ayl (p. 22) s. Neighborhood, nearness, adjacency, that which is next in place, அருகிடம். 2. Place, இடம். 3. What is outward, or foreign, அன்னியமானது. அயலகத்தார்--அயலவர்--அயலார் --அயலோர், s. Neighbors, those at hand. 2. Strangers, பிறர், persons not of the same family. அயலுதவி--அயற்றுணை, s. A neighbor or neighbors, regarded as a help by night or otherwise. அயல்வீடு, s. Neighboring house ஈற்றயல், s. [in grammar.] The penultimate. 9)

ācāram (p. 36) s. The performance of prescribed rites, walking according to sacred rules, ordinary conduct, அனுட்டானம். Wils. p. 16. ACHARA. 2. Purity, ceremonial or personal cleanliness, சுத்தம். 3. Custom, practice, usage, the rule or distinctions of a caste, propriety, order ஒழுக் கம். 4. Civility, respect, politeness, manners, reverence, courteousness, courtesy, affability, complaisance, urbanity, salutation, உபசாரம். 5. Ordinances, observances, நெறி. 6. (p.) Consecration, பிரதிஷ்டைபண் ணுகை; [ex ஆ, et சர to go.] 7. A king's residence, அரசிருக்கை. 8. Cloth, சீலை. 9. A heavy shower, பெருமழை. ஆசாரக்கள்ளன், s. A flatterer, fawning rogue, flattering impostor, முகத் துதிசெய்பவன். 2. A person who walks externally according to rule, but who is privately irregular and vicious, மாயக் காரன். ஆசாரக்கள்ளி, s. A base woman who outwardly appears faithful to her husband. ஆசாரச்சாவடி, s. King's court, கொலுமண்டபம். ஆசாரத்துடனிருக்க, inf. To remain uncontaminated, unpolluted after ablution. ஆசாரபோசன், s. A person of very respectable and dazzling appearance. ஆசாரப்பிழை, s. Ill-manners. 2. Want of cleanliness. ஆசாரப்புடவை, s. Silk cloth, or some other, worn when the daily rites are performed. The former is deemed the more sacred and not needing to be dipped in water for purification. Those unable to keep silk for the purpose, wear cotton cloths and dip them every time to purify them. ஆசாரவாசல்--ஆசாரவாயில், s. The outer hall in a king's court, where his subjects may assemble. 2. A room at the outer gate, or place of entrance of a house, தலைவாசல். ஆசாரோபசாரம், s. Civilities, politeness, compliments. 48)

āṟu (p. 43) s. and adj. Six (6.) six things, ஓரெண். 2. As a prefix to words beginning with consonants, the initial is often shortened, especially when the number is specific--as அறுசுவை, the six flavors. (c.) அவ்வாறு. Six by six, six to each, six of each. அறுகுணன், s. The deity--he who possesses the six attributes, கடவுள்; [ex குணம், quality.] (p.) அறுகோணம், s. A hexagon. 2. A magical diagram of two equilateral triangles, one laid over the other so that their sides may be parallel, making six outward and six inward angles. அறுசமயம், s. The six systems of religion maintained by Hindus. See சமயம். அறுதொழிலோர், s. Brahmans-from the six duties prescribed to them, வேதியர். See தொழில், office. அறுபகை, s. The six hurtful propensities--as காமம், &c. See பகை. அறுபருவம், s. The six seasons of the year--as கார், கூதிர், &c. See பருவம். அறுபொழுது, s. The six different portions of the day; 1. மாலை, the first four hours after sunset, or ten nalikies. 2. யாமம், four hours, or ten nalikies after மாலை. 3. வைகறை, four hours after யாமம் or before sunrise. 4. காலை or விடியல், four hours after sunrise or வைகறை. 5. நண்பகல், from eleven A. M. to two P. M. 6. ஏற்பாடு, from three to six P. M. அறுவர், s. Six persons--men or women. (p.)--Note. For other similar words, see அறு. ஆறங்கம், s. The six subjects embraced in வேதாங்கம்; which see. (p.) ஆறாமீனறவோட்டு, s. The transit of the sun through the pleiades, regarded by seamen, as a critical or disastrous season, when rough weather is to be looked for. ஆறுகட்டி, s. A kind of ear-ring worn by a set of Pandarams. ஆறுகாடு, s. [commonly ஆற்காடு.] A town near Vellore, சடாரணியம். (p.) 65)

oru (p. 83) adj. [changed from ஒன்று, which is the root.] Before vowels and sometimes before consonants, the உ often is dropped and the ஒ lengthened--as ஓரிலை, a leaf. In some connexions and with appropriate emphasis, it means sameness, singularity, peculiarity, specialness, celebrity, &c. ஒருகூடுமுடைந்தவனொன்பதுகூடுமுடைவான். . . . . He who has fabricated one bird's cage may fabricate nine. [prov.] ஒருகண்டசீராக, adv. In one uninterrupted course, monotonously, invariably, constantly. ஒருகண்டசீராகமழைபெய்கிறது. It rains without intermission. ஒருகண்டசீராகக்கூப்பிடுகிறான். He continues calling. ஒருகண்டசீராய்நடக்க. To continue unchanged. ஒருகண்ணுக்குறங்க, inf. To enjoy a short nap. ஒருகண்மூடியொருகண்விழித்தல். Partiality, especially to children. ஒருகாரியம், s. [prov.] One thing, something, a term used in calling or diverting attention, or in stating a reason, &c., in discussion. ஒருகால், s. A foot or one foot, ஒற்றைக்கால். 2. adv. [improp. ஒருக்கால்.] Once, sometime or other, for once, sometimes, ஒருமுறை. ஒருகாலிலேநிற்கிறான். He insists on (going, having, &c.), he is firmly resolved. ஒருகாலும். Never. ஒருகாலுஞ்செய்யான். He never does it, he never will do it, he never can do it. ஒருகாலுமில்லை. Never, at no time, not once. ஒருகாலுமுன்னைக்கைவிடேன். I will never forsake thee. ஒருகாலும்பொய்சொல்லான். He will never tell a lie. ஒருகாலே, adv. In great abundance, greatly. 2. Once, at once, continuously. ஒருகாலேகூட்டமாய்ப்போக. To go together in one continuous company. ஒருகாலே தேடிக் குவித்துக்கொண்டான். He has laid up a vast quantity. ஒருகாலேபேசுகிறானொன்றும்விளங்கவில்லை. He speaks a great deal, but nothing is understood. ஒருகாலேயுறுக்கிக்கொண்டுவருகிறார். He is scolding much. ஒருகாலேயெல்லாங்கொடுக்கிறது. To give all at once. ஒருகாலேயெல்லாஞ்செய்ய. To do all at once, to finish the whole. ஒருகாலேயெல்லாம்வாங்க. To receive altogether. ஒருகாற்கண்டசீராயிருக்க. To be unchangeable. ஒருகாற்செய்தவனிருகாற்செய்வான். He who has done so once, may do it again. இன்னமொருகால். Again, once more. மாற்றானுமொருகாலிதஞ்சொல்லுகிறான். Even one's foe may sometimes speak to one's advantage. ஒருகிடை, v. noun. Being bedridden; confinement by sickness or grief to a recumbent posture, கிடந்தகிடை. ஒருகிடையாகக்கிடத்தல். Lying still, unable or unwilling to rise. ஒருகுடி, s. The relations of one family. ஒருகுடித்தமர், s. Persons of the same family, near relatives--commonly on the paternal side, தாயத்தார். ஒருகூட்டு, s. Close union, combination between two persons, taking another's part, ஒருசேர்க்கை. ஒருகை, s. (fig.) Party, union, conjunction, combination, ஒருவகுப்பு, lit. one hand. அவர்களொருகையாயிருக்கிறார்கள். They are in combination, united in a conspiracy. அவர்களொருகை இவர்களொருகை. They are opposite parties. ஒருகைபரிமாறுதல், v. noun. Dealing out one course at table. ஒருகைபார்த்தல், v. noun. Coping with, striving for the mastery, &c., யார்வெல்வோமென்றுபார்த்தல். 2. Wrestling in combat, &c., once round as rivals. ஒருகைபார்த்துவிடுவோம். Let us fight one round. 2. Let us try for once. ஒருகைவிளையாடுதல், v. noun. Playing a game once round. ஒருகொள்ளை, s. A great deal, a great many. ஒருசந்தி, s. A partial fast during which one meal only is taken in the day, on Sunday in reference to the sun, by persons with diseased eyes; on Monday to Siva to cure diseases generally, &c., ஒருபொழுதுண்டல். ஒருசந்திப்பானையைநாயறியுமா. Can a dog distinguish a sacred vessel? ஒருசந்தியிருக்க, inf. To make but one meal a day. ஒருசாயல், s. Being alike, ஒருவி தம். 2. Singularity, அபூர்வம். ஒருசாயலாயிருக்க, inf. To be of the same likeness. ஒருசாய்வு, v. noun. A leaning, of one party, ஒருபட்சம். 2. [prov.] At once, altogether, ஒருமிக்க. 3. Without intermisson, continuously, இடைவிடாமை. ஒருசார்--ஒருசார்பு, s. One party. ஒருசிறை, s. One side, ஒருபக்கம். 2. adv. Partly, in some respects, to some extent, ஒருசார். ஒருசேர, adv. Altogether, at once, once, ஒருங்கு. (p.) ஒருசொன்னீர்மை, s. A compound word expressing a simple idea--as போய் விட்டான், he is gone. ஒருதரம், s. Once, ஒருமுறை. 2. One and the same kind, sort, &c., ஒருவி தம். ஒருதலை, s. Absoluteness, positiveness, indispensableness, by all means, நிச்சயம். 2. One side of a case or question, favor to one party where two are concerned, ஒருசார்வு. ஒருதலையாகச்சொல்லுதல். Speaking positively. 2. Giving partial judgment. ஒருதலையாய்ச்சேருதல். All holding to one point steadfastly. இவ்விகாரமொருதலையன்று. This grammatical change is not absolute. ஒருதலைக்காமம், s. Love on one side not yet reciprocated, love-intrigue, கைக்கிளை. ஒருதலைதுணிதல், v. noun. [in literature.] An author's choice or decision between two different sentiments found in the writings of others, 32--உத்தியி லொன்று. ஒருதலைநோவு--ஒருதலைவலி, s. Pain on one side of the head. ஒருதலைப்பாக்கு, s. [prov.] An imperfect arecanut, defective on one side. ஒருதலைவழக்கு--ஒருதலைநியாயம், s. Partiality in giving judgment, statements, descriptions, &c., leaning to one side or party, an ex-party statement. ஒருதலைவழக்குநூலினுஞ்செம்மை. The statement made by only one party in a suit is straighter than a line; i. e. one tale is good till another is told. ஒருதன்மை, s. Being of one and the same kind, ஒருவிதம். 2. Incomparableness, ஒப்பற்றதன்மை. 3. Unchangeableness, மாறாமை. ஒருதாரை, s. One edge. 2. adv. [prov.] At once, altogether, without interruption, ஒருமிக்க. ஒருதாரைக்கத்தி, s. One edged sword. ஒருத்தன், s. (fem. ஒருத்தி.) One person, one man, one only, denoting speciality, either good or bad. ஒருத்தருமில்லை. There is nobody. ஒருத்தரும்வரவில்லை. No one is come. ஒருத்தரொருத்தராய். One person at a time, singly. ஒருத்தரோடொருத்தர். One with another. ஒருத்தனுமப்படிச்செய்யான். No one will ever do so. தேவரீரொருத்தரேகருத்தர். Thou only art the Lord. அவனொருத்தன்வந்தான். He only is come. 2. That fellow is come. ஒருநெல்லுப்பெருவெள்ளை, s. [prov.] A kind of rice, ஓர்வகைநெல். ஒருநேரம், s. An unseasonable time. இவனிராத்திரியொருநேரத்தில்என்வீட்டுக்குவந் தான். He came last night to my house at an unseasonable hour. ஒருபடி, adv. Tolerably, ordinarily, ஒருவாறு. 2. In some degree, to some extent, ஒருவிதம். ஒருபடிசெய்துமுடித்தார்கள். They have done it, finished it, &c. with great labor. 2. They have done it defectively, exceptionably, not thoroughly. ஒருபடித்தாய். So and so, tolerably. ஒருபடியாக, inf. [used as an adverb.] In some sense, manner, degree, partly. 2. Tolerably, passably, in some way or other. 3. With great pains, with difficulty--as in escaping, &c. ஒருபவம், s. [as ஒருபிறப்பு.] One birth. ஒருபார்வை, s. Steadfast look, directing the eyes to one object, ஒருநோ க்கம். ஒருபாவொருபஃது. s. A பிரபந்தம் or poem of ten verses. ஒருபிடி, s. Firm determination, உறுதி. 2. Firm trust or dependence, ஒரேபற்று. 3. Stubbornness, persistence or perseverance, பிடிவாதம். ஒருபிரகாரம், adv. After a fashion, in a certain degree, to some extent. உன்முகமொருபிரகாரமாகத்தோன்றுகிறது. Your countenance appears strange. அவனொருபிரகாரமானவன். He is a singular kind of man. ஒருபுடை, s. In some respects, partly, to some extent. ஒருபுடைசெல்லல்--ஒருபுடைசே றல், v. noun. Going on one side, ஒருபக்க மாய்ப்போதல். ஒருபுடையொப்புமை, v. noun. Having an imperfect analogy. ஒருபொருட்டீவகம், [in rhetoric.] An ellipsis by which one word qualifies, or is qualified by a succession of dependent words, ஓரலங்காரம். ஒருபொருட்பன்மொழி, s. [in grammar.] An allowed tautology, மீமி சை--as நாகிளவண்டு, a young beetle; புனிற் றிளங்கன்று, a young calf. ஒருபொருள், s. One substance or being, i. e. God, கடவுள். ஒருபொழுது, s. One time, ஒரு காலம். 2. Eating once a day, ஒருசந்தி. ஒருபொழுதிப்படி ஒருபொழுதப்படி. In one view it is thus, in another it is not so. ஒருபொழுதுசாப்பிடுதல். Taking but one meal a day. ஒருபோகு, s. [in prosody.] A member of a certain verse, கொச்சகக்கலிப்பாவி னுளொன்று. ஒருபோக்கு, s. The same manner, ஒருவிதம். 2. v. noun. Going at one time, ஒருமுறைபோகுதல். ஒருபோக்காய்ப்போக, inf. To be gone forever--an imprecation. ஒருப்பட, inf. To become one, to unite, combine, coalesoe, ஒருங்குபட. 2. To be unanimous, to consent, மனமொக்க. 3. To have the mind fixed on the deity, be abstracted from outward objects, ஒரு நினைவாக. 4. To be closely engaged in an object or pursuit, கருத்தொன்றுபட. ஒருப்படுத்த, inf. To cause to consent, agree, &c. 2. To fix the mind on divine things, to concentrate the powers of the mind on the deity. 3. To fix the mind closely on an object. 4. To collect, to bring together, cause to coalesce. ஒருப்பாடு, s. Mutual and full consent, unanimity, concord, ஒருமைப்படு கை. 2. Close application, concentration of the mental powers, மனமொன்றுபடுகை. ஒருமட்டம்--ஒருமட்டு, s. Equality in size, qualifications, &c., ஓரளபு. ஒருமரம், s. One tree. 2. (p.) The அழிஞ்சில் tree. (திவா.) ஒருமனப்பட, inf. To be united, unanimous, harmonious, ஏகமனமாக. 2. To apply the mind intensely, to be deeply engaged in the pursuit of an object, மனதையொன்றிலேசெலுத்த. 3. To have the senses under restraint--as in fasting, &c., ஐம்புலனடக்க. ஒருமனப்பாடு, v. noun. Unanimity, concord, இணக்கம். 2. Close or undivided application to an object, மனதை யொன்றிற்செலுத்துகை. 2. Mental restraint. ஒருமாதிரி, s. Being of one kind, ஒருவிதம். 2. Singularity, peculiarity. ஒருமுகம், s. In one direction. 2. Union, harmony. எல்லாருமொருமுகமாயிருந்தார்கள். They were all unanimous in their sentiments. குரங்கெல்லாமொருமுகம். All monkies side together; i. e. persons of the same creed or family form a party. ஒருமுகமாய்ப்பேச, inf. To speak unanimously. ஒருமுகமாய்ப்போக, inf. To proceed in one direction. ஒருமுறை, s. One form, method. 2. One time, once. ஒருலாகை--ஒருவகை--ஒருவிதம், s. One kind. ஒருவகையாயிருக்கிறான். He is dispirited, dejected. 2. He is indisposed, out of health. ஒருவகையாய்ப்பேசுகிறான். He speaks in a peculiar way, unseemly or unfriendly, out of the way. ஒருவிதமாயிருக்க, inf. To be indifferent. ஒருவந்தம், s. Intentness of mind on an object, inclination, concentration of the powers of the soul, ஒற்றுமை. 2. A place of retirement or seclusion, தனித் திருக்குமிடம். 3. Connection, unity, relation, combination, சம்பந்தம். ஊக்கமொருவந்தங்கைத்துடையார். They who are intensely energetic. (குறள்.) ஒருவயிற்போலியுவமை, s. [in rhetoric.] உவமையணியிலொன்று. ஒருவழிப்படுதல், v. noun. Having the mind constantly directed to one point, மனமொருநெறிப்படல். 2. Being unanimous, united in the same object or pursuit, especially in divine things, ஒன் றுபடல். ஒருவன், s. One person, one man, ஒருத்தன். ஒருவர்க்காகவொருவர். One for, or in behalf of another. ஒருவர்க்கொருவர். One with another. ஒருவிசை, s. One time, once. ஒருவியாழவட்டம், s. A revolution of Jupiter round the sun; i. e. twelve years. ஒருவினைச்சிலேஷை, [in rhetoric.] A figure in which the verb conveys two different meanings, சிலேஷையணியிலொன் று--as அம்பொற்பணைமுகத்துத் திண்கோட்டணி நாகம்--வம்புற்றவோடைமலர்ந்திலங்க, உம்பர்-நவம்புரியுமாநதியுநாண்மதியுநண்ணத்--தவம்புரி வார்க்கின்பந்தரும். ஒருவேலைக்கிருவேலை, s. Double work, taking double trouble with a thing. ஒருவேளை, adv. Once, ஒருமுறை. 2. Sometimes, ஒருசமயம். 3. Perhaps. ஒரே, adj. Only. ஒரேகுமாரன்--ஒரேயொருபிள்ளை, s. An only son, an only child. ஒரோவொன்று, s. One, one in multiplication, one by one, one of each individually. ஒவ்வொரு, adj. Each. ஒவ்வொருகாரியம், s. One thing at a time. ஒவ்வொருமாதம், s. Every month, monthly. ஒவ்வொருவன், s. Each man. ஒவ்வொருவராய் வருகிறார்கள். They come one by one. ஒவ்வொருவேளைகளில், adv. Sometimes, occasionally. ஒவ்வொன்று, s. Each. ஒவ்வொன்றாய், adv. One by one. ஒவ்வொன்றாய்ப்பார்க்க, inf. To examine one by one. 11)

kaṭāram (p. 87) s. A brown, twany, yellow color compounded with black, கருமை கலந்தபொன்மை. Wils. p. 182. KADARA. 2. A brass boiler, கொப்பரி. 3. The city காழகம். 41)

kāṭṭu (p. 103) கிறேன், காட்டினேன், வேன், காட்ட, v. a. To show, exhibit, display, adduce, manifest, reveal, evince, disclose, set forth, காண்பிக்க, 2. To designate, suggest, சுட்டிக்காட்ட. 3. To describe, define, தெரிவிக்க. 4. To demonstrate, prove, உரூபி க்க, 5. To present to an idol, &c., to offer, நிவேதனஞ்செய்ய. 6. To make a display of jewels, &c., தெரியக்காட்ட. 7. To put forth, develop, வெளிப்படுத்த. 8. To reflect an object--as a mirror, water, &c., சாயைகாட்ட. 9. To remaind, நினைப்பூட்ட. காட்டிக்கொடுக்க, inf. To betray, discover a person to his enemies. 2. To accuse one. 3. To teach or shew a person the method of doing anything. காட்டிமறைக்க, inf. To tantalize a person, by offering something to him, and snatching it away at the moment he is about to take it. புகைகாட்ட, inf. To smoke any thing--as plantains, in order to ripen them the sooner. தெரியக்காட்ட, inf. To show plainly, to demonstrate. வரக்காட்ட, inf. To send off, despatch. தேவரிர்வரக்காட்டினநிருபம். The letter which you have despatched. (Besch.) சொல்லிக்காட்ட, inf. To explain, relate. தன்னைக்காட்ட, inf. To make one's self known, to make one's character, ability, &c. appear where he is unknown, &c. 2. To make a display. 3. To show one's character, &c., by outward conduct. சத்தங்காட்ட, inf. To cry aloud. தூபங்காட்ட, inf. To burn incence. தண்ணீர்காட்ட, inf. To water sheep, horses, &c. காட்டல், v. noun. Manifestation. 2. Act of showing or pointing. சுட்டல். காட்டில்--காட்டிலும். (with a noun.) Than. 2. (with an infinitive.) As soon as, the moment before, the very instant. பொழுதுபோகுங்காட்டிலும்நித்திரையென்ன... Why do you go to sleep as soon as the sun sets? அதைக்காட்டிலுமிதுசிறப்பு. This is more beautiful than that. நான்கொடுக்குங்காட்டிலுமெடுத்தெறிந்துபோடுகி றான். [vul.] No sooner had I given it to him than he took and threw it away. அவன்போங்காட்டில். [in கோயிற்புராணம்.] As soon as he had gone. விடியுங்காட்டிலும். No sooner had the day broken, than, &c.-- காட்டு, v. noun. Showing, exhibition, presentation, காண்பிக்கை. 2. Example, instance, illustration, demonstration, evidence, உதாரணம். (p.) 84) *

kīẕ (p. 113) adj. Inferior, base, mean, low, vulgar, degraded, disgraceful, dishonorable, கீழ்மையான. 2. Downward, lower; infernal, கீழான. 3. Eastern, eastward, easterly, கிழக்கு. கீழுதடு, s. The lower lip, அதரம். கீழுலகம்--கீழுலகு, s. The nether worlds, seven in number. (See உலகம்.) 2. Hell, நரகம். கீழோர், s. The mean, the vulgar, கீழ் மக்கள். 2. Out-cast, சண்டாளர். கீழோராயினுந்தாழவுரை. Speak submissively even to inferiors. கீழ்க்கண், s. A look from under the eye-lids, an ogling, indirect or sly look, a glance askance, கீழ்ப்பார்வை. 2. The lower part of the eye, the part below the pupil, கண்ணின்கீழ்ப்பக்கம். கீழ்க்குரல், s. A low tone of voice, அடிக் குரல். 2. [in singing.] Bass, மந்தவொலி. கீழ்சாதி--கீழ்ச்சாதி s. A low caste, தாழ்ந்தசாதி. 2. A person of low origin or obscure birth, கீழ்ப்பிறப்பு. கீழ்த்தரம், s. An inferior kind, degree or class; inferiority, தாழ்வானதரம். கீழ்த்தரக்காரன், s. An inferior a low person. கீழ்த்தொடை, s. The lower part of the thigh. கீழ்போகம், s. [prov.] Cultivation of edible roots. கீழ்ப்பயிர், s. Grain or herbage in the shade or overtopped by another plant; under-plants, அடிப்பயிர். கீழ்ப்பாடு, s. The lower side, கீழ்ப்பக் கம். 2. Subordination, inferiority, அடக் கம். (Little used.) கீழ்ப்பாறை, s. A subterranean cell or cavern, கீழறை. (Rott.) 2. An understratum of rock, கீழிருக்கும்பாறை. கீழ்ப்புறம், s. The lower side, the underside, கீழ்ப்பக்கம். 2. The leeward or the leaning side of a vessel, தாழ்ந்தபக்கம். கீழ்மகன், s. A person of low caste, a mean person, இழிந்தோன். 2. The planet saturn, சனி. கீழ்மக்கள், s. Inferiors, low-caste people, the base, the vulgar, the ignorant, இழிந்தோர். கீழ்மாரி--கீழ்வாரி, s. Rain or thunder in the distance, towards the horizon. கீழ்மாரிகொள்ளுகிறது. It thunders at a distance. கீழ்மாரிகொண்டுமுழங்க, inf. To thunder near the horizon. கீழ்வயிறு, s. The lower part of the belly, abdomen, அடிவயிறு. கீழ்க்கதுவாயளபெடை, s. [in prosody.] One of the eight அளபெடைத்தொடை, in which the first letter of every foot in a line, except the penultimate, is prolonged in sound. கீழ்க்கதுவாயியைபு, s. [in prosody.] A rhyme in which the last letter of every foot of a line, except the second, is the same ஒரியைபுத்தொடை. கீழ்க்கதுவாயெதுகை, s. [in prosody.] A rhyme or தொடை, in which the second letter, of every foot of a line, but the penultimate, is the same, ஓரெதுகைத்தொ டை. கீழ்க்கதுவாய், s. [in prosody.] Rhyming or தொடை in every foot but the penultimate; and in இயைபுத்தொடை, in every foot but the second, கதுவாய்த்தொ டையினொன்று. கீழ்க்கதுவாய்முரண், s. [in prosody.] A rhyme or தொடை, in which the first word in every foot of a line, except the penultimate, has different meanings, முரண் டொடை. கீழ்க்கதுவாய்மோனை, s. [in prosody.] A rhyme or தொடை in which the first letter of every foot of a line, but the penultimate, is the same, ஓர்மோனைத்தொடை. கீழ்மை, v. noun. Lowness, meanness, inferiority, baseness, இழிவு. 2. Submissiveness, humbleness, தாழ்மை. கீழண்டை, s. [vul.] East. கீழைத்தெரு, s. The eastern street. கீழைப்புறம், s. The eastern side, part. கீழ்ச்சீமை, s. the eastern country. கீழ்வாடை, s. The north-east wind. கீழ்விதேகம், s. The eastern Videha country--one of the nine divisions of the known continent. See விதேகம். கீழ்காய்நெல்லி, s. A medicinal plant, கீழாநெல்லி, Phillanthus niruri. கீழ்பால், s. The east, கிழக்கு. கீழ்பூமி, s. The lower or nether parts of the earth, பூமியின்கீழ்ப்புறம். 2. The nether worlds, கீழுலகம். கீழ்ப்பக்கம், s. The east side. 2. The underside. கீழ்வாயிலக்கம், s. Fractional parts or denominations. 2. [modern usage.] Denominator of a fraction--opposed to மேல் வாயிலக்கம், the numerator. கீழ்வாய், s. The chin, மோவாய், சிவு கம். 2. arithmetic.] Vulgar fractions, fractional parts; sometimes fractional denominations, கீழ்வாயிலக்கம். 3. (local) Pudendum muliebre; posteriors, கீழ்த்தா னம். 43)

kuṇam (p. 118) s. Quality, attribute, property, பண்பு. 2. Disposition, temper, nature, தன் மை. 3. Good quality, moral or physical; proper temperament, virtue, நற்குணம். 4. Attribute, perfection, excellence--as of a deity, இலட்சணம். 5. Grace, beauty--as of a style or composition; merit, freedom from fault or defect--opposed to குற்றம், மேன்மை. 6. Wholesomeness, healthfulness, சுகம். 7. Soundness of intellect; normal state of the mental feelings, சொஸ்த புத்தி. 8. Indication, symptoms--as of a disease, வியாதியின்குறி. 9. Color--as a quality, நிறம். 1. Smoothness, சீர்மை. 11. Properties; functional powers or principles in nature, operative in all sentient beings; the sourses of the dispositions, &c., தத்துவம். 12. Thread, cord, string, &c., நூல், கயிறு. 13. A bow-string, நாணி. 14. Property, essence, original principle, சத்து. 15. [in physics.] Varicties, modifications, products of bodies, உடற்குணம். Wils. p. 291. GUN'A. 16. A water-pot, a pitcher--as குடம். குணத்தைமாற்றக்குருவில்லை. No guru can change the temper. குணத்தோடேகேள். Hear me with a right spirit and patience. குணநாடிகுற்றமுநாடி. Having examined the excellencies and faults--as of a style, a speech, &c. குணமதுகைவிடேல். Hold to what is good and proper; cease not to show a good disposition. குணமென்னுங்குன்றேறிநின்றார்வெகுளிகணமேயுங் காத்தலரிது. It is hard to divert, even for a moment, the anger of those who stand upon the mountain of virtue; i. e. who excel virtue. (குறள்.) அதிலுமிதுகுணம். This is better than that. அவனுக்குத்தாய்தந்தைகுணம்பிடிபடுகிறது. His parents' disposition and temper begin to be visible in him. குணகுணி, s. [in gram. and log.] Attribute and subject--as in செந்தாமரை, where செம்மை is the attribute, குணம், and தாமரை the subject, குணி. குணகுணிப்பெயர்கள், s. [in gram.] Abstract noun and subjective noun. (நன்.) குணக்ஞன்--குணஞ்ஞன், s. A pleasant, good-natured, agreeable person; one of an excellent disposition, நற்குணமுள் ளவன். Wils. p. 291. GUN'AG'NA. குணக்குன்று, s. A virtuous man; lit. a mountain of excellent qualities. குணக்கேடு, s. Bad temper, bad disposition; disobliging, unkind, கெட்டகுணம். 2. Fatal symptoms in disease, அசாத்தியக் குறி. குணக்கேடன்--குணங்கெட்டவன்--கு ணமில்லாதவன், s. An ill-natured person. குணங்காட்ட, inf. To exhibit natural characteristic qualities, dispositions or propensities. 2. To betray symptoms-as diseases; to indicate good or bad weather--as seasons. 3. To betray mean descent, low caste, &c., by mean behavior. குணங்குறி, s. Disposition, features, characteristics, குணமுங்குறியும். குணங்குறியறிய, inf. To know one's disposition and character. குணங்குறியுள்ளவன், s. A man of good disposition, and other good characteristics. குணசந்தி, s. [in gram.] A form of combining words of Sanscrit origin-as சுர and இந்திரன், make சுரேந்திரன், வடமொ ழிச்சத்தியிலொன்று. குணசாலி, s. A good-natured man or woman; one of an excellent disposition. குணசீலன், s. One abounding in excellent qualities. குணசுபாவம்--குணப்பிரகிருதி, s. Natural disposition. குணஷ்டை, s. Delinquency, defect, flaw, குணதோஷம். 2. Difficulty, trouble, தொந்தரை. குணத்தன்மை, s. [in rhet.] Description of qualities, one of the four subdivisions of தன்மையலங்காரம். குணத்திரயம், s. The three properties in nature--purity, passion and darkness. Wils. p. 291. GUN'ATTRAYA. See முக்குணம். குணத்துக்குவர, inf. To grow better, to amend, to reform. 2. To recover from illness. 3. To be reconciled, இணங்க. குணத்தொகை, s. See பண்புத்தொகை. குணத்தொனி, s. The twang or sound of a bow-string. குணநிதி, s. A benevolent, kind person, நற்குணநிறைந்தவன். 2. the Deity, கடவுள். குணபத்திரன், s. The Deity, கடவுள். 2. The name of the preceptor and guru of மண்டலவன் the author of Nighandu. 3. Argha, அருகன். குணபேதம், s. Change of disposition for the worse, degeneracy, குணவேற்றுமை. 2. Unfavorable symptoms in a disease, வியாதிவேற்றுமைக்குணம். 3. Abnormal state of the mental powers--as idiocy, insanity, &c.; derangement, மாறுபாடான குணம். அவன்குணம்பேதித்திருக்கிறது. He is changed for the worse. குணப்பட, inf. To come to a right state, temper, disposition, &c.; to be changed for the better, to become tractable, docile, சீர்ப்பட. 2. To recover from sickness, to get well, சுகமடைய. 3. To improve --as crops, &c., to recover strength, to grow, to thrive, திறப்பட. 4. To reform, to amend in morals, to improve in disposition, character or habits, நடைதிருந்த. 5. [in Christian usage.] To be converted, to repent, to be penitent, மனந்திரும்ப. குணப்படுத்த, inf. v. a. To improve, to make better, to correct, to reform, to restore to a good state, to health, &c.; to remedy, சீர்திருத்த. 2. To convert, மனந்திரும்பச்செய்ய. குணப்பட்டவன், s. [in Christian usage.] One who has repented; a convert. குணப்பண்பு, s. [in gram.] Sensible qualities of objects--as bitterness, whiteness--as distinguished from குறிப்புப்பண்பு, ideal quality, and தொழிற்பண்பு, acting quality. See பண்பு. குணப்பிழை, s. Ill nature, bad temper or disposition, குணக்கேடு. 2. Ill success, பயனின்மை. 3. Unfavorable signs in disease, &c., அசாத்தியம். குணப்பெயர், s. [in gram.] Names of qualities; abstract nouns; denotative nouns signifying attributes only--as கரு மை, அழகு--opposed to குணிப்பெயர்; பண்புப் பெயர். 2. Names either concrete or connotating, derived from abstractnouns --as கரியன், அழகன். குணமணி, s. One of an excellent disposition. குணமறிய, inf. To know one's disposition. 2. To understand or ascertain the symptoms of a disease. குணமாக்க, inf. v. a. To cure, heal; to restore to health. 2. To reform, to amend, to correct. குணமாயிருக்க, inf. To be whole, well, sound; to be well-conditional. 2. To be gratifying, pleasing, palatable. குணம்மாற, inf. To change--as temper, disposition, character, symptoms, either for the better or worse. குணமுங்குற்றமும், s. Good and bad, virtues and vices, beauties and defects, commendation and censure, &c. குணமுடையவன்--குணமுள்ளவன், s. A kind-hearted, good-natured, generous man. 2. A well-bred man. குணமுற்றவன், s. A good-natured man. குணமுற்றவன் மணமுற்றவன்; குணமற்றவன் மண மற்றவன். A good-natured man will be praised; but an ill-natured man, despised. குணரத்தினாகரன், s. One whose benevolence is like the sea; [ex இரத்தினாகரம்.] குணவதி, s. A very good natured person. Wils. p. 292. GUN'AVATI. குணவந்தன்--குணவான், s. A well-disposed person; one of a good disposition. குணவவநுதி, s. [in rhet.] A kind of அவநூதி figure, in which a prorperty or quality universally predicated of an object is apparently denied, by affirming the opposite, either ironically or ambiguously. குணவாகடம்--குணபாடல், s. A treatise on the signs and symptoms of diseases, ஓர்வைத்தியநூல். குணவாகுபெயர், s. [in gram.] Names of qualities or attributes, used by metonymy for objects possessing those qualities or attributes--as in நீலஞ்சூடினாள். குணவாக்கு, s. Peculiar temper or habit. குணவிலக்கு, s. [in rhet.] Negation of a property or quality in a person or thing from the presence of its opposite, ஓரலங்காரம். குணவுவமம்--குணவுவமை, s. [in rhet.] A species of simile; similitude, of qualities and properties. See பண்புவமை. குணன், s. A man of good qualities, generally found in compounds--as in அறுகுணன், சற்குணன். குணாதீதம், s. Freedom from all properties, குணங்கடந்துநிற்கை. குணாதீதன், s. God, He who is above all attributes; He whose attributes and perfections transcend our comprehension, கடவுள். Wils. p. 292. GUN'ATEE'TA. குணாலயன், s. The deity--as the seat and source of all perfections, கடவுள். இனியகுணம், s. A pleasant temper or disposition. நிர்க்குணன், s. The deity--as void of all properties, கடவுள். Wils. p. 474. NIRGUN'A. சத்துவகுணம், s. The first of the three principles, or properties in nature. 2. Nobleness of mind; magnanimity. 3. The exalted disposition of an ascetic's mind by which he disdains worldly delights, greatness, honors, &c. சற்குணம்--சுகுணம்--நற்குணம், s. A good disposition, kindness, benevolence, virtue. சற்குணன்--சற்குணி, s. A virtuous person; a good-natured person. சாத்தியகுணம், s. [in medi.] The condition or state of being curable; favorable symptoms; hopeful case. குணி, s. One endowed with good qualities, a good-tempered person, நற்குண முடையான். 2. [in gram.] A subject, any thing which possesses attributes or qualities--as distinguished from குணம், also, the names of such things, பண்பி. 3. [ex குணம், bow-string.] A bow, வில். (சது.) குணிப்பெயர், s. [in gram.] Concrete or subjective noun; a denotative name which signifies a subject only and not an attribute or quality--as மதுரை, தாம ரை--opposed to குணப்பெயர். துர்க்குணம்--தீக்குணம், s. Bad disposition, ill-nature, vice. நாய்க்குணம், s. Doggedness, rudeness, cynicalness. பேய்க்குணம், s. Devilishness, foolishness. மழைக்குணம், s. Sign or appearance of rain. நாற்குணம், s. The four prevalent or prominent human qualities. These are subdivided, and four are ascribed to each sex. 1. ஆடூஉக்குணம், the masculine: 1. அறிவு, knowledge, intelligence, clear perception. 2. நிறை, equanimity, self-control. 3. ஓர்ப்பு, fortitude, firmness, deci sion. 4. கடைப்பிடி, confidence, full persuasion, perseverance. II. மகடூஉக்குணம், the feminine: 1. நாணம், shyness, coyness, bashfulness--with regard to the other sex. 2. மடம், simplicity, weakness of intellect, want of clear perception. 3. அச்சம், timidity, fear, diffidence. 4. பயிர் ப்பு, delicacy; modesty; shrinking from what is mean or vile. முக்குணம், s. The three principles in nature, Satva, Raja, and Tama, which are the ultimate source of all quality or character in man, and may be indefinitely developed and expanded. The more generic and prominent development is three-fold, making nine gunas. Satva-guna-- goodness, produces illumination and mildness in thought, word and deed. Operating in these directions, it becomes an 'unfailling and perfect light to the soul, arousing it and making it ready to eat the fruit of its own doings' Raja-guna--passion, produces for the soul the propensity to excessive occupation in thought, word and deed, and asperity in the same. By these means it prepares the soul to receive pleasure and pain, according to its karmma or the law of its fate. Tama-guna brings forth arrogance, that egotistic guna which says 'there is none like me,' &c., and wilfulness or depraved will. By these means it welcomes all sensual objects and brings them to the soul. The first stage in the soul's spiritual progress is a degree of self-knowledge by which it has a view of these gunas and its relations to them. To each of these gunas belong certain peculiar qualifications. I. சத்துவகுணம் or சாத்துவிகம். Ist. ஞானம், wisdom. 2d. அருள், grace. 3d. தவம், penance. 4th. பொறை, patience. 5th. வாய் மை, veracity. 6th. மேன்மை, greatness, excellence. 7th. மௌனம், silence, taciturnity. 8th. ஐம்பொறியடக்கல், restraint of the five senses. The Satva principle is the source of truth, and the predominance of it renders its possessor virtuous, gentle, devout, charitable, chaste, honest, &c. II. இரசகுணம் or இராசதம். 1st. மனவூக்கம், mental exertion. 2d. ஞானம், discretion. 3d. வீரம், fortitude. 4th. தவம், penance. 5th. தருமம், charity. 6th. தா னம், liberality. 7th. கல்வி, erudition. 8th. கேள்வி, inquiry, instruction. The Raja principle is the source of sensual desire, worldly covetousness, pride and falsehood, and is the cause of pain. III. தமகுணம் or தாமதம். 1st. பேருண்டி, rioting or banqueting. 2d. நெடுந்துயில், long sleep. 3d. சோம்பு sluggishness. 4th. நீதிவழு, deviation from justice. 5th. ஒழுக் கவழு, deviation from virtue. 6th. வஞ்சம். deceit. 7th. மறதி, forgetfulness. 8th. பொய், lying, falsehood. 9th. கோபம், anger. 1th. காமம், lust, lasciviousness. 11th. கொலை, murder. The Tama principle is the source of folly, ignorance, mental blindness, worldly delusion, &c.--Note. These three gunas, according to the Agama school, are developed from Prakruti (மூலப்பிரகிருதி,) and constitute all those physical and psychical aspects, which, under the determining power of the will, form the functional qualities of an organized soul. (சிவ-சி.) In the Vedantic, idealist philosophy the gunas are the ideal attributes of Mula-Prakruti which, in its turn, is but an illusion or mistaken representation of Brahm. அறுகுணம்--இச்சுரன்முக்கியகுணம், s. The principal attributes of Isvara or God are six in number. 1. சர்வஞ்ஞத்துவம், omniscience. 2. சர்வேசுரத்துவம், supremacy. 3. சர்வநியந்திருத்துவம், pre-ordination. 4. சர் வாந்தரியாமித்துவம், omnipresence. 5. சர்வகற் பிதத்துவம், unlimited creative power. 6. சர்வ சத்தித்துவம், almightiness. (சது.) Another enumeration is-- 1. தன்வயத்தனாதல், selfexistence. 2. முதலிலனாதல், eternity. 3. உடம்பிலனாதல், immateriality. 4. எல்லாநல முளனாதல், benevolence. 5. எங்கும்வியாபகனா தல், omnipresence. 6. எவற்றிற்குங்காரணனா தல், being the Creator of all things.-Note. The latter enumeration is found in Roman Catholic writings. எண்குணம், s. The eight attributes of the deity. Authors differ in their enumerations and definitions of them. The enumeration of பரிமேலழகர், the commentator of the Cural, as agreeing with the Agamas, is:--1. தன்வயத்தனாதல், self-existence, independence. 2. தூயவுடம்பினனாதல், immaculateness. 3. இயற்கையுணர்வினனாதல், intuitive wisdom. 4. முற்றுமுணர்தல், omniscience. 5. இயல்பாகவே பாசங்களினீங்கிநிற் றல், freedom from the snares and illusions to which a derived intelligence is exposed. 6. பொருளுடைமை, unbounded kindness. 7. முடிவிலாற்றலுடைமை, omnipotence. 8. வரம்பிலின்பமுடைமை, infinite happiness. Another enumeration, as given in Jaina books, is--1. கடையிலாஞானம், infinite wisdom. 2. கடையிலாக்காட்சி, omniscience. 3. கடையிலாவீரியம், omnipotence. 4. கடையிலாவின்பம், boundless happiness. 5. நாமமின்மை, being nameless. 6. கோத்தி ரமின்மை, without descent. 7. ஆயுவின்மை, without age; eternal. 8. அந்தாரயமின்மை, unobstructed. 13)

kuṟuku (p. 132) கிறது, குறுகினது, ம், குறுக, v. n. To grow short; to be twarfish, குள்ளமாக. 2. To shrink, contract; to lessen, to be reduced, to become scanty; to decrease, diminish, to be brought low, to decline, சுருங்க, குறைய. 3. (p.) To approach, approximate, arrive at, come to contact with, அணுக. 4. [in gram.] To shorten--as a long vowel, &c., மாத்திரையிற்குறைய. குறுக, [used adverbially.] Near, short, close. குறுகப்பண்ண, inf. To shorten. குறுகப்பிடிக்க, inf. To make short. 2. To curtail (expenses), to retrench. 3. To shorten (a story &c.). 4. To hold nearer, closer, &c. குறுகக்காய்ச்ச, inf. [prov.] To boil liquor or water away--as சுண்டக்காய்ச்ச. குறுகல், v. noun. [substantively.] A thing that is short dwarfed or stinted, குறுகிய பொருள். 2. Shortening, &c. குறுகலாயிருக்க, inf. To be short. 2. To be near. குறுகல்முத்து, s. [prov.] A double pearl. குறுகலர், s. Enemies, foes--as அடை யலர். குறுவித்துப்பார்க்க, inf. To look steadfastly, intently. 2. To scowl, to frown. குறுக்கம், v. noun. Abridgment, abbreviation, contraction, epitome, summary, சுருக்கம். 2. Shortness, brevity, succinctness, compendiousness, declension, reduction, குறுமை. 3. [local.] A certain quantity of land, in land measure. ஆறுகுறுக்கம், s. The six obbreviations of letters, viz.: குற்றியலிகரம், abbreviated இ, --as in நாகியாது, எஃகியாது, வரகியாது, கொக்கி யாது, குரங்கியாது, தெள்கியாது, கேண்மியா,சென் மியா. 2. குற்றியலுகரம், abbreviated உ--as நாகு, எஃகு, வரகு, கொக்கு, குரங்கு, தெள்கு. 3. ஐகாரக்குறுக்கம், abbreviated ஐ--as ஐப்பசி. இ டையன், குவளை. (See under ஐ, கான்.) 4. ஔ காரக்குறுக்கம், abbreviated ஔ--as கௌவை. 5. மகரக்குறுக்கம், abbreviated ம்-- as போ னம், for போலும், மருணம் for மருளும், தரும் வளவன். 6. ஆய்தக்குறுக்கம், abbreviated ஃ- the changes of ல் or ள் before த் into ஃ or ஆய்தம்--as கஃறீது for கல்தீது, முஃடீது for முள்தீது. 28)

kottvāl (p. 146) s. (Hind.) A cutwal, the police overseer of the bazaars, &c., in a town or village, ஓர்உத்தியோகஸ்தன். கொத்தவாற்சாவடி, s. cutwal's office or choultry. கொத்தவாற்சேவகன், s. A peon under a cutwal. 63)

koḷḷi (p. 147) --கொள்ளிக்கட்டை, s. A fire-brand, நெருப்புவிறகு. கொள்ளிக்கெதிர்போனாலும், வெள்ளிக்கெதிர்போக லாகாது. You may oppose yourself to a fire-brand, but not to the planet Venus --said in reference to going East-ward when Venus is the morning star or Westward when it is the evening star. குடியிருந்தவீட்டிலேகொள்ளிவைக்கிறவன். An incendiary who sets fire to a house where he has received hospitality, i. e., one who returns evil for good. கொள்ளிகுடம்--கொள்ளியுங்குடமும், s. The fire-brand and water-pot which are carried by the chief mourner three times round the funeral pile previous to its being ignited. கொள்ளிக்கண்ணன், s. A fierce-eyed man. 2. One whose looks are blighting. 3. [prov.] A horse or bull with red eyes, deemed ominous. கொள்ளிக்கரப்பன், s. A kind of blain in children resembling scars from burning. See கரப்பன். கொள்ளிக்காற்குதிரை, s. [prov.] A horse with one white leg. கொள்ளிக்கொட்டான்--கொள்ளியெ றும்பு--கொள்ளிவாலெறும்பு--கொள்ளிவாயெறும்பு, s. An ant that stings. See எறும்பு. கொள்ளிசொருகுதல், v. noun. [prov.] To insert a brand in the roof of a house --as an incendiary. 2. To cause or bring about another's ruin. கொள்ளித்தேள், s. [prov.] A scorpion whose sting is very severe, ஓர்தேள். கொள்ளிவட்டம், s. A circle described in the air with a fire-brand by boys in play (p.) கொள்ளிவாய்ச்சர்ப்பம்--கொள்ளிவாய் விரியன், s. A serpent whose bite causes burning smart. கொள்ளிவாய்பிசாசு--கொள்ளிவாய்ப் பேய், s. Ignis fatnus, or jack-with-alantern, (lit.) a fire-mounthed-devil. கொள்ளிவாலி, s. [prov.] A cow or dog with the body black and tail white. கொள்ளிவைத்தல், v. noun. Setting fire in general. 2. Lighting the funeral pile,--as done by the chiefmourner. 3. Injuring or ruining a person, a family, &c. கொள்ளிவைத்துக்குடமுடைத்தல், v. noun Setting fire to the funeral pile and breaking a pot full of water, a funeral ceremony. 17)

cāy (p. 178) கிறேன், ந்தேன், வேன், சாய, v. n. To incline or fall towards one side; to lean, to recline, lie down, சரிய. 2. To decline--as a heavenly body from the meridian, or toward the horizon, கிரகஞ்சாய. 3. To repair to, tend toward; crowd together --as a company of men or beasts, to retire, change the course, திரளாகச்செல்ல. 4. To be routed, to retreat, to flee as a discomfited army, இரிய. 5. To incline to wards--as the mind, disposition, &c., to be like in quality, color, shape, &c., மனஞ்சாய. 6. To be biased or prejudiced, to be partial, to be warped in judgment, நடுநிலைசாய. 7. To die, perish, சாவ. 8. To incline--as the beam of a balance by a preponderating weight, நிறைதாழ. 9. To decline from a direct course, to diverge, to become oblique, to turn aside, to deviate, ஒதுங்க. 1. To run ashore--as a vessel, கப்பல்கரைசாய. 11. To lean upon, rest against, சார. 12. To fail or come short in a comparison, தளர. 13. To happen, succeed, நடந்தேற. (c.) பொழுதுசாயவா. Come in the afternoon. இது மேற்கே சாய்கிறது. This inclines westward. சாய்ந்துகிட. Lie down. (in contempt.) இதின்மேலேசாயாதே. Don't lean upon it. உன்பிரயாணம்எப்பொழுதுசாயும். When will you set out on your journey? என்காரியஞ்சாயுமா. Shall I succeed in my undertaking? தண்டுஅப்படிச்சாய்ந்துபோயிற்று. The army marched that way. பழத்துக்குச்சாய்ந்துவிட்டது. The fruit has begun to ripen. [prov.] கதிர்சாய--கொம்புசாய, inf. To bend the head, as ripe grain. விளைந்துசாய, inf. To incline toward the ground, as ripening grain. (c.) காரியத்தைச்சாயவிடுதல், v. noun. Leting a matter take its own course, often to the person's loss or injury. கப்பல்சாய்ந்தோடுதல், v. noun. The sailing of a leaning ship. சாயப்பிடிக்க, inf. [prov.] To steer a vessel with the wind. சாயவிட, inf. To let a vessel run before the wind. 2. To let a vessel run ashore. 3. To run a vessel to the left. See ஏறவிட. சாயல், v. noun. Inclination, leaning. சாய்மானம், s. [vul.] A back to lean against, of a chair, couch, &c., சார்வு. 2. Leaning, reclining, inclining, inclination, மனச்சாய்வு. 3. Partiality, preference, favoritism, வாரபட்சம். சாய்கை, v. noun. [in astron.] Inclination. 2. [prov.] As சாகை, which see. சாய்வு, v. noun. Slant, slope, obliquity, சரிவு. 2. Declivity, descent, side of a hill, மலைச்சரிவு. 3. Bias, inclination to a party, favoritism, prejudice, ஒருபட்சஞ்சாய் கை. 4. [prov.] Taking a direction, as a company of men or beasts, turning aside, obliquity, divergency, வளைவு. 5. [Little used.] Side, sides, places round about, ஊர்ச்சார்வு. Compare சாய்ப்பு. 17)

cūlam (p. 201) s. The trident, as a weapon; the three pronged dart or trident of Siva, ஓராயு தம். 2. An Instrument for impaling, கழு. 3. The spear on the top of a banner, கொடி த்தலைச்சூலம். 4. One of the twenty-seven astrological yogas, இருபத்தேழ்யோகத்தொன்று. W. p. 855. S'OOLA. 5. The twentyseventh or last lunar mansion, இரேவ திநாள். 6. The supposed position of the trident of Siva, at any given time, according to the days of the week; during which it is considered unlucky to set out on a journey in the direction in which it lies, and the reverse, வாரசூலம்--Thus, திங்கள் சனிகிழக்கேசூலம், On Monday and Saturday, to go Eastward; செவ்வாய்புதன் வடக்கேசூலம், Tuesday and wednesday to the North; வெள்ளிஞாயிறுமேற்கேசூலம், Sunday and Friday to the West; வியாழந்தெற்கேசூலம், Thursday to the South, is unlucky. சூலக்குறடு, s. [prov.] An instrument for branding cattle. See சூட்டுக்கோல். சூலக்குறி, s. The trident mark, branded on a temple, cow, ox, or described on a heap of threshes paddy. சூலதரன்-சூலபாணி-சூலபாணியன். s. Siva. 2. Bhairava. W. p. 855. S'OOLAD'HARA. சூலத்திசை, s. [prov.] The point of the compass toward which the trident is supposed to be directed. சூலத்திலேற்ற, inf. [commonly கழு வேற்ற.] To whirl one on the trident, as a mode of punishment for Siva, by Yama; also the sins of souls, and to give them salvation. சூலத்தீவர்த்தி, s. [prov. சூலவிளக்கு.] A lamp with three lights in imitation of a trident; used in temples. சூலவலகு, s. The blade of the trident weapon; [ex அலகு.] சூலாயுதம்--சூலப்படை--சூலவேல், s. The trident weapon--as சூலம். சூலம்போட்டுவிட்டஎருது, s. A branded bull, devoted to the temple. 5) *

tāṭciṇiyam (p. 232) --தாட்சிணை--தாட் சிண்ணியம்--தாக்ஷிணியம்--தாட்க்ஷிணை--தாக்ஷிண்ணி யம். s. Kindness, courtesy, benignity, kind feelings toward a friend, மரியாதை. W. p. 44. DAKSHIN'YA. 2. Outward politeness, உபசாரம். 3. Partiality, கண்ணோட்டம். 4. Mercifulness, compassion, இரக்கம். தாட்சிணியம்பார்க்க, inf. To regard persons kindly; to exercise mercy. தாட்சிணியவார்த்தை, s. Kind, civil or obliging discourse.

toḷi (p. 263) s. (St. துவனி.) Sound, noise, intonation, twang, peal, ஒலி. 2. Tone musical sound, கண்டத்திசை. 3. A figure of sound, change of meaning in a word or phrase by change of sound. (c.) தொலிச்சிலேடை, s. A சிலேடை in which there is only one important meaning, a part of the pharase being merely to make the pun, as ஒற்றுப்பெயர்த் தல். தொனியர்த்தம், s. Figurative meaning. தொனிவைக்க, inf. To make a great sound, noise, roar, &c., பேரொலிசெய்ய. 17)