aṭāttiym (p. 7) s. [prov.] Impropriety, injustice, அடாதது. 77)

aṭāttu (p. 7) s. [prov. impr. for அடா த்து.] Insult, indignity, provocation, impropriety, தகாதது. 78)

aṭāvnti (p. 7) s. Impropriety, அநியா யம். 2. Grievance, துன்பம். 3. False reproach, இட்டேற்றம். (c.) 79)

aṭaivu (p. 8) s. Manner, fitness, order, propriety, succession, வழி. 2. Pledge, equivalent, ஈடு. 3. Resemblance, comparison, உவமானம். 4. All, the whole, எல்லாம். (p.) 5. v. noun. [ex அடை.] Resorting, attaining, &c., including all the meanings of அடை, அடைதல். நாளடைவிலேதருமஞ்செய், Practise acts of benevolence daily. (நாலடியுரை.) 28) *

aṉucitam (p. 33) s. [priv. அந், et உசிதம், fitness.] Impropriety, unfitness, தகுதியின் மை. Wils. p. 32. ANUCHITA. 2. Uncleanness, ceremonial impurity, abhorrence, அசுத்தம். 3. Falsehood, untruth, பொய். அவர்சொல்லுங்காரிய மனுசிதமாயிருக்கையால் நாமெ வ்வாறுடன்படலாம்? How can we agree to the impropriety which he proposes? 109) *

apa (p. 15) prep. A particle--prefixed to Sanscrit words--implying inferiority, privation, separation, contrariety, &c. ஒருப சர்க்கை. Wils. p. 42. APA. அபகரணம், s. Impropriety, illtreatment, injury, தீயொழுக்கம். Wils. p. 42. APAKARANA. அபகாரம், s. Ingratitude, ungrateful acts, நன்றியற்றசெய்கை. 2. Injury, offence, effrontery, insult, mischief, தீமை; opp. to உபகாரம். Wils. p. 42. APAKARA. அபகாரி, s. An ingrate, நன்றி கெட்டவன். 2. A defrauder, cheat, எத்தன். 3. One who does evil to another, an evildoer, துஷ்டன். Wils. p. 42. APAKARIN. அபகீர்த்தி, s. Infamy, disgrace, dishonor, disrepute, கனவீனம். Wils. p. 42. APAKIRTI. அபகீர்த்திபெற்றவன். One who is dishonored. அபக்கியாதி, s. Disrepute, disesteem. See அவக்கியாதி; opp. to பிரக் கியாதி. அபக்கியாதியானகாரியம், s. A shameful, ignominious thing. அபக்கிரோசம், s. Reviling, abusing. Wils. p. 42. APAKROSHA. அபசகுனம், s. A bad omen, துர்க்குறி. அபசத்தம், s. Ungrammatical language, வழூஉமொழி. 2. Vain talk, வீண் பேச்சு. 3. Inauspicious expression, அசு பமொழி. Wils. p. 45. APASHABDA. அபசயம்--அபசெயம், s. Defeat, vanquishment, தோல்வி. அபசயப்பட, inf. To be defeated, தோற்க. See படு, v. அபசரணம், s. Departure, egress, புறப்பாடு. Wils. p. 46. APSARANA. அபசரிதம்--அபசரிதை, s. History of bad transactions, துர்ச்சரித்திரம். 2. Improper conduct, துன்னடை. அபசவ்வியம், s. The right side, வலதுபக்கம். Wils. p. 46. APASAVYA. அபசாரம், s. Incivility, disrespect, affront, irreverence, impropriety, உபசார மின்மை. 2. Non-conformity to the Shasters, wrong conduct, misbehavior, குற் றம்; [ex சர, to move, go.] Wils. p. 42. APACHARA. உபசாரஞ்செய்தவர்க்கபசாரம்பண்ணுகிறது. To return civility with incivility. உமக்கென்னாலென்ன அபசாரம்வந்தது? What injury have I done you? or what reproach have I brought upon you? அபசாரி, s. An impolite man, one who deviates from the Shasters, a bad man, மரியாதையில்லான். Wils. p. 42. APACHARIN. அபச்சாயை--அவச்சாயை, s. A shadowless being, as a deity or celestial being, சாயையற்றது. 2. An unlucky shadow, ஓர்மரணக்குறி. 3. Deduction according to the time of the year from the length of the person's shadow, cast by the sun or moon, in calculating the hour of the day or night, தள்ளுபடிநிழல்; [ex சாயா, shadow.] (p.) Wils. p. 42. APACHCHAYA. அபதேசம், s. Evasion, prevarication, disguise by dress, &c., pretence, contrivance, தந்திரம்; [ex திச, to show.] (p.) Wils. p. 43. APDESHA. அபமிருத்து, s. Sudden death, dying of some casualty, not of sickness or decay, அகாலமரணம். Wils. p. 43. APAMRITYU. அபரூபம், s. Deformity, ugliness அவலட்சணம். (p.) Wils. p. 45. APARUPA. 2. Scarceness, அருமை. (c.) அபவருக்கம், s. Final beatitude, deliverance from births, exemption from farther transmigration, முத்தி; [ex வரு, to leave.] Wils. p. 45. APAVARGA. அபவாகம், s. Inference, deduction, அருத்தாபத்தி. Wils. p. 45. APAVAHA. அபவாதம், s. Censure, abuse, reproach, பழிச்சொல். 2. Defamation, slander, scandal, பொய்ச்சாட்டு. 3. Contradiction, opposition, ஒவ்வாப்பேச்சு. Wils. p. 45. APAVADA. 4. Defence, (in law) replication, பிரதிவாதம்; [ex வாத, speech.] 5. Comprehending fully without mistake, உள்ளபடியறிகை. புலி மனிதனை யடித்துத்தின்கிறதென்று லோகா பவாதம். It is a common saying that tigers kill and eat people. (பஞ். 31.) அபவாரணம், s. Concealment, disappearance, மறைவு. Wils. p. 45. APAVARANA. அபாகரணம், s. Liquidation of a debt, கடனிறுக்கை. Wils. p. 46. APAKARANA. அபாங்கம், s. The outer corner of the eye, கடைக்கண். Wils. p. 47. APANGA. 2. A side glance, கடைக்கண்பார்வை. அபாதானம், s. The meaning of the fifth case denoting removal, ஐந்தாம் வேற்றுமையினெல்லைப்பொருள். Wils. p. 47. APADANA. அபாமார்க்கம், s. The plant நாயு ருவி, Achyranthes, L. Wils. p. 47. APAMARGA. அபாயம், s. Loss, injury, நஷ்டம். 2. Disaster, mishap, calamity, dilemma, இடையூறு. Wils p. 47. APAYA. 3. An unforeseen danger, jeopardy, an unexpected evil, சடுதியாய்வருமாபத்து. 4. A trick, stratagem, scheme, mischievous device, சதியோசனை. அபாயதந்திரம், s. Artifice, trick. அபாயம்பண்ண, inf. To deceive, defraud, act treacherously. அபாயோபாயம், s. Expedient, shift, what is done by hook or by crook, by any means direct or indirect. அபானம், s. The anus, குதம். 2. One of the te vital airs, தசவாயுவினொன்று; as, அபானன்; [ex அந, to breathe.] Wils. p. 47. APANA. அபானவாயு--அபானன், s. Wind from the anus. 17) *

ayōkkiyam (p. 22) s. [priv. அ.] Unsuitableness, impropriety, incompetency, யோக்கியவீனம். Wils. p. 65. AYOGYA. அயோக்கியதை--அயோக்கியத் தனம், s. Unfitness, impropriety. Wils. p. 65. AYOGYATA. 2. A reprobate or abandoned state. அயோக்கியப்பட, inf. To become unfit, unsuitable. அயோக்கியன், s. An unfit, unworthy, improper person. 32) *

aẕku (p. 31) s. Beauty, comeliness, handsomeness, elegance, propriety, fineness, யௌவனம். (c.) 2. The beauties or graces of language or style, நஙலின்பத்தழகு. These as given in the பாயிரம் of நன்னூல், are ten; viz.: 1. சுருங்கச்சொல்லல், speaking concisely. 2. விளங்கவைத்தல், treating a subject clearly and plainly. 3. நவின்றோர்க் கினிமை, acceptableness to the educated. 4. நன்மொழிபுணர்த்தல், using elegant words, suitable expressions. 5. ஓசையுடைமை, being pleasant to the ear with a good rhythm and cadence. 6. ஆழமுடைத்தாதல், being comprehensive, profound. 7. முறையின்வைப்பு, systematic arrangement, method. 8. உலக மலையாமை, being without obscurity or contrariety. 9. விழுமியதுபயத்தல், giving a good sense, as allegorical, &c. 1. விளங்குதார ணத்ததாகுதல், having common examples of as to be understood by all. 3. One of the eight வனப்பு, in composition, the proper choice of words. (See வனப்பு.) 4. Jaggary, coarse sugar சருக்கரை. (M. Dic.) (p.) அழகன், s. [fem. அழகி.] A handsome man. 2. [Per antonomasia.] The god Vishnu, honorifically, அழகர். அழகர்மலை, s. One of the hundred and eight places sacred to Vishnu. 2. One of the six places sacred to Subramania. அழகாரம், s. Brilliancy of expression, சித்திரமாகப்பேசுகை. 2. Mere, empty compliment, வீண்புகழ்ச்சியாகப்பே சுகை. (p.) அழகுகாட்ட, inf. To display one's beauty, ornaments, make a parade of dress, &c., 2. To make odd gestures, as children, &c., mimic, mock by gestures, கரகஞ்செய்ய. (c.) அழகுத்தேமல், s. A beauty spot. See தேமல். 35)

ācāram (p. 36) s. The performance of prescribed rites, walking according to sacred rules, ordinary conduct, அனுட்டானம். Wils. p. 16. ACHARA. 2. Purity, ceremonial or personal cleanliness, சுத்தம். 3. Custom, practice, usage, the rule or distinctions of a caste, propriety, order ஒழுக் கம். 4. Civility, respect, politeness, manners, reverence, courteousness, courtesy, affability, complaisance, urbanity, salutation, உபசாரம். 5. Ordinances, observances, நெறி. 6. (p.) Consecration, பிரதிஷ்டைபண் ணுகை; [ex ஆ, et சர to go.] 7. A king's residence, அரசிருக்கை. 8. Cloth, சீலை. 9. A heavy shower, பெருமழை. ஆசாரக்கள்ளன், s. A flatterer, fawning rogue, flattering impostor, முகத் துதிசெய்பவன். 2. A person who walks externally according to rule, but who is privately irregular and vicious, மாயக் காரன். ஆசாரக்கள்ளி, s. A base woman who outwardly appears faithful to her husband. ஆசாரச்சாவடி, s. King's court, கொலுமண்டபம். ஆசாரத்துடனிருக்க, inf. To remain uncontaminated, unpolluted after ablution. ஆசாரபோசன், s. A person of very respectable and dazzling appearance. ஆசாரப்பிழை, s. Ill-manners. 2. Want of cleanliness. ஆசாரப்புடவை, s. Silk cloth, or some other, worn when the daily rites are performed. The former is deemed the more sacred and not needing to be dipped in water for purification. Those unable to keep silk for the purpose, wear cotton cloths and dip them every time to purify them. ஆசாரவாசல்--ஆசாரவாயில், s. The outer hall in a king's court, where his subjects may assemble. 2. A room at the outer gate, or place of entrance of a house, தலைவாசல். ஆசாரோபசாரம், s. Civilities, politeness, compliments. 48)

āti (p. 38) s. Source, cause, primitiveness, beginning. மூலம். 2. Excellency, முத ன்மை. 3. The Supreme Being, கடவுள். 4. An independent sovereign, a supreme ruler, an emperor, இறைவன். 5. A master, proprietor or one to whom a right or duty is owing, எசமான். 6. The sun, சூரியன். 7. Running in a direct course, நேரோடுகை. 8. Antiquity, பழமை. 9. Siva, சிவன். 1. Vishnu, விட்டுணு. 11. Brahma, பிரமன். 12. Argha, அருகன். 13. Buddha, புத்தன். 14. Joined with a noun, it includes the thing mentioned and the rest of its series--as பிரமாதி. 15. A mode of time or measure in music, ஆதிதாளம். 16. (சது. for மாதி.) A circular course, மண்டலமாயோடுகை. (p.) ஆதிகடவுள், s. The primeval deity. ஆதிகாரணம், s. A primary cause. ஆதிக்கடுஞ்சாரி, s. Solder, a metallic cement said to consist of nine salts, நவச்சாரம். ஆதிக்கல்நாதம்-ஆதிக்கல்பேதம், s. A drug--green vitriol, sulphate of iron, அன்னபேதி. ஆதிக்குடி, s. Soap, சவுக்காரம். ஆதிக்குரு, s. Earth impregnated with soda, பூநீறு. ஆதிசாரம், s. One of the thirty-two kinds of architecture, சிற்பநூல்முப்பத்திரண் டிலொன்று. ஆதிசேஷன்--ஆதிசேடன், s. A fabulous serpent supposed to support the earth on his head--king of the serpents, அனந்தன். He is said to have existed prior to the creation of the world and to continue to exist after its destruction; [ex சேஷன், who remains.] ஆதிச்சனி, s. The tenth lunar mansion, மகநாள். (p.) ஆதித்தாய், s. The first mother-Eve. (Christian usage.) ஆதிநாதர், s. One of the nine Sidd'has. See சித்தர். (p.) ஆதிநாராயணன், s. Vishnu, விட் டுணு. 2. The diamond, வச்சிரக்கல். ஆதிநூல், s. The Vedas, the sacred writings, வேதம். 2. [in grammar.] As முதனூல். (p.) ஆதிபகவன், s. God--as in அகர முதலவெழுத்தெல்லாமாதி பகவன்முதற்றே யுலகு. (p.) ஆதிபத்தியம், s. Supreme or paramount government. (p.) ஆதிபரன், s. The primeval God-the Supreme Being as the cause of all things. (p.) ஆதிபலம், s. Nut-meg, சாதிக்காய். ஆதிபாடை, s. The original or ancient language--Sanscrit. ஆதிபுங்கவன், s. The deity, கட வுள். 2. Argha, அருகன். (p.) ஆதிமகாகுரு, s. Blue vitriol, துரிசி. ஆதிமகாநாதம், s. Iron-sand, உலோகமணல். ஆதிமடக்கு, s. Repetition of a word at the beginning of a line. (p.) ஆதிமார்க்கம், s. The principal or high road, the right and straight way. ஆதிமுதல்--ஆதிமூலம், s. Rudiment, first principle, primeval cause, முதற்காரணம். 2. The Supreme Being, கடவுள். 3. [in astrology.] The governing planet, ஆட்சிக்கிரகம். (p.) ஆதிமூர்த்தி--ஆதியங்கடவுள், s. The deity as the source of all. (p.) ஆதியந்தகாலம்--ஆதியந்தகாலநாடி, s. The full duration of an eclipse expressed in Naliki and Vinaliki. &c. ஆதியந்தபாதிச்சா, s. Tabular correction for the parallax of the orbit of the planets, from the first of Capricornus to six signs, சீக்கிர உச்சம்--also called, மகரச்சா. ஆதியந்தமில்லாதவர், s. He who has no beginning nor end--the eternal godhead. ஆதியொடிடைமடக்கு, s. The repetition of a word in the beginning and middle of a line with different meanings, முதலுமிடையுமடக்கு. (p.) ஆதியொடுகடைமடக்கு, s. Repetition of a word in the beginning and end of a line. (p.) ஆதிவராகன், s. Vishnu, விட்டுணு. (p.) ஆதிவருணர், s. The first caste-Brahmans, பார்ப்பார். (p.) 51)

iylpu (p. 48) s. Nature, property, quality, natural or essential quality, instinct, genius, குணம். 2. Conduct, a proper course of conduct, good character, ஒழுக்கம். 3. A prescribed rule, order, method, custom, habit, முறை. 4. State, condition, circumstances, situation, rank, class, &c.--as applicable to man, brute, vegetable, &c., தன்மை. 5. Propriety, regularity, legitimacy, genuineness, நேர்மை. 6. Simplicity, plainness, honesty, frankness, இயற்கை. இயல்பினானில்வாழ்க்கைவாழ்பவன். The householder who discharges his domestic duties with propriety. (குறள்.) இயல்பானபகை, s. What is naturally uncongenial or counteracting-as medicine to the disease. இயல்பானபகையாளி, s. A foe by nature--as the cat to birds. இயல்புதப்பிப்போக, inf. To be dishonest, to act dishonestly, live disorderly, go beyond the proper bounds. இயல்புப்புணர்ச்சி, s. [in grammar.] Combination of words suffering no change, விகாரங்களின்றிப்பதம்புணர்வது--as பொன்மணி. (p.) நல்லியல்புடையோன், s. One of a good nature. தீயியல்புடையோன், s. One of a bad nature. 11)

uṭntai (p. 59) s. Fellowship, companionship, confederacy, partnership, proprietorship, heirship, கூட்டுறவு. 2. Connexion, concert, union, combination, participation, சேர்க்கை. (c.) ஒல்லையிற்றருமங்களுக்குடந்தையாய். Uniting at once in fellowship with every virtue. (பாரதம்.) அவனிதற்குடந்தையாளி. He is a partner. 2. He is a joint-heir. 3. He is accessary to it. அவனுக்குமெனக்குமுடந்தையில்லை. I have no connexion with him. 2. I am not related to him. 3. I have no business with him. 4. I disown him. உடந்தைப்பட, inf. To consent, become accessary, to have a hand in, be engaged in, ஒருமிக்க. 76)

uṭai (p. 59) s. Wealth, செல்வம். 2. Owning, belonging to, being owned, possessed, உடைமை. This word is conjugated as a symbolic verb, in the various inflections of which, or in the abstract form உடைமை, it chiefly obtains; when used as a qualifying prefix in its simple form, except as a participle, it requires the reduplication of the hard letters. பாட்டுடைத்தலைவன், s. The patron of a poem to whom it is addressed. 2. The hero of a poem. உடைப்பெருஞ்செல்வர், s. Those possessed of great wealth. உடைத்து. Third person sing. neut. of a symbolic verb often used appellatively with ஆகுதல். It has, possesses, belongs to, is subject to. இது அவற்குடைத்து. This belongs to him. மகிமையுடைத்தானமோட்சம். Glorious bliss. அச்சாணியன்னாருடைத்து. (The world) possessing persons as important (to society) as the linch pin is to a chariot. (குறள்.) யாக்கைஅழிவுடைத்தாயிருக்கின்றது. The body is perishable. உடைத்தானவன், s. A proprietor, possessor, one subject to.--Note. This form, though a solecism, is allowed. உடைய. The participle of the verb, (1) used as a form of the sixth or possessive case, ஆறாம்வேற்றுமைச்சொல்லுரு பு--as என்னுடையபொருள், my property. 2. Affixed to nouns it governs the accusative case expressed or understood--as மரத்தையுடையவன், the owner of the tree. Sometimes it is annexed to the dative --as பொருளுக்குடையவன், an heir. என்னுடையது. It is mine. மணமுடையபூ, s. A fragrant flower. மரத்தினுடையகொம்பு, s. The branch of a tree. உடையவன்--உடையான், (third pers. masc. sing.) He has, he possesses, (often used appellatively). 2. appel. n. He who has, he who possesses. (a) the owner, the possessor, (b) the Supreme Being, (c) a rich man, (d) a king, a lord, (e) the master of the house. உடையார், s. The rich, the wealthy, the opulent. 2. [prov.] A district officer. 3. A title among some tribes of Hindus. உடையார்முன்னில்லார்போல். Like the poor in the presence of the wealthy. ஆஸ்திக்குடையவன், s. An heir. மண்ணுடையான், s. A potter, குயவன். ஆஸ்தியுடையவன், s. A proprietor. ஊருடையார், s. A district officer, a registrar of land, &c. வீட்டுடையான், s. The master of a house, the husband. 99)

uṭaimai (p. 59) s. Property, possessing, having, owning, உரிமை. 2. The thing possessed, property, possessions, movable property, உரியவை. 3. Jewels, ornaments, ஆபரணம். 4. Wealth, riches, opulence, செ ல்வம். In the first meaning it is often in classical language affixed to other words. உடைமையுளின்மைவிருந்தோம்பலோம்பாமடமை... Poor in the midst of wealth are they who ignorantly neglect the duties of hospitality. (குறள்.) கல்வியுடைமைபொருளுடைமையென்றிரண்டுசெல் வமுஞ்செல்வமெனப்படும். The two possessions, viz.: knowledge and wealth are possessions indeed. (நீதிநெ.) உடைமைக்காரன்--உடைமையாள ன், s. A proprietor, possessor, an owner. 2. An opulent person. அன்புடைமை, s. Love, affection, kind-heartedness. அறிவுடைமை, s. The possession of knowledge, knowledge. அருளுடைமை, s. Grace, benevolence. 100)

uri (p. 64) s. A small dry or liquid measure, அரைப்படி, marked thus, வரி. 2. (p.) Rind, peel, bark (of some trees), a skin stripped off, either raw, dried, tanned, dressed or otherwise, தோல். 3. Coriander, கொத்துமல்லி, Coriandrum sativum, L. 4. The root of the abstract noun உரிமை, propriety, peculiarity. 5. One of the four general divisions of words, including adjectives and adverbs, also all words expressive of abstract qualities, உரிச்சொல். உரிச்சீர், s. A kind of metrical foot. See சீர். உரிச்சொல், s. One of the four classes of words. See உரி. வினையுரிச்சொல், s. Adverb. பெயருரிச்சொல், s. Adjective. உரிநெல், s. A half measure of paddy. உரிப்பொருள், s. The third division of அகப்பொருள், denoting the intercourse of the sexes. உரியரிசி, s. a half measure of rice. (நன்னூல்.) உரியாழாக்கு, s. Five-eighths of a measure; marked . மரவுரி, s. A kind of dress made of the bark or rind of a tree, used by wild tribes and ascetics, சீரை. 12)