uccāṭaṉam (p. 59) s. Expelling a demon from a person or place, exorcism--one of the eight magical arts, அகற்றுகை. 2. Exciting a demon to injure or destroy some one by magical incantations, uprooting, பேய்முதலியவைகளையேவுகை. (See கருமம்.) Wils. p. 137. UCHCHADANA. 3. The science which treats of exorcism, கலைஞானமறுபத்து நான்கினொன்று. 56)

uḷṟu (p. 67) கிறேன், உளறினேன், வேன், உளற. v. n. To clamor without sense, bawl, utter unmeaning vociferations, குழற. 2. To cry out through alarm, பயத்தினாற்றடு மாறிப்பேச. 3. To be confused through fear and to speak incoherently, indistinctly, or inconsistently, to give confused evidence, வீணாயுளற. 4. To utter incoherent sounds--as a person dreaming, கனாக்கண்டு பிதற்ற. உளறுதல், s. A great noise, பே ரொலி. உளறுபடி, s. Incoherence in speaking, குழறுகை. 2. Confusion in business, கலக்கம். 38)

uyrttu (p. 63) கிறேன், உயர்த்தினேன், வேன், உயர்த்த, v. a. To lift up, elevate, raise higher--as a wall in building, a heap, &c., உயரச்செய்ய. 2. To raise (the price), increase (expenditure), அதிகப்படுத்த. 3. To promote to higher office, to make great, to exalt, ennoble, dignify, aggrandize, மேலாக்க. 4. To extol, magnify, praise, கனப்படுத்த. 5. To receive one with honors, show respect, treat in a dignified manner, உபசரிக்க. 6. To raise the voice in singing, speaking, &c., to lift up the heart, affections, thoughts, &c., எழுப்ப. 7. To raise an arm, a leg, a weapon, &c., to raise the head above water, raise the head when in a lying posture, மேலெடுக்க. 8. To improve one's character, improve one's dignity, moral worth, raise one's self to a higher degree in preparation for a future state, ஒழுக்கத்தினாலுயர்த்த. 9. To assume, elevate one's self, make much of one's powers, பெருமைப்படுத்த.--Note. Instances of உயர்த் தல், in the past are found in verse, but in the present and future it seems to be seldom or never found. நரகந்தன்படத்தையுயர்த்திக்காட்டும். The cobra raises its hood and exhibits it. சேவலையுயரியதேவநாயகன். The leader of the gods (skanda) who has exalted the cock as his banner. வலனுயர்த்தவண்ணலஞ்சேல். The lofty carp banner which has exalted victory to view. (நைடதம்.) உயர்த்திப்பேச, inf. To dignify, speak of one with high respect. உயர்த்தியாய்க்கேட்க, inf. To bid high in an auction, &c. 16)

uttēcam (p. 61) s. Intention, object, motive, design, நோக்கம். 2. A guess, conjecture, rough estimation, a general calculation, மதிப்பு. 3. Statement or declaration of the subject (the name merely) to be discussed--one of the three divisions of போ தரப்பிரகாரம், போதப்பிரகாரமூன்றினொன்று. Wils. p. 149. UDDESHA. அவனையுத்தேசித்து. For his sake. உத்தேசமாகச்சொல்ல, inf. To give a guess, a rough estimate, &c. உத்தேசம்பார்க்க, inf. To make an estimate. 18)

ulaiyiṟpiṇntiṉṉi (p. 66) s. One of the one-hundred-and-twenty kinds of ore, மாமிசபேதி. 33)

īṉāym (p. 58) s. Ignominy, contumely, நிந்தை. 41)

ucciṭṭam (p. 59) --உச்சிஷ்டம், s. Refuse of food, regarded as impure, எச்சில். Wils. p. 138. UCHCHISHDA. உச்சிட்டசாங்கரியம், s. Eating or drinking from the same vessel in common, ஒரேபாத்திரத்திற்பலர்கூடியுண்கை. 60)

uẕu (p. 67) கிறேன், தேன், வேன், உழ, v. a. To plough, ஏருழ. 2. [with the impersonal terminations.] To root up--as pigs, நிலத்தைக்கிளைக்க. பன்றிநிலத்தையெல்லாமுழுதுபோட்டது. The hogs have ploughed up all the field. உழக்கோல், s. A goad used to drive oxen when ploughing. உழத்தி, s. (plu. உழத்தியர்.) A female of the ploughman caste. See உழவர். உழத்திப்பாட்டு, s. A kind of poem. See பள்ளு. உழுதகாடு, s. A ploughed highland. உழுதநிலம், s. Ploughed land. உழுதுண்போர், s. Those who cultivate fields belonging to others and subsist upon a share of the produce. 2. The fourth or Vellale caste, வேளாளர். உழுதுண்டுவாழ்வாரேவாழ்வார்மற்றெல்லாந்தொ ழுதுண்டுபின்செல்பவர். Those who till the ground enjoy plenty and happiness, the rest being followers and servants of the great depend on their assistance. (குறள்.) தொழுதூண்சுவையிலுழுதூணினிது. To cultivate ground and live by it is more satisfactory than to procure maintenance from others by serving them. உழுதுபுழுதியாக்க, inf. To plough and harrow, to waste. உழுபடை, s. A plough, கலப்பை; [ex படை, implements.] உழுவளைப்பு, s. The turnings in ploughing, தொழுப்பு. உழவு, v. noun. Ploughing, உழு கை. 2. (fig.) (p.) Agriculture, husbandry, tillage, பயிர்செய்யுந்தொழில். உழவின்மிகுத்தஊதியமில்லை. There is no occupation which yields greater profit than agriculture. உழவடைக்க, inf. To make over to another a piece of land for purposes of cultivation. உழவர்--உழவோர், s. Ploughmen, cultivators, agriculturists, husbandmen, inhabitants of agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். 2. The fourth or Vellale caste, வேளாளர். 3. (p.) [ex உழப்பு.] Warriors, heroes, படைவீரர். உழவிடை, s. Cessation from ploughing. உழவீரம், s. Condition of the ground when it is sufficiently moist to be ploughed. உழவுகட்ட, inf. [prov.] To take the lead--as the first of several teams in ploughing, to mark the course, &c., முதற்சால்போக. உழவுகட்டி, s. Clods in a ploughed field, உழும்பொழுதுபெயருமண்கட்டி. உழவுகாலம், s. Ploughing season. உழவுகுண்டை--உழவுமாடு--உழ வெருது. Oxen trained to the plough. உழவுகோல், s. A ploughman's rod or staff, an ox goad, தாற்றுக்கோல். 2. A horse whip, குதிரைச்சம்மட்டி. உழவுகோல்கொண்டூர்ந்தனன். He drove (the horse) with a whip. உழவுசால், s. A furrow, படைச் சால். உழவுசெய்ய, inf. To plough, practise agriculture, உழ. உழவுத்தொழில், s. Ploughing, tillage, husbandry, பயிர்செய்யுந்தொழில். உழவுபொறுத்தமாடு, s. A powerful, well trained ox that works easily. உழவுமழை, s. Rain that falls in the ploughing and sowing season. உழுகை, v. noun. Ploughing, agriculture. உழுநர், s. Ploughmen, உழவர். 23)

uḷuvai (p. 67) s. A fish, water-fish, white caboose, ஓர்மீன், Ophicephales punctalus. (Rott.) 47)

utṟu (p. 60) கிறேன், உதறினேன், வேன், உதற, v. a. To shake off, throw off by shaking, to shake a thing, especially a cloth; to shake the feet, hands, &c.; to shake itself --as an animal; to shake the head--as a dog having something in its mouth, உதறிப் போட. 2. To shake or thrust off a person, animal or thing that adheres to one; to extricate one's self from another in wrestling by shaking, pushing, &c., விதிர்க்க. 3. To shake off a business, affairs, office, &c., தள்ளிவிட. 4. To snatch or wrest one's self from the grasp of another. (See திமிற.) 5. (fig.) To renounce friends and social life for the desert--as an ascetic, நீக்க. 6. To strike--as the hands, feet, &c. through pain, grief, fear, anger, &c., துக்கமுதலியவற் றாற்கைவிதிர்க்க. 7. v. n. To shake with ague, fever, palsy, &c., நடுங்க. உதறிக்கொண்டுபோகிறான். He is refractory. இனஞ்சனம்யாவையுமுதறிவிட்டுப்போனான். He has utterly renounced his relations and friends--as a devotee, or to form other connections. என்வார்த்தையையுதறிவிடாதே. Do not reject what I say. உதறிமுறிப்பான், s. The விஷ்ணு காந்தை plant, Spharanthus Indicus. உதறுகாலி, s. A cow that kicks, or twitches away its leg and will not be milked, உதறுகாற்பசு. 2. A woman that shakes her feet in walking, உதறுகாற் பெண்--such a woman is supposed to bring evil upon her children and household. உள்ளதையுங்கெடுத்தாளுதறுகாலிவந்து. When this woman who shakes her feet in walking joined the family she destroyed all its wealth. கையையுதற, inf. To shake the hands when under the influence of strong emotion, especially grief. 4) *