ilāccm (p. 53) s. [prov.] A dry measure, ஓர்தானிய அளவை. 2. A space of land, ஓர்நில அளவை. 65) *

il (p. 55) s. A place, இடம். 2. A house, home, வீடு. 3. (fig.) Domestic life. (See இல்லறம் and இல்வாழ்க்கை.) 4. Constellation or zodiacal sign, இராசி. 5. A wife, மனைவி. 6. A lady, தலைவி. (p.) 7. A form of the seventh case, or local ablative, ஏழ னுருபு--as வீட்டிலிருந்தான், he was at home. இல்லடை, s. Any thing lodged in a house for security, அடைக்கலப்பொ ருள். 2. (p.) A deposit, பண்டகசாலை. இல்லடைகொடுத்தல், v. noun. Entrusting a thing to the custody of another. இல்லடைக்கலம், s. The act of depositing, taking refuge in a house, வீட்டிலடைக்கலமாகவைக்கை. 2. A refugee, அடைக்கலமடைந்தவன். 3. [prov.] A deposit, பண்டகசாலை. இல்லவன்--இல்லான்--இல்லோ ன், s. (fem. இல்லவள்--இல்லாள்.) A husband, கணவன். 2. The head of a house, தலைவன். (p.) இல்லறம், s. Domestic life, domesticity. 2. Duties of the householder. 3. Conjugal virtues and deeds of hospitality performed by the householder. 4. The state and rules of domestic order --as distinguished from the other three conditions of man, viz.: 1. The bachelor or student. 2. The anchorite. 3. The mendicant. See ஆச்சிரமம், அறம், and துற வறம். இல்லாச்சிரமம், s. The second of the four orders. See ஆச்சிரமம். இல்லாண்முல்லை, s. [in love poetry.] The lament of a warrior's mistress on account of his absence in the camp, புறப் பொருட்டறையுளொன்று. (p.) இல்லிடம், s. Dwelling, abode, வீடு. 2. Breadth, அகலம். இல்லுனர், s. Friends, மேவினர். (p.) இல்லொழுக்கம், s. The practice of the household duties, or the duties of the householder. 2. The state of the second order or householder. See ஆச் சிரமம். இல்வாழ்க்கை, s. Domestic life, household enjoyment, மனைவாழ்க்கை. 2. The practice of the duties of the householder, or second order. See ஆச்சிரமம். இல்வாழ்பேய், s. A wife who neglects domestic duties, துஷ்டமனைவி. இல்வாழ்வான், s. A man who practises the duties of the second order --the householder. See ஆச்சிரமம். இல்வாழ்வு, s. Household life, domestic felicity, மனைவாழ்க்கை. 2. The practice of the household duties. See ஆச்சிரமம். இற்செறித்தல்--இற்செறிப்பு--இற் செறிவுறுத்தல், v. noun. [in love poetry.] Confining a young woman at home, not suffering her to frequent the corn-field as before, அகப்பொருட்டுறையிலொன்று. (p.) இற்பிறப்பு, s. Descent from a good family, noble extraction, illustrious birth, குடிப்பிறப்பு. (p.) இற்புலி, s. A cat, பூனை. (p.) இல்லல், v. noun. The act of frequenting a house or place. 22)

eṟi (p. 75) கிறேன், ந்தேன், வேன், எறிய, v. a. To throw, cast, fling, eject, discharge, emit, எறிய. 2. To pierce with a weapon, stab, cast so as to strike, குத்த. 3. To reject (as advice), cast off, cast away, throw away, தள்ள. 4. To slap. clap the hands, beat a drum, strike a bell, அறைய. 5. To toss, cast up waves--as the sea, அலை வீச. 6. To cut off, sunder, cut with a sword, வெட்ட. 7. v. n. To rise, roll over-as waves, அலையடிக்க. எறிசுடர்வாளால். With the ray-emitting sword. எறிசொல்லாச்சொல்லுதல். Speaking with displeasure, in an unconnected manner. எறிந்தகணக்காய்ப்போயிற்று. The property is scattered, nearly all gone. 2. The petition was rejected. எறியென்றெதிர்நிற்பாள்கூற்றம். She who opposes her husband, threatening blows, is as death, (நாலடி.) எறிவானேன்சொறிவானேன். Why insult one and then caress him? பாகெறிகளிறு. An elephant that casts off his driver. அவனென்மேற்கண்ணெறிந்தான். He placed his eyes upon me--he threw a side-glance at me. ஆடல்வேலெறிதலோடும். When the warlike dart severed (the mango tree). (ஸ்காந்.) எறிகடல்--எறிதிரைக்கடல், s. The wave-throwing sea, the billowing ocean. எறிகாலி, s. A kicking cow, உதை காற்பசு. எறிகால், s. A violent wind, பெருங் காற்று. (p.) எறிசக்கரம், s. The discus weapon, எறியுஞ்சக்கரம். எறிந்துபோட, inf. To cast, throw. 2. To reject a person, thing, advice, &c., to treat with disrespect. எறிந்துபோட்டாற்போலேபேசினான். He spoke contemptuously. எறிந்துவிட, inf. To cast off, reject. 2. To sow seed. எறிபடை--எறியாயுதம், s. A missile weapon. எறிமணி, s. A large circular metal plate for striking the hours, also used as a cymbal in a temple in daily worship, &c., சேமக்கலம். எறிமுத்து, s. Chicken pox, haub in pox, மாரிமுத்து. எறியீட்டி--எறிவல்லையம், s. A dart or lance--as a missile weapon, சவளம். எறிவலையம்--எறிவளையம், s. The discus weapon, சக்கராயுதம். வித்தெறிய, inf. To sow seed. எறி, v. noun. Throwing, a cast, எறிகை. 2. [prov.] A sarcasm, irony, a hint, allusion, insinuation, innuendo, குறிப்பாகச்சொல்லுகை. ஓரெறியெறிந்துவிட்டான். He threw out a hint, an insinuation. அதற்கோரெறியெறிந்துவைக்கவேண்டும். You must give a hint, throw in a word, &c., bearing on the object, take the first step toward it. எறிவு, v. noun. Throwing, casting. எறி, க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To shine brilliantly--as the sun; to emit rays; to glitter as jewels, ஒளிசெய்ய. இழைசுடரெறிந்தலானும். By the brightness of the jewels that blazed around. (நைட.) கதிரெறிக்குநன்மணி. Glittering precious gems. (நைட.) நல்லவெயிலெறிக்கிறது. The sun is burning. மேகம்மின்னெறிப்ப. While the clouds emit lightning-எறிப்பு, v. noun. Shining, brightness, glitter, splendor, பிரகாசம். 2. Sunshine, a hot sun, வெளிலெறிக்கை. 28)

ōmam (p. 84) s. A burnt offering, the casting of clarified butter, the nine kinds of grain, &c., into the sacred fire, accompanied with prayers, &c. It forms an essential part of the marriage ceremony and is performed at the அந்தியேட்டி, a chief ceremony for deceased persons and in the worship of the temple, &c. In poetry the burnt sacrifice of animals, யாகம். Wils. p. 98. HOMA. ஓமகுண்டம், s. A hole made in the ground for sacrificial fire. Wils. p. 78. HOMAKUNDA. ஓமசாந்தி, s. Mitigating, propitiating by fire, அக்கினிசாந்தி. 2. Burnt offering at a marriage to propitiate the god of fire who is thus invoked as a witness of the transaction, விவாகத்திற்செய்யுமோம சாந்தி. 3. Any additional sacrifice performed to obtain pardon for having omitted certain ceremonies in a sacrifice, யாகசாந்தி. ஓமஞ்செய்ய, inf. To perform a burnt sacrifice, அக்கினிகாரியஞ்செய்ய. ஓமதிரவியம், s. The requisites for a sacrifice including the firewood, &c., யாகஉபகரணம். ஓமப்பொடி, s. The ashes of the ஓமம்--deemed sacred, and used for smearing the person, யாகநீறு. ஓமமண்டபம், s. A sacrificial hall, யாகசாலை. ஓமம்வளர்க்க, inf. To kindle and feed the sacrificial fire which should never be suffered to go out; to attend to this is the special duty of the student or பிரமசாரி. ஓமவிறகு, s. Sacrificial fire-wood of different kinds. See சமித்து. ஓமாக்கினி, s. Sacrificial fire, ஓ மத்தழல். Wils. p. 18. HOMAGNI. ஓமல், s. [vul.] A rumor, report, spreading as a rumor, ஊர்ப்பேச்சு. ஊருக்கோமல்வீட்டுக்குவயிற்றெரிச்சல். He has the name of being a rich man, but in his house there is want and misery. ஓமற்படுதல்--ஊரோமல், v. noun. Spreading as a rumor, being rumored. உன்னாலிந்தாகசியம்ஊரோமலாச்சுதே. The secret has been bruited throughout the town by you. 98)

cllā (p. 170) s. (Tel.) A kind of muslin, gauze, ஓர்வகைக்கவணி. (c.) சல்லாச்சால்வை, s. A gauze shawl. 18) *

cāpalam (p. 177) --சாபலாச்சிரயம், s. Equation to the centre for any given time. See under சா. (s.) 7) *

celvu (p. 205) v. noun. (used substantively.) Expenses, charges, cost; expenditure of money, time, life, &c., disbursement, பண முதலியவற்றின்செலவு. 2. Consumption of stores, &c., materials used, consumed, worked up, செலவழிகை. 3. Provisions, &c., given out or purchased for daily consumption. சாமக்கிரியை. (c.) 4. [loc] Permission, leave, license, விடை. 5. Way, passage, route, வழி. 6. (p.) Conduct, behavior, நடக்கை. 7. Lapse of time, காலக் கழிவு. 8. Current, issue of a stream, &c., discharge from a sore, &c., நீர்பரவுகை. 9. Removal, detachment, separation, departure, movement, நீங்குகை. (தீ 358.) 1. Going, passing, progress, procedure, procession, course, career, journey, செல் லுகை; [ex செல், to go.] செலவோடுசெலவாய். Together with other expenses. செலவாய்ப்போனான். He has passed away, is dead. செலவுக்கில்லை. I have no money for my expenses. எனக்குஅதுசெலவில்லை. I have no call for it. எச்செலவுந்தள்ளி--எல்லாச்செலவுந்தள்ளி.... Clearing all expenses. செலவழிக்க, inf. v. a. To spend, to consume, to use up--as stores. 2. To give out, give away, to sell off, dispose of, விற்றுப்போட. நான் இந்தப்பல்லக்கைச் செலவழித்துப்போட வேண்டும். I wish to dispose of this palankeen. செலவழிய, inf. v. n. To be spent, exausted, used or worked up, consumed; to be all gone. 2. To be squandered, wasted, lavished, சீரழிய. செலவழிவு, v. noun. Disbursements and expenditures. 2. Loss and gain. செலவுகொடுக்க, inf. To give out stores for consumption. 2. To bear, or pay expenses. 3. [loc.] To give leave, விடைதர. செலவாக--செலவாய்ப்போக, inf. To be spent, exhausted, &c.--as செலவ ழிய, 1. செலவுபெற, inf. [loc.] To take leave. செலவுவாங்க, inf. To buy curry stuffs, &c., for consumption. 2. [loc.] To take leave, to get leave, விடைபெற. செலவாளி--செலவுக்காரன், s. An extravagant man, மிதமிஞ்சிச்செலவுபண்ணு கிறவன். செலவிட--செலவுபண்ண, inf. To expend. 2. To sell off, dispose of, give out--as செலவழிக்க. 3. To give out stores, money, &c., for expenditure. செலவுகிற்றாயம், s. Provisions, &c., as செலவு, 3. (c.) செலவுசொல்ல, inf. To account for sum received by enumerating the expenses. 2. To give directions for the expenditure of a sum. செலவுநடக்க, inf. To be expended, be incurred, as expenditure. (Rare.) செலவையொடுக்க, inf. To curtail expenses. See ஒடுக்கு, v. செலவெடுக்க, inf. [prov.]. To take out provisions, &c., for one day or for some days from a store. செலவோட, inf. [loc.] To run deep, as an ulcer. Compare சிலையோடல். கைச்செலவு. Expense from one's own pocket. சாச்செலவு. Funeral expenses. வீட்டுச்செலவு. House expenses. பணச்செலவு. Expense of money. கலியாணச்செலவு. Wedding expenses. தருமச்செலவு. Expenditure for charitable purposes. வழிச்செலவு. Travelling expenses for provisions. 2 Stores, supplies, or money for a journey. அன்றன்றைச்செலவு--அன்றாடசெலவு. Daily expenses. சில்லறைச்செலவு. Sunday expenses. நாட்செலவு. Daily expenses. 2. (p.) Lapse of days, time, &c. பொருட்செலவு. Expenditure of property. வீண்செலவு. Useless expenses. வரவுசெலவு. Income and expenditure, receipts and disbursements. 2. Debt and credit, in accounts. இதெல்லாம்அவனுக்கொருவரவுசெலவா. Does he care about the receipts and expenditures? சொற்செலவு. The expense of a word, speaking for one, &c, ஒருவருக்காகப் பேசுதல். 8)

nilai (p. 277) s. State, condition, character, quality, frame or temper, குணம். 2. Story of a building car &c., தேர்த்தட்டு. 3. Doorpost, door-frames, கதவுநிலை. 4. Posture, attitude, position. See நான்குநிலை. 5. Station, situation, site, இல்லிடம். Profession, vacation, calling, தொழில். 7. Degree in religious or other attainment, சரியைமுதலி யன. 8. Firmness, fixedness, stability, permanence, durability, உறுதி. 9. Religion, either in system or principle, மதம். 1. Prescribed rules of religion, morals, caste, &c., or the practice of rules, வைதீகநிலை. 11. Situation or aspect of a planet in respect to its influence, கிரகநிலை. 12. Usage, முறைமை. 13. A stand, fixture, ஆதனம். 14. Pendent part of an ornament, ஆபர ணத்திற்றொங்கணி. 15. Appropriate or wonted place, habitation, place of residence, வசிக்குமிடம். 16. Place, location, இடம். 17. The earth, the world, பூமி. 18. Time, காலம். 19. [prov.] One of the two land measures, that applied to any but rice-lands. See நெல்லிலாச்சம். 2. Fordableness, ford, தாண்டுதுறை.-- The நிலை, (attitudes) in archery are; 1. பைசாசம், standing with one leg straight and the other bent, as devils are said to stand; 2. மண்டலம், standing with both knees bent out; 3. ஆலீடம், standing with the right knee bent out, and the left foot advanced; 4. பிரத்தியாலீடம், standing with the left knee bent and the right foot advanced. (சது.)--Note. Some authorities give a fifth posture, சமபாதம், standing with the feet even. நிலையுரியாய்ச்சீலையையுரிந்தான். He stripped or made himself naked. நிலையைவிட்டால்நீச்சு. If the fordable depth be left, one must swim--videlicet, give not up a certainty for an uncertainty. நிலைகலங்க, inf. To be disturbed, deranged, &c., in situation as a person or thing. நிலைகுலைக்க, inf. To ravish, &c. See குலை, v. a. நிலைகுலைய--நிலைகெட, inf. To lose one's situation, &c. See குலை, v. நிலைகேடு, s. Loss of a situation. நிலைகொள்ள, inf. To come into existence or operation. 2. To continue, to be permanent. நிலைக்கடகம், s. [prov.] A large, stationary basket, பெருங்கூடை. நிலைக்கண்ணாடி, s. A fixed lookingglass. See கண்ணாடி, under கண். நிலைக்கல், s. Bezoar, ஆட்டுக்கல். நிலைக்களம், s. Site, situation, location of a person or thing, இருப்பிடம். (p.) நிலைக்கால், s. Door-post, door-frame, வாசற்கால். நிலைக்குடி, s. Settled or naturalized inhabitants, proprietors of the soil, aborigines, பழங்குடி. நிலைக்குத்த--நிலைக்குத்திட, inf. To be fixed as the eyes at the approach of death. See குத்து, v. நிலைதவற, inf. To fall from one's station or rank. 2. To deviate from prescribed rules, morals, &c., to degenerate. நிலைதளம்ப, inf. To be moveable, நிலை தளர. 2. To be unsettled as a family, a government, &c., உறுதிகெட. 3. To fluctuate, to waver, to swerve, from the path of virtue, அலைய. 4. To be ruined in one's cicumstances, நலிந்துபோக. 5. To be neglected, as one's property or affairs, பராமரியாதுகிடக்க. நிலைத்தண்ணீர், s. Standing water in pools, tanks, &c. நிலைநிறுத்த, inf. To set up, establish one's self in better circumstances. 2. To restore to a right state in religion or morals. நிலைநிறுத்தக்கொடுக்க, inf. To fulfil a promise. நிலைநிற்க, inf. To stand firm in one's principles, to persevere, to maintain consistency. 2. To be permanent, lasting or enduring; to remain. நிலைநீங்காமை, s. Steadfastness. நிலைபரம், s. See நிலைவரம். நிலைபிடிக்க, inf. To get an office or residence, for one's self, தொழில்கைப்பற்ற. 2. To attain the right standing, &c., in religion, நிலைபெற. 3. To reach the goal, குறியடைய. நிலைபெற, inf. To be placed or situated, தங்க. 2. To gain a firm footing, உறுதிகொள்ள. 3. To persevere, to endure. நிலைபெறுத்தல்--நிலைபெறுத்துதல், v. noun. Fixing, establishing, placing, நிலைநிறுத்தல். 2. Rendering permanent, lasting, or durable, நீடிக்கச்செய்தல். 3. Preserving, protecting, காத்தல். (p.) நிலைப்பெறுத்துகை, v. noun. Elasticity, ஸ்திதஸ்தாபகம். (சது.) நிலைபேறு, s. A firm position or situation, அசையாமை. 2. Firm footing, stability, உறுதி. 3. A pillar or post, துண். 4. Final bliss, மோட்சம். (சது.) 5. Honor, reputation, character, மானம். நிலைப்பட, inf. To become permanent, lasting, durable. 2. To be fixed, steady, firm. 3. To become stationary, established. 4. To attain certainty, நிசப்பட. நிலைப்படுத்த, inf. To make permanent, lasting, durable. 2. To establish, settle, fix. 3. To make certain, நிசப்படுத்த. நிலைப்பரப்பு, s. [prov.] An extent or measure of land for grain. See நிலை. நிலைப்பாடு, s. Firmness, permanence, durability, உறுதிப்பாடு. நிலைமண், s. [prov.] Primitive, or native soil, as distinguished from கொட்டுமண், made ground. நிலைமண்டிலஆசிரியப்பா, s. One of the four species of ஆசிரியப்பா. See Beschi's Shen-Tamil Gram. p. 85. நிலைமண்டுதல், v. noun. Making a long stay in a place from home. 2. Sticking closely to a place, as a person, or animal. நிலைமாறுதல், v. noun. Changing place, principles or religion, being proselyted, இடமாறுதல். 2. [in gram.] Being changed in place--as letters, in words, as வைகாசி for வைசாகி, the latter being according to the original, சொல்லினெழுத்துமா றுதல். நிலைமொழி, s. [in gram.] The preceding or antecedent word, வருமொழிக்கு முதன்மொழி. நிலையகம், s. House, abode, வீடு. (p.) நிலையங்கி, s. A robe, a cloak. நிலையழிய, inf. To be unsettled as a kingdom, or ruined as a family, &c. 2. To depart from right principles, as நிலைதவற. 3. To be discomfited, தட்டழிய. நிலையழிவு, v. noun. Defeat, discomfiture, &c., as தட்டுக்கேடு. நிலையறிதல், v. noun. Knowing one's standing, rank, character or principles. நிலையாடி, appel. n. A weaver's swift. நெய்வார்கருவியுளொன்று. 2. Standing looking glass as நிலைக்கண்ணாடி. நிலையாகக்கேட்டல், v. noun. Hearing steadily, attentively, fixedly, உறுதிாயாய்க் கேட்டல். நிலையிடல், v. noun. Establishing, confirming, ஸ்தாபித்தல். நிலையியற்பொருள், s. A motionless inanimate thing. (p.) நிலையில்லாமை--நிலையின்மை, v. noun. (neg.) Transientness, transitoriness, அநித்தியம். 2. Fickleness, wavering, instability, உறுதியின்மை. நிலையில்லாதவன், appel. n. A changeable person, one who breaks his word. நிலையுடைக்கட்டை, s. A pivot. (R.) நிலையுடைமை, v. noun. Stability, firmness. (p.) நிலையுமல், s. [prov.] A large basket for grain, &c., kept stationary. நிலையுரல், s. A large mortar. நிலையூன்ற, inf. To take firm footing, become firmly settled in place, பலப் பட. 2. To become firmly rooted as a tree, வேரூன்ற. நிலைவரம், s. [improp. நிலைபரம். Tel. நிலவரமு.] State, condition, circumstances, நிலைமை. 2. Certainty, assurance, உண்மை. 3. Firmness, steadiness, sureness, உறுதி. நிலைவரப்பட்டவன், appel. n. A person who may be depended upon. நிலைவிளக்கு, s. Lamps placed in a square frame in a temple opposite the door; being stationary, not taken for other purposes. See சட்டவிளக்கு. ஒருநிலையாய்நிற்றல், v. noun. Continuing in a stationary posture. 2. [also ஒருகாலிலேநிற்றல்.] Persisiting, commonly in an improper request. 156)

palā (p. 301) s. Jaca, or jack-tree whose fruit is sweet and very pulpy when ripe. (c.)-Artocarpus integrifolia. (Ains.)--சிறுபலா or முள்ளுப்பலா, a kind of jack-tree; வருக் கைப்பலா, a jack with hard fruit; ஈரப்பலா or வேர்ப்பலா, another variety. பலாக்கன்று, s. A young jack-tree. பலாக்காய், s. Unripe jack-fruit. பலாக்கொட்டை, s. Kernels, seeds, of the jack-fruit. 2. The young jackfruit, பலாப்பிஞ்சு. பலாக்கொட்டைச்சவ்வு, s. The film surrounding the stone of the jack-fruit. பலாக்கொட்டையோடு, s. The crust of the kernel in jack-fruit. பலாச்சுளை, s. The pulp of jack-fruit. பலாபாகம், s. A style of poetry. See பாகம். பலாப்பழம், s. Jack-fruit. பலாமரம், s. Jack-tree, jack-wood. 38) *

pilāccai (p. 317) s. A sea-frog; an ugly looking kind of fish, கடற்றவளை, the same as பொத்தை or பேத்தை a fish. சொறிப்பிலாச்சை--முள்ளம்பிலாச்சை--நச்சுப்பி லாச்சை, are different kinds. 112)

pottai (p. 337) s. Any thing large, thick, bulky, பருமை. 2. [also பேத்தை.] The sea-frog. See பிலாச்சை. (Old Dic.) பொத்தைச்சுரைக்காய்போலே. Like a thick gourd, [plump.] பொத்தைக்கால், s. Elephantiasis, or the great leg, யானைக்கால். பொத்தையன், s. [fem. பொத்தைச்சி.] A fat bulky man, பருத்தவன். 6)

vāy (p. 385) s. Mouth, வாக்கு. 2. A mouthful, வாய்கொண்டது. 3. Mouth of a cup, a bag, a wound; the muzzle of a gun, &c., பற்றுவாய். 4. Lip, or lips, உதடு. 5. (நல்.) Place, இடம். 6. Manner, mode, ஏழனுருபு. 8. Truth, மெய். 9. A word, சொல். (சது.) அவனுக்குவாயாலும்வயிற்றாலும்போகிறது. He is both passing stools, and vomiting. வாயைமூடு. Hold your tongue. இன்னம்ஒருவாய்சாப்பாடு. Take a mouthful more. எனக்குவாயெழவில்லை. I cannot say a word. இதுகுரைகடல்வாயமுதென்கோ. Shall I call this the nectar of the roaring sea? (p.) குடத்தின்வாயைப்பிடியாதே. Do not take the pot by its mouth. சந்துவாய். The joint, or place of joining boards, &c. தூற்றுவாய். The wind-ward side in winnowing. வாயடிக்க, inf. To chatter, to tergiversate. வாயடைக்க, inf. To put to silence, to confute an adversary, to shut his mouth. 2. To fail in speech as a dying person. வாயலம்ப, inf. To rinse the mouth, before eating, sometimes with appropriate incantations. வாயறியாதுதின்ன, inf. To eat without thought. வாயாங்காரம், s. Arrogance as displayed in one's speech; words of self-conceitedness. வாயாட, inf. [appel. n. வாயாடி.] To speak much and to little purpose, to babble. 2. To quarrel, to argue frivolously, வாதாட. வாயாடிப்பெட்டிமகன். An impertinent good-for-nothing-man. வாயார, With open mouth, See ஆர், v. வாயாவி, s. The breath of the mouth as distinct. from. மூச்சு. வாயாவிபோக்க, inf. To yawn. 2. [met.] To speak vainly. வாயிலெடுக்க, inf. To vomit. வாயிலேபோட்டுக்கொள்ள, inf. To injure one, (lit.) to put in the mouth. (abusively.) வாயில்வந்தபடி. As it flowed from his mouth, at random. அவன்வாயில்வந்தபடிதிட்டினான். He abused as much as his mouth could! வாயில்லாச்சீவன்--வாய்விடாச்சீவன், s. Dumb animals. வாயிழந்துகேட்க, inf. To ask a favor of an inferior, or of an equal. வாயுதவி--வாயுபகாரம், s. Help or aid by word of mouth. வாயுபசாரம், s. Empty compliments. வாயுறைவாழ்த்து, s. An admonition to young people who behave ill, from their seniors; painful, but useful, ஓர்பிரபந்தம். வாயூற, inf. To water, to form or collect as saliva. 2. To flow from the mouth as spittle, to slaver, எச்சிலொழுக. 3. To water in the mouth for something nice to eat, வாயினீரூற. 4. To long for wealth, fame, office, or learning, அவாவ. வாயெடுக்க, inf. To begin to speak, (lit.) to take mouth. வாயெடுக்கவொட்டாமலடிக்கிறது. Refuting one so that he cannot open his mouth. வாய்கட்ட, inf. [v. noun. வாய்க்கட்டு.] To silence one. 2. To charm a snake or beast so as to prevent its biting. 3. To abstain from improper food when dieting. வாய்கனக்க, inf. [prov.] To articulate indistinctly, as when having the mouth filled with food. வாய்கிறுது, s. Arrogant speech. வாய்கிறதுபேசினாலுதைவரும். If one speak arogantly a kick will follow. வாய்குளிற, inf. To bawl, to vociferate, இரைய. 2. As வாய்வெருவ. வாய்கொடுக்க, inf. To kindle a quarrel. வாய்கொடாமலிருக்கிறது. Being silent. 2. Being unfriendly. வாய்க்கட்டை, s. A gag for a mouth, in abuse. 2. [in cant.] Bribery. வாய்க்கணக்கு, s. Mental arithmetic. 2. Account kept in the memory. வாய்க்கரிசி, s. A ceremony of putting rice into the mouth of a corpse before burning. கூத்தரிசிகுற்றுகிறவீட்டிலேவாய்க்கரிசிக்குவழியி ல்லை. In a rice-pounding-house, there is not a handful for a corpse; those who have abundance have nothing to give. வாய்க்காசு, s. The money cast with rice upon a corpse. 2. Money given to a witness. வாய்க்காடிவார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது. Being very sorrowful, (lit.) having vinegar poured into the mouth. வாய்க்கால், s. Water-course, நீரோடுங் கால். 2. (p.) The tenth lunar mansion, மகநாள். (சது.) வாய்காலுக்குப்போகிறது. Going to ease nature. வாய்க்குவழங்காமலிருக்கிறது. Being unpalatable. வாய்க்குள்ளேபேச, inf. To mumble, in mutter. வாய்க்குற்றம், s. A verbal mistake or error. வாய்க்கூடை--வாய்ப்புட்டில்--வாய்ப் பெட்டி, s. A small basket for muzzling a calf. வாய்க்கூலி, s. A bribe. வாய்க்கொழுப்பு, v. noun. Arrogance, insolence. வாய்க்கொழுப்புசீலையாலேவடிந்ததுபோலே. As one's insolence forced him to carry hot rice in a napkin. (Prov.) வாய்சலிக்கத்திட்ட, inf. To abuse till the mouth aches. வாய்ச்சம்பிரதாயம், s. Skilfulness in speaking, sometimes in reproach. 2. Oral tradition. See சம்பிரதாயம். வாய்ச்சாலகம், s. [improp. for வாசால கம்.] Talkativeness. வாய்ச்சொலவு, s. Prediction, augury. 2. An ominous speech. வாய்தடுமாற, inf. To make a verbal mistake. வாய்தாரை, s. Edge of a knife or other instrument, keenness of the edge, ஆயுதங்களின்கூர்மை. வாய்த்தவிடும்போதல். Even the bran is gone; i. e. nothing is left to eat. (பஞ்ச). வாய்த்தலை, s. A Channel of stone for conveying water. வாய்நீர், s. [com. வாணி.] Saliva, spittle. வாய்நீரூற, inf. To slaver. வாய்நீரொழுக, inf. To drivel, to drop sanva from the mouth. வாய்பாடு, v. noun. [in gram.] A model, a specimen; a symbolic term, for all roots of verbs, as செய். 2. A symbolic expression in any art or science, as barbara, celarent, &c. in Logic; spondee dactyl, &c. in Poetry. வாய்பிதற்ற--வாய்பினற்ற, inf. To speak without sense, or incoherently. வாய்புதைக்க--வாய்பொத்த, inf. To shut the mouth with the palm of the hand, as children in fear or wonder. வாய்பூச, inf. To wash the mouth. 2. To flatter, to speak smooth things. 3. TO bribe a superior. (Colloq.) வாய்போட, inf. To interrupt another when talking, or to interfere with others, by words. வாய்ப்பட்டி, s. A chattering woman. வாய்ப்பாடம், s. A lesson learnt by heart. வாய்ப்பானை, s. A babbling fellow. (R.) வாய்ப்பிரசங்கம், s. Oratory, extempore discourse. வாய்ப்பிறப்பு, s. A saying, a declaration. அவன்வாய்ப்பிறப்பைக்கேள். Hear his deposition. வாய்ப்புண்--வாய்க்கிரந்தி, s. Sore on the tongue or lips; an ulcered mouth. வாய்ப்பூட்டு, s. A lock for the mouth, a gag, used by anchorites. வாய்மட்டம், s. Level to the brim, even to the surface. 2. A process in making golden heads. வாய்மதம், s. Arrogant speech. வாய்மூட, inf. To shut one's mouth. See ஊர்வாய்மூட, under உலைமூடி. வாய்மூடு. Shut your mouth, stop speaking. வாய்மூத்தகுடி, s. A family excelling in talk. வாய்மூத்தவன், appel. n. A chief speaker. வாய்மோசம், s. A mistake, inadvertence in speech. வாய்வட்டம், s. A rope or halter to put round a horse's mouth, குதிரைவாய்க்க யிறு. (சது). வாய்வழங்க, inf. To eat, to use the mouth, உண்ண. 2. To speak, பேச. 3. To promise. பேசவாய்வழங்கவில்லை. The mouth, [tongue.] fails to speak--said of a dying man. வாய்விசேஷம், s. Speech, oral communication. 2. Report, செய்தி. வாய்விசேஷமாய்ச்சொன்னேன். I told him by word of mouth. வாய்விட, inf. To speak plainly. 2. To divulge a secret. அவன்வாய்விட்டழுதான். He wailed, cried aloud, like a child. அவள்வாய்விட்டதினாலேமோசமாயிற்று. Mischief came through her divulging the secret. வாய்விடல், v. noun. Yawning. (R.) வாய்விளங்கம், s. A medicinal seed. See வாயுவிளங்கம். வாய்விளிம்பு, s. The margin, or edge of a thing. வாய்வெட்ட, inf. To silence another. வாய்வெட்டுவெட்டுகிறவன். One who overcomes in argument. வாய்வெருவ, inf. [improp. வாய்பெரு வ.] To cry out in sleep from fear, night-mare, &c., as வாய்பினற்ற. வாய்வைக்க, inf. To bite as a snake, கடிக்க. 2. To eat, as a horse, &c., தின்ன. 9)