apimāṉam (p. 17) s. High esteem, special estimation, நன்மானம். 2. Care, love, affection, நேசம். 3. Regard, respect, honor, (to others) கனம். 4. The sense or feeling of honor which leads one to abstain from mean or unworthy actions, magnanimity, greatness of mind, intrinsic dignity, nobility of soul, உயர்குணம். 5. Glorying in, களிப்பு. (உப. 294, 15.) Wils. p. 54. AB'HIMANA. அபிமானக்குறைச்சல்பண்ணல், v. noun. Dishonoring, disgracing a person. அபிமானபுத்திரன், s. A son adopted after the proper age, or otherwise disqualified. அபிமானமுள்ள சிநேகிதன், s. A familiar friend, one dearly beloved. அபிமானி, s. A very honorable person, கவனான். உப. 59.) அபிமானிக்க, inf. To honor, esteem highly, மெச்ச. 2. To regard, love, respect, கனம்பண்ண. 3. To prize, value, appreciate, take great care of, glory in, boast of, மதிக்க. உப. 124. சத. 55.) 16) *

āṉai (p. 44) s. An elephant, யானை. 2. (M. Dic.) The அத்தி tree, Ficus racemosa. ஆனைகட்டுந்தறி--ஆனையணைதறி, s. A post to tie an elephant. ஆனைக்கண், s. Round, black spots in fruits, when they are over-ripe, or spoiled. ஆனைக்கண்படுதல்--ஆனைக்கண் வி ழுதல், v. noun. The appearing of spots, or defects in fruits. பலாப்பழமானைக்கண்பட்டுப் போயிற்று. The jack fruit has got a defect or flaw. ஆனைக்கதுப்பு, s. The frontal sinus of the elephant, from which secretion exudes when the animal is in rut. ஆனைக்களிமுளையான், s. A plant, ஓர்பூடு. ஆனைக்கற்றலை, s. A fish, ஓர்மீன். ஆனைக்காயம்--ஆனைப்பெருங்கா யம், s. A kind of assaf&oe;tida given to elephants, &c. See பெருங்காயம். ஆனைக்கால், s. A disease--the elephantiasis or large leg, Cochin leg, வாதக்கால். 2. A big tube fixed on the walls or roofs, for rain-water to pass through, தண்ணீர்க்குழாய். (c.) ஆனைக்காவல், s. Watchers to defend a garden, a field, &c., against elephants. ஆனைக்கூடம், s. An elephant's stall, ஆனைகட்டுமிடம். ஆனைக்கொம்பு--ஆனைக்கோடு--ஆ னைத்தந்தம், s. An elephant's tusks. 2. Ivory. ஆனைக்கொம்பன், s. A kind of rice, ஓர்வகைநெல். 2. A species of plantain--as ஆனைவாழை. ஆனைக்கோடன்சுரை, s. A gourd whose fruit is compared to the elephant's tusks, and is used for a curry, the snake gourd, ஓர்வகைச்சுரை. [Trichosanthes anguina.] ஆனைசேனை, s. A great quantity, abundance, மிகுதி. ஆனைச்சப்பரம், s. A seat on an elephant--as அம்பாரி. ஆனைச்சிலந்தி, s. A kind of scabby disease. ஆனைச்சிரங்கு, s. A kind of itch in large blisters. ஆனைச்சீரகம், s. A plant, ஓர்பூடு. ஆனைச்செவியடி, s. A pricklyleaved plant, ஓர்பூண்டு. 2. The lower part of the elephant's ear. ஆனைத்தடிச்சல், s. A kind of creeping plant with acid juice--used in polishing brass, ஓர்படர்கொடி. ஆனைத்தடிப்பு, s. A plant, ஓர்பூடு. ஆனைத்திசை, s. [in astrology.] North, வடக்கு. ஆனைத்திப்பிலி, s. Pericarps of Pothos officinalis, ஓர்வகைத்திப்பிலி. ஆனைத்தோட்டி, s. An elephant's hook or goad. ஆனைநெருஞ்சில், s. A low plant, a kind of spreading thistle--pricklyfruited Pedalium murex, ஓர்வகைநெருஞ்சில். ஆனைப்படுவன், s. A kind of scabby disease--as the அக்கி. ஆனைப்படை, s. An army of elephants. ஆனைப்பந்தி, s. An elephant's stall. 2. A row of elephants. ஆனைப்பாகன், s. An elephanteer, or one who tames or guides elephants. ஆனைப்பிச்சான், s. A plant, ஓர் பூண்டு. ஆனைப்பேன், s. An insect that lives in the brinjall plant, கத்தரிச்செடியிலு ண்டாகுமோர்பூச்சி. ஆனைமஞ்சள், s. A plant, ஓர்பூடு. ஆனைமதம், s. An elephant's rut. ஆனைமத்தகம், s. An elephant's skull or part of the head, கும்பம். இ. A short letter, similar to I in English, ஓர்குற்றெழுத்து. 2. A demonstrative prefix, சுட்டெழுத்து--as இந்த, this. 3. A termination of the second person singular, முன்னிலையொருமைவிகுதி--as உண்டி, thou hast eaten. 4. An imperative second person singular, முன்னிலையேவலொருமைவிகுதி-as சொல்லுதி, say thou. 5. A feminine appellative termination, பெண்பால்விகுதி-as கூனி, a hump-backed woman. 6. A singular termination, common to the masc. and fem., உயர்திணையொருமைவிகுதி--as மானி, an honorable person--பாவி, a sinner. 7. A termination in the singular, common to each gender, இருதிணைமுக்கூற்றொருமைவிகுதி --as செவியிலி, a man, woman, or animal without ears. 8. An expletive inserted at pleasure, when the preceding word ends with any letter except ய், and the following word begins with ய், சாரியை--as காலியாது, from கால், foot and யாது, which. 9. A termination of some participles, வினையெச்சவிகு தி--as எண்ணி, சொல்லி, &c. 1. A prefix to ஆனைமயிர், s. The hair of an elephant's tail. ஆனைமயிர்க்காப்பு, s. Bracelets of the hair of elephants' tails. ஆனைமலை, s. The name of a mountain in the south near Madura. ஆனைமுகவன்--ஆனைமுகன், s. Ganesa, விநாயகன். 2. An Asoor, கசமுகா சுரன். (p.) ஆனைமுதுகு, s. An elephant's back. ஆனையடி, s. The footsteps of an elephant. ஆனையறுகு, s. A kind of grass, ஓரறுகு. ஆனையறையும்புள்--ஆனையிறாஞ்சி ப்புள்--அனையுண்குருகு, s. A fabulous bird --said to devour the elephant. ஆனையிலத்தி, s. Elephant's dung. ஆனையூர்தி, s. Indra whose vehicle is the elephant, இந்திரன். 2. Ian, ஐயன். (p.) ஆனையேற்றம், s. Learning and practising to ride on an elephant, யானை யேறிப்பழகுகை. ஆனைவணங்கி, s. A kind of plant whose flower is supposed to resemble the trunk of an elephant. It is also fancied to be a preservative against the attack of a wild elephant, which, it is said, will retire abashed at the sight of it, தேட்கொடுக்குப்பூண்டு. ஆனைவாழை, s. A species of plantain, ஓர்வகைவாழை. ஆனைவிழுங்குமீன், s. A large fish --said to devour the elephant, திமிங்கிலம். ஆனைவீரர், s. One of the eight assistants of kings, அரசரெண்வகைத்துணை வரிலோர்வகையார். 19)

iṭm (p. 45) s. Place, room, site, situation, location, spot, station, ஸ்தானம். 2. Ground, foundation, reason, &c., in argument, ஆதாரம். 3. House, one's own place, residence, வீடு. 4. Breadth, width, extension, அகலம். 5. Time, ability, opportunity, convenience, ஏது. 6. (p.) Greatness, பெருமை. 7. The left side, இடதுபக்கம். 8. The three persons in pronouns, மூவிடம்.-They are தன்மை, the first person--முன்னிலை, the second person--and படர்க்கை, the third person. 9. Wealth, riches, prosperity, செல்வம். 1. The air, ஆகாயம். 11. Expanse, spaciousness, விசாலம். இடம்படமெய்ஞ்ஞானங்கற்பினும். Though extensively taught in divine knowledge, (இடம். 11.) (நாலடி.) இடம்படவீடெடேல். Do not build too spacious a house. கேட்டவிடத்திலில்லையென்கிறான். On being asked, he said no. இடக்கை--இடங்கை--இடதுகை, s. The left-hand. இடங்காட்ட, inf. To indulge one, to humor, encourage, &c. இடங்காரம், s. The left hand of a double drum, the end of which is glued, முழவினிடப்புறம். இடங்குறுக--இடமிடைய, inf. To be confined, be narrow, close, to want room to pass, &c., இடம்நெருங்க. இடங்கெட்டபாவி, s. An utterly destitute person, a miserable wretch. இடங்கேடு, s. Poverty, தரித்திரம். இடங்கொடாமை, neg. v. noun. Non-concession, non-indulgence, obstinacy, முருட்டாட்டம். 2. An assumed indifference, &c. in one who has done wrong and conceals it, sang froid, பிடி கொடாமை. இடங்கொடுக்க, inf. To give place, yield, admit. 2. To allow, permit, suffer, grant liberty, permission. இடங்கொள்ள, inf. To take up room, இடம்பிடிக்க. 2. To be spacious, capacious, விசாலமாயிருக்க. இடங்கொள்பூதலம். The wide-spread earth. (நைட.) இடங்கோல, inf. To gain a footing, establish one's self in place. 2. To take preparatory measure, make interest with one, &c. 3. To make larger, wider--as in digging a well, a foundation, &c. இடசாரி--இடச்சுற்று, s. Turning, wheeling, &c. to the left--as in dancing, military tactics, horsemanship, &c. இடஞ்சுழி, s. A curl on the body to the left. இடந்தலைப்பாடு, s. One of the துறை in love poetry--the meeting of lovers in a place previously agreed upon. இடமயக்கம்--இடமலைவு, s. Ascribing things to unnatural places--as pearls to the mountain, gold to the sea, &c. திணைமயக்கு. இடமற்றபிள்ளை, s. A child without fortune. இடமானம், s. A spacious place. 2. An honorable place, (Old Dic.) இடமானமானவீடு, s. A spacious house. இடம்பாடு, s. Width, spaciousness, extensiveness, விசாலம். 2. Wealth, prosperity, greatness, affluence, செல்வம். இடம்பார்க்க, inf. To seek or find a place, a situation, an opportunity. இடம்புரி, s. A conch, a species of shell from which bangles, or handrings are cut, சங்கு. 2. A left hand shell, இடம்புரிச்சங்கு. 3. A species of medicinal plant forming a drug, ஓர்பூடு. 4. A rope twisted to the left, இடப்பக்க மாகமுறுக்கியகயிறு. இடவகை, s. A house, வீடு. (சது.) 2. Local affinity. இடவழு, s. [in grammar.] The wrong use of one person for another. இடவன், s. [prov.] The left ox in the yoke, இடம்பூண்டவெருது. 2. The fellow or mate in a yoke of oxen, கூட்டெ ருது. இடவாகுபெயர், s. A kind of metonymy-as the place for that which is in it, ஆகுபெயர்களிலொன்று. இடவோட்டம், s. The left-hand passage--spoken of the imaginary planets, இராகுகேது இடப்புறமோடல். 2. Every other three of the lunar mansions, being twelve in number. 66)

kīẕ (p. 113) adj. Inferior, base, mean, low, vulgar, degraded, disgraceful, dishonorable, கீழ்மையான. 2. Downward, lower; infernal, கீழான. 3. Eastern, eastward, easterly, கிழக்கு. கீழுதடு, s. The lower lip, அதரம். கீழுலகம்--கீழுலகு, s. The nether worlds, seven in number. (See உலகம்.) 2. Hell, நரகம். கீழோர், s. The mean, the vulgar, கீழ் மக்கள். 2. Out-cast, சண்டாளர். கீழோராயினுந்தாழவுரை. Speak submissively even to inferiors. கீழ்க்கண், s. A look from under the eye-lids, an ogling, indirect or sly look, a glance askance, கீழ்ப்பார்வை. 2. The lower part of the eye, the part below the pupil, கண்ணின்கீழ்ப்பக்கம். கீழ்க்குரல், s. A low tone of voice, அடிக் குரல். 2. [in singing.] Bass, மந்தவொலி. கீழ்சாதி--கீழ்ச்சாதி s. A low caste, தாழ்ந்தசாதி. 2. A person of low origin or obscure birth, கீழ்ப்பிறப்பு. கீழ்த்தரம், s. An inferior kind, degree or class; inferiority, தாழ்வானதரம். கீழ்த்தரக்காரன், s. An inferior a low person. கீழ்த்தொடை, s. The lower part of the thigh. கீழ்போகம், s. [prov.] Cultivation of edible roots. கீழ்ப்பயிர், s. Grain or herbage in the shade or overtopped by another plant; under-plants, அடிப்பயிர். கீழ்ப்பாடு, s. The lower side, கீழ்ப்பக் கம். 2. Subordination, inferiority, அடக் கம். (Little used.) கீழ்ப்பாறை, s. A subterranean cell or cavern, கீழறை. (Rott.) 2. An understratum of rock, கீழிருக்கும்பாறை. கீழ்ப்புறம், s. The lower side, the underside, கீழ்ப்பக்கம். 2. The leeward or the leaning side of a vessel, தாழ்ந்தபக்கம். கீழ்மகன், s. A person of low caste, a mean person, இழிந்தோன். 2. The planet saturn, சனி. கீழ்மக்கள், s. Inferiors, low-caste people, the base, the vulgar, the ignorant, இழிந்தோர். கீழ்மாரி--கீழ்வாரி, s. Rain or thunder in the distance, towards the horizon. கீழ்மாரிகொள்ளுகிறது. It thunders at a distance. கீழ்மாரிகொண்டுமுழங்க, inf. To thunder near the horizon. கீழ்வயிறு, s. The lower part of the belly, abdomen, அடிவயிறு. கீழ்க்கதுவாயளபெடை, s. [in prosody.] One of the eight அளபெடைத்தொடை, in which the first letter of every foot in a line, except the penultimate, is prolonged in sound. கீழ்க்கதுவாயியைபு, s. [in prosody.] A rhyme in which the last letter of every foot of a line, except the second, is the same ஒரியைபுத்தொடை. கீழ்க்கதுவாயெதுகை, s. [in prosody.] A rhyme or தொடை, in which the second letter, of every foot of a line, but the penultimate, is the same, ஓரெதுகைத்தொ டை. கீழ்க்கதுவாய், s. [in prosody.] Rhyming or தொடை in every foot but the penultimate; and in இயைபுத்தொடை, in every foot but the second, கதுவாய்த்தொ டையினொன்று. கீழ்க்கதுவாய்முரண், s. [in prosody.] A rhyme or தொடை, in which the first word in every foot of a line, except the penultimate, has different meanings, முரண் டொடை. கீழ்க்கதுவாய்மோனை, s. [in prosody.] A rhyme or தொடை in which the first letter of every foot of a line, but the penultimate, is the same, ஓர்மோனைத்தொடை. கீழ்மை, v. noun. Lowness, meanness, inferiority, baseness, இழிவு. 2. Submissiveness, humbleness, தாழ்மை. கீழண்டை, s. [vul.] East. கீழைத்தெரு, s. The eastern street. கீழைப்புறம், s. The eastern side, part. கீழ்ச்சீமை, s. the eastern country. கீழ்வாடை, s. The north-east wind. கீழ்விதேகம், s. The eastern Videha country--one of the nine divisions of the known continent. See விதேகம். கீழ்காய்நெல்லி, s. A medicinal plant, கீழாநெல்லி, Phillanthus niruri. கீழ்பால், s. The east, கிழக்கு. கீழ்பூமி, s. The lower or nether parts of the earth, பூமியின்கீழ்ப்புறம். 2. The nether worlds, கீழுலகம். கீழ்ப்பக்கம், s. The east side. 2. The underside. கீழ்வாயிலக்கம், s. Fractional parts or denominations. 2. [modern usage.] Denominator of a fraction--opposed to மேல் வாயிலக்கம், the numerator. கீழ்வாய், s. The chin, மோவாய், சிவு கம். 2. arithmetic.] Vulgar fractions, fractional parts; sometimes fractional denominations, கீழ்வாயிலக்கம். 3. (local) Pudendum muliebre; posteriors, கீழ்த்தா னம். 43)

kulam (p. 127) s. [in poet. குலன்.] Tribe, family, lineage, race; caste, nation, people, சாதி. 2. Herd, flock, shoal, assemblage, collection, கூட்டம். 3. Kind, class, species, sort, genus, இனம். 4. House, abode, மனை. 5. Royal palace, அரமனை. Wils. p. 233. KULA. 6. Family, rank, respectability or eminence of descent, உயர்குலம். 7. (Rott.) An inhabited country, குடி. 8. (பிங்.) The twentyseventh lunar asterism, or nacshatra; also, the time the moon accupies in traversing the nacshatra, இரேவதி. குரங்கானாலுங்குலத்திலெடு. Though an ape, let a wife be from one's own family. குலங்குப்பையிலே பணம்பந்தியிலே. Rank or caste is on the dung-hill, while wealth sits in state; i. e. the wealthy are honored. கோடாலிக்காம்பு குலத்துக்கீனம். The axehandle brings ruin to its race (by assisting to cut down trees)--spoken of a person who brings disgrace and ruin to his family. குலகன்மம், s. Customs attaching to a family, through successive generations, குலாசாரம். Wils. p. 233. KULAKARMMA. குலகாயம், s. The rules or regulations of caste, குலவொழுக்கம். இதுனக்குக்குலகாயமாயிருக்கிறது. This is the custom of your family or tribe. குலகூடஸ்தன், s. The first ancestor of a race or lineage. குலக்கொடி--குலஸ்திரீ--குலபத்தினி --குலாங்கனை, s. The lawful wife. 2. A woman reputed for chastity. 3. A woman of good family and caste, and of repute for chastity. குலக்கொழுந்து, s. A rare son, the sprout or hope of the family. குலவிளக்கு, s. A light to the family or caste-spoken of a chaste matron. குலங்கெட்டவன், s. One who has lost his caste; an object, low-caste fellow. குலசிரேட்டன்--குலஸ்தன்--குலத்தன்-குலமான், s. One born of a good family. குலட்சயம், s. The ruin or decay of a family or tribe. wills. p. 233. KULAKSHAYA. குலதருமம், s. The customs, duties, offices, &c., peculiar to, or proper for, a caste, &c. Wils. 233. KULAD'HARMMA. குலதிலகம்--குலதிலதம், s. One who is an honor to his family; the respectable head of a family. 2. Very pure lineage; eminence of caste. Wils. p. 233. KULATILAKA. குலதம்பிரான்--குலகுரு, s. A family guru, the guru of a race or tribe. குலதெய்வம், s. The family, tutelary deity. 2. The deity of the tribe. குலத்துக்குத்தக்ககுணம், s. Disposition, habits, or propensities peculiar to a caste. குலத்துக்குத்தக்கநடை, s. Behaviour suitable to one's caste. குலந்தெரிக்க, inf. To dwell on another's parentage--commonly in ridicule. குலபதி, s. The head of a caste or tribe. Wils. p. 233. KULAPATI. குலப்பகை, s. Natural antagonism between different species--as between cats and dogs. 2. In-bred malice, hatred, &c., between tribes, perpetuated from generation to generation. குலப்பழி, s. Offence or malice, perpetuated from generation to generation. குலப்பழுது--குலவடு, s. Stigma on a family. 2. Meanness of caste. குலப்பரத்தை, s. A courtezan by birth, or ancestry. 2. A courtezan, not common but kept by one man; a kept mistress. குலமகள்--குலப்பெண், s. THe lawful wife. 2. A woman of good caste, reputed for chastity. குலமக்கட்கழகுதன்கொழுநனைப்பேணுதல். It is becoming in a lawful and virtuous wife to cherish and honor her husband. குலமகன், s. A man of respectable caste. 2. A legitimate son. குலமங்குதல், v. noun. Being reduced in respectability, circumstances, &c. குலமணி, s. A genuine gem; (fig.) one of an illustrious birth. குலமிலான்--குலவீனன், s. A man of low caste. குலமுறைகிளத்த--குலஞ்செப்ப, inf. To give the genealogy of a family. குலங்கூற--குலம்பேச, inf. To twit one of low parentage. 2. To boast or talk of one's own or another's high birth. குலம்புகுந்தவன், s. One who has mingled with persons of a strange caste, a term of reproach. குலம்பெயர, inf. [prov.] To be changed for the better or worse--as a tree by transplanting; to improve or degenerate. குலவித்தை, s. The arts, duties, or employments peculiar to a family or caste. குலவிருது, s. The standard or banner peculiar to a family. 2. A peculiarity or propensity in an individual, common to his family. குலாசாரம், s. The custom, usage, duties, rites, &c., of a caste or tribe. Wils. p. 234. KULACHARA. குலாசாரங்காட்டுகிறான். He betrays his family or caste propensities. குலாசாரியன், s. The family priest-as குலகுரு. Wils. p. 234. KULACHARYYA. குலாதிக்கன், s. One of high caste or family, குலசிரேட்டன். குலாபிமானம், s. Family pride, pride of birth. 2. Respectability of caste, family, &c., சாதிமானம். Wils. p. 234. KULAB'HIMANA. குலிஞன்--குலிஞ்சன், s. A person of a high family, of honorable descent, &c., குலமுள்ளோன். குலீனன், s. One of a high family, &c. Wils. p. 234. KULEENA. குலோத்துங்கன், s. The respectable chief of a family. 2. The name of an illustrious prince of the Chola dynasty. குலடன், s. An adopted son, a foster child, சுவீகாரபுத்திரன். Wils. p. 233. KULAT'A. குலகிரி--குலபர்வதம்--குலாசலம், s. The eight mountains in Jambu Dwipa, (See கிரி.) 2. Seven mountain which are supposed to be in each of the seven Dwipas. 3. The circular mountains which are fancied to surround the annular seas respectively, together with the one which sorrounds the Pushkara Dwipa. (காந்.) நற்குலம், s. A good caste or tribe. 2. An excellent kind. இதுநற்குலதீவிதிராட்சச்செடி. This is a very choice vine. இவன்நற்குலத்தான்--நற்குலத்தோன். He is a man of a high caste, or family. 20)

koṇṭai (p. 146) s. Hair tied behind or on one side, மயிர்முடி. (See பால்.) 2. The corner pin of a door for a hinge. (See குடுமி.) 3. The crest of some birds, பறவைச்சூட்டு. 4. A knob, a round top--as the head of a nail, style, &c., ஆணிமுதலியவற்றின்தலை. --Note. அம்மைக்கொண்டை, அள்ளுகொண்டை, உ ச்சிக்கொண்டை, ஒழுகுகொண்டை, கன்னக்கொண் டை, கீல்க்கொண்டை, சுருட்கொண்டை, சொருகு கொண்டை, are different kinds of tufts of hair tied on the head. உன்கொண்டைகொலைய. Mayest thou be deprived of thy husband. A curse. கொண்டைகட்ட--கொண்டைமுடிக்ககொண்டைபோட, inf. To tie the hair knot. கொண்டைக்காரன், s. One who wears a knot of hair, மயிர்முடியுள்ளோன். 2. [local.] An honorable person--as distinguished by a knot for hair, மேன் டையுடையவன். 3. [in cant.] A proud person, செருக்கன். கொண்டைகட்டி, s. One of a class of வேளாளர். கொண்டைகுலைக்க--கொண்டையவிழ் க்க, inf. To untie or loose the hair knot. கொண்டைக்கரிச்சான், s. A species of the கரிச்சான் bird. கொண்டைக்கிளாறு--கொண்டைச்சி, s. [prov.] A crested kind of bird--as கொண்டலாத்தி. கொண்டைக்குச்சு--கொண்டையூசி, s. A hair-pin. See குச்சு. கொண்டைச்சுத்தியல், s. [prov. கொண் டைச்சுத்தி.] A goldsmith's or brazier's hammer, round-faced, ஓர்கருவி. கொண்டைதிருகி, s. The hole in the sill into which the corner pin of a door is fitted. கொண்டைத்துலா, s. A crest-like projection at the end of a well-sweep to keep the rope, &c., from slipping off. கொண்டைமுசு, s. [vul. கொண்டைமு சுறு.] A kind of monkey, ஓர்குரங்கு. கொண்டையன், s. [prov.] A crested species of kite, ஓர்பருந்து. கொண்டையாணி, s. A nail with a head. கொண்டைலாத்தி, s. As கொண்ட லாத்தி. 55)

cangkai (p. 156) s. Doubt, hesitation, uncertainty, suspicion, ஐயம். 2. Fear, terror, apprehension, அச்சம். W. p. 825. SANKA. 3. Probability, likelihood--as கிரகணசங்கை. 4. Measure, estimate, reckoning, அளவு. 5. [prov.] Honor, esteem, reverence, கனம். (Sa. Sankhya.) 6. (loc.) Custom, usage, வழ க்கம். (c.) 7. (M. Dic.) Dried ginger, சுக்கு. அதற்குச்சங்கையில்லை. There is no doubt of it. அவன் ஆளும் சங்கையுமாய்விட்டான். He is mighty and venerable. சங்கைநிவர்த்தி, s. Removal of doubt. சங்கைதெளிய, inf. To remove--as doubts. (p.) சங்கிக்க, inf. v. n. To doubt, hesitate, ஐயப்பட. 2. To fear, dread, அஞ்ச. 3. v. a. [prov.] To honor, esteem, reverence, மதிக்க. 4. (Rott.) To inquire into a thing, விசாரிக்க. சங்கைகெட, inf. To be disgraced, to lose reputation. சங்கைக்கேடு--சங்கையீனம், s. Disgrace, dishonor. சங்கைத்தாழ்ச்சி, s. [prov.] A bad reputation, disrepute. சங்கைவான்--சங்கைமான், s. A respectable man. (c.) சங்கைபோந்தவர், s. An honorable man. (p.) சங்கையில்லாமை, s. (neg.) Destitution of honor. 2. (p.) Immensity, infinity, incalculableness, ஏராளம். மாறாதசங்கை, s. Inviolable custom or practice. (Rott.) 35) *

cccu (p. 157) s. A bird's beak, பறவைமூக்கு, (a change of சஞ்சு). 2. A kind of aquatic plant, நீர்ச்சுண்டி. (சது.) 3. [loc.] Bustle, confusion, சந்தடி. 4. (Rott.) Littleness, smallness, கொஞ்சம். 5. [prov.] Inferior tobacco leaves, those lowest on the stalk, கெட்டபுகையிலை. சச்சிலகப்பட்டுமொச்சைநாறவோ. It does not become a person to interfere in dishonorable affairs. சச்சாய்க்கிடக்க, inf. To be in confusion. (c.) சச்சாயிருக்க, inf. To be thronged. 2. [prov.] To be inferior--as bad tobacco. 2)

caṉ (p. 173) adj. (a Sa. prefix.) [from Sat. good, excellent, virtuous, &c.] See சற். சன்மார்க்கம், s. Good conduct, good behavior, morality, virtue, நன்னெறி. W. p. 891. SANMARGA. (c.) 2. The religious course of the ஞானி or the fourth order of the Saiva system. சன்மானம், s. Honor, respect, homage, civilities, complaisance, உபசாரம். W. p. 891. SANMANA. 2. (R.) An honorary present, வெகுமானம். 71) *

campaṉṉaṉ (p. 164) s. Completeness, perfectness, accomplishment, நிறைவு. 2. Prosperity, happiness, பாக்கியம். 3. Being endued with, possessed of, abounding in, உடமைச்சிறப்பு. W. p. 92. SAMPANNA. சம்பன்னகரணி, s. A medicament that effaces scars, &c., இரணந்தீர்க்குமருந்து; [ex கரணி, maker.] சம்பன்னகிரகஸ்தன், s. [com. சம்பன் னகிரேஸ்தன்.] A splendid rogue--as இரா சதிருடன். சம்பன்னகிரேஸ்தன்வருகிறான் செம்பையெடுத் துள்ளேவை. The honorable man is coming, secure the brass cup. (c.) சம்பன்னன், s. [fem. சம்பன்னி.] One perfect in knowledge, good qualities, &c. --as சகலகுணசம்பன்னன், சத்தியசம்பன்னன், திரவியசம்பன்னன், see these. 22)

cḷukku (p. 173) s. Foppery, finery, gayety, --as பிலுக்கு, டம்பம். 2. Pride, vanity, presumption, செருக்கு. (c.) சளுக்கன்--சளுக்குக்காரன், s. A foppish, proud person. சளுக்காய்த்திரிய, inf. To stroll about, to assume airs. சளுக்கி, s. (fem.) A vain woman, குலுக்கி. (R.) சளுக்குப்பண்ண, inf. To be foppish, assuming. 2. To behave meanly, to act dishonorably. 33)

cāṇ (p. 174) s. A span of twelve fingers' breadth, or form the end of the thumb to the end of the little finger extended, ஓரளவு. (c.) சாண்கும்பி--சாண்வயிறு, s. The abdomen a span long. சாண்வயிற்றுக்குப்பாடுபட, inf. To labor for the cravings of the belly a span long. சாண்வயிறுவளர்க்க, inf. To get a mere livelihood, (lit.) to nourish a span of belly. சாண்சீலை, s. [loc.] The fore-lap, the cloth covering the privy parts. சாணளப்பான்--சாணளந்தான்பூச்சி, s. A kind of insect that moves forward by its head and tail, measuring its length at every movement. சாணேற முழஞ்சறுக்க. To climb a span up and slide a cubit down--spoken of slight advance, profit, &c., followed by great decrease. சாணோவயிறு சரீரமெல்லாம்வயிறோ. Is his belly a span long, or is he all belly-spoken of one who supports himself dishonorably. எறும்புந்தன்கையாலெண்சாண். The ant measures eight of its own spans, i. e., no one is to be despised for his low condition or estate. 93)

cāmpāṉ (p. 177) s. [prov. fem. சாம்பச்சி-சாம் பாத்தி.] Pariahs, the caste respectfully. பறை யன். 2. The honorary appellation of a Pariah; [ex சாம்பு, drum.] (c.) சாம்பாந்தனம், s. State of a Pariah. பெற்றான்சாம்பான், s. A Pariah who was one of the sixty-three devotees of Siva, அறுபத்துமூவரிலொருவன். 60) *

cirī (p. 185) s. Lukshmi, the goddess of fortune, &c., இலக்குமி. 2. A prefix to the names of deities, great persons, &c., meaning divine, sacred, illustrious; or Sir, the honorable, மேன்மைக்குறிப்பு. See சீறி and சீ. 67) *

cukam (p. 192) s. Health, welfare, சௌக்கியம். 2. Convalescence, recovery, ஆரோக்கியம். (c.) 3. Ease, relief from pain, trouble, &c., வாழ்வு. 4. Happiness, pleasure, delight, enjoyment, felicity, safety, இன்பம். 5. Virtue, merit, benefit to men or animals, தருமம். W. p. 927. SUKHA. 6. Salubrity, wholesomeness, comfort; that which is good or pleasing, நன்மை. 7. Practicability, facility in attainment. வருத்தமின்மை. 8. Safety, பத்திரம். 9. One of the positions of the yogi. See சுகாதனம். 1. A parrot, கிளி. 11. [a contraction of சூசுகம்.] The orifice of a teat, nipple, முலைக்கண். சு அவனுக்கு மெனக்குஞ் சுகப்படவில்லை. We are not on good terms. [prov.] சுகமாயிரு. I wish you health. சுகமேபோகலாம். You may walk in and see. சுகக்காரன், s. A whoremonger. (R.) சுகங்காட்ட, inf. To present appearances of convalescence. 2. To indulge or humor one, to allure, give one a taste of enjoyments. சுகங்காண, inf. To recover from sickness, in whole or in part, to be convalescent. சுகங்கொடுக்க, inf. To give health, as God in his providence by medicine, &c. சுகசரீரம், s. A healthy constitution in which the three humours are in equilibrium. சுகசரீரி--சுகசீவி, s. A healthy person. சுகசன்னி, s. A fit of apoplexy or tetanus, from unseasonable intercourse. See சன்னி. சுகசெல்வம், s. Health and prosperity, luxury. சுகசெல்வி, s. [mas. சுகசெல்வன்.] A female enjoying the pleasures and luxuries of life. சுகசெய்தி, s. Welfare, state of health, &c., as inquired after. சுகஞ்சுகம், [an auspicious phrase.] Health! health! spoken by a woman in pouring the last water to wash or bathe her child, and sometimes by adults after bathing, &c, மங்கலமொழி. சுகதுக்கம், s. Comforts and troubles, joys and sorrows, as attendant on the present life, or as awarded by the Deity for the actions of former births. சுகதுக்கஞ்சுழல்சக்கரம். Joys and sorrows are a turning wheel. சுகதுக்கி, s. One subject to joy and sorrow, a soul subject to births. (p.) சுகத்தாழ்வு, s. v. noun. Illness, want of sound health. சுகத்துக்குப்போக, inf. To remove one's self to a suitable locality, for enjoying health, to go to a sanitarium. (c.) சுகமாய்ப்போக, inf. To enter any place without molestation, obstruction, &c. 2. To be recovered from any disease. சுகபேதி--சுகவிரேசனம், s. A mild purgative, aperient, laxative, deobstruent. (c.) சுகபோகம், s. Sensual or luxurious enjoyments; sensual delight. சுகபோகி, s. A sensualist, an epicure. சுகபோசனம், s. Wholesome food. சுகப்பட, inf. To recover from disease, to be convalescent. 2. To be convenient, to suit, to be comfortable. சுகப்பேறு, s. [prov.] Safe child-birth after the full period of gestation. சுகவாசி, s. One living comfortably without toil. 2. Fixed or permanent inhabitant. சுகவாசிக்குடிகள், s. See under குடிகள். சுகவார்த்தை, s. A good account of one's health. சுகவாசித்தீர்வை, s. Tribute or tax paid to land-lords. சுகவாசிவாரம், s. The share of produce accruing to the cultivator of the soil. சுகவாழ்க்கை--சுகவாழ்வு, s. Health and prosperity. சுகவிருத்தி, s. Welfare. 2. Intelligence of one's welfare. சுகவீனம், s. Illness, ill-health. 2. Trouble. சுகாதனம்--சுகாசனம், s. An honorable, or a comfortable seat, நல்லாசனம். 2. The fixing of an idol in its place with due ceremony, விக்கிரகஸ்தாபகம். 3. The last division of the third அங்கயோகம், or posture of the silent devotee, for which there is no prescribed form, the person being left to his own choice, அங்கயோகத் தொன்று. 4. Seating one's self properly, இயல்பாகவிருக்கை; [ex ஆதனம்.] (p.) சுகாசுகம், s. Joys and sorrows. See சுகதுக்கம். சுகாதிசயம், s. News of another's welfare. சுகாதீதம், s. The height of enjoyment. 2. Anticipation of eternal happiness; [ex அதீதம்.] சுகானுபவம், s. Anticipation or consciousness of delight, enjoyment, felicity, &c., [ex அனுபவம்.] 15)