akātam (p. 2) s. [priv. அ et காதம், fixed place.] Bottomless depth, ஆழம். 2. (p.) A hole, chasm, பொந்து. 3. A river or body of water of swimming depth, நீந்துபுனல். 4. (c.) Cunning, artifice, falsehood, வஞ்சகம். Wils. p. 5. AGATHA. அகாதப்படுஞ்சாமம், A time of extremity or adversity. அகாதன், s. A cunning, crafty man, (lit.) a deep fellow. 59) *

akkiṉi (p. 4) s. Fire, தீ. 2. The god of fire and regent of the south-east, அக்கி னிபகவான். (See திக்குபாலகர்.) 3. (M. Dic.) The plant செங்கொடிவேலி. There are reckoned different kinds of அக்கினி, (a.) ஆயுரு வேதாக்கினி, of three kinds, for preparing medicines, as கமலாக்கினி, காடாக்கினி, தீபாக் கினி, which see. (b) Three other kinds called வேதாக்கினி for sacrificial purposes, as, காருகபத்தியம், தக்கணாக்கினியம், ஆகவனீயம். See தீ. (c.) The fire which will consume the world, காலாக்கினி. Wils. p. 6. AGNI. அக்கினிகணம், s. The same as தீக்கணம், an inauspicious measure. See கணம். (p.) அக்கினிகர்ப்பம், s. A spark. 2. A crystal with fabulous qualities. 3. A decayed cuttle-fish bone, Os sepi&ae;, கட னுரை. அக்கினிகலை, s. Breath coming from the nostrils, in சரசாத்திரம். அக்கினிகோத்திரம், s. One of the twenty-one யாகம். 2. One of the princely races. அக்கினிக்கட்டு, s. Restraining the power of fire by magic. அக்கினிக்கண்ணன், s. A fiery man, one having a terrible countenance. அக்கினிசன்மன், s. One born of fire, Skanda. See அக்கினிபூ. அக்கினிசாந்தி, s. [in astrology.] Offerings to fire; this is done with ghee, plantains, cakes, &c., after repeating an incantation one hundred and eight times to avert evil from அக்கினிதேவன். These offerings are made particularly at the time of marriage and of doing penance. அக்கினிசாலம், s. Tricks or artifices made by the agency of fire. அக்கினிச்சிலம், s. A plant, Gloriosa superba, L., கார்த்திகைக்கிழங்கு. அக்கினிச்சேர்வை, s. [prov.] A blister-plaster. அக்கினிட்டோமம்--அக்கினிஷ் டோமம், s. One of the twenty-one யாகம். அக்கினித்தம்பம்--அக்கினிஸ்தம்பம், s. A pillar of fire. 2. Stopping the power of fire by magic. 3. One of the sixty-four கலைஞானம். அக்கினித்தம்பன், s. Siva as a column of fire. See தம்பம். அக்கினித்திரயம், s. The aggregate of the three fires maintained by the Brahmin householder, the Garhapatya, காருகபத்தியம், Dakshanagniyam, தட்சணாக் கினியம், and Ahavaneya, ஆகவனியம். See தீ. அக்கினித்திராவகம், s. Fire-water --such as nitric acid, &c. அக்கினிநாள்--அக்கினிநட்சத்திரம், s. [astrol.] An inauspicious nakshatra or day. There are three in a year, viz., when the sun is in the last quarter of the second nakshatra, பரணி, when in the 3d nakshatra, கார்த்திகை, and when in the 1st quarter of the 4th nakshatra, உரோகணி. அக்கினிபஞ்சகம், s. Danger of fire as an astrological result of the aggregate of five items. அக்கினிபயம், s. [in calendars.] Danger or fear of fire. அக்கினிப்பிரவேசம், s. Entering into or passing through fire, as a religious act. அக்கினிப்பிழம்பு, s. A body or flame of fire. அக்கினிப்பிளப்பு, s. A volcano, volcanic eruption. அக்கினிமண்டலம், s. The seat of fire in the system--the abdomen. அக்கினிமந்தம், s. Indigestion. அக்கினிமலை, s. A volcanic mountain. அக்கினிமிதிக்க, inf. To tread on fire, one of the thirty-two kinds of selftorture. அக்கினிமூலை, s. The south-east region. அக்கினியாதேயம், s. One of the twenty-one யாகம், sacrifices. அக்கினியாஸ்திரம், s. A kind of arrow, ஓரத்திரம், (c.) அக்கினியோகம், s. An inauspicious conjunction of the days of the week with the tithi திதி, as follows: 1. When the 5th or 11th tithi, Lunar day (திதி) occurs on Monday. 2. When the 5th tithi occurs on Wednesday. 3. When the 6th or 9th occurs on Thursday. 4. When the 8th or 1th occurs on Friday. 5. When the 9th or 11th occurs on Saturday. 6. When the 12th occurs on Sunday. 18) *

aṇai (p. 9) s. An artificial bank, dam or ridge for retaining water in fields, வரம்பு. 2. An embankment, causeway, (as Adam's bridge, so called,) அணைக்கட்டு. 3. A bank of a tank, river, sea shore, &c., கரைப்பொது. 4. Pillow, cushion, mattress, மெத்தை. 5. (c.) A support, prop, buttress; anything to recline or lean on, முட்டு. 6. Protection, help, assistance, accessoriness to a crime, &c., உதவி. 7. Accompaniment, attendance, adjunct, துணை. 8. A yoke of oxen with a prefix of number; as, ஓரணை, one yoke of oxen, ஈரணை, two yokes of oxen, மூவணை, three yokes of oxen. வெள்ளம்வருமுன்னேயணைபோடவேண்டும், Before the flood comes and the water rise, we must cast up the dam. அணைக்கட்டு, s. An anicut. அணைசொல், s. A word spoken to assist another, a prompting, துணைச்சொல். 2. An expletive, அசைச்சொல். அணையாடை, s. A clout or strip of cloth put under an infant, ஏணைத்துகில். 2. [local.] Cloth tied over the navel of an infant, தொப்புளிறுக்குஞ்சீலை. பஞ்சணை, s. The five kinds of beds, or mattresses. தலையணை, s. A pillow. புல்லணை, A layer of grass. பூவணை, s. A bed of flowers. முன்னணை, s. A crib, a manger. 2. The court before a house, the hall. 44)

ari (p. 23) s. An enemy, சத்துரு. 2. Wheel, சக்கரம். Wils. p. 66. ARI. 3. Green, பச்சைநிறம். 4. A horse, குதிரை. 5. A lion, சிங்கம். 6. Leo the constellation, சிங்கவிராசி. 7. The sun, சூரியன். 8. Vishnu, விட்டுணு. 9. Yama, நமன். 1. Air, wind, காற்று. 11. The moon, சந்திரன். 12. Indra, தேவேந்திரன். 13. A ray of light, கிரணம். 14. A parrot, paroquet, கிளி. 15. A monkey, குரங்கு. 16. A snake, பாம்பு. 17. A frog, தவளை. 18. One of the nine divisions of the known continent, நவகண்டத்தொன்று. 19. Fire, தீ. Wils. p. 969. HAP. and HARIT. 2. An emerald, மரகதம். 21. Color, நிறம். 22. Smoke, புகை. 23. Hatred, பகை. 24. Keenness, sharpness, கூர்மை. 25. Arms, weapons, ஆயுதப்பொது. 26. A saw, ஈர்வாள். அரிகரபுத்திரன்--அரியரபுத்திரன், s. Ayanar, ஐயனார். அரிகள், s. Foes, enemies, பகை வர். அரிச்சுவடி--அரிவரி, s. The child's first book, the alphabet--thus called from the Hindus prefixing to it the name of Vishnu. அரிதாரம், s. Lukshmi, wife of Vishnu, இலக்குமி. 2. Yellow sulphuret of arsenic, yellow orpiment, ஓர்மருந்து. கட்டரிதாரம்--கல்லரிதாரம், s. Orpiment or arsenic in lumps. தகட்டரிதாரம்--மடலரிதாரம், s. Leaf orpin ent. பொன்னரிதாரம், s. Orpiment of gold-color. அரிப்பிரியை, s. Lukshmi. Wils. p. 97. HARIPRYA. அரிமந்திரம், s. A lion's den. அரிமருகன், s. Skanda, முருகன். 2. Ganesa, விநாயகன்; as the nephews of Vishnu. அரிமா, s. A lion, சிங்கம். 2. A male lion, ஆண்சிங்கம். 3. Leo of the zodiac, சிங்கவிராசி. அரிமாநோக்கம் or சிங்கநோக்கம் s. [in grammar.] Lion-look, one of the four kinds of சூத்திரநிலை, which see. அரியணை, s. A throne, சிங்காச னம்; [ex அணை, a seat or cushion,] a seat supported by artificial lions. அரியணைச்செல்வன், s. Argha, அருகன். அரியமன், s. One of the twelve suns, துவாதசாதித்தரிலொருவன். Wils. p. 72. ARYAMAN. அரியமா, s. The sun, சூரியன். 2. A class of manes or deified ancestors, ஓர்பிதிர்தேவதை. Wils. p. 72. ARYAMA. அரியயற்கரியோன், s. Siva. அரியேறி, s. Durga, who rides on a lion, துர்க்கை. 44)

aṟivu (p. 33) s. Knowledge, wisdom, learning, science, erudition, one of the four ஆடூஉக்குணம், ஞானம். 2. Intelligence, intellect, reason, புத்தி. 3. Feeling, perception, comprehension, உணர்வு. 4. The senses as the medium of knowledge or knowledge acquired by them, பொறியுணர்வு. 5. Instruction, advice, போதனை. (c.) அறிவழி, s. Toddy or other inebriating liquor, கள். 2. A devil, பிசா சம்; [ex அழி, to ruin.] (p.) அறிவழிய, inf. To lose one's reason, be bereft or sense, be under a delusion, be infatuated. அறிவறை, s. One destitute of spiritual knowledge. 2. Destitution of spiritual knowledge, delusion, infatuation, illusion; [ex அறை, bereft.] (p.). அறிவறைபோயினர். They became bewildered. அறிவன், s. A wise man, a skilful or learned person, அறிவுடையோன். 2. An artificer, கம்மாளன். 3. The planet Mercury, புதன். 4. The twenty-sixth lunar mansion, உத்திரட்டாதிநாள். 5. The planet Mars, செவ்வாய். 6. God, கடவுள். 7. Argha, அருகன். 8. Vishnu, விட்டுணு. 9. Siva, சிவன். (p.) அறிவனாள், s. The twenty-sixth lunar mansion. அறிவாகரன், s. A person of profound erudition; [ex ஆகரம், seat.] (p.) அறிவாளன்--அறிவாளி, s. A wise, skilful or intelligent person. அறிவிலான்--அறிவிலி--அறிவில் லான்--அறிவீனன், s. An ignorant person, one without spiritual knowledge. அறிவில்லாமை--அறிவின்மை--அ றிவீனம், neg. v. noun. Ignorance. அறிவுகொடுக்க--அறிவுகொளுத்த, inf. To impart instruction, teach, instruct. 2. To allow a lucid interval, as to a dying person after a season of stupor, delirium, &c. அறிவுகொடுத்துக் கொல்லும். (Death, disease, &c.) will allow a lucid interval and then kill (him.) அறிவுசொல்ல, inf. To communicate instruction, give good advice, exhort. அறிவுடைமை, v. noun. Knowledge, the possession of knowledge. அறிவுணர்த்த--அறிவுபயிற்ற--அறி வுறுத்த, inf. To instruct, communicate instruction. அறிவுதிக்க, inf. To dawn as wisdom. அறிவுபிறக்க, inf. To dawn as knowledge in the mind, to become instructed, enlightened, informed. 2. To be restored as the senses, consciousness, &c. அறிவுப்பயிற்சி, s. Education. அறிவுமயக்கம், s. Loss of consciousness. அறிவுமயங்க, inf. To faint, lose consciousness either by swooning, fits, sleep, or the approach of death, &c. 2. To be surprised. அறிவுள்ளவன், s. A wise or skilful person. 2. A grateful person. அறிவொப்புக்காண்டல், v. noun. Questioning to ascertain if another's views correspond with one's own. (p.). நுண்ணறிவு, s. Minute or exact knowledge. பேரறிவு, s. Perfect knowledge. சிற்றறிவு, s. Imperfect knowledge. 53)

aṟputam (p. 33) s. Miracle, what excites wonder or astonishment, அதிசயம். Wils. p. 2. ADB'HUTA. 2. A hundred millions, ஓரெண். Wils. p. 72. ARBBUDA. 3. (p.) Beauty, அழகு. 4. Wisdom, ஞானம். அற்புதமூர்த்தி, s. The Deity or performer of miracles, the wonder-working or wisdom-embodied God. அற்புதர், s. Wise men, sages. 2. Smiths, artificers, mechanics of five kinds. அற்புதவாதம், s. A convulsive disease by which the body is distorted, ஓர்வாதநோய். அற்புதவுருவகம், s. A kind of mixed metaphor. அற்புதவுவமை, s. [in rhetoric.] A species of simile, a comparison of what cannot take place. அற்புதன், s. The Supreme Being, God the wonderful. 2. Vishnu. 3. Siva. 4. An artificer. அற்புதாகமம், s. The apocalypse. (Besch.) 72)

iyṟkai (p. 48) s. Nature, quality, disposition, inherent or primitive quality, சுபா வம். 2. Ability, influence, power, திராணி. 3. Custom, habit, practice, what is natural, customary, &c., வழக்கம். 4. State, condition, circumstances, தன்மை. 5. [prov.] Means, instruments, tools, பணிமுட்டு.-Note. This word is opposed to செயற்கை, artificial productions. இயற்கைக்குணம், s. The natural disposition, natural temper. இயற்கைஞானம்--இயற்கையறிவு, s. Natural, inherent or intuitive wisdom--as a property of the Deity. இயற்கைதப்பினவன், s. A dishonest person. இயற்கைப்புணர்ச்சி, s. [in love poetry.] Marriage indicated by destiny, arising from previous actions and by natural choice and inclination, தலைவனுந் தலைவியுந்தம்முளொத்துப்புணர்கை. இயற்கைப்பொருள், s. A thing in nature--that which is not artificial --as the elements. இயற்கையறிவு, s. The knowledge which cannot be increased--as that of God. 2. Instinctive knowledge in distinction from that which is acquired; opp. to செயற்கையறிவு; which see. இயற்கையன்பு, s. Love formed naturally--according to Hindu physiology, the result of love in a former birth--opposed to செயற்கையன்பு, or love brought about by external means. இயற்கையானகுடி, s. A respectable family. வறுமையானஇயற்கை, s. Indigent circumstances. 20)

ilñci (p. 53) s. A natural or artificial tank, குளம். 2. A lake for irrigation, ஏரி. 3. The navel, கொப்பூழ். 4. A flower-tree-the மகிழமரம். 5. The புன்கு tree. 6. Disposition, temper, quality, குணம். 7. A ratsnake, சாரைப்பாம்பு. 8. A wall, மதில். (p.) 16) *

uccu (p. 59) கிறேன், உச்சினேன், வேன், உச்ச, v. a. To pitch at a mark, cast a game with betel nuts, shells, money, &c., கழற்காய்முதலியவையெறிய. 2. [prov.] To conquer in a game or controversy, to win, surpass, get the advantage of by subtilty or artifice, வெல்ல. 3. [vul.] To get another's property by artifice, to defraud, trick, பிறர்பொருளைக்கவர. உடைதாரமுத்தரிகமெல்லாமுச்சிக்கொண்டேனென் னைமெச்சிக்கொண்டேன். Having robbed her of her clothes, mantle and all, I exulted in the exploit. (திருச்செந்தூர்நொண்டி.) உச்சன், s. [prov.] A shell, arecanut, tamarind seed, &c. used for pitching in a game. 65) *

upāyam (p. 62) s. Means, contrivance, expedient, device, good or bad, skill in accomplishing an object, சூழ்ச்சி. 2. Stratagem, artifice, craft, shift, art, cunning, shuffling, intrigue, தந்திரம். 3. The means for bringing an enemy to terms, of which four are enumerated, viz.: 1. சாமம், conciliatory measures. 2. பேதம், sowing dissension. 3. தானம், gifts, presents. 4. தண் டம், chastisement, punishment (by war), அரசர்க்குரியவுபாயம். 4. [vul.] Smallness, சொ ற்பம். Wils. p. 16. UPAYA. உபாயக்காரன்--உபாயி, s. An artful person, a schemer, contriver, தந்திரக்காரன். உபாயஞ்சூழ, inf. To contrive, scheme. உபாயஞ்சொல்ல, inf. To give counsel. உபாயதந்திரம், s. Devices, craftiness, subtility. உபாயமானவிளையாட்டு, s. Artful cheating in play. உபாயம்பண்ண, inf. To adopt stratagems, to contrive, employ address, use means. உபாயவிலக்கு, s. [in rhetoric.] Artfully endeavoring to prevent an act, by representing the evil which will happen to one's self--as when a wife dissuades her husband from leaving her by declaring that, in case he does, she must die, ஓரலங்காரம். உபாயோபாயம், s. Various means or artifices. 2. Cunning for cunning in retaliation, &c. மோட்சம்பெறுமுபாயம்--மோட் சோபாயம், s. Means for obtaining eternal bliss. 52)

uruṭṭu (p. 65) கிறேன், உருட்டினேன், வேன், உருட்ட, v. a. To roll a ball, or wheel, trundle a hoop, &c., to wheel a barrow, to bowl, turn about, revolve a thing on a plane, to whirl, (a discus, &c.), passing through the air at right angles with the horizon, உருளச்செய்ய. 2. [prov.] To defeat a rival by arguments, sophistry, &c., to overcome in athletic exercises, games, to overmatch, வெல்ல. 3. To beat a drum rapidly, to beat a ruffle, மத்தளம்விரை வாயடிக்க. 4. [in architecture.] To form a moulding, திரட்ட. 5. To form clay or other substances into balls or globules by rolling, working in the hand, &c; குண் டுருட்ட; [ex உருள், v.] உலகுக்குநாயகனாயோராழிதனியுருட்டி. Guiding the wheel of power as the sovereign of the universe. அவனைப்புடையனுருட்டும். The beaver snake will bite, will tumble him over (and bite him). (A curse.) உருட்டித்தைக்க, inf. To roll and sew a border--a kind of hemming. உருட்டிப்பார்க்க--உருட்டிவிழிக் க, inf. To roll the eyes and look intently with signs of anger or intimidation. உருட்டிப்போட, inf. To roll a ball, &c. 2. To defeat by arguments, by a display of skill, or by sophistry, to overcome in games, &c., புரட்டிவிட, 3. To be the cause of ruin to a family, &c., அழித்துப்போட. அசத்தியமந்தக்குடியையுருட்டிபோட்டது. Perjury has ruined the family. ஆனையவனையுருட்டிப்போட்டது. The elephant rolled him over and over. உருட்டுதிரைக்கடல், s. The sea with rolling billows. குளிகையுருட்ட--மாத்திரையுருட் ட, inf. To form or make pills. (Med.) நாயுருட்ட, inf. To tumble down and bite--said of a dog. வாயாலுருட்ட, inf. To use sophistry, to dispute clamorously. கவறுருட்ட, inf. To throw dice'. உருட்டு, v. noun. Rolling, revolving on a plane, the revolution or turning of a wheel, whirling, உருட்டுகை. 2. Fraud, artifice, trick, sophistry in overcoming an antagonist, புரட்டு. 3. [in architecture.] Roundness, globosity, moulding, திரட்சி. 4. Terrifying, frightening, driving away, வெருட்டு. உருட்டும்புரட்டுஞ்சிரட்டையுங்கையும். Prevarication and lying lead to begging. [prov.] உன்னுடையவுருட்டுக்குப்பயப்படேன். I fear not your sophistry. உருட்டுப்புரட்டுள்ளவன், s. A man of tricks and frauds. உருட்டுவண்ணம், s. A poem, or song composed of syllables occurring in rapid succession. குண்டுருட்டு, s. The roundness of a bullet or ball. குண்டுருட்டாய்க்கட்ட, inf. To tie up a person head to heels. பொன்னுருட்டு, s. A gold ring without seal or stone. 17)

entirm (p. 73) s. Engine, machine in general, சூத்திரம். 2. A hand-mill, திரிகை. 3. Sugar-cane press, ஆலை. 4. A kind of machine for separating the seeds from cotton, பஞ்சுகொட்டுமெந்திரம். 5. Sticks for producing fire by attrition, தீக்கடைகோல். 6. A potter's wheel, குலாலச்சக்கரம். 7. A car, carriage, chariot, தேர். 8. A conveyance artificially managed, ஊர்தி. 9. A mystical diagram in magic or astrology, written on metal or ola and worn on the arm or other part of the body--as a charm or amulet, மந்திரசக்கரம். 1. Engines, or other contrivances connected with a fortification to repel or exclude an enemy, மதிலுறுப்பு. See இயந்திரம் and யந்திரம். எந்திரகாரன், s. A machinist, சூத் திரகாரன். எந்திரமெழுதிக்கட்ட, inf. To write or engrave a diagram and fasten it on. எந்திரவாவி, s. A machine for drawing water, இலவந்திகை. 61)

oḷvu (p. 84) கிறேன், ஔவினேன், வேன், ஔவ, v. a. To grasp or seize, or take hold with the mouth, to bite off, கடித்துப்பி டிக்க. 2. To graze, rub off the skin. burn or scald so as to excoriate, அழுந்தியெடுக்க. --Note. The meaning is similar to கௌவ, but less intense. ஓவியம், s. A picture, a portrait, சித் திரம். 2. A statue, a puppet, பிரதிமை. (p.) ஓவியத்துறைகைபோயவொருவன். One practised in painting-- (நைட.) ஓவியமானபிள்ளை, s. A very dear and beloved child. ஓவியர், s. Painters, sculptors, artists, சித்திரகாரர். 2. Mechanics, artificers, smiths, கம்மாளர். (p.) 145)

kaṟpitam (p. 102) s. An elephant, armed or caparisoned for war, போர்யானை. 2. Appointment, determination, purpose, நியமம். 3. Destiny, decree, divine ordinance, விதி ப்பு. 4. Command, direction, order, கட்டளை. 5. Fancy, revery, பாவனை. 6. Being made, fabricated, artificial, composed, invented, அலங்கரிப்பு. Wils. p. 23. KALPITA.. 25)

kātu (p. 104) s. Ear, செவி. 2. The eye of a needle, ஊசியின்காது. The pan of a gun, துப்பாக்கிக்காது. 4. The bottom of a tobacco leaf near the stem, (See சோணை.) 5. The top of an ola bond, as far as the hole through which it is filed; also the stamped part of an indenture or bond, which is nipped off, when the bond becomes null and void, உடன்படிக்கையின்காது. 6. Eye of an umbrella wire, which plays round the whale bone, குடைக்கம்பியின்காது. 7. The ear of a machine or vessel--as இராட்டினக்காது. 8. A small wedge to hold a tenon, handle or peg in its place, இறுக்கலாப்பு. காதுக்கிட்டால்முகத்துக்கழகு. Rings, &c., put in the ear are ornaments to the face. காதுங்காதும்வைத்தாற்போல். With the utmost secrecy, ear to ear, &c. எனக்குக்காதுகேளாது. I am deaf. காதடி, s. [vul. காதவடி.] The back part of the cheek, செவியடி. காதடைப்பு, v. noun. Deafness occasioned by a fall, blow, disease, &c. காதணி, s. An ear-ornament; of this there are sixteen kinds: viz., கடிப் பிணை, கம்பி, கன்னப்பூ, கன்னாவதங்கம், குணுக்கு, குண்டலம், குழை, கொட்டை, செவிமலர், தாட ங்கம், தூக்கம், தொங்கல், தோடு, மஞ்சிகை, வல் லிகை, வேடம். காதற--காதறுந்துபோக, inf. To have the perforated part of the ear cut or torn off. காதறுக்க, inf. To rend the ear by tearing off the ear-rings. 2. To cancel a bond, commonly by mutilating it. காதறுத்தகூலிகைமேலே. Tearing the ear and getting booty; i. e. doing injustice and getting money. காதறுப்பான், s. A sore that appears round the ear, காதைச்சுற்றிவரும் இரணம். காதறை, s. One whose ear has been cut off, or mutilated. 2. The cavity of the ear. காதற்றமுறி, s. A cancelled ola bond. காதார, adv. With one's own ear. காதாரக்கேட்க, inf. To hear with one's own ears. காதாரக்கேட்டசாட்சி, s. An ear-witness. காதிலேசொல்ல, inf. To whisper in the ear. காதிலேயடிபட, inf. To be uttered in one's hearing. காதிலேயோத, inf. To whisper in the ear. 2. To initiate a disciple by whispering a மந்திரம் in the ear. 3. To give private advice. காதிலேவிழ, inf. To reach the ears, to be heard. காதுகடிக்க, inf. To whisper, to buzz in the ear. காதுகுத்த, inf. To bore, perforate or pierce the ear. நீயெனக்குக்காதுகுத்துகிறாயா. Do you pierce my ear? (Do you teach me?) காதுகுளிர, inf. To be gratifying to the ear--as good news, a good voice, sweet music, &c. காதுகேளாதவன், s. A deaf man. காதுகொடுக்க, inf. To give ear, to hearken, to listen, to give attention. என்சொல்லுக்குக்காதுகொடுத்தான். He has given ear to my words. காதுக்கின்பமான, Pleasing to the ear. காதுக்குடைச்சல், s. An itching, tingling sensation in the ear. காதுக்குத்து--காதுநோய், s. Ear-ache. காதுக்குறும்பி, s. Ear-wax, cerumen. காதுச்சோணை--காதுத்தண்டு, s. The lobe of the ear. காதுதூர, inf. To close the perforation of the ear. காதுத்துவாரம்--காதுத்துளை s. A perforation or hole in the ear intended for jewels. காதுப்பூ, s. A flower-shaped ear-ornament, for females. காதுப்பூச்சி, s. [prov.] A small kind of centipede, said to be very dangerous if it get into the ear, செவிப்பாம்பு. காதுமடல், s. The gristles of the ear, காதின் இதழ். காதுமந்தம், s. Dullness of hearing, காதடைப்பு. காதுமந்தன், s. A person dull of hearing. காதுமுருத்து, s. [prov.] The hard gristles of the ear. காதுவளர்க்க, inf. To promote the proper growth of the lobe of the ear for wearing jewels. காதுவிடாய், s. Weakness or lassitude in hearing, occasioned by hunger or sickness. காதுவெட்ட--காதுநறுக்க--காதுகிள்ள, inf. [prov.] To tear or nip off the stamped part of an ola bond, or otherwise to mutilate it as an indication of its being cancelled, உடன்படிக்கையின் காத றுக்க. காதெழுச்சி, s. A sore in the ear, கா தில் வரும் ஓர்நோய். காதைநெறிக்க, inf. To prick up the ears. காதைப்பொத்த, inf. To stop the ear. காதோதி, s. A malicious whisperer. காதோலை, s. An ear-ornament, often a rolled ola, colored red; used also to enlarge the perforation, whence the name, காதுக்கிடும் ஓலை.--Note. A person is considered naked with nothing in the ear. இல்லிக்காது, s. Ears with the hole very small--opposed to தொன்னைக்காது. கீழ்க்காது, s. The lower part of the ear. சோணைக்காது--சோணை பெருத்த காது, s. Large ear-laps, not perforated. தொள்ளைக்காது--வடிகாது--வார்காது, s. Ears with the hole much enlarged. மேற்காது, s. The upper part of the ear. வடுகக்காது, s. Large ear-laps artificially made. 23)