aṉntr (p. 33) s. Drowsiness, stupor, loss of consciousness, delirium, derangement, மயக்கம். 2. Sleep, நித்திரை. 3. Bile, பித்து. 4. A peacock's crest, மயிற்சூட்டு. 5. The பருத்தி shrub. (p.) 81)

arvm (p. 23) s. A snake, பாம்பு. 2. The ninth lunar constellation, ஆயிலிய நாள். (p.) அரவமாட்டேல். Play not with a snake. அரவக்கொடியோன்--அரவுயர்த் தோன், s. An ancient king of Delhi called துரியோதனன், whose banner was a serpent. அரவச்சுடிகை, s. A snake's crest found chiefly on the head of the cobra. 30) *

kāṭai (p. 103) s. A quail Tetrao coturnix. (Ains. Mat. Ind.) the Francoline partridge, குறும்பூழ். காடைக்கண்ணி, s. A sort of millet, Indian, olats, ஓர்தினை. காடைக்கழுத்தன், s. A kind of rice, ஓர்நெல். காடையிறகு, s. A crest of various colored feathers worn by stage-players. கட்டுக்காடை, s. A bird resembling a glede. 80)

kirīṭam (p. 110) s. A crown, a crest, a diadem, மூடி, Wils. p. 222. KIREEDA.. கிரீடசாம்பிராச்சியம், s. The happiness of wearing a crown, கிரீடப்பேறு. கிரீடதாரணம், s. Crowning, coronation, முடிதரிக்கை. கிரீடதாரி, s. One who wears a diadem, a crowned prince, a king, முடிதரித்தோன். கிரீடந்தரிக்க, inf. To be crowned; to put on or wear a crown, முடிதரிக்க. கிரீடந்தரித்தஅரசன், s. A crowned king. 2. A rightful sovereign. கிரீடபங்கம், s. Loss of crown, dethronement, முடியிழப்பு. கிரீடாதிபதி, s. A crowned king, முடி தரித்தஅரசன். கிரீடாதிபத்தியம், s. Sovereignty, அர சாட்சி. 3) *

kuṭumi (p. 117) s. Men's hair, ஆண்மயிர். 2. A man's single lock of hair, tied in a knot and never shaven off, சிகை. 3. The crown of the head, உச்சி. 4. The summit of a mountain, மலையுச்சி. 5. Victory, success, வெற்றி. 6. [prov.] The corner pin of a door fitted into a hole or cavity in the sill, thereby serving the purpose of a hinge, கதவின்குடுமி. 7. The handle of a plough, மேழிக்குடுமி. 8. vul. A snake-catcher, and dealer in antidotes for the bite of snakes, பாம்புபிடிப்பவன். குடுமிமுடிய, inf. To tie the hair in a knot. குடுமிவாங்க, inf. To shave off one's hair-lock; i. e. to divest one of office, power, &c. உச்சிக்குடுமி, s. A lock or tuft on the crown of the head. முன்குடுமி, s. A lock nearer the forehead. பின்குடுமி, s. A lock on the hinder part of the head. கன்னக்குடுமி, s. [prov.] Side lock of hair. குடுமிக்கதவு, s. A door or shutter that turns with a pin at the upper and lower corners. குடுமிதட்டுதல், v. noun. Beating the tuft of hair--as a preliminary of quarrelling, contending, &c. 2. [prov.] Striking off the top of a measure of grain, தானிய அளவிற்றலைவழித்தல். கீழ்க்குடுமி, s. The lower pin of a door. மேற்குடுமி, s. The upper pin of a door. குடுமிப்பருந்து--குடுமியன், s. [prov.] The crested kite, ஓர்வகைப்பருந்து. 10) *

koṇṭlātti (p. 146) s. The name of a crested bird; the houp, Upupa Epops. பெருங்கொண்டலாத்தி, s. The large kind of it--as புழுக்கொத்தி. 48)

koṇṭai (p. 146) s. Hair tied behind or on one side, மயிர்முடி. (See பால்.) 2. The corner pin of a door for a hinge. (See குடுமி.) 3. The crest of some birds, பறவைச்சூட்டு. 4. A knob, a round top--as the head of a nail, style, &c., ஆணிமுதலியவற்றின்தலை. --Note. அம்மைக்கொண்டை, அள்ளுகொண்டை, உ ச்சிக்கொண்டை, ஒழுகுகொண்டை, கன்னக்கொண் டை, கீல்க்கொண்டை, சுருட்கொண்டை, சொருகு கொண்டை, are different kinds of tufts of hair tied on the head. உன்கொண்டைகொலைய. Mayest thou be deprived of thy husband. A curse. கொண்டைகட்ட--கொண்டைமுடிக்ககொண்டைபோட, inf. To tie the hair knot. கொண்டைக்காரன், s. One who wears a knot of hair, மயிர்முடியுள்ளோன். 2. [local.] An honorable person--as distinguished by a knot for hair, மேன் டையுடையவன். 3. [in cant.] A proud person, செருக்கன். கொண்டைகட்டி, s. One of a class of வேளாளர். கொண்டைகுலைக்க--கொண்டையவிழ் க்க, inf. To untie or loose the hair knot. கொண்டைக்கரிச்சான், s. A species of the கரிச்சான் bird. கொண்டைக்கிளாறு--கொண்டைச்சி, s. [prov.] A crested kind of bird--as கொண்டலாத்தி. கொண்டைக்குச்சு--கொண்டையூசி, s. A hair-pin. See குச்சு. கொண்டைச்சுத்தியல், s. [prov. கொண் டைச்சுத்தி.] A goldsmith's or brazier's hammer, round-faced, ஓர்கருவி. கொண்டைதிருகி, s. The hole in the sill into which the corner pin of a door is fitted. கொண்டைத்துலா, s. A crest-like projection at the end of a well-sweep to keep the rope, &c., from slipping off. கொண்டைமுசு, s. [vul. கொண்டைமு சுறு.] A kind of monkey, ஓர்குரங்கு. கொண்டையன், s. [prov.] A crested species of kite, ஓர்பருந்து. கொண்டையாணி, s. A nail with a head. கொண்டைலாத்தி, s. As கொண்ட லாத்தி. 55)

kōṭīram (p. 149) s. Long entangled hair-as worn by ascetics in imitation of Siva's matted hair, சடை. (நிக.) 2. A crest, a diadem, முடி, (சது.) W. p. 251. KÔT'EE'RA. 13)

caṭai (p. 157) s. Entangled locks of hair-as once worn by Siva as an ascetic, and now by his devotees in imitation of him; also plaited hair, மயிர்ப்பின்னல். 2. Bushy, shaggy, thick hair, bushiness, சடைத்தது. 3. A kind of cork tree--as சடைச்சி, ஓர்மரம். 4. Root, a fibrous root, வேர். W. p. 338. JAT'A.--Note. The word retains its Sanscrit pronunciation சடா, in many of its compounds. 5. [prov.] The flat head of a nail, ஆணியின்சடை. 6. The stopple of a a bottle, அடைப்பு. (Rare.) சடாடவி, s. A cluster of dishevelled locks. (p.) சடாதரன், s. Siva, as wearing entangled locks, சிவன். சடாதரி, s. A female devotee with matted locks, சடைதரித்தாள். 2. Parvati, as wearing entangled locks, பார்வதி. 3. One with entangled locks of hair, commonly tied up as a crest, சடையையுடைய வன். சடாதாரி, s. Parvati, பார்வதி. 2. Siva, சிவன். சடாபாரம், s. The heavy tangled locks of Siva, or of his devotees. (c.) சடாமகுடம்--சடாமுடி, s. The entangled hair of Siva formed into a crown. (c.) சடாமகுடன், s. Siva, whose entangled lock of hair forms his crown, சிவன். சடாமுனி, s. [in metempsychosis.] The soul of a Brahman in a Muni wearing clotted hair. See பிரமராட்சதை. (c.) சடைக்கஞ்சா, s. The female of the கஞ்சா plant. See கஞ்சா. சடைக்கந்தகம், s. Sweet flag, வசம்பு. (M. Dic.) சடைச்சி, s. A kind of cork tree from which toys are made, நெட்டி. Aeschynomene, (L.) 2. An aquatic plant, பாசி. Ceratophyllum demersum, (L.) (சது.) 3. A plant, கீரிப்பூண்டு. 4. A mineral, பொ ன்னிமிளை, Bismuth pyrites. சடைச்சிவேர், s. A plant, Achyranthes corymbosa, (L.) சடைத்தேங்காய், s. [prov.] A cocoanut whose husk abounds with fibres. சடைநாகம், s. A kind of ornament worn by women on the hair, ஓரணிகலம். சடைநாய், s. A shaggy dog. (c.) சடைபற்றிப்போக, inf. To grow bushy, shaggy, rough, as hair. 2. To become thick, as branches. சடைபில்லை--சடப்பில்லை, s. A kind or round golden ornament for the head of women. Madras usage. In other places,லாக்கடி. சடைபின்ன, inf. To plait the hair. சடைப்பயிறு, s. A kind of grain. சடைப்பாசி, s. A kind of moss--as சடைச்சி, 2. சடைப்புல், s. A kind of grass. See புல். சடைப்பூச்சி, s. [loc.] A species of bushy caterpillar. (R.) சடைமுடி, s. The சரக்கொன்றை tree. சடைமுடியோர், s. Ascetics who wear entangled hair in imitation of Siva, தாபதர். சடையன், s. (fem. சடைச்சி.) One who wears an entangled plait of hair. சடையாணி, s. A flat-headed nail. (c.) சடையாண்டி, s. A religious mendicant with matted hair. சடையோன், s. Siva, the god who wore dishevelled hair. 2. Veerapatra. (சது). சடைவளருதல், v. noun. Growing of entangled locks. சடைவிழ, inf. To become formed, as entangled hair. முறுகுசடை, s. Matted, curly hair. 54)

cantiraṉ (p. 159) s. Chandra, the moon as a planet or deity, திங்கள். (c.) 2. [in combination.] A pre-eminent or dignified personage--as இராமச்சந்திரன். சந்திரனைப்பார்த்துநாய்குலைத்தாற்போல. As if the dog had barked at the moon, i. e., mere chatter to no purpose. சந்திரகணம், s. One of the four auspicious feet with which to begin a poem --consisting of one நிரை and two நேர். See கணம். (p.) சந்திரகதி--சந்திரபுத்தி, s. The daily motion of the moon. சந்திரகலை, s. The phases of the moon. 2. The breath of the left nostril. (c.) See சூரியகலை. சந்திரகாந்தம்--சந்திரகாந்தச்சிலை, s. A kind of mineral gem, the moon-stone, said to emit moisture, when placed in the moon-light; and believed by some to be a congelation of the moon's rays. See சூரியகாந்தம். சந்திரகாந்திப்பூ, s. A moon-flower, a flower which turns towards the moon. சந்திரகாவி, s. A kind of radish color made from the செநதுருக்கம் flower or Bastard saffron. Carthamus tinctorius. Ains. v. 2. p. 364. 2. A reddish ochre, செங்காவிமண். 3. A kind of red cloth, ஓர்வகைப்புடவை. (c.) சந்திரகாவிப்பட்டு, s. Silk of a red colour. சந்திரகிரகணம், s. A lunar eclipse. See கிரகணம். சந்திரகும்பம், s. A sacred water-pot dedicated to the moon. See கும்பம். சந்திராதித்தர்--சந்திரசூரியர், s. The sun and moon. (c.) சந்திராதித்தருள்ளவரைக்கும். As long as the sun and moon exist. சந்திரசூடன்--சந்திரசேகரன், s. Siva, the moon crested. சந்திரதரிசனம், s. The first sight of the New Moon on an auspicious evening.-Note. If the time be not auspicious, the sight is avoided. 2. The ceremony of showing either the crescent or full moon to a child, for the first time, on an auspicious evening. சந்திரப்பிரவை, s. The moon's rays, moon-light. 2. [loc.] A sect for an image on festival occasions. 3. [com. சந்திரப்பிறை.] A female ornament. See சூரியப்பிரவை. சந்திரநாகம், s. A black serpent, இராகு; the dragon's head or ascending node, in Astronomy. சந்திரபீசம், s. The cochineal insect. சந்திரபுடம், s. Moon's longitude. சந்திரமண்டலம், s. The orb or disk of the moon, சந்திரவிம்பம். 2. The moon's halo, பரிவேடம். 3. [in the human body.] The head and the shoulders. (p.) சந்திரமத்திம்புத்தி, s. [in astron.] The mean motion of the moon in a fixed time --as a day, an hour, &c. சந்திரமானம், s. [in astron.] A calculation made from the motion of the moon in its orbit. See சாந்திரமானம். சந்திரமந்தோச்சம், s. [in astron.] The moon's apsis. சந்திரமுருகு, s. An ear ornament shaped like the crescent moon. (c.) சந்திரமோலி--சந்திரமௌலி, s. Siva, the moon crested. There are other compounds--as திங்கண்மோலி, மதிமோலி, &c. சந்திரரேகை--சந்திரலேகை, s. The moon's digits. சந்திரரோகம், s. A kind of leprosy, [in the gospels] lunacy, ஓர்குட்டம். (c.) சந்திரலவணம், s. A medicinal salt, Rock salt, இந்துப்பு. சந்திரலோகம், s. The region or sphere of the moon. சந்திரவட்டம், s. One of the three umbrellas of Argha. சந்திரவட்டக்குடை, s. A large white umbrella used in processions. சந்திரவருஷம்--சந்திரனாண்டு, s. Lunar year. சந்திரவமிசம், s. The lunar race, the race of kings from Chandra, his son Buddha, his son Purúravas, &c. சந்திரவலயம்--சந்திரவளையம், s. [prov.] A brass ring filled with pebbles and used as a small tabour. They are held one on each thumb, by public singers, கைச்சிலம்பு. சந்திரவாதம், s. A system of religion in which the moon is god. சந்திரவிம்பம், s. The disk of the moon. சந்திரனாள்--சந்திரனாட்கூறுபாடு, s. The phases of the moon, திதி. சந்திரோதயம், s. Moon-rise. (c.) 107)

ciki (p. 181) s. A peacock, மயில். 2. Fire, நெருப்பு. 3. Kéthu, the personified descending node, கேது; [ex சிகை, crest, flame, &c.] W. p. 843. S'IKHIN. (p.) 35) *

cikai (p. 181) s. A lock of hair left on the crown of the head, குடுமி. 2. Flame, தழற்சிகை. 3. A peacock's crest, மயிற்சூடு. W. p. 842. S'IKHA. (Compare சிகி.) 4. A little heap of rice on a leaf for a person to eat, a handful of boiled rice, உண்டிச்சிகை. (p.) W. p. 923. SIKYA.. நக சிகை பரியந்தம். From the toe nails to the crown of the head. அறுசுவையுண்டி யமர்ந்தில்லாளூட்ட மறுசிகைநீக் கியுண்டாரும். Even those who take only a handful of each kind of well-seasoned food offered by the wife, leaving the remainder. (நாலடி.) சிகையைப்பற்றியிழுக்க, inf. To pull by the hair. (R.) 42)

cirōrattiṉam (p. 186) s. A gem for a crest, a superior gem, தலைமணி. 2. A gem fabled to be found in the head of the cobra, நாகரத் தினம். 3. A great personage, a superior person or king, மேன்மையானவன்; [ex சிரம்.] 6) *

cuṭlai (p. 193) s. A burning ground, a place for burning dead bodies, மயானம்; [ex சுடு, burn.] (c.) சுடலையிற்பேய். Devils that haunt burning places. சுடலைகாக்க, inf. To watch the funeral pile till the body is consumed; the office of a பறையன். சுடலைக்கரை, s. A place for burning the dead. சுடலைக்காடு, s. As சுடுகாடு. சுடலைக்குருவி, s. [prov.] A bird of passage with a long tail and large crest; which is active chiefly by night. Compare சாக்குருவி. சுடலைஞானம், s. (Sometimes சுடுகாட்டு வைராக்கியம்.) Solemn but transient impressions at a cremation. சுடலைநீறு, s. Ashes from the funeral pile. சுடுகாட்டுச்சாம்பல். சுடலைமாடன், s. An imp, a horrid goblin, ஓர்பேய். சுடலையாடி, s. Siva, who dances where bodies are burnt; i. e., the Destroyer, சிவன். 2. (R.) Soap, சவக்காரம். 25)

cuṭikai (p. 193) s. (Sa. Jootaka.) The crown of the head, உச்சி. 2. An ornament for the forehead, worn by woman and children, நெற்றிச்சுட்டி. 3. A hair-knot on the top of the head, மயிர்முடி. 4. A crown, a crest, a diadem, முடி. (சது.) 5. A kind of rising, or crest on the head of the cobra, சூட்டு. 6. (R.) The matted hair of Siva, or ascetics, சடாமுடி. 28)