aruttam (p. 25) --அர்த்தம், s. Meaning signification, import, motive, கருத்து. 2. Wealth, property, substance, gold, பொ ருள். 3. Fruit, profit, result, consequence, பயன். 4. Gold, பொன். 5. Added to Sanscrit words in the sense of the dative case 'for,' thus: விமோசனார்த்தம், for liberation. Wils. p. 69. ARTHA. 6. Half, பாதி. (See அர்த்தம்.) Wils. p. 71. ARDD'HA. அருத்தகோளம்--அர்த்தகோளம், s. A hemisphere. அருத்தசந்திரன், s. The crescent moon, the moon in the first quarter. Wils. p. 71. ARDD'HACHANDRA. அருத்தசந்திரபாணம், s. An arrow used in ancient wars with a head like the crescent moon. அருத்தசாமம், s. Half a watch, one and a half hours. Wils. p. 71. ARDD'HAYAMA. 2. [vul.] midnight. அருத்தசாமபூசை, s. The midnight sacrifice. அருத்தநாரீசன்--அருத்தநாரீசுரன், s. Siva. Wils. p. 71. ARDD'HANAREESHA. அருத்தபாகை, s. The meaning or essence of the Vedas, வேதநூற்பொருள். See கருமம்பாகை, and ஞானம்பாகை. அருத்தலோபம், s. Covetousness, avarice. See under பாதகம். Wils. p. 7. ARTHALOB'HA. அருத்தவிற்பத்தி, s. Skill in explaining the meaning of a word or sentence. அருத்தவேதம், s. One of the four secondary Vedas. அருத்தாங்கீகாரம், v. noun. Being half-minded, undecided. அருத்தாந்தரநியாசம், s. Difference of meaning, a secondary or figurative sense, வேற்றுப்பொருள்வைப்பணி, Wils. p. 7. ARTHANTARANYASA. அருத்தாபத்தி--அருத்தாபத்திப்பிர மாணம், s. [in logic.] Deduction or conclusion from premises given, an inference from circumstances, உள்ளுறைப்பொ ருட்குறிப்பு. (See அளவை;) [ex ஆபத்தி, gaining.] Wils. p. 7. ARTHAPATTI. 20)

arttam (p. 27) s. Meaning, signification, &c. See அருத்தம். அர்த்தசா, s. Arc of a circle, also used for sine. அர்த்தமண்டபம், s. The court in a temple next to the sacred shrine. See, கருப்பக்கிரகமண்டபம். அர்த்தம்பண்ண, inf. To explain, interpret. அர்த்தாதுரம், s. Desire for wealth, avarice, பணவாசை. 14) *

aṟu (p. 33) கிறது, ந்தது, ம், அற, v. n. To be parted, detached, separated; to break as a rope, அறுபட. 2. To cease, become extinct, perish, end, vanish, அழிய. 3. To be decided, ended, தீர. (c.) அற, inf. [used adverbially.] With a verb it expresses; 1. Wholly, entirely, quite, முழுதும். 2. Intensely, excessively, மிகவும். 3. Negation, being without, as குற்றமற, without fault. அறச்செட்டுமுழுநஷ்டம். Selling things too dearly will cause entire loss; i. e. avarice causes loss. அறப்படித்தான். He has learnt all perfectly. எழுத்தறவாசி. Read with distinct articulation. அறக்கட்ட, inf. To tie tightly, இறுகக்கட்ட. 2. To monopolize, ஒருமிக்கக் கொள்ள. அறக்காய, inf. To be over-dried, over-boiled, over-heated. அறக்கூட்ட, inf. To sweep clean or thoroughly. அறக்கூர்மை, s. Excessive sharpness as of a writing style. அறச்சிவப்பு, s. Deep red, extremely red. அறச்சிறியது, appel. n. The smallest. அறப்பாடல், v. noun. [commonly, அறம்பாடல்.] Composing poetry containing imprecations or spells.--Note. Verses of this kind are supposed sometimes to be made without design, and thus to injure the maker and others. அறப்பார்க்க, inf. To examine thoroughly, sift. 2. To take measures to defeat, ruin or injure one by defamation. அறமிகுந்தால், v. part. At most, at the utmost, by any means, with the greatest effort. அறமிகுந்துவந்தாலும்வரட்டும். If it must come (if no effort will avert it) let it come. அறவிளக்க, inf. To polish thoroughly. அறவூத--அறவைக்க, inf. To refine metals by fire, புடமிட. அறாவிலை, s. An exorbitant price. அறுகுறை, s. A headless body, கவந்தம். அறுந்தருணம், s. Emergency, exigency. அறுந்தொகை, s. A sum, number, &c. in dividing, in which there is no remainder. அறுவாய், s. The parting made in sawing a piece of timber. 2. The opening of a cut or wound. 3. A junction, a conjunction of two periods of time, extremity, end. 4. Deficiency, what is wanted to complete a whole; [ex அறு, parted, et வாய், opening.] அறுவாய்நிறைந்தவயிர்மதி. The bright moon whose waning is restored. அற்றறுதி, s. A complete end, entire ruin. அற்றறுதிபற்றறுதியாய்விட்டது. All communion is withdrawn. அற்றான், s. A poor man, தரித் திரன், 2. A sage, முனிவன். அற்றுப்போக, inf. To be lost, to cease to be. தடையற, inf. [used adverbially.] Without impediment. அறவு, v. noun. Cessation, ceasing, extinction. 2. Parting, separation, breach. அறவுளி, s. Incantations performed over a sick person in order to restore him. 2. Cessation, end, முடிவு. அறுதல், v. noun. Finishing, liquidating a debt. 2. s. A broken thread, string, rope, bandage, &c. அறுந்திருப்பது. 3. A mean, despicable or faulty person, உதவாதவன் அந்த அறுதலையிங்கேவரவிடலாகாது, You must not allow that vagabond to be here. தாம்புமறுதல் தோண்டியும்பொத்தல். A broken rope and a leaky water-pot. அறுதலி, s. A widow, கைம்பெ ண்; [ex அறுதல், being plucked off (the marriage jewel), et இ, fem. termination; or அறு, torn off, et தலி, contracted from தாலி, the badge of marriage.] அறுதலிமகனுக்கங்கமெல்லாஞ்சேஷ்டை. The son of a widow is mischievous throughout his whole frame. அறுதி, v. noun. End, close, termination, முடிவு. 2. Decision, decisiveness, determination--as a decisive sale, entire renunciation of a title to landed property, தீர்ப்பு. 3. s. The purchaser's possession or title to property purchased, விற்கிரயச்சீட்டு. 4. Absence, non-existence, இல்லாமை. 5. Death, சாவு. அறுதியாய்ப்போயிற்று. It is settled, completed, ended. அறுதியிட்டுச்சொன்னான். He spoke decisively. நமக்குக்கிடைத்தது நமக்கறுதி. Thus much is realized and we shall not have to part with it. அந்தப்பழக்கத்தையறுதியாய்விட்டுவிட்டேன். I have relinquished that custom entirely. அறுதிக்கரை, s. The proper and just division or distribution of land. அறுதிச்சாதனம்--அறுதியுறுதி, s. A deed of transfer, அறுதிச்சீட்டு. அறுதிச்சொல், s. A decisive word or sentence. அறுதிப்பங்கு, s. What is given in full of all demands, a final allotment. அறுதிப்பாடு, s. Being accomplished, finished, decided. அறுதியிட, inf. To determine, to point a day, &c. 55)

avā (p. 30) s. Desire, eagerness, avididity, greediness, craving, cupidity, ஆசை. 2. Intense or sensual desire, as lust, avarice, great hunger, thirst, &c., ஆசைப்பெருக் கம். 3. Descent, இறங்குகை. (p.) அவாவயின்விதும்பல், v. noun. The longing of a loving and affectionate husband and his wife when separated. அவாவறுக்க, inf. To extirpate the desires arising from the senses, ஆசைநீக்க, [ex அறு.] அவாவின்மை, s. Freedom from desire, exemption from avarice, lust and other sensual appetites, suppression of the passions, விருப்பமின்மை. 13) *

ācai (p. 37) s. Desire, attachment, strong inclination, விருப்பம். 2. Avarice, lust, cupidity, concupiscence, இச்சை. (c.) 3. (p.) A quarter, region, any of the eight points of the compass, திசை. Wils. p. 124. ASHA. 4. Gold, treasure, பொன்.--Note. The desires of the senses are supposed to be all comprised in மண், பெண் and பொன்--as மண்ணாசை, the desire of land or dominion. 2. பெண்ணாசை, lust or sexual desires. 3. பொன்னாசை, desire of wealth, avarice. ஆசைகாட்ட, inf. To present a bait, attraction, to excite desire, allure. ஆசைகொள்ள--ஆசைப்பட, inf. To desire, yield to the first impressions of love, desire sexually. ஆசைபுகட்ட--ஆசைபூட்ட, inf. To engross the affections, captivate, ensnare, ஆசையிற்சிக்கச்செய்ய. ஆசைப்பெருக்கம், s. Cupidity, lust, strong desire, அவா. ஆசைப்பேச்சு, 3. Flattery, தித்திக் கப்பேசும்பேச்சு. 2. Persuasive speech, வச மாக்கும்பேச்சு. ஆசைமருந்திட, inf. To administer a love potion, give a philter, தன்வசமாக்க மருந்திட. ஆசையறுக்க, inf. To extinguish the desires or passions--one of the four good qualities, விருப்பொழிக்க. ஆசைவைக்க, inf. To desire, long for, place the affections on an object. 11)

āturam (p. 38) s. Strong desire, பேரா சை. (p.) ஆதுரன், s. A diseased person, நோயுள்ளோன். Wils. p. 19. ATURA. 2. An avaricious or covetous man, a miser, ஆசையுற்றோன். (p.) 72) *

āvl (p. 43) s. Great desire, longing, yearning--as of a mother, for her absent child, காதல். 2. Insatiable desire, hunger, avarice, lust, &c., craving, பேராசை. 3. Zeal, earnestness in a cause, அவா. (பாரதம்.) 4. (சது.) A bend, turn, வளைவு. ஆவலர், s. Friends, partisans, those attached to one, உற்றார். 2. Husbands, கணவர். (p.) ஆவலாதி, s. [vul.] Covetousness, cupidity, avarice, ஆசை; [ex ஆதி, beginning, as of avarice, &c.] 23)

ivṟu (p. 55) கிறேன், இவறினேன், வேன், இவற. v. a. and n. To desire, long for, lust for, ஆசைகூர. 2. To covet, be penurious, உலோபஞ்செய்ய. 3. To forget, be forgetful or indifferent, மறக்க. (p.) இவறல்--இவறன்மை, v. noun. Desire, intense desire, ஆசை. 2. Covetousness, avarice, penuriousness, உலோ பகுணம். 3. Forgetfulness, negligence, carelessness, மறதி. (p.) 31)

uluttam (p. 66) s. Niggardliness, penuriousness, avarice, உலோபம். Wills. p. 722. LUBTH'A. உலுத்தத்தனம், s. Niggardliness, உலோபத்துவம். உலுத்தத்தனம்பண்ண, inf. To act niggardly, to be penurious. உலுத்தன், s. A niggard, a closefisted person, a miser, உலோபி. Wils. p. 722. LUBTH'A. 2. A person who is not prompt in paying his debts, வாங்கினகட னைக்கொடாதவன். 21)

ulōpam (p. 66) s. Penuriousness, stinginess, close-fistedness, illiberality, ஈயாமை. 2. (p.) Covetousness, intense or greedy desire, cupidity, avarice, பொரளா சை. Wils. p. 725. LOB'HA. 3. [in grammar.] Elision of a letter, &c., கெடுதல்விகா ரம். 4. Want, destitution, குறைவு. This is given as one of the six moral evils. See பகை. Wils. p. 724. LOPA. யாகத்தைத்திரவியலோபமில்லாமற்செய்துமுடித்தார் கள். They performed the sacrifice without lack of money. உலோபத்தனம்--உலோபத்துவம், s. Penuriousness, cupidity, &c. உலோபத்துவமாய்ச்செய்ய, inf. To perform a ceremony illiberally or meanly. உலோபன், s. A niggard, a stingy person, a miser, பிசுனன். உலோபி, s. (mas. and fem.) An avaricious person, an extremely covetous person. Wils. p. 725. LOB'HIN. மத்தியலோபம், s. Elision of a letter in the middle of a word. 43) *

ēṭaṇai (p. 78) --ஏஷணை, s. [impr. ஈஷ ணை.] Desire, intense desire, ஆசை. (p.) Wils. p. 173. ESHAN'EEYA. தாரேஷணை, s. The love for a wife. (p.) தனேஷணை, s. The desire of wealth, avarice, cupidity. (p.) புத்திரேஷணை, s. The desire of offspring. (p.) 14)

kṭṭāṇi (p. 88) s. An avaricious person, உலோபி. 2. An expert man or woman. சமர்த்தாளி. 3. A strong athletic person, பலசாலி. 29)

kirupaṇam (p. 111) s. Niggardliness, closefistedness, avariciousness, உலோபம். Wils. p. 244. KRUPAN'A. கிருபணத்துவம், s. Niggardliness, உ லோபத்துவம். கிருபணன், s. A miser, a niggard, உலுத்தன். 13) *

cuki (p. 192) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To be well, to live happily, to prosper, சுகமாயிருக்க. 2. To live sumptuously, luxuriously, daintily, சம்பிரமமாயிருக்க. 3. v. a. To enjoy, have enjoyment in, அனுபவிக்க; [ex சுகம்.] அவன்நன்றாய்ச்சுகித்தவன். He lived once very daintily, luxuriously. சுகிக்கவறியாதவன், appel. n. One who neglects his own comfort, from avarice, &c. சுகிப்பு, v. noun. Sumptuousness, luxury, சம்பிரமம். 2. Happiness, enjoyment, gratification, பாக்கியானுபவம். (Limited usage.) 23)

tī (p. 242) adj. Evil, wicked, sinful. தீக்குணம், s. Evil disposition or practice; vice, evil, துர்க்குணம். Vices are of three classes, of மனம், வாக்கு, and காயம். 1. மனத்தீக்குணம், sins of the mind, as (a) கொலைநினைக்கை, murderous intention; (b) காமப்பற்று, libidinous desire; (c) ஆசை, avarice, ambition. 2. வாக்கின்தீக்குணம், sins of the mouth--as (a) பொய்சொல்லல், lying; (b) கோள்சொல்லல், tale-bearing; (c) கோபித்துச்சொல்லல், angry speaking; (d) பயனில்சொல்லல், trifling or vain discourse. 3. காயத்தீக்குணம், sins of the body--as (a) களவாடப்போதல், thievish practices; (b) வறிதேதொழில்செயல், idleness; (c) கொலை செயல், killing, murder. தீக்குணர், s. (plu.) The vile, the wicked. 2. The base, the low, (p.) தீக்குறி--தீச்சகுனம், s. A bad sign, symptom or omen, துன்னிமித்தம். தீக்கோள், s. A malignant planet, an evil portent, துர்க்கிரகம். See கோள். தீச்சொல்--தீமொழி, s. Slander, evil speaking, பழிச்சொல். (சது.) 2. Inauspicious or evil words; as curse, சாபம். தீத்தொழில், s. Evil practice, evil deeds. (நாலடி.) தீயது, appel. n. A bad or evil thing. தீயர், s. (Malayalim.) A low caste or tribe--oppos. to நாயர், high caste. தீயொழுக்கம், s. Evil conduct, a vicious course of life--oppos. to நல்லொ ழுக்கம். தீயோர்--தீயர், s. (plu.) The base, the vulgar, கீழ்மக்கள். 2. Savages, barbarians, மூடர். 3. Hunters those that live by the chase, வேடர். தீவினை, s. Evil deeds, vile conduct. wickedness, பாவம்; [ex வினை.] 4)