uñcṭṭai (p. 59) s. Thinness, slenderness (in person), மெலிவு. (colloquially, ஒஞ் சட்டை.) (c.) 69)

kmpi (p. 96) s. Wire, any rod or bar of metal, இரும்புமுதலியவற்றின்கம்பி. 2. A kind of ear-ring, காதணியிலொன்று. 3. A narrow stripe in the border of a cloth, துணியினோ ர்கரை. 4. A small moulding in carpenter's, or mason's work, சித்திரக்கம்பி. 5. Saltpetre, வெடியுப்பு. 6. [in slang language.] Money (com. காசு). கம்பியுந்தாலியும். The marriage symbol with the wire on which it is strung as worn by the idol, the name is also given to the symbol worn by women. கம்பிகட்ட, inf. To make the border of a cloth--as a dyer. 2. To make a narrow moulding. 3. To pass the wire through the bones in an umbrella. கம்பிக்கடுக்கன், s. An ear-ring formed of a bent wire, ஓர்கடுக்கன். கம்பிக்கரை, s. A narrow stripe, commonly silver, in a border. கம்பிக்காரன், s. A monied man. கம்பிச்சேலை, s. A cloth for women with a striped border. கம்பிநீட்ட, inf. To lengthen a piece of metal by beating or otherwise. 2. (Met.) To go off slily, to steal away, to take to one's heels. கம்பிப்பிசின், s. A kind of wiry medicinal gum. கம்பிமணி, s. A kind of necklace made of wire, ஓர்மணி. கம்பியச்சு, s. A wire-mould, கம்மி யர்கருவியிலொன்று. கம்பியிழுக்க, inf. To draw wire. கம்பியுப்பு, s. Salt-petre of a superior quality in bars or pieces, ஒருப்பு. கம்பிவளைக்க, inf. To draw a wire flat. கம்பிவாங்க, inf. To go off slily, to steal away, ஓடிப்போக (colloquial or jesting language). கம்பிவிறிசு, s. A fire-work which ejects its contents in pencils of light. ஈர்க்குக்கம்பி--கம்பிக்குறி, s. A small stripe in cloth. பட்டைக்கம்பி, s. A large stripe. இருப்புக்கம்பி, s. Iron wire. வெண்கலக்கம்பி, s. Brass wire. கடலைக்கம்பி, s. A colored stripe, in cloth, of the size of a grain of gram. புளியிலைக்கம்பி, s. A colored stripe in cloth of the size of a tamarind leaf. பித்தளைக்கம்பி, s. Brass wire. பொற்கம்பி, s. Gold wire. 12)

ciramam (p. 185) s. Fencing, military exercise, சிலம்பம். 2. (colloq.) Weariness, fatigue, exertion, toil, வருத்தம். W. p. 861. S'RAMA. Compare சிலமம். அதில்வெகுசிரமமிருக்கிறது. It requires toil and exertion. சிரமமானவேலை. Time of weariness, or scarcity. சிரமப்பட, inf. To suffer; to be in great emergency, கஷ்டப்பட. 50)

tīṭcaṇam (p. 242) --தீஷணம்--தீட்சணி யம். s. Heart, warmth, வெப்பம். 2. Keenness, sharpness, acuteness, penetration, as of the intellect, கூர்மை. 3. Powerfulness, fierceness, ardor--as of the sun, உக்கிரம். (c.) W. p. 378. TEEKSHN'A. தீட்சணபுத்தி, s. An acute intellect. தீட்சணமானவெயில், s. A scorching and piercing sun. (colloq.) 13)

nikkuṟōttm (p. 276) s. Certainty, assurance, ascertainment, நிச்சயம். 2. Truth, veracity, sincerity, உண்மை. 3. Fidelity, faithfulness, rectitude, honesty, நாணயம்; [ex Sa. Nija, own or contraction of Nichaya.] நிசஞ்சொல்ல, inf. To assure. நிசஸ்தன்--நிசவான், s. A true man, the sincere, upright, honest. நிசத்துக்குநிசம், s. Most true. (colloq.) நிசப்பட, inf. To become certain. நிசமாய், adv. Truly, certainly, truly, verily. 36) *

paṭṭaṇam (p. 291) s. Town, city, a large town, நகரம். W. p. 496. PAT'T'ANA. (c.) --Note. The Sanscrit does not warrant the distinction which makes பட்டணம் a large and பட்டினம் a small city; but it is Tamil usage. பட்டணக்கரை, s. The town and its vicinity taken collectively. (colloq.) பட்டணசுவாமி, s. A devotee-poet of Caveripumpatnam, Who was a rich merchant, but renounced the world, and wrote many small poems; also பட்டணத்துப் பிள்ளை. 2. An arbitrator in a town. பட்டணத்தார், s. [sing. பட்டணத்தா ன்.] Inhabitants of a town, citizens. பட்டணப்பழக்கம், s. City manners. பட்டணப்பிரவேசம், s. Entrance into a town. 2. Parading through a town in state, turning to the right. பட்டணவாசம், s. Residence in a town, a settlement, a town. பட்டணவாசி, s. Inhabitant of a town. 123)

pẕukkā (p. 302) s. Yellow, orange or gold color, ஓர்நிறம். (colloq.) பழுக்காஅடைக்க--பழுக்காவைக்க, inf. To color orange or yellow. பழுக்காநூல், s. Yellow thread or yarn. 82)

pākki (p. 306) s. [Ar. Baki.] Arrears, balance, remainder, நிலுவை. (c.) பாக்கிசாக்கி, Even a little of the arrears. (colloq.) 2. As சாக்கிபாக்கி. பாக்கிவைக்க, inf. To set a balance against one. 10) *

pācāngku (p. 307) s. Dissimulation, hypocrisy, deception, மாரீசம். (colloq.) பாசாங்கடிக்க--பாசாங்குகாட்ட--பா சாங்குபண்ண, inf. To dissemble, to feign ignorance. பாசாங்குக்காரன், s. [fem. பாசாங்குக் காரி, in contempt, பாசாங்குக்கள்ளி.] A hypocrite, a dissembler. 6) *

pāṣai (p. 307) s. A language, tongue, speech. W. p. 619. B'HASHA. 2. Secret language; expressive signs or signals, as a mode of communicating ideas, குழூஉக்குறி. 3. Distinctive sounds of birds or beasts, regarded as their language, மிருகமுதலியவற்றின்ஒலிக் குறி. 4. A conditional curse, in which a person binds himself, by oath, to wreak vengeance on his foe, சபதம்.-- The eighteen languages of India are: 1. அங்கம், Bengal proper; 2. அருணம், Agra; 3. கலிங்கம், the Northern cirears, Telinga; 4.கௌசிகம், Cutch, or Carnataca; 5.காம்போசம், Camboja, in the north of India; 6. கொங்கணம், Konkan, on the Malabar coast; 7. கோச லம், Kowsali, or Oude; 8. சாவகம், Javanese, Malacca; 9. சிங்களம், Cingalese; 1. சிந்து, Sind, along the Indus; 11. சீனம், Chinese; 12. சோனகம், Hindustani; 13. திராவிடம். Tamil and its cognate languages. See திரவிடம். 14. துளுவம், the language spoken between the Konkan and Canara; 15. பப் பரம், Gujarathi and Babrea; 16. மகதம், Maghada, a country, South of Behar; 17. மராடம், Mahratta; 18. வங்கம், Bengali. பாஷாந்தரம், s. A foreign language; [ex அந்தரம், difference.] பாஷாந்தரமாக்க--பாஷாந்தரப்படுத்த, inf. To translate into another language. பாஷைகூற--பாஷைசொல்ல, s. To swear, to pronounce an imprecation. பாஷைக்காரர், s. [pl.] Europeans, chiefly Englishmen. 2. The owners of a language. பாஷைபங்கம், s. [prov.] A threat of vengeance under oath. பாஷைபடிக்க--பாஷையைப்படிக்க, inf. To learn a language. பாஷைபேச, inf. To speak English. 2. To speak a foreign language. 3. To speak in an unknown tongue. (colloq.) பாஷைப்படுத்த--பாஷையாக்க, inf. To translate. பாஷைப்போக்கு, v. noun. Idiom or style of a language. பாஷையறிந்தவன், appel. n. One who knows a foreign language. பாஷையிட--பாஷைவைக்க, inf. As பாஷைகூற. 31) *

piṇṭam (p. 315) s. Any thing globular, a roundish lump or mass, a ball, a globe, உண்டை. 2. Embryo; f&oe;tus, கருப்பிண்டம். 3. The body, உடல். 4. A roundish lump of food, considered as a mouthful, கவளம். 5. Boiled rice, சோறு. 6. Boiled rice in lumps for the manes, பிதிர்கட்கிடும்பிண்டம். 7. Boiled rice as given in charity to religious mendicants, பிச்சை. (c.) 8. The etymon, radix or indivisible part of a word, மூலபதம். 9. Concrete form or state, undistinguished by parts, undeveloped, தொகுப்பு. 1. Collection, multitude, கூட்டம். W. p. 534. PIN'DA. பிண்டமும்துண்டமுங்கொடுத்தான். He gave a morsel of food and piece of cloth; as what, in language of ascetics, the body requires. பிண்டகருமம்--பிண்டகிரியை, s. The ceremony of offering rice for deceased ancestors. பிண்டகன், appel. n. One who offers an oblation of rice for a deceased ancestor, பிண்டமிடுவோன். பிண்டக்கரு, s. The f&oe;tus. பிண்டக்காப்பு, s. Boiled rice, as பிண் டம். (colloq.) பிண்டச்சூத்திரம், s. An introduction which lays open a subject. See சூத்திரம். பிண்டதானம்--பிண்டப்பிரதானம், s. Presenting balls of rice, cakes, &c., to the manes. See சிரார்த்தம். பிண்டப்புறனடை, s. Abstract remarks or notes in an author's work, connected with the subject in hand, or with others. பிண்டப்பொருள், s. The substance or free rendering of a verse, &c. 2. Any thing in mass, as a heap of paddy, &c. பிண்டம்பிடிக்க, inf. To form any thing into a globular shape. 2. To create--as the Deity. பிண்டம்போட, inf. To set a ball of rice for each of the manes, in the shraddha or funeral ceremony, also பிண்டம்வைக்க; 2. [in cant.] To eat. பிண்டம்விழுதல், appel. n. Miscarriage or abortion. பிண்டம்வெளிப்படல், s. Appearing of the f&oe;tus at birth. பிண்டவுரை, s. A comment giving the substance of a text, in a free but concise manner, without ornament. See பொழிப்புரை in உரை. பிண்டாண்டம், s. [com. அண்டபிண் டம்.] The body and universe. பிண்டாண்டப்பேரொளி. The great light that illumines both the body and the universe, God. முத்திராப்பிண்டம், s. An immature f&oe;tus, இளஞ்சூல். 29)

piy (p. 316) க்கிறேன், த்தேன், [vul. பிச்சேன்.] ப்பேன், க்க, v. a. To rip, tear, rend, கிழிக்க. 2. To card or pick cotton; to separate into parts, பண்ண. 3. To break or pinch off, to break in pieces--as thin cakes or wafers; to tear into small bits--as paper or leaves, இலைமுதலியவற்றைப்பிய்க்க. 4. To break through a hedge, to break--as cadjans, பிரிக்க. (c.) பிய்க்காதே, Don't tear [this]. பிய்க்காமல்வை. Put it away without tear ing. பிய்ச்சுப்பிடுங்கிவயிறுவளர்க்க, inf. To support one's self by extortion. (colloq.) பிய்த்துக்காட்ட, inf. To explain mi nutely, to analyze a matter. பிய்ப்பு, v. noun. Tearing or pinching off, பிய்க்கை. 7) *

vḷḷicu (p. 380) s. Beauty, neatness, நேர்த்தி. (colloq.) வள்ளிசாய்சாப்பிடுகிறது. Faring sumptuously, eating delicacies. வேலைவள்ளிசாயிருக்கவேணும்...... It must be neatly done. 4)

vākku (p. 382) s. Word, speech, வார்த்தை. 2. The mouth, as one of the five organs of the body. See இந்திரியம். [ex Sa. Vach.] வாக்கு, 4. Four different sounds; 1. சூக்குமை, the sound from the navel--the supposed source of the air, or wind which gives intonation; 2. பைசந்தி, sound from the breast or lungs; 3. மத்திமை, sound from the throat or epiglottis; 4. வைகரி, articulate sound, from the tongue or mouth. அவருடையதுநல்லவாக்கு. His poetical composition is good. அவன்வாக்கிலேகேட்டேன். I heard it from his mouth. அமிர்தவாக்கு, s. A sweet word, a word of good omen--oppos. to விஷவாக்கு. வாக்காட, inf. To say, to speak. 2. To quarrel, as வாயாட. வாக்காள், s. Sarasvati, as வரகேசுரி. வாக்குக்குற்றம், s. A mistake, or fault, in speech, as வாய்க்குற்றம். வாக்குக்கெட்டாதது, appel. n. That which is unspeakable. வாக்கிட, inf. To promise. (p.) வாக்குச்சகாயம்பண்ண, inf. To aid by words, to recommend. வாக்குச்சித்தி, s. Success from words. See under சித்தி. வாக்குச்சொல்ல--வாக்குக்கொடுக்க-வாக்குப்பண்ண, inf. To promise, declare, pledge one's word. வாக்குத்தத்தம், s. A promise. See தத்தம். வாக்குத்தம்பம், s. The art of fascinating the mouth. See கலைஞானம். வாக்குத்தானம், s. See தானம், 15. வாக்குத்தானச்சனி, s. As இரண்டாமி டத்துச்சனி, under சனி. (R.) வாக்குத்தீட்சை--வாசகதீட்சை, s. Oral instruction--one of the modes of enlightening the mind of a disciple. See தீட்சை. வாக்குநாணயம், s. Fidelity to one's word, unfailing fulfilment of promises. வாக்குப்பிசக, inf. To slip, in words or utterance, as the tongue in pronunciation. 2. See பிசகு. வாக்குப்புரள--வாக்குமாற, inf. To fail in a promise, to break one's words. வாக்குப்புறப்படுதல், v. noun. The coming out of words from the mouth. வாக்குமூலம், s. A deposition in which the statements of complainants, defendants, and witnesses, are taken with their signatures. 2. [as adv. also வாக்கு முகாந்தரம்.] By word of mouth; upon one's assertion. வாக்குமூலம்வாங்குகிறது. Getting one's deposition as a magistrate. (Govt. usage.) வாக்குரோசம்--வாக்குரோஷம், s. Irritation from insulting words, irascibility. வாக்குவசீகரம், s. Cajoling, wheedling, இன்சொல். வாக்குவல்லபம், s. Emphatic and powerful language, oratorial speech. வாக்குவாதம், s. A disputation, a quarrel. வாக்குவிசேஷம், s. An effective speech. வாக்குவிற்க, inf. To give a binding promise, (lit.) to sell one's words (colloq.) நானவனுக்குவாக்குவிற்றிருக்கிறேன், தவறக்கூடா து. I cannot fail, for I have promised him firmly. 18)

viyācam (p. 396) s. Extension, diffusion, விரிவு, 2. Alledged cause, நிபம். 3. Discrimination, பகுத்தறிவு. 4. Comparison, simlile, உவமை. 5. A work on Hindu law by Vyasa See தருமநூல். 6. Tricks, treachery, artifice, தந்திரம். 7. (colloq.) On account of, sake, முகாந்தரம். *வியாசன், s. [com. வேதவியாசன்.] The sage Vyasa, compiler of the Vedas, and founder of the Vedantic philosophy, வாதராயணன். W. p. 82. VYASA. 23)