kupalam (p. 121) s. Weakness, அபலம். 2. Loss, detriment, கெடுதல். 29)

keṭu (p. 137) கிறேன், கெட்டேன், வேன், கெட, v. n. To perish; to be destroyed, annihilated, அழிய. 2. To putrefy, rot, decay; to become tarnished, damaged, marred, blighted, கேடுற. 3 To be ruined in circumstances, வறுமையுற. 4. To be violated in chastity, கற்பழிய. 5. To degenerate, deteriorate; to change for the worse, morally or physically, நிலைகெட. 6. To be emaciated, reduced; to be deformed, disfigured, உருவழிய. 7. To be defeated, overcome, தோற்க. 8. To be intrinsically bad, evil or wrong, குணங்கெட. 9. To fall into ruin; to be demolished, destroyed, நாசமுற. 1. To be lost--as an article of property, &c., dropped, stolen or otherwise, காணாமற்போக. 11. To be squandered, spent, wasted, பொருள ழிய. 12. To be worn out, சிதைய. 13. To expire, to terminate--as the retribution of former deeds, வினைகெட. 14. [in gram.] To be elided, dropped, விகாரத்தாற்கெட. கெடுவாய். May you perish--a form of imprecation. கெட்டாற்குற்றார்கிளையிலுமில்லை. In poverty, friends are not found even among relations. கெட்டேனே. Ah! I am lost, ruined; I an undone. கெட்டுப்போனபார்ப்பானுக்குச் செத்துப்போனப சுவைத்தானங்கொடுத்தாற்போல. As if a dead cow be presented to a ruined brahman; said of an unprofitable pursuit by an incompetent person. கெட்டும்பட்டணஞ்சேர். Though to be ruined, go to the town. தரித்திரங்கெடும்படி. That the misery of poverty may cease. ஈற்றுயிர்மெய்கெடும். The final compound letter is dropped. கெடுகுடிசொற்கேளாது. A family given up to ruin will never listen to advice. கெட்டகுடியேகெடும். A ruined family will sink more and more. கெடுகாலம், s. A time of ruin, evil, drought, &c.; also used reference to retribution of evil deeds which is to come immediately. கெடுமதி, s. Wicked devices. 2. Folly, rashness, presumption. 3. Loss, ruin, waste. கெடுமதி கண்ணுக்குத் தெரியாது. Folly is blind. கெடுவான், appel. n. He who will perish--the wretch; commonly used abusively. கெட்டதனம், s. Bad disposition; badness. 2. Indecorum, incivility. கெட்டநடத்தை, s. Immoral or vile conduct. கெட்டநிலை, s. A bad state, a woful plight. 2. A dangerous profession. 3. A dangerous way or system--as of religion. கெட்டபுத்தி, s. Perverted understanding. 2. Bad counsel, &c. கெட்டமணம், s. An offensive smell. கெட்டரூபம், s. A deformed, monstrous or horrid shape. கெட்டவியாதி, s. A bad, malignant, dangerous disease. 2. The venereal or other filthy disease. கெட்டகேடு, s. Utter ruin, uselessness, unworthiness, &c.--usually as an exclamation கெட்டுப்போனவள், s. A seduced woman, a bad woman. கெடுதலை, v. noun. Ruin, அழிவு. 2. Damage, loss, detriment, injury, நஷ்டம். 3. Disaster, calamity, இடையூறு. 4. Degeneracy, vileness, evil, இழிவு. கெடுதல், v. noun. Perishing; being ruined, spoiled, defeated, &c. 2. Damage, injury, calamity, &c. 3. [in gram.] Elision, omission. கெடுதி, s. Loss of any thing dropped, stolen, or strayed, &c., இழப்பு. 2. Loss --opposed to gain, in astrological calculations, augural divinations, &c., நஷ்டம். (See நினைத்தகாரியம்.) 3. Emergency, hazard, extremity. ஆபத்து. 4. Ruin, அழிவு. 5. Evil, disaster, கேடு. 6. (fig.) The thing lost, இழந்தபொருள். ஒருகெடுதிசொல்லவேண்டும். Please to divine for me about what I have lost. கெடு, v. noun. Ruin, destruction; decay, கேடு. 2. Expiration of a limited time, a term or limit of time, தவணை. கெடுவாகவையாதுலகம். The world will not consider it a ruin. (குற.) கெடுத்தப்பிப்போயிற்று. The time set, is passed. கெடுப்படிக்கு. According to the time agreed upon. பத்துநாட்கெடுவிலே. At the expiration of the term of ten days. கெடுச்சொல்ல--கெடுவைக்க, inf. To fix a term of time, a day, &c. 2. To postpone. 8)

kēṭu (p. 139) v. noun. Ruin, destruction, annihilation, அழிவு. 2. Loss, waste, damage, சிதைவு. 3. Degeneracy, depravity, கெடுதி. 4. Vice, debauchery, wickedness, corruption, துரோகம். 5. Injury, mischief, தீமை. 6. Adversity, indigence, wretchedness, வறுமை. 7. Ugliness, deformity, அந்தக்கேடு. 8. Want, destitution, குறைவு. 9. [in gram.] Elision, omission, கெடுதல்விகாரம்; [ex கெடு, v.] கேடுவரும்போது மதிகெட்டுவரும். Folly precedes destruction. கேடுகாலம், s. A time of ruin from drought or other causes--often used as an imprecation. See கெடுகாலம். கேடுகெட்டவன், s. A ruined, miserable person. 2. Slovenly, dirty wretch. கேடுபாடு, v. noun. Loss, damage, injury, detriment; ruin. 2. Adverse circumstances. 26)

cīvam (p. 191) s. Life, existence, சீவன். 2. Individuated spirit--as distinguished from the deity; though according to the Vedantic system, they are identical. 3. The soul of the universe, giving life, motion and energy to all beings, and things. The collective or universal, பரமாத் துமா. 4. Arc of a circle, also used for sine, அர்த்தச்சா. W. p. 351. JEEVA.--Note. This word is rarely found except in combination. சீவகளை, s. Animation, energy, cheerfulness, உயிர்ப்பு. 2. A very pretty air in melody, இராகக்காட்சி. (Colloq.) சீவகாருண்ணியம்--சீவதயை, s. Benevolence to living creatures human or brute. சீவகாருண்ணியன், s. One kind, merciful, gracious, &c., to living creatures. சீவகாருண்ணியதயாபரன். The kind, merciful, gracious, benevolent God. சீவகாலம்--சீவநாள், s. Life time. சீவகோடிகள், s. Myriads of living creatures. சீவசங்கட்டம், s. The struggle preceding the last breathing. See சங்கட்டம். சீவசாட்சி--சீவசாட்சிசைதன்னியம், s. The intelligent soul, or universal intellect, according to the Vedantic system, as witness of all things, and identified with the Supreme Being, or Brahm. சீவசுவாசம், s. The breath of life. சீவசெந்து, s. Living beings. சீவதருமம்--சீவபுண்ணியம், s. Meritorious deeds of men to living creatures as distinguished from சிவதருமம் or சிவ புண்ணியம், divine benevolence. சீவதாதா, s. A patron, a generous, liberal person. (c.) சீவதாரு, s. See சீவவிருட்சம். சீவதாது, s. One of the three pulses supposed to be felt in the wrist, named after the three humors. See நாடி. சீவதிசை, s. Influence of the planets calculated by the sign rising at the time of birth. 2. (fig.) Life time. சீவதேகம், s. Body, case, or receptacle of the soul in its different states of existence; being of three kinds. See சரீரத்தி ரயம். சீவத்துவம், s. That which belongs to life. சீவநாடி, s. The vital artery. See சீ வனி. சீவநாயகன், s. God, as the author or lord of life. சீவபிராணி--சீவப்பிராணி, s. A living being. (Pleonastic.) சீவபேதம், s. Varieties of living beings. எறும்புகடையானை தலையெண்பத்து நான்குநூறாயி ரஞ்சீவபேதம். From the ant to the elephant, there are 8,4, species of living creatures. சீவநாசம், s. Something detrimental to life. சீவந்தன், s. [loc.] One who is alive. சீவரட்சை, s. Preservation of life--as by the divine being, or by a benevolent person in famine, &c. 2. Final salvation, liberation from births. சீவரத்தினம், s. A living gem worn by Vishnu on his breast. 2. The gem in the head of the fabulous five headed cobra, being essential to its life. 3. A fabulous gem in the world of Indra, and elsewhere, said to give whatever is asked. சீவராசிகள், s. See சீவகோடிகள். சீவவதை, s. Taking away one's life. சீவவிருட்சம், s. [in Christ. usage.] The tree of life. சீவலயம், s. Death. See இலயம். சீவாத்துமா--சீவான்மா, s. A living soul. See ஆத்துமா. சீவாக்கினி, s. Animal heat. (R.) சீவாந்தம், s. One's last end, exit, departure from life; [ex அந்தம்.] சீவோபகாரம், s. Benefit to men or other creatures; [ex உபகாரம்.] சீவோற்பத்தி, s. Animation of the f&oe;tus in the womb. See உற்பத்தி. 21) *

cūtāṉam (p. 200) s. [prop. சுஸ்தானம்.] Caution, care, circumspection, எச்சரிப்பு. (c.) சூதானத்துக்கழிவில்லை. There is no detriment from cautiousness. சூதானப்படுத்த--சூதானம்பண்ண, inf. To deposit in a safe place, to take care. சூதானமான இடம், s. A safe place. 14) *

cētam (p. 207) s. W. p. 336. CH'HEDAH. Damage, detriment, loss, waste, injury, கேடு. 2. Ruin, destruction, demolition, அழிவு. (c.) 3. Severance, separation, detachment, பிரிவு. 4. Part, piece, portion, section, துண்டு. 5. Denominator of a fraction, கீழ்வாயிலக்கம். சேதநினைவிற்குப்பூதஞ்சிரிக்கும். A demon will laugh at the thought of destruction. வீடுசேதமேயல்லதுமனிதர்சேதமில்லை. The house only was destroyed, not the people. சேதங்கொடுக்க, inf. To be a loser, to suffer robbery, injury, &c. சேதபாதம், s. [vul.] Injury, damage, waste, loss. சேதமாய்ப்போக--சேதம்போக, inf. To be lost. 2. To suffer injury, be damaged. சேதமிறுக்க, inf. To pay damages, indemnify. சேதம்பண்ண, inf. To damage, cause or occasion ruin. 2. To cut off, sever, dissect. 3. To divide a book, subject, &c., into sections, &c. சேதகாலன்--சேதக்காலன், s. [prov.] A mischievous person. (lit.) Yaman who is destructive, கெடுதிக்காரன். (c.) உயிர்ச்சேதம், s. Lose of life. ஆட்சேதம், s. Loss of life, men, &c. கப்பற்சேதம், s. Ship-wreck. சிரச்சேதம், s. Beheading. பொருட்சேதம், s. Loss of articles, and things. பதச்சேதம், s. Analysis, paraphrase. (p.) பலச்சேதம், s. Injuring of a crop by cattle, &c. (c.) 40) *

tuvangkicam (p. 249) s. Loss, injury, detriment. See தொங்கிசம். W. p. D'HVAMSA 39)

tongkicam (p. 262) s. (St. துவங்கிசம்.) Loss, destruction, damage, detriment, injury, கேடு. (c.) அவன்மெத்தவுந்தொங்கிசப்படுகிறான்.....He is much straitened. 24)

naṭṭam (p. 268) --நஷ்டம், s. Loss, detriment, damage, injury, disadvantage, prejudice, சேதம். 2. Ruin, destruction, கேடு. W. p. 457. NASHT'A. (c.) நஷ்டங்காண, inf. To experience loss in trade, &c. நஷ்டப்படுத்த, inf. To cause damage, to involve in loss. நஷ்டமிறுக்க, inf. [prov.] To pay the loss, make good, indemnify. நஷ்டம்பொறுக்க, inf. To bear loss. நட்டமுட்டிசிந்தனை, s. The three species of things, on which divination is exercised, also the kinds of divination, and a work treating on the art. The three thing are, 1. நட்டம், loss. 2. முட்டி, the closed hand in reference to what is held at the time. 3. சிந்தனை, thought of the person, applied to the diviner. நட்டவாளன்--நட்டவாளி, s. [prov.] One who sustains loss, a loser. 33)

naṭṭi (p. 268) --நஷ்டி, s. Loss, detriment, as நஷ்டம். (c.) 40)

pangkam (p. 288) s. Diversity, division, dislodgement, வேறுபாடு. 2. Defeat, discomfiture, disappointment, தோல்வி. 3. Indecency, shame, disgrace, வெட்கம். 4. Distortion, contortion of the limbs, &c., நெ ளிப்பு, முடம். 5. Violation, desecration, prostitution, profanation, ஈனம். 6. Injury, detriment to one's person reputation, &c., மானபங்கம். 7. Wave, அலை. 8. A tank, குளம். 9. A piece, துண்டு. W. p. 611. B'HANGA. 1. Mire, mud, குறைசேறு. 11. Sin, பாவம். 12. Dust, புழுதி. W. p. 491. PANKA. அவனையங்கபங்கமழிக்கிறான். He vexes him. என்னைப்பங்கம்பேசினான். He reproached me. அவன்பங்கப்பட்டுப்போனான். He was ignominiously treated. பங்கக்கேடு, s. [vul.] Digrace, ignominy. பங்கங்கொள்ள, inf. To deride one. (Beschi.) பங்கசாதம், s. The lotus, தாமரை as பங்கயம்; [ex சாதம், produced.] பங்கப்பட, inf. To be treated disgracefully, ignominiously, &c., அவமானப் பட. 2. To fall into disgrace, சிறுமைப்பட. 3. To be violated, desecrated, ஈனப்பட. பங்கப்படுத்த, inf. To treat disgracefully, put one to shame, expose one 2. To To violate, desecrate, profane. பங்கம்அழிதல், v. noun. Becoming disgraceful; losing one's honor, credit, &c. பங்கேருகம், s. Lotus, as பங்கசாதம்; [ex உருகம்.] சமயபங்கம், s. An unseasonable time.

pāṭu (p. 308) s. Occurrence, event, circumstance, உண்டாகுகை. 2. Affliction, suffering, hardship, toil, drudgery, வருத்தம். 3. Experience, endurance, feeling, bearing, அனுபவிக்கை. 5. Ruin, waste, loss, injury, damage, disaster, detriment, அழிவு. 6. Work, labor, means of support, &c.,வேலை. 7. Duty, obligation, accountability; a personal concern or affair, கடமை. 8. A capture, that which is caught or taken; a draught, of fishes, மீன்பிடிக்கை. 9. Nature, quality, attribute, property, disposition, temperament, குணம். 1. Greatness, eminence, superiority, பெருமை. 11. Place, location, situation, இடம். 12. Sign of the local ablative, ஏழாம்வேற்றுமையுருபு. 13. Side, பக்கம். 14. Sound, noise, tone, ஓசை. 15. [in astrology.] The seventh from the rising sign, உதயத்திற்கேழாமிடம். 16. [in astron.] The setting of a planet, the heliacal setting of a planet, அஸ்தமனம்; [ex படு, v.]--In some combinations it is doubled as பாட்டாளி, பாட் டிலே, &c. அதிலேபாடில்லை. No trouble or no loss. பாடுவந்தாற்றாங்கமாட்டேன். If damage come, I will not bear it. இதுஉடன்பாடுதான். This is your duty. பாடெம்மாத்திரம். How much waste? (by melting. &c.) அவரவர்பாட்டிலேபோங்கள். Let each one go to his work. ஒருபாடு. One side. தன்பாடாய். By his own exertions. இன்றைக்குமீன்பாடில்லை. To-day there is no fish. பாடாக, inf. To suffer injury; to perish, கெட. பாடாயடிக்க, inf. To beat severely. பாடாயழிய, inf. To be seriously damaged, to be ruined. பாடாய்முடிய, inf. To turn out disastrously. பாடாய்விழ, inf. To have a dangerous fall. 2. To sustain a heavy loss from a fall--as of a valuable tree, a field of grain, &c. பாடாவறுதி--பாடாவாரி, s. [prov.] A very heavy or severe blow, a loss; confinement to a couch from a severe injury, மிகுபாடு. பாடாவிதி, s. Troublesomeness, distress, disaster, கெடுவிதி; [ex விதி, fate.] (Beschi.) காரியம்பாடாவிதியாய்முடிந்தது. The thing ended unhappily. பாடுகாட்டிவிழ, inf. To lean or fall on one side, through weakness. பாடுகாயம்--பாடானகாயம், s. A mortal wound, as படுகாயம். பாடுசேதம், s. Loss, waste in measuring or melting metals, &c. பாடுபட, inf. To suffer, to endure hardship, pain, trouble. 2. To take pains, to labor hard, to try, to endeavor. பாடுபடவிதித்தாயோதெய்வமே. O, God! hast thou doomed me to suffer thus? பாடுபடுத்த, inf. [causative.] To afflict, to put to pain; to torture. 2. To set to hard labor, to keep one hard at work. பாடுபடுத்திக்கேட்க, inf. To question by torture. பாடுபட்டுத்தேட, inf. To get by labor. பாடுபட்டுப்பிழைக்க, inf. To live by hard labor. பாடுபட்டுப்பெற, inf. To bring forth with great suffering. 2. To attain an object with great labor. பாடுபட்டுழைக்க, inf. To earn by great industry, or pains. பாடுபறப்பு, v. noun. One's cares, anxieties, labor, hardship or drudgery. பாடுபாடாய்விழ, inf. To fall again and again, first on one side and then on the other. பாடுபார்க்க, inf. To attend to one's business, labor, or drudgery. பாடுவாசி, s. Allowance for the waste produced by rubbing or melting gold. அடிப்பாடு, s. Custom, path, &c. See in its place. ஆசைப்பாடு, s. Cupidity. உறுதிப்பாடு--பெரும்பாடு. See in their places. பாட்டாளி, s. A laborious man, neg. பாட்டாளியல்ல. 2. See பாட்டு. பாட்டாள், s. One capable of hard work. 2. [prov.] An idler, சோம்பன். 3. See பாட்டு. பாட்டிலேபோக, inf. [with possessive pron.] To attend to ones own business. See தன்பாடு. 2. [in astron.] To set, as the moon, or other heavenly body. பாட்டிலேவிழ, inf. To fall flat. பாட்டுக்காணி--பாட்டுத்தரை--பாட்டு நிலம், s. [prov.] Waste land; sterile, stony ground. Compare செம்பாடு. 13)

mṭi (p. 340) s. The lap of a person, the belly or bosom, வயிறு. 2. Cloth, garment, வஸ்திரம். 3. A piece of cloth of twenty-four cubits, being either four அங்கவஸ்திரம், of six cubits, or two தோவத்தி, of twelve cubits each. 4. A kind of cloth made of the fibre of trees, worn after ablution, as பொத்தித்தோவத்தி. 5. A fold in the cloth wrapped round the waist, answering for a pocket, மடிந்தது. 6. The udder of an animal; or [according to R.] roundness of the female breast. 7. Ruin, loss, detriment, damage, கேடு. 8. Sloth, idleness, indolence, சோம்பல். 9. [in some connections.] A time, turn, that which is double, தரம். 1. Disease, ailments, நோய். 11. Lie, falsehood, பொய். 12. Nipple, teat, pap, dug, முலைமேற்றிரள். 13. The screw-pine, Cardeira. See தாழை. (சது.) 14. A kind of net, ஓர்விதவலை. 15. (Tel.) Purity. களிமடிமானிகாமிகள்வன். The drunkard, the lazy, the haughty, the lustful, the thief. (நன்.) மடியிற்கனமிருந்தால்வழியிலேபயம். If there be a heavy girdle [from money], there will be fear in the way. கரைமடி, s. A shore-net. தட்டுமடி, s. A deep sea-net. மடிகசக்க--மடிபிசைய, inf. To rub the udder of a cow to fit it for milking. மடிகழுவ, inf. To mollify and wash the udder of a cow after calving. மடிகோல, inf. To make a large lap or fold for the reception of any thing to be given, showing greediness. மடிசுரக்க, inf. To form, as milk in the udder. மடிச்சீலை--மடிப்பை, s. A purse kept in the girdle. மடிபிடி, v. noun. Fisticuffs, scuffle, seizure of one by the waist-cloth. 2. Difficulties and quarrels between persons, சண்டை. மடிபிடிக்க, inf. To seize one by the waist-cloth. 2. To dispute, recriminate. மடிபிடிவழக்கு, s. Mutual complaint, application of two parties at once for redress, &c. மடிப்பிச்சை, s. Alms received in the cloth. 2. Begging very humbly. தெய்வமே இந்தப்பிள்ளையை மடிப்பிச்சையாய்த்தர வேணும். O God! please to give the child [to us] as alms. மடிப்பெட்டி, s. [prov.] A betel-pouch carried in the waist-fold. மடிமாங்காய்போடுதல், v. noun. Charging one falsely, பொய்யாய்க்குற்றஞ்சாற்றல். 2. [prov.] Giving bribes, பரிதானங்கொடுத்தல். மடியிறக்குதல்--மடிவிடுதல், v. noun. Distending of the udder, before calving. மடியிலேகடட, inf. To fasten up in the waist-cloth. 2. To pocket by little and little, dishonestly. மடியிலேபிள்ளையைவைக்க, inf. To take a child in arms. மடியிற்பணம், s. [also மடிப்பணம்.] Money in pocket. மடியேற்குதல்--மடியேந்துதல், v. noun. Receiving alms in one's cloth--as a woman. மடியின்மை--மடிவின்மை, neg. Alacrity, activity, சந்துஷ்டி; [ex இன்மை.] 3)

mōcm (p. 369) s. Treachery, deceit, cunning, வஞ்சனை, (சது.) 2. Danger, risk, detriment, accident, அபாயம். கனமோசம். Great danger. நாசமோசம். Danger of life. நம்பிமோசம்போகிறது. Being disappointed. மோசக்காரன், s. A deceiver. மோசத்துக்குட்பட, inf. To be exposed to danger. மோசநாசம், s. Treachery, damage, villany, மிகுபுரட்டு. மோசநாசம்கம்பளிவேஷம். Treachery will bring mean attire. மோசப்பட--மோசம்போக, inf. To go wrong, to fall into danger; to be mistaken, to be deceived. அவனெங்கேயோமோசம்போய்விட்டான். He is somewhere lost, [through some woman.] மோசம்பண்ண--மோசம்போக்க, inf. To deceive. 4)