aṭu (p. 8) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. [used with the accusative.] To approach, approximate, come in contact with, கிட்ட. 2. To be near, close, adjacent, proximate, to propinquate, சேர. 3. To adhere, unite with, apply for protection, சார. 4. v. n. (with dative.) To belong, pertain, relate to, be fit for, suitable to, deserving of, conformable to, becoming, உரித்தாக. 5. To happen, occur, சம்பவிக்க. எனக்கடுத்தவர்கள், The people associated with or belonging to me, out own people, kindred. அவள் இவனுக்கடுத்தபெண். She is a suitable woman for him. ஒரு சொல்லிரண்டுமூன்று நான்கெல்லை முறைய டுக்கும். The same word will be repeated twice, thrice, or four times. (Nun.) அடாதது, appel. n. That which is improper, unfit. அவனுன் வீட்டிலே வால் அடாது. It is bad for you to have him come to your house. அடாநிந்தை, s. Injustice, unfounded reproach. அடுகிடை--அடுகிடைபடுகிடை, v. noun. [prov.] Lying down at a person's house determined not to leave till the thing asked is obtained, எழும்பாக்கிடை. அடுக்க, inf. [used adv.] Near, near at hand. அடுத்தடுத்துச்சொல்ல, inf. To reiterate. அடுத்ததண்டனை, s. Deserved punishment. அடுத்ததின்றன்மையான்மாவாகும். The associations of the soul determine its character. (In வீராகமம்.) அடுத்தவீடு, s. The next house. அடுத்தார், s. Adherents, relations, சேர்ந்தார். அடுத்தாற்போலே. Very high, next to, near. அடுத்திருந்து கழுத்தறுக்க, inf. To kill one by treachery. அடுத்துவர, inf. To follow closely, come immediately after, in time or place, நெருங்கிவர. 9)

antirvcṉm (p. 15) s. Betel-nut, கொட் டைப்பாக்கு. (M. Dic.) 8)

apākkiyam (p. 16) s. [priv. அ.] Unfortunateness, wretchedness, நிர்ப்பாக்கியம். Wils. p. 52. AB'HAGYA. அபாக்கியன், s. An unhappy man. 24) *

amṇm (p. 19) s. Twenty thousand betelnuts, இருபதினாயிரம்பாக்கு. See அவணம்.-Note. In poetry it is used for அம்மணம், nakedness. பதினாயிரங்கொடடைப்பாக்காயிருந்தனள் பைந்தொ டியே. In this the number பதினாயிரங்கொட் டைப்பாக்கு is the same as அரையமணம், half naked, and so the verse is ambiguous and may mean, she was naked. 9)

alku (p. 27) s. The blade of a weapon or instrument, the top or head of an arrow, ஆயுதத்தினலகு. 2. Weapon, arms in general, ஆயுதப்பொது. 3. Glow worm, மின் மினி. 4. A bird's beak, பறவைமூக்கு. 5. An ear of rice or other grain, பயிர்க்கதிர். 6. Number, calculation, எண். 7. Poetic numbers of feet or syllables, செய்யுளலகு. 8. Cowries, small shells used as signs of numbers in reckoning, பலகறை. 9. Seeds of மகிழ் tree, மகிழம்விதை, Mimusops elengi, L. 1. Grains of paddy, நென்மணி. 11. A broom, a besom, துடைப்பம். (p.) 12. (c.) The mandibles, jaws, கொடிறு. 13. [prov.] Breadth, extension, விசாலம். 14. A weaver's stay or staff to adjust a warp, நெசவுநூற் பாவினலகு. அரணை அலகுதிறக்கிறதில்லை. The eft does not bite, (lit.) does not open its jaws. அலகிட, inf. To reckon, compute, number, கணக்குப்பார்க்க. 2. To measure verse, scan, செய்யுட்கோசையூட்டும்பொருட்ட லகிட. 3. To sweep the sacred precincts of a temple as one of the duties of the சரிதைக்காரன், or religionist of the lowest degree in the Siva system, கோயிலலகிட. அலகுகட்ட, inf. To bind (charm) the mouth of a serpent, a dog, &c. 2. To charm a weapon to prevent its cutting, &c. 3. To settle an account. அலகுகழிக்க, inf. To subtract or deduct a number in reckoning with kernels, seeds, &c. அலகுகிட்டுகை, v. noun. Having the lock-jaw. அலகுகூடை, s. A basket made of twigs closely twisted together, used to draw water. அலகுநிலை, s. The result of a reckoning, as the sum in addition, product in multiplication, &c. அலகுநிறுத்தல், v. noun. Placing a sword upright. This is a ceremony performed in the pagoda of துரோபதை, before the festival in honor to her is commenced. A sword is set up--the point downwards-- on the side of a vessel filled with water, and if it does not move, they think that the ceremony will be attended with success. This is also done in private houses. அலகுபருப்பு, s. A kind of pea. அலகுபனை, s. The long, flat leaved palmyra, Borassus flabelliformis, L. அலகுபாக்கு, s. Betel-nut sliced thin and boiled in water in which its husk has been boiled, giving it a reddish hue. அலகுபோட, inf. To perform a penance, in which the tongue is pierced with an iron wire, strings are drawn through the sides of the loins, or the breast cut with a knife. (c.) அலகுப்பூட்டு, v. noun. Closing the mouth in penance. அலகுவிறைப்பு, v. noun. Becoming cold and stiff as the jaws in childbirth, fits, hunger, &c. வேப்பலகு, s. The rib or small stalk of the leaves of the margosa tree. திருவலகு, s. A broom used in pagodas. சோற்றலகு, s. A sort of rice strainer, made of ribs of palm leaves. 23)

āṉntm (p. 44) s. A medicinal root, அரத்தை, Alpinia galanga, L. 2. A supposed inauspicious form of construction in poetry, பாக்குற்றங்களினோர்வகை. It is of six kinds; viz.: 1. எழுத்தானந்தம், lengthening the final long vowel or mute of the name of the patron of a poem, பாட்டுடைத்தலைவன்பெயர் சார்த்தியளபெழப்பாடுவது; உ-ம். நறுமாலைதாராய்தி ரையவோஒ வென்பள் செறுமாலைசென்றடைந்தபோ ழ்து. 2. சொல்லானந்தம், using a word in a poem, so that an undesigned, inauspicious meaning may be applied to its patron, இயற்பெயர்மருங்கின் மங்கலமழிக்குந்தொழிற் சொற்பு ணர்ப்பது; உ-ம். தண்மதியமின்னிவரிந்திலங்கும்வெ ண்குடைச்செங்கோல்விசய னெரிந்திலங்கும் வேலி னெழும். 3. பொருளானந்தம், inauspicious expressions of different kinds, in poems as following. (a) Stating in a poem written in praise of a king, or a great man, that the productions of his land are injured or ruined, இறைச்சிப்பொருளையூறுபடக்கூறுதல்; உ-ம். குட்டியுந்தாயுமவ்விடரகம்புக்குவீழ்ந்தன வீழக் குரங்குகளெல்லாமவற்றுக்கிரங்கி யழுது பெரியதோரார வாரமெழுந்ததவ்வரையை யொருவிப்போமினென்றான். (b.) Stating inauspicious actions as praise, மங்கலமழியக்கூறுகை; உ-ம். பீலிவிரித்துப்பலமயிலி ருந்தென வழிவந்தசைந்தவ்வருத்தத்தாற்றத்தங்கேசங்களை யெடுத்து முடிக்கில்லாதுவிரித்திருப்பரவன் வரைமேல். (c.) Stating an inapplicable comparison, உவமைக்காட்சியிலூனந்தோன்றக்கூறுவது; உ-ம். பெ யலொடு வைகிய வியன்கணிரும்பனத் தகலிருவிசும்பி னாஅரல்போலவாலிதின்மலர்ந்தபுன்கொடிமுசுண்டை. (d) Stating that a calamity or injury happened to that which is compared to the patron of the poem, பாட்டுடைத்தலைவனோ டுவமிக்கப்பட்டதற் கிடையூறுபடச் சொல்லுவது; உ-ம். வெற்பினிற்பொருத விறலோனன்ன பொற்புறு பரூஉத்தாட்போதகந்துரந்த. (e.) Comparing the patron of a poem to the meanest thing, இறப்பவிழிந்தவானந்த உவமை; உ-ம் வள்ளெயிற்றுப் பேழ்வாய் ஞமலிக்கு மான்குழா மெள்ளியிரிந்தாற்போ லெவ்வழியும் வள்ளற்கு மாலார்கடலன்ன மண்பரந்த வாட்டானை மேலாருமேலார் விரைந்து. (f) Comparing the meanest person or thing to the highest, இறப்ப வுயர்ந்த வானந்தவுவமை; உ-ம். இந்திரனேபோலுமிளஞ்சாத்தன் சாத்தற்கு மந்தரமேபோ ன்றுளது மல்லாகம் மந்தரத்துத் தாழருவிபோன்றுளதுதார் மாலையம்மாலை யேழுலகுநாறுமிணர், (g.) Comparing the patron of a poem to a thing that loses its power or eminence, இறந்துபாட்டு வமையானந்தம்; உ-ம். சென்றுபடுபரிதியிற்சிறந்ததோ ற்றத்தை. 4. யாப்பானந்தம், constructing a poem so that the name of its patron may follow a noun which is preceded by a word placed after the rhyming word of the stanza, முதற் றொடைமருங்கின் மொழிநிறுத்தொருபெயரிடைப்படுத் தவ்வழியிருசீர்ப்படப்பாடுவது; உ-ம். ஊகத்தினான்ம ல்குசோலையுழியனுயர்வரைவாய் மேகத்தினாலுமின்னாலு மெலிந்துநைந்த வாகத்தினானேற்கருளாயென்பணியு மைவாய் நாகத்தினான்மால் கடைந்திடப்பட்ட நளிகட லே. 5. தூக்கானந்தம், constructing a musical poem so that the name of its patron shall be inauspiciously, indistinctly, or abruptly pronounced, யாழொடுபுணர்ந்தபாவிற்பாட்டுடைத் தலைவன்பெயர் அமங்கலமாகத்தொனிக்கவும், ஒருவற் குப்புலனாகாதிருக்கவும், பிரிந்திசைக்கவும்பாடுதல். 6. தொடையானந்தம், placing the name of the patron of a poem at the beginning of the stanza, so that it may rhyme with அளபெ டை; அளபெடைத்தொடைப்பாட்டினுட்பாட்டுடைத் தலைவன்பெயர்சார்த்தியளபெடுப்பத்தொடுப்பது; உ-ம். வாஅ வழுதிமதுரைமறுகினிற்பொலிபகைமுனைப்போர். 7)

āyuruvētam (p. 40) --ஆயுள்வேதம், s. One of the four உபவேதம், that which teaches medicine, உபவேதத்திலொன்று. 2. The medical art, pharmacy, வைத்தியம். Wils. p. 118. AYURVEDA. (p.) ஆயுருவேதாக்கினி, s. A kind of fire used in preparing medicines, which consists of three kinds; viz.: 1. தீபாக்கி னி, flame of a lamp. 2. கமலாக்கினி, fire glowing as the lotus flower. 3. காடாக் கினி, immoderate fire. (p.) ஆயுள்வேதியர், s. Physicians, doctors, medical practitioners, வைத்தியர். (p.) 8) *

irṇṭu (p. 49) s. and adj. Two, இரண்டா மெண்.-- As an adjective prefix, it often becomes இரு and ஈர், double, இரட்டிப்பான-as இருநிறம், two colors, a double color; ஈர லகு, two syllables. See அலகு. இரண்டிலொன்றுசொல்லு. Say either this or that. நாடிரண்டுபட்டது. The country is divided into two factions. இரட்ட, inf. To double, repeat a motion, sound, action, &c., to reiterate. See இரட்டிக்க. இரட்டாங்காலி, s. [prov. prop. இரட்டைமரம்.] A double tree--especially of the palmyra species. இரட்டி, s. Double quantity, twice as much, இருபங்கு. அதற்கிரட்டிதருவேன். I will give double the quantity. பத்திரட்டி, s. Twice ten. இரட்டிக்க, inf. To double, repeat, reiterate, இரட்ட. 2. (c.) To return --as a disease, வியாதிமக்களிக்க. 3. To plough the second time, always crosswise, இரண்டாமுறையுழ. 4. To differ from, be discrepant, &c., வேறுபட. 5. To disagree--as different kinds of food eaten at once, to be indigested, போசனம் ஒவ்வா திருக்க. இந்தச்சாட்சியந்தச்சாட்சிக்கிரட்டிக்கிறது. This evidence differs from the other. மகரமிரட்டித்தது. The consonant ம், is doubled. நோயிரட்டிக்கின்றது. The pain is double what it was. 2. The disease has returned. இரட்டித்தசெலவு, s. Double expense. இரட்டித்துச்சொல்ல, inf. To repeat, say a thing a second time. 2. To make a discrepant statement, or a statement different from that of another. உழவிரட்டிக்க, inf. To plough the second time. இரட்டிப்பு, s. Two-fold, twice as much, a double quantity. 2. v. noun. Doubling, making two-fold. இரட்டு, s. Two-fold, இருமடங் கு. (p.) 2. (c.) Double-threaded cloth, either coarse or fine, sack-cloth, ஓர்வ கைச்சீலை. இரட்டுப்பை, s. A sack made of coarse cloth. இரட்டுறமொழிய, inf. To state a rule so that it may comprise another, the one plainly apparent, the other to be made out by study; or the use of terms of double meaning either of which serves to make good sense, though the ideas will be wholly different; or the use of terms by which one thing is employed and another implied. See உத்தி. (p.) இரட்டை, s. Two things naturally conjoined--as a double fruit, leaf, &c.; twins, two things alike, இரண்டொன் றானது. 2. (p.) Gemini in the zodiac, two females, மிதுனராசி. 3. Even, even numbers--opposed to ஒற்றை, இரட்டையெண்-as 6, 8, 24, &c. 4. A couple, tow, சேரடு. 5. A female songster, பாடுவிச்சி. ஒற்றையிரட்டைபிடித்தல். A kind of play, playing at odd and even. இரட்டைக்கிளவி, s. Double words imitating certain sounds, ஒலிக்கு றிப்பில்வருமிரட்டைமொழி--as சளசளவெனமழை த்தாரைகான்றன. (The clouds) poured a shower of rain, with a murmuring sound. (இராமா.) (p.) இரட்டைச்சுழி, s. The symbol ை of the vowel ஐ. 2. Two curls in horses, cattle, &c.--as இருசுழி. இரட்டைத்தொடை, s. One of the forty-three kinds of rhyme in which the same word is repeated through the line, (see தொடை)--as ஒக் குமே யொக்குமே யொக்குமே யொக்கும் விளக்கினு ட்சீறெரியொக்குமே யொக்கும் குளக்கொட்டிப்பூவி னிறம், the color of the flower of the water-plant கொட்டி, resembles the delicate flame of the lamp. (p.) இரட்டைப்படவெண்ண, inf. To count even, making a series increasing by a common ratio--as 2, 4, 6, &c. இரட்டைப்பாக்கு, s. An arecanut with two eyes producing, if planted, two trees. இரட்டைப்பிள்ளை, s. Twins. 2. [prov.] A double young areca or cocoa-nut tree. இரட்டைப்புரிக்கயிறு, s. A rope or string made of two strands. இரட்டைமணிமாலை, s. A poem consisting of twenty verses of வெண்பா and கலித்துறை, or நேரிசைவெண்பா and ஆசி ரியவிருத்தம், and composed according to the rules of அந்தாதி. See பிரபந்தம். (p.) இரண்டகம், s. Treachery, perfidy, duplicity, dissimulation, double-dealing, துரோகம். (c.) இரண்டகம்நினைக்க, inf. To frame a treacherous design. இரண்டகம்பண்ண, inf. To betray, act treacherously, perfidiously. இரண்டகவாதி, s. A treacherous person, an insincere friend, துரோகி. இரண்டன்மை, s. Sameness, (lit.) being not two--as அத்துவைதம், which see. இரண்டாந்தரம், s. Secondary kind or class--as of cloth, tobacco, &c. 2. The second time. இரண்டாம்பட்சம், s. Second or secondary class, kind, &c., not the most approved. இரண்டாம்பாட்டன், s. A great grand-father, மூதாதை. இரண்டாவது, s. That which is the second. 2. adv. Secondly. இரண்டுக்குப்போக, inf. [vul.] To go to stool, (usage of children.) இரண்டுக்குற்றது, s. Critical juncture, a crisis in a disease, சாத்தியமோவசர த்தியமோவென்பது. 2. Dubiousness, possibility of two contrary impending issues, a double probability, இதுவோவதுவோவெ ன்கை. இரண்டுங்கெட்ட நேரம், s. [vul.] The dusk of the evening, used for an inauspicious or untimely season, &c. இரண்டுங்கெட்டவன், s. An indifferent man, neither good nor bad. இரண்டுசொல்ல, inf. To evade, refuse, give an indirect or evasive answer. இரண்டுசெய்ய, inf. To act perfidiously. 2. To act against one's command, to behave disobediently. இரண்டுநினைக்க, inf. To be hypocritical, to meditate treachery under a show of honesty. இரண்டுபட, inf. To vary from, differ in the issue or event, disagree, dissent, become opposed, வேறுபட. 2. To be discrepant, appear discordant, &c., ஒற்றுமையின்றாக. 3. To be doubtful, ஐயுற. இரண்டுபடுத்த, inf. To disjoin, disunite, cause to differ, sow dissension. இரண்டுபண்ண, inf. To act treacherously. இரு. Two, as இரண்டு and ஈர். இருகந்தம், s. Good and bad smell, இருமணம். (p.) இருகால், s. [vul. இருக்கால்.] Twice, இரண்டுவிசை. 2. Two feet, இருதாள். இருகாழி, [prov. இருக்காழி.] A palmyra or இருப்பை fruit with two kernels, இரண்டுகொட்டையுடையகாய்; [ex காழ், seed.] இருகுறணேரிசைவெண்பா, s. A நேரிசைவெண்பா, consisting of two குறள் வெண்பா, and a foot affixed to the second line for the sake of harmony, ஓர் வகைவெண்பா. (p.) இருக்கால், s. A certain cast of the dice in playing a game, கவற்றிற்குறித் தவோரெண். (c.) இருசமயவிளக்கம், s. A controversial treatise on the merits of Saivaism and Vishnuism, ஓர்நூல். இருசமயவிளக்கச்சூறாவளி, s. A treatise written in confutation of the above. இருசீரகம், s. The two different kinds of சீரகம்--as நற்சீரகம் and கருஞ்சீரகம், which see. இருசுடர், s. The two lights--the sun and moon, சூரியசந்திரர். (p.) இருசுடர்த்தோற்றம், s. One of the divisions of பெருங்காப்பியம், சூரியசந்திரோத யங்களின்வருணனை. (p.) இருசுழி, s. A double curl as a mark. இருசுழியிருந்துண்டாலுமுண்ணும் இரந்துண்டா லுமுண்ணும். A person of a double curl may live in luxury or be reduced to beggary. இருதலைக்கொள்ளி, s. A brand burning at both ends. ஒருதலைக்கொள்ளிநடுவிலெறும்பைப்போலானே ன். I am like an ant between two fires; i. e. I am in straits. இருதலைப்பட்சி, s. A kind of bird fabled to have two heads. இருதலைமணியன், s. A snake said to have two heads--one at each end. இருதாரைக்கத்தி, s. Two-edged sword or knife. இருதிணை, s. The two classes உயர்திணை and அஃறிணை into which Tamil nouns are divided. (See திணை.) 2. The two classes into which creatures are divided, இயங்குதிணை and இயங்கரத்திணை, which see. (p.) இருநிதிக்கிழவன், s. Kuvêra, கு பேரன். (p.) இருநினைவு, s. Double-mindedness, oscillating or wavering disposition. இருபது, s. Twenty, (lit.) twice ten, ஓரெண். இருபாவிருபது, s. A poem consisting of ten வெண்பா and ten அகவல் stanzas, ஓர்பிரபந்தம். See பிரபந்தம். (p.) இருபிறப்பு, s. [literally.] Two births, இருசனனம்--said of persons or things twice born--as 1. The moon, சந்திரன். 2. Birds and other oviparous creatures, முட்டையிற்பிறப்பன. (See அண்ட சம்.) 3. The teeth, பல். 4. Feathers, சிறகு. 5. Brahmans, பார்ப்பார். (p.) இருபிறப்பாளர், s. The twiceborn caste--Brahmans; investiture with the sacred thread being deemed a kind or regeneration, அந்தணர். இருபெயரொட்டுப்பண்புத்தொகை, s. Omission of ஆகிய or ஆய where two nouns are used in opposition, ஓர்பண்புத் தொகை--as ஆதிபகவன். God the source (of all things.) இருபொருள், s. Learning and riches. See பொருள். (p.) இருமடங்கு, s. As much again, two-fold, இரண்டுபங்கு. இருமடியாகுபெயர், s. An ஆகு பெயர் of the second degree--as கார், black when used to signify a cloud is called ஆகுபெயர்; but when used for the rainy season, it is called இருமடியாகுபெயர். (p.) இருமணம், s. Pleasant and unpleasant odors, நற்கந்ததுர்க்கந்தங்கள். (p.) இருமரபு, s. The two ancestral lines--paternal and maternal, தாய்மரபு தந் தைமரபு. (p.) இருமனம், s. Hesitancy, dubiousness, doubt, irresolution, indecision. 2. Double-dealing, treachery. இருமை, s. Duality, a two-fold state, two, இருதன்மை. 2. The two states --the present and the future, or this life and that to come--whether as distinct from the body or as reunited with it in another birth, இம்மைமறுமை. (p.) இருவகைத்தோற்றம், s. The two classes of beings produced--சரம் and அச ரம். See தோற்றம். (p.) இருவாட்டித்தரை, s. [prov.] Land compounded of earth and clay, மணலுங் களிப்புமானநிலம். இருவாய்க்குருவி, s. A kind of bird, Hormbill, buceros, ஓர்குருவி. இருவினை, s. The two classes of moral actions--good and evil, in every one of which there is merit or demerit, leading to future births in which they are to be suffered or enjoyed, while they keep the soul from union with deity, நல்வினை தீவினை. (p.) ஈர். An adjective of இரண்டு, two --used before words beginning with vowels, &c., as இரு is used before consonants--as ஈராயிரம், two-thousand; இருபது, twenty. ஈரசைச்சீர், s. A poetic foot of two அசை, ஆசிரியச்சீர். (p.) ஈரடி, s. Two lines, இணையடி. (p.) 2. That which is bifurcate or two forked, கவர். 3. Doubtfulness, fluctuation, சந்தேகம். ஈரடிப்பயன், s. Ambiguity in conversation, equivocation, double-mindedness, உபயார்த்தம். 2. Double-dealing, acting under-handedly so as to suit both parties, கபடம். 3. Uncertainty, doubtfulness, சந்தேகம். 4. [prov.] Diverseness, disagreement--as of a report or account differently related, விகற்பம்; [ex அடி, step, course, et பயன், meaning.] ஈரடிப்பா, s. A stanza of two lines. (p.) ஈரடிமடக்கு, s. [in poetry.] Repetition of a foot or feet in two lines with different meanings, வந்தசொல்லேயிரண்டடி யினும்வரப்பாடுவது. See மடக்கு. ஈரடிவெண்பா, s. A kind of வெ ண்பா of two lines--the குறள்வெண்பா. (p.) ஈரடுக்கொலி, s. Reiterated words imitative of sound--as நெறுநெறென்றுமுறிந் தது, it broke with a reiterated crash; வண்டில்கடகடென்றோடிற்று, the carriage rolled along with a rattling noise. (p.) ஈரறம், s. The two kinds of அறம், or virtuous actions according to the shasters; viz.: இல்லறம், matrimony and its accompanying household virtues; and துறவறம், the virtues of ascetic practice. (p.) ஈரறிவுயிர், s. Beings that have the sense of feeling and tasting--as snails, shells, &c., பரிசமுஞ்சுவையுமறியும்நந்துமுதலிய செந்து. (p.) ஈராசிடைவெண்பா, s. A species of வெண்பா, with two ஆசு affixed to the end of the third foot of the second line. (p.) ஈராடி--ஈராட்டி, s. [prov.] A changeable state of the wind and weather, previous to the change of monsoon, indicative of rain. 2. A calm, a lull, the failing of the wind at this season, காற்றினமைவு. 3. Fickleness, hesitation, fluctuation of mind, நிலையின்மை. இக்காரியத்திலென்மனமீராடிப்படுகின்றது. In this affair my mind wavers. ஈராட்டி, s. [prov.] Two wives. ஈரி, s. A play of girls, two stones being taken up from the ground while a third is tossed in the air, ஓர்விளையாட்டு. (c.) ஈரிலைப்பயிர், s. A young shoot when two leaves appear. ஈரிழை, s. Double-thread used in some kinds of cloth--as in muslin. ஈரிழைச்சல்லா, s. A muslin whose warp consists of two untwisted threads. ஈரீற்றா, s. A cow that has had two calves. (p.) ஈருடல், s. [in mythology.] Beings possessing the form, in part, of two bodies--as Vishnu manifested in the form of man and lion, இருதன்மைத்தாயவுடல். (p.) ஈருயிர்க்காரி, s. The two-lived --used of a pregnant female. (c.) ஈரெச்சம், s. See எச்சம். ஈரொட்டு, s. Uncertainty, doubt, crisis, criticalness, state of suspense, conditional bargain. (c.) நோயாளியின்காரியமீரொட்டாயிருக்கின்றது. The case of the patient is doubtful. ஈரொட்டாகச்சொல்ல, inf. To speak doubtfully, uncertainly, ambiguously. ஈரொட்டாகவாங்க, inf. To take things conditionally, that is, if approved; or, as a merchant, to pay for them if sold. 6)

irvai (p. 49) s. (Tel. ரவா.) A particle, அணு. 2. Shot, துப்பாக்கியிலிடுமீயச்சன்னம். 3. A diamond, வச்சிரம். 4. A trifling quantity, சொற்பம். 38)

irumpu (p. 50) s. (adj. இருப்பு.) Iron, கரும்பொன். 2. (p.) Instruments in general, ஆயுதப்பொது. இருப்பாணி--இரும்பாணி, s. An iron nail. இருப்பாயுதம், s. Weapons or implements made or iron. இருப்புக்கச்சை, s. An iron girdle worn by warriors. இருப்புக்கட்டி, s. A lump of iron. இருப்புக்கட்டை, s. The shank of a key. இருப்புக்கிட்டம்--இருப்புச்சிட் டம், s. Scoria of iron, oxydized iron. இருப்புக்கோல், s. An iron rod or staff. இருப்புச்சங்கிலி, s. An iron chain. இருப்புச்சலாகை, s. A bar of iron, இருப்புநாராசம். 2. A surgeon's probe, இர ணவைத்தியவாயுதத்தொன்று. 3. A spit, இறைச் சிகுத்துநாராசம். 4. The ramrod of a gun, துப்பாக்கிச்சலாகை. இருப்புச்சில், s. A small round plate of iron used by boys in playing a particular game. இருப்புச்சீரா, இருப்புச்சுவடு, s. An iron coat of mail, இருப்புச்சட்டை. இருப்புத்தகடு, s. A plate of iron. இருப்புத்தாட்பாள், s. An iron bolt. இருப்புநாராசம், s. An iron wire or rod used in making ola books, two such being passed through and fastened with a screw, இருப்புச்சலாகை. 2. An iron arrow or spike, ஓரிரும்பாயுதம். இருப்புநெஞ்சு, s. A cruel, merciless heart, an unfeeling heart, a heart steeled against all impression. இருப்புப்பாரை, s. An iron spade fastened to a wooden handle. இருப்புப்பாளம், s. A pig of iron. இருப்புமணல், s. Sand containing iron. இருப்புமலை, s. An iron mountain. இருப்புமுள், s. A weapon used in war, இரும்புமுள். 2. A horse or elephant goad--as தாற்றுக்கோல். இருப்புமுறி, s. A medicinal plant, ஓர்செடி, Indigofera argentea, L. இருப்புலக்கை, s. An iron pestle used as a weapon, ஓராயுதம். இருப்புவளையம், s. An iron ring, a quoit. இருப்பூறல்--இரும்பூறல், s. Iron mould or rust on cloth, &c., இரும்புக்கறை. இருப்பூறற்பணம், s. An adulterated, a bad silver fanam. இரும்பலி--இரும்பிலி, s. A shrub said to be used by alchymists in turning iron into gold, ஓர்செடி, Ferreola buxifolia, L. இரும்புச்சிந்தூரம், s. A kind of red oxide of iron. இரும்புத்துப்பு, s. Rust or oxide of iron, துரு. இரும்புப்பொடி, s. Iron filings, அரப்பொடி. இரும்புப்பந்தம், s. A flambeau made of rags tied round an iron rod, இரும்புத்தீவர்த்தி. இரும்புருக்குமுலை, s. An iron furnace, a furnace for melting iron. 83)

upākkiyāṉam (p. 62) s. [pref. உப.] A tale, a story, a narrative, இதிகாசம். Wils. p. 16. UPAKHYANA. உபாக்கியானஞ்சொல்ல, inf. To repeat a narrative. (உப. 47. top.) 42) *

url (p. 64) s. A mortar, large or small, நென்முதலியகுற்றுமுரல். 2. A mould for making pastry, இடியப்பவுரல். உரலாணி, s. A pestle, a ricepounder, உலக்கை. 2. [prov.] A piece of block inserted in a mortar, when the bottom is worn away, உரலடிக்கிடுமரவாணி. உரலிடித்தல், v. noun. Pounding in a mortar. அவலைநினைத்துரலையிடிக்கிறது. To beat the empty mortar, thinking of the flattened rice. [prov.] உரலுமுலக்கையும். The pestle and the mortar. 2. (fig.) The glottis and the uvula of the throat. உரற்கட்டை, s. A mortar formed of a block of wood--a term applied metaphorically to a stout short man. உரற்கட்டை--உரற்குற்றி, s. A wooden block for a mortar, உரற்கானமரத்து ண்டு. உரற்குழி, s. A hole in the floor in which a rice mortar is fixed. பாக்குரல், s. A small mortar made of wood, stone, or metal, in which betel and areca nut are bruised to facilitate mastication. 3)

urimai (p. 64) s. Propriety, peculiarity, proprietorship, appropriateness, property or quality of a person or thing, உரியதன்மை. 2. Heritage, inheritance, hereditary and unalienable rights, சுதந்திரம். 3. Relationship, the ties of consanguinity, இனம். 4. Natural or correlative duty, obligation, கடமை. 5. Love, affection, intimacy, tender regard, friendship, சிநேகம். 6. Liberality, privilege of familiarity, freedom taken or permitted on the ground of relationship, friendship, acquaintance, &c., இஷ்டம். 7. Claim, right, உரித்து. 8. (p.) A wife, மனைவி. உரித்து. A symbolic verb used as a noun with meanings similar to those of உரிமை, being peculiar to a person, or thing--as duty, obligation, property, quality, &c., உரியது. 2. s. Relative duty and care as of a child to his parents, the teacher to his pupils, the Guru to his disciples, the husband to his wife, and vice versa, கடமை. 3. Affection, பட்சம் உரித்தாக்கிக்கொள்ள, inf. To appropriate to one's self, procure a right in, to make one's own, உரிமையாகச்செய்ய. 2. To secure the friendship of one, நட்பாக்கிக்கொள்ள. உரித்தாளி--உரித்தானவன், s. Proprietor, owner, heir, சுதந்திரன். 2. One near of kin, இனமானவன். சபைக்குரித்தானவன். A person entitled to a place in an assembly. என்னுடைமைக்குரித்தானவன். The heir of my property. உரிமைக்கஞ்சி--உரிமைச்சோறு, s. Food prepared for the relations of a deceased person on the day of his death. 2. [prov.] Rice-water poured into the mouth of a dying person as the last token of respect. உரிமைக்கடன், s. The duties and obligations of near relations to perform funeral rites, and to show respect to a deceased person, பிரேதத்திற்குரியவர்கள் செய்யுங்கடமை. 2. The duty of a child to support his father in sickness or other extremity, &c., புத்திரன்பிதாவுக்குச்செய்யுங் கடமை. 3. Obligations of the heir to pay the debts of a deceased person, அவன வன்செய்யவேண்டியகடமை. உரிமைக்கட்டு, s. Consanguinity allowing a marriage connexion, இனக் கட்டுப்பாடு. 2. Preservation of one's rights as a relative. உரிமைக்கலியாணம், s. Marriage within the prescribed degrees of consanguinity. உரிமைக்காணி, s. Inherited land. உரிமைக்காரர், s. Heirs, சுதந்தி ரர். 2. Natural guardians, responsible relatives, உரியவர்கள். உரிமைசெய்ய, inf. To discharge correlative duties, கடமைசெய்ய. 2. To perform funeral rites, கருமாதிசெய்ய. உரிமைத்தத்துவம், s. [prov.] Right or letters of administration to the estate of a deceased person, சுதந்திரதத்துவம். 2. Right of guardianship in a case of minority, lunacy, &c., பாத்தியம். உரிமைபாராட்ட--உரிமைகொண் டாட, inf. To own the obligations one is under to another, on the ground of consanguinity, friendship, religion, country, &c., and to act accordingly, சுதந்திரங் கொண்டாட. 2. To converse with another on the ties of friendship, consanguinity, &c., common between them either to show that such ties exist, or for social enjoyments, சம்பந்தங்கொண்டாட. உரிமைபேச, inf. To urge one's rights, claims, &c. on the ground of consanguinity, usage, occupation, previous services, acquaintance or otherwise, சுதந்திரங்காட்டிப்பேச. உரிமைப்பங்கு, s. Share of an inheritance, சுதந்திரப்பங்கு. உரிமைப்பாடு, s. Relative authority, obligation, &c., உரியகடமை. உரிமைப்பிள்ளை, s. An adopted child entitled to the property of the adopter, சுவிகாரபுத்திரன். உரிமைப்பெண், s. A female in the proper degree of consanguinity to be taken in marriage, விவாகஞ்செய்வதற் குரித்தானவள். உரிமைமண், s. [prov.] Earth thrown on a corpse at its burial, by the near relatives, பிரேதக்குழியிலுரியவர்கள்போ டுமண். உரிமையாட்சி, s. Possession or right of possession of property devolving on a child, which, had the parents been living, would have belonged to them, சுதந்திரவாட்சி. உரிமையின்மை, s. Want of right or privilege. உரிமையெடுக்க, inf. To take possession, to enjoy or claim one's share of an inheritance, produce, &c. உரிமைவழி, s. Consanguinity, lineage, ancestral connection, சம்பந்தமுறை. 2. Inheritance or right of possession from ancestors, தொன்றுதொட்டுவருஞ்சுதந்தி ரம். உரிமைவிட, inf. To give freedom to, to manumit a slave. சொல்லுரிமை, s. A fine emphatic expression. உரியது, s. That which is proper to, peculiar to, tending to, liable to, exposed to, deserved, deserving, worthy of, appropriate to, obnoxious to, உரித்தா னது. இததற்குரியசொல். This is the appropriate word for it. உரியதண்டனை, s. Condign punishment, deserved chastisement. உரியபொருள், s. The primary meaning of a passage, உரியவர்த்தம். 2. Property in which one has a peculiar right, சுதந்திரமானதிரவியம். உரியர்--உரியார்--உரியோர், s. Proprietors, உடையவர்கள். 2. Heirs, சுதந்திரர். 3. Near or responsible relations, சம்பந்த முடையார். 4. The learned, அறிஞர். அன்பிலாரெல்லாந்தமக்குரியர்அன்புடையர்என்பு முரியர்பிறர்க்கு. Those destitute of love live only to themselves, whereas they who possess it are ready to give up their lives (lit. bones) for others. (குறள்.) உரியவன்--உரியன்--உரியோன், s. Proprietor, owner, உடையவன். 2. Heir, சுதந்திரன். 3. A near relation, இனத் தான். 4. One worthy of, deserving of, தக்கவன். 5. (p.) Husband, கணவன். கொலைக்குரியவன், s. One who is worthy of death. இழவுக்குரியவன், s. One whose duty it is to perform funeral rites. எனக்குரியவன், s. One near to me by the ties of consanguinity, friendship, relation, caste, country, &c. உரியள்--உரியாள், s. A wife, மனையாள். (p.) 17)

ūṇ (p. 69) s. Food, உண்டி. 2. Boiled rice, சோறு. 3. Food of beasts, birds, இரை. 4. Sufferings and enjoyments ordained by God and experienced by the soul, as the fruits of action, நன்மைதீமையினால்விளையும் புசிப்பு. (தீ. 297.) ஊணற்றபோதேயுடலற்றுப்போம். The body cannot exist without food. ஊணற்றபோதேயுறவற்றது. Without entertainment friendship ceases. ஊணுக்குமுந்தவேண்டும்கோளுக்குப்பிந்தவேண்டும். Be first at a feast and the last at slander. ஊணன், s. (fem. ஊணி.) A glutton, மிகவுண்போன். 2. One who is too fond of eating, whose object is to fill his belly, போசனப்பிரியன். 3. A barbarian, மிலேச்சன். ஊணன்கருமமிழந்தான். The glutton failed in his object; i.e. the gluttonous will fail in their pursuits. ஊணுறக்கமில்லாதவன், s. One who neither eats nor sleeps. எனக்குஊணுமில்லையுறக்கமுமில்லை. I have neither food nor sleep. ஊண்பாக்கு, s. Betel-nut taken after eating, உண்டபின்றின்பாக்கு. ஊண்பாக்கொழியவீண்பாக்காகாது. Betelnut should be taken only after food. 52)

ūṟu (p. 71) கிறது, ஊறினது, ம், ஊற, v. a. To spring, flow as water in a well, to issue, நீரூற. 2. To soak, to be steeped, pickled, காய்முதலியவூற. 3. To ooze through, percolate, filter, distil, கசிய. 4. To run or spread--as ink in paper, as dampness in land around a spring; to become moist, மைமுதலியவூற. 5. To form, become collected--as milk in the breast, toddy in palm flowers, &c., பால்முதலியனசுரக்க. 6. To form as raw flesh in a sore, to heal, காயத்திலூன்வளர. 7. To increase--as flesh in a person who has been wasted by disease, to increase by slow degrees, மெலி ந்தவுடல்தேற. (c.) தொட்டளைத்தூறுமணற்கேணிமாந்தர்க்குக் கற்றனைத் தூறுமறிவு. The more you dig in a sandy soil the more does the water spring forth; so the more you apply to science the more your knowledge will increase. கற்கவூறுங்கலைஞானம். By learning, knowledge is increased. இறைத்தகிணறூறும்இறையாக்கிணறூறாது. Water issues from the springs of a well constantly drawn, but from one not drawn, it ceases to do so; i. e. the more one gives, the more will be given to him. ஊறணி, s. A fountain, a spring of water, ஊற்று. 2. [prov.] Good, moist land where water oozes out, கசிவுநிலம். 3. Wet, marshy, or brackish lands, சேற்று நிலம். 4. Income, property stored up, வருவாய் (probably a corruption of ஊ றுநீர்). ஊறவூறக்கறக்க, inf. To milk the cow as fast as the milk forms. 2. To obtain money from a person as fast as he gets it. ஊறவைக்க, inf. To steep, pickle, imbue, macerate. ஊறுகாய், s. Pickled fruits, அடை காய். ஊறுநீர், s. Spring-water, ஊற்று நீர். ஊறுபுண், s. A healing wound, ஆறிவரும்புண். தேனூறுமலர், s. The honey forming flower. ஊறல், v. noun. Oozing as from a sore, &c., percolation, discharge, issue, ஊறுகை. 2. s. A small spring, springwater, ஊற்று. 3. A tincture, infusion, &c., மருந்திலூறல். 4. A taint, or faint mixture of another metal, பஞ்சலோகக்கலப்பு. 5. One's income acquisition, property amassed, &c., வருவாய். 6. A slight degree of verdigris, களிம்பு. ஊறற்பாக்கு, s. Betel-put soaked to render it fit for use. ஊறற்றாள், s. Sinking paper.