mūḷi (p. 361) s. A person defective in any part or member, உறுப்புக்குறை. 2. Anything split or broken, பின்னமானது. 3. (fig.) One who wears no jewels in the ear. மூளிக்காதுடனேவந்தாள்..... She came with naked ears. மூளிக்காதன், s. An earless person. 2. (fig.) A மூளி man, as 3. மூளிக்காதுள்ள. Earless. மூளிக்குடம், s. A pitcher broken at the mouth. மூளிநாய், s. A dog with cropped ears. மூளிமுக்காடு, s. A female's hood covering only the head, distinguished from முக்காடு. மூளியுதடு, s. A hare-lip, &c. See உதடு. மூளியோடு, s. A chipped tile. 79)

mūḷu (p. 361) மூள், கிறேன், மூண்டேன், வேன், மூள, v. n. To kindle, to catch fire, நெ ருப்புப்பற்ற. (c.) எசமானுக்குவேலைக்காரன்மேற்கோபமூண்டது..... The master's wrath was kindled against his servant. அதைமூளவை. Set it on fire. மூளல்--மூளுதல், v. noun. Kindling as fire, anger, &c. 80)

mūḷai (p. 361) s. Brains, marrow, medullary substance as a constituent part of the body. See தாது. (c.) மூளைசிதறஅடிக்க, inf. To dash out another's brains. மூளைவறண்டவன், appel. n. An eccentric man, (lit.) one whose brains have become dry. 81)