apikāyam (p. 16) s. A pulmonary complaint, phthisic, ஓர்காசம். 2. [prov.] Irascibility, irritability arising from a disease, impatience, malice, envious or revengeful feelings leading to sudden retaliation, அழற்சி; [ex அபி, et கா, phthisic.] 35) *

aẕl (p. 32) --அழலு, கிறேன், அழன்றே ன், வேன், அழல. v. n. To burn, be hot, glow as coals on fire, கனல. 2. To be impatient, irritable; to burn with envy, jealousy, rage, கோபிக்க. 3. To smart as a wound, be inflamed as the body when poisoned with the bite of a snake, &c., to smart as the mouth after eating pungent spices, &c. எரிய. அழலிக்கை, v. noun. A burning, smart pang. அழற்சி, v. noun. Burning, heating, smarting, raging, &c. 2. s. Envy, jealousy, irritation, irritability, கோபம். 3)

ūṭu (p. 69) கிறேன், ஊடினேன், வேன், ஊட, v. n. To feign a dislike--as a wife to her husband to increase his affection, பிணங்க. 2. To be displeased and unsocial --as a wife with her husband, refusing his caresses, &c., பிரிய. 3. Sometimes to be at variance--as a husband and wife, விரோதிக்க. 4. To be impatient with, வெ றுக்க. (p.) செம்புனலோடூடார். They will not be angry with water. (நாலடி.) 45)

eṉ (p. 75) கிறேன், றேன், பேன், என்ன, v. a. To say, name, pronounce, express, do, indicate, either by words or signs, expressed, or implied, என்றுசொல்ல. This is the common form for quotation, in which sense it generally occurs in all its various uses. In the infinitive and other parts it is commonly found with one ன் only. என்கு. I say. என்கும். We say. என்ப--என்பர்--என்மர்--என்மனார்--என்றிசினோ ர். They say, they may say, some say, &c. அப்படியென்கிறான். So he says. 2. He does so (the speaker making the sign or sound intended). இல்லையென்கிறேன். I say no-implying impatience, displeasure, emphasis, &c. பணமில்லையென்கிறான். He says he has no money. போவென்கிறேன். I tell you to go, lit. I say go, and implying I have said so before. அவனைப்போவென்னப்போகிறான். When I say go, he goes. காமதேனுவென்கிறபசு. The cow (of the supernals) called Kamadhanu. நானென்னுமெண்ணம். Self conceit, consequence. என்பவன், appel. n. He who says so. 2. He who is called so. பெரியானென்பவன். Perian, or he who is called Perian. ஆவென்ன, inf. To open the mouth, lit. to say ஆ. ஈயென்ன, inf. To show the teeth, lit. to say ஈ. என்பிக்க, inf. To cause another to say, to prove, சொல்லுவிக்க. அதையவன்வாயினாலேயுமக்கென்பிப்பேன். I will prove it to you from his mouth. என்று. The gerund of the verb என், used instead of என the infinitive (which is the poetic usage in this connexion), it serves to end a quotation and to connect it with the following part of the sentence, in which case it often corresponds to the conjunction that, வினையெச்சம். அவனையடித்தேனென்றுசொன்னான். He said that he struck him, lit. he said, I struck him. Note 1st. In connexion with appropriate verbs, என்று, and என often mean to expect, to think, imagine, to suppose, to pretend, to desire, எண்ணுதல் or some such verb being implied; பணந் தெய்வமென்றுநடக்கிறான், he makes money his god; அதுபுகையென்றிருந்தேன், I thought it was smoke, I took it for smoke; அவர்வருவாரென்றிருக்கிறேன், I expect him to come; அவன்சொன்னானென்றுவந்தாயா, have you came because he told you?--Note 2d. According to நன்னூல், என்று and என are இடைச்சொல் or particles, with several specific uses, the other parts of the verb are or may be included. 1. With பெயர் or names; அழுக்காறெனவொரு பாவி, the sinner called envy. (குறள்.) 2. With குறிப்பு or symbolic forms; சிக்கென வூன்றியவேர், the root which has taken firm hold; திடீரெனவந்தான், he came suddenly. 3. With இசை or (imitative) sounds; ஒல்லெனவொலித்தது, it sounded ஒல்; அடுக் கு or repititive symbolic terms are included in this class; படபடென்றுநடுங்கி னான், he trembled (shook, shivered, &c.) greatly; சுஃஃறென்னுந்தண்டோட்டுப்பெண் ணை, the palmyras whose green leaves rustled (emitted the sound of சுஃஃறு). 4. With எண் enumeration, in which they are equivalent to the copulative conjunction; சாத்தனெனக்கொற்றனெனப்பூதனெ னமூவரும்வந்தார், Sattan, Kottan and Bhuta came; தேனென்றுபாலென்றுவமையில்லாமொழி, words unequalled (in sweetness) by honey or milk. 5. With பண்பு or symbolic terms expressive of quality and intensity; சிவேரெனச்சிவந்தது, it reddened to a crimson; வெள்ளெனவா, come in the grey of the morning; வெள்ளெனவி ளர்த்தது, it became very white.--Note 3d. என்று and என also serve to express similitude, like, as, &c.; புலியெனப்பாய்ந் தான், he sprang like a tiger; காந்தளெனக் கைநீட்டி, extending her காந்தள்-like hand. --Note 4th. என and என்று are also used to express pre-eminence, &c.; இன்னதென் றில்லை, it is no matter which; ஆரென்றுநி னைத்தாய், who do you suppose I am? I am not to be treated thus, &c., உயிரென் றுபார்க்கவில்லை, he does not (or did not) regard even life; அவனுக்கின்னாரென்றில்லை, it is no matter to him who; குருவென் றுபேணுகின்றிலன், he does not respect even the guru; எவ்வளவென்றில்லை, it is no matter how much. 2. How much soever, how little soever. 3. It is illimitable, undefined, the quantity is unknown; வாய்வயிறென்றுபார்க்கிறதில்லை, he does not give himself time to eat.--Note 5th. என and என்று are also used with reiterative symbolic terms; மடம்டென்றொலித்த து, it sounded மட, மட; அடியடியென்றடித் தான், he beat him soundly; தலைதலையென்ற டித்துக்கொண்டான், he beat his head greatly through rage, grief, despair, &c.; lit. saying, 'Head, head;' வாய்வாயென்றடிக்க, to beat one's mouth greatly--in sorrow, despair, &c.; எறியெறியென்றெறிந்தான், he threw many times; lit. he threw, saying, 'Throw, throw.'--Note 6th. என and என்று, with a dative imply, designed or appointed for, sacred or devoted to, for the sake of, &c.; சுவாமிக்கென்றுநேர்ந் தது, it is vowed (devoted) to God; தன்பிள்ளைக்கென்றுவைத்துக்கொண்டான், he kept it for his child; எனக்கென்றெடுக்கமாட் டேன், I will not take it for myself-Note 7th. The subjunctive என்றால் joined to verbs or used when verbs are implied forms the subjunctive of those verbs.--Note 8th. The subjunctive என் னில், poetically, என்னின், if, is contracted into எனில் and எனின், and in classical usage to எல் and என்: உம் joined to those forms makes them though; they are added to other verbs or to nouns; ஓரடி யென்கிலும்நட, walk, if it be but one step. 40)

eri (p. 73) கிறது, ந்தது, யும், எரிய, v. n. To glow, shine, give light, பிரகாசிக்க. 2. To burn, ignite; to be injured, or consumed by fire, to be scorched, to flame, அழல. 3. To burn--as a sore, or fever; to smart, to be inflamed, புண்முதலியவெரிய. 4. To be envious, jealous, to fret, be peevish, பொறா மைகொள்ள. 6. To burn as the stomach with hunger, வயிறெரிய. 7. To suffer pain --as from a heavy load on the head, &c., தலைமுதலியனவெரிய. (c.) அடுப்பெரிகிறது. The fire upon the hearth burns. மந்தமெரிந்துபோனது. The indigestion has ceased, lit. is burnt up. நட்சத்திரமெரிந்துவிழுகின்றது. A star glows and falls. நான்தின்றதெல்லாமெரிந்துபோயிற்று. The food I took has digested. 2. I am so pained by what you said that the food I have eaten seems as nothing. 3. The food I took has digested by means of enchantment, medicines, &c. வயிறெரிகின்றது. My bowels are inflamed for food. 2. I am in distress, yearning, &c. அவன்பட்டதை நினைக்கிறபொழுது என்வயிறெரிகிற து. My bowels are inflamed when I think of what he suffered. கணகணென்றெரிகிறது. It burns with excessive heat. அவனெரிபொரியென்றுவிழுகிறான். He breaks out with rage and fury, lit. saying, Burn him, fry him. எரிகரும்பு, s. Fagots, விறகு. (c.) எரிகுடல், s. A canine appetite, எரிவயிறு. (c.) எரிகுடலன், s. One who is always craving for food, தீபனமுள்ளவன். எரிகுன்மம், s. A stomachic disease, excessive heat, head-ache, &c., ஓர்நோய். எரிகொள்ளி, s. A fire-brand, கொள்ளிக்கட்டை. எரிசினம், s. Burning anger, கடுங் கோபம். எரிநரகம், s. The burning hell, ஓர்நரகம்--in distinction from others. எரிபடுவன், s. A burning ulcer or cancer, பிளவை. எரிபந்தம், s. A burning torch, a flambeau, தீவர்த்தி. 2. A kind of burning sensation all over the system from disease, எரிச்சல். எரிபிடாரி, s. An enraged or furious demoness, எரிதுர்க்கை. 2. A peevish, or fretful person-spoken disparagingly, எரிச்சலுடையவள். எரிபுழு, s. A kind of brownish, yellow caterpillar, the sight of which on leaving home, &c., is regarded as propitious, கம்பளப்பூச்சியினோர்வகை. எரிபூச்சி, s. A flying insect which, on contact, emits moisture that causes a burning smart and a discoloring of the skin, ஓர்பூச்சி. எரிமணி, s. Sparkling jewels, bright gems, பிரகாசமுள்ளமணி. எரிமுகி, s. A tree, the milk of whose seeds is pungent and caustic, and being indelible, is used in marking, சேங் கொட்டைமரம், Semicarpus anacardium. எரியவிழிக்க, inf. To look fiercely having the eyes flaming with rage, கோ பத்தோடுபார்க்க. எரிவண்டு, s. The Mylabris or blistering beetle, ஓர்வகைவண்டு. 2. An insect which strikes against the eye-ball inducing severe smarting, கண்ணிலடிக்கும் வண்டு. எரிவந்தம், s. A burning sensation in the body, எரிபந்தம். 2. (Met.) Anger, wrath, எரிச்சல். எரிவனம், s. A burning place for the dead, சுடுகாடு. எரிவரியன், s. A snake of the viper kind. பற்றியெரிய, inf. To take fire. எரிப்பு, v. noun. Burning, ignition, எரிவு. 2. s. Envy, jealousy, peevishness, malice, rancor, பொறாமை. 3. Satiety, nausea, நெஞ்செரிப்பு. எரிப்புக்காரன்--எரிப்புள்ளவன், s. An envious, impatient, peevish, or irritable person, பொறாமையுடையவன். எரிப்பெடுக்க, inf. To be peevish, cynical, querulous, எரிப்புண்டாக. ஓரெரிப்பாயெரிக்க, inf. To keep a fire burning, to heat continually--as in preparing medicines. ஓரெரிப்பாயெரித்துப்போட்டான்... He consumed it at one burning. 2. He has utterly destroyed (the family, town, &c., by injustice, oppression, &c.). எரியல், v. noun. Burning, எரிவு. 2. [prov.] That which is burnt--as food, at the bottom of a vessel in cooking, எரிந்தது. எரிவு, v. noun. Burning, ignition, எரிகை. 2. s. Heat in the system, smarting, pungency, inflammation, உடலெரிவு 3. Envy, jealousy, resentment, பொறாமை. 4. Fretting, displeasure, anger, irritation of body and mind, கோபம். கண்ணெரிவு, s. Burning of the eyes. கையெரிவு, s. Burning of the hands. காலெரிவு, s. Burning of the feet. உடலெரிவு, s. Burning of the whole body. குடலெரிவு, s. Burning of the bowels. 87)

kṭu (p. 87) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To throb--as from a sting, venomous bite, the prick of a thorn, tooth-ache, விரு விருக்க. 2. To ache--as with colic, dysentery, &c.; to have pain as the leg from walking; the shoulders or head from carrying a load; the mouth from speaking; the arm from writing, &c., உளைய. 3. To be seasoned too highly, or otherwise spoiled--as curry, commonly, கடுகடுக்க. 4. (p.) To be like, to resemble, ஒக்க. 5. To be in doubt, or uncertainty, to hesitate, ஐயுற. 6. To be angry, impatient, fretful, கோபிக்க. 7. To pass swiftly, விரைய. கடுத்தபின். When (the king) suspects. (குறள்.) கடுத்துப்போனதண்ணீர். Bad water, water unpleasant to the taste. அடுத்ததுகாட்டும்பளிங்கேபோல்நெஞ்சங்கடுத்ததுகா ட்டுமுகம். The face indicates the resentment of the heart, as the mirror reflects the shape of things placed before it. ஊமன்கண்ணிலாதவற்குரைத்தலுங்காண்டலுங்கடுக் கும். It is as if a blind man saw a thing which a dumb man told him to look at. கடுவரைநீரிற்கடுத்துவரக்கண்டு. Seeing it coming as rapidly as the impetuous mountain torrent-- (வெண்பாமாலை.) கடுத்துப்பேச, inf. To speak harshly. கடுப்ப, inf. Used as a particle of comparison--as பிள்ளைகடுப்பப்பிணம்பிறங்க, the bodies (of those who fell in battle) appeared (to move their dying limbs) like infants. (வெண்பா.) கடுத்தல், v. noun. Doubt, ஐயம். 2. Wrath, கோபம். 3. Vehemence, வேகம். 4. Comparison, உவமை. (p.) கடுப்பு, v. noun. Pains, throbbing, throe, எரிவு. 2. Anger, displeasure, impatience, peevishness, சினம். 3. Speed, rapidity, impetuosity, great haste, வேகம். அவருடையகடுப்பெல்லாமாறிப்போயிற்று. His peevish arrogance is now all gone (his means being reduced). கடுப்பிறக்குதல், v. noun. Reducing one's pride, arrogance. கடுப்புக்கழிச்சல், s. A painful dysentery. கடுப்புச்சூடு, v. noun. Cauterizing oxen after castrating as a counteroperation to promote healing. கடுப்பெடுத்தல், v. noun. Being in pain, aching. 2. Reducing one's pride, arrogance. வாதக்கடுப்பு, s. Rheumatic pains in the limbs. நீர்க்கடுப்பு, s. Dysury, strangury. மூலக்கடுப்பு, s. Dysentery, tenesmus. வயிற்றுக்கடுப்பு, s. Griping of the bowels. மனக்கடுப்பு, s. Indignation, resentment. 72)

kamai (p. 95) --க்ஷமை, s. Patience, forbearance, endurance, பொறுமை. Wils. p. 262. KSHAMA. (p.) கமையிலான், s. One impatient, precipitate or cruel. 20) *

kuntu (p. 121) கிறேன், குந்தினேன், வேன், குந்த, v. n. To sit; to sit on the legs, to squat, குந்தியிருக்க. 2. To stand on the end of the toe, காற்படங்குந்த. குந்துகாலிலேநிற்க, inf. To stand on tip-toe. 2. To wait impatiently--as anxious to go. 3. To tarry but a moment--as one in haste. சுவர்குந்துகாலிலேநிற்கிறது. The wall inclines, ready to fall. குந்தினபடியிருக்கிறான். He is still sitting; i. e. still resolved on obtaining his demand. குந்துதிண்ணை, s. A step used as a seat, at the front margin of the verandah, or ends. See ஒட்டுத்திண்ணை. குந்்து, v. noun. A squatting posture. குந்துகை. 2. The margin of a raised verandah or of a raised floor, serving as a seat, திண்ணைக்குந்து. 26) *

cami (p. 163) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. [com. செமி.] To become digested--as food; to digest, to be reduced to chyme, சீரணிக்க. 2. [fig.] To become absorbed--as water, சுவற. 3. To rot, decay, பதனழிய; [from Sa. Kshi, to decay, waste.] 4. W. p. 87. SHAMA. [prov.] To be confused, perplexed, thunder struck, ஏங்கிப்போக. 5. v. a. W. p. 262. Kshama. [loc.] To endure, bear patiently, சகிக்க. 6. To restrain, suppress, அடக்க. W. p. 83. SAMA. சமிக்கமாட்டாதவன். One who is impatient, not able to endure. கோபத்தைச்சமிக்கிறான். He restrains anger. (p.) சமித்திருக்க, inf. To be alleviated. (R.) சமித்துப்போக, inf. To be digested --as food. 2. To be thunder-struck, as one on hearing any sad news, கலங்கிப்போக. சமிபாடு, v. noun. [prov.] The time of digestion, சீர்ணிக்குங்காலம். 2. The process of digestion, சீரணித்தல். சமிப்பு, v. noun. As சமிபாடு, 1. 2. Enduring, bearing. பொறுத்தல். சமியாக்குணம், s. Indigestion. (c.) சமியாமை, neg. v. noun. Indigestion. 2. Not enduring, not bearing, சகியாமை. 28) *

cuṟukku (p. 198) s. Quickness, haste, celerity, fleetness, nimbleness, velocity, விரைவு. 2. Activity, diligence, briskness, expedition, வேகம். 3. Quickness, irritableness, impatience, ஆத்திரம். 4. Sharpness, keenness in perception or execution, கூர்மை. 5. Asperity, pungency, poignancy, காரம். (c.) சுறுக்கன்--சுறுக்குக்காரன், s. [prov.] A quick, active or diligent person. 2. A quick, irritable person, கோபக்காரன். சுறுக்காய், adv. Quickly. சுறுக்காய்ப்படிக்க, inf. To read readily. சுறுக்காய்நடக்கிறவன், appel. n. A swiftfooted person. சுறுக்காய்ப்போக, inf. To go quickly, with speed. 2. To go too fast, gain on time--as a watch, &c., சுறுக்கில்லாதவன், appel. n. (neg.) A slow man. சுறுக்குக்காட்ட, inf. To use sharpness --as with a ratan on a lazy servant. கொஞ்சஞ்சுறுக்குக்காட்டவேண்டும். You must be severe. சுறுக்குத்தாக்க, inf. To show rigor. சுறுக்குப்பண்ண, inf. To hasten, expedite, facilitate. 2. To be quick in operation--as poison, or a fatal disease. 102)

tāẕ (p. 235) --தாழு, கிறேன், ந்தேன், வேன், தாழ, v. n. To be, or to become low, to sink, to fall, to decline, குறைய. 2. (with accusative or dative.) To bow, to stoop, to do homage, to prostrate in reverence; to be humble, yielding, submissive; to carry one's self humbly, வணங்க. 3. To sink in circumstances, repute, &c., to decline in splendor or power; to decrease, diminish, decay, degenerate, deteriorate, சீர்கெட. 4. To decline--as the sun, சாய. (c.) 5. To be inlaid--as gold; to be set in--as colors; to abide in--as lustre in a gem, பதிய. 6. To tarry, delay, halt, to stop--as a business, தங்க. 7. To prove inferior, to be wanting, to fail in comparison, competition, battle, தோற்க. 8. To be indolent, lazy, சோம்ப. 9. To despond, to be dejected, மனஞ்சோர. 1. To hang down, to be suspended, தொங்க. 11. To desire, to be eager for, அவாவ. 12. (c.) To be deep, to deepen, ஆழ. 13. To sink as a balance, துலைதாழ. 14. To sink in water, அமிழ்ந்த. 15. To be engrossed in an object or pursuit, மனங்கவிய. 16. To slope, to slant, as a roof, &c., சரிய. தாழ்ந்ததுதங்கம்உயர்ந்ததுபித்தளை. Humility is esteemed as gold, proud manners are disdained as the bad stinking of brass. தாழ, inf. used adverbially. Down, below, beneath, low. வெயில்தாழவா. Come when the heat is abated, when the sun is low. தாழவிழ, inf. To fall down. தாழவிட, inf. To drop. தாழப்போக, inf. T descend. தாழாநட்பு, s. Unfailing or undiminished love, friendship, &c. (p.) தாழாமலிருக்க, inf. To be without humility; to be impatient. தாழாமை, s. Pride, haughtiness. தாழ்குழல், s. Pendent female locks. 2. A female. (p.) தாழ்சடை, s. Long, matted, dishevelled locks of an ascetic. தாழ்ந்தமாதிரி, s. An inferior kind. 2. Low conduct. தாழ்ந்தகுணம், s. A lowly temper, calm temper. தாழ்ந்தசாதி, s. A low caste. தாழ்ந்தபலன், s. Inferior reward, slight advantage, scanty profit. தாழ்ந்தபூமி, s. Low land. 2. Poor land, impoverished soil. தாழ்ந்தவயசு, s. Declining age. தாழ்ந்தவிலை, s. A low price. தாழ்ந்துகொடுக்க, inf. To yield, to submit in order to effect an object, or through affability. தாழ்ந்துபோக, inf. To fail in competition or comparison, 2. To degenerate in morals, character, &c. தாழ்வயிறு, s. A hanging belly, சரிந் தவயிறு. 15)

tuṭukku (p. 245) s. Rudeness, insolence, surliness, uncouthness, churlishness, wickedness, குறும்பு. 2. Quickness, expedition, activity, விரைவு. (c.) அவனுக்குவாய்த்துடுக்குமெத்த. He is very impertinent in his remarks. துடுக்கன்--துடுக்குக்காரன், s. A rude, uncivil, wicked person, a churl, துஷ்டன். துடுக்குப்பண்ண, inf. To act rudely, be hasty, impatient, eager, rash. 2. To be active, quick, expeditions. 43)

turuturu (p. 248) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To be fidgety, restless, to make idle motions or gestures, குடுகுடுக்க. 2. To quiver as the lips or tongue through desire to speak, or the hand itching to strike, துடிதுடிக்க. 3. To be in too great haste, ஆத்திரப்பட. (c.) [ex Sa. Dru, to move, to hurt.] துருதுருத்தகை, s. An itching hand, ready for mischief. துருதுருத்தபிள்ளை, s. A fidgety child. துருதுருத்தவாய், s. Pertness, impertinence, an unrestrained tongue. துருதுருபாவை, s. [prov.] A restless, fidgety girl. See தந்துருபாவை. துருதுருப்பு, v. noun. Restlessness, impatience, அமைவின்மை. துருதுரெனல், v. noun. Being restless, impatient uneasy, always in motion. 41)

ptṟu (p. 294) கிறேன், றினேன், வேன், பதற, v. n. To be flurried, confused, precipitate, பதை பதைக்க. 2. To be agitated by the sufferings of a near relative; to agonize, தவிக்க. 3. To be paralyzed by fear, திடுக்கிட. 4. To be impatient, eager, over-anxious, அங்கலாய்க்க. (c.) பதறாதகாரியம்சிதறாது. A thing done deliberately will not miscarry. பணத்தைக்கைபதறவிடான். He will not let the money go from his hand. பதறிப்போக, inf. To be agitated through fear and disabled in hand or foot. பதறிவிழ, inf. To be in great agitation. கால்கைபதற, inf. To be paralyzed in the limbs of hands. 2. To be in trepidation affecting the feet or hands. in view of some dangerous or wicked act. வாய்பதற, inf. To be impatient to speak. 2. To speak rashly or inconsiderately. பதற்றம், v. noun. [com. பதட்டம்.] Precipitation, being in trepidation. 5)

piṟvi (p. 319) s. Birth, nativity, பிறப்பு. 2. Origin, production, உற்பத்தி. 3. Natural state, சன்னத்துவம். 4. Brother, sister, சகோ தரம். 5. Transmigration, subjection of the soul to births, புனர்சென்மம். பிறவிக்கடல், s. The vast ocean of births, as சன்னசாகரம். பிறவிக்குணம், s. Natural disposition. பிறவிக்குருடன், s. One born blind. பிறவிச்செல்வம், s. Ancestral riches or wealth. பிறவித்துயர், s. Misery attendant on births, or transmigrations. பிறவித்துவந்தம்--பிறவித்தொந்தம், s. Hereditary failings, as fretfulness, impatience, &c., as பிறப்புத்தொந்தம். பிறவித்துன்பம், s. Pain, sorrow, misfortune, &c., attending the state of birth. பிறவிநீங்குதல், v. noun. Escaping from births, obtaining liberation--as the soul. பிறவிநோக்கல்--பிறவிநோக்குதல், v. noun. Turning as the child in the womb, in the first process of birth, பிறக்கத்தொடங்குதல். பிறவிநோய், s. Natural diseases. 2. Birth regarded as a misfortune, பிறப் பாயநோய். பிறவிப்பயன், s. The end of one's birth--that which he should have in view--final bliss. பிறவிப்பாஷாணம், s. Native arsenic-oppos. to வைப்புப்பாஷாணம், artificial. பிறவிமயக்கு, v. noun. Delusion, stupor or aberration, as incidental to births. 2. Confusion of mind, &c., occasioned by sympathy with others. பிறவியாரதம், s. [prov.] Abstinence from the use of flesh from birth, சுபாவத்திற் புலான்மறுக்கை; [ex ஆரதம்.] 5)