arāvu (p. 23) கிறேன், அராவினேன், வேன், அராவ, v. a. [vul.] To file, polish, அழுத்த. 2. To grate as in the friction of two pieces of metal, to rub, stroke, &c., உராஞ்ச. 3. To revolve a thing in the mind, ruminate, சிந்திக்க. 4. v. n. To use sarcasm, jeers, &c. reciprocally, to be in a state of collision, to clash, disagree, jar, மிண்ட.--Note. The root of this word may also be அரா, and [prov.] அராத்து. 43) *

urai (p. 65) கிறது, ந்தது, யும், ய, v. n. [vul. உரைஞ்சு.] To be rubbed into a powder or paste, to wear away by attrition, to be indented, or effaced by rubbing, தேய. காரியமெல்லாமுரைந்துபோயிற்று. The whole affair has proved abortive, it has come to nothing. உரை, v. noun. Rubbing, friction, attrition, தேய்வு. 2. Touch of gold, or silver on the stone, assay, மாற்றறியுமுரை. 3. Gold for touching, பொன். உரைநயம், s. Superiority of gold or silver shown by the touch. உரையறிகருவி, s. A touch-stone, உரையாணி. 2. A touch-needle, மாற்றறிவிக் குமாணி. உரையாணி, s. A touch-needle. உரையுண்ண, inf. To be rubbed. உரைதல்--உரையல்--உரைவு, v. noun. Rubbing, உரிஞ்சுகை. 2. Waste by rubbing, friction, &c., தேய்வு. 59)

urōcl (p. 65) v. noun. Rubbing, friction--as உராய்தல். 72) *

kāṭu (p. 103) s. An uncultivated tract of land covered with forest-trees, thick, impenetrable brush wood, creeping plants and coarse, rank, reedy vegetation, a waste, a thicket, வனம். 2. Deserts, forest tracts, ஆரணியம். 3. A desert place for burning the dead, சுடுகாடு. 4. fig. Excessiveness much, closeness, &c., மிகுதி. 5. Wild, rough, uncultivated, unpolished, &c., used as a prefix--as காட்டுப்பசு. 6. A nominal termination to some words of verbal derivation, தொழிற்பெயர்விகுதி--as சாக் காடு. (c.) 7. (p.) A place, இடம். 8. A border, a limit, எல்லை. 9. A town, ஊர். 1. The second lunar asterism, பரணிநாள். 11. Chaff, straw, &c., செத்தை. காடுவாவீடுபோவென்கிற காலம்வந்தது. The time has arrived when the desert says, come, and the house says, go. இந்தவூருக்குக்காடுகொஞ்சம். This village has but little arable land. காடாய்க்கிடக்க, inf. To be covered with jungle or wood. நிலங்காடாய்க்கிடக்கிறது. The ground is uncultivated. கடாய்ப்போக, inf. To become waste, to grow woody. காடாரம்பட்டு, s. A village situated in a wild tract of land near Vedarniam. காடாற்ற, inf. To perform the ceremony of quenching the fire where a corpse has been burnt, gathering the remains and taking them in a new pot to some water representing the Ganges, பாற்றெளிச்சடங்குசெய்ய. காடுகாட்ட, inf. To deceive, disappoint, lit. to show the place of burning the dead. காடுபடுதிரவியம், s. The productions of the desert, காட்டிலுண்டாகுந்திரவி யம். See under திரவியம். காடுபலியூட்ட, inf. To sacrifice to the sylvan nymphs before hunting, காட் டில்வாழுந்தேவர்களுக்குப்பலியிட. காடுவசாதி, s. [prov. prop. காடுவாழ் சாதி.] Savage tribe. காடுவசாதியாய்த்திரிய, inf. To be slovenly, sluttish, &c., to be careless, negligent of one's dress, &c., 2. To be vagrant, idle, &c., as a child for whom no one cares. காடுவாரி, s. [prov.] A rake, ஓர் கருவி. 2. One who scrapes up all he can, சேர்ப்பவன். 3. One who resorts to any kind of labor for support. காடுவாழ்த்து, s. A section of a war poem, extolling the jungle of the sylvan goddess, &c., where the battle occurred, வனதேவதையைவாழ்த்தும்பிரபந்தம். காடுவெட்டி, s. A wood-cutter, a savage, an untaught man. காட்டகத்தி, s. A shrub, வீழி, Cadaba Indica. காட்டத்தி, s. A species of the அத்தி tree, downy mountain ebony, Bauhinia tomentosa. (Mat. Ind.) காட்டழல், s. Jungle fire, kindled by the friction of trees, &c., காட்டுத்தீ. காட்டாள், s. A rustic, rural person, நாகரீகமில்லாதவன். காட்டான், s. The wild cow,காட் டுப்பசு. 2. [prov.] Stranger, பிறன். காட்டிலேபோக, inf. To be lost, to waste. காட்டுக்கடலை, s. A small tree or plant, ஓர்செடி. Rough melastoma, (Melastoma aspera) or Indian current bush. (Mat. Ind.) காட்டுக்கல், s. A rough hard kind of stone, ஓர்வைரமானகல். காட்டுக்கீரை, s. Different kinds of wild greens mixed together. காட்டுச்சீரகம், s. A wild cumin, purple fleabane, ஓர்பூண்டு, Vernonia anthelmintica. காட்டுச்சீரகவள்ளி, s. An esculent creeper--as காட்டுக்காய்வள்ளி. காட்டுச்சேவல், s. The jungle-cock, somewhat different from a woodcock. காட்டுத்தகரை, s. The wild தகரை plant. காட்டுத்தனம், s. Rusticity, uncultivated manners. காட்டுத்தாரா, s. A wild duck. See தாரா. காட்டுத்தாளி, s. A twining plant, Convolvulus muricatus. See தாளி. காட்டுத்தினை, s. Wild millet. காட்டுத்துத்தி, s. A kind of plant, Sida hirta. See துத்தி. காட்டுத்துவரை, s. A kind of துவ ரை plant, Glycine parviflora. காட்டுத்துளசி, s. A Wild species of துளசி; which see. காட்டுநாரத்்தை, s. A kind of நாரத் தை tree, பெருங்குருந்து. காட்டுநெல்லி, s. A kind of நெல்லி tree, Emblica officinalis. காட்டுப்பயிர், s. Vegetables that grow of themselves, தாமாகவிளையும்பயிர். காட்டுப்பருத்தி, s. Wild cotton of spontaneous growth. காட்டுப்பன்றி, s. A wild hog. காட்டுப்பாகல், s. A kind of பாகல் creeper. See பழுபாகல். காட்டுப்பிள்ளை, s. [metap.] A foundling. Besch.. காட்டுப்பீ, s. First black excrement of a new-born child, or calf, meconium. கட்டுப்புத்தி, s. Stupidity, senseless conduct, மூடபுத்தி. காட்டுப்புளிச்சை, s. Wild sour greens, காட்டுக்காய்ச்சுரை, Hibiscus cannabinus. காட்டுப்புறா, s. A dove, a turtledove, கபோதம். காட்டுப்பூனை, s. A species of wild cat, காட்டில்வாழும்பூனை. காட்டுமந்தாரை, s. A tree, ஓர்மரம், Bauhinia acuminata. L. காட்டுமரம், s. Any wild or useless tree, plant, &c. காட்டுமரி, s. A shrub, ஓர்பூடு. See உமரி. காட்டுமருக்கொழுந்து, s. A wild species of மருக்கொழுந்து, not fragrant. காட்டுமல்லிகை, s. A kind of wild jasmine, with red blossoms, வனமல்லிகை. 2. Narrow-leaved jasmine, Jasminum angustifolium. காட்டுமனுஷன், s. A wild man. 2. An uncivilized man. காட்டுமா, s. The wild mango, வன மாமரம், Carbera manghos. 2. Another wild, mango, Spondias mangifera. காட்டுமாமரம், s. The wild mango tree. காட்டுமாவிரை, s. The same as சாரப்பருப்பு. காட்டுமிருகம், s. A wild beast, வனமிருகம். 2. A wild horse, கானக்குதிரை. காட்டுமிருகாண்டி, s. [vul. காட்டு மிறாண்டி.] A clown, rustic, an awkward ill-bred person, முருடன். காட்டுமுருக்கு, s. A thorny wild tree, Erythrina Indica. See முருக்கு. காட்டுமுருங்கை, s. A senna-leaved shrub, வனமுருங்கை, Ormicarpum sennoides. (M. Dic.) காட்டுமுன்னை, s. A shrub, Croton repandum. (Rott.) See முன்னை. காட்டுவள்ளி, s. A plant with a bulbous root, Discorea bulbifera. See வள்ளி. காட்டுவாகை, s. A Mimosa tree. See வாகை. காட்டெருமை, s. A wild buffalo. காட்டெருமைப்பால், Its milk. 2. The milky juice of the Asclepias gigantea, or gigantic swallow-wort, எருக்கம்பா ல். 3. The same as கள்ளிப்பால், the milky juice of the Euphorbia tirucalli. 4. The same as கூகைநீறு, the flour of the root of the Curcuma angustifolia, அங்குசரோசனம். காட்டேரி--இரத்தக்காட்டேரி s. [prop. காடேறி.] A jungle imp, a sylvan nymph, a demoness. புகைக்காடு, s. A great smoke. குடிக்காடு, s. Many houses together, a village, town. பிணக்காடு, s. A field covered with corpses. பருத்திக்காடு, s. A cotton field. நெருப்புக்காடு, s. A large fire. புன்செய்க்காடு, s. High dry land. புல்லுக்காடு, s. Pasture land. வெள்ளக்காடு, s. A general flood. பெருங்காடு, s. Large jungle. பனங்காடு, s. A thick palmyra grove. இடுகாடு--சுடுகாடு s. A place for burying, burning the dead. சுடுகாட்டுக்குப்போனபிணந்திரும்புமோ. Will the corpse which has been carried to the cemetery ever come back again? சுடகாட்டுவைராக்கியம். A good resolution formed on the occasion of a funeral is soon forgotten. சுடுகாட்டுமணிபொறுக்கி, s. A wild dove. 2. A kind of bird. சிறுகாடு, s. A low jungle. கப்பற்காடு, s. A large number of ships, a fleet. வயற்காடு, s. Paddy field. 78)

cūṭu (p. 199) s. (Gen. சூட்டு.) Heat, warmth, burn, scald, வெப்பம். 2. Brand, scar from a burn, or scald, சுடுசூடு. 3. Fomentation, அனல், [ex சுடு, to burn.] 4. Stack of ricesheaves, or other grain-ricks, நென்முதலி யவற்றின்போர். 5. A sheaf of corn given to the washerman, barber, carpenter, &c., அரிக்கட்டு; [ex சூடு, v.] (c.) நீர்சூடாயிருக்கிறது. The water is hot. அவனுக்குச் சூடு கண்டிருக்கிறது. He has got strangury. His system is much irritated. சூட்டினாலுண்டானது. That which is produced by heat (in the body). சூட்டோடேசூடு. Repeated as hot applications. 2. While the thing is fresh. சூடடிக்க, inf. To thrash the sheaves. சூடுகாட்ட, inf. To apply fomentations, to foment. 2. To hold near the fire. 3. To warm, to heat; to air-commonly at a fire. 4. To appear hot--as fever. சூடுகாண, inf. To become warm, as after a cold fit. சூடுகொள்ள, inf. To become heated, as the system by neglect of bathing; by working in chunam, in the sun, &c. 2. To become a little feverish. சூடுசுட, inf. To apply fomentations, to heat by external applications. 2. To brand animals. 3. To cauterize by fire. சூடுண்க--சூடுண்ண, inf. To be burnt. 2. fig. To be scolded. சூடுகண்டபூனையடுப்பங்கரைசேராது. A burnt at will not come near the hearth. சூடுண்டுமவனுக்குவெட்கமில்லை. Although he has been scolded, he has no shame. சூடுதாவுதல், v. noun. The striking of heat from fire. சூடுநிற்க, inf. [prov.] To continue hot, remain feverish. சூடுபறிய--சூடுபோக, inf. To be moderated, as heat in the body by bathing, &c. (c.) சூடுபிடிக்க, inf. To become hot. 2. To burn, as the sun's rays. 3. To become heated as the system by neglect of bathing, &c. சூடுபிறக்குதல், v. noun. The arising of heat (by friction, &c.) (c.) சூட்டெண்ணெய், s. Margosa-oil extracted from the seeds by heat. 2. An oil-preparation used to cool one's system. சூட்டடி, v. noun. Beating sheaves (for the first time.) சூட்டடுப்பு, s. See அடுப்பு. சூட்டிறைச்சி, s. See இறைச்சி. கைச்சூடு, s. Heat of the hand. 2. [prov.] The sheaf given to the reapers. நகச்சூடு, s. The degree of heat in warm water, commonly ascertained by putting one's finger into it. சூட்டுக்கோல், s. A branding, cauterizing iron. See சூலக்குறடு. சூட்டுவலி, s. The pains of a pregnant woman before delivery. (c.) சூடுசுள்ளாப்பிக்க, inf. [prov.] To loosen, shake, and scatter in the threshing floor the sheaves of a stack, preparatory for treading out the corn. சூடுஉதற, inf. To separate to corn from the threshed straw. 2. As சூடுசுள்ளாப்பிக்க. சூடுமிதிக்க, inf. [prov.] To tread corn from the sheaves--as சூடடிக்க. சூடுவைக்க--சூடுபோட, inf. To brand cattle, &c. (c.) சூடுவேய--சூடுமேய, inf. To heap up the stacks or sheaves. 6)

tāvam (p. 234) s. Forest, desert, a wild, காடு. 2. Desert-fire kindled, it is said, by friction, காட்டுத்தீ. W. p. 46. DAVA. 3. Towns, villages, &c., in agricultural districts, மருத நிலத்தூர். (சது.) 4. Heat, as தாபம்--வெப்பம். 75) *

tī (p. 242) s. Fire, நெருப்பு. 2. Elementary principle of fire and heat, caloric, பஞ்ச பூதத்தொன்று. 3. Hell, நரகம். (சது.) 4. As தீக்கணம்--Note. A three-fold class of elementary fire is given in சதுரகராதி. 1. உயிரி லுள்ளதீ. principle of fire in the sentient soul, and animal body, being a source of warmth, and energy or principle of fire in the stomach, assisting digestion, causing appetite and hunger. It is seated in the peritoneum, 3. சினத்திலெழுந்தீ, fiery principle developing itself in anger. Instead of the first, other authorities give காமத்தீ, the heat or fire of venereal appetite.-Note 2. A three-fold class of sacred fire, வேதாக்கினி, is also given. 1. காருகபத்தியம், the sacrificial fire of the Brahmanical houesholder, received from his ancestors. and kept alive. 2. தட்சிணாக்கினியம், a fire kindles from the standing fire on the southern side of the house, &c. 3. ஆக வனீயம், consecrated fire, taken from the standing fire, for sacrificial purposes. தீக்கஞ்சி, s. A kind of camphor. See தீபக்கொடிச்சி. தீக்கடன், s. (sometimes தீக்கருமம்.) The duties of the son of heir to one deceased, such as cremation and other funeral rites performed with fire. தீக்கடைகோல், s. Sticks for producing fire by friction. See கடைகோல். தீக்கதிக்கும்பச்சை, s. A precious stone, as நாகப்பச்சை. தீக்கதிர், s. A smith's poker, உலையா ணிக்கோல். (R.) தீக்கரண்டி, s. A little cup or bowl for taking up fire, தீயெடுக்குங்கருவி. தீக்கல், s. Flint, தீத்தட்டிக்கல். தீக்காய, inf. (com. குளிர்காய.) To warm one's self at the fire. தீக்குடுக்கை, s. See குடுக்கை. தீக்குதிக்க, inf. To leap into a pit of fire for self-destruction, as தீக்குளிக்க. தீக்குருவி, s. The Ostrich. See தழல் விழுங்கி. தீக்குவெறுங்குகை, s. Soap, சவுக்காரம். (R.) தீக்குழி, s. A pit with coals of fire on which persons walk. தீக்குழிபாய, inf. As தீக்குளிக்க. 2. To pass through burning coals, as a ceremony. தீக்குளிக்க, inf. To plunge into fire, for self-destruction. See குளி, v. தீக்கூர்மை, s. Rock-salt, இந்துப்பு. 2. Salt extracted from sesamum, as திலாசாரம். (R.) திக்கையோன், s. Siva, as holding fire in his hand. 2. See தீக்கை. தீக்கொளுத்த, inf. To kinde a fire &c., to set fire to any thing. தீ தீச்சட்டி, s. A vessel of coals, for warming one's self, or heating any thing; a chafing dish, கும்பிடுசட்டி. 2. A vessel for fire carried on one's head in performance of a vow. தீத்தட்டிக்கல், s. [prov.] (sometimes தீத்தட்டி.) A flint. தீத்தாங்கி, appel. n.. A fire-fender, தீம றைக்கும்பலகை. தீத்திரள், s. The deluge of fire, வடவா முகாக்கினி. தீத்தீண்டல், v. noun. s. A marriage ceremony, ஒருசடங்கு. தீத்தெய்வம், s. The god of fire. தீநா, s. [in seamen's language.] A lighted torch, held up in a vessel, or on shore, as a signal, அடையாளப்பந்தம். தீப்பறக்க, inf. To flash as fire, to be red hot. (c.) தீப்பற்ற, inf. To kindle, as fire. தீப்பொறி, s. A spark of fire. தீப்போட, inf. To set fire to any thing. தீமுறுகல், s. A kind of prepared arsenic, ஓர்பாஷாணம். தீயிறைக்க, inf. To belch fire. 2. To persecute with wrath. தீயெச்சம், s. See எச்சம். தீவட்டி--தீவத்தி, s. [prop. தீவர்த்தி.] A torch, a flambeau. (c.) தீவட்டிக்காரன், s. Torch-bearer. தீவட்டிக்கொள்ளை, s. Plundering one's house, as robbers with torches. தீவட்டிபிடிக்க, inf. To carry a torch. தீவலஞ்செய்தல், v. noun. Worshipping fire, as in the marriage ceremonies, by passing around it to the right, அக் கினிப்பிரதட்சணஞ்செய்தல். தீவளர்க்க, inf. To kindle or argument a fire, more especially the sacred fire as one of the duties of the Brahmanical house-holder, or a fire for a widow to plunge into. தீவளர்ப்போர், appel. n. Brahmans. தீவறை, s. [prov.] A hole dug in the ground for a fire, குழியடுப்பு. தீவிழ, inf. To be consumed by fire, as form heaven; used in cursing, or lively description. தீவிளங்கும்வயிரம், s. Ambergris, மீன ம்பர். (R.) தீவேட்க, inf. To perform a sacrifice. யாகஞ்செய்ய. 2. To marry a wife, கலியா ணஞ்செய்ய; [ex வேட்க, to sacrifice, &c.] தீவேள்வி, s. A wedding, கலியாணம். (சது.) தீக்காலி, s. A hag, a mischievous woman. See துடைகாலி. 3)

piṟ (p. 318) க்கிறது, ந்தது, க்கும், க்க, v. n. To be born, produced. 2. To be derived from; to arise, &c. See சனி, v. 3. To form as oil, to be produced as heat by friction, as சூடுபிறக்க. (c.) பிறக்கையிலேமுடமானாற்பேய்க்கிட்டாற்றீருமா. If the person be lame by birth, will offerings to devils cure him? i. e. natural defects cannot be remedied. பிறந்தநாள், s. The constellation under which one is born; also birth-day. பிறந்தநாள்பகைநாள். One's brith-day and the day previous, as being both of them critical, சென்மநாளும் பகைநாளும். பிறந்தநாள்முதல். From birth. பிறந்தபிறப்பு, s. One's peculiar nature, disposition, tendency; commonly in a bad sense. பிறந்தபிறப்புக்கறியான். He has not known such a thing from his birth--spoken of one's inexperience of men and things. பிறந்தபெருநாள். The day of one's birth according to the lunar asterism. பிறந்தமேனி. Nekedness at birth. 2. (fig.) Genuine, that which is unadulterated. பிறந்தகோலமாய். Stark nakedness. 22)