āṟu (p. 43) கிறேன், ஆறினேன், வேன், ஆற, v. n. To abate, relax, cool, grow cold, be refreshed, குளிர. 2. To be appeased, alleviated, mollified, தணிய. 3. To heal as a wound, hurt, &c., சொஸ்தமாக. 4. To rest, repose, இளைப்பாற. (c.) ஆறுவதுசினம். Anger should be appeased. புண்ணாறிற்று. The wound is healed. ஆறாப்பசி, s. An insatiable hunger. ஆறாப்புண், s. An incurable sore, ulcer, &c. மனதாற, inf. To be appeased when angry, be consoled. ஆறுதல், v. noun. Abating, being alleviated, consoled, mitigated, refreshed. ஆற்றிபண்ண, inf. To relieve, aid one by carrying his load, &c., give one rest, respite. 67) *

āṟṟu (p. 43) கிறேன், ஆற்றினேன், வேன், ஆற்ற, v. a. To cool, refresh, குளிரச்செய்ய. 2. To assuage, appease, alleviate, soothe, console, compose, lull, mitigate, தணிக்க. 3. To slack, loosen what is tied or twisted, முறுக்குத்தளர்த்த. (c.) 4. (p.) To do, act, perform a duty, செய்ய. 5. To bear a weight, தாங்க. 6. To carry, or sustain a burden or calamity, பொறுக்க.--Note. This verb is sometimes used impersonally--as இந்த வழியென்னாலேயாற்றாது. I cannot get along this road. ஆற்ற, inf. [used adverbially.] Greatly, exceedingly, மிகுதியாய். அமிழ்தினுமாற்றவினிதே. Sweeter than nectar. (குறள்.) கணவராற்றமுனிந்தே. The husbands greatly resenting. ஆற்றாக்கேடு, s. Extreme poverty, indigence exigence, great necessity. ஆற்றாச்சண்டி, s. One who perversely persists in application for aid through poverty, one past shame, an insatiable wretch. ஆற்றாத்தனம், s. Insatiableness. ஆற்றாப்பட்சம், s. What cannot be borne, intolerableness--as ஆற்றாமை. ஆற்றாமை, neg. v. noun. Inability to bear--as excessive hunger, pain, &c., சகிக்கக்கூடாமை. 2. Impatience, பொறா மை. 3. Voracity, voraciousness, insatiableness, திருத்தியின்மை. ஆற்றார், s. Foes, opponents, rivals, those who envy one, பகைவர். 2. The poor, the afflicted, தரித்திரர். (p.) ஆற்றிக்கொடுக்க, inf. To cool and give. 2. To help or relieve one at work. ஆற்றித்தேற்ற, inf. To soothe and console. ஆற்றிப்போற்றிக்கொள்ள, inf. To treat guests with civility, விருந்தினரை யுபசரிக்க. 2. To render aid--as to a sick person, to help one in distress, துன்புற்றோ ரைக்காக்க. 3. To console, ஆற்ற. ஆற்றுவிக்க, inf. [causal.] To console, cherish, afford consolation, தணி யச்செய்ய. 2. To inspire with courage, வலிதர. 3. To enable to bear, or endure, உறுதிசெய்ய. ஆற்றல், v. noun. Cooling, assuaging, consoling, &c. 2. Enduring, bearing patiently. 3. Bearing a load.

uṉmattam (p. 69) s. Frenzy, delirium, delusion, insanity, infatuation, illusion, பைத்தியம். 2. Stupor induced by drugs or incantations, மயக்கம். 3. A narcotic and deleterious plant, the thorn-apple, or ஊமத்தை. Wils. p. 151. UNMATHTHA. 4. One of the five arrows of Kama, மன்மதன்க ணையுளொன்று. ஊ ஊகவான்படை, s. A great army consisting of divisions. காரூகம், s. A black monkey. (p.) 12) *

kattari (p. 92) s. A pair of scissors, shears, snuffers, &c., கத்தரிக்கோல். Wils. p. 196. KARTARI. 2. The brinjal, egg-plant, வழு துணை, Solanum melongena. 3. A species of snake, ஓர்பாம்பு. 4. The hot period from the twenty-third of சித்திரை, to the seventh of வைகாசி, அக்கினிநட்சத்திரம். This they call முன் னேழுபின்னேழுகத்தரி. There are some particular ceremonies performed at this season, during which the brahmans are allowed to indulge themselves in potions of sherbet. கத்தரிக்காய், s. Brinjal fruit, வழு துணங்காய். கத்தரிக்காயிலேகாலுங்கையும்முளைத்தாற்போலே. As the feet and hands sprang up in a brinjal; i. e. dwarfish. கத்தரிப்புழு, s. A small worm or insect in brinjals, ஓர்புழு. முட்டைக்கத்தரி, s. One of the species. கொத்துக்கத்தரி--நித்தக்கத்தரி, s. a plant, Solanum stramonifolium. நீலக்கத்தரி, s. A blue species of brinjal. காரற்கத்தரி, s. A plant, Solanum insanum, L. 6)

kāṟṟkttri (p. 106) s. A plant, Solanum insanum,L. 35)

kiṟukku (p. 112) s. Craziness, insanity, lunacy, eccentricity, பைத்தியம். 2. Self-importance, self-conceit, arrogance, அகம்பிரமம். See under the verb கிறுக்கு. கிறுக்கன், s. An eccentric or insane man. 2. A self-conceited, arrogant fellow. 28)

kuṇam (p. 118) s. Quality, attribute, property, பண்பு. 2. Disposition, temper, nature, தன் மை. 3. Good quality, moral or physical; proper temperament, virtue, நற்குணம். 4. Attribute, perfection, excellence--as of a deity, இலட்சணம். 5. Grace, beauty--as of a style or composition; merit, freedom from fault or defect--opposed to குற்றம், மேன்மை. 6. Wholesomeness, healthfulness, சுகம். 7. Soundness of intellect; normal state of the mental feelings, சொஸ்த புத்தி. 8. Indication, symptoms--as of a disease, வியாதியின்குறி. 9. Color--as a quality, நிறம். 1. Smoothness, சீர்மை. 11. Properties; functional powers or principles in nature, operative in all sentient beings; the sourses of the dispositions, &c., தத்துவம். 12. Thread, cord, string, &c., நூல், கயிறு. 13. A bow-string, நாணி. 14. Property, essence, original principle, சத்து. 15. [in physics.] Varicties, modifications, products of bodies, உடற்குணம். Wils. p. 291. GUN'A. 16. A water-pot, a pitcher--as குடம். குணத்தைமாற்றக்குருவில்லை. No guru can change the temper. குணத்தோடேகேள். Hear me with a right spirit and patience. குணநாடிகுற்றமுநாடி. Having examined the excellencies and faults--as of a style, a speech, &c. குணமதுகைவிடேல். Hold to what is good and proper; cease not to show a good disposition. குணமென்னுங்குன்றேறிநின்றார்வெகுளிகணமேயுங் காத்தலரிது. It is hard to divert, even for a moment, the anger of those who stand upon the mountain of virtue; i. e. who excel virtue. (குறள்.) அதிலுமிதுகுணம். This is better than that. அவனுக்குத்தாய்தந்தைகுணம்பிடிபடுகிறது. His parents' disposition and temper begin to be visible in him. குணகுணி, s. [in gram. and log.] Attribute and subject--as in செந்தாமரை, where செம்மை is the attribute, குணம், and தாமரை the subject, குணி. குணகுணிப்பெயர்கள், s. [in gram.] Abstract noun and subjective noun. (நன்.) குணக்ஞன்--குணஞ்ஞன், s. A pleasant, good-natured, agreeable person; one of an excellent disposition, நற்குணமுள் ளவன். Wils. p. 291. GUN'AG'NA. குணக்குன்று, s. A virtuous man; lit. a mountain of excellent qualities. குணக்கேடு, s. Bad temper, bad disposition; disobliging, unkind, கெட்டகுணம். 2. Fatal symptoms in disease, அசாத்தியக் குறி. குணக்கேடன்--குணங்கெட்டவன்--கு ணமில்லாதவன், s. An ill-natured person. குணங்காட்ட, inf. To exhibit natural characteristic qualities, dispositions or propensities. 2. To betray symptoms-as diseases; to indicate good or bad weather--as seasons. 3. To betray mean descent, low caste, &c., by mean behavior. குணங்குறி, s. Disposition, features, characteristics, குணமுங்குறியும். குணங்குறியறிய, inf. To know one's disposition and character. குணங்குறியுள்ளவன், s. A man of good disposition, and other good characteristics. குணசந்தி, s. [in gram.] A form of combining words of Sanscrit origin-as சுர and இந்திரன், make சுரேந்திரன், வடமொ ழிச்சத்தியிலொன்று. குணசாலி, s. A good-natured man or woman; one of an excellent disposition. குணசீலன், s. One abounding in excellent qualities. குணசுபாவம்--குணப்பிரகிருதி, s. Natural disposition. குணஷ்டை, s. Delinquency, defect, flaw, குணதோஷம். 2. Difficulty, trouble, தொந்தரை. குணத்தன்மை, s. [in rhet.] Description of qualities, one of the four subdivisions of தன்மையலங்காரம். குணத்திரயம், s. The three properties in nature--purity, passion and darkness. Wils. p. 291. GUN'ATTRAYA. See முக்குணம். குணத்துக்குவர, inf. To grow better, to amend, to reform. 2. To recover from illness. 3. To be reconciled, இணங்க. குணத்தொகை, s. See பண்புத்தொகை. குணத்தொனி, s. The twang or sound of a bow-string. குணநிதி, s. A benevolent, kind person, நற்குணநிறைந்தவன். 2. the Deity, கடவுள். குணபத்திரன், s. The Deity, கடவுள். 2. The name of the preceptor and guru of மண்டலவன் the author of Nighandu. 3. Argha, அருகன். குணபேதம், s. Change of disposition for the worse, degeneracy, குணவேற்றுமை. 2. Unfavorable symptoms in a disease, வியாதிவேற்றுமைக்குணம். 3. Abnormal state of the mental powers--as idiocy, insanity, &c.; derangement, மாறுபாடான குணம். அவன்குணம்பேதித்திருக்கிறது. He is changed for the worse. குணப்பட, inf. To come to a right state, temper, disposition, &c.; to be changed for the better, to become tractable, docile, சீர்ப்பட. 2. To recover from sickness, to get well, சுகமடைய. 3. To improve --as crops, &c., to recover strength, to grow, to thrive, திறப்பட. 4. To reform, to amend in morals, to improve in disposition, character or habits, நடைதிருந்த. 5. [in Christian usage.] To be converted, to repent, to be penitent, மனந்திரும்ப. குணப்படுத்த, inf. v. a. To improve, to make better, to correct, to reform, to restore to a good state, to health, &c.; to remedy, சீர்திருத்த. 2. To convert, மனந்திரும்பச்செய்ய. குணப்பட்டவன், s. [in Christian usage.] One who has repented; a convert. குணப்பண்பு, s. [in gram.] Sensible qualities of objects--as bitterness, whiteness--as distinguished from குறிப்புப்பண்பு, ideal quality, and தொழிற்பண்பு, acting quality. See பண்பு. குணப்பிழை, s. Ill nature, bad temper or disposition, குணக்கேடு. 2. Ill success, பயனின்மை. 3. Unfavorable signs in disease, &c., அசாத்தியம். குணப்பெயர், s. [in gram.] Names of qualities; abstract nouns; denotative nouns signifying attributes only--as கரு மை, அழகு--opposed to குணிப்பெயர்; பண்புப் பெயர். 2. Names either concrete or connotating, derived from abstractnouns --as கரியன், அழகன். குணமணி, s. One of an excellent disposition. குணமறிய, inf. To know one's disposition. 2. To understand or ascertain the symptoms of a disease. குணமாக்க, inf. v. a. To cure, heal; to restore to health. 2. To reform, to amend, to correct. குணமாயிருக்க, inf. To be whole, well, sound; to be well-conditional. 2. To be gratifying, pleasing, palatable. குணம்மாற, inf. To change--as temper, disposition, character, symptoms, either for the better or worse. குணமுங்குற்றமும், s. Good and bad, virtues and vices, beauties and defects, commendation and censure, &c. குணமுடையவன்--குணமுள்ளவன், s. A kind-hearted, good-natured, generous man. 2. A well-bred man. குணமுற்றவன், s. A good-natured man. குணமுற்றவன் மணமுற்றவன்; குணமற்றவன் மண மற்றவன். A good-natured man will be praised; but an ill-natured man, despised. குணரத்தினாகரன், s. One whose benevolence is like the sea; [ex இரத்தினாகரம்.] குணவதி, s. A very good natured person. Wils. p. 292. GUN'AVATI. குணவந்தன்--குணவான், s. A well-disposed person; one of a good disposition. குணவவநுதி, s. [in rhet.] A kind of அவநூதி figure, in which a prorperty or quality universally predicated of an object is apparently denied, by affirming the opposite, either ironically or ambiguously. குணவாகடம்--குணபாடல், s. A treatise on the signs and symptoms of diseases, ஓர்வைத்தியநூல். குணவாகுபெயர், s. [in gram.] Names of qualities or attributes, used by metonymy for objects possessing those qualities or attributes--as in நீலஞ்சூடினாள். குணவாக்கு, s. Peculiar temper or habit. குணவிலக்கு, s. [in rhet.] Negation of a property or quality in a person or thing from the presence of its opposite, ஓரலங்காரம். குணவுவமம்--குணவுவமை, s. [in rhet.] A species of simile; similitude, of qualities and properties. See பண்புவமை. குணன், s. A man of good qualities, generally found in compounds--as in அறுகுணன், சற்குணன். குணாதீதம், s. Freedom from all properties, குணங்கடந்துநிற்கை. குணாதீதன், s. God, He who is above all attributes; He whose attributes and perfections transcend our comprehension, கடவுள். Wils. p. 292. GUN'ATEE'TA. குணாலயன், s. The deity--as the seat and source of all perfections, கடவுள். இனியகுணம், s. A pleasant temper or disposition. நிர்க்குணன், s. The deity--as void of all properties, கடவுள். Wils. p. 474. NIRGUN'A. சத்துவகுணம், s. The first of the three principles, or properties in nature. 2. Nobleness of mind; magnanimity. 3. The exalted disposition of an ascetic's mind by which he disdains worldly delights, greatness, honors, &c. சற்குணம்--சுகுணம்--நற்குணம், s. A good disposition, kindness, benevolence, virtue. சற்குணன்--சற்குணி, s. A virtuous person; a good-natured person. சாத்தியகுணம், s. [in medi.] The condition or state of being curable; favorable symptoms; hopeful case. குணி, s. One endowed with good qualities, a good-tempered person, நற்குண முடையான். 2. [in gram.] A subject, any thing which possesses attributes or qualities--as distinguished from குணம், also, the names of such things, பண்பி. 3. [ex குணம், bow-string.] A bow, வில். (சது.) குணிப்பெயர், s. [in gram.] Concrete or subjective noun; a denotative name which signifies a subject only and not an attribute or quality--as மதுரை, தாம ரை--opposed to குணப்பெயர். துர்க்குணம்--தீக்குணம், s. Bad disposition, ill-nature, vice. நாய்க்குணம், s. Doggedness, rudeness, cynicalness. பேய்க்குணம், s. Devilishness, foolishness. மழைக்குணம், s. Sign or appearance of rain. நாற்குணம், s. The four prevalent or prominent human qualities. These are subdivided, and four are ascribed to each sex. 1. ஆடூஉக்குணம், the masculine: 1. அறிவு, knowledge, intelligence, clear perception. 2. நிறை, equanimity, self-control. 3. ஓர்ப்பு, fortitude, firmness, deci sion. 4. கடைப்பிடி, confidence, full persuasion, perseverance. II. மகடூஉக்குணம், the feminine: 1. நாணம், shyness, coyness, bashfulness--with regard to the other sex. 2. மடம், simplicity, weakness of intellect, want of clear perception. 3. அச்சம், timidity, fear, diffidence. 4. பயிர் ப்பு, delicacy; modesty; shrinking from what is mean or vile. முக்குணம், s. The three principles in nature, Satva, Raja, and Tama, which are the ultimate source of all quality or character in man, and may be indefinitely developed and expanded. The more generic and prominent development is three-fold, making nine gunas. Satva-guna-- goodness, produces illumination and mildness in thought, word and deed. Operating in these directions, it becomes an 'unfailling and perfect light to the soul, arousing it and making it ready to eat the fruit of its own doings' Raja-guna--passion, produces for the soul the propensity to excessive occupation in thought, word and deed, and asperity in the same. By these means it prepares the soul to receive pleasure and pain, according to its karmma or the law of its fate. Tama-guna brings forth arrogance, that egotistic guna which says 'there is none like me,' &c., and wilfulness or depraved will. By these means it welcomes all sensual objects and brings them to the soul. The first stage in the soul's spiritual progress is a degree of self-knowledge by which it has a view of these gunas and its relations to them. To each of these gunas belong certain peculiar qualifications. I. சத்துவகுணம் or சாத்துவிகம். Ist. ஞானம், wisdom. 2d. அருள், grace. 3d. தவம், penance. 4th. பொறை, patience. 5th. வாய் மை, veracity. 6th. மேன்மை, greatness, excellence. 7th. மௌனம், silence, taciturnity. 8th. ஐம்பொறியடக்கல், restraint of the five senses. The Satva principle is the source of truth, and the predominance of it renders its possessor virtuous, gentle, devout, charitable, chaste, honest, &c. II. இரசகுணம் or இராசதம். 1st. மனவூக்கம், mental exertion. 2d. ஞானம், discretion. 3d. வீரம், fortitude. 4th. தவம், penance. 5th. தருமம், charity. 6th. தா னம், liberality. 7th. கல்வி, erudition. 8th. கேள்வி, inquiry, instruction. The Raja principle is the source of sensual desire, worldly covetousness, pride and falsehood, and is the cause of pain. III. தமகுணம் or தாமதம். 1st. பேருண்டி, rioting or banqueting. 2d. நெடுந்துயில், long sleep. 3d. சோம்பு sluggishness. 4th. நீதிவழு, deviation from justice. 5th. ஒழுக் கவழு, deviation from virtue. 6th. வஞ்சம். deceit. 7th. மறதி, forgetfulness. 8th. பொய், lying, falsehood. 9th. கோபம், anger. 1th. காமம், lust, lasciviousness. 11th. கொலை, murder. The Tama principle is the source of folly, ignorance, mental blindness, worldly delusion, &c.--Note. These three gunas, according to the Agama school, are developed from Prakruti (மூலப்பிரகிருதி,) and constitute all those physical and psychical aspects, which, under the determining power of the will, form the functional qualities of an organized soul. (சிவ-சி.) In the Vedantic, idealist philosophy the gunas are the ideal attributes of Mula-Prakruti which, in its turn, is but an illusion or mistaken representation of Brahm. அறுகுணம்--இச்சுரன்முக்கியகுணம், s. The principal attributes of Isvara or God are six in number. 1. சர்வஞ்ஞத்துவம், omniscience. 2. சர்வேசுரத்துவம், supremacy. 3. சர்வநியந்திருத்துவம், pre-ordination. 4. சர் வாந்தரியாமித்துவம், omnipresence. 5. சர்வகற் பிதத்துவம், unlimited creative power. 6. சர்வ சத்தித்துவம், almightiness. (சது.) Another enumeration is-- 1. தன்வயத்தனாதல், selfexistence. 2. முதலிலனாதல், eternity. 3. உடம்பிலனாதல், immateriality. 4. எல்லாநல முளனாதல், benevolence. 5. எங்கும்வியாபகனா தல், omnipresence. 6. எவற்றிற்குங்காரணனா தல், being the Creator of all things.-Note. The latter enumeration is found in Roman Catholic writings. எண்குணம், s. The eight attributes of the deity. Authors differ in their enumerations and definitions of them. The enumeration of பரிமேலழகர், the commentator of the Cural, as agreeing with the Agamas, is:--1. தன்வயத்தனாதல், self-existence, independence. 2. தூயவுடம்பினனாதல், immaculateness. 3. இயற்கையுணர்வினனாதல், intuitive wisdom. 4. முற்றுமுணர்தல், omniscience. 5. இயல்பாகவே பாசங்களினீங்கிநிற் றல், freedom from the snares and illusions to which a derived intelligence is exposed. 6. பொருளுடைமை, unbounded kindness. 7. முடிவிலாற்றலுடைமை, omnipotence. 8. வரம்பிலின்பமுடைமை, infinite happiness. Another enumeration, as given in Jaina books, is--1. கடையிலாஞானம், infinite wisdom. 2. கடையிலாக்காட்சி, omniscience. 3. கடையிலாவீரியம், omnipotence. 4. கடையிலாவின்பம், boundless happiness. 5. நாமமின்மை, being nameless. 6. கோத்தி ரமின்மை, without descent. 7. ஆயுவின்மை, without age; eternal. 8. அந்தாரயமின்மை, unobstructed. 13)

kuṟṟm (p. 132) s. Fault; moral or physical imperfection, blemish, defect, deformity. பி ழை. 2. Crime, misdemeanor, guilt, தீங்கு. 3. Impurity; ceremonial or moral defilement--as cause of offence to the deity, of blight to plants, &c., சூதகம். 4. Reproach, stigma, charge, accusation, blame, குறை. 5. Amercement, mulct, fine, அபராதம். 6. (சது.) Sickness, நோய். முக்குற்றம், s. The three kinds of evil, incident to the soul in connexion with births, as darkening the understanding and leading to sin. 1. காமம், sexual desire, lust. 2. வெகுளி, anger. 3. மயக்கம், bewilderment, mental illusion. யாக்கைக்குற்றம், s. The five defects of the body; 1. கொட்டாவி, yawning. 2. நெட்டை, snapping the joints. 3. குறுகு றுப்பு, snoring. 4. கூன்கிடை, lying shrunk up. 5. நட்டுவிழல், nodding. அஷ்டகுற்றம், s. The eight imperfections of creatures. 1. ஞானாவரணியம், ignorance, or want of wisdom. 2. தரி சனாவரணியம், defective perception. 3. வேதநீயம், comprehensibleness. 4. மோக நீயம். subjection to the passions. 5. ஆயு, age, limited duration. 6. நாமம், having a name or describableness. 7. கோத்திரம், parentage, descent. 8. அந்தராயம். liability to impediments and accidents. The opposite of these are peculiar to the deity. See எண்குணம் under குணம். நூற்குற்றம், s. The ten faults or defects in a literary composition. 1. குன்றக்கூறல், a partial statement--saying too little. 2. மிகைபடக்கூறல், redundancy-saying too much. 3. கூறியதுகூறல், tautology--repetition. 4. மாறுகொளக்கூறல், inconsistency--contradictory statements. 5. வழூஉச்சொற்புணர்த்தல், the employment of improper or inappropriate words and terms. 6. மயங்கவைத்தல், obscurity, mystification. 7. வெற்றெனத்தொடுத்தல், emptiness, barrenness. 8.மற்றொன்றுவிரித்தல், digression--introducing another subject. 9. சென்றுதேய்ந்திறுதல், gradual loss of vigor and tone. 1. நின்றுபயனின்மை, useless statements; verbosity; bombast. இமைக்குற்றங் கண்ணுக்குத்தெரியாது. The eye does not see the defect of the eyelashes; i. e. one's own errors, and those of his family and friends, are unnoticed. குற்றங்கடிய, inf. To avoid guilt. குற்றங்களைய, inf. To free from errors. குற்றங்காட்ட, inf. To expose faults. குற்றங்காண, inf. To find fault. 2. To blame, to be blameable, &c. குற்றஞ்சாட்ட--குற்றஞ்சுமத்த--குற் றப்படுத்த--குற்றமேற்ற, inf. To conviet, charge with a fault or crime; to accuse. அவன்மேற்குற்றஞ்சுமத்து. He has been found guilty. குற்றஞ்சாராதவன், s. An innocent man. குற்றஞ்செய்ய--குற்றம்பண்ண, inf. To commit a fault; to perpetrate a crime; to do wrong, &c. குற்றஞ்சொல்ல, inf. To accuse, criminate, blame, censure, charge with fault; to impeach. 2. To object, gainsay. 3. To criticize; to be hypercritical, censorious, captious; to expose faults. குற்றத்தைமறைக்க, inf. To deny a crime; to hide a fault. குற்றந்தீர்க்க--குற்றம்பரிகரிக்க, inf. To correct faults, to free from faults; to expurgate, exculpate, absolve. குற்றந்தெரிக்க, inf. To exhibit faults; to criticize, to sift--as a literary production. குற்றப்பட, inf. To be in fault; to be found guilty, criminal, blameable. குற்றப்பாடு, v. noun. The state of being in fault; accusation, imputation. குற்றம்பார்க்க--குற்றம்பிடிக்க, inf. To find fault, to be censorious. குற்றம்பார்க்கிற்சுற்றமில்லை. Censoriousness destroys friendship. குற்றமில்லான்--குற்றங்களில்லான், s. Argha--as an immaculate being, அருகன். 2. Any holy being; an innocent person. குற்றமிறுக்க, inf. To pay a fine. குற்றம்பாராட்ட, inf. To exaggerate one's faults; to magnify guilt; to dwell too much upon one's faults. குற்றம்பொறுக்க, inf. To pardon, to forgive, to bear with faults. குற்றம்போட, inf. To impose a fine; to mulct. குற்றம்வாங்க, inf. To impose a fine. குற்றவாளி, s. A criminal, a malefactor, a culprit. 2. One convicted of crime. 3. A delinquent, an offender. கைக்குற்றம், s. Mistakes of the hand. See கை. 56)

keli (p. 138) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க v. a. To win, conquer, overcome, வெல்ல. 2. v. n. [prov.] To desire eagerly, to crave, ஆசைப்பட. 3. To be full of terror, to start with fear, அஞ்ச. கெலி, v. noun. [prov.] Eagerness; greediness; an insatiable desire for food, ஆசை. 2. s. [for கிலி.] Terror, fear, பயம். கெலிப்பு, v. noun. Winning; victory, conquest, வெற்றி--opposed to தோற்பு. கெலிப்பாயிருக்க, inf. To be successful. 2. To be full of joy. 30)

payittiyam (p. 296) s. Madness, derangement, delirium, insanity, phrensy. See பைத்தி யம். 2. [fig.] Folly, foolishness, absurdity, stupidity, மதிகேடு. 3. Infatuation, rashness, மிண்டுத்தனம்; [ex பித்தம்.] (c.) பயித்தியகாரன், s. [also பைத்தியங்கொ ண்டவன்.] A mad man, a crazy man. 2. A foolish, inconsiderate person, a fool. பயித்தியத்தனம், s. Idiotism. பயித்தியப்பட்டங்கட்டுதல், v. noun. Dubbing one a fool. 2. Perplexing or distracting one so that he knows not what to do; stupifying one. பயித்தியம்பிடித்தல், v. noun. Being seized with madness. 5) *

pētu (p. 336) s. Bewilderment, confusion, consternation, intoxication, தடுமாற்றம். 2. Delirium, mental derangement, உன்மத்தம். பேதுற, inf. [v. noun பேதுறவு.] To be bewildered. 2. To become insane, மதிமயங்க. (p.) 4) *

matam (p. 341) s. High exhileration, joy, களிப்பு. 2. Juice from the male elephant's temples when in rut, மதநீர். 3. Strength, வலி. 4. Pride, arrogance, self-consequence, presumption, recklessness, செருக்கு. 5. Animal or vegetable gluten, essence, juice, சாரம். 6. Passion as one of the eighteen infirmities of the body. See பதினெண்குற் றம். 7. Wantonness, lasciviousness, venerial heat or fury, காமவிகாரம். 8. Richness of land, &c., strength, நிலவளம். 9. Inebriety, intoxication; infatuation; fanaticism, religious frenzy, மயக்கம். W. p. 636. MADA. 1. Opinion, sentiment, கருத்து. 11. Belief, religious tenet; religion, சமயமதம். 12. Consent, சம்மதம். (Sa. Mata.) (சது.) மதகஜம்--மதகயம்--மதயானை, s. A rutting elephant. மதகரி, s. A male elephant, ஆண்யானை. மதங்கொள்ள, inf. To become arrogant, wanton, vain, mettlesome. 2. To become luxuriant or rank. மதச்சுவடு--மதம்பாய்சுவடு, s. An elephant's cheek from which juice flows. மதஸ்தன்--மதத்தன், s. A religionist, a follower of a religious system, சமயத்தான். மதஸ்தாபனம், s. A religious institution. 2. A polemical discussion. மதநீர், s. As மதம், 2. மதபேதம், s. [appel. மதபேதி.] A sect, சமயபேதம். மதமடக்குதல், v. noun. Bringing down or suppressing arrogance, mettle, &c. மதமத்தகம், s. The கஞ்சா plant, bang. (சது.) மதமெடுக்க, inf. To become intoxicated, to grow savage; to be voluptuous. மதமொய், s. An elephant, யானை. (சது.) மதம்பாய்தல், v. noun. Flowing out-as venereal secretions from elephants, sap from trees, or juice from the bodies of bulls, மதநீர்பாய்தல். மதம்பொழிதல், v. noun. Sporting, frolicking, wantoning. மதவெறி, s. Religious frenzy, fanatic zeal, சமயமருள். 2. Intoxication, inebriation, குடிவெறி. 3. Wantonness, voluptuousness, காமவெறி. 4. Arrogance, selfconsequence, அகங்காரம். மதாசாரம்--மதாச்சாரம், s. Religious practice, observance of religious rites, and rules, சமயவொழுக்கம். மதாபிமானி, s. An enthusiast, a religious fanatic; [ex அபிமானி.] மதாமஸ்து, s. Great madness, intoxication; indifference. (Colloq.) மதாமஸ்தன், s. [prov.] A robust, stout, corpulent man. மதானுசாரம், s. [appel. மதானுசாரி.] Observing religious rites; [ex அனுசாரம்.] மதோன்மத்தர், s. [pl.] Persons mad, insane, or intoxicated with vanity, fanaticism, &c., வெறியர்; [ex உன்மத்தர்.] எழுவகைமதம். The seven objects contemplated by an author. For particulars, see நன்னூல். சிவமதம், s. The Saiva system. துருஷ்கமதம்--இஸ்லான்மதம், s. The Mohammedan religion, Islamism. விஷ்ணுமதம், s. The Vaishnuva religion. 59)

mattam (p. 343) s. Pleasure, gladness, delight, களிப்பு. 2. Intoxication from liquor, pride, passion, or lust; furiousness, உன்மத்தம். 3. The thorn-apple, a strong narcotic, Datura fastuosa, ஊமத்தம். W. p. 634. MATTA. 4. Churning-stick, as மத்து. (சது.) மத்தகீசன், s. An elephant--so called from its excitability, யானை; [ex மத்தக=மத்த et ஈசன், lord.] மத்தங்காய்ப்புல், s. Cynosurus Egyptius. See புல். மத்தப்பிரமத்தன், s. An insane person, மதோன்மத்தன். மத்தவாரணம், s. An elephant in rut, மதயானை; [ex வாரணம்.] 2. A pillow in the shape of a half moon. திண்டு. (சது.) 4) *

muḷ (p. 358) --முள்ளு, s. A thorn, a brier, a thistle, a bristle, கண்டகம். 2. A fish-bone, a cockspur, மீன்முள். 3. A fork or other sharp pointed instrument, முட்கருவி. 4. A porcupine's quill or spine, பன்றிமுள். 4. Index of a balance, தராசுமுள். 6. The quill or springing points of small feathers, இறகு முள். 7. The roughness or points on the skin of jack-fruit, பலாமுள். 8. Minuteness, நுண்மை. முள்ளுமேற்சீலைபோட்டால்மெள்ளமெள்ளவாங்க வேண்டும். The cloth spread on a thornbush must be taken off with care; manage a dangerous business prudently. முள்ளின்மேல்நிற்கிறான். He stands on thorns. முள்ளிட்டுமுள்ளாராய்கிறது. Searching out a thorn with a thorn. வேலிக்குப்போட்டமுள் காலுக்குவினையாயிற்று..... The thorns of the hedge have become hurtful to the feet; i. e. One who was a help has become a hinderance. முட்காடு, s. [com. முள்ளுக்காடு.] A place full of thorns. முட்காய்வேளை, s. A plant, Galena spinosa. முட்கிளுவை, v. A thorny species of கிளுவை tree. முட்கீரை, s. A green. முட்கூர், s. Being sharp--as a style. முட்கொன்றை, s. C&ae;salpina scandens Nob; [ex கொன்றை.] முட்கோல், s. A kind of whip or horsegoad. முட்சங்கு, s. A kind of sea-shell with thorn-like points. முட்செடி, s. Thorny shrubs. முட்செவ்வந்தி, s. The rose. முட்டொறடு, s. A flesh-hook; [ex தொறடு.] Exo. xxvii. 3. முட்பாஷாணம், s. A kind of arsenic. முட்பூல், s. A thorny Phyllanthus. See பூலா or பூல். முண்முருக்கு, s. A thorny species of Butea frondosa. See முருக்கு முண்முடி, s. A crown of thorns. முள்காத்தல், v. noun. [prov.] Sitting as a monkey. முள்வாயன்--முள்வறையன், s. [prov.] An insect that consumes wood, a kind of white ant, ஓர்கறையான். முள்ளங்கத்தரி--முள்ளாங்கத்தரி, s. A species of brinjal plant, Solanum insanum. முள்ளங்கி, s. A radish, Raphanus sativus. முள்ளங்கிக்கிழங்கு, s. Its root used for curry. முள்ளங்கிழங்கு, s. A hard and inferior kind of yam. முள்ளஞ்சங்கு, s. A prickly shell, a conch armed with spines. முள்ளந்தண்டு--முள்ளெலும்பு, s. The spine, the back-bone. முள்ளம்பன்றி--முட்பன்றி, s. [poet. முண்மா.] Porcupine. முள்ளி, s. Any thorny shrub, முட் செடிப்பொது. 2. The Indian night shade, Solanum Indicum; L. The root is used as a decoction in dysuria and Ischuria, ஓர்பூண்டு. --Note. Of முள்ளி are அடுக்குமுள்ளி, a thorn-bush, Indian Hyssop; ஆற்று முள்ளி, a thorny plant growing near rivers; கழுதைமுள்ளி, a thorn bush, Acanthus ilicifolius; செம்முள்ளி, a thorny plant, Barleria; நீர்முள்ளி, another thorny plant; வறள்முள்ளி, a medicinal thorn-bush. முள்ளிக்கீரை--முள்ளுக்கீரை, s. A species of prickly greens. See கீரை. முள்ளிலவு, s. A tree, Bombax heptaphyllum. முள்ளிழைப்புளி, s. A sort of plane. முள்ளுக்கரப்பன், s. A tingling kind or eruption with pimples. முள்ளுடைமூலம், s. Roots having spikes. (p.) முள்ளுத்தைத்தல், v. noun. Running a thorn into the foot. முள்ளுநாயகம், s. A plant whose leaves are used for extracting thorns. முள்ளுப்பலா--முட்பலா, s. A prickly jack-fruit. See பலா. முள்ளுப்போட்டடைக்க, inf. To hedge with thorny shrubs. முள்ளுவாங்கி, appel. n. An instrument to pull out a thorn. முள்ளெலி, s. A hedge-rat. 47)