aḷāvu (p. 33) கிறேன், அளாவினேன், வேன், அளாவ, v. n. To converse, hold social intercourse, &c., ஊடாட. 2. v. a. To mingle, mix, கலக்க. 3. To reach up to, reach forth, extend as an elephant its trunk, throw out the arms to catch something, தாவ. 4. To grope in the dark, scrape after something--as for particles in sand, தடவ. 5. To cool by stirring, or dry by waving, to poke, stir in water, துழாவி யாற்ற. (p.) பாலோடளாவியநீர், Water mixed with milk. வானத்தையளாவினமலை. The mountain that reached to the skies. 28) *

uraicu (p. 65) --உரைஞ்சு, கிறேன், உரை சினேன்--உரைஞ்சினேன், வேன், உரைச--உரைஞ் ச, (உரைஞ்சு, is a cor. of உரிஞ்சு,) v. n. To rub one's self against a thing, to rub as beasts against a post, &c., to chafe, உரிஞ. 2. To wear away by use--as the feet by walking, as a seat by sitting, &c., தேய. 3. v. a. To rub hard, scour, scrape, or scratch --as with the back of a nail, to brush, clean off, or waste away by rubbing, தேய்க்க. 4. To graze, gall, bruise by grazing, சீக்க. (பிங்க.) ஆனையுமானையுமுதுகுரைஞ்சஇடையிலிருந்தகொசுகு நசுங்குகிறது. When elephants rub against each other, gnats are crushed. 62) *

kāṭu (p. 103) s. An uncultivated tract of land covered with forest-trees, thick, impenetrable brush wood, creeping plants and coarse, rank, reedy vegetation, a waste, a thicket, வனம். 2. Deserts, forest tracts, ஆரணியம். 3. A desert place for burning the dead, சுடுகாடு. 4. fig. Excessiveness much, closeness, &c., மிகுதி. 5. Wild, rough, uncultivated, unpolished, &c., used as a prefix--as காட்டுப்பசு. 6. A nominal termination to some words of verbal derivation, தொழிற்பெயர்விகுதி--as சாக் காடு. (c.) 7. (p.) A place, இடம். 8. A border, a limit, எல்லை. 9. A town, ஊர். 1. The second lunar asterism, பரணிநாள். 11. Chaff, straw, &c., செத்தை. காடுவாவீடுபோவென்கிற காலம்வந்தது. The time has arrived when the desert says, come, and the house says, go. இந்தவூருக்குக்காடுகொஞ்சம். This village has but little arable land. காடாய்க்கிடக்க, inf. To be covered with jungle or wood. நிலங்காடாய்க்கிடக்கிறது. The ground is uncultivated. கடாய்ப்போக, inf. To become waste, to grow woody. காடாரம்பட்டு, s. A village situated in a wild tract of land near Vedarniam. காடாற்ற, inf. To perform the ceremony of quenching the fire where a corpse has been burnt, gathering the remains and taking them in a new pot to some water representing the Ganges, பாற்றெளிச்சடங்குசெய்ய. காடுகாட்ட, inf. To deceive, disappoint, lit. to show the place of burning the dead. காடுபடுதிரவியம், s. The productions of the desert, காட்டிலுண்டாகுந்திரவி யம். See under திரவியம். காடுபலியூட்ட, inf. To sacrifice to the sylvan nymphs before hunting, காட் டில்வாழுந்தேவர்களுக்குப்பலியிட. காடுவசாதி, s. [prov. prop. காடுவாழ் சாதி.] Savage tribe. காடுவசாதியாய்த்திரிய, inf. To be slovenly, sluttish, &c., to be careless, negligent of one's dress, &c., 2. To be vagrant, idle, &c., as a child for whom no one cares. காடுவாரி, s. [prov.] A rake, ஓர் கருவி. 2. One who scrapes up all he can, சேர்ப்பவன். 3. One who resorts to any kind of labor for support. காடுவாழ்த்து, s. A section of a war poem, extolling the jungle of the sylvan goddess, &c., where the battle occurred, வனதேவதையைவாழ்த்தும்பிரபந்தம். காடுவெட்டி, s. A wood-cutter, a savage, an untaught man. காட்டகத்தி, s. A shrub, வீழி, Cadaba Indica. காட்டத்தி, s. A species of the அத்தி tree, downy mountain ebony, Bauhinia tomentosa. (Mat. Ind.) காட்டழல், s. Jungle fire, kindled by the friction of trees, &c., காட்டுத்தீ. காட்டாள், s. A rustic, rural person, நாகரீகமில்லாதவன். காட்டான், s. The wild cow,காட் டுப்பசு. 2. [prov.] Stranger, பிறன். காட்டிலேபோக, inf. To be lost, to waste. காட்டுக்கடலை, s. A small tree or plant, ஓர்செடி. Rough melastoma, (Melastoma aspera) or Indian current bush. (Mat. Ind.) காட்டுக்கல், s. A rough hard kind of stone, ஓர்வைரமானகல். காட்டுக்கீரை, s. Different kinds of wild greens mixed together. காட்டுச்சீரகம், s. A wild cumin, purple fleabane, ஓர்பூண்டு, Vernonia anthelmintica. காட்டுச்சீரகவள்ளி, s. An esculent creeper--as காட்டுக்காய்வள்ளி. காட்டுச்சேவல், s. The jungle-cock, somewhat different from a woodcock. காட்டுத்தகரை, s. The wild தகரை plant. காட்டுத்தனம், s. Rusticity, uncultivated manners. காட்டுத்தாரா, s. A wild duck. See தாரா. காட்டுத்தாளி, s. A twining plant, Convolvulus muricatus. See தாளி. காட்டுத்தினை, s. Wild millet. காட்டுத்துத்தி, s. A kind of plant, Sida hirta. See துத்தி. காட்டுத்துவரை, s. A kind of துவ ரை plant, Glycine parviflora. காட்டுத்துளசி, s. A Wild species of துளசி; which see. காட்டுநாரத்்தை, s. A kind of நாரத் தை tree, பெருங்குருந்து. காட்டுநெல்லி, s. A kind of நெல்லி tree, Emblica officinalis. காட்டுப்பயிர், s. Vegetables that grow of themselves, தாமாகவிளையும்பயிர். காட்டுப்பருத்தி, s. Wild cotton of spontaneous growth. காட்டுப்பன்றி, s. A wild hog. காட்டுப்பாகல், s. A kind of பாகல் creeper. See பழுபாகல். காட்டுப்பிள்ளை, s. [metap.] A foundling. Besch.. காட்டுப்பீ, s. First black excrement of a new-born child, or calf, meconium. கட்டுப்புத்தி, s. Stupidity, senseless conduct, மூடபுத்தி. காட்டுப்புளிச்சை, s. Wild sour greens, காட்டுக்காய்ச்சுரை, Hibiscus cannabinus. காட்டுப்புறா, s. A dove, a turtledove, கபோதம். காட்டுப்பூனை, s. A species of wild cat, காட்டில்வாழும்பூனை. காட்டுமந்தாரை, s. A tree, ஓர்மரம், Bauhinia acuminata. L. காட்டுமரம், s. Any wild or useless tree, plant, &c. காட்டுமரி, s. A shrub, ஓர்பூடு. See உமரி. காட்டுமருக்கொழுந்து, s. A wild species of மருக்கொழுந்து, not fragrant. காட்டுமல்லிகை, s. A kind of wild jasmine, with red blossoms, வனமல்லிகை. 2. Narrow-leaved jasmine, Jasminum angustifolium. காட்டுமனுஷன், s. A wild man. 2. An uncivilized man. காட்டுமா, s. The wild mango, வன மாமரம், Carbera manghos. 2. Another wild, mango, Spondias mangifera. காட்டுமாமரம், s. The wild mango tree. காட்டுமாவிரை, s. The same as சாரப்பருப்பு. காட்டுமிருகம், s. A wild beast, வனமிருகம். 2. A wild horse, கானக்குதிரை. காட்டுமிருகாண்டி, s. [vul. காட்டு மிறாண்டி.] A clown, rustic, an awkward ill-bred person, முருடன். காட்டுமுருக்கு, s. A thorny wild tree, Erythrina Indica. See முருக்கு. காட்டுமுருங்கை, s. A senna-leaved shrub, வனமுருங்கை, Ormicarpum sennoides. (M. Dic.) காட்டுமுன்னை, s. A shrub, Croton repandum. (Rott.) See முன்னை. காட்டுவள்ளி, s. A plant with a bulbous root, Discorea bulbifera. See வள்ளி. காட்டுவாகை, s. A Mimosa tree. See வாகை. காட்டெருமை, s. A wild buffalo. காட்டெருமைப்பால், Its milk. 2. The milky juice of the Asclepias gigantea, or gigantic swallow-wort, எருக்கம்பா ல். 3. The same as கள்ளிப்பால், the milky juice of the Euphorbia tirucalli. 4. The same as கூகைநீறு, the flour of the root of the Curcuma angustifolia, அங்குசரோசனம். காட்டேரி--இரத்தக்காட்டேரி s. [prop. காடேறி.] A jungle imp, a sylvan nymph, a demoness. புகைக்காடு, s. A great smoke. குடிக்காடு, s. Many houses together, a village, town. பிணக்காடு, s. A field covered with corpses. பருத்திக்காடு, s. A cotton field. நெருப்புக்காடு, s. A large fire. புன்செய்க்காடு, s. High dry land. புல்லுக்காடு, s. Pasture land. வெள்ளக்காடு, s. A general flood. பெருங்காடு, s. Large jungle. பனங்காடு, s. A thick palmyra grove. இடுகாடு--சுடுகாடு s. A place for burying, burning the dead. சுடுகாட்டுக்குப்போனபிணந்திரும்புமோ. Will the corpse which has been carried to the cemetery ever come back again? சுடகாட்டுவைராக்கியம். A good resolution formed on the occasion of a funeral is soon forgotten. சுடுகாட்டுமணிபொறுக்கி, s. A wild dove. 2. A kind of bird. சிறுகாடு, s. A low jungle. கப்பற்காடு, s. A large number of ships, a fleet. வயற்காடு, s. Paddy field. 78)

kāntu (p. 104) கிறேன், காந்தினேன், வேன், காந்த, v. n. To shine, give out lustre, emit rays, பிரகாசிக்க. 2. To be scorched, singed, reduced to a cinder, கருகிப்போக. 3. To be heated gently--as a vessel on the fire, காய. 4. To be hot with indignation, to be to be enkindled, மனம்வேக. 5. To feel hot as the body, by warm weather, fever, or hot medicines, வெப்பமுற. 6. To heat, burn, smart, as a sore, எரிய. 7. To burn with envy, பொறாமைகொள்ள. 8. v. a. [prov.] To absorb water, rain, &c.--as hot vessels, parched earth, &c., சுவற்ற. 9. To heat, to make hot, சுட. 1. [prov.] To bite off, scoop or scrape out with the upper teeth--as a cocoanut, பல் லினாற்கோத. கண்டுகாந்துகிறாள். She envies one. விளக்கிலெண்ணெய்காந்தியது. The lamp has absorbed the oil. வயிறுகாந்த, inf. To be pinched with hunger. காந்தல், v. noun. Burning, floating flakes of straw, olas, paper, &c.; cinders, ஓலைமுதலியவற்றின் காந்தல். 2. Any thing over-dried or scorched by fire, முதிரக் காய்ந்தது. 3. Anger, சினக்குறிப்பு. 4. (fig.) Growing grain greatly burnt by the sun, காய்ந்தபயிர். காந்தலாய்ப்போக, inf. To be reduced to cinders. 2. To be greatly scorched. காந்தற்சோறு, s. Parched, boiled rice. 47) *

kāl (p. 105) s. Leg; foot of a person, animal or thing, பாதம். 2. A stake, a post, தூண். 3. A prop, support, stay, தாங்குகால். 4. The stem of a flower, பூந்தாள். 5. A shoot, a sprout, முளை. 6. The lower part, base, bottom, அடிப்பக்கம். 7. The foot or tail of a letter, அட்சரக்கால். 8. A staff, shaft, a pole, கோல். 9. The wheel of a carriage or of a car, தேருருள். 1. A quarter, one-fourth of a whole, காற்பங்கு. 11. [in astronomy and astrology.] A fourth part of a nacshatra, நட்சத்் திரங்களின் கால். 12. A degree of consanguinity, இரத்தக்கலப்பாமுறவு. 13. A channel, வாய்க் கால். 14. An instrument of dry measure --as மரக்கால். 15. Way, road, path, வழி. 16. A place, room, இடம். 17. Time, காலம் --as in கணுங்கால். 18. Minister and attendant of yama, காலன். 19. A turn, time--as ஒருக்கால், once; இருக்கால், twice. 2. Wind, air, any of the vital airs, காற்று. 21. Power, strength, வலிமை, (பிங்.) 22. Darkness, gloom, இருள். (நிக.) 23. A son, மகன். 24. A peg, a pin, குறுந்தறி. 25. [prov.] A measure in the width of cloth, being two குஞ்சம் or two-hundred-and-forty threads of warp, புடைவை அகலத்தின்கால். காலடி, s. The sole of the foot, உள் ளங்கால். 2. The steps or trace of the foot, foot-steps, காற்சுவடு. காலடியிலே, At or near the foot. காலணி, s. Ankle-ornaments, anklerings or bells, காலிலணியுமாபரணம். காலதர், s. (p.) A window, பலகணி; [ex கால், wind, et அதர், way.] காலாட, inf. To be active and industrious, முயல. காலாடி, s. An active, industries man, one who is active in movements, affairs, &c., முயற்சியுடையோன். 2. Wanderer, திரி வோன். 3. Title given to the chief of the Paller caste, பள்ளர்தலைவன். காலாட்டம், s. Activity in business, in duty, and consequent properity, மு யற்சி. காலாட்டமுள்ளமாடு, s. An ox that is brisk and ploughs well. காலாணி, s. A corn on the foot. 2. Pegs in the beams of native houses to support the roof. காலாணியற்றுப்போனவன், s. One who is become weak or poor. காலாயுதம், s. A gallinacious fowl, whose foot is its weapon, கோழி. காலாழி, s. See under ஆழி. காலாள், s. A person on foot; footsoldiers, infantry, பதாதி. காலாற, inf. To rest the foot, நடை யோய்ந்திருக்க. காலாறவிட, inf. To let draught oxen, horses, &c., rest. காலிடற--கால்தடக்க--காறடக்க, inf. To stumble. காலிலி, s. A snake, பாம்பு. 2. Wind, காற்று. 3. The charioteer of the sun, அருணன்; [ex கால், leg, இல், not without legs.] காலில்விழ, inf. To fall prostrate, or do homage at one's feet. காலுழற்சிகையுழற்சி. Distortion of the limbs, by convulsion or otherwise. காலிறால், s. See under இறால். காலுளைவு, v. noun. Soreness, aching or pain in the legs, from cold, walking, &c. காலூன்ற, inf. To set on foot firm on the ground; to become established. காலூன்றிநிற்க, inf. To stand firmly, stand fast. காலூன்றிப்பெய்ய, inf. To rain in torrents--the clouds seeming to rest on the horizon. காலேயரைக்கால், s. A quarter and oneeighth, five-eighths. காலோடேகால்சேர்ந்துநிற்க, inf. To stand with closed legs. கால்கட்டு, s. Inseparableness--as of wife and husband. கால்கட்டுகைகட்டு, Bound hand and foot. 2. (fig.) Confined at home by the sickness of another, by a grown-up daughter, a motherless child, or by urgent business, &c. கால்கழுவ, inf. To wash the feet; metaphorically to clean one's self with water after stool, மலங்கழுவ. கால்கூசுதல், v. noun. Shrinking of the foot in touching rough ground, &c. 2. Recoiling of the legs in stepping into the compound or house of a stranger. 3. Having spasms in the arms, and legs --as in cholera. கால்சீக்க, inf. To root out, exterminate, வேரோடுகளைய. 2. To efface, to obliterate, துடைக்க. 3. To dispel darkness, இருளைஅகற்ற. 4. To scrape with the foot, காலினாற்சீக்க. கால்செய்வட்டம், s. A fan, விசிறி; [ex கால், air, et செய்வட்டம்.] கால்தளர--காறளர inf. To become weak in the limps, by walking, sickness, age, &c. கால்தோல்--காற்றோல் s. [prov.] Leathern defences for toddy-drawers feet in climbing, மரமேறுவோர் காலிலிடுந்தோல். கால்நகம்--கானகம் s. Toe-nail. கால்நடை--கானடை. v. noun. Walking, going on foot--as distinct from riding and driving. 2. s. Sheep and goats; oxen, cattle, ஆடுமாடுகள் அவனுக்குமாட்டில் நூறுகால்நடையுண்டு. He has no-hundred oxen. கால்நடையாய், adv. On foot, a-foot. கால்நடையாய்ப் பிரயாணம்போக, inf. To travel on foot. கால்நோக்கு--கானோக்கு s. One-fourth aspect of a planet, being one of the four aspects. கால்பாவவில்லை. The feet do not seek the ground--recoiling from going. கால்பிடிக்க, inf. To fall at one's feet to ask a favor. 2. To press and rub the legs in order to induce sleep, to shampoo. கால்பின்னிக்கொண்டுநிற்க, inf. To stand cross-legged. கால்பின்னிக்கொள்ள--காலோடேகால் பின்னிக்கொள்ள, inf. To lose the power of walking, legs being crossed. கால்மட்டம், s. [prov.] Use of the feet in walking, by guess or practice--as in the dark or as a blind man. கால்மாடு, s. The foot of a bed, or of a person in bed, காற்பக்கம். கால்மிதி, s. Step in dancing. 2. Footmark, காற்சுவடு. கால்வருட, inf. To shampoo, to stroke the feet, soles, &c. கால்வழி, s. Lineal descent, succession, சந்ததி. 2. Foot-path. கால்வாங்க, inf. To make the leg, foot or tail of a letter--as of கு-து-ர். 2. To slip, to slide in muddy walking. 3. To die. 4. To trip one up, to disappoint, to frustrate one's object. 5. To amputate a foot, a leg, &c. 6. To be drawn up, stiffened, &c.--as a leg by a fall, convulsions, &c. கால்வாசி, s. A fourth part. வேலைகால்வாசிதீர்ந்தது. The fourth part of the work is finished. கால்வாய், s. A channel, a water-course, an aqueduct--commonly வாய்க்கால். கால்விரல், s. A toe. கால்விலங்கு, s. Fetters, காற்றளை. கால்விழுந்துபோக, inf. To be weary of walking. 2. To become paralyzed --as the legs. கால்வைக்க, inf. To step, tread or trample on. 2. To step in dancing. 3. (fig.) To enter upon a practice, a course, &c.; to make a footing. 4. To intermix by marriage. காற்கொட்்டை, s. A small bolster for the legs and feet. காற்சங்கிலி, s. Chains for the feet. காற்சட்டை, s. Trowsers, pantaloons. காற்சரி, s. Foot-ring, a kind of ornament for the feet. காற்சிலம்பு, s. A foot-trinket of silver. காற்சீப்பு, s. The hip-bone, சந்தெலும்பு. காற்படம், s. The fore part of the sole or bottom of the foot, காலின்படம். காற்படி, s. A quarter measure. காற்பரடு, s. The ankles--as கரடு. காற்பிடிப்பு, s. Rheumatic stiffness, contraction, &c., in the legs. காற்றண்டை, s. A tinkling trinket for the ankles. கானடுவிரல், s. The middle toe of the foot. கானொண்டி--கால்நொண்டி s. Lameness of the leg. 2. A lame man. கடைகால், s. The foundation, அஸ்திவா ரம். 2. An excavation for laying the foundation. 3. [prov.] A small iron bucket for drawing water. கிந்துகால், s. A halting or hobbling leg. கிந்துகாலன், s. A hobbler. கீற்றரைக்கால், The contracted form of உ, marked thus ,-- as து, நு. கீற்றுக்கால், The contracted form of ஊ, marked thus --as தூ, நூ. See under கீற்று. குதிகால்--குதிங்கால் s. Heel. குந்துகாலன், (fem. குந்துகாலி.) A hobbler, a limping person. 2. A Squatter, a man sitting on the his knees. குந்துகால், s. Tip-toe. 2. Squat, sitting on the heels--as a man. கொம்புக்கால், s. The two signs for ஒ marked thus ெ-ா, as in கொ,சொ,. தோரணக்கால், s. Poles to which strings or ropes adorned with twigs or leaves are tied, to represent triumphal arches. நாற்காலி, s. Chair. பகுதிக்கால், s. The sign of உ, in certain compound characters marked thus --as சு, பு. பகுதிக்காற்பிறை, s. The sign of ஊ, marked --as பூ, யூ. பவளக்காலி, s. The name of a bird, Erythropus longipes, corallinus. பின்னங்கால், s. Hind leg. புள்ளிக்கால், s. The character ள subjoined to the letter உ, to lengthen it. புறங்கால், s. The upper part of the foot, instep. பொய்க்கால், s. A stilt, a false leg-as a wooden one. பொய்க்கால் கட்டியாட, inf. To go upon stilts. மடிப்பங்கால், s. Legs with folded knees. மடிப்பங்கால்போட. inf. To sit upon the hams with folded knees. மரக்கால், s. Crutches. 2. A wooden leg. 3. [ex கால், a measure.] An instrument of dry-measure. முக்காலி, s. Tripod. முக்கால், s. Three quarters, ??, தெ. முக்காலும். The three times, even three times. முக்காலும்போவேன். I will certainly go, come, &c. முக்காலேமூன்றுவீசமும். Almost, for the greatest part, nearly. முன்னங்கால், s. Fore-leg. வாய்க்கால்--நீர்க்கால், s. Channel, water-course; [ex கால், channel.] இரண்டாங்கால் மூன்றாங்காலுறவுமுறையான்..... One who is of the second or third degree of consanguinity. 19)

kiṇṭu (p. 109) கிறேன், கிண்டினேன், வேன்,கிண் ட, v. a. To dig, excavate, delve, hoe up, தோண்ட. 2. To make a pit, a hollow--as in the ground, a hole in a wall, &c., குழிதோ ண்ட. 3. To dig up; to dig out; to obtain by digging, கிளறியெடுக்க. 4. To poke, stir with a ladle; to scratch--as a fowl; pick or work up--as crows; burrow--as rats, &c.; to work up with a stick, an iron-bar, &c., கிளற. 5. (fig.) to probe, to scrutinize, to investigate, to inquire or pry into a matter; to search, to examine, ஆராய. 6. To gnaw--as worms on the body, as animalcula under the skin, &c., புழுமுதலியனகிண்ட. 7. To prompt, நினைப்பூட்ட. 8. To excite--as to a quarrel, &c., பகையெழுப்ப. கிண்டக்கிண்டக்கீரையும்மயிரும், The more you probe it, the more it is hair with the greens; i.e. the more insignificant. மண்கிண்டிவயிறுவளர்க்கிறவன். A husbandman, (diminutively) one who lives by digging. அம்பட்டன்குப்பையைக் கிண்டினால்மயிர்மயிராய்ப் புறப்படும். If you turn up the dung-hill of a barber, you will find only clippings of hair. கிண்டிக்கிண்டிக்கேட்க--விசேஷங்கிண் ட, inf. To inquire into a thing very minutely, to pump one, to ask inquisitively. கிண்டிக்கிளறிப்பார்க்க, inf. To dig out and search. 2. To make a thorough search, to make a thorough investigation. கிண்டிக்கொடுக்க, inf. To stir, to keep stirring--as the fire, the pap, &c. 2. (fig. To prompt. 3. To increase, to aggravate--as a quarrel. நீயவனைச்சற்றேகிண்டிக்கொடு. Prompt him a little. கிண்டிப்பார்க்க, inf. To dig and look --as for yams, &c., 2. fig.) To make injuiry by different means to find out the truth. அவனண்டைபோய்ச் செய்திஎன்னவென்றுகிண் டிப்பார். Go to him and search out the matter. கிண்டிவிட, inf. To dig up, to dig round the roots of plants, grain &c. 2. To excite, to stir up, to incite. 3. To bring a thing to one's notice, to suggest. கிண்டிவிட்டுக் கேளிக்கைப்பார்க்கிறது..... To stir up or excite others to quarrel or fight, and delight in it. கல்லுக்கிண்ட, inf. To dig up stones. களிக்கிண்ட, inf. To cook hasty-pudding, by stirring. கிழங்குகிண்ட, inf. To dig up கிழங்கு. புழுக்கிண்ட, inf. To burrow--as worms in the ground, working up plants, &c. 2. To stir or irritate--as worms in a sore, &c. கிண்டல்கிளறல், v. noun. Digging yams, &c. 48)

kiḷṟu (p. 112) கிறேன், கிளறினேன், வேன்,கிளற, v. a. [vul. sometimes, கிளர்.] To stir up, to poke, to agitate, to scratch up, to dig up, to work up, கிண்ட. 2. To disturb, to derange, to disorder, to confuse, கலக்க. 3. To disclose, to expose, வெளியாக்க. 4. To probe, to try, to search, to pry out, கிண்டி யாராய. கிளறிவிட, inf. To stir up, to turn up, to agitate, to dig, or scratch, or scratch up. 2. To disclose, to expose, to reveal what should have been kept secret. கிளறிப்பார்க்க, inf. To search by digging up, overhauling, agitating, &c.; to ransack, to rummage, to fumble about. 2. To probe--as a wound; to pry out--as a thorn in one's heel. 5)

kiḷai (p. 112) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To dig, to stir; to work up, to scrach up --as fowls; to root up--as pigs; to burrow --as rats; to excavate, கிண்ட. கிண்டிக்கிளைத்துவிடவேண்டும். The earth must be dug up around the plants. கிளைஞர், s. (pl.) Inhabitants of agricultural districts; husbandmen, உழவர். 16)

kiẕi (p. 111) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To tear, to rend, to split, to slit, to shred, to tear to pieces, to rip up, to lacerate, கிழியச்செய்ய. 2. To divide, to cleave. இர ண்டாகக்்கிழிக்க. 3. To scratch with claws, thorns, &c., கொளுவிக்கிழிக்க. 4. To mark or delineate by indentation or paint, கோடு முதலியகிழிக்க. அவனைக்கிழிகிழியென்றுகிழித்துவிட்டாள். she lacerated her with abuse. கடைவாயைப்பிடித்துக்கிழி. Tear the corner of his mouth. சிங்கத்தைக்கிழித்துப்போட்டான். He tore the lion in two. பேய்கிழித்தவாயன். A man with a large mouth, one who reveals secrets; a babbler. பேய்கிழித்தவாயாற்பேசிவிட்டேனே. Alas, I unwittingly revealed the matter. அவர்கிழிக்கிறதைப்பார்ப்போம். We will see whether he does it or not. (Low usage.) கிழித்துப்போட, inf. To tear, to pull or rend in pieces, to lacerate. கிழித்துமுடைந்தபாய், s. A mended mat. கிழிப்பு, v. noun. Rending, tearing, ripping, கிழிக்கை. கிழிமுறி, s. A mutilated indenture, bond, &c. 49)

kīṟu (p. 113) s. A streak, mark, stroke, line. scratch, வரி. 2. A notch, a score, an indentation, gash, cut, slit, incision, பிளப்பு. 3. A slice, a piece cut off longitudinally, a slip, a snip, கீற்று. 4. [prov.] The half of a cocoanut-leaf or esculent palmyra root, தென்னோலைஅல்லதுபனங்கிழங்கின்பாதி. 5. Scrawl, writing, எழுத்து. கீற்றுமதி--பிறைக்கீறு, s. The crescent moon----as seen on the third day after new moon. கைக்கீறு, s. A note of hand; a mark by such as cannot write. காய்க்கீறு, s. A slice of unripe fruit. தலையிலேநல்லகீறு, s. Good luck, good fortune; lit. good writing in the head. 48)

kīṟu (p. 113) கிறேன், கீறினேன், வேன், கீற, v. a. To draw or strike a line; to mark, to streak, to draw lines, வரிகீற. 2. To scribble, to make marks, to write, to grave, எழுத. 3. To scratch, wound slightly--as a cat, வறண்ட. 4. To rend, tear, split, கிழிக்க. 5. To cut, to gash, to lance, make an incision, to dissect, ஆயுதத்தாற்கீற. 6. To cut off a slice, to slice, to cut off longitudinally, வகிர. 7. To blot out, to obliterate, to erase, கிறுக்க. 8. To rub or try--as gold on the touch-stone, உரைகல்லிலுரைக்க. 9. [prov.] To give a hint, a clue, &c., to a subject; to hint at, குறிப்புக்காட்ட. கீறிக்காட்டினாற்போதும். If a hint be given, it is enough--he will be able to make it out. கீறிக்காயப்போட--கீறிக்காயவைக்க, inf. To slit a fish, &c., and dry in the sun. கீறிப்போட--கீறிவைக்க, inf. To cut, to slit. கீறிப்பார்க்க, inf. To dissect, to anatomize. 2. To slice out, to cut off. கீறியாற்ற, inf. To bring to friendly terms. கீறியெடுக்க--கீறியெடுத்துப்போட, inf. To cut up, to cut and extract. 49)

kutṟu (p. 119) கிறேன், குதறினேன், வேன், குதற, v. a. [prov.] To dig up and scatter, to tear or scratch up and scatter abroad--as fowls, சிதற. 2. To stir up, to loosen, to hollow. --as earth about plants, &c., கிண்ட. 3. v. n. To become loose, rough, deranged, dishevelled--as the hair, &c., குலைய. கிண்டிக்குதறிப்போட்டான். He has dug up and scattered the earth. 23)

kuppai (p. 122) s. A collection, a heap, குவி யல். 2. A clump, a group, கூட்டம். 3. A hillock, மேடு. 4. Sweepings, rubbish, fragments, கூளம். 5. A dunghill, a hillock of sweepings and other refuse, குப்பைமேடு. 6. Dung; excrement, human dung--in decent language, கஷ்டம். பணக்குப்பை, s. Abundance of money. குப்பைமேடு, s. A heap or hillock of sweepings or rubbish. குப்பையாகவிருக்க, inf. To be in confusion--as goods, &c. 2. To be crowded, or thick--as herbage. 3. To be abundant, plentiful--as money, &c. குப்பைபோட--குப்பைவைக்க, inf. To cast peel, parings, refuse, &c., on the floor. 2. To manure with sweepings, rubbish, &c. குப்பைகிளைக்க--குப்பைசீக்க, inf. To tear or scratch up a dunghill, a heap of sweepings, &c--as a hen. குப்்பைகூட்ட--குப்பைபெருக்க, inf. To sweep up rubbish. குப்பைக்காரன், s. (fem. குப்பைக்காரி.) A sweeper of the streets, a scavenger. குப்பைவாரி, s. A garden-rake, வாரு கோல். See குப்பைக்காரன். குப்பைக்கீரை, s. A kind of weed. See under கீரை. குப்பைப்பருத்தி, s. A plant, ஓர்பருத் தி. See under பருத்தி. குப்பையன், s. (fem. குப்பைச்சி.) A sloven, in contempt, அழுக்கடைந்தவன். 6)

kurngku (p. 124) s. [adjectively குரக்கு, in poetry.] A monkey, வானரம். 2. A climbing plant, முசுமுசுக்கை. 3. An animal in general--as குரங்கம், குராகம். குரங்கின்கைப்பூமாலை. A flower-garland in the hands of a monkey; i. e. a thing of value with one who knows not its use. குரங்குக்குந்தன்குட்டிபொன்குட்டி. Even to a monkey her young is as gold; i. e. one thinks highly of his own. குரங்குதன்குட்டியின்கையைக்கொண்டுபதம்பார்க்கி றதுபோலப்பார்க்கிறான். He tests it by another, as a monkey does a new object by the hand of her young. குரங்குமனம், s. A monkey-mind, retaining its grasp, notions, &c., without inquiry, or discrimination. குரக்குமுகம்--குரங்குமுகம்--குரங்கு மூஞ்சி, s. A monkey face. குரக்குவலி--கொறுக்குவலி, s. A kind of disease with which monkeys are commonly said to be affected. குரங்காட்டம், s. Apishness; apish tricks, antics, &c. 2. v. noun. Harassing, annoying, treating one as a mere monkey. குரங்காட்டமாட--குரங்காட்டங்கொள் ள--குரங்காட்டம்பண்ண, inf. To annoy, to treat one as a monkey. குரங்குகடியன், s. [prov.] A cocoanut, injured at the top, as if by a monkey, squirrel, &c., பழுதுற்றதேங்காய். குரங்குச்சம்பந்தம், s. The mode of a monkey's hold, grasp, &c., to which the hold of the soul on God is sometimes compared.--Note. The hold of a God on a soul is compared to that of a cat on its young. குரங்குச்சேட்டை--குரங்குச்சேஷ்டை, s. Mean, monkeyish tricks--as scratching and eyeing carefully; apish imitation. குரங்குச்சேட்டைபண்ண, inf. To play apish tricks; to act meanly; to mimic, in a low manner. குரங்குப்பிடி, s. A firm grasp--as that of a monkey. 2. Dogmatism in opinion, பிடிவாதம். 3. Urgency, importunity. குரங்குவலி, s. Numbness and pain in the limbs with shivering; a spasmodic affection, incident to puerperal women, ஓர்நோய். 26)

kūr (p. 135) s. Point, sharp point; tip, apex. 2. [prov.] The fibre or rib of the leaf of the margosa, tamarind, and some other trees, இலைக்காம்பு. 3. Awn or beard, நென்முதலியவற் றின்கூர். 4. Pungency, காரம். 5. Sharpness of edge--as கூர்மை. 6. (fig.) The quality of being pointed; cutting or sarcastic discourse; keenness, குற்றுதலானபேச்சு. கூராக, inf. To become sharp. அவனுக்குப்புத்திகூராயிருக்கிறது. His intellect is not sharp. கூர்மழுங்கியிருக்கிறது. The point or edge is blunted. கூராக்க, inf. To whet, to sharpen. கூராம்பாய்ச்சி--கூராம்பிளாச்சு, s. [prov.] A kind of pointed wooden shovel or stick for digging and loosening the earth; also, for other uses. கூர்சீவ, inf. To make pointed, to sharpen, கூராக்க. 2. [local.] To provoke, exasperate, பகைமூட்ட. கூர்சீவினபாக்கு, s. [local.] A scraped betel-nut. கூர்வாங்க, inf. To sharpen. (Rott.) 2. To hew or forge into a point. முட்கூர், s. The prong, tine or tooth of a fork, trident, &c. இரட்டைக்கூர், s. A double or split point. கூரன், s. A bearded kind of rice. கூர்க்கறுப்பன், s. A bearded kind of rice of a superior quality. கூருரை, s. Sareastic expressions. 6)