angkam (p. 5) s. A limb, member, part or organ of the body, அவயவம். 2. Body, உடல். 3. Mark, sign, அடையாளம். 4. Skeleton, எலும்புக்கூடு. 5. Symmetry, well formed human or other shape as of letters, &c., as பாவனை. 6. (p.) A division of learning comprehending such science as is considered dependent on the Vedas; hence called வே தாங்கம், சாங்கம், உபாங்கம் and பிரத்தியாங்கம். 7. A country, ஓர்தேயம். 8. A language, ஓர்பா ஷை. 9. A bedstead, கட்டில். Wils, p. 9. and 1. ANGA. அங்கசன், s. Kama, The Indian Cupid, மன்மதன்; ex ஜ, to be born. (p.) அங்கசாதனம், s. A sign, mark. (c.) 2. The signs of the stars, &c., at one's birth. அங்கசாதனம்பிடித்தல். Finding out any thing by signs or circumstances fixing suspicion upon one. அங்கசேட்டை--அங்கசேஷ்டை, s. Distortion of the countenance from habit, grimace; ex சேஷ்டை, gesture. அங்கநியாசம், s. A mental appropriation or the assignment of various parts of the body to tutelary divinities, by touching the several parts, and applying sacred ashes, accompanied with incantations, according to the usual mode of Hindu worship; ex. நியாஸ, arrangement. (p.) அங்கபடி--அங்கவடி, s. Stirrup, குதிரையங்கபடி. (c.) அங்கப்பிரதக்கணம்--அங்கப்பிரதட் சிணம், s. A mode of worship by rolling round a temple after a car, &c., turning to the right, in performance of a vow, &c.; (c.) ex பிர, before, et தட்சிணம், right. அங்கப்பிராயச்சித்தம், s. Expiation for bodily impurity, especially the oblation offered by the heir at the first funeral obsequies to remove the impurity contracted during the period of mourning. (c.) அங்கமாலை, s. A பிரபந்தம் or poem describing the principal members of the body, such as the eye, face, breasts, &c., in the female, and shoulders, arms, breast, &c., in the male. The order of description must be from the feet to the hair of the head, or from the head to the feet. (p.) அங்கயோகம், s. The eight qualities of a Yogi. See யோகம். (p.) அங்கரக்கா, s. [local] அங்கரட்சா. A jacket, மெய்ச்சட்டை. அங்கரட்சிணி, s. A coat of mail. (p.) அங்கராகம், s. Anointing the body with perfumes, sacred ashes, sandal, &c., ex ராகம், anointing. (p.) அங்கர், s. Inhabitants of the country, அங்கம். அங்கர்கோமான், s. Kannan the king of the அங்கம், country, கன்னன். (p.) அங்கவியல், s. The constituents of royalty. See அரசியல். (p.) அங்கவீனன், s. One who has bodily defects, குரூபி. (c.) அங்காதிபாதம், s. A system of anatomy; ex ஆதி first, et பாதம். (p.) அனங்கன், s. [priv. அந்.] One without body, உடலிலி. 2. The Deity, கடவுள். 3. Kama, மன்மதன். (p.) 15)

apiṣēkam (p. 17) --அபிடேகம், s. Sacred or royal bathing, or anointing as an inaugurating ceremony a king, a guru, &c.; the daily bathing of an idol with Ganges' water, oil, ghee, milk, திருமுழுக்கு. Wils. p. 56. AB'HISHEKA. அபிஷேகக்கூட்டு, s. Macerated spices, &c.. for anointing an idol. அபிஷேகம்பண்ண, inf. To anoint, pour water, milk, butter, honey, fruit, &c., upon an idol. கனகாபிஷேகம், s. The pouring of gold. பட்டாபிஷேகம், s. Unction, the act of initiating into office. அன்னாபிஷேகம், s. The pouring of boiled rice. 6) *

appiyangkam (p. 18) --அப்பியங்கனம், s. Anointing the head and body preparatory to bathing, முழுக எண்ணெய்பூசுகை. Wils. p. 57. AB'HYANGA. அப்பியங்கஸ்நானம், s. Bathing after anointing with oil. 20) *

ācāriyaṉ (p. 36) s. A spiritual teacher and guide, the Guru who initiates the disciples into the mysteries of his religion, குரு. 2. A master or teacher of science or general literature, a preceptor, doctor, professor, உபாத்தியாயன். 3. A name of Drona the military preceptor of the Pandavas and Gurus, துரோணாசாரியன். Wils. p. 16. ACHARYA. ஆசாரியபட்டம், s. The authority or title of a priest give him at his ordination. ஆசாரியபிஷேகம்--ஆசாரியாபிடே கம்--ஆசாரியாபிஷேகம், s. The anointing or ordination of a Guru or Priest. ஆசாரியபுருஷன், s. As ஆசாரியன். 51) *

āṉi (p. 44) s. June--the month, ஓர்மாதம். 2. (p.) The eighteenth Nakshattra, கேட்டை. 3. The nineteenth lunar mansion, மூலம். 4. The twenty-first lunar mansion, உத்திராடம். 5. The name of a river in the Madura district, which overflows in the month of June, பொருந்தநதி. 6. (திவா.) A tender leaf of the palm, cut off, வெட்டுக்குருத்து. ஆனித்திருமஞ்சனம், s. A sacred bathing or anointing of the idol at Chillumbrum. celebrated in the eighth lunar mansion in the month of June. ஆனித்தூக்கம், s. [prov.] Calms in the month of June. 15) *

upa (p. 61) . A Sanscrit prefix implying that which is secondary, auxiliary, near by, over, together with, less &c., ஒருபசர்க்கை. Wils. p. 152. UPA. உபகசிதம், s. Laughter, சிரிப்பு. Wils. p. 159. UPAHASITA. உபகதை, s. An ancient anecdote or story told in proof or illustration of a subject, கிளைக்கதை. உபகந்தம், s. Perfume, வாசனை. Wils. p. 153. UPAGANTH'A. உபகரணம், s. Implements, means, materials, apparatus, துணைக்கருவி. 2. Things required for a sacrifice--as grain, ghee, fuel, &c., எத்தினங்கள். 3. Insignia of royalty, அரசசின்னம். Wils. p. 152. UPAKARAN'A. உண்டிமருந்தோடுறையுளுபகரணங்கொண்டுய்த்த னான்காவதம். Furnishing food, physic, lodging and all needful aid to the devout forms the four special duties of the householder. (அருங்கலச்செப்பு.) பூசோபகரணம், s. Things necessary for performing a puja. உபகாசம், s. Ridicule, பரிகாசம். Wils. p. 16. UPAHASA. உபகாரம், s. [opp. to அபகாரம்.] Favor, kindness, benefit, assistance, சகா யம். 2. Use, advantage, உதவி. 3. Protection, patronage, ஆதரிப்பு. Wils. p. 152. UPAKARA. 4. Wils. P. 159. UPAHARA. A donation, a present, a gift, a benefaction, a contribution, ஈகை. உபகாரவபகாரங்களிரண்டுமில்லாதவன். A useless person, one who does neither good nor evil. உபகரிக்க, inf. To render aid, do a kindness, to benefit, favor, help, assist, patronize, உதவ. 2. To bestow, grant, உபகாரஞ்செய்ய. 3. To exercise benevolence--as the deity to souls, தயைசெய்ய. 4. To be affable, polite, obliging, civil, உபசாரஞ்செய்ய. உபகாரகன்--உபகாரன் s. A friend, a supporter, a benefactor, a donor, a liberal person. Wils. p. 152. UPAKARAKA. உபகாரஞ்செய்ய--உபகாரம்பண் ண, inf. To favor, benefit, succor. உபகாரி, s. (mas. or fem.) A benefactor or benefactress, one who gives liberally. 2. An obliging person. லோகோபகாரம், s. Favor or benefit done to the world. பிரதியுபகாரம், s. A favor in return, a recompense. கையுபகாரம், s. Aid by means of the hand--as lending a hand. வாயுபகாரம், s. Aid or help by means of speech--a word in season. பரோபகாரம், s. Favor or benefit to others, philanthropy. Wils. p. 515. PAROPAKARIN. ஜனோபகாரம், s. Favor to mankind in general, philanthropy. உபகிருதம்--உபகிருதி, s. Help, aid, favor, உதவுகை. Wils. p. 153. UPAKRITA and UPAKRITI. உபகேசி, s. Parvati, பார்ப்பதி. (p.) உபக்கிரமம், s. Beginning, ஆரம் பம். Wils. p. 153. UPAKRAMAM. உபக்கிரமிக்க, inf. To begin, ஆ ரம்பிக்க. உபசங்காரம், s. Reduction to original elements--as when the deity destroys the world, &c., அழிக்கை. 2. [in logic.] Refutation, ஆட்சேபம். 3. Excluding, விலக்குதல். Wils. p. 158. UPASUMHARA. உபசத்தி, s. Union, meeting, ஐக் கம். 2. Service, உதவி. 3. Donation, ஈகை. Wils. p. 158. UPASATTI. உபசமனம், s. Tranquillity, cessation from external actions for the purpose of silent contemplations, அமைவு. Wils. p. 158. UPASHAMA. உபசரணை, s. Civility, compliment, reverence, respect, politeness, உப சாரம். உபசரணைபண்ண, inf. To show civility, respect, &c. உபசருக்கம்--உபசர்க்கம்--உபசர் க்கை, s. A Sanscrit auxiliary prefix, forming a component part of a word, வடமொழிமுதனிலையடை--as பிர in பிரசங்கம், உப in உபசாரம், &c. Wils. p. 159. UPASARGA. உபசாந்தம்--உபசாந்தி, s. Calmness, tranquillity, alleviation, mitigation, அமைவு. Wils. p. 158. UPASHANTA and UPASHANTI. 2. Kindness, mildness, gentleness, தயை. 3. Freedom from the power and agitation of the passions, the calmness of the mind of the ascetic, விருப்புவெறுப்பின்மை. வியாதியுபசாந்தமாயிற்று. The disease is become milder. வியாதிக்குபசாந்திசெய்யவேண்டும். A remedy must be applied to mitigate the disease. உபசாந்தமானமருந்து, s. A mild medicine. 2. A medicine calculated to mitigate a disease, also an anodyne. உபசாபம், s. Disunion, வேறுபாடு. 2. Treachery, treason, துரோகம். Wils. p. 154. UPAJAPA. உபசாரகன்--உபசாரன்--உபசாரி, s. A polite person, உபசரிப்பவன். உபசாரம், s. Civility, politeness, urbanity, attention to a guest, affability, blandness, மரியாதை. 2. Salutation, compliment, obeisance, complaisance, வாழ்த்து. 3. Reverence, homage, acts of worship, duty, வழிபாடு. 4. A present, உபகாரம். 5. External honors done to a deity or holy person, including sixteen kinds, சோடசோ பசாரம், viz.: 1. தூபம், burning incense. 2. தீபம், placing lamps (before an idol). 3. நைவேத்தியம், eatables. 4. தாம்பூலம், betel and nut. 5. சந்தனம், sandal wood, &c. for anointing. 6. புட்பம், strewing flowers. 7. கர்ப்பூரம், camphor. 8. சலம், water for the feet, &c. 9. எண்ணெய், oil. 1. கண்ணாடி, mirrors. 11. சாமரை, hair fans. 12. குடை, umbrella. 13. கொடி, flags. 14. விசிறி, fans. 15. ஆல வட்டம், large circular fans. 16. வத்திரம், cloths. Wils. p. 153. UPACHARA. உபசரிக்க, inf. To compliment, show respect, to receive and wait on with marks of attention, treat with civility, உபசாரஞ்செய்ய. 2. to make obeisance, மரியாதைபண்ண. 3. To reverence a deity, perform service--as strewing flowers before idols or holy persons, வழிபட. உபசாரஞ்செய்ய--உபசாரம்பண் ண, inf. To treat with civility. உபசாரஞ்சொல்ல, inf. To give compliments, pay respects, to salute. உபசாரப்பணிவிடை, s. Civility, attention, obeisance. உபசாரமறியாதவன், s. A rude, unpolite, uncivil man. உபசாரவசனம், s. Obliging discourse, words spoken in compliment. உபசாரவந்தனம், s. Civilities and obeisance. 27)

upanākaṉam (p. 62) s. [pref. உப.] Unction, anointing, smearing, அபிஷேகம். Wils. p. 155. UPANAHANA. 6) *

eṇṇeykkāppu (p. 103) s. Oil for anointing an idol. 6)

oṟṟu (p. 84) கிறேன், ஒற்றினேன், வேன், ஒற்ற, v. a. To bring into contact, join, unite, bring faces together in kissing, அ ணைக்க. 2. To touch. ply, apply--as clothes, with slight pressure and repetition, to foment, ஒற்றிடம்போட. 3. (p.) To dress another, to put on clothes, உடுத்த. (நிகண்டு.) 4. v. n. (c.) To give place to another (in sitting, meeting in the road, &c.), to recede, விலக. 5. [prov.] To move by leaps as a beast with its forelegs tied together, தத்த. 6. To tug as a beast in order to break its rope, தும்பையிழுக்க. ஒற்றிநட. Walk aside மாடொற்றியொற்றிப்போகின்றது. The cow goes by leaps. எருதுகயிற்றையொற்றியிழுக்கின்றது. The ox tugs and pulls its rope. அவர்சென்றநாளொற்றித்தேய்ந்தவிரல். My finger is worn away by touching (on the wall) the delineated days of his absence. (குறள்.) ஒற்றிக்கொள்ள, inf. To encroach on another's land. 2. To apply to, or bring in contact with one's person--as medicaments, flowers, &c. 3. To give way, to recede. ஒற்றிப்போக, inf. To give way, recede, give place to another, விலகிப்போக. ஒற்றியிருக்க, inf. To give place in sitting, to sit further, விலகியிருக்க. ஒற்றியெடுக்க, inf. To absorb or extract moisture by touching it with an absorbent. ஒற்றியொற்றிக்கூட்ட, inf. To encroach by little and litte on another's land. ஒற்றிவைக்க, inf. To set one aside, further off, out of the way, தூரவை க்க. பொட்டணமொற்ற, inf. To apply cloths--as in fomentations, &c. ஒற்று, v. noun. Application, touching repeatedly with cloths, the surface of the body with slight pressure--a kind of fomentation, ஒற்றல். ஒற்றிட--ஒற்றுப்பிடிக்க, inf. To apply cloths--as in fomentations. திருவொற்றாடை, s. Cloth for absorbing water from the body of an idol after bathing or anointing. 28)

kṭuku (p. 87) s. Mustard, ஐயவி, Sinapis niger. 2. A running plant, குன்றிச்செடி, Abrus precatorius, L. 3. Lees of oils when made on the fire, எண்ணெய்க்கடுகு. கடுகுபோகிறவிடம்பார்க்கிறானேயல்லாமற்பூசணிக் காய்போகிறவிடம்பார்க்கிறதில்லை. He looks carefully after a mustard seed, but is careless in regard to a pumpkin. கடுகளவு. As much as the mustard seed. கடுகளவுதாரும். Give me if only a little. கடுகாலாத்தி, s. [prov.] Mustard seed waved before a new married pair or others, and then cast into the fire to dispel the fascination of the eyes which may have fallen on them. 2. The ceremony of waving, &c., கடுகினாற் சுற்றுமாலாத்தி. கடுகுக்கொல்லை, s. A mustard field. கடுகுதாளிக்க, inf. To season curry with mustard in a peculiar way. See தாளிக்க. கடுகுமணி, s. White mustard, வெண்கடுகு, Sinapis alba. 2. A necklace of small gold beads, சிறுமணி. கடுகெண்ணெய், s. Oil of mustard seed, used on the Malabar coast for anointing the head, கடுகுத்தைலம். கடுகோரை, [sometimes கடுகன்னம் and கடுகுசாதம்.] Mustard seed and ghee put into boiling rice as food for the temple--one of சித்திரான்னம். எண்ணெய்க்கடுகு, s. The sediment of oil. நாய்க்கடுகு, s. White mustard. மலைக்கடுகு, s. Hill mustard. வெண்கடுகு, s. The lees of medicinal oils when extracted by heat. 2. The sediment or refuse of ghee. சிறுகடுகு, s. A species of mustard, Sinapis ramosa. (Rott.) 76)

kaṉakam (p. 102) s. Gold, பொன். Wils. p. 186, KANAKA.. (p.) கனகக்கொடியோன், s. A name of a king, having a golden banner, See கன்னன். (சது.) கனகசபை, s. The golden hall, one of the sacred apartments of Chithambram temple, பொன்னம்பலம். கனகதண்டிகை--கனகபல்லக்கு, s. A palankeen studded with gold, பொற் சிவிகை. கனகதண்டிகைவேந்தர்--கனகபல் லக்குத்துரை, s. A gentleman or king worthy to ride in a golden palankeen--used by Pariars in flattery. கனகபரிட்சை, s. Acquaintance with precious metals--one of the sixtyfour கலைஞானம். கனகமாரிபொழிய, inf. To bestow liberally, lit. to rain gold. கனகமாரிபொழிந்ததுபோலே. As bountiful as if it rained gold. கனகன், s. An Asoor, இரணியன். கனகாசலம், s. Mount Meru, மேரு மலை. Wils. p. 186. KANAKACHALA.. கனகாசனம், s. A golden seat, throne, &c., பொன்னாசனம். கனகாபிஷேகம், s. Pouring out gold on the head of an idol or otherwise, in imitation of anointing, சொர்னாபிஷேகம். இப்படிச்செய்தாற்கனகாபிஷேகம்பண்ணுவாரா. If I did so, would he shower gold on me? கனகாமிர்தம், s. Silver. 33)

caṉṉi (p. 173) s. Affection of the brain, apoplexy, paralysis, convulsions, delirium from fever, &c., சீதநோய்; [perhaps from the Sa. Sanipata, with its suffix apocopated.] --Note. In medical works, thirteen kinds of சன்னி are described. viz.: 1. கண்டகுப் சம், nervous affections of the throat, sore throat; [ex குப்சம், crookedness.] 2. சந்தி கம், (Union.) a disease arising from improper sexual intercourse. It is of two kinds. சுகசன்னி, of a man after bathing with the use of oil for anointing, and சூத கசன்னி, of a female during menstruation. 3. தாந்திரிகம், nervous debility. 4. பகீகனநேத்தி ரகம், affection of the nerves of the eye, blindness. 5. ருக்தாகம், pains of the body attended with thirst. 6. சிஃவீகம், nervous affection of the tongue, dumbness. 7. பிர லாபம், falling sickness, epilepsy. 8. அந்த கம், convulsion preceeding death. 9. ரக்த ஷடீவி, mucus mingled with blood from the nose. 1. சித்தவிப்பிரமம், fainting fits, syncope. 11. சீதகாத்திரகம் or சீதாங்கம், congestion of blood attended with spasms and profuse perspiration; spasmodic cholera. 12. கர்நீகம், nervous deafness. 13. அபின்னி யாசம், convulsion, distortions. சன்னிகுன்மம், s. Convulsive fits. (R.) சன்னிக்கட்டி, s. [prov.] A tumor near or in the ear, காதுவீக்கம். சன்னிக்குணம், s. The stage of a disease bordering upon that of coma, apoplexy, &c., 2. Symptoms, indications, &c., of coma, &c. (c.) சன்னிநரம்பு, s. Nerves of the great toe, which being injured are sometimes inflamed so as to produce lock-jaw. சன்னிநாயகம், s. A plant--black cumin, கருஞ்சீரகம். See சீரகம். 2. A medicinal plant, தும்பைப்பூண்டு. Phlomis Indic. L. சன்னிநாயன்--சன்னிகணாயன், s. (lit. god of fits.) As சன்னிநாயகம், 2. சன்னிபாதம், s. A morbid state of the three humors of the body resulting in paralysis, convulsions, &c.--as சன்னி. W. p. 891. SANNIPATA. சன்னிபாதசுரம், s. (also சன்னிவாதசுர ம்.) Convulsions accompanied with fever. சன்னிபிறக்குதல், v. noun. The inducing of coma. c. அலறுசன்னி, s. Convulsions accompanied with laughter, hysterics--as கம் பீரசன்னி. இரணசன்னி--புறவீச்சுச்சன்னி, s. External convulsions. இசிவுசன்னி, s. Lock-jaw. see underஇசி. v. உள்வீச்சுச்சன்னி, s. Internal convulsions; oppo. to புறவீச்சுச்சன்னி. மாந்தசன்னி, s. convulsions from indigestion, commonly in children. முகவாதசன்னி, s. Paralysis causing the distortion of the face. மூடுசன்னி, s. Apoplexy with an utter suspension of the active powers. 88) *

cāntu (p. 177) s. Mortar, plaster, சுண்ணச் சாந்து. 2. An unguent or compound ointment, கலவைச்சாந்து. (c.) 3. Sandal wood or tree, சந்தனமரம். See சாந்தம். (சது.) 4. Flower dust, pollen, பூந்தாது. 5. Fragrant powders as a perfumery, கந்தப்பொடி. 6. Powders in general, பொடி. 7. [loc. decently.] Human dung, filth, excrement, மலம்.--Note. The different kinds of unguents are four: namely, 1. பீதம். 2. கலவை. 3. வட்டிகை. 4. புலி, which see. சாந்தகப்பை, s. [prov.] A trowel. சாந்துலக்கை, s. A wooden pestle for beating mortar. (c.) சாந்துகுழைக்க, inf. To macerate and temper mortar. See குழை. v. சாந்துசாத்தி--சாந்துசேவை, s. The anointing of an idol. (R.) சாந்துபூச, inf. To plaster a wall. (c.) 2. To smear the body with odoriferous ointments, களபமணிய. அரைசாந்து, s. Ground mortar, stucco. கருஞ்சாந்து, s. Clay used as plaster. சுண்ணச்சாந்து, s. Lime-mortar. 2. Perfumed powders. மயிர்ச்சாந்து, s. Unguents for the hair, hair-ointment. (p.) செஞ்சாந்து, s. A fragrant ointment of a red sandal. 2. Paste of red sandal used in offerings to the sun. மூடுசாந்து, s. [prov.] An entire roof of plaster. See மூடு, v. வெண்சாந்து, s. White mortar. சாந்தணிய, inf. To put on sandal marks. சாந்தின்குழம்பு, s. Odoriferous ointment. (R.) சாந்துவாரி, s. A domestic scavenger. சாந்துப்பொடி, s. Perfume in powders, pulvil. (p.) சாந்துப்பொட்டு, s. [com. சந்தனப்பொ ட்டு.] A spot of sandal or other paste on the forehead. See பொட்டு. சாந்துக்காறை, s. An ornament. See காறை. 2) *

cempu (p. 204) s. Copper, தாம்பிரம். 2. (Tel. சஎு.) A small metal-pot. commonly of copper, used as a drinking cup, நீரருந்துஞ்செம்பு--Note. In combination it often becomes செப்பு. செம்புக்கம்பி--செம்புக்கம்பி, s. Copper wire. செம்புக்கடாரம், s. A copper boiler. செப்புக்குடம், s. A copper water-pot. செப்புக்குழாய், s. A copper tube for a gutter, &c. 2. A little copper tube, with covers at both ends, to enclose magical diagrams. செப்புக்கோட்டை, s. The fort of Ravana, mythologically said to have been made of copper, இராவணன்கோட்டை. செப்புச்சட்டி, s. A copper pan. செப்புச்சல்லி-செம்புச்சல்லி, s. [prov.] Copper challies, one-third of a pice. செப்புச்சிலை, s. An idol, a copper statue. 2. A copper colored stone, மரந் தளிர்க்கல். செப்புத்தகடு, s. Copper in plates. செப்புத்தூண், s. Pillars of copper. செப்புத்தொட்டி, s. A copper trough. 2. (R.) A kind of arsenic, செந்தொட்டி. செப்புப்படி, s. Copper measure. செப்புப்பட்டயம், s. Engraving on copper--as royal grants, &c. செப்புப்பாத்திரம், s. Copper vessel. செப்புப்பாளம்--செம்புப்பாளம், s. Copper in bars. செம்பூசி, s. A copper needle; sometimes used as an instrument of torture thrust into the fingers. செப்போடு, s. Tiles of copper, used for roofing, (temples, &c.) செம்பிலேதண்ணீர்கொடுக்க, inf. To hand the water pot to the guests to rinse their mouths, as a notice that food is ready. செம்புக்களிம்பு, s. Verdigris of copper. செம்புக்காசு-செம்புநாணயம், s. Copper coins. See காசு. செம்புப்பற்று, s. Alloy of copper in gold. செம்புமலை, s. A mountain with copper ore. செம்பூறல், v. noun. [prov.] Oxidation of copper. செம்பூறிப்போக, inf. To be tainted-as milk, &c., by being kept in a copper pot. Compare களிம்பூற. செம்புமணல், s. Sand containing copper. அபிஷேகச்செம்பு, s. A copper pot, used in anointing an idol, in private worship. கொட்டுச்செம்பு, s. A copper pot made by beating instead of casting. ஈயச்செம்பு, s. A leaden pot. கெண்டிச்செம்பு, s. A brass pot with a nose. See கெண்டி. பன்னீர்ச்செம்பு, s. A pot for sprinkling rose water. வார்ப்புச்செம்பு, s. A cast copper-pot. 2. Cast copper, not very malleable. வெண்கலச்செம்பு, s. A pot of வெண் கலம். வெள்ளிச்செம்பு, s. A silver pot used in temples, &c. வன்னச்செம்பு, s. A kind of brass pot, inlaid with copper, of superior workmanship, made at Combaconum. கொத்துவேலைச்செம்பு, s. A wrought copper pot. பித்தளைச்செம்பு, s. A brass pot. 14)

tirumāl (p. 240) s. Vishnu, as lord of illusion, in the universe, விட்டுணு; [ex மால், illusion.] திருமாலவதாரம், 1. Ten incarnations of Vishnu. 1. Matsya, மச்சம், a fish assumed to kill சோமுகன், an Asura who had stolen the Vedas and hidden them in the sea. 2. Kurma, கூர்மம். tortoise, assumed to support Mount Mandara, used as a churning stick in churning the sea of milk to obtain Amrita, or nectar. 3. Varáha, வராகம், a boar, assumed to open and spread out the earth which இரணியாக்கன் had rolled up, as a scroll, and sunk in the ocean; and to kill him. 4. Narasingha, நரசிங்கம், manlion, assumed to destroy இரணியகசிபன், the younger brother of இரணியாக்கன், who, to avenge the death of his brother, had abolished the worship of Vishnu.--Note. These four were assumed without parents. 5. Váhmana, வாமனம், the dwarf born of காசிபன் and அதிதி to overcome மாபலி by deceit, coming to him as a beggar. 6. Parasurama, பரசுராமன், or the axe bearing Rama, born of சமதக்கினி and இரேணுகை to kill the Kshtriyas who oppressed the brahmans. 7. Ramachandra, இராமன், king of Ayodhya, born of தசரதன் and கோசலை, to kill Ravana, king of Lanka, and other Rakshasas. 8. Balab'hadra, பலபத் திரன், half brother of krishna; his father's name was வசுதேவன், and he had two mothers, தேவகி and உரோகணி. He come to destroy பிரலம்பன் and his Rakshasas. 9. Krishna, கண்ணன், son of வசு தேவன் and தேவகி, came to excite the wars of the Bharata, and to relieve the earth of its over-burdened population. 1. The horse, கற்கி, yet future, and for the purpose of destroying the universe.--Note. The poet Jayadeva places Krishna as the eighth and makes the ninth, Buddha. Another class of fifteen incarnations of Vishnu is given. 1. சனகன், Sanaka. 2. சனந்தனன், Sanandana. 3. சனாதன், Sanáta. 4. சனற்குமாரன், Sanatkumara. Rishis regarded as representatives of Brahma and celebrated in the Bagavata. 5. நரநாராயணன், Naranarayana, a great personage mentioned in the Maha B'harata. 6. கபிலன், Capila, founder of the Sank'hya philosophy. 7. இடபன், Vrishab'ha-Yogi, the first of the twenty-four Jaina saints. 8. நாரதன், Nárada,, inventor of the lute, messenger of the gods, and first of the ten principal Munis. 9. அயக்கிரீவன் ((lit.) the horse-headed), Hayagriva, of the Maha Bharata, to be distinguished from the Asura of the same name. 1. தத்தாத்திரேயன், Dattatreya, mentioned in Bagavata. 11. மோகினி, Mohini, a fascinating female. (See மோ கினி.) 12. யாகபதி, Yágapati, the lord of sacrifices, always receiving the first of the offerings. 13. வியாதன், Vyasa, son of Parásara, arranger of the Vedas. 14. தன்வந்தரி, D'hanvantari, a physician of the gods. (See தன்வந்தரி.) 15. பௌத் தன், Budha, the head of the Buddhist system; by some considered the ninth principal Avatar. திருமாலாயுதம், 5, s. The five weapons of Vishnu. 1. சங்கம் or பாஞ்சசன்னியம், chank; 2. சக்கரம் or சுதரிசனம், a wheellike missile; 3. தனுசு or சாரங்கம், bow. 4. வாள் or நாந்தகம், sword; 5. தண்டு or கௌமோதகி, club.--Note. These are pictured on a metal plate, and worn on the neck as an ornament, or amulet, by children, which is called பஞ்சாயுதம். திருமாலுந்தி, s. The lotus, said to resemble the navel of Vishnu, தாமரை. திருமால்புதல்வன், s. Kama as son of Vishnu, மன்மதன். திருமாளிகை, s. the house of a spiritual preceptor, in the language of his disciples. திருமாளிகைப்பத்தி, s. A gallery in such a house or on a fane. திருமானகரம், s. The heaven of Vishnu, வைகுந்தம்; [ex திருமால்.] திருமுகம், s. A divine face, divine presence, கடவுள்சந்நிதானம். 2. Presence of a great person, பெரியோர்சமூகம். 3. An epistle or edict from a superior to an inferior, சீமுகம். 4. An epistle, நிருபம். திருமுருகாற்றுப்படை, s. A poem. See ஆற்றுப்படை. திருமுழுக்கு, v. noun. The bathing of பார்வதி, under whatever name for purification, திருஅபிஷேகம். 2. Bathing by women with fasting in honor of பார்வதி, ten days in December. திருமுறை, s. A class of sacred writings, odes, &c., திருவாசகம். திருமுற்றம், s. An open space for performing equestrain exercises, கோயிற் சந்நிதி. 2. Temples or sacred places of Vishnu, கோயில். 3. A horse race, course, hippodrome, குதிரைவையாளிவீதி. திருமுன்--திருமுன்பு, s. Divine presence, தேவசன்னிதானம். 2. Presence of a king or other great persons, பெரியோர் சன்னிதானம். திருமெழுக்கு, v. noun. Smearing the floor of a temple and adjacent parts with cow-dung, கோயில்மெழுகுகை. திருமேனி, s. A divine body, form, shape, &c., the person of a deity or saint, திவ்வியதேகம். 2. In some connections, the idol of a temple as a form of the God, விக்கிரகம்.--Note. All forms of deity or nature belong to the female energy. 3. Any ear-jewel worn by females, ஓராபரணம். 4. A plant, குப்பை மேனி, Acalypha, L. திருமேனிகன்றப்பிரம்படிகொண்டசிவனார்...... Siva who was beaten with a ratan so that his divine body was bruised. திருவடி, s. Divine feet, feet of a deity, கடவுளடி. 2. Saints or great one's feet, குருபாதம். திருவடிதீட்சை, s. The guru's placing his feet on the head of the disciple, as one of the modes of dispelling his sin. திருவடிப்பாதுகை, s. The sandals of a great or sacred person. திருவணை, s. Adam's bridge between Ramisseram and Ceylon, சேது; [ex அ ணை.] திருவண்ணாமலை, s. A sacred mountain, as அருணாசலம். திருவமுது, s. Boiled rice presented to a deity, idol or a great person, தெய்வ உணவு; [ex அமுது.] திருவமுதுசெய்ய--திருவமுதுபண்ண, inf. To cook for the idol, or a great person. திருவருட்பயன், s. A treatise in praise of Siva, ஓர்நூல். திருவலகு, s. A besom. See அலகு. திருவல்லிக்கேணி, s. A place sacred to Vishnu in the suburbs of Madras, Triplicane. திருவள்ளுவர், s. The celebrated author of the Cural, குறளாசிரியர். 2. His work, the Cural, குறள். திருவற்றவன்--திருவில்லான், s. An unfortunate person, not prosperous. திருவனந்தபுரம், s. A town on the Malabar coast sacred to Vishnu, Trivandrum. திருவாக்கு, s. The word, declaration or order of a deity, saint, guru, king or other great person; an oracle. திருவாக்குக்கெதிர்வாக்குண்டோ.... Is the word of a high personage to be controverted? திருவாசகம், s. A poem by மாணிக்க வாசகர். திருவாசல்--திருவாயில், s. The gates or door-ways of a temple, including all the openings between the worshipper and the idol, ஆலயவாயில். 2. [prov.] A rest-house built from religious motives, மடம். திருவாசி--திருவாசிகை, s. (com. திரு வாட்சி.) The arch or bow over the head of an idol, of metal, wood, &c., or in painting; or an ornamented arch under which any thing sacred is carried, பிரபை. திருவாடுதண்டு--திருவாழித்தண்டு, s. [prov.] Poles on which an idol is carried in procession, விக்கிரகபீடத்தைக் காவுமரம். திருவாட்சி, s. See திருவாசி. திருவாதிரை, s. The sixth lunar asterism, ஆதிரை. திருவாத்தி, s. A flower tree sacred to Siva. See ஆத்தி. திருவாபரணம், s. The jewels of an idol, தெய்வாபரணம். திருவாய், s. Word, declaration, command, &c., of a deity, saint, guru, king, &c., தெய்வவாக்கு. திருவாய்மலர, inf. To utter, to declare, to speak, as divine person. திருவாய்மொழி, s. A book of note containing praises to Vishnu, ஆழ்வார்பா டல். திருவாரூர், s. A town in the Tanjore district sacred to Siva. திருவாவினன்குடி, s. The mountain town of Parlany, பழனி, one of the six places sacred to Skanda, முருகர்ஸ்தலம். திருவாழ்ங்கோடு--திருவான்கோடு, s. Travancore, a town and country at the S. W. extremity of southern India, ஓரூர். திருவாளன், s. A rich, prosperous man, செல்வன்; [ex ஆளன். திருவானைக்கா, s. A sacred place, near Trichinopoly, ஓர்ஸ்தலம். திருவிருந்து, s. A divine feast; used for the Lord's Supper, திவ்வியவிருந்து. திருவிலி, s. An unfortunate or poor person, தரித்திரி. 2. A widow or one who has lost her beauty, கைம்பெண்; [ex இலி.] திருவிழா, s. A temple festival, உற் சவம். 2. A temple procession. திருவிழாக்கொண்டாட, inf. To celebrate a festival. திருவிளக்கு, s. The lighted lamp of a temple, or as placed before a holy person, கோயிற்றீபம். 2. A lighted lamp as representing a god. திருவிளையாடல், v. noun. Sports of the deity, commonly of a wonderful, or miraculous character, தெய்வவிளையாட்டு. 2. A book treating on the sixty-four wonderful sports of Siva at Madura. அறுபத்துநாலுதிருவிளையாடல். The sixty-four sacred sports of Siva at Madura. திருவிளையாட்டு, v. noun. The wonderful sports of a deity, தெய்வலீலை. 2. [in burlesque.] Tricks, roguishness, frolics, பாடி. திருவுந்தியார், s. A section of திருவா சகம், composed by மாணிக்கவாசகர், Manikavasakar, திருவாசகத்தோருறுப்பு. திருவுளம்--திருவுள்ளம், s. The will of a god, a king, a guru, &c., [ex உளம், உள்ளம், mind.] 2. (fig.) The Supreme Being, கடவுள். திருவுளங்கொள்ள, inf. To approve, in case of a deity, or holy person; to deign, to be pleased. சுவாமிஅப்படியேதிருவுளங்கொண்டிருக்கிருக்கிறார்.... God is pleased to have it so. திருவுளச்சீட்டு, s. A lot cast or drawn. திருவுளச்செயல், s. Providential occurrence, providence. திருவுளமத்தியஸ்தம், s. Appeal to the deity. திருவுளமறிய, inf. To be witness--as the Supreme Being; used only in some form of the verb. திருவுளமறியச்சொல்லுகிறேன். I say it, God being witness. திருவுளம்பற்ற, inf. To speak, said of a deity or great person; to condescend to speak. திருவுளம்வைத்தல், v. noun. A deity, a guru, &c., exercising grace, deigning, vouchsafing. திருவுறுப்பு, s. A female ornament of solid gold bearing the figure of Lukshmi, worn on the forehead, நுதன்மே லணி. See உத்தி. திருவூசல்--திருவூஞ்சல், s. A swing for the idol, used on the last day of the annual festival, and on some other special occasions; a kind of cot, தேவவூச லாட்டு. திருவூஞ்சலாட, inf. To swing the idol. திருவேங்கடம், s. A place sacred to Vishnu, திருப்பதி. See திசை. திருவேடம், s. Sacred dress of siva, or of his followers, such as red cloths, sacred beads, &c. 2. Ear-rings made of gold or copper worn by the பண்டாரம், the தம்பிரான், &c., சிவனடியார்காதணி. திருவேடம்பூண, inf. To wear the distinguishing marks of the Saiva sect. திருவேரகம், s. Trivaraka near Pondichery, one of the six places sacred to Skanda, குமரன்ஸ்தலம். திருவொற்றாடை, s. Cloth for wiping the body of the idol after bathing, or anointing it, விக்கிரகங்களையொற்றுஞ்சீலை. திருவொற்றியூர், s. A place sacred to Siva, ஓர்சிவஸ்தலம். திருவோணம், s. The twenty-second lunar asterism, containing three stars in the neck of the eagle, ஓணம். திருவோலக்கம், s. The assembly in the temple before an idol. See ஓலக்கம். 5)