uccu (p. 59) கிறேன், உச்சினேன், வேன், உச்ச, v. a. To pitch at a mark, cast a game with betel nuts, shells, money, &c., கழற்காய்முதலியவையெறிய. 2. [prov.] To conquer in a game or controversy, to win, surpass, get the advantage of by subtilty or artifice, வெல்ல. 3. [vul.] To get another's property by artifice, to defraud, trick, பிறர்பொருளைக்கவர. உடைதாரமுத்தரிகமெல்லாமுச்சிக்கொண்டேனென் னைமெச்சிக்கொண்டேன். Having robbed her of her clothes, mantle and all, I exulted in the exploit. (திருச்செந்தூர்நொண்டி.) உச்சன், s. [prov.] A shell, arecanut, tamarind seed, &c. used for pitching in a game. 65) *

ōngkāram (p. 84) s. The mysterious syllable ஓம், the silent recitation of the ஓம், the letter with which each mantra begins and ends, பிரணவம். Wils. p. 175. ONKARA. ஓங்காரவுரு, s. The syllable ஓம் personified as the deity. ஓங்காரிக்க, inf. To repeat the sacred syllable ஓம், ஓங்காரமுச்சரிக்க. 44)

ōtu (p. 84) கிறேன், ஓதினேன், வேன், ஓத, v. a. To recite the vedas with appropriate intonations, aspirations, &c.--being one of the six duties of the brahman; to chant a sacred eulogy in the temple, வேத மோத. 2. To read, learn, recite audibly in order to commit to memory, படிக்க. 3. To speak, say, declare, சொல்ல. 4. To repeat prayers--as the Romanists and Mohomedans, செபமுச்சரிக்க. 5. To give advice, persuade clandestinely, to teach one to act with duplicity, புத்திசொல்ல. 6. To utter incantations, to consecrate, மந்திரமுரைக்க. ஓதாதார்க்கில்லையுணர்வுடனொழுக்கம். Knowledge and good manners are not to be found in unlearned men. ஓதாமலொருநாளுமிருக்கவேண்டாம். Employ your whole time in the pursuit of knowledge. ஓதுவதொழியேல். Cease not to learn. (ஔ வை.) எண்ணெயோதிக்கொடுக்கிறது. To administer holy oil to women in labor. காதிலேயோதிவிட்டான். He has given him secret advice, he has prevailed on him by underhand or secret means. நூறுநாளோதியாறுநாள்விடத்தீரும். The traces of learning made in a hundred days will be effaced by indolence in six. ஓதியிறைக்க, inf. To sprinkle holy water. ஓதியுடைக்க, inf. To break a cocoanut with appropriate incantations. ஓதிவிட, inf. To cease reading. ஓதினநீர், s. Holy water, consecrated water. ஓதுவான், s. A teacher of the vedas, and other sacred literature, ஆசா ன். 2. A learner, a scholar, a student, படிப்பவன். 3. The eulogist of the god of the temple whose duty it is to chant the verses directed by the attending priest, திருப்பாட்டுப்பாடுவோன். ஓதுவானெல்லாமுழுவான்றலைக்கடையில். The scholar must wait at the backdoor of the ploughman; i. e. learning is dependent on the plough. ஓதுவிக்க, inf. To teach the vedas, வேதங்கற்பிக்க. 2. To teach science, instruct, படிப்பிக்க. ஓதல், v. noun. Reciting the vedas, &c. 2. Reading. 3. Learning, speaking. ஓதலினன்றேவேதியர்க்கொழுக்கம். Good manners in a brahman are preferable to the recitation of the vedas. ஓதற்றொழிலுரித்துயர்ந்தோர்மூவர்க்கும். The right of reciting the vedas belongs to the three superior classes; i. e. brahmans, kings, and merchants. (அகப்.) ஓதன்மை, v. noun. The act of reading, ஓதற்றன்மை. 2. Chanting, பாடல். (p.) 91)

canti (p. 159) s. A joining, junction, meeting, union, combination, இசைப்பு. 2. The meeting or junction of two or more roads, rivers, &c., or the place of such meeting, சந்திக்குமிடம். 3. The joining of words, and the changes of letters by elision, reduplication, and substitution in the coalescence of words with each other, or in the addition to a word of particles expressing case, or in the formation of derivatives from a primitive, விகுதிமுதலிய வற்றின்புணர்ச்சி. 4. The intervals of morning and evening twilight, especially the latter, regarded as the union of the day and night, மாலைநேரம்; thus அந்திசந்தி, morning and evening. (c.) 5. A period at the expiration of each yuga, connecting it with the following, and occupying 1/12 of each, during which a gradual change takes place in the world, introductory to the peculiarities of the succeeding yuga; also a period of the same length, as the Satya yuga at the end of each Manvantara and of each Kalpa, யுகசந்தி. W. p. 889. SANDHI. 6. Reconciliation, pacification, forming friendship, நட்பாதல். 7. The bamboo, so called from its knots, மூங்கில். 8. The stated worship for each individual, morning and evening, and with some in mid-day, சந்தியாவந்தனம். (p.) 9. Division of time in a day, especially meal time--as ஒருசந்தி, one meal, it being fast-day. (c.) 1. [loc.] Juncture, crisis, a critical point of time, தறுவாய். சந்திகாவலன், s. [prov.] As அந்திகாவ லன், which see. சந்திக்கரை, s. The place where several roads or rivers meet. (c.) சந்திபண்ண--சந்திமுடிக்க, inf. To perform he daily private worship, morning, noon and evening. (p.) சந்திப்பாடு, v. noun. A mishap supposed to be caused by a malignant spirit in a cross way, or other haunted place. சந்திமறிக்க, inf. [loc.] to avert the displeasure of malignant divinities, in time of epidemics, by presenting them cooling offerings at cross roads, and thus to stop their progress into the country. சந்திமிதிக்க, inf. [prov.] To pass across way at an auspicious time, as after recovering from sickness, especially from the small pox, on first going out. சந்திமிதிப்பிக்க, inf. To cause a child to walk the first time on the 6th month in places where two or more ways meet. சந்தியாகாலம், s. The period of evening twilight, மாலைநேரம். 2. The three seasons of stated worship. (See சந்தி.) 3. The interval between one yuga and another, யுகசந்தி; [ex Sa. Sandhya.] W. p. 89. சந்தியாகாலகருமம், s. Evening devotion. (R.) சந்தியாராகம், s. The redness of the sky at sun-set. (R.) சந்தியாவந்தனம்--சந்தியாவந்தனை, s. [prov. சந்திவந்தனை.] Worship at any of the three stated periods; [ex வந்தனை, worship.] சந்தியிலிருக்க, inf. [prov.] To be ruined, to be driven into the street. சந்தியில்வைக்க, inf. To ruin a person, (lit.) to drive him into the streets. சந்திவிக்கிரகம், s. Forming a friendship with enemies to compass their ruin; one of the modes recommended for dealing with enemies. (p.) சந்தியிற்கொண்டுவர, inf. [prov. fig.] To expose a person to ridicule and shame (lit.) to bring to the street. முச்சந்தி, s. The meeting of three roads. நாற்சந்தி, s. The meeting of four roads or streets. சொற்சந்தி, s. One word combining with another in sense. சந்திவழு, s. Impropriety in the use of grammatical sandhi. The three grammatical sandhis as applied to words of Sanscrit origin are, 1. தீர்க்கசந்தி. 2. குண சந்தி. 3. விருத்திசந்தி. To these a fourth, ஆ திவிருத்திசந்தி is added. (நன்.) சந்திகாரியம், s. Making a treaty of peace. (R.) 95)

camucayam (p. 163) s. [sometimes சமுச்சயம்.] Doubt, uncertainty, hesitation, scruple, skepticism, சந்தேகம். W. p. 875. SAMSAYA. 2. Suspicion, apprehension, அச்சம். (c.) சமுசயப்பட்டவன், appel. n. One suspected of any guilt or crime. சமுசயவாதி, s. A skeptic philosopher, also an egotist. (p.) 49) *

camuccayam (p. 163) s. [in rhet.] An additional assertion, comparison, &c.--as, this resembles that not in color only but also in quality, சமுச்சயவுவமை. W. p. 899. SAMUCHCHAYA. 2. [loc.] Doubt--as சமுசயம். 52) *

mantiram (p. 343) s. A mystical verse, as a prayer, or form of exorcism. 2. A section of the Vedas including prayers and hymns. See உபநிடதம் and வேதாங்கம். 3. A formule sacred to some deity; as ஓம் சிவாயநம, ஓம்வைஷ்ணவாயநம. 4. Private deliberation, secret consultation, ஆலோசனை. W. p. 641. MANTRA. 5. Opinion, எண்ணம். மந்திரங்கால்மதிமுக்கால். The virtue of an incantation is one-fourth and that of wit is three-fourths. மந்திரத்திலேமாங்காய்விழாது. A mango will not fall from a tree by means of a mantra. [prov.] மந்திரகலை, s. One of the three divisions of the Agamas--the devotional. See தந்திரகலை and உபதேசகலை. மந்திரகாஷாயம்--மந்திரகாவி, s. Cloth tinged with red ochre, worn by ascetics, and religious mendicants, காவிச்சீலை. மந்திரகூர்மை, s. Rock-salt, இந்துப்பு. மந்திரக்காரன்--மந்திரவாதி--மந்திரவாளி, s. A conjurer. மந்திரக்கூறை, s. The cloth given by the bridegroom to the bride on the day of marriage, with incantations, &c., மணக் கூறை. 2. See கூறை. மந்திரசத்தி, s. The power of an incantation. மந்திரசாத்திரம், s. The knowledge of incantations. See கலைஞானம். மந்திரசித்தி, s. Success of incantations. See சித்தி. மந்திரசுத்தி, s. Purification by மந்திரம். See சுத்தி. மந்திரஸ்தம்பம், s. A post set up by sages, with incantations, as an antidote for venomous bites, or for magical purposes. மந்திரஸ்தாபனம், s. Uttering incantations over magical letters, diagrams, &c., to communicate virtue to them. See தாபனம். மந்திரஸ்நானம், s. (lit.) Magical bathing of the sick by sprinkling a few drops of water on the head and repeating magical letters. மந்திரஞ்செபிக்க--மந்திரஞ்சொல்ல, inf. To pronounce a mantra. மந்திரதந்திரம், s. A motion of the fingers while repeating incantations. மந்திரதந்திரத்தினாலேமயக்கம்வருவிக்க. To bewilder by enchantment. மந்திரதாரணை, s. One of the nine forms of worship by the Saiva yogis. See தாரணை. மந்திரத்தால்வாய்கட்ட, inf. To stop the mouths of snakes, sharks, wild beasts, &c, by incantations. மந்திரத்தாற்கட்ட, inf. To bind with spells. மந்திரப்பிரயோகம், s. The application of a magical formula. மந்திரமுச்சரித்தல்--மந்திரமுருவேற்றல், v. noun. Repeating mantras frequently. மந்திரம்பண்ண, inf. As மந்திரிக்க. மந்திரமுருப்போட, inf. To repeat with a rosary the whole round of mantras. மந்திரவாதம், s. An incantation. மந்திரவாள், s. A magical sword. மந்திரவிதி, s. A rule for incantations. மந்திரவித்தை, s. Conjuration. மந்திராட்சதை, s. Rice mixed with turmeric, and given by Brahmans to their disciples, with prescribed incantations, மஞ்சள்கலந்த அரிசி; [ex அட்சதை.] மந்திராயுதம், s. An enchanted missile weapon. மந்திராலோசனை, s. Consultation of a king with his ministers. 2. A cabinet council; [ex ஆலோசனை.] மந்திரோச்சாரணம், s. Reciting mantras. See உச்சாரணம். மந்திரோபதேசம், s. Instruction in mantras; imparting illumination, மந்திர முபதேசிக்கை, [ex உபதேசம்.] மந்திரோபாசனை, s. Worship by mantras. See உபாசனை. தலையணைமந்திரம், s. Curtain-lectures. 41) *

mu (p. 356) num. adj. [contrac. of மு or மூன்று.] Three, third--used in combination. Most of the compounds may be referred to திரி. முக்கடுகம்--முக்கடுகு, s. Three spices, as திரிகடுகம். முக்கணன்--முக்கண்ணன், s. [lit. threeeyed one.] An epithet of Siva, சிவன். 2. Vinayaga, விநாயகன். 3. Virabadra, வீரபத்திரன். (சது.) முக்கணி--முக்கண்ணி, s. [fem.] An epithet of the sakti of Siva--as Kali, காளி, and Parvati, பார்வதி. (சது.) 2. A cocoa-nut, தேங்காய். முக்கரணம், s. The three classes of faculties, as திரிவிதகரணம். See கரணம். முக்கலம், s. Three kalams, or thirtysix markals. முக்கனி, s. The three special fruits. See முப்பழம். முக்காணி, s. A fraction, the 3/5 of a மாகாணி. முக்காதலர், s. [pl.] The triple friends, usually husband, a male friend, and a son; [ex காதலன்.] (சது.) முக்காதவழி, s. See காதம். முக்காலம், s. The three divisions of time. 2. The three tenses in grammar. These are இறந்தகாலம், நிகழ்காலம், எதிர்கா லம். See காலம். முக்காலமறிந்தவன், appel. n. An epithet of the Deity, as knowing the past, present, and future, கடவுள். முக்காலி, s. A three-footed stool, a tripod, as distinguished from நாற்காலி. முக்காலும், s. Three times. See கால், and குளி, v. முக்கால், s. Three fourths, 3/4. See under கால். முக்கால்நோக்கு--முக்கானோக்கு, v. noun. One of the four planetary aspects. See நோக்கு. முக்காழி, s. See காழி. முக்குடுமி, s. A trident, சூலம். (சது.) 2. A triple lock of hair. See சிலுப்பா, பக்கக் குடுமி. முக்குடை, s. [appel. முக்குடைச்செல் வன்.] The three umbrellas peculiar to Argha, viz.; சந்திரவட்டம், சகலபாசனம், நித் தியவினோதம். முக்குணம், s. Three principles in nature, Satva, Raja and Tama. See குணம். முக்குலம், s. The three races of kings: 1. Solar, or the race of the sun; 2. Lunar or the race of the moon; 3. Agni, the race of fire. முக்குலைச்சு, s. [prov. in cant numbers.] Three quarters, முக்கால். 2. A technical word used by certain tribes. முக்குழிச்சட்டி, s. A triple-holed-pan for baking cakes. (Madura usage.) மு முக்குளம், s. The name of a village 2. Three reservoirs reputed to unite the rivers Jumna, Sarasvati and Ganges. 3. The twentieth lunar mansion, பூராடம். முக்குற்றம், s. The three kinds of guilt. See under குற்றம். முக்குற்றங்கடிந்தோன், appel. n. God, Deity, கடவுள். 2. B'uddha, புத்தன். (சது.) முக்கூட்டு, s. The second lunar mansion. 2. Oven, hearth. See அடுப்பு. முக்கூட்டெண்ணெய், s. A medicinal oil. See under கூட்டு, v. முக்கோணம், s. A triangle, as திரிகோ ணம். See கோணம். முக்கோல், s. The three united staves, as திரிதண்டம். 2. (சது.) The twentysecond lunar mansion. See திருவோணம். முக்கோற்பகவர், s. [pl.] Those who carry three staves tied together. See திரிதண்டசன்னியாசி, under சன்னியாசம். முச்சகம், s. Three worlds, as திரிலோ கம். முச்சங்கம், s. The three colleges of learning which existed formerly at Madura. See சங்கம். முச்சதுரம், s. Three angled or three sided figure. முச்சத்தி, s. Three Saktis. See சத்தி. முச்சந்தி, s. Three periods of the day. See திரிசந்திகாலம், under காலம். 2. See சந்தி. முச்சிரம், s. Trident, சூலம். (p.) முச்சீரடி, s. a metrical line of three feet, சிந்தடி. முச்சுடர், s. The three lights. See சுடர். முச்சுழி, s. The three curled letter ண். முச்செயல், s. Three kinds of divine actions, as முத்தொழில். முச்சை, s. [prov.] Three strings tied to a paper-kite, in a triangular form, to which the line is attached. முச்சொல்லலங்காரம், s. A rhetorical figure, a word or phrase capable of three meanings, as மாதங்கன், a possessor of an elephant; possessor of gold; an epithet of Siva as possessor of Parvati. முத்தண்டு, s. Three staves. See திரி தண்டு. முத்தமிழ், s. Three different kinds of Tamil. See தமிழ். முத்தமிழுரியோன், appel. n. Agastya, அகத்தியன். 2. Bhairava, வைரவன். (சது.) முத்தரம், s. Three kinds, or degrees. 2. Three heads--as in முத்தரத்தார், three persons. முத்தரையர், s. [pl.] Wealthy persons, செல்வர். (நாலடி.) முத்தலை, s. The three points or heads of a lance, சூலம். முத்தலைவேலோன், appel. n. Bhairava, வைரவன். (சது.) முத்தானம், s. The three ways of bestowing gifts. See தானம். முத்தீ, s. The three household fires. See தீ. முத்தொகைவினா, s. [in arithm.] The rule of three, rule of proportion. முத்தொழில், s. The three kinds of divine operation. See பஞ்சகிருத்தியம், under கிருத்தியம். முத்தொழிற்பகவன். God--as creating, preserving and destroying. முத்தொழிலோர், s. [pl.] Three classes of people--agriculturists, traders and herdsmen, வைசியர்ப்பொது. (சது.) முத்தொள்ளாயிரம், s. A kind of popular poetry embracing three sections of different metres, each containing ninehundred stanzas, ஓர்காப்பியம். முத்தோஷம், s. Three humors of the body. 2. Three defects in composition. See தோஷம். முந்நாழி, s. Three measures. See நாழி. முந்நீர், s. The sea as containing three different kinds of water--rain, riverwater, and that of the abyss; and as having three different qualities--to produce, preserve, and destroy, கடல். முந்நூல், s. The three kinds of sacred learning. See நூல். 2. A brahman's sacred thread, the poita, பூணூல். (p.) முந்நூறு, s. Three-hundred. முப்பது, s. Thirty; [ex பது=பஃது.] முப்பகை, s. The three enemies. See பகை. முப்பலம்--முப்பலை, s. The three medicinal fruits. See திரிபலை. முப்பழம், s. The three chief kinds of fruit, வாழை, plantain; வருக்கை, jack, and மா, mango. முப்பழமும்சோறும்போடுகிறது. Serving up rice and the best fruits; i. e. treating hospitably. (c.) முப்பழச்சாறு, s. The juice of the three kinds of fruit. முப்பாட்டன், s. [fem. முப்பாட்டி.] A grand-father's grand-father. (c.) முப்பால், s. The three genders, as திரிலிங்கம். 2. Three kinds of subjects, as அறத்துப்பால், பொருட்பால், காமத்துப்பால். முப்பாவினம், s. The three classes of poems. See பாலினம், under இனம். முப்பாழ், s. [in Hindu Metaphysics.] Three vacua in the human body, said to be in three different parts. முப்பான், s. Thirty; [ex பான்.] (p.) முப்பிணி, s. The three kinds of temperament. See பிணி. முப்புடி, s. The three qualities, as திரி புடி. முப்புடைக்காய், s. Cocoa-nut, தேங் காய். (p.) முப்புரம், s. [also மூவெயில்.] The three cities. See திரிபுரம். முப்புரி, s. The three strands of a cord. 2. The three cities, as முப்புரம். முப்புரிக்கயிறு. A three stranded string, a three-fold cord. (c.) முப்புரிநூல், s. A three-threaded-cord, brahmanical cord, பூணூல். முப்புரிநூலோர். Brahmans, those who wear the three-fold-cord, பார்ப்பார். (p.) முப்புள்ளி, s. The letter ஃ, ஆய்தஎ ழுத்து. (சது.) முப்பூரம், s. The three distinct lunar mansions, பூரட்டாதி, பூரம், and பூராடம். (p.) முப்பேதம், s. The three differences. See பேதம். முப்பொருள், s. Trimurti, &c. See பொருள். முப்பொறி, s. The three organs of sense as instruments of worship. See பொறி. மும்மடங்கு--மும்மடி, s. Three times over, three-fold. See மடங்கு. (c.) மும்மடியாகுபெயர், s. A species of nouns of secondary signification, by three steps of application, as காரறுக்கப் பட்டது, the rainy season's harvest is gathered. In this கார், black--applied to clouds--is used for the rainy season; the crop gathered is of that season. மும்மணிக்கோவை, s. A necklace of three strings of beads. 2. A poem of thirty stanzas, divided into three parts of ten stanzas, the verses of each ten, containing different stanzas, and in each ten, the classification is diverse from the rest. See பிரபந்தம். மும்மணிமாலை, s. A poem of thirty stanzas, of three different kinds of verse, வெண்பா, கலித்துறை, and அகவல், with the அந்தாதி termination. மும்மண்டலம், s. The three parts in the human body. See மண்டலம். மும்மலம், s. The three evil passions. See மலம். மும்மாரி, s. Raining thrice. See திங் கள். மும்மீன், s. The fifth lunar mansion. See மிருகசீரிடம். (சது.) மும்மூர்த்தி, s. The Hindu Triad, as திரிமூர்த்தி. மும்மூன்று, s. Three times three. 2. Three by three, by threes, மூன்றுமூன்று. மும்மை, s. Three different states of existence: 1. உம்மை, the former birth; 2. இம்மை, the present state, &c.; 3. அம் மை, or மறுமை, futurity; [ex மை.] (p.) மும்மொழி, s. Three sorts of speech. See மொழி. 3)

muccṭṭai (p. 356) s. (Tel. முச்சட.) Elegance. beauty; neatness, வேடிக்கை. 88)

mucci (p. 356) s. Top of the head; zenith, as உச்சி. 2. Tuft worn on the top of the head, as உச்சிக்கொண்டை. 3. Braided hair, மயிர்முடி. (சது.) 4. [com. for முச்சில்.] A small winnowing fan for female children, used as a toy. 5. [Hind. also முச்சியன்.] Stationer; one who serves out paper, quills, &c., in a public office. [Govt. usage.] முச்சியர், s. [pl.] Painters, cabinet makers, stationers, &c., வர்னக்காரர். (Tel. usage.) 2. [prov.] Carpenters, தச்சர். 89)

muccilikkā (p. 356) --முச்சிலிக்கை, s. [Hind.] An agreement in writing, a bond given to arbitrators involving a penalty, உறுதியுடன்படிக்கை. 90)

muccil (p. 356) s. [prop. முற்றில்.] A toy. See முச்சி. (சது.) 91)

muṟṟil (p. 359) s. [com. முச்சில், முச்சி.] A small winnowing fan, சிறுமுறம். 2. The sixteenth lunar mansion, விசாகம். 15)