toṭucu (p. 262) s. See தொடிசு. 43)

toṉi (p. 263) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. or v. n. To sound, to intonate, to emit vocal or instrumental sounds, ஒலிக்க. தொனிப்பு, v. noun. Sounding, a loud sound, ஒலிப்பு. 18)

toṭu (p. 262) கிறேன், தொட்டேன், வேன், தொட, v. a. To touch, to come in contact with, to feel, to perceive by thr touch, பரிசிக்க. 2. To handle, to take hold of, to finger, to use, பிடிக்க. 3. To be connected or united, to be joined, &c., பொருத்த. 4. To begin, தொடங்க. (c.) 5. To discharge an arrow or other missile weapon. அம்பெய்ய. 6. To eat, உண்ண. 7. To dig, to scoop out, to excavate, தோண்ட. 8. To put on shoes or a garment, தரிக்க. தொட்டாற்றோழன்விட்டால்மாற்றான். A friend if persevered, in and a if neglected; spoken of an art. தொடப்படாது. I cannot give you; (lit.) Cannot touch. தொட்டுக்கண்ணிலேயொற்றிக்கொள்ள......To touch the feet of an idol or great person and then apply the fingers, to the eyes; as if saying, 'I worship your feet.' 2. [in contempet.] To be too obsequious, or aubmissive. ஆகாசத்தைத் தொட்டுக்கொண்டுநிற்கிறது. The top if trees, &c., touches the sky. தோஷந்தொட்டுநிற்கிறது. Fatal symptoms have appeared (as in cholera, &c., before death). நிலந்தொட்டுவைத்தார்கள். They rubbed the sand in which they had written (on their forehead, eyes, and breast) --Note. This is done in homage to Ganesa or Sarasvati. சனியன் தொட்டுக்கொண்டது. Seturn has begun to exert his malign influence. செருப்புத்தொட்டுக்கொண்டுநடக்க, inf. To walk with sandals. தொடுகழல், s. A pair of Indian slippers, as தொடுசெருப்பு. (p.) தொடுகழன்மறவர், s. (plu.) Heroes who wear ankle rings. 2. Huntsmen with sandals. (p.) தொடுகை, s. Touch, பரிசம். 2. v. noun. Digging, தோண்டுகை. தொடுகிலும், [prov.] An all, in any wise, &c., used with a negative verb, ஒருபொழுதும். தொடுசெருப்பு, s. As தொடுகழல். (c.) தொடுபதம், s. Boiled rice, சோறு. (சது.) தொடுவாய், s. [prov.] Confluence or junction of two rivers, or of a river with the sea, தண்ணீர்கள்சந்திக்குமிடம். தொடுவாள், s. [prov.] The horizon, அடிவானம்; [ex வான், the heavens.] தொடல், s. noun. Being close, சார் தல். 2. Touching, தீண்டல். 3. Digging, தோண்டல். 4. Catching, பிடித்தல். 5. Eating, புசித்தல். தொட்டடி, s. [properly தொட்டஅடி.] The beginning line--oppos. to விட்டடி. தொட்டப்பன், s. [prov.] A godfather. தொட்டாய்ச்சி, s. A godmother. (Chris. usage.) தொட்டல், v. noun. Digging, தோண் டல். தொட்டு, [verbal participle.] Touching. concerning, in reference to. (See சட்டி.) 2. Beginning with, from, since, used as பற்றி and குறித்து to express relation. (c.) அதைத்தொட்டு. Concerning that. இளமைதொட்டு. From youth up. அன்றுதொட்டு. From, or since, that day. 2. From former times. தொன்றுதொட்டு. From time immemoriat. (p.) தொட்டுக்கொண்டிருக்க--தொட்டுக் கொண்டுநிற்க, inf. To be in contact with, contiguous. தொட்டுக்கொண்டுபோக, inf. To pretend to carry a load, with others. 2. To touch the bier, as near ralations, in a funeral procession. 3. To bear a pall at a funeral. தொட்டுத்தலைமேல்வைக்க, inf. To tuch the feet of a great person; also to put the hands on the head, in token of veneration. தொட்டுத்தெளிக்க, inf. As தொட்டுத் தெறிக்க. 2. See தெளி, v. a. தொட்டுத்தெறிக்க, inf. To dip the finger in a liquid and sprinkle it on a new married couple, or an idol, as in ஆலாத்தி. See தெறி, v. தொட்டுப்பார்க்க. inf. To ascertain by the touch. 41)

toṭaiyl (p. 262) s. Garlands tied together, தொடுத்தமாலை. 2. A flower garland. பூமாலை. 3. A garland thrown over the head of an idol or great person, வாசிகை. (சது.) [ex தொடு.] 47)

tolai (p. 262) s. Great distance, தூரம். (c.) 2. Limit, end, எல்லை. 3. (சது.) Resemblance, likeness, ஒப்பு. கப்பல்வெகுதொலையிலேயிருக்கிறது. The ship is at a great distance. தொலைவெட்டு--தொலைதூரம், s. Far off, at a great distance. தொலைவெட்டிலேபோக. To go to a very distant place. 98)

toṉṉūlviḷkkm (p. 263) s. [alsoதொன் னூல்.] A grammar of Beschi. ஓரிலக்கண ம்; [ex தொல், ancient, நூல், science, book.] 28)

toṭi (p. 262) s. A bracelet or bangle, கை வளை. 2. Another kind of arm-ring, கங்க ணம். [ex தொடு, v. a.] 3. A weight, the பலம். (சது.) பைந்தொடி--பொற்றொடி. A lady with golden bracelets. (p.) 35)

toḷḷāḷi (p. 263) s. [vul. for தொழிலாளி, which see.] An artificer. 4)

toḷ (p. 263) --தொள்ளு, கிறேன், தொள்ளி னேன், வேன், தொள்ள, v. a. To perforate, make a hole with an instrument, துளைக்க. 2. [vul.] To become weak, infirm, as a person, நெகிழ. தொள்ளல், v. noun. Hole, perforation, துளை, 2. Weak, flabby, infirm state, நெ கிழ்வு. தொள்ளற்சரீரம், s. A weak, flabby body. 6)

toṭṭil (p. 262) s. A cradle, crib or swinging cot, for a child, சிறுகட்டில். (c.) 2. [prov.] As தொட்டி.] தொட்டிலாட்ட, inf. To rock a cradle. தொட்டிலில்கிடத்த--தொட்டிலில்வள ர்த்த, inf. To lay a child in a cradle. தொட்டில்போட, inf. To cradle a child when more than six or eight weeks old. தொட்டிற்சேலை, s. Cradle-cloth. 56)