irattam (p. 49) s. Red, crimson, சிவ ப்பு. (p.) 2. Blood--as one of the seven தாது, or constituent parts of the body, உதிரம். Wils. p. 69. RAKTA. 3. (p.) Red coral, பவளம். இரத்தகதசுரம், s. A fever affecting the blood. இரத்தகாசம்--இரத்தடசயம், s. Spitting of blood, Hemoptysis, காசவியாதி யிலொன்று. இரத்தக்கட்டி, s. Clot or congelation of blood. இரத்தக்கண்ணன், s. A fierce, irascible man, கோபக்கண்ணன். இரத்தக்கலப்பு--இரத்தவுறவு, s. Consanguinity, இரத்தசம்பந்தம். இரத்தக்கலப்பிலேபெண்கொள்ளல். Taking a wife from among one's kindred. இரத்தக்கவிச்சு, s. [vul.] Offensive smell of blood, இரத்தநாற்றம். இரத்தக்கழிச்சல், s. Dysentery, bloody flux, இரத்தபேதி. இரத்தக்கறை, s. A stain of blood on cloth, dried gore in a wound, &c. 2. Blood extravasated and coagulated on the lungs. 3. A collection of blood in local inflammations, contusions, &c. இரத்தக்கனப்பு, s. Obesity, a full or morbid state of the blood, plethora, இரத்தமீறுகை. 2. (fig.) Pride, arrogance, கருவம். இரத்தக்காட்டேரி, s. A female demon. See காட்டேரி இரத்தக்கிராணி, s. Discharge of blood from the bowels, ஓர்வகையிரத்தபேதி. இரத்தக்கொதி, s. [prov.] Heat of blood in youth inflamed with sexual desires, lasciviousness. 2. Feverish state of blood, such a state of the system as induces anger, venery, derangement, &c., fulness of system, plethora. இரத்தக்கொழுப்பு, s. High mettle, wantonness, the state of being high-fed, voluptuousness, இரத்தபுஷ்டி. 2. (fig.) Pride, arrogance, &c., கருவம். இரத்தக்கோமாரி, s. A disease of cows producing a discharge of blood, மாட்டுக்குவருமோர்நோய். இரத்தங்கக்க, inf. To raise or eject blood whether from disease or injury. இரத்தங்கன்ற, inf. To turn black and hard--as a bruise or contusion. இரத்தங்குத்திவாங்க--இரத்தமெடு க்க, இரத்தம்வாங்க, inf. To bleed, to take blood from. இரத்தங்குபீரிட--இரத்தம்பீரிட, inf. To spring, flow or spout--as blood from a vein. இரத்தசாகம், s. The செங்கீரை plant. இரத்தசாட்சி, s. Martyrdom. (Christian usage.) இரத்தசூலை, s. Swelling in the abdomen from obstruction of the menses, operating as a preventive of pregnancy, சூதகவாயு. இரத்தச்சுரப்பு, s. Local inflammation, இரத்தவூறல். 2. Fulness of blood, இரத்தப்பெருக்கு. 3. Suffusion of blood from a bruise, இரத்தச்செறிவு. 4. (fig.) Insolence, haughtiness, இரத்தக்கொழுப்பு. இரத்தஞ்சாக, inf. To look aghast, appear pallid. இரத்தஞ்சிந்த, inf. To shed blood. 2. (fig.) To kill. இரத்தஞ்சுண்ட, inf. To have the blood dried--as in emaciation. 2. To turn pale by having the feelings wounded or mortified. 3. To be reduced in flesh by hunger, fasting, &c., be emaciated. இரத்தத்துடிப்பு, v. noun. Thrilling of the blood in seeing or hearing a near relation under suffering, also superstitiously supposed to take place on such an event, though not seen or heard of. இரத்தத்தொடர்வு, s. Relation, consanguinity, இரத்தசம்பந்தம். இரத்தநரம்பு, s. Vein, blood-vessel, இரத்தநாடி. இரத்தபலி, s. Libation of blood which it is supposed some of the deities partake, இரத்தஞ்சிந்தும்பலி. 2. Bloody sacrifice, இரத்தத்தோடுசெலுத்தும்பலி. 3. (fig.) Murder, கொலை. இரத்தபாத்தியம், s. Consanguinity, kin. இரத்தபாஷாணம், s. One of the thirty-two kinds of prepared arsenic. இரத்தபித்தம், s. The name of a disease, a vehement casting up or vomiting of blood. இரத்தப்பசப்பு--இரத்தப்பசுமை, Plumpness of body, fulness, sleekness, இரத்தபுஷ்டி. இரத்தப்பழி, s. Blood-guiltiness, revenge for blood-shed. இரத்தப்பிரமியம், s. A urinary passing of blood--as in bad cases of gonorrh&oe;a, ஓர்நோய். இரத்தப்பிரவாகம், s. A flood or deluge of blood, இரத்தப்பெருக்கு. இரத்தப்பிரவை, s. One of the seven hells, ஏழுநரகத்தொன்று. இரத்தப்பிரியன், s. A bloodthirsty man. இரத்தப்பீனசம், s. A species of inflammation in the head with discharges of blood. இரத்தப்புடையன், s. A species of the beaver snake, the bite of which speedily causes hemorrhage from the eyes, nose, mouth and other passages. இரத்தமண்டலி, s. A very venomous kind of snake whose bite causes the blood to issue from the pores. இரத்தமாடன், s. A demon fabled to be dreadfully cruel. இரத்தமாரணம், s. The காவிக்கல் --Reddle, red chalk. இரத்தமூலம், s. Hemorrhoids. இரத்தவலிப்பு, s. Convulsion by too great a fulness of blood. இரத்தவள்ளி, s. A species of red yam. இரத்தவாரி, s. Immoderate flow of menses. See துவாலை. இரத்தவிரியன், s. A species of beaver snake. இரத்தவெறி, s. Wanton cruelty, high mettle. 2. Fury from drinking blood. இரத்தாசயம், s. The heart--as the receptacle of blood. இரத்தாம்பரம், s. Red vestments, blood-colored cloth, சிவப்புச்சீலை; [ex அம் பரம், vesture.] இரத்தோற்பலம், s. The red waterlily, செங்குவளை, Nymph&oe;a rubra; [ex உற்பலம், lily.] Wils. p. 692. RUKTOTPALA. 15) *

ēngku (p. 78) கிறேன், ஏங்கினேன், வேன், ஏங்க. v. n. To weep, cry, wail; to call as a peacock, அழ. 2. To faint through fear, sorrow, &c., வாட. 3. To fear, dread, be aghast, be panic-struck, be startled, be at one's wit's end, be shocked, திகிலுற. 4. To be concerned, to regret deeply, to be in great suspense, கவலைப்பட. 5. (இராமா.) To sound, roar, ஒலிக்க. ஏங்கித்திரியேல். Do not yield to anguish and sorrow. (ஆத்தி.) ஏங்கினாற்போலேசீவன்போயிற்று. He was so overcome with fear (grief, &c.) that he instantly died. ஏங்கிப்போக, inf. To faint through fear, to be in deep concern, to be grieved for, to be exceedingly anxious. ஏக்கம்--ஏக்கரவு, v. noun. Sudden fear, fright, trepidation, alarm, consternation, stupor, panic, ஏங்குகை. 2. Anxiety, deep concern, கவலை. 3. Despondency, despair, ஆறாக்கவலை. ஏக்கம். With a verb--as பிடிக்க, and dative of person, &c., signifies to languish, despond, &c. ஏக்கமெடுக்க--ஏக்கம்பிடிக்க, inf. To have excessive sorrow, to be vexed. மகன்செத்ததினாலேயவளுக்கேக்கம்பிடித்்தது..... She languishes at the death of her son. ஏங்கல், v. noun. Screaming--as a peacock, மயிற்குரல். 2. Weeping. 3. The act of sounding. ஏங்குற, inf. To be sorrowful or thoughtful. 6)

ēmilāntu (p. 79) கிறேன், ஏமிலாந்தினே ன், வேன், ஏமிலாந்த, v. n. [prov.] To despond, despair, to stand aghast, be at one's wit's end, திகைத்துநிற்க. 2. To stare about, not knowing what to do--as when a great catastrophe has happened, மயங்கிநிற்க. 3. To be amazed, absent-minded, thinking of something else, நினைவுசிதற. ஏமிலாந்தி, s. [prov.] One who is despondent, aghast, thunder-struck, &c., திகைத்துநிற்பவன். 2. An oblivious person, மதிகேடன். 3. An absent staring person, மயக்கமுடையவன். 38)

kirēṉiṭl (p. 111) v. noun. [prov.] starting, being panic-struck, standing aghast, அஞ்சி யொடுங்கல். 23) *

cangkāviyam (p. 156) s. [prov. correctly சங்கா வேசம்.] The state of being panic struck, aghast, அச்சத்தாலாயசோர்வு, (from Sa. S'ankya, fear, and ஆவேசம்.) சங்காவியங்கெட, To be overcome with fear. (Little used.) சங்காவியத்துக்குப்பார்க்க, inf. To attempt to relieve one, panic struck, by magic. 5)

caṉṉiyācam (p. 174) s. Asceticism, abandonment of all worldly possessions and attachments, being the highest and last of the four brahmanical states. See ஆச் சிரமம். 2. Relinquishment, renunciation, துறவு; [ex சம், entirely, et நியாசம், casting away.] W. p. 891. SANNYASA. சன்னியாசந்தரிக்க, inf. To assume the state and garb of the சன்னியாசி. சன்னியாசமார்க்கம், s. The order of சன்னியாசி. 2. The perpetual bachelorhood of a person of good morals. சன்னியாசமுத்திரை, s. The distinctive marks of the சன்னியாசி, viz.: the staff, the waterpot, an unshaven beard, dishevelied locks, ochred clothes, &c. *சா, A compound letter composed of ச் and ஆ. 2. s. [ex Sa. Jya, to decay.] Death, mortality, மரணம். 3. Devil, பேய். 4. [in astron.] The chord of an arc; but commonly used for அர்த்தச்சா--the sine of an arc. 5. An equation of the centre--as மந்தச்சா. 6. The annual parallax, of a planet. See கற்கிச்சா and மகரச்சா. W. p. 355. JYA. சாக்காடு, s. Mortality, death, மரணம்; [ex காடு, a verbal affix.] சாக்காட்ட--சாக்காக்க, inf. [prov.] To wait on the dying, affording aid, performing appropriate ceremonies, &c. சாக்குருவி--சாகுருவி, s. A night-bird, sometimes a screech owl, whose hoot is supposed to portend death. சாக்குறி, s. Omens or presages of death. சாச்சடங்கு, s. Funeral ceremonies performed within the first week, especially, cooking and taking congy on the third day, and rice on the eighth.--Note. In some places food is sent by the relatives for three days. சாசங்காரம், s. The completing of an equation. சாபலம், s. [in astron.] Equation to the centre for any given time. சாபறை--சாப்பறை, s. A kind of drum for funerals. சாபிள்ளை, s. A still-born child. (c.) சாமுகுர்த்தம், s. [in astrol.] The முகு ர்த்தம் time, when several of the planets are in unfavorable situations. சாமூஞ்சி, s. A dismal, ghastly countenance, a death-like look. சாமூஞ்சிபட, inf. To be ghastly, as the face of a sick person. சாமேளம், s. A funeral-drum; the mode of beating a drum for a funeral. சாவறுதி, s. The point of death, the last extremity. 2. [prov.] Slightness, want of force and vigour; [ex அறுதி.] சன்னியாசம்பண்ண, inf. To renounce social or secular life for the wandering life of the ascetic. 2. To abandon earthly associations, worldliness, secularity, &c. சமுசாரசன்னியாசம், s. Celibacy. See under சமுசாரம். 3) *

tṭṭu (p. 222) v. noun. Knock, tap, stroke, pat, rap, தட்டுகை. 2. Breaking, knocking, patting, தட்டல். 3. Scarcity, straits, extremity, குறை. 4. Drawing near, கிட்டுகை. 5. Warding off, averting, நீக்கல். 6. Evasion, prevarication, புரட்டு. 7. A dexterous performance or man&oe;uvre, உபாயம். 8. Stalk of grain, பயிர்த்தாள். 9. Striking against, collision, முட்டுதல். 1. Frustration, thwarting, விலக்கு. 11. Opposition, check, impediment, தடை. 12. Getting money by deception, swindling, பித்தலாட்டம். 13. (fig.) A cunning remark, a repartee, an insinuation, சூத்திரப்பேச்சு. 14. Patting, மெய்ப்பரிசத் திலொன்று. 15. Publishing by striking a gong, &c., தாளம்போடல்.--Note. In many of these meanings the word is used in cant. (c.) அவனுக்குநல்லதட்டு. He had a good profit. சாப்பாட்டுக்குஇப்போதுஅதிகதட்டு. Now a days, I am much straitened for food. ஒருதட்டுத்தட்டிவிட்டான். He has warded it off, acquitted himself well, given a gentle blow. ஒருதட்டுத்தட்டியிருக்கிறார். He has said something to frustrate the matter, or thrown in a word, &c. [prov.] தட்டிலும்வீச்சிலுங்காரியம்பார்க்க. To make a display and shift the expense on others. தட்டிலேவயிறுவளர்க்க. To support one's self at another's expense. தட்டுக்காரன், s. A rogue, a cunning fellow. 2. An evader, a prevaricator. தட்டுத்தட்ட, inf. To give a tap. 2. To evade. 3. To thwart or frustrate. 4. To act dexterously. தட்டுத்தடவல், v. noun. As தட்டல்த டவல், which see. தட்டாயிருக்க, inf. To be destitute, to be in straits. செலவுக்குத்தட்டாயிருக்கிறது. We are in want of the means of subsistence. தட்டுக்கொட்டு, v. noun. [prov.] Exterior show without accomplishing one's wish. 2. A bauble, gew-gaw. 3. Living by stratagem, &c. தட்டுத்தடக்கு, v. noun. Hesitation, impediment. தட்டுத்தடக்கில்லாமல்வாசிக்கிறான். He reads fluently. தட்டுத்தாவரம், s. [prov.] Resort, resource, refuge, புகலிடம். தட்டுப்பட, inf. To be hit, to be struck--commonly accidentally. 2. To be tapped or beaten as a drum, cymbal, &c. 3. To lack, to be wanting--as stores, money, rain, &c. 4. To be felt by contact. 5. To be stopped in progress, as a vehicle, a performer, &c., To be understood. அவன் என்கண்ணுக்குத்தட்டுப்படவில்லை. I have not seen him any where. இப்போதுதான்எனக்குத்தட்டுப்பட்டது. Now I understand it. தட்டுண்டுபோக, inf. To be beaten off, scattered. 2. To be all threshed out--as rape-seed. 3. To be thwarted, to fail, as an expected good. 4. To be upset, overturned. 5. To exchange commodities clandestinely, and fraudulently. தட்டுக்கெட, inf. To be greatly alarmed, to stand aghast. 2. To be in extremity, in destitution. 3. To suffer loss. தட்டுக்கெட்டுத்தடுமாறிப்போனான். He was greatly surprized. தட்டுக்கெட்டசமாசாரம், s. A complicated business. தட்டுக்கேடு, v. noun. Extremity, want, destitution. 2. Loss. 3. Perplexity, surprize. 4. Defeat, discomfiture, ruin. தட்டுமாறி, appel. noun. A swindler. 37)

milāntu (p. 354) கிறேன், மிலாந்தினேன், வேன், மிலாந்த, v. n. [prov.] To gaze, stare, look about--as persons looking for game; to look wild, or ghastly, as dying people, ஏற இறங்கப்பார்க்க. Compare ஏமிலாந்து. மிலாந்தி, appel. n. One who stares or gazes. 25)