ākkirmi (p. 36) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To go or rise, to combat with bravery and indignation, to display power and bravery, சினத்துவீரங்கொண்டெழும்ப. 9) *

ericcl (p. 73) s. A burning sensation in the stomach from hunger, &c., எரிவு. 2. Envy, jealousy, unkindness, spitefulness, பொறாமை. 3. Anger, fury, indignation, moroseness, கோபம். 4. Acerbity, pungency --as of some kinds of fruits, உறைப்பு. 5. Chagrin, மனவெரிவு; [ex எரி.] என்மேலவன்மிகவுமெரிச்சலாயிருக்கிறான். He is very jealous of me; he is very angry with me. எரிச்சலாக்க, inf. To nettle, to irritate, exasperate, கொபமுண்டாக்க. எரிச்சற்பட, inf. To be envious, irritable, எரிவடைய. 91)

kṭi (p. 87) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. a. To rebuke, reprove, chide, கடிந்துகொள்ள. 2. (p.) To reject, renounce, avoid, dispel, நீக்க. 3. To restrain, subject--as the senses, ஒடு க்க. 4. To be angry with, be indignant, to show signs of displeasure, கோபிக்க. 5. To sunder, destroy, அழிக்க. 6. To cut, வெ ட்ட. 7. To forbid, prohibit, தடைசெய்ய. ஐம்புலனைக்கடிந்துநின்றே. Restraining the five senses-- (அறிவானந்தசித்தி.) களைகடிந்தொதுங்குங்கடைசியர். The women of agricultural districts who move about weeding the corn-- (நைட.) பொய்யிருள்கடிந்தமெய்ச்சுடரே. O light of truth that dispelled the illusive darkness -- (திருவாசகம்.) கடிகோல், s. A stick to scare away parrots from cornfields, தட்டை. 2. A rod tied to a dog's neck, and fastened to something else to keep it from mischief, &c., நாய்க்கழுத்திற்கட்டுந்தடி. கடிந்துகொள்ள, inf. To reprove, reprimand. கடிந்தோர், s. Sages, ascetics, முனிவர். (p.) கடி, v. noun. Rejection, prohibition, exception, ஒழிக்கை. 47)

kāntu (p. 104) கிறேன், காந்தினேன், வேன், காந்த, v. n. To shine, give out lustre, emit rays, பிரகாசிக்க. 2. To be scorched, singed, reduced to a cinder, கருகிப்போக. 3. To be heated gently--as a vessel on the fire, காய. 4. To be hot with indignation, to be to be enkindled, மனம்வேக. 5. To feel hot as the body, by warm weather, fever, or hot medicines, வெப்பமுற. 6. To heat, burn, smart, as a sore, எரிய. 7. To burn with envy, பொறாமைகொள்ள. 8. v. a. [prov.] To absorb water, rain, &c.--as hot vessels, parched earth, &c., சுவற்ற. 9. To heat, to make hot, சுட. 1. [prov.] To bite off, scoop or scrape out with the upper teeth--as a cocoanut, பல் லினாற்கோத. கண்டுகாந்துகிறாள். She envies one. விளக்கிலெண்ணெய்காந்தியது. The lamp has absorbed the oil. வயிறுகாந்த, inf. To be pinched with hunger. காந்தல், v. noun. Burning, floating flakes of straw, olas, paper, &c.; cinders, ஓலைமுதலியவற்றின் காந்தல். 2. Any thing over-dried or scorched by fire, முதிரக் காய்ந்தது. 3. Anger, சினக்குறிப்பு. 4. (fig.) Growing grain greatly burnt by the sun, காய்ந்தபயிர். காந்தலாய்ப்போக, inf. To be reduced to cinders. 2. To be greatly scorched. காந்தற்சோறு, s. Parched, boiled rice. 47) *

kāy (p. 104) கிறேன், ந்தேன், வேன், காய, v. n. To be heated, boiled, cooked, &c., as liquids by fire, நீர்முதலியனகாய. 2. To be warmed, heated, &c., by fire or the sun; to be withered, tanned, &c., slightly--as vegetables by the sun; to become parched--as the lips or mouth; to be dried and hardened--as the ground; to dry, உலர. 3. To warm one's self, to become warm, குளிர்காய. 4. To be hot--as in a fever; to heat--as the fever, சுரங்காய. 5. To shine, to emit rays, பிரகாசிக்க. 6. To be dried--as the humors of the body; to become emaciated, to suffer from hunger, மெலிய. 7. To dry up, to begin to heal--as a sore, a wound, a boil, &c.; to cicatrize, புண்ணாற. 8. To be displeaced, indignant, provoked; to show signs of anger, கோபிக்க. 9. To be distressed by love-sickness caused by the moon, the warm season. &c., காமத்தால் சோர. 1. To be furious, சினக்க. 11. v. a. To speak sharply; to reprove, scold, reprimand, கடிய. 12. To emit, to shed, to pour forth, கால. 13. To dislike, to offend, வெ றுக்க. 14. To cut, sever, வெட்ட. 15. To burn, consume, எரிக்க. காய்ந்தாருந்தெய்வமுங் கையொத்துநிற்கிறது. The deity sides with my enemy against me. ஆலங்காய்வெண்மதி. The pale moon emitting poison. எல்லாருஞ்சும்மாகாய்கிறார்கள். They are all at variance with me for nothing. தூதுவரைக்காய்ந்தான். He scolded the messengers. நிலா நன்றாய்க்காய்கிறது. The moon shines very brightly. மனிதர்மேற் காய்ந்துவிழுகிறான். He falls foul of persons. காய்ஞ்சுபோக--காய்ந்துபோக, inf. To grow dry, become parched. கறிகாய, inf. To boil, or be cooked--as curry. குளிர்காய--நெருப்பிற்காய inf. To warm one's self at the fire. சரீரங்காய, inf. To be emaciated--as the body, by fever, hunger, labour, journeying, &c. நிலங்காய, inf. To be dry--as the ground after rain. நிலாக்காய, inf. To shine--as the moon; to have moon-light. வாய்காய, inf. To be dry--as the mouth, lips, &c. வாய்வயிறுகாய, inf. To be parched--as the mouth and heated as the stomach; to suffer with hunger. வெயில்காய, inf. To bask in the sun, to warm one's self in the sun. வெயில்காய்கின்றது. The sun shines hot. காய்கை, v. noun. Heat, drying, scolding, &c. காய்ப்பு, v. noun. Dislike, displeasure, disgust, வெறுப்பு. (சது.) 2. [prov.] Hard, inferior iron, இழிந்த இரும்பு. காய்வு, v. noun. Drying, dryness, காய்கை. 2. Heating, warming with fire or the sun; warmth, heat, நெருப்புமுதலிய வற்றிற்காய்கை. 3. Boiling, வெப்பமுறுகை. 4. Withering--as the body; emaciation, மெலிவு. 5. Starving, starvation, பசிவாட் டல். 6. Anger, irritation, indignation, pique. umbrage, கோபம். 7. Shining, ஒளியெறிக்கை. 91)

kuru (p. 125) க்கிறது, த்தது, க்கும், குருக்க, v. n. To be indignant, enraged, கோபிக்க. (p.) குருத்தல், v. noun. Being indignant and enraged, பெருங்கோபங்கொள்ளல். 25)

kuṟai (p. 132) s. Dificiency, defalcation, imperfection; failure, ஊனம். 2. Indigence, poverty, destitution, தரித்திரம். 3. Request, petition, solicitation, கூறுங்குறை. 4. Complement, balance, the part wanting, arrears, எஞ்சல். 5. Remainder, overplus, remnant, the rest, residue, சேடம். 6. Fault, defect, flaw, குற்றம். 7. Dissatisfaction, grievance, umbrage, வெறுப்பு. 8. Displeasure, indignation--as of a demon of deity, in consequence of accustomed offerings being withholden, தெய்வக்குறை. 9. Tribute; revenue, அரசிறை. 1. [in gram.] Abscission, cutting off--as syncope, apocope, &c.; omission, suppression, சொல்லின் குறை. அவனுக்கென்மேற்குறையுண்டு. He is displeased with me; he has a complaint against me. இனியெனக்கென்னகுறை. What can I need more? 2. What defect is there in me now? குறைகொள்ள--குறையாயெண்ண, inf. To take a thing amiss, to feel aggrieved, to be piqued, to complain. குறைகோள், v. noun. Solicitation, petition, mendicity, இரத்தல். குறைசொல்ல, inf. To complain, to state grievances, to utter complaints, to express dissatisfaction. 2. To reveal one's wants, குறைகூற. 3. To change with fault; to censure, criticise; to blame. குறைதீர, inf. To be supplied--as wants. 2. To be satisfied. குறைதீர்க்க--குறையாற்ற--குறைநீக்க, inf. To supply wants, to satisfy; to relieve necessities. 2. To pacify, appease. 3. To fulfil an obligation. குறைமுடிக்க, inf. To grant requests. 2. To supply wants. 3. To take revenge. குறையற, inf. To be supplied--as wants, &c. See குறைதீர. குறையிரக்க, inf. To beg, supplicate, petition, விண்ணப்பஞ்செய்ய. குறையின்மை, s. Completeness; perfection; faultlessness. குறைநிறை, s. Domestic wants and comforts; defect or excess; 2. Deficiency--as towards a guest or in offerings to the deity, &c., often used in apology. குறைபட, inf. To be wanting or missing, to diminish; to grow less, scarce, dear. குறைப்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறான். He is displeased. குறைபாடு, v. noun. Deficiency, defect, ஈனம். 2. Want, lack, destitution, குறைவு. 3. Indigence, want, poverty, தரித்திரம். குறைப்பிராணனாய், adv. Half-dead-as குற்றுயிராய். குறைக்காரியம், s. The remainder--as of an affair, story, discourse, subject, business, &c. குறைநாள், s. The remainder or part of the day. 2. The days wanting to complete a given period. குறைப்பேர், s. The rest of the persons. குறைப்பொழுது, s. The remainder of of day, or time. குறைமாதம், s. Wanting in months-as premature delivery. 2. Deficiency in a month. குறைமாதத்துப்பிள்ளை, s. A child of premature birth. குறையுடல்--குறைத்தலை, s. A headless body, which is said sometimes to dance on the field of battle; trunks divested of heads. குறைக்கொள்ளி, s. A brand partially consumed. குறைச்சால், s. The balk in ploughing, உழவறாவிடம். See சால். குறைவயிறு, s. Stomach partially supplied; hunger not fully satisfied. குறைவயிறாய்சாப்பிட்டேன். I ate sparingly. குறைவேலை, s. An incomplete, unfinished work. தலைக்குறை, s. [in gram.] A ph&ae;resis --as மரை. for தாமரை. See under தலை. இடைக்குறை, s. [in gram.] Syncope-as உரம், for உதரம். See under இடை. கடைக்குறை, s. [in gram.] A pocope-as நீல் for நீலம். See under கடை. தெய்வக்குறை, s. God's displeasure. மனக்குறை, s. Dissatisfaction, discontent, umbrage, regret, &c. 47)

kempu (p. 138) கிறேன், கெம்பினேன், வேன், கெம்ப, v. n. To rice, to be boisterous--as wind, waves, &c.; to swell, to heave--as the sea, உரத்தெழும்ப. 2. To rise up--as the blood in a rage, இரத்தங்கொதிக்க. 3. To cry, clamor, make a noise, to bustle, to make tumult--as persons in quarrels; to rise with indignation--as a warrior to the attack, ஆரவாரிக்க. கெம்பியெழும்ப, inf. To rise up--as persons in quarrelling, &c. 2. To be boisterous. கெம்பிக்கொண்டுபோக, inf. To go on roaring and raging. கெம்பல், v. noun. Bustle, clamor; a great noise, ஆரவாரம். 2. Rising, swelling, &c., எழும்பல். கெம்பளிப்பு, v. noun. Exultation, mirth, சந்தோஷம். 24)

kōpam (p. 150) s. [com. கோவம்.] Anger, wrath, rage, fury, சினம். 2. Displeasure, pique, umbrage, dudgeon, வெறுப்பு. 3. Irritation, exasperation, irascibility, waspishness, கோபக்குணம். (c.) 4. Morbid irritation, or exacerbation of any of the three humors of the body, உடம்பெரிச்சல். W. p. 251. KOPA. 5. The cochineal and other insects of the coccus class, இந்திரகோபம். 6. A kind of prepared arsenic, துத்தபாஷாணம். கோபமுங்குறையும். Displeasure and offence. கோபம்பாவம். Anger is sin. கோபக்காரன், s. An irritable, passionate man. கோபங்காட்ட, inf. To be angry, to manifest resentment, to appear displeased. 2. To give place to anger before superiors. 3. To be indolent. கோபங்கொள்ள, inf. To be displeased, to take umbrage at. 2. (fig. prov.) To be inflamed, irritated--as a sore, a wound, &c., to become aggravated--as a disease; to rage--as the sea. கோபஞ்சாதிக்க, inf. To harbor resentment. கோபதாபம், s. Great anger, choler, rage. (c.) கோபமுகம், s. An angry countenance, angry looks. கோபமூள, inf. To be excited, inflamed with anger. 2. To be enraged. கோபமெழுப்ப--கோபமூட்ட, inf. To provoke, to enrage, to incense, to exasperate. கோபம்பாராட்ட, inf. To yield to, or indulge in anger. கோபாக்கினி, s. Hold displeasure, fury, indignation; [ex அக்கினி, fire.] கோபி, s. A passionate, irritable person, one easily enraged; a surly, waspish person, கோபமுடையவன். See கோபிசந்தனம். கோபிஷ்டன், s. A passionate man. தீராக்கோபம், s. Implacable hatred. முன்கோபம், s. Sudden anger from a slight cause, pettishness. 2. Cherished malice. முன்கோபம்பின்னிரக்கம். Soon angry and soon relenting. 61) *

kōpi (p. 150) --கோவி, க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To be angry, indignant, malicious; to take amiss, to take umbrage, to be affended, to frown, reprove, check, resent, வெகுள. 2. To be morbidly irritated, to be virulent--as an ulcer, &c., சினக்க; (from Sa. Kopa.)--Note. It has sometimes a transitive sense governing as accusative. அவனைஏன் கோபிக்கிறீர். Why do you chide him? கோபித்துக்கொள்ள, inf. To be offended, piqued, displeased with. 2. To reprove, to reprimand, to reprehend. கோபித்துப்பார்க்க, inf. To look angrily, to frown. 65) *

cṇṭvēkm (p. 158) s. [vul.] Great velocity, vehemence, excessive fierceness, indignation, fury, மிகுவேகம். 10)

ciṉvu (p. 189) கிறேன், சினவினேன், வேன், சின வ, v. n. To be angry, to exhibit anger, to be indignant, கோபிக்க. 2. To fight, to war, பொர. (p.) சினவல், v. noun. Any thing expressive of anger, சினக்குறிப்பு. 78)

ceyir (p. 204) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. and v. n. To be angry indignant with, to frown at, சினக்க. (p.) செயிர்ப்பு, v. noun. Anger, wrath. 51)

teyvam (p. 256) s. God, the Godhead, Deity, thus used in the neuter by good writers, கடவுள். 2. Fate, destiny, or the influence of actions performed in previous births, pursuing the soul and impelling to actions good or bad, ஊழ். 3. One of the eight kinds of marriage, எண்வகைமணத்தி லொன்று. W. p. 425. DAIVA. 4. A year, வருடம். (சது.) 5. One of the five யாகம், ஐவ கையாகத்தொன்று. தெய்வஞ்சீறில்கைதவமாளும். When the god is angry the penance is nullified. தெய்வகளை, s. Lustre of countenance a from the indwelling of Deity. See களை. தெய்வகற்பனை, s. Divine order or injunction, especially as attended by an oracle. தெய்வகாரியம், s. Divine or sacred things, concerns of religion, &c. தெய்வக்காவல், s. Divine protection. தெய்வசகாயம், s. Divine assistance. தெய்வசபை, s. The divine presence. See தேவசபை. தெய்வசாட்சி, s. God as witness. 2. the deity as all pervading. 3. Appeal to the Deity, oath. தெய்வசிந்தனை, s. Divine meditation, contemplations on the deity, &c., pious thoughts. தெய்வசுரபி--தெய்வப்பசு, s. The cow of the gods, காமதேனு. தெய்வசோதனை, s. Providential trials. தெய்வச்சாயல், s. Divine likeness, as in the countenance of a devout or holy person, chaste matrons, &c. தெய்வச்செயல், s. Providential occurrence, divine providence. தெய்வதத்துவம், s. Divine power. See தேவதத்துவம். தெய்வதுரோகம், s. Sin immediately against the Deity, as profanation, blasphemy, sacrilege, &c., apostasy, &c. தெய்வதூஷணம், s. Insult offered to the Deity, blasphemy, &c., See தேவதூ ஷணம். தெய்வத்தாபனம்--தெய்வஸ்தாபனம், s. Inspiring an image with the god represented. தெய்வத்தீர்வை, s. Divine judgement. தெய்வஸ்துதி, s. Divine praise. தெய்வத்துவம், s. The Godhead, Deity, the divine neture. See தேவத்துவம். தெய்வநாஸ்திகன், s. An atheist, but applied by the orthodox Hindus to any one who denies the divine authority of the Vedas, or doubts that of the Puranas. தெய்வநிந்தனை, s. Offence or insult offered to the Deity, blasphemy, &c. தெய்வநியமம், s. Judgement from heaven, divine decree, providential occurrence. தெய்வபத்தி, s. Devotedness, piety, religious zeal, trust in God for a good or bad destiny. தெய்வபூசை, s. Puja to a god. தெய்வப்பசு, s. See தெய்வசுரபி, தெய்வப்புலமை, s. Divinely inspired poetry--applied often to the குறள் and இராமாயணம். தெய்வப்பெண், s. A female of Swerga. தெய்வப்பெயர்த்தொகுதி, s. A classification of the names of the gods, and whatever is regarded divine, or celestial, &c., as given in நிகண்டு. தெய்வமணம், s. One of the eight kinds of marriage. See மணம். 2. Geateful odors, as திவ்வியமணம். தெய்வமத்தியஸ்தம், s. God being judge, a solemn appeal to the Deity. தெய்வமந்திரி, s. The planet Jupiter, as instructor of the gods, வியாழன். தெய்வமுனி, s. Munis of the race of Devas, as நாரதர், சூதர், &c. தெய்வமுனிவு, s. Divine indignation. தெய்வமுன்னிலை, s. Divine presence spoken woth a conscientious regard to God. தெய்வம்வழிபடல், v. noun. Worshiping of God, divine worship. தெய்வயானை, s. [improp. தெய்வானை.] A female of Swerga nurtured by the elephant ஐராவதம், and afterwards married to the god Skanda. தெய்வயானைகாந்தன், s. Skanda as husband of Devayanai. தெய்வவணக்கம், s. Divine worship. 2. Invocation, &c., of some god at the beginning of a treatise. தெய்வவிசுவாசம், s. Confidence or faith in God. 2. Belief in the divine existence, providences, &c. தெய்வவிமானம், s. An serial ear, said to move through, the sky at the pleasure of the occupier, திவ்வியவிமானம். தெய்வவிரதன், s. Bhishma, வீடுமாசா ரி. See தேவவிரதன். தெய்வாதீனம், s. Divine right, disposal, or direction தேவசுவாதீனம். 2. Divine providence, தெய்வச்செயல். தெய்வாதீனமாய்வருவது. That which happens providentially. தெய்வேத்தினம்--தேவேத்தினம், s. Divine providence. 2. Destiny or the influence of actions in a former birth. தெய்வோபாசனை, s. (St.) Divine worship, divine service. See உபாசனை. 54) *

niccuvacaṉam (p. 276) s. (St.) A long and deep breath, a sigh, பெருமூச்சுவிடுதல். 2. Anger, indignation, மூர்க்கங்கொள்ளல். 61) *