anti (p. 14) s. Evening, evening twilight as joining the day with the night, மாலைக்கா லம். 2. (p.) The meeting of three ways or the place where three ways meet, முத் தெருக்கூடுமிடம். அந்திகாவலன், s. The guardian deity of the evening twilight, supposed to walk the streets, &c. அந்திக்காலம்--அந்திப்பொழுது, s. The evening. அந்திசந்தி, s. Morning and evening. 2. Continuance, perpetuity. அந்திநட்சத்திரம், s. The evening star. அந்திமந்தாரம்--அந்திமந்தாரை, s. A flower plant that blossoms in the afternoon, அந்தியிற்புஷ்பிக்கும் பூண்டு, Polyanthes, L. அந்திவண்ணன், s. Siva, he whose colour is that of the evening clouds--red, சிவன். 66)

aẕi (p. 32) கிறேன், ந்தேன், வேன், அழிய, v. n. To decay, degenerate, perish, be corrupted, ruined, wasted, blighted, effaced, obliterated, abolished, demolished, annihilated, கெட. 2. To fail (as a promise), be frustrated as a hope, &c., be refuted, தவற. அழிகரு, s. Abortion, கருவழிவு. அழிகுட்டி, s. A miscarriage, an abortion applied chiefly to brutes--the casting of the young, வயிற்றில்மரித்தது. அழிந்தோரைநிறுத்தல், v. noun. One of the eight constituent parts of virtue, அறத்துறுப்பு. அழிபுண், s. A foul ulcer, ஆறாப் புண். (M. Dic.) அழிமதி, s. Waste, extravagance, malicious intention, கெடுபுத்தி. அழிமுதல், s. Waste of property, as of capital, principal, &c. முதலழிவு. அழிம்பு, s. [vul.] The nin-payment of a debt or the non-restoration of another's property from dishonest motives, புரட்டு. 2. Ruin, devastation, injury, damage, கேடு. என்னுடையமைக்கழிம்புபேசுகிறான். He talks of destroying my property. அழிம்புசெய்ய, inf. To damage a thing. 2. To debauch a woman. அழிம்பன், s. [vul.] A spendthrift, a profligate, ஊதாரி. 2. One who makes excuses for not paying debts, restoring property, &c., புரட்டன். அழியாதபத்தினி, s. A name of D'hurupary, the wife of the Pandu princes. அழியாமுதல், s. Property devoted or entailed in perpetuity to a temple or other charity, நிலையான ஆஸ்தி. 2. God, கடவுள். அழியாமை, neg. v. noun. Incorruption, immortality, imperishableness, கெடாமை. அழிவழக்கு, s. An unjust lawsuit, a groundless prosecution, a frivolous or groundless defence, a lost lawsuit, அநி யாயவழக்கு. கற்பழியாதபெண், s. A pure virgin. அழிகை, v. noun. Destruction, decay, ruin, சிதைவு. அழிவு, v. noun. Decay, injury, ruin, loss, desolation, the act of perishing. கேடு. 2. That which has perished of itself, கெட்டது. 3. Fault, immorality, (in a restricted sense,) deviation from rule, குற்றம். அன்றுகண்டமேனிக்கழிவில்லை. Just the same appearance as before. அழிவின்மை, neg. v. noun. Freedom from decay. அழிவுகாலம், s. The time of a universal deluge and destruction at the end of an age, யுகமுடிவு. கடையழிதல், v. noun. Suffering extremely. நிறையழிதல், v. noun. Being disheartened, dispirited, without hope. 7)

catatam (p. 158) s. Eternity, everlastingness, perpetuity, நித்தியம். W. p. 884. SATATA. Often contracted into சதம். 33)

cuyam (p. 194) s. (Sa. Svayam.) Self; being; selfexistence, தானாகுகை. 2. Peculiarity, identity, individuality, ஏகத்துவம். 4. Natural habits--as opposed to acquired; reality, originality, genuineness, சுபாவம். 5. Spontaneity, சுயபுத்தி. 6. [prov.] Continuity, perpetuity, constancy, நிதம். சுயகருமம், s. One's own ceremony. சுயகாறுபாறு, s. One's own authority. (R.) சுயகர்த்தன், s. An independent lord. சுயகாரியம், s. One's own affair, private duty. சுயகாரிய துரந்தரன் பரகாரிய பராமுகன். One zealous, in his own business, but neglectful in that of others. சுயகுணம், s. One's own peculiar nature, temper, disposition. 2. Being natural to one, not affected. சுயகுரு, s. One's own guru, the guru of the family or caste. 2. Siva--as the guru, or enlightener of souls. சுயசாதி, s. One's own tribe. சுயசாதிமானம், s. Partiality for persons of one's own caste. Seem சுயசாதியபிமானம். சுயசினேகம், s. Self love, தற்சினேகம். (R.) சுயஞ்சோதி, s. The deity as having light in himself and enlightening souls. சுயதன்மை, s. Own peculiar nature; 'sui-generis.' சுயதேசம், s. One's own country--as சுதேசம். சுயநீலம், s. A genuine sapphire. சுயபாஷை, s. One's own language. சுயபாரபத்தியம், s. Arbitrary power. சுயபுணர்ச்சி, s. Self-pollution, onanism. சுயபுத்தி, s. One's own sagacity, poliey, discretion. 2. A right mind, sobriety, as opposed to derangement, intoxication, fascination, passion, &c. See சுபாவம். சுயபோக்கு, v. noun. One's peculiar nature, temper, disposition. சுயமனுஷாள், s. [prop. சுயமனுஷர்கள்.] One's own relatives. (Colloq.) சுயமாயாடுஞ்சூத்திரம், s. An automaton or self-moving machine. சுயமானபால், s. Unadulterated milk. சுயமாமிசம், s. One's own flesh, kindred. (Christ. usage.) சுயமாய், adv. Of one's own accord, spontaneously. 2. [prov.] Constantly. சுயமானவிவேகம், s. Original genius. சுயம்பாகம், s. Cooking. 2. Cooking for one's self. 3. [with. ஒரு.] Provisions, stores for a meal for one person. சுயம்பாகங்கொடுக்க, inf. To give rice for cooking, in charity. சுயம்பாகம்பண்ண, inf. To cook. சுயம்பாகி, s. [vul. சோம்பாகி.] A cook, மடையன். சுயம்பாட, inf. To make poetry naturally, as one endowed with poetical genius. 2. To make original poetry. (c.) 3. To alter a tune by new composition, flourishes, &c. சுயம்பிரகாசம், s. Original light as in the deity. 2. Original radiance--as of gems, &c., மணியின்கண்ணொளி, (p.) சுயம்பிரகாசன், s. The possessor of light, as enlightener--as சுயஞ்சோதி. சுயவலது, [vul.] One's own capacity or power. (c.) சுயவிருப்பம், s. One's own liking, own choice. சுயாதிபதி, s. An independent sovereign; [ex அதிபதி.] சுயாதிபத்தியம், s. Independent sovereignty, தன்னிஷ்டஆளுகை. சுயாதீனம், s. (also சுவாதீனம்.) Freeagency, independence. 2. One's own right, one's own property. 3. Freedom, liberty, emancipation--opposite to பராதீ னம்; [ex ஆதீனம்.] சுயாதீனன், s. A free agent, one who is his own master. சுயேச்சை--சுவேச்சை, s. Free will, liberty of choice; [ex சுய, et இச்சை.]