tōkku (p. 263) s. A had-gun, துவக்கு, (R.) 13)

toṭaiyl (p. 262) s. Garlands tied together, தொடுத்தமாலை. 2. A flower garland. பூமாலை. 3. A garland thrown over the head of an idol or great person, வாசிகை. (சது.) [ex தொடு.] 47)

toṇṭṉ (p. 262) s. [plu. தொண்டர்.] A servant or adherent of a god or sage, a devotee, அடியான். தொண்டரடிப்போடியாழ்வார், s. A poet who ranked high in the estimation of Vaishnuvas, ஒருஆழ்வார். 61)

tongku (p. 262) கிறேன், தொங்கினேன், வேன், தொங்க, v. n. To hang, to be suspended, to hang down, to stick, or hang, ready to fall; to dangle, தூங்க. 2. To adhere as any thing to the bowels, தங்க. 3. (fig.) To remain long with one, as another's property, நிலுவைப்பட. (c.) 4. To move with leaps --as a child skipping, or a beast gallopping, குதிக்க. 5. [in burlesque.] To run away, to slip off (to die) with விடுதல், or போகுதல்; குழுஉக்குறி--Most of the compounds are limited to Jaffna. தொங்காரப்பாய்ச்சல், v. noun. A jolting pace, jumping movement, gallop of a horse, குதிரையோட்டம். தொங்கிப்பாய, inf. To rise high in walking, to gallop, to skin. 2. (fig.) To be haughty, to assume airs. தொங்கிப்போக, inf. To be lodged and lost as a thing thrown. 2. (fig.) To be in another's possession, to be lost, to be unjustly appropriated--as a deposit, to become burdensome as a debt. 3. To tarry in the road from fatigue. (c.) 4. [in cant.] To die. 4. [prov.] To run away. தொங்கிவிழ, inf. To jump and tumble down. 2. To be haughty, to be exposed to fall. தொங்குகாது, s. Hanging ears. (c.) தொங்குபறிவு--தொங்குபொறி--தொங் குபொறிவு, v. noun. [prov.] Hanging just ready to fall; to slip off; to turn over, ஒட்டியும்ஒட்டாதிருத்தல். 2. (fig.) Ready or waiting for a pretext to leave a company, விலகுதற்கேதுபார்த்தல். தொங்குகிழவன், s. A decrepit, old man. (R.) தொங்குபுளுகன், s. [prov.] A vain person, who walks with a conceited springing gait, பெரும்புளுகன். 25)

toṉi (p. 263) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. or v. n. To sound, to intonate, to emit vocal or instrumental sounds, ஒலிக்க. தொனிப்பு, v. noun. Sounding, a loud sound, ஒலிப்பு. 18)

toṭkku (p. 262) கிறேன், வேன், தொடக்க, v. a. [also துடக்கு.] To tie, கட்ட. 2. To entangle, சிக்குப்படுத்த. 3. [vul.] To begin, தொடங்க. 4. To make to agree, பொருத்த. 28)

tokuti (p. 262) s. A series or class of persons, things, &c., கூட்டம். 2. A Society, association, மக்கட்குழு. 3. A flock, herd, swarm, &c., விலங்கின்குழு. 4. Genus, aggregate, பிண்டம். 5. A quantity, collection, accumulation, திரட்சி. (p.) தொகுதிப்பெயர், s. A noun of multitude, குழுஉப்பெயர். 6)

toṭṭā (p. 262) s. See துவட்டா. 49)

tokkṭvu (p. 262) s. [prov.] A cross-way, a shorter way than the common road, குறுக்குவழி. (c.) 11)

toṭṭil (p. 262) s. A cradle, crib or swinging cot, for a child, சிறுகட்டில். (c.) 2. [prov.] As தொட்டி.] தொட்டிலாட்ட, inf. To rock a cradle. தொட்டிலில்கிடத்த--தொட்டிலில்வள ர்த்த, inf. To lay a child in a cradle. தொட்டில்போட, inf. To cradle a child when more than six or eight weeks old. தொட்டிற்சேலை, s. Cradle-cloth. 56)