or issue freely and plentifully, ஊற்றுப் பெருக. ஊற்றெடுக்கமழைபெய்தது. It rained so as to cause the water to flow from the land. 6)

eṟi (p. 75) கிறேன், ந்தேன், வேன், எறிய, v. a. To throw, cast, fling, eject, discharge, emit, எறிய. 2. To pierce with a weapon, stab, cast so as to strike, குத்த. 3. To reject (as advice), cast off, cast away, throw away, தள்ள. 4. To slap. clap the hands, beat a drum, strike a bell, அறைய. 5. To toss, cast up waves--as the sea, அலை வீச. 6. To cut off, sunder, cut with a sword, வெட்ட. 7. v. n. To rise, roll over-as waves, அலையடிக்க. எறிசுடர்வாளால். With the ray-emitting sword. எறிசொல்லாச்சொல்லுதல். Speaking with displeasure, in an unconnected manner. எறிந்தகணக்காய்ப்போயிற்று. The property is scattered, nearly all gone. 2. The petition was rejected. எறியென்றெதிர்நிற்பாள்கூற்றம். She who opposes her husband, threatening blows, is as death, (நாலடி.) எறிவானேன்சொறிவானேன். Why insult one and then caress him? பாகெறிகளிறு. An elephant that casts off his driver. அவனென்மேற்கண்ணெறிந்தான். He placed his eyes upon me--he threw a side-glance at me. ஆடல்வேலெறிதலோடும். When the warlike dart severed (the mango tree). (ஸ்காந்.) எறிகடல்--எறிதிரைக்கடல், s. The wave-throwing sea, the billowing ocean. எறிகாலி, s. A kicking cow, உதை காற்பசு. எறிகால், s. A violent wind, பெருங் காற்று. (p.) எறிசக்கரம், s. The discus weapon, எறியுஞ்சக்கரம். எறிந்துபோட, inf. To cast, throw. 2. To reject a person, thing, advice, &c., to treat with disrespect. எறிந்துபோட்டாற்போலேபேசினான். He spoke contemptuously. எறிந்துவிட, inf. To cast off, reject. 2. To sow seed. எறிபடை--எறியாயுதம், s. A missile weapon. எறிமணி, s. A large circular metal plate for striking the hours, also used as a cymbal in a temple in daily worship, &c., சேமக்கலம். எறிமுத்து, s. Chicken pox, haub in pox, மாரிமுத்து. எறியீட்டி--எறிவல்லையம், s. A dart or lance--as a missile weapon, சவளம். எறிவலையம்--எறிவளையம், s. The discus weapon, சக்கராயுதம். வித்தெறிய, inf. To sow seed. எறி, v. noun. Throwing, a cast, எறிகை. 2. [prov.] A sarcasm, irony, a hint, allusion, insinuation, innuendo, குறிப்பாகச்சொல்லுகை. ஓரெறியெறிந்துவிட்டான். He threw out a hint, an insinuation. அதற்கோரெறியெறிந்துவைக்கவேண்டும். You must give a hint, throw in a word, &c., bearing on the object, take the first step toward it. எறிவு, v. noun. Throwing, casting. எறி, க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To shine brilliantly--as the sun; to emit rays; to glitter as jewels, ஒளிசெய்ய. இழைசுடரெறிந்தலானும். By the brightness of the jewels that blazed around. (நைட.) கதிரெறிக்குநன்மணி. Glittering precious gems. (நைட.) நல்லவெயிலெறிக்கிறது. The sun is burning. மேகம்மின்னெறிப்ப. While the clouds emit lightning-எறிப்பு, v. noun. Shining, brightness, glitter, splendor, பிரகாசம். 2. Sunshine, a hot sun, வெளிலெறிக்கை. 28)