atitlcilēṭṭumm (p. 11) s. A kind of phlegmatic disease, ஓர்நோய். 13)

aniyamam (p. 14) s. [priv. அ.] That which in undecided, unascertained, uncertain, undetermined, நியமமின்மை. 2. Improper conduct, தப்பானநடை. Wils. p. 3. ANYAMA. அநியமச்சிலேடை, s. [in rhetoric.] Ambiguous terms in verse employed in an indeterminate sense, சிலேடையணியி லொன்று. அநியமவுவமை, s. A figure in Rhetoric, உவமவணியிலொன்று. 36) *

alangkāram (p. 27) s. Ornament, decoration, embellishment, சிறப்பு. 2. Beauty, அழகு. 3. Rhetorical ornament, figures of language, rhetoric, அணியிலக்கணம். 4. One of the sixty-four கலைஞானம், கலைஞானமறுபத் துநான்கினொன்று. Wils. p. 73. ALANKARA. There are thirty-five figures of language; viz.: 1. தன்மை, a word or phrase expressing the nature of a thing. 2. உவமை, a parable. 3. உருவகம், metaphor. 4. தீவகம், a word once used and understood in the other parts of the sentence. 5. பின் வருநிலை, the repetition of the word beginning a sentence with the same or a different signification. 6. முன்னர்விலக்கு, rejecting a truth asserted, by showing its absurdity. 7. வேற்றுமைப்பொருள்வைப்பு, establishing the truth of a particular fact by a general truth. 8. வேற்றுமை, contrast. 9. விபாவனை separating effects from their proper causes and attributing them to other causes alluded to. 1. ஒட்டு, an allegory. 11. அதிசயம், hyperbole or exaggerated description. 12. தற்குறிப்பேற்றம், a principal kind of metaphor. 13. ஏது, a figure showing the cause, &c. 14. நுட்பம், a figure which presents a suitable idea, by a corresponding hint, &c. 15. இலேசம், a figure in which a trifling excuse is given, as a cloak for a thing of greater magnitude. 16. நிரனிறை, one of the eight kinds of construction of a sentence, i. e. the separate successive arrangements of a series of nouns and their verbs in natural or reverse order. 17. ஆர்வமொழி, an affectionate word or phrase. 18. சுவை, the passions or emotions of the mind expressed by gesture, exhibited in action and transferred to poetry. 19. தன்மேம்பாட் டுரை, self-adulation. 2. பரியாயம், a figure in rhetoric by which one thing is told and another connected with it is intended. 21. சமாயுதம், the accomplishing of one's object by indirect means. 22. உதாத்தம், a figure which expresses copiousness, richness, enterprise, &c. 23. அவநுதி, denying the character, quality or essence of a person or thing in order to attribute the same to others. 24. சிலேடை, a word of double interpretation. 25. விசேடம், distinguishing a cause by ascribing to it effects which it is inadequate to produce. 26. ஒப்புமைக்கூட்டம். enumeration of analogous words, &c. 27. விரோதம், opposition. 28. மாறுபடுபுகழ்நிலை, praising a person or thing to the disparagement of another. 29. புகழாப்புகழ்ச்சி, praise, flattery, &c., couched in terms of dispraise. 3. நிதரிசனம், feigning a thing in nature as doing good or evil to another, a species of personification as a mode of moral instruction. 31. புணர்நிலை, a figure in which the same epithets or attributes are adapted to two or more different subjects. 32. பரிவ ருத்தனை, a figure in rhetoric, describing an exchange of beauties, excellencies. 33. வாழ்த்து, congratulation. 34. சங்கீரணம், the blending of several figures. 35. பாவிகம், moral instruction, inference, applications, &c., from events related in epic poems. அலங்காரநைவேத்தியம், s. An offering made in front of a temple, for show. அலங்காரபஞ்சகம், s. A poem of a hundred verses, (lit.) the five forms of beauty. It is a series of five kinds of verses; viz.: வெண்பா, கலித்துறை, அக வல், ஆசிரியவிருத்தம், சந்தவிருத்தம். (இவ்வகை யே மாறிமாறி நூறுசெய்யுள் அந்தாதித்துப்பாடுவது.) அலங்காரப்படுத்த, inf. To adorn, சிங்காரிக்க. அலங்காரப்பிரியன், s. Vishnu. அலங்காரப்பேச்சு, s. Fine, elegant language, flattery. 33) *

avirōtam (p. 31) s. [priv. அ, et விரோ தம், opposition.] Concord, concurrence, non-opposition, விரோதமின்மை. Wils. p. 85. AVIROD'HA. அவிரோதச்சிலேடை, s. A figure in Rhetoric in which a sentence is taken in different meanings or one opposite to its apparent sense. அவிரோதவுந்தியார், s. The name of a book composed by சாந்தலிங்கசாமி. 6)

aiym (p. 80) s. Doubt, hesitation, uncertainty, indecision, suspense, scepticism, terms or probability, possibility, and any thing short of positive certainty are included, சந்தேகம். 2. (p.) Alms, charity, பிச்சை. 3. A beggar's vessel or shell, இரப்போர்கலம். 4. Phlegm--one of the humors of the body, சிலேட்டுமம். 5. Doubt, surprise, &c.--as one of the துறை, அகப்பொருட்டுறையினொன்று-as, போதோவிசும்போபுனலோபணிகளது பதியோ யா தோவறிகுவதேதுமரிது, whether the place the damsel occupies is a lotus flower, the world of the gods, water, or the world of serpents, it is difficult to determine. ஐயம்புகினுஞ் செய்வினைசெய். Though you go abegging, perform your duties. (ஔ வை.) ஐயகணசூலை, s. An arthritic disease arising from phlegm and heat, ஆறுசூலையிலொன்று. ஐயக்காட்சி, s. An object of subject exciting doubt, indistinct perception, problematical or hypothetical terms, அதுவோவிதுவோவெனக்காண்கை. (See காட்சி.) 2. Doubt, சந்தேகம். ஐயக்காரன், s. A beggar, a mendicant, பிச்சைக்காரன். ஐயக்கிளவி, s. Terms or particles of doubt or uncertainty, commonly found in interrogative expressions, ஐய மொழி--such as ஆ, ஏ, ஓ, கொல், யா, &c. ஐயநாடி, s. One of the three states of the pulse--that in which the phlegmatic humor is supposed to be prevalent in the system, சிலேட்டுமநாடி. See நாடி. ஐயப்பட, inf. To doubt, hesitate. ஐயப்படாமை, neg. v. noun. Freedom from doubt and fear, certainty, undauntedness, சந்தேகங்கொள்ளாமை. 2. One of the eight அறத்துறுப்பு. See உறுப்பு. ஐயப்பாடு, s. Doubt, uncertainty, indecision, apprehension, suspense, சந் தேகம். ஐயமறுக்க, inf. One of the five kinds of questions which are proposed to remove doubt from the mind, சந்தேக நிவர்த்திசெய்ய. ஐயமிட, inf. To give alms, பிச் சையிட. ஐயமிட்டுண். Give alms before you eat. ஐயமுற, inf. To doubt, சந்தேகம டைய. ஐயமேலிட, inf. To be in a great doubt, சந்தேகமதிகரிக்க. 2. To have the rattles in the throat--as a dying person, சிலேட்டுமமேலிட. ஐயவணி, s. A figure in rhetoric-as where doubt is entertained as to whether a thing which bears analogy to another is identical with or distinct from it--as தாதளவிவண்டுதடுமாறுந்தாமரைகொ ல் மாதர்விழியுலவும் வாண்முகங்கொல். I doubt whether it is the face of a woman or a lotus flower, since it resembles so much the latter. ஐயவதிசயம், s. A figure in rhetoric, ஓரலங்காரம். ஐயவிலக்கு, s. A figure in rhetoric, ஓரலங்காரம். ஐயவும்மை, s. A particle showing uncertainty, doubt. See உம். ஐயவுவமை, s. A figure in rhetoric, ஓரலங்காரம். ஐயுற, inf. To doubt, hesitate, to be undecided, to suspect, to be in suspense, சந்தேகமடைய. சக்கரஞ்சுற்றுகின்றமைகண்டையுற்று. Wondering at the sight of the whirling discus. பக்கத்தார்யாரையுமையுறுதல். Suspecting all neighbors. (நீதிநெறி.) ஐயுறல்--ஐயுறவு, v. noun. Doubting, apprehension, suspicion, சந்தேகம். ஐயுறுத்த, inf. To cause or excite doubt, to induce apprehension, ஐயமுறுத்த. 22)

kapam (p. 93) s. Phlegm, கோழை. 2. Phlegm--as one of the three humors of the body, சிலேட்டுமம். Wils. p. 189. KAPA. கபக்கட்டு, s. A collection of phlegm in the chest. கபவியாதி, s. Asthma or other disease supposed to be caused by an excess of the phlegmatic humor, See பிணி, or தோஷம்.

kācam (p. 103) s. Phthisis, asthma, pulmonic affections, ஈளைநோய். 2. Phlegm, கோழை. Wils. p. 218. KASHA, or 22. KASA. 3. A disease of the eyes, a cataract affection of the optic nerve, or gutta serena, கண்ணினோர்நோய். Wils. p. 27. KACHA. 4. A country, ஓர்தேயம், 5. Gold, பொன். 6. An arsenic in its natural state, கற்பாஷா ணம். காசசுவாசம், s. The asthma, சுவா சகாசம். காசநீர், s. The humor in the head that causes the disease. (See காசம்.) The following are the principal kinds of காசம் --நீர்க்காசம், சுவாசகாசம், கண்கட்டிகாசம், வீரண காசம், பித்தகாசம், இரத்தகாசம், வாதகாசம்,கர்ப்பகா சம், சிலேட்டுமகாசம், மந்தாரகாசம்,நீலகாசம், பால காசம். கனகாசம், s. Inflammation of the eyes attended with great swellings. 44)

kirāṇi (p. 109) s. A class of disease, diarrh&oe;a. (See கிரகணி.) There are six kinds of diarrh&oe;a or looseness, viz.: 1. Looseness, arising from bile, பித்தக்கிராணி. 2. From heat and bad humors, உஷ்ணவாதக் கிராணி. 3. From phlegm and bad humors, சிலேட்டுமவாதக்கிராணி. 4. From internal heat, மேகக்கிராணி. 5. Dysentery, மூலக்கிராணி. 6. Looseness, arising from rheumatism and bad humors, வாதக்கிராணி. கிராணிக்கழிச்சல், v. noun. A flux attending the கிராணி disease. கிராணித்திரவியங்கள், s. Medicines for diarrh&oe;a or கிராணி disease. கிராணியாயிருக்க--கிராணியாய்க்கிடக்க, inf. To labor with the கிராணி diarrh&oe;a. கிராணிவாயு, s. Wind or flatulency attendant on the கிராணி flux. 92) *

kiḷppu (p. 111) கிறேன், கிளப்பினேன், வேன், கி ளப்ப, v. a. To detach or raise up some heavy thing; to raise up one side of a thing; to disengage, to dislodge, to displace, எழுப்ப. 2. To dig up, to heave or lift up, பூமியின்கீழிருப்பதைக்கிளப்ப. 3. To excite, to induce fever, heat, &c., சுரமுதலிய வற்றைஎழுப்ப. 4. To rouse, animate, urge, ஏவிவிட. 5. To instigate, to rouse persons or things that are still, மூட்டிவிட. 6. To agitate, to discuss, கதைகிளப்ப. 7. [prov.] To raise a wall in building, to erect, to cause to grow higher, சுவர்முதலியகிளப்ப. கிளப்பிவிட, inf. To excite, to instigate, to stir up. கல்லுக்கிளப்ப, inf. To dig up stones. காந்தியைக்கிளப்ப--காந்தலைக்கிளப்ப, inf. [vul.] To excite heat latent in the body--as by cold food, &c. கொதியைக்கிளப்பிவிட, inf. [vul.] To excite heat, fever, &c., in the system. 2. To increase heat in the ground--as a slight shower, &c. கோபத்தைக்கிளப்ப--எரிச்சலைக்கிளப்ப, inf. To stir up anger. தலைகிளப்ப--தலையைக்கிளப்ப, inf. To look, to raise one's head; to lift up the head--as one sick, &c. 2. fig. To begin to signalize one's self. பத்தியைக்கிளப்ப, inf. To excite devotion in one. பேரைக்கிளப்ப, inf. To get a name, to promote one's celebrity, or notoriety; to make illustrious. வாலைக்கிளப்ப, inf. To raise the tail, --as a dog, a calf, &c. வாதபித்தசிலேட்டுமங்களைக்கிளப்ப, inf. To excite the three humors, வாதம், பித்தம் and சிலேட்டுமம் of the system. 52)

kuṉmam (p. 132) s. A disease, a chronic enlargement of the spleen; also, any glandular enlargement in the abdomen--as of the mesenteric gland, &c., causing indigestion, colic and great emaciation. There are eight kinds, viz: எரிகுன்மம், சத்திகுன்மம், சன்னிகுன் மம், சிலேட்டுமகுன்மம், குலைக்குன்மம், பித்தகுன்மம், வலிகுன்மம், வாதகுன்மம், which see severally. 2. A division of an army. (See குலுமம்.) 3. Bushes; thickets, தூறு. Wils. p. 294. GULMA. குன்மக்கட்டி, s. A formation or enlargement in the abdomen. அவனுக்குக்குன்மங்கண்டிருக்கிறது. He has the குன்மம் disease. குன்மசூலை, s. Nervous paralysis--also obstruction of the viscera. (Rott.) குன்மப்புரட்டு, s. [prov.] Dyspepsia; an acute pain, attending the குன்மம் disease from indigestion, causing vomiting, distortions, &c. குன்மவலி, s. Internal pain or gripe consequent on the குன்மம் disease. குன்மவாயு, s. Flatulency connected with the குன்மம் disease. 68)

koti (p. 146) v. noun. Bubbling up, as boiling water, நீர்க்கொதி. 2. Heat in the body, சூடு. 3. Anger, rage, கோபம். 4. Fever, febrile symptoms in the body, காய்ச்சல். 5. Slight diarrh&oe;a, கொதிக்கழிச்சல். 6. Grief, sorrow-regret yearning. துக்கம்; [ex கொதி, v.] இன்னமொருகொதியிலேவெந்துபோம். It will be done with one boiling up. கொதிகொள்ள, inf. To cause heat and slight fever or diarrh&oe;a in the body. கொதியிறக்க--கொதியெடுக்க, inf. To subdue one's pride. கொதியெண்ணி, s. [prov.] One wholly engrossed in looking for his food; (lit.) watching or counting the boiling of the pot. கொதியெண்ணெய், s. Medicinal oil, boiled but not strained. கொதியெழும்ப, inf. To be increased-as heat from the earth after a slight shower. 2. To have a slight internal fever. மாந்தக்கொதி, s. Fever from children from indigestion. வாதக்கொதி, s. Fever from plethoric humors. வெப்புக்கொதி, [prov.] Slight fever. சிலேட்டுமக்கொதி, s. [prov.] Fever from phlegmatic humors. பித்தக்கொதி, s. Fever from bilious humors. வயிற்றுக்கொதி, s. Hunger. 2. A slight diarrh&oe;a from heat. கண்கொதி, s. [prov.] Blight from an evil eye, or a malign look. 57)

cañcilēṭam (p. 157) s. [com. சஞ்சிலேட்டு மம்.] Insinuating itself; pervading a body, as does heat, without forming a component part, விஷமுதலியவுட்பரவுகை. W. p. 876. SAMS'LESHA. (Rare usage.) 16) *

cantāṉavuvamai (p. 159) s. A comparison formed on the ambiguity of terms, ஓரலங் காரம். See சிலேடையுவமை. (p.) 94) *

carīram (p. 167) s. The living human body, the tenement of the soul, மனிதருடல். (c.) 2. Body in general of men or brutes, மிருகாதி களினுடல். W. p. 832. SAREERA. (not com. in Tamil.) சரீரகுணம், s. Temperament, disposition or state of body. 2. The disposition of the body with regard to the different effects of food, &c., on different persons. சரீரக்கட்டு, v. noun. Compactness of body. See கட்டு. சரீரக்கூறு, s. See under கூறு. 2. Any state of the body, as corpulent, thin, &c., thus. 1. வாதசரீரம், a constitution in which flatulent humors prevail, causing bloatedness, &c. 2. பித்தசரீரம், in which the bilious humors preponderate, causing thinness, emaciation, fretfulness, heat, &c. 3. சிலேட்டுமசரீரம், in which phlegmatic humors prevail, causing pulmonary diseases, dryness, &c. சரீரங்கனத்துக்கொள்ள, inf. See under கனம். சரீரங்காய--சரீரங்கரைந்துபோக, inf. To be emaciated, as the body by fever, &c. See காய். v. சரீரசகாயம், s. See under சகாயம். சரீரசங்கட்டம், s. Pain in the body, sickness. சரீரசஞ்சலம், s. Disease, ailment. சரீரசம்ரட்சணை, s. Preservation of the health of the body, nourishment of the body. (Rare.) சரீரசம்பந்த, adj. Belonging or relating to the body. சரீரசவுக்கியம், s. Health, sound state of the body. சரீரசுத்தி, s. Cleanliness, or purification of the body. சரீரஸ்மரணை, s. [com. சரீரசுரணை.] Sense of feeling in the body. சரீரத்திரயம், s. A three-fold enumeration of bodies, as given in the Agama. 1. தூலசரீரம், the gross body which perishes at death. 2. சூக்குமசரீரம், the subtile or ethereal body, or case and immediate organ of the soul, accompanying that through its various transmigrations. It is the embryo or seed of the respective bodies assumed to be, and is, capable of sensations in enjoyment, suffering, &c., beyond those of the grosser body. 3. காரணசரீரம், the original type or embryo of the body, as existing with the soul in its original state. See under காரணம். Another three-fold classification describes bodies as assumed by the soul with its சூக்குமம் adapted to three different states to which it is subject, namely. 1. யாதனாசரீரம், a body adapted to suffering, assigned to the soul for its abode in the infernal regions. 2. பூத னாசரீரம், a body capable of the sensual felicities of சுவர்க்கம், or the abode of Indra. 3. பரிணாமசரீரம், changeable bodies, the bodies of the present state, in which moral actions are performed. சரீரநோய், s. Pains in the body from over exertion, walking, cold, &c. சரீரபுஷ்டி, s. Corpulency. 2. A healthy, thriving state of the body. சரீரப்போக்கு--சரீரப்போங்கு, s. The state of the body; different states of constitution. சரீரமரணம், s. [in Christ. usage.] Death of the body, oppo. to ஆத்துமமரணம், spiritual death. சரீரவதை, s. Mortifying the body by austere penance. சரீரவாகு--சரீரவாக்கு, s. The temperament of the body. சரீரவுபாதி, s. Bodily pain. சரீரவுறவு, s. Consanguinity, oppo. to ஞானவுறவு. (p.) சரீராவச்சின்னவான்மா, s. The individuated soul as it exists in bodies respectively--as distinguished or detached from the universal spirit, சீவான்மா; [ex சரீரம், et அவச்சின்னம், separated.] (சது.) சரீரி, s. A sentient soul, a corporeal being--oppo. to அசரீரி, an immaterial existence. சுகசரீரம், s. A healthy constitution, in which the three humors are in equilibrium. தூலீத்தசரிரம், s. A fat or corpulent body. வச்சிரசரீரம், s. An adamantine body, (a form used in benedictions.) See வச்சிரம். 2. Strong and healthy body. கற்சரீரம், s. Stone-like body. See கல். 13) *

cilēṭi (p. 186) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To speak ambiguously, to play upon words, ஈரடியாய்ப்பேச. (p.) 70) *