muṭukku (p. 356) கிறேன், முடுக்கினேன், வேன், முடுக்க, v. a. To urge or force together, அ வசரப்படுத்த. (c.) கடனைக்குறித்துமெத்தமுடுக்கினான். He has urgently demanded payment of the debt. 116)

muṉicīp (p. 359) --முன்சிவ், s. [Arab.] The head of the village-police. 2. The district munsiff, a native judge subordinate to the Zillah judge. முனிசீப்உத்தியோகம், s. The office of a district munsiff. முனிசீப்நாட்டாண்மை, s. The office of a Natamagar, holding police-authority. 23) *

mūṣikam (p. 361) s. A country; a rat, &c. See மூடிகம். 34)

muṟṟu (p. 359) கிறேன், முற்றினேன், வேன், முற்ற, v. n. To become mature, to ripen, முதிர. 2. To become hard, solid, வயிரங்கொள்ள. [improp. முத்து.] (c.) 3. To be finished, completed, முடிய. 4. v. a. To complete, to finish, முடிக்க. 5. To blockade, to shut up a port, வளைக்க. (p.) காய்முற்றிப்போயிற்று. The fruit is ripe. காரியமுற்றிப்போயிற்று. The matter has become aggravated. வியாதிமுற்றிப்போனது. The disease is incurable. முற்ற, inf. [as adv. vul. முட்ட.] Entirely, fully, முடிய. முற்றநனைந்தவனுக்கீரமில்லை. There is no wetting him who is well drenched. வழிமுற்றஎன்கூடவந்தான். He came with me all the way. முற்றமுடிய, as adv. To the close. முற்றவிட, inf. To leave fruits to ripen. முற்றவும், adv. Wholly, as முற்றும். முற்றவுணர, inf. To be deeply impressed. முற்றாய்தம், s. The letter ஃ with its full sound--as distinct from ஆய்தக்கு றுக்கம். முற்றியலுகரம்--முற்றுகரம், s. The letter உ in its full quantity, unabbreviated உ--as distinct from குற்றுகரம், as கடு poison, கதவு, door, and not as in மதகு, sluice, உதடு, lip, &c. முற்றியைபு, s. Rhyming in the last letter in all the feet. See தொடை. முற்றிழை, s. A lady completely adorned. முற்றிழாய். O thou who hast adorned thyself with perfect jewels. (p.) முற்றுகை, v. noun. [com. முற்றிக்கை.] Straitness, distress, want, [vul. முட்டு கை.] 2. [vul. முத்திக்கை.] Blockade, seige. சாப்பாட்டுக்கெனக்குமெத்தமுற்றிக்கையாயிருக்கி றது. I am in-great distress for want of food. பட்டணத்தைமுற்றிக்கைபோட்டார்கள். They beseiged the town. முற்றும், A finite verb, வினைமுற்று, as முடியும். 2. A relative future participle, as முற்றுங்காலத்தில், in ending time. 3. [adverbially.] Wholly, entirely, all, முழு தும். 4. [substantively.] The end, finis, the end of a book, கடை. ஒருநாள்முற்றும்என்னசெய்தாய். What have you been doing a whole day. முற்றல், v. noun. Any thing which has become old and hardened, the core or heart of a tree.--oppos. to இளைசு. 2. Old age, மூப்பு. 3. Ending, முடிதல். 4. As முற்றுகை, 2. கத்தரிக்காய்முற்றலாயிருக்கிறது. The brinjalfruit is over-ripe [hard]. 17)

mūṇu (p. 361) s. [vul. for மூன்று.] Three. 46)

muṭngku (p. 356) கிறேன், முடங்கினேன், வேன், முடங்க, v. n. To bend, contract, மடங்க. 2. To become lame or maimed, கைகால்முடங்க. 3. To be hindered, frustrated, தடைபட. (c.) முடங்குளை, s. A lion, as having a mane, சிங்கம். 2. A horse's mane, குதிரையின் பிடர்மயிர்; [ex உளை.] (சது.) முடங்கல், v. noun. Contraction from paralysis, &c., ஓர்நோய். 2. Being bent, as a bow or curved as a wall, மடங்கல். 3. A bambû as curving, மூங்கில். 4. A folded palm-leaf letter, ஓலை. 5. The தாழை tree, Pandanus. முடங்கு, v. noun. Contraction by disease, as முடங்கல், 1. (R.) 103)

mukiẕ (p. 356) s. [as முகிழம்.] A flower-bud, மலரும்பருவத்தரும்பு. (சது.) 2. A mode of using the hands in dancing. See கரலட்சணம். 3. [prov.] The integument of a cocoanut, palmyra fruit, &c., தேங்காய்முதலியவற் றின்மடல். முகிழ்ப்புறம், s. That side of a fruit to which the stalk is attached. 35)

mu (p. 356) . A syllabic letter, compounded of ம் and உ. 2)

muṉivar (p. 359) s. [sing. முனிவன்.] Asceties, hermits who practise austerities and undergo bodily mortifications, தவத்தோர். 2. Heathen ascetics who wear matted hair, சடைமுடியோர். முனிவர், 7. The seven Rishis, சத்த ரிஷிகள்: 1. அத்திரி, Atri; 2. ஆங்கீரசன், Angîrasa; 3. கௌதமன், Gaudama; 4. சமதக் கினி, Jamadagni; 5. பரத்துவாசன், Bharadvaja; 6. வசிஷ்டன், Vasishta; 7. விசு வாமித்திரன், Visvamitra;--Or according to another list, 1. அகஸ்தியன், Agastya; 2. ஆங்கீரசன், Angîrasa; 3. கௌதமன், Gaudama; 4. காசிபன், Kasypa; 5. புலஸ் தியன், Pulasthya; 6. மார்க்கண்டன், Markanda; 7. வசிஷ்டன், Vasishta. முனிவர், 31. The thirty-one Munis or distinguished persons: 1. அகஸ்தியன், Agastya; 2. அத்திரி, Atri; 3. ஆங்கீரசன், Angîrasa; 4. இரணியவன்மாமுனி, Hiranya; 5. உரோமமாமுனி, Roma; 6. ஏரண்டமாமுனி, Heranda; 7. கலைக்கோட்டுமாமுனி, Calaikottu 8. காசிபன், Kasypa; 9. கௌதமன், Gaudama; 1. சத்தகூன்முனி, Sattakûn; 11. சச்சிதானந்தன், Sachchidhananda; 12. சம தக்கினி, Jamadagni; 13. சனகன், Sanaka; 14. சனற்குமாரன், Sanatkumara; 15. சுகன். Suka; 16. ததிமாமுனி, Dadhichi; 17. துரு வாசன். Dhurvasa; 18. நாரதன், Nārada; 19. பதஞ்சலி, patanjali; 2. பரத்துவாசன். Bharadvaja; 21. பராசரன், Parasara; 22. பற் பமாமுனி. Padma; 23. பிருகுமாமுனி, Bhrugu; 24. பினாகிமாமுனி, Pinaki; 25. புலன் தியன், Pulastya; 26. மார்க்கண்டன். Markanda; 27. வசிஷ்டன், Vasishta; 28. வான்மீகன், Valmîka; 29. விஸ்வாமித்திரன், Visvamitra; 3. வியாக்கிரபாதன், Vyakrapata; 31. வியாசன், Vyasa. 24)

mūkku (p. 361) s. Nose, nostril, நாசி. 2. A bird's beak, பறவைமூக்கு. 3. Spout of a pot, or kettle, கலயத்தின்மூக்கு. 4. Lip of a cup or lamp, விளக்கின்மூக்கு. 5. Chit-point of a seed, தானியத்தின்மூக்கு. இல்லிமூக்கு--சில்லிமூக்கு, s. A bleeding nose. மூக்கடைப்பு, v. noun. Hinderance of breath through the nostrils. மூக்கணாங்கயிறு-மூக்காங்கயிறு, s. The rope or string which is put through a bullock's nose for a bridle. மூக்காங்கயிறுகுத்துகிறது. Perforating a bullock's nose for the string. மூக்கந்தண்டு, s. [com. மூக்காந்தண்டு.] Bridge of the nose. மூக்கரிகத்தி, s. [poet. குளிரி.] An instrument for nipping betel-leaves. (சது.) மூக்கறிவு, s. Knowing by smell. மூக்கறை, s. A person with an amputated nose; in contempt, மூக்கறைப்பயல். மூக்கறைச்சி--மூக்கறைப்பெண், s. [masc. மூக்கறையன்.] A woman deprived of her nose by amputation or disease. மூக்கறையனுக்குவாழ்க்கைப்பட்டால்முன்னும்போ கவிடான்பின்னும்போகவிடான். A woman whose husband has no nose can neither go forward nor backward; applied to a fickleminded master. மூக்கன், s. A man with a large nose. See காக்கைமூக்கன். மூக்காங்கொழுந்து--மூக்குக்கொழுந்து, s. End of the nose. மூக்காலேபோகிறசீவன். A living being which breathes its last by the nose; said of men in contempt. மூக்காலேயழுதல், v. noun. Snivelling, crying through the nose. மூக்கிலி, appel. n. A plant, Portalaca meridiana, சொக்களிப்பூடு. 2. As மூக்கறை. மூக்குக்கண்ணாடி, s. [high dialect சுலோ சனம்.] A pair of spectacles. மூக்குக்குத்துதல், v. noun. Perforating the nose of a child born after the death of two previous children, to preserve its life. மூக்குச்சளி--மூக்கூளை, s. Mucus of the nose. மூக்குச்சாத்திரம், s. See சரசாஸ்திரம். மூக்குச்சிந்த--மூக்குச்சீற, inf. [also சளிச்சிந்த.] To blow the nose. மூக்குத்தளுக்கு, s. A gold-ring worn in one nostril, by some women. மூக்குத்தி, s. A nose-ornament, or jewel. மூக்குத்திபோட்டிருக்கிறாள். She wears a nose-jewel. மூக்குத்தூள்--மூக்குப்பொடி, s. Snuff. மூக்குப்பிளவை, s. An ulcer on the nose. மூக்குப்பூருதல், v. noun. [vul.] Perforating the nose. மூக்குமயிர், s. Hair in the nostrils. மூக்குமயிர்பிடுங்கினாலாட்பாரங்குறையுமா. Will one's weight be diminished by pulling out the hair from the nostrils?--said of mean savings. [prov.] மூக்குவாளி, s. A ring worn in one nostril. மூக்குறிஞ்ச, inf. See உறிஞ்சு, v. மூக்கைச்சுளித்தல்--மூக்கைநெறித்தல், v. noun. Turning up the nose. மூக்கைத்தீட்டுதல், Whetting the beak as a bird. மூக்கையுமுகத்தையுங்காட்டுதல். Showing an alluring face, as a courtezan. 2. Looking sullen, displeased, &c. பிள்ளைமூக்கையுமுகத்தையுங்காட்டிக்கொண்டிருந் தாலேபோதும். If the child would only shew its [pretty] face and nose, it would suffice; said by a mother after its death. மூக்கொற்றி, s. A gold ring set with a stone or jewel. மூக்கொற்றிக்காய், s. The unripe fruit of the Thumbergia racemosa, used in food. மூக்கொற்றிக்கோரை, s. A grass, Scirpus antarcticus. மூக்கொற்றிப்பூடு--மூக்கொற்றிப்பூண்டு, s. A plant, Inula Indica. 21)