attāṉ (p. 12) s. A brother-in-law. elder sister's husband, அக்காள்கணவன். 2. A cousin, மைத்துனன். (c.)

aṉpu (p. 34) s. Love, affection, attachment, friendship, நேசம். 2. Grace, favor, kindness, tenderness, தயை. 3. Desire, complacency, ஆசை. அற்புத்தளை, s. The bond of love. (p.) அற்போருரு, s. Love embodied. (p.) அன்பகன், s. A good hearted man; [ex அகம், heart.] (p.) அன்பன், s. A husband, கணவன். (p.) 2. An associate, friend, beloved person, தோழன். 3. A pious man, தெய் வபத்தன். அன்புகாட்ட, inf. To manifest kindness, affection, benevolence, &c. அன்புகூர--அன்புற, inf. To love, feel or cherish kindness, abound in affection. அன்புசாதிக்க, inf. To cultivate love--divine or human. அன்புசெய்ய--அன்புவைக்க, inf. To be affectionate, show affection, kindness, attachment. அன்புடைமை, s. Love, affection, kindness, loving kindness--especially of married persons. (p.) அன்புறுத்த, inf. To create or produce affection. 2. To act so as to increase kindness or friendship. (p.) 3)

ammāṉ (p. 21) s. Mother's brother, the maternal uncle, தாய்மாமன். 2. The father's sister's husband, அத்தைகணவன். (c.) 3. A father, தகப்பன். (p.) நல்லம்மான், s. Mother's brother, uncle by the mother's side. 29)

aẕukku (p. 33) s. Filth, impurity, stain, taint, pollution, moral defilement, மாசு. 2. Envy, பொறாமை. 3. Excrement. மலம். 4. A tortoise, ஆமை, change of அழுங்கு. தலையழுக்காயிருக்கிறாள். She has an unclean head, i. e. she has her menses. அழுக்ககற்றி, s. Lie or lixivium. அழுக்கடைய, inf. To grow unclean, dirty. அழுக்கணவன், s. A small insect, blight, &c. about plants, leaves, &c., ஓர்புழு; [ex அண், adhering, et அன், termination.] அழுக்கறுக்க, inf. To be envious, to show envy, பொறாமைகொள்ள. (குறள்.) அழுக்காமை, s. A species of tortoise whose shell is used for the handle of penknives, &c., ஓராமை. அழுக்கானமனம், s. An envious mind. அழுக்கின்மை, s. Purity, immaculateness, spotlessness. 2)

ārvlṉ (p. 42) s. A kind or affectionate person, அன்புடையான். 2. A friend, lover, சிநேகிதன். 3. A husband, கணவன். (p.) 3)

iṉpm (p. 57) --இன்பு, s. Delight, pleasure, happiness, bliss, அகமகிழ்ச்சி. 2. Agreeableness, இனிமை. 3. [in rhetoric.] One of the nine இரசம், நவரசத்திலொன்று. இன்பங்காட்ட, inf. To be sweet, pleasant, delicious, இனிமைதர. 2. To allure by gratifications, வசீகரிக்க. இன்பதுன்பம், s. Joys and sorrows. இன்பன், s. A husband, கணவன். (p.) இன்புறல், v. noun. Enjoying pleasure, being happy, rejoicing, experiencing, delight, being satisfied, மகிழ்ச்சிபொ ருந்தல். கண்ணுக்கின்பம், s. That which is delightful or pleasing to the eye. காதுக்கின்பம், s. That which is harmonious or pleasant to the ear. உடற்கின்பம், s. That which is pleasant to the touch. பேரின்பம், s. Heavenly bliss. சிற்றின்பம், s. Secular, evanescent pleasure, sensual enjoyment. 55)

il (p. 55) s. A place, இடம். 2. A house, home, வீடு. 3. (fig.) Domestic life. (See இல்லறம் and இல்வாழ்க்கை.) 4. Constellation or zodiacal sign, இராசி. 5. A wife, மனைவி. 6. A lady, தலைவி. (p.) 7. A form of the seventh case, or local ablative, ஏழ னுருபு--as வீட்டிலிருந்தான், he was at home. இல்லடை, s. Any thing lodged in a house for security, அடைக்கலப்பொ ருள். 2. (p.) A deposit, பண்டகசாலை. இல்லடைகொடுத்தல், v. noun. Entrusting a thing to the custody of another. இல்லடைக்கலம், s. The act of depositing, taking refuge in a house, வீட்டிலடைக்கலமாகவைக்கை. 2. A refugee, அடைக்கலமடைந்தவன். 3. [prov.] A deposit, பண்டகசாலை. இல்லவன்--இல்லான்--இல்லோ ன், s. (fem. இல்லவள்--இல்லாள்.) A husband, கணவன். 2. The head of a house, தலைவன். (p.) இல்லறம், s. Domestic life, domesticity. 2. Duties of the householder. 3. Conjugal virtues and deeds of hospitality performed by the householder. 4. The state and rules of domestic order --as distinguished from the other three conditions of man, viz.: 1. The bachelor or student. 2. The anchorite. 3. The mendicant. See ஆச்சிரமம், அறம், and துற வறம். இல்லாச்சிரமம், s. The second of the four orders. See ஆச்சிரமம். இல்லாண்முல்லை, s. [in love poetry.] The lament of a warrior's mistress on account of his absence in the camp, புறப் பொருட்டறையுளொன்று. (p.) இல்லிடம், s. Dwelling, abode, வீடு. 2. Breadth, அகலம். இல்லுனர், s. Friends, மேவினர். (p.) இல்லொழுக்கம், s. The practice of the household duties, or the duties of the householder. 2. The state of the second order or householder. See ஆச் சிரமம். இல்வாழ்க்கை, s. Domestic life, household enjoyment, மனைவாழ்க்கை. 2. The practice of the duties of the householder, or second order. See ஆச்சிரமம். இல்வாழ்பேய், s. A wife who neglects domestic duties, துஷ்டமனைவி. இல்வாழ்வான், s. A man who practises the duties of the second order --the householder. See ஆச்சிரமம். இல்வாழ்வு, s. Household life, domestic felicity, மனைவாழ்க்கை. 2. The practice of the household duties. See ஆச்சிரமம். இற்செறித்தல்--இற்செறிப்பு--இற் செறிவுறுத்தல், v. noun. [in love poetry.] Confining a young woman at home, not suffering her to frequent the corn-field as before, அகப்பொருட்டுறையிலொன்று. (p.) இற்பிறப்பு, s. Descent from a good family, noble extraction, illustrious birth, குடிப்பிறப்பு. (p.) இற்புலி, s. A cat, பூனை. (p.) இல்லல், v. noun. The act of frequenting a house or place. 22)

uyir (p. 63) s. Life, soul, vitality, animal or vegetable life, சீவன். 2. Wind, காற்று. 3. A vowel, உயிரெழுத்து. 4. A living being, human, brute, or vegetable; an animal, ஓரறி வுயிர்முதலியசீவராசி. உயிருமுடலும்போல. As closely united as the soul and body. உயிர்போய்விட்டது. Life is gone. மன்னுயிர்க்கிரங்குகிறது. To be compassionate to other living creatures. உயிரடங்க, inf. To be in a state of insensibility, be in a swoon, to be suspended as the vital powers. உயிரடைய, inf. To revive, to be reanimated. உயிரளபு--உயிரளபெடை, s. The lengthening of a vowel in verse. See அளபெடை. உயிரறுதியும். Till the very end of life. உயிருதவி, s. Aid in a fatal juncture. 2. Aid by sacrificing life for another. உயிரெடுக்க, inf. To take away life. உயிரெழுத்து, s. A vowel, ஆவி. உயிரொடுங்க, inf. To be reduced as the powers before death, உயிரடங்க. 2. To die, சாவ. உயிரொளிக்க, inf. [prov.] To feign great weakness, sickness, inability, &c., in order to gain or effect an object, உயிர்மறைக்க. உயிரொளித்தகள்ளன், s. A cringing deceiver who though rich and strong makes pretensions to the contrary. உயிரோம்ப, inf. To support life, maintain, உயிர்காக்க. உயிர்கலக்க, inf. To revive, to be diffused--as life through the body in one that has been swooning, &c. 2. To reunite as the soul with the body in one restored to life. 3. (fig.) To be relieved from anxiety, &c. உயிர்குடிக்க, inf. To devour life, kill (a war term), also used of demons and ferocious deities, கொல்ல. உயிர்கொள்ள, inf. To take the life of an antagonist--as in battle, &c., உயிர்வாங்க. உயிர்க்கட்டை, s. The body, உடம்பு. உயிர்க்கணம், s. One of the four auspicious feet with which to begin a poem consisting of three நேர்--as தே, மாங், காய். 2. Vowels, உயிரெழுத்து. See கணம். உயிர்க்கருணேசம், s. The power of affection which is friendly to life, இச்சாசத்தி. உயிர்தருமருந்து, s. A restorative, a cordial, an elixir, மிருதசஞ்சீவினி. உயிர்த்தறுவாய், s. A great emergency, a critical juncture, extreme danger. See பிராணத்தறுவாய். உயிர்த்தானம், s. The seat of life, any vital part of the body, உயிர்நிலை. உயிர்த்துணை, s. A friend in extremity, ஆபத்திற்சகாயஞ்செய்பவன். 2. A friend dear as life, பிராணசிநேகன். 3. (p.) A wife, மனைவி. 4. A husband, கணவன். 5. God, கடவுள். உயிர்த்துணைவன், s. A very dear friend, உயிரையொத்தசிநேகன். 2. (p.) A husband, கண்வன். உயிர்த்துணைவி, s. A wife, மனைவி. 2. A lady's choice female friend, உயிர்த் தோழி. 3. Sarasvati the consort of Bramah, சரச்சுவதி. (p.) உயிர்த்தோழமை, s. Intimate friendship. உயிர்த்தோழன், s. A very trusty or bosom friend, a friend dear as life, பிராணசிநேகன். உயிர்த்தோழி, s. A lady's choice female companion, உயிர்ப்பாங்கி. உயிர்நிலை--உயிர்நிலையகம், s. The body as the seat of life, or station of the soul, உடல். 2. The vital parts essential to life, உயிர்த்தானம். உயிர்பிழைக்க--உயிருய்ய, inf. To survive a calamity, escape from, or live through a time of peril, தப்பிப்பிழைக்க. 2. To live, maintain life, subsist, உயிர் வாழ. உயிர்போக, inf. To expire, to die. உயிர்ப்பழி, s. The guilt of murder, உயிர்க்கொலை. 2. Vengeance, divine or human, persuing the murderer to death, regarded as the ghost of the murdered person, பிரமகத்தி. உயிர்ப்பிராணி, s. [vul.] A living creature, a brute, an inferior animal, சீவபிராணி. உயிர்மாய்க்க, inf. To destroy one's self, commit suicide, தன்னுயிரைப்போக்க. 2. To murder, kill, கொலைசெய்ய. உயிர்மெய்--உயிர்மெய்யெழுத்து, s. An animated consonant, a consonant combined with a vowel, ஓரெழுத்து; (lit.) a living body. உயிர்வாங்க, inf. To take away life, உயிரெடுக்க. உயிர்வாழ்க்கை, s. The enjoyment of life, சீவிக்கை. உயிர்வாழ, inf. To live--as men or brutes, சீவனோடிருக்க. 2. To enjoy life, be happy, prosperous, சுகமாகவாழ. உயிர்வேதனை, s. Causes of pain or distress, of which twelve are given, viz.: 1. அனல், heat or fire. 2. சீதம், cold. 3. அசனி, thunder-bolts. 4. புனல், water. 5. வாதம், wind. 6. ஆயுதம், weapons. 7. நஞ்சு, poisons. 8. மருந்து, medicines. 9. பசி, hunger. 1. தாகம், thirst. 11. பிணி, disease. 12. முனிவறாமை, malice. (p.) உள்ளுயிர், s. The life within; i. e. God, கடவுள். (p.) மன்னுயிர்க்கிரங்க, inf. To be kind to living creatures. (p.) 21)

urimai (p. 64) s. Propriety, peculiarity, proprietorship, appropriateness, property or quality of a person or thing, உரியதன்மை. 2. Heritage, inheritance, hereditary and unalienable rights, சுதந்திரம். 3. Relationship, the ties of consanguinity, இனம். 4. Natural or correlative duty, obligation, கடமை. 5. Love, affection, intimacy, tender regard, friendship, சிநேகம். 6. Liberality, privilege of familiarity, freedom taken or permitted on the ground of relationship, friendship, acquaintance, &c., இஷ்டம். 7. Claim, right, உரித்து. 8. (p.) A wife, மனைவி. உரித்து. A symbolic verb used as a noun with meanings similar to those of உரிமை, being peculiar to a person, or thing--as duty, obligation, property, quality, &c., உரியது. 2. s. Relative duty and care as of a child to his parents, the teacher to his pupils, the Guru to his disciples, the husband to his wife, and vice versa, கடமை. 3. Affection, பட்சம் உரித்தாக்கிக்கொள்ள, inf. To appropriate to one's self, procure a right in, to make one's own, உரிமையாகச்செய்ய. 2. To secure the friendship of one, நட்பாக்கிக்கொள்ள. உரித்தாளி--உரித்தானவன், s. Proprietor, owner, heir, சுதந்திரன். 2. One near of kin, இனமானவன். சபைக்குரித்தானவன். A person entitled to a place in an assembly. என்னுடைமைக்குரித்தானவன். The heir of my property. உரிமைக்கஞ்சி--உரிமைச்சோறு, s. Food prepared for the relations of a deceased person on the day of his death. 2. [prov.] Rice-water poured into the mouth of a dying person as the last token of respect. உரிமைக்கடன், s. The duties and obligations of near relations to perform funeral rites, and to show respect to a deceased person, பிரேதத்திற்குரியவர்கள் செய்யுங்கடமை. 2. The duty of a child to support his father in sickness or other extremity, &c., புத்திரன்பிதாவுக்குச்செய்யுங் கடமை. 3. Obligations of the heir to pay the debts of a deceased person, அவன வன்செய்யவேண்டியகடமை. உரிமைக்கட்டு, s. Consanguinity allowing a marriage connexion, இனக் கட்டுப்பாடு. 2. Preservation of one's rights as a relative. உரிமைக்கலியாணம், s. Marriage within the prescribed degrees of consanguinity. உரிமைக்காணி, s. Inherited land. உரிமைக்காரர், s. Heirs, சுதந்தி ரர். 2. Natural guardians, responsible relatives, உரியவர்கள். உரிமைசெய்ய, inf. To discharge correlative duties, கடமைசெய்ய. 2. To perform funeral rites, கருமாதிசெய்ய. உரிமைத்தத்துவம், s. [prov.] Right or letters of administration to the estate of a deceased person, சுதந்திரதத்துவம். 2. Right of guardianship in a case of minority, lunacy, &c., பாத்தியம். உரிமைபாராட்ட--உரிமைகொண் டாட, inf. To own the obligations one is under to another, on the ground of consanguinity, friendship, religion, country, &c., and to act accordingly, சுதந்திரங் கொண்டாட. 2. To converse with another on the ties of friendship, consanguinity, &c., common between them either to show that such ties exist, or for social enjoyments, சம்பந்தங்கொண்டாட. உரிமைபேச, inf. To urge one's rights, claims, &c. on the ground of consanguinity, usage, occupation, previous services, acquaintance or otherwise, சுதந்திரங்காட்டிப்பேச. உரிமைப்பங்கு, s. Share of an inheritance, சுதந்திரப்பங்கு. உரிமைப்பாடு, s. Relative authority, obligation, &c., உரியகடமை. உரிமைப்பிள்ளை, s. An adopted child entitled to the property of the adopter, சுவிகாரபுத்திரன். உரிமைப்பெண், s. A female in the proper degree of consanguinity to be taken in marriage, விவாகஞ்செய்வதற் குரித்தானவள். உரிமைமண், s. [prov.] Earth thrown on a corpse at its burial, by the near relatives, பிரேதக்குழியிலுரியவர்கள்போ டுமண். உரிமையாட்சி, s. Possession or right of possession of property devolving on a child, which, had the parents been living, would have belonged to them, சுதந்திரவாட்சி. உரிமையின்மை, s. Want of right or privilege. உரிமையெடுக்க, inf. To take possession, to enjoy or claim one's share of an inheritance, produce, &c. உரிமைவழி, s. Consanguinity, lineage, ancestral connection, சம்பந்தமுறை. 2. Inheritance or right of possession from ancestors, தொன்றுதொட்டுவருஞ்சுதந்தி ரம். உரிமைவிட, inf. To give freedom to, to manumit a slave. சொல்லுரிமை, s. A fine emphatic expression. உரியது, s. That which is proper to, peculiar to, tending to, liable to, exposed to, deserved, deserving, worthy of, appropriate to, obnoxious to, உரித்தா னது. இததற்குரியசொல். This is the appropriate word for it. உரியதண்டனை, s. Condign punishment, deserved chastisement. உரியபொருள், s. The primary meaning of a passage, உரியவர்த்தம். 2. Property in which one has a peculiar right, சுதந்திரமானதிரவியம். உரியர்--உரியார்--உரியோர், s. Proprietors, உடையவர்கள். 2. Heirs, சுதந்திரர். 3. Near or responsible relations, சம்பந்த முடையார். 4. The learned, அறிஞர். அன்பிலாரெல்லாந்தமக்குரியர்அன்புடையர்என்பு முரியர்பிறர்க்கு. Those destitute of love live only to themselves, whereas they who possess it are ready to give up their lives (lit. bones) for others. (குறள்.) உரியவன்--உரியன்--உரியோன், s. Proprietor, owner, உடையவன். 2. Heir, சுதந்திரன். 3. A near relation, இனத் தான். 4. One worthy of, deserving of, தக்கவன். 5. (p.) Husband, கணவன். கொலைக்குரியவன், s. One who is worthy of death. இழவுக்குரியவன், s. One whose duty it is to perform funeral rites. எனக்குரியவன், s. One near to me by the ties of consanguinity, friendship, relation, caste, country, &c. உரியள்--உரியாள், s. A wife, மனையாள். (p.) 17)

ecamāṉaṉ (p. 73) --எசமான், s. (fem. எசமானி.) One who institutes or performs a sacrifice, வேள்வித்தலைவன். 2. (p.) A lord, master, an employer, a conductor, தலைவன். 3. A husband, கணவன். 4. Owner or proprietor. See யசமானன்; [ex யச, to worship.] எசமானத்துவம், s. Superiority, தலைமை. எசமானி, s. A lady, mistress, a matron, தலைவி. 19)

ēkpōkm (p. 77) s. Mutual enjoyment of the sexes, ஒருதன்மைத்தானவின்பம். 2. Mutual love, reciprocal enjoyments in wedlock. மனைவியுங்கணவனும் அன்னியொன்னியமாயி ருக்கை. 3. The stoicism of the ascetic to whom praise and dispraise, pleasure and pain, &c. are equally indifferent, சுக துக்கங்களைச்சமமாகநினைக்கை. 4. Indifference, recklessness, libertinism, regardlessness of God and man, மனதின்படியனுபவிக்கை. 13)

kṇvṉ (p. 88) s. A husband, கொழுநன். (p.) 50)

kāvl (p. 105) s. Defence, protection, preservation, support, keeping, காப்பு. 2. Guard, restraint, அரண். (p.) 3. Surrounding wall, fortification, மதில். 4. A prison, a ward, hold, சிறைச்சாலை; [ex கா.] காவல்தானே பாவையர்க்கழகு. Chastity becomes a woman. காவலன், s. A protector, a guardian, காப்போன். 2. A king, அரசன். 3. A husband, கணவன். 4. One of a king's bodyguard, மெய்க்காப்பாளன். காவலாளர், s. Watchmen, sentinels, watchers, guards, காப்போர். காவலாளி, s. A keeper, a guard, காப் போன்.--Note. In Tinnevelly, this word is invariably used to signify a prisoner and not a watchman, which latter is called காவற்காரன். காவலிருக்க, inf. To be on guard, to keep watch, காவலாயிருக்க. 2. To wait or look, as for a person expected. காவலிலிருக்க, inf. To be in prison or captivity. காவலிலேபோட--காவலில்வைக்க, inf. To imprison. 2. To keep in the patrolhut till morning--as a person found straying during night. காவல்கட்டு, s. A strong guard. 2. Secure protection. 3. Rigid restraint. காவல்கட்டுப்பண்ண, inf. To set a strong guard. 2. To watch closely. 3. To keep young people, &c., in close restraint. 4. [prov.] To attend strictly to the diet of a sick person. காவல்காக்க, inf. To watch, guard, protect. 2. To be on guard, to act as sentries, watchmen, &c. 3. To defend the body by wearing armor, &c., or the head by oils, &c., against disease, which either has attacked the lower extremities, or indicates coma, &c. காவல்செய்ய, inf. To protect, to defend. 2. [prov.] To pass a straw-rope over a heap of corn in the field, or make with it diagrams on the ground, &c., to defend the grain from demons. 3. To place an image of Ganesa (being a handful of moist cow-dung) on the top of a heap of corn before winnowing, as a security from demons.--Note. If it is measured, it is deemed secure against their attack. காவல்பண்ண, inf. To protect, defend, take care of, watch over. 2. To nourish, cherish, provide for. 3. To imprison, to keep under guard, to confine. காவல்மாற, inf. To be relived, changed, &c.--as sentinels or a watch. காவல்மாற்ற, inf. To relieve guard, change watchmen, sentinels, &c. காவல்முறை, s. Turns in watching. காவல்மேரை, s. Share of grain given to the watchman of a village from the thrashing floor. காவல்விட, inf. To release from watching, guarding, &c. காவற்கடவுள்--காவற்பெருமான், s. Vishnu, as the preserver of the world, விஷ்ணு. காவற்கட்டு, s. [prov.] A bundle of paddy sheaves for the watchman. காவற்கட்டை, s. [prov.] A fire-brand kept burning to ward off the female demon கொற்றி from a woman in child-birth, when exposure is greater than at other times. 2. A clump of wood kept burning through the night near a patrol-hut. காவற்கப்பல், s. A reconnoitring vessel, a guard-ship. காவற்காடு, s. A jungle or forest defence, காட்டாண். 2. A reserved forest. காவற்காரர், s. Watchmen, sentinels, a patrol, காப்போர். காவற்கூடம்--காவற்சாலை--காவல்ஸ்த லம், s. A guard-room; a prison-house. காவற்புரி, s. [prov.] A straw-rope thrown over the heap of corn in the field to defend it from demons. அருங்காவல், s. A very strict or powerful guard. தலைக்காவல், s. The main guard. தூக்கிரிக்காவல், s. An overseer of a village. மெல்லுயிர்க்குங்காவல், s. A support or cordial to the languishing mind. 28)

kulāvu (p. 127) கிறேன், குலாவினேன், வேன், குலாவ, v. n. To walk or move about; to haunt, சஞ்சரிக்க. 2. To hold familiar intercourse; to enjoy one's society; to be social, வங்கணஞ்செய்ய. 3. To shine, to be conspicuous, பிரகாசிக்க. 4. To move in state; to rejoice, to experience delight, கொண்டாட. 5. To admire, praise, extol, புகழ. 6. To bend; to be bent or curved, வளைய. குலாயகொய்யுளை. The brilliant, cropped mane. (p.) குலாவிக்கொண்டிருக்க, inf. To converse in a friendly manner with one another. கணவனுமனைவியுங்குலாவிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். The husband and wife are enjoing each other's society. குலாவல், v. noun. Praising, admiration, வியத்தல். 2. Spending time in a pleasant way; pastime, amusement, பொ ழுதுபோக்கல். 3. Sociality, friendship, சிநேகம். 4. Curvature, curve, வளைவு. குலாவுகை--குலாவுதல்--குலாட்டு, v. noun. Conversation, friendship, &c. 35)

koṇkṉ (p. 146) s. A husband, a lover, கணவன். 2. The ruler of a maritime district, நெய்தநிலத்தலைவன்; [ex கொள்.] Compare கொண்டான் and கொழுநன். 42)