akkāram (p. 4) s. Sugar, சருக்கரை. 2. Cloth, clothes, சீலை. (பிங்.) (p.) 4)

atṭṭu (p. 10) கிறேன், அதட்டினேன், வேன், அதட்ட, v. a. To rebuke authoritatively and vehemently, கண்டிக்க. 2. To make a sudden or vehement noise to frighten beasts, &c., உரப்ப. 3. To rant, hector, bluster, upbraid, &c., in order to awe, or silence. உறுக்க. 4. (பிங்.) To attempt to refute one by sophistry and blustering, அமட்ட. அதட்டிப்பார்க்க, inf. To sound one's mind by menacing. அதட்டிமாடோட்டினான். Making a noise he drove away the beast. அதட்டல், v. noun. Reproving, &c. அதட்டு, v. noun. Rebuke, reproof, refutation, rant, hector, உறுக்கு. 18)

antam (p. 14) s. End, termination, க டை. 2. Death, சாவு. Wils. p. 37. ANTA. 3. Beauty, handsomeness, comeliness, அழ கு. 4. (பிங்.) Musk, கஸ்தூரி. 5. [in. anat.] Extremity of a bone, என்பினந்தம். அந்தக்காரி, s. A fair, handsome woman. அந்தக்கேடு, s. Deformity, ugliness, அழகினம்; ex கேடு, ruin. உடலந்தம், s. The end or perishing of the body, i. e. at death, dissolution. அந்தர், s. Low caste persons, கீழ் மக்கள். அந்தந்தலை, s. End and beginning, முடிவுமுதலும். அந்தாதி, s. A species of verse. (See தொடை.) 2. A poem of அந்தாதி verses, ஊர்பிரபந்தம். 3. God-the first and last, பராபரம். எழுத்தந்தாதி, s. See எழுத்து. அசையந்தாதி, s. See அசை. அடியந்தாதி, s. See அடி. சீரந்தாதி, s. See சீர். அந்தாதித்தொடை, s. A consonance or connexion in a stanza, wherein the syllable, word or words, which end one line, begin the following. See தொ டை. 56) *

aymrm (p. 21) s. The oleander. See அலரி. (பிங்.) (p.)

ayirai (p. 22) s. A species of very small fish, ஓர்சிறுமீன். 2. Fine sand, நுண்மணல். (பிங்க.) 24)

arkku (p. 22) --கிறேன், அரக்கினேன், வேன், அரக்க, v. a. To waste or wear away by rubbing, அழிக்க. (பிங்.) 2. To mash with the palm of the hand or the sole of the foot by a wriggling motion, தேய்க்க. 3. [prov.] To push, drag, or otherwise move a heavy body, as the wooden frame of a house, இருப்புவிட்டுப் பெயர்க்க. 4. v. n. (c.) To move in a hitching or wriggling manner or by jerks, hitch along on a seat, crawl as a child or snake, hobble or walk with difficulty, waddle as one drunk, நெளிந்துநடக்க. அரக்கியரக்கிநடக்கிறான். He walks hitching along. அரக்கல், v. noun. The act of rubbing or grinding. 38) *

aril (p. 24) s. Fault, defect, blemish, குற்றம், 2. Dissension, variance, discord, பிணக்கு. (பிங்.) 3. Hatred, பகை. 4. A thicket, small tract of low jungle, சிறுதூறு. (p.) 39)

avai (p. 31) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To bruise or beat rice, &c., in a mortar, to pound, press so as to bruise, நென்முதலியனகுத்த. (பிங்க.) 2. To crack, break, நெரிக்க. (p.) அவைத்தல், v. noun. Cracking, breaking. 2. Beating of rice. 3. Stabbing. 25)

āviym (p. 43) s. Spirit, life, bodily strength, உயிர். 2. The body, receptacle of the soul, சரீரம். (பிங்கலந்தை.) இராசாகோபித்ததினாலவன்பயந்து ஆவியங்கெட்டுப் போனான். Being reproved by the king, he became like one bereft of life. 36)

icai (p. 45) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To join, combine, reconcile, blend, mingle, சேர்க்க. 2. To bind, tie, fasten, கட் ட. 3. To hum, chant, continue a musical sound, பாட. 4. To say, tell, speak, declare, பேச. 5. (fig.) To give, bestow, yield, produce, ஈய. (பிங்கலந்தை) 6. v. n. To sound as musical instruments, ஒலிக்க. (p.) நரம்பிசைக்குந்துழனியார்ப்ப. The noise of the stringed instrument resounding. இசை, v. noun. Combination, சேர் க்கை. (சது.) இசைப்பு, v. noun. Joining, connecting, reconciling, junction, combination, இணைப்பு. 2. Speaking, utterance, telling, சொல்லுகை. (p.) 41)

iṟngkr (p. 57) s. A water-pot, குடம். (பிங்கலந்தை.) (p.) 4)

īri (p. 58) s. Rags, torn clothes, கந்தை. (பிங்கலந்தை); [ex ஈர். cut. tear.] (p.) 2. [prov.] A play, for the most part an amusement of girls, in which, one stone having been tossed into the air, two others are taken from the ground before that returns into the hand, ஏழாங்காய்விளையாட்டினோ ருறுப்பு. 3. The fibres between the pulps in a jack fruit, பலாக்காய்த்தும்பு. 24)

uyvai (p. 63) s. A species of wild creeper, the காக்கணங்கொடி, Clitoria ternatea, L. 2. A cloud, மேகம். (பிங்கலந்தை.) 19)

urāy (p. 64) கிறேன், ந்தேன், வேன், உரா ய, v. n. To rub against a thing, உடலுரிஞ்ச. (பிங்.) 2. To rub against one another-as trees, உரிஞ்ச. உராய்போதல், v. noun. Rubbing in a crowd, jungle, &c., in passing, உரிஞ் சிப்போதல். 2. Rubbing one's self against a thing, உரைதல். (p.) 10)

uruvuḷḷu (p. 65) s. Gram, கொள், Dolichos uniflorus. (பிங்.) (p.) 42)