acuttam (p. 6) s. [priv. அ.] Impurity, pollution, uncleanness, defilement, சுத்தமின் மை. 2. Unchasteness, வேசிமார்க்கம். (c.) அசுத்தப்பட, inf. To be defiled, polluted, soiled. அசுத்தப்படுத்த, inf. To defile, pollute, soil. 35) *

acūcam (p. 6) --அசூசி, s. [priv. அ.] Uncleanness in general, சுத்தமின்மை. 2. Ceremonial uncleanness, சூதகம். (p.) 47) *

acaucam (p. 7) s. [priv. அ.] Uncleanness, அசுசி. Wils. p. 89. ASHOWCHA. 8)

aṉucitam (p. 33) s. [priv. அந், et உசிதம், fitness.] Impropriety, unfitness, தகுதியின் மை. Wils. p. 32. ANUCHITA. 2. Uncleanness, ceremonial impurity, abhorrence, அசுத்தம். 3. Falsehood, untruth, பொய். அவர்சொல்லுங்காரிய மனுசிதமாயிருக்கையால் நாமெ வ்வாறுடன்படலாம்? How can we agree to the impropriety which he proposes? 109) *

apavittiram (p. 16) s. [priv. அ.] Impurity, uncleanness, புனிதமின்மை; [ex பவித் திரம், purity.] Wils. p. 45. APAVITRA. 22) *

amēttiyam (p. 20) s. [priv. அ.] Uncleanness, excrement, அசுத்தம். Wils. p. 62. AMED'HYA. 33)

ācaucam (p. 37) --ஆசவுசம், s. Uncleanness, அசுத்தம். 2. Ceremonial impurity, சூதகம், Wils. p. 124. ASHOUCHA. 13) *

ūttai (p. 70) s. Filth connected with the teeth, body, &c., excrement, excretion, &c.; any ceremonial uncleanness especially from catamenia, சரீரவழுக்கு. 2. Filth in general, dirt, foulness, stain, tarnish, அழுக்கு. 3. (p.) Butcher's meat, flesh, fish, ஊன். ஊத்தைக்குவிளாங்காய்சேர்ந்தாற்போலிருக்கிறது... The union of a person with another as bad as himself is like eating wood apple with unclean teeth. ஊத்தைபோகக்குளித்தவனுமில்லைப்பசிபோகத்தின் றவனுமில்லை. None washes himself so as not to require it again, nor does any one eat so as not to hunger again. ஊத்தைகுடியன், s. A kind of goblin, ஓர்பிசாசு. ஊத்தைச்சீலை, s. Menstruous cloth, சூதகச்சீலை. 2. Dirty cloth, or clothes, அழுக்குச்சீலை. ஊத்தைதாங்க, inf. To bear dirt, &c.--as cloth without showing it. ஊத்தைதேய்க்க--ஊத்தைபுரட்ட, inf. To rub the body in bathing. ஊத்தைநாறி, s. A dirty slut, துர்க்கந்தமுடையவள். [vul.] 2. A tree, பீ நாறி. ஊத்தைபுரள, inf. To be dirtied-as clothes, &c. ஊத்தைப்பல்லன், s. A man with dirty teeth. ஊத்தைப்பாண்டம், s. An unclean vessel, அழுக்குப்பாத்திரம். 2. (Met.) The body, உடல். ஊத்தைப்பிணம், s. A putrid corpse or carcass, நாறியபிணம். 2. The vile body (as spoken of by ascetics, &c.), உடம்பு. ஊத்தைப்பிணமாய்நாறுகிறது. It stinks like a corpse. ஊத்தையெடுக்க, inf. To remove the tarnish from jewels, a stain from a silk or other cloth. 2)

kẕi (p. 98) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To reject, expel, cast off, discard, exclude, dislodge, remove, strip off, separate from, detach, climinate, அகற்ற. 2. To evacuate, void, discharge, emit, pass excrements, நீக்க. 3. To except, leave as refuse, abandon, ஒழிக்க. 4. [in arithmetic.] To subtract, subduct, கணக்குக்கழிக்க. 5. To deduct, abate, குறைக்க. 6. To discount, remit, தள்ளிக்கொடுக்க. 7. To cut off-as the hair, to pare off the nails, &c., to clear off, clear away, smooth off--as knots by cutting; to prune, lop off, தழைமுதலியனகழிக்க. 8. To cast off--as exuvi&ae;, கழற்ற. 9. To pass time, spend time, காலம்போக்க. 1. To exempt, release, free from duties--as postage, விலக்க. கட்டிக்கழித்தபுடவை. Cast-off garments. சாத்திக்கழித்தமாலை. Garlands formerly put on an idol taken off before another ceremony. காலத்தைவீணிலேகழித்துவிட்டான். He spent his time in vain. மாடுதின்றுகழித்தது. The cow having eaten enough, rejected what remained. உறைகழித்தவொள்வாள். Glittering drawn swords. கழித்துக்கொடுக்க, inf. To make an allowance in another's favor. தீட்டுக்கழிக்க, inf. To purify from ceremonial uncleanness--as after childbirth, &c. வருந்திக்கழிக்க, inf. To pass time in suffering. மலங்கழிக்க, inf. To pass excrement. கண்டுகழிக்க, inf. To enjoy to satiety--as earthly good. 2. To be deprived of appetite by having much to do with food--as cooks, &c. சாந்திகழிக்க, inf. To remove the evil influence of planets by presenting offerings to them, &c. எச்சில்கழிக்க, inf. To purify a place where some one has taken food. கழித்தல், v. noun. The act of rejecting. கழிப்பு, v. noun. Expulsion, rejection, emission, கழிக்கை. 2. Offering to planets, demons, &c., to remove their malignity, சாந்திகழிக்கை. 3. Blemish, defect, fault, குற்றம். 4. That which is refused, rejected. 5. [in arithmetic.] Subtraction, கழிப்புக்கணக்கு. கழிப்புக்கழிக்க, inf. To expel malign influence by offerings. This is done by waving boiled rice, cakes, &c., over the head of the patients after which the materials used are thrown away. 70)

cuttam (p. 193) s. W. p. 851. S'UDD'HA. Pureness, cleanness, chastity--as சுசி. 2. Genuineness, entireness, reality, சுயம். 3. Faultlessness, correctness, பிழையின்மை. 4. Strict morality, sanctity, மாசின்மை. 5. Being unmixed, untainted, unadulterated, கலப்பின்மை. 6. Innocence, innocence established by trial or ordeal, கறையின்மை. (c.) 7. The third and highest state of separate souls next to absorption, சுத் தாவத்தை. 8. A prefix to the names of the phases of the moon in her increase-as opposed to பகுளம். 9. (fig.) Health, salubrity, recovery from disease, welfare, சொஸ்தம். 1. [in astron.] Correction or equation. சுத்தஞ்சோறுபோடும். Pureness will make one prosperous. சுத்தக்கறுப்பு, s. Entire blackness. (c.) சுத்தக்காரன், s. A man who is neat and clean. 2. (fig.) A pure, innocent man, சுத்தன். சுத்தசதுர்த்தசி, s. The fourteenth phase of the moon in her increase--as opposed to பகுளம். சுத்தசத்தியம், s. The simple truth, genuineness, authenticity. சுத்தசலம், s. Clean or pure water. சுத்தசூனியம், s. Absolute nothingness, nonentity, முழுப்பாழ். (c.) 2. Atheism. நிரீச்சுரம். சுத்த சூனியமாக்கிப்போட்டான். He has utterly destroyed the family. சுத்தசைதன்னியம், s. Pure spirit, pure intellect--as distinct from matter. (p.) சுத்தசைவம், s. The highest, or the sixteenth degree of Saivism. See சைவம். சுத்தச்சிவப்பு, s. Pure red, scarlet. (c.) சுத்தஞானம், s. Pure, spiritual knowledge; pure ஞானம் unmixed with works. (p.) சுத்ததத்துவம், s. One of the five properties of Siva. See சிவதத்துவம். சுத்ததாளம், s. A superior kind of தா ளம். சுத்ததினம், s. A lucky day. See சுதினம். 2. New year's day, வருஷப்பிறப்பு. 3. The exact number of days elapsed in an epoch, or in any fixed portion of time --considered as an element for finding the longitude, &c., of the sun, moon, planets, &c. சுத்தத்தோடிருக்க, inf. To be pure in body and mind. சுத்தநாசம், s. (also சர்வநாசம்.) Entire destruction, utter ruin. (c.) சுத்தநிலை, s. As சுத்தம், 7. சுத்தபஞ்சமி, s. The fifth day of the new moon. See பஞ்சமி. சுத்தபட்டினி, s. Utter starvation. (c.) சுத்தபத்தி, s. Real piety, sincere devotion. சுத்தபரிமளம், s. Fragrance, sweet scent. சுத்தபரிசம், s. [in astron.] True time of the beginning of an eclipse. சுத்தபரிசுத்தாங்கம், s. Entire purity, holiness. (Colloq.) சுத்தபவித்திரம், s. Entire pureness, holiness. (p.) சுத்தபாடம், s. The correct or genuine reading. சுத்தபோசனம், s. Sacred food--commonly used in reference to offerings made in the temples. சுத்தபௌரணை, s. The oppositions of the sun and moon. சுத்தபுடம், s. [in astron.] The real situation (longitude) of a planet, &c., as differing from its mean place. சுத்தப்பட, inf. To be cleaned. சுத்தப்படச்செய்ய, inf. To make a thing neatly. 2. [in carpentry.] To plane the wood smoothly. சுத்தப்பிரதி, s. A fair copy. (c.) சுத்தபூமி, s. Cleared land. (p.) சுத்தப்படுத்த--சுத்தம்பண்ண, inf. To cleanse, to clear away, make clean. சுத்தப்பிழை, s. Complete error. (c.) சுத்தப்பொய், s. A downright lie. (c.) சுத்தமத்தளம், s. A superior kind of மத்தளம். சுத்தமனம், s. A frank, sincere mind, கபடமின்மை. 2. A pure mind. சுத்தமாயை, s. Pure spiritual Maya. See மாயை. சுத்தமாய், adv. Wholly, entirely, utterly, absolutely. 2. At all, in the least. (c.) இன்றைக்கெனக்குச்சுத்தமாச்சாப்பாட்டுக்கில்லை. I am, to day, entirely destitute of food. சுத்தமார்க்கம், s. Pure conduct, spotless morality. 2. Sincere piety. 3. The true system of religion. சுத்தம்பண்ண, inf. To purity, either physically or ceremonially; to cleanse, to refine. 2. [in astron.] To equate or correct. சுத்தம்பேச, inf. [prov.] To speak boastingly of one's character, parentage, connexions, &c. சுத்தவநியாயம், s. A gross injustice. (c.) சுத்தவாசனை, s. Pure fragrance. 2. (fig.) A pure state of the soul--oppo. to மலினவாசனை. சுத்தவாளர், s. [improp.] Pure persons. 2. (Rom. usage.) Saints, அர்ச்சியசிஷ்டர். சுத்தவாளி, s. A person proved innocent in a court of justice, not guilty-oppo. to குற்றவாளி. (c.) 2. A holy person. சுத்தவிக்கேபம்--சுத்தவிட்சேபம், s. [in astron.] The true celestial latitude. See புடலிக்கேபம். சுத்தவித்தை, s. [in Agam.] A preponderance of spiritual knowledge above a tendency to works. See சிவதத்துவம். சுத்தக்கட்டிவெள்ளி--சொக்கவெள்ளிக் கட்டி, s. A lump of pure silver. (c.) சுத்தவீரம், s. True valor, heroism. (c.) சுத்தவீரர், s. (sing. சுத்தவீரன்.) True heroes. சுத்தவுபவாசம், s. Absolute fasting, total abstinence during a fast. சுத்தவெள்ளை, s. Pure white. 2. That which is entirely white. (c.) சுத்தன், s. A pure person, a sincere person, பரிசுத்தன். (c.) 2. One ripe for liberation from births, a soul in the third, or highest stage, next to absorption, நின்மலன். 3. Siva, அரன். 4. Brahma, ஐயன். 5. Argha, அருகன். 6. Vishnu, அரி. கைச்சுத்தம், s. Cleanness of hands or freedom from bribery. (c.) மெய்ச்சுத்தம், s. Cleanliness of body. (c.) மனச்சுத்தம், s. Mental purity. (c.) வாய்ச்சுத்தம், s. Veracity, or cleanness of mouth. (c.) சுத்தாங்கம், s. Pureness, cleanness, purity, sanctity, சுத்தம். 2. Entireness, absoluteness, முழுமை; [ex அங்கம்.] (c.) சுத்தாங்கமாய்ப்போயிற்று. It is entirely gone. 2. It is quite clean. சுத்தாங்கன், s. A pure person, one without moral stain. (Colloq.) சுத்தாத்துமா, s. A person of superior, spiritual knowledge. 2. One of spotless, irreproachable character. 3. A soul approximating to liberation. (p.) சுத்தாவத்தை, s. As சுத்தநிலை; [ex அ வத்தை.] சுத்தோதகம், s. Pure water. See under உதகம். 94)

cutti (p. 193) s. Pureness, cleanness, பவித் திரம். 2. Purification from crude matter, sublimation, மருந்துமுதலியனசெய்யுஞ்சுத்தி. (c.) 3. Holiness, chasteness, பரிசுத்தம். W. p. 852. S'UDD'HI 4. A chank, a conch, சங்கு. (நிக.) W. p. 85. S'UKTI. 5. A small vessel for drippings, ghee, oil, &c., நெய்க் குத்தி. 6. A religious mendicant's begging dish, இரப்போர்கலம்--Note. The daily purification in idol worship, is of five kinds, viz; 1. பூதசுத்தி, cleansing the body, accompained by muntras. 2. ஆத்துமசுத்தி, mental purity by invocations. 3. திரவியசுத்தி, cleaning of the vessels, with attending incantations. 4. இலிங்கசுத்தி, the changing of the flowers, &c., before the idol, by which it is made pure. 5. மந்திரசுத்தி, by muntras repeating the mystic Om, and adding the five lettered நமசிவாய, or salutation to Siva. சுத்திசெய்ய--சுத்திபண்ண, inf. To purify, cleanse, sanctify. 2. To refine, sublimate. 3. To purify drugs. 4. To lustrate. 5. To absterge, expurgate. சுத்தியடைய, inf. To become pure. (p.) கால்கைசுத்திபண்ண, inf. To clean the feet, hands, &c., after eating, or evacuations. அட்சரசுத்தி, s. Distinct articulation. See under அட்சரம். (c.) மலசுத்தி, s. Evacuation of excrements. (c.) 98) *

cūtakam (p. 200) s. Birth, delivery, பிறப்பு. 2. (c.) Uncleanness, ceremonial impurity of a woman from catamenia, மகளீர்தொடக்கு. W. p. 94. SOOTAKA. 3. Ceremonial impurity of a person from the death of a relative, rendering him incompetent to perform certain rites; that from the father's side being greater, the mother's less, மரணசூதகம். 4. Ceremonial uncleanness in general, as of a person, house, clothes, &c., from a death, from menstruation, childbirth, miscarriage, touching a corpse or carcass; from shaving; contact of the finger, &c., with the spittle or any part of the mouth; touching one of low caste, or bathing in a tank of his village; or weeping, lamenting, &c., for a deceased acquaintance, தீட்டு. 5. Oldness, antiquity, பழமை.--Note. According to some, the causes of ceremonial impurity are five, viz.: 1. சனனாசூசம், or சாதகாசூசம், childbirth. 2. மரணாசூசம், or மிருதாசூசம், death. 3. சண்டாளநீரிற்றோய்தல், bathing in the waters used by low castes. 4. சுராபானம்பண்ணல், drinking toddy or ardent spirits. 5. பொய்கூறல், lying. The last seems but little regarded, also the fourth by many. Instead of the last three, the following are named by some; இருது சூதகம், menstruation. உச்சிட்டசூதகம், being spitten upon. சண்டாளபரிசசூதகம், contact with one of low caste. சூதகக்காரன், s. One ceremonially impure. சூதகக்காரி--சூதகஸ்திரி, s. A woman ceremonially unclean, by catamenia, or otherwise. சூதகக்கிராணி, s. A disease attending the childbirth, from wind or flatulency. சூதகங்கழிக்க, inf. To remove impurity by the prescribed means. சூதகங்காக்க, inf. To keep from society, abstain from venery, from shaving. &c., after a death, till the performance of the funeral rites. சூதகசன்னி, s. A disease of females from sexual intercourse during menstruation. See சன்னி. சூதகத்துக்குடையவர்கள், appel. n. Heirs of one deceased. சூதகமலடு, s. One of the six forms of barrenness. See மலடு. சூதகமாக, inf. To have the monthly course as a woman. (c.) சூதகமுட்டு, s. Suppression of the menses. See கருப்பசூலை under கர்ப்பம். சூதகவாயு--சூசிகாவாயு, s. Hysterics, &c.--from irregularities of the monthly course, and other complaints connected with pregnancy. (c.) 5) *

tlai (p. 226) s. Head, சிரசு. 2. Chief, principal. தலைமை. 3. (fig.) A leader, தலைவன். 4. Origin, beginning, source, commencement, ஆதி. 5. Priority, precedence, superiority, பெருமை. 6. Point, top, end, apex, summit, நுனி. (c.) 7. Place, location, position, site, இடம். 8. The air, the etherial regions, ஆகாயம். 9. Space, surface, expanse, விரிவு. 1. Prong of a trident fork, சூலமுதலிய வற்றின்றலை. 11. A form of the ablative of place, ஏழனுருபு. தலைக்கொருபணங்கொடு. Give each one a fanam. தலைநில்லாப்பருவம். The time when the head cannot support itself; i. e. infancy. தலைக்குத்தலைபெரியதனம். Every one is master. தலைமறைவாயிருக்கிறான். He hides his head-is concealed. தலையிலைகடை. Beginning, middle and end. தலையாலேநடக்கிறான். He acts proudly, insolently, wickedly, &c. அவனுக்குத்தலைப்பத்தா. Has he ten heads? Is he equal to ten men? பெருந்தலைகளெல்லாமொன்றாய்கூடின. The great heads, big-wigs, are all collected together. தலையாலேமலைபிளப்பான். He would cleave a mountain with his head. தலைகட்ட, inf. To tie the hair. 2. To make selvedge of mats, cloth, &c. தலைகவிழ--தலைகவிழ்க்க, inf. To hang the head , either naturally, or through shame. See கவிழ், v. தலைகனத்துக்கொள்ள--தலைகனக்க, s. See கன, v. தலைக்கனம், s. Heaviness in the head. தலைகாட்ட, inf. To show the head, as a snake out of a hole. 2. To attend a festive ceremony, for a short time, out of respect. தலைகாட்டாதேஓடிப்போ. Don't step here, better go. தலைகீழ், s. Upside-down, topsy-turvy, inverted, out of order. தலைகீழாக--தலைகீழாய், adv. Head long, precipitately, as a flow of water. 2. Absurdly, improperly. தலைகீழாய்படம்பண்ணினான். He learnt his lesson perfectly. தலைகீழாய்நடக்க. To do things in a wrong way, &c., 2. To be haughty, arrogant, assuming, insolent, wicked. தலைகீழாய்நிற்க. To persist in an improper request. 2. To take extreme pains for a thing unattainable. தலைகுனிய, inf. To pay respect. 2. (lit.) As தலைகவிழ, to incline the head. தலைகொடுக்க, inf. To bear, to suffer, (commonly in the negative.) 2. To interpose assistance, to undertake the whole business. தலைகொய்ய, inf. To behead. (p.) தலைக்கடை--தலைக்கடைவாயில், s. Front gate, or entrance--oppos. to புழைக் கடை. தலைக்கட்ட, inf. To perform the ceremony of putting on the turban again after mourning. 2. To succeed, be completed, accomplished. 3. To prosper, thrive, grow powerful, கைகூட. எடுத்தகாரியந்தலைக்கட்டிவந்தது. The thing was accomplished. தலைக்கட்டு, v. noun. The first of a range of buildings. 2. The head of a family. (c.) 3. [loc.] The ceremony of putting on the turban, as above. தலைக்கட்டுக்கிரண்டுபணம்வரிவாங்கினான். He received two fanams tribute from each house in the first range. தலைக்கட்டுவரி, s. Tax on houses. தலைக்கருவி--தலைச்சீரா--தலைச்சோடு, s. A helmet. தலைக்கறுப்பு, s. The black appearance of the head; used to express the approach of some influential person. என்தலைக்கறுப்புக்கண்டமாத்திரத்திலெழும்புவான். He will rise as soon as he sees the back of my head. தலைக்காய், s. The first fruits of a tree, being the finest. தலைக்காவல், s. The chief or mainguard. தலைக்கிறுகிறுப்பு, s. Dizziness. தலைக்குடி, s. The chief family in a place. தலைக்குத்து, s. Headache. See குத்து. தலைக்குமேலே, Above, over, or upon the head. 2. Superior to one. 3. Exceeding all bounds--as price, anger, shame or pride. தங்களுடையசொல்என்தலைக்குமேலே. I take your word upon my head; i. e. shall obey. தலைமேற்றலையா. Is my head above you; i. e. can I disobey? தலைக்குலை. The first bunch of the season. 2. [prov.] The end of a bunch of fruit. தலைக்குறை, s. A headless body. See under குறை. தலைக்கூட, inf. To assemble. தலைக்கூட்ட, inf. To accomplish any object, as தலைக்கட்ட. தலைக்கெண்ணெய், s. Oil for the head, either for bathing or combing. தலைக்கொம்பு, s. The bent front of a palankeen pole. 2. The place occupied by the front man. 3. [prov.] (fig.) A superior person. See கொம்பாபிள்ளை. தலைக்கொள்ள, inf. To reach the head, as poison, madness, liquor, &c., 2. To get ahead, to overflow, as a torrent. 3. (with பாதம்.) To worship, reverence, as தலைமேற்கொள்ள. தலைக்கோடை, s. [prov. தலைச்சோழகம்.] Beginning, or head of the west wind. தலைக்கோலம், s. Head-dress, headornament, &c. தலைசாய்க்க, inf. To bow the head, in homage, &c. See சாய். v. a. தலைசீவ--தலைவார, inf. To comb the head. தலைச்சங்கம், s. The first college at Madura in former times, containing the sixty-four persons. தலைச்சன்--தலைச்சன்பிள்ளை, s. The first born, corresponding with இடைச்சன். தலைச்சன்பிள்ளைத்தாய்ச்சி, s. A woman pregnant for the first time. தலைச்சார்த்து--தலைச்சீலை, s. A headdress. 2. A form of head-dress of white cloth. 3. A square turban, said to have been introduced to imitate the form of the cross. தலைச்சீரா, s. A helmet. தலைச்சுமை--தலைமூட்டை, s. A load or burden for the head. 2. Carrying a burden on the head. 3. (fig.) An arduous duty, a burden. தலைச்சுருளி--தலைச்சுருள்வள்ளி, s. A kind of plant, ஈசுரவேர், Aristolochia Ind. தலைச்சுழல்--தலைச்சுற்றல்--தலைச்சுழ ற்சி, v. noun. [prov.] Vertigo, dizziness. swimming of the head. தலைச்சுற்று, v. noun. Dizziness. 2. [prov.] Circumference of the butt end of a tree for estimating its size, மரச்சுற்று. தலைச்செய்ய, inf. [prov.] To prosper, to flourish, சித்திக்க. (c.) தலைச்சேரி, s. The town called Tellichery, ஓரூர். தலைச்சேர்வை, s. A title, a heading. தலைச்சோடு, s. See தலைச்சீரா. தலைதடவ, inf. To do one an injury secretly. 2. To inveigle. to swindle. தலையைத்தடவிமூளையைஉறிஞ்சுகிறவன். One who sucks up the brain by stroking the head i. e. deceives and embezzles. தலைதடுமாற்றந்தந்துபுணர்ந்துரைத்தல், v. noun. Treating of subjects out of the usual order for some particular purpose, one of the தந்திரவுத்தி. தலைதடுமாற்றம், s. Confusion, derangement, disorder. தலைதட்ட, inf. To strike the measure with the hand. See தலைவெட்ட. தலைதலையாக, [adverbially.] Head by head, one by one. தலைதாழ, inf. To incline the head, in reverence, through shame, &c. தலைதீய, inf. [local.] To perish--used in cursing. தலைதுலுக்க--தலைகுலுக்க, inf. To shake the head as animals for sacrifice when the sacred water is poured on them. தலைதுவட்ட, inf. To wipe, and soak up the moisture from the head after bathing. தலைதெறிக்க, inf. To break off as the head; to be severed from the body. தலைதொங்க--தலைதூங்க--தலைநால. inf. To hang as the head of a person, sick, or dying; to droop as plants. தலைதொட, inf. To take an oath. 2. (Christ usage.) To become sponsor to a child in baptism. இல்லையென்றென்தலையைத்தொடு. Touch my head and swear that it is not so. தலைதோய, inf. [prov.] To bathe for ceremonial purification or for health, without the use of oil. தலைத்திமிர், s. Heaviness of the head through cold, &c. தலைத்திராணம், s. A helmet, தலைச்சிரா. (சது.) தலைநடுக்கம்--தலைநடுக்கு, v. noun. Dizziness, giddiness. தலைநடுங்க, inf. To be dizzy, giddy, to feel the head to swim. 2. To have the head in motion, from palsy, age, &c. தலைநாள், s. The first lunar asterism, அச்சுவினி. (சது.) 2. The first day. 3. Early times, former times. தலைநிமிர்த்த, inf. To raise the head as one prostrated, or in water. 2. (fig.) To improve one's circumstances. 3. To bring one up to manhood. 4. To establish one in business, &c. தலைநிமிர்ச்சி, v. noun. Carrying the head erect--a good sign in cattle. 2. Grown up, passed from childhood. 3. Superiority, notoriety, conspicuousness of characters. 4. Improving in circumstances. 5. Pride, superciliousness. தலைநீட்ட, inf. To stretch the head. 2. (fig.) To be forward in speaking, &c. தலைநோவு--தலைநோய், s. Headache. தலைபிரட்ட, inf. To agitate, to trouble. 2. To be in agitation as a torrent. தலைப்பட, inf. To unite. 2. To encounter, to attack, to assault. 3. To obtain, to attain. 4. To undertake, to begin. 5. To attempt, to try. 6. To come into an assembly, to enter, as a character on the stage. 7. To improve in circumstances. 8. To rise above others, above mediocrity, to excel. 9. To grow up, to thrive. 1. To attain bliss. திருடத்தலைப்பட்டான். He has begun to steal. தலைப்படுதானம், s. The first or highest kind of beneficence. See தானம். தலைப்பட்டை, s. A conical basket-cap, worn by fishermen. தலைப்பந்தி, s. The head of a row of guests, &c. தலைப்பற்று, s. [prov.] A large leaf of the talipot tree for an umbrella, &c. (See தளப்பற்று.) 2. A medicinal plaster for the head. See பற்று. (R.) தலைப்பனி, s. The commencement of the dewy season, முன்பனி. தலைப்பா--தலைப்பாகு--தலைப்பாகை. s. A turban. தலைப்பாடு, v. noun. Burden, responsibility, பொறுப்பு. 2. [prov.] Meeting, contact, junction, சந்திப்பு. இடந்தலைப்பாடு. Arrival at a place. தலைப்பாரம், s. Weight in the head, through cold, &c. 2. Weight of the head, compared with the body, as in an infant. 3. [prov.] The lading of a vessel when too much on the bow. தலைப்பாளை, s. The first spatha of the cocoa-nut and other palm trees. 2. [prov.] A kind of projecting head-ornament. தலைப்பித்தம், s. Giddiness of the head. தலைப்பிரட்டை, s. A tadpole, தவளைமீன். தலைப்பிரிய, v. n. To separate from, to leave, to depart, நீங்க. (p.) தலைப்பிரிக்க, v. a. To separate, cause separation; to disunite. தலைப்பிள்ளை, s. The first born child, as தலைச்சன். தலைப்புரட்டு--தலைப்பிரட்டு, v. noun. Trouble, vexation, annoyance; intricacy of business. 2. Agitation, as of a river, or torrent. தலைப்புரட்டுக்காரன், s. A vexatious person, a disturber. தலைப்புரட்டுக்கொள்ள, inf. To be annoyed, to be troubled with an intricate business. தலைப்புரட்டையெறும்பு, s. A kind of ant. See எறும்பு. தலைப்புரள, inf. To roll, or flow impetuously, as the sea, a river, &c. (p.) தலைப்புறம்--தலைவளம், s. The head or front side. தலைப்புற்று, s. A kind of canker on the head. (Beschi.) தலைப்பெயல், v. noun. The first rains, the former rain, முன்மாரி. (p.) தலைப்பெய்ய, inf. v. n. To rain heads; i. e. To assemble in great numbers, ஒன் றாகக்கூட. 2. v. a. To bring together, to unite, கூட்ட. (p.) தலைப்போட--தலையிட, inf. [prov.] To engage in, to take on one's self. (c.) தலைப்போர், s. [prov.] First part of an action, event, process. 2. Front, extremity of a place, முகனை. தலைமகள், s. Eldest daughter, மூத்த மகள். (c.) 2. Lady, matron, எசமானி. 3. Wife, மனைவி. தலைமகன், s. Eldest or first born son, மூத்தமகன். 2. A gentleman, துரைமகன். 3. A young gentleman, இளமட்டம். 4. The hero of a poem, வீரன். 5. The head or chief of a place, தலைவன். 6. One of good caste, சாதிமான். 7. A husband, கணவன். தலைமக்கள், s. (plu.) Persons of the first rank in a place. (p.) தலைமடக்கு, v. noun. A repetition of the first word of a line, as ஆதிமடக்கு. 2. Grain given from the harvest, to a woman in care of a rest-house, which she ties up and carries away on her head. தலைமடங்க, inf. To hang the head. 2. To submit. 3. To bend as the ears of the corn, கதிர்சாய. தலைமடை, s. The place where a small channel branches off from a larger. 2. The head of a channel for irrigation, also the end where the water is laved out on plants. தலைமண்டை--தலையோடு, s. The skull. தலைமயக்கம்--தலைமயக்கு, v. noun Swimming of the head, intoxication. தலைமயங்க, inf. To come together, to be brought together, to unite. 2. To assemble, to join, to meet, கூடிவர. 3. To mix, to be amalgamated, கலங்க. (p.) தலைமயிர், s. Hair of the head. தலைமயிர்வாங்க, inf. To shave off the hair for the first time. தலைமறையவிருக்க, inf. To remain concealed. தலைமாடு, s. (Gen. தலைமாட்டின்.) The head of a bed, place for the head when a person is lying down. See கால்மாடு. தலைமாடுகால்மாடாகக்கிடக்கிறான். He lies with his head where his feet should be. தலைமாணாக்கர், s. Head scholars. (c.) தலைமாலை, s. The garland of skulls worn by Siva, சிவன்மாலை. தலைமுழுக, inf. To bathe one's self, head and all. அவன்தலைமுழுகிப்போனான். She has bathed, --that is, had a monthly course. தலைமுழுக்கு, v. noun. Bathing with oil. 2. A woman's monthly courses, catamenia, மகளிர்சூதகம். தலைமுறி, s. [prov.] Piece of a fish, yam, &c., near the head. தலைமுறை, s. Generation, lineal descent. தலைமுறைகண்டவன். An ancestor. தலைமுறைதலைமுறையாக. From generation to generation. தலைமுறையில்லாததாழ்வு. Extinction of a generation or family. (R.) தலைமுறைப்பட்டவன். A person of an ancient and high family. தலைமுறையிலில்லாதவழக்கம். A custom unknown to one's ancestors. தலைமூட்டை, s. A load for the head. See தலைச்சுமை. தலைமூட்டைக்காரன், s. A porter. தலைமூர்ச்சனை, s. Trouble, vexation, தீராதகலக்கம். தலைமூளை,s. Brain in the head in distinction from the marrow in the bones. தலைமேற்கொள்ள, inf. To take on the head; i. e. to obey implicitly. 2. To express submission. 3. To reverence. தலைமோதிக்கொண்டுதிரிய, inf. To walk about beating the head from sorrow or despair. தலையசைக்க, inf. To nod the head in approval, or shake it in displeasure. தலயடி--தலையடிப்பு, v. noun. Trouble, vexation, annoyance. 2. The first threshing of corn, by beating the head of the sheaf against the ground. தலையடிக்க, inf. To be troubled with, to be the cause of trouble to one. தலையணை, s. Pillow, bolster, cushion. தலையலங்காரம், s. A head-dress. See தலைக்கோலம். (c.) தலையழிதல், v. noun. Being ruined, perishing--used in cursing. தலையவதாரம்பண்ண, inf. [prov.] To behead. See அவதாரம். தலையழுக்கு, s. [prov.] Uncleanness of the head. 2. (com. modeste.) Catamenia, மகளிர்தொடக்கு. தலையளிக்க, inf. To preserve, காக்க. (p.) தலையாகுமோனை, s. Rhyming of the first letter in each line. See மோனை. தலையாகெதுகை, s. A rhyme. See எதுகை. தலையாடி, appel. n. The topmost part of the trunk of a tree, commonly of a palm as unfit for use. தலையாட்டம்--தலைநடுக்கம், v. noun. Shaking of the head from age, palsy, &c. தலையாயார், s. (plu.) Cheif persons, the eminent, பெரியோர். (நீதிநெறி.) தலையாய்ச்சல், v. noun. [prov.] The first process, time, &c., the front part. தலையாரி, s. Bailiff, peon, a village watchman, or any native officer to execute the commands of a Magistrate. அதிகாரிவீட்டிலே திருடித் தலையாரிவீட்டிலே வைத்தான். He stole from the headman and placed what he stole in the watchman's house. தலையாரிவசம்பண்ண, inf. To commit to the watchmen. தலையாறு, s. The source of a river. தலையான, adj. Principal, chief. தலையானவன், appel. n. A chief. தலையிட, v. a. inf. To engage in, to ventrue on, to undertake, to take on one's self, to meddle with, to intermeddle, to concern one's self in. அதிலேயேன்தலையிட்டுக்கொள்ளுகிறாய். Why do you interfere in that business? தலையிடி, s. (inf. தலையிடிக்க.) A throbbing headache. தலையிலெடுத்துவிட--தலையில்தூக்கி விட, inf. To assist another to take up a load. தலையிலெழுத, inf. To write one's destiny in his head; ascribed to Brahma. தலையிலேறப்பார்க்க, inf. To endeavor to lord over others, or to treat them with disrespect. தலையிறக்கம், v. noun. Hanging the head through grief, chagri &c. தலையீற்று, v. noun. The first calving, yeaning, &c. 2. The firstling of cattle. தலையீற்றுப்பசு--தலையீற்றுக்கடாரி, s. A cow that has calved but once. தலையுடைக்க, inf. To break the head; i. e. to rack the brains and take great trouble in calculations, intricate business, &c. எவ்வளவாய்த்தலையுடைத்துக்கொண்டாலுங்கே ட்கிறானில்லை. Though I break me head for him. ever so much, he does not regard me. தலையுவா,s. The new moon. (p.) தலையெடுக்க, inf. To rise in circumstances, to recover one's standing. 2. To return to the attack when beaten by force. 3. To become eminent, celebrated. distinguished. 4. (lit.) To raise the head. தத்திக்குத்தித்தலையெடுத்துக்கொண்டான். He has risen in life, after many misfortunes. தலையெடுப்பு, v. noun. Amendment of circumstance. 2. Recovery from ruin. 3. Growing up, and establishing one's self in life, as a youth. 4. Loftiness. eminence, superiority, distinction. 5. Holding the head erect. தலையெடுப்பாய்ப்பேசாதே. Don't be arrogant in your remarks. தலையெடுப்பானகோபுரம். A lofty tower. தலையெழுத்து, s. Destiny, fate, as supposed to be written in the head by Brahma, according to the actions of previous births, தலைவிதி. 2. Signature to a bond or instrument, inserted at the beginning. 3. The heading or title of a book. 4. The first or capital letter in a writing. தலையேறுதண்டம், s. [prov.] Punishment above what one is able to bear. 2. (fig.) Excessive trouble or labour; compulsory service, அநியாயதண்டம். தலையைக்கொடுக்க--தலைகொடுக்க, inf. To step forward in one's behalf, in a case of exigency. 2. To expose one's self to danger for another. தலையைச்சுற்றியெறிய, inf. To detest utterly; to reject with disgust, disdain and scorn. தலையைநடுக்க, inf. To feel dizziness, sickness, slight intoxication--as from betel, tobacco, spirits, &c. தலையோடு, s. The skull. தலைவணங்க, inf. To do homage. 2. To fall or bend down--as corn in the field. See தலைமடங்க. தலைவரி, s. Poll-tax. 2. Heading. தலைவலி--தலைநோ, s. Headache. இதுதலைவலிதான். This is a task uselessly imposed. தலைவலியுங்காய்ச்சலுந் தனக்குவந்தாலல்லோதெ ரியும். Headache and fever, are know to the sufferer; i. e. each one knows his own trials. தலைவழிய, inf. To over-flow, as a cup or vessel. தலைவறை, s. A head land, cape, promontory. (Rare.) தலைவன், s. (plu. தலைவர், தலைவமார்.) A chief, a head man. 2. A king, a ruler, a governor. 3. An elder brother. 4. A husband. 5. A superior, a senior. (சது.) 6. A guru. 7. A master. தலைவாசகம், s. Introduction of a writing; preface, salutation, &c. முகவுரை. தலைவாசல்--தலைவாயில்--தலைவாய்தல், s. The main gate to a city, castle, house, &c. தலைவாரை--தலைவாரைப்பட்டை, s. [prov.] A basket cap, as தலைப்பட்டை. தலைவாழையிலை, s. The top leaf of a plantain tree. தலைவி, s. (mas. தலைவன்.) A lady, a mistress, a matron. 2. A wife, மனைவி. தலைவிதி, s. Fate written in the head. See தலையெழுத்து. தலைவிரிகோலம், s. Dishevelled locks of persons in a fright, in sorrow, &c. தலைவிரிச்சான், appel. n. One with matted hair, தலைமயிர்முடியாதவன். 2. A plant, சாரணை. 3. The plant செருப்படை. தலைவிரிச்சான்கூட்டம், s. A nickname given to the female sex, ஸ்திரீசனம். தலைவிரிச்சான் கூட்டந் தடியெடுத்தாலோட்டம். An effeminate mob is routed with a staff. தலைவிலை, s. The first or harvest price of grain, when it is plentiful, &c. தலைவிழுவான், appel. n. He (his head) will lie low--an expression of ill will. தலைவெட்ட, inf. To strike off the measure. 2. To behead, to decapitate. 3. (fig.) To do a treacherous act. தலைவெட்டுகிறவன். A villain. தலைவெட்டுங்காரியமோ. Is it a capital crime? தலைவெட்டு, v. noun. The first cutting. தலைவைக்க, inf. To engage in, to interfere, &c. See தலையிட. தண்ணீர்பாத்தியில்வந்துதலைவைத்திட்டதா. Did the water run into the beds. இளந்தலை, s. A young man. பெருந்தலை, s. A great man. நனந்தலை, s. A medium, the middle. குடுமித்தலை--கொண்டைத்தலை--சட்டித்தலை-சுட்டித்தலை--பரட்டைத்தலை--மொட்டைத்தலை, which see in their places. 9)

tīṭṭm (p. 242) --தீட்டு, s. Ceremonial impurity from catamenia, child-birth, contact with a dead body, having a death in the house, &c., ஆசூசம். 2. Women's monthly course, catamenia, மகளிர்தொடக்கு. (c.) தீட்டுக்கழிக்க, inf. To perform ceremonial purification, especially after child-birth. தீட்டுக்காரி--தீட்டக்காரி, s. A woman in her monthly course. 2. A woman ceremonially impure. தீட்டுச்சீலை--தீட்டச்சீலை, s.Menstruous cloths. 2. Cloths impure from child-birth. தீட்டுத்தொடக்கு, s. Ceremonial uncleanness; commonly of child-birth or the menses. தீட்டுப்பட, inf. To be ceremonially polluted. 2. (fig.) To be defiled--said of a female. தீட்டுவீடு, s. A house ceremonially impure, from child-birth, &c. 17)

tīẕppu (p. 244) s. Uncleanness, meanness, &c., நீசத்துவம். (c.) See தீட்பு. 31)