akppāṭṭuṟuppu (p. 2) s. The twelve members of அகப்பொருள் or அகத்திணை, viz. 1. இயல்பகத்திணை. Method of defining a thing or showing its nature, quality, &c. 2. வகையகத்திணை. Amplification, or detailing at large what has been said briefly. 3. பொதுவகத்திணை. The rule for summing up or recapitulating. 4. சிறப்பகத்திணை. The rule for discriminating, or explaining the difference of things. 5. உவமவகத்திணை. The rule for illustrating a subject by metaphors, comparisons, &c. 6. புறநிலையகத்திணை. The rule for exemplifying a subject by examples. 7. எதிர்நிலையகத்திணை. The rule for elucidating a circumstance by its opposite. 8. காரண or கருவியகத்திணை. Showing the condition or quality of a thing by its orginal cause. 9. காரியவகத்திணை. Proving a thing by its effects. 1. காரகவகத்திணை. The rule for relating an action, event, &c., to which belong the following:-- 1. செய்பவன், who. 2. செய்தொழில், what. 3. கருவிகள், by what helps. 4. பயன், why. 5. இடம் or நிலம், where. 6. காலம், when. 7. திறன், in what manner or how. 11. முன்னவையகத்திணை. The rule for foretelling events from signs. 12. பின்னவையகத்திணை. The rule for foretelling the consequences of any action. (p.) 17)

amarar (p. 19) s. [priv. அ.] The Devas, inhabitants of Swarga, foes of the Asuras, the immortals, celestials, வானோர்; [ex மரர், those who die.] Wils. p. 6. AMARA. அமரமாதர்--அமரர்மாதர், s. Goddesses, the females of the Devas, தெய்வப் பெண்கள். அமரர்பதி, s. God, கடவுள். 2. Indra, இந்திரன். 3. World of the gods, தேவலோகம். அமராவதி, s. The capital of Indra, இந்திரன்நகரம். Wils. p. 6. AMARAVATI. அமராவதியோன், s. Indra, தே வேந்திரன். அமரேசன், s. Indra, இந்திரன். Wils. p. 6. AMARESHA. 16) *

ayōtti (p. 22) s. Oude, the capital of Rama; one of the seven sacred cities, சத்தபுரியிலொன்று. See புரி. Wils. p. 65. AYOD'HYA. 33)

arcṉ (p. 22) s. (plu. அரசர்.) A king, prince. இராசா. 2. A supreme master, God, எப்பொருட்குமிறைவன். 3. The planet Jupiter, வியாழம். 4. The title of the chief of the முக்குவர் caste, முக்குவர்தலைவன்.--Note. There were three famous kings; viz.: 1. சேரன். 2. சோழன். 3. பாண்டியன், which see. (p.) அரசரொளி, s. The splendor or glory of kings; it is of four kinds; viz.: 1. கொடை, gifts. 2. தலையளி, condescension. 3. செங்கோல், justice. 4. குடியோம் பல், care of his subjects. அரசர்குணம், s. The three properties of kings; viz.: 1. தூங்காமை, decision. 2. கல்வி, learning. 3. துணிவு, prowess. அரசர்க்குக்குழு, s. The five different officers of a king; viz.: 1. Ministers, மந்திரியர். 2. Soothsayers, புரோகிதர், 3. Generals, சேனாபதியர். 4. Messengers, தூதர். 5. Spies, வேயர். அரசர்க்குத்துணைவர், s. The eight assistants of a king; viz.: 1. Ministers, மந்திரியர். 2. Rulers, கருமாதிகாரர். 3. Relations, சுற்றம். 4. Door-keepers, கடை காப்பாளர். 5. Citizens of his capital, நகர மாக்கள். 6. Commanders, படைத்தலைவர். 7. Cavaliers, இவுளிமறவர். 8. Warriors on elephants, யானைவீரர். அரசர்க்குறுதிச்சுற்றம், s. The five confidential servants of a king, as, Companions, நட்பர்; Brahmans, அந்தணாளர்; Cooks, மடையர்; Physicians, மருத்துவர், and Prophets, நிமித்திகர். அரசர்சின்னம், s. The twenty-one distinguishing marks of a king. See இராசசின்னம். அரசர்நால்வகையியல்பு, s. The four special qualities of kings; viz.: 1. அஞ்சாமை, fearlessness, fortitude. 2. ஈகை, bountifulness. 3. அறிவு, discernment. 4. ஊக்கம், prowess. அரசர்வல்லமை, s. The four acts or powers of kings; viz.: 1. இயற்றல், making acquisitions. 2. ஈட்டல், collecting his revenues. 3. காத்தல், securing them. 4. வகுத்தல், distributing or expending them. அரசனாணை, s. The order or decree of a king, சாசனம். அரசனுயிர்காத்தோன், s. A unicorn, as the fabled protector of a king, காண்டாமிருகம். அரசன்விருத்தம், s. A kind of poem describing the country and magnificence of the king, ஓர்பிரபந்தம். அரசி, s. A queen, இராசஸ்திரீ. 2. A lady, தலைவி. 42)

aẕi (p. 32) கிறேன், ந்தேன், வேன், அழிய, v. n. To decay, degenerate, perish, be corrupted, ruined, wasted, blighted, effaced, obliterated, abolished, demolished, annihilated, கெட. 2. To fail (as a promise), be frustrated as a hope, &c., be refuted, தவற. அழிகரு, s. Abortion, கருவழிவு. அழிகுட்டி, s. A miscarriage, an abortion applied chiefly to brutes--the casting of the young, வயிற்றில்மரித்தது. அழிந்தோரைநிறுத்தல், v. noun. One of the eight constituent parts of virtue, அறத்துறுப்பு. அழிபுண், s. A foul ulcer, ஆறாப் புண். (M. Dic.) அழிமதி, s. Waste, extravagance, malicious intention, கெடுபுத்தி. அழிமுதல், s. Waste of property, as of capital, principal, &c. முதலழிவு. அழிம்பு, s. [vul.] The nin-payment of a debt or the non-restoration of another's property from dishonest motives, புரட்டு. 2. Ruin, devastation, injury, damage, கேடு. என்னுடையமைக்கழிம்புபேசுகிறான். He talks of destroying my property. அழிம்புசெய்ய, inf. To damage a thing. 2. To debauch a woman. அழிம்பன், s. [vul.] A spendthrift, a profligate, ஊதாரி. 2. One who makes excuses for not paying debts, restoring property, &c., புரட்டன். அழியாதபத்தினி, s. A name of D'hurupary, the wife of the Pandu princes. அழியாமுதல், s. Property devoted or entailed in perpetuity to a temple or other charity, நிலையான ஆஸ்தி. 2. God, கடவுள். அழியாமை, neg. v. noun. Incorruption, immortality, imperishableness, கெடாமை. அழிவழக்கு, s. An unjust lawsuit, a groundless prosecution, a frivolous or groundless defence, a lost lawsuit, அநி யாயவழக்கு. கற்பழியாதபெண், s. A pure virgin. அழிகை, v. noun. Destruction, decay, ruin, சிதைவு. அழிவு, v. noun. Decay, injury, ruin, loss, desolation, the act of perishing. கேடு. 2. That which has perished of itself, கெட்டது. 3. Fault, immorality, (in a restricted sense,) deviation from rule, குற்றம். அன்றுகண்டமேனிக்கழிவில்லை. Just the same appearance as before. அழிவின்மை, neg. v. noun. Freedom from decay. அழிவுகாலம், s. The time of a universal deluge and destruction at the end of an age, யுகமுடிவு. கடையழிதல், v. noun. Suffering extremely. நிறையழிதல், v. noun. Being disheartened, dispirited, without hope. 7)

aẕiñcil (p. 32) s. A medicinal tree whose root, bark, fruit, leaves, flowers, &c., are an antidote against poison, செம் மரம், Alangium decapitalum, L.--Note. From this is extracted wood-oil, a medicine for looseness, கிராணித்திரவியம். 9)

āṇi (p. 38) s. Nail, spike, pin, peg, கீ லகம். Wils. p. 18. AN'I. 2. A piece of gold, used as a standard, for comparing the quality of other gold, உரையாணி. 3. (p.) Style for writing, எழுத்தாணி. ஆணிகடாவ, inf. To drive nails, to nail. ஆணிக்கோவை, s. A string of goldpins for testing the quality of gold. திருகாணி, s. A screw. வரிச்சாணி--வரிச்சலாணி--வலிச் சலாணி, s. A nail for ledgers, reapers. கட்டாணி, s. A pin for ear-rings. பட்டாணி, s. [prov.] A clasp, a clamp, a clamp-iron, a clincher. வேம்பாணி, s. A little nail. மார்பாணி, s. A capital or principal nail. கையாணி, s. A nail used in joining the spars of a roof. கடையாணி, s. The axle or linchpin. 2. The fastening of a neck-lace or other ornaments. குடையாணி--சடையாணி--குமி ழாணி, s. A nail with the head. உரையாணி, s. A golden pin, or test, used by goldsmiths in assaying gold. கூராணி, s. A pick. காலாணி, s. Pegs fixed for supporting the roof of Indian houses. மரவாணி, s. A plug, wooden pin. சுள்ளாணி, s. A very small nail. 21)

iyamaṉ (p. 48) s. Yama the god of death, regent of the south, and king of hell, (நரகம்.) the place of his capital, in which he sits in judgment on departed souls, sending the good to Swerga and the wicked to Naraka. In the latter there are 28,, divisions appropriated to different classes, according to their respective demerits. He is figuratively described as devouring souls for food. He takes the buffalo for his vehicle; and for weapons, the battle-axe, club and cord, நமன்; [ex யம, to stop, restrain.] Wils. p. 681. YAMA. 2. [Med. usage.] One of the two poisonous fangs of snakes, பரம்பினச்சுப்பற்களி லொன்று. இயமகணம்--இயமகிங்கரர்--இய மதூதர்--இயமபடர். s. The messengers of Yama, நமன்றூதர். இயமதூதி, s. One of the lower poisonous fangs of a snake. இயமலோகம், s. The place of departed souls, the purgatory of the Hindus--the kingdom of Yama. 3) *

ilangkai (p. 53) s. An inlet or island, an inlet formed in a river, ஆற்றிடைக்குறை. (p.) 2. The island of Lunka or Ceylon, இலங் காபுரி. 3. The fort of Ravana supposed to have been south east of Trincomalie and swallowed up by the sea, இராவணனரண். Wils. p. 714. LUNKA. இலங்காபுரி, s. Kandy, the former capital of Ceylon, இராவணனகரம். 10) *

uccyṉi (p. 59) --உச்சயினி, s. The city Ougein, formerly the capital of Vikramaditya, ஓர்நகரம். Wils. p. 139. UJJAYANI. 51)

urai (p. 65) s. Utterance, speaking, speech, பேச்சு. 2. A word, an expression, a sentence, a declaration, a saying, மொழி. 3. Explanation, interpretation, commentary, exposition, gloss, verbal renderings, &c., வியாக்கியானம். 4. Gold, பொன். 5. [in native lexicons.] The words for which synonymes of meanings are given, also the generic term of which the species are given, சொற்பயன். 6. Sound, ஒலி. 7. Eminence, உயர்ச்சி. 8. The written word, sacred writings, holy writ, as one of the three means of attaining knowledge, வேத மொழி; several kinds of உரை, or modes of explanation are given by Tamil Grammarians. The author of காரிகை has given four, viz.: 1. கருத்துரை, the main sentiment or scope of the text explained, also called தாற்பரியவுரை. 2. பதவுரை, verbal explanation, or interpretation, word by word, or clause by clause, also called கண்ணழிவுரை. 3. பொழிப்புரை, the substance of the text omitting rhetorical ornament, and adjuncts, or a free rendering of the text without interruption, also called பொழிப்புத் திரட்டுரை and பிண்டவுரை. --Note. The latter is the same as பதவுரை would be without the words of the text interspersed. 4. விரித்துரை, explanation at large, comment or exposition with proofs, illustrations, &c., also called அலகவுரை and விரியுரை; any of the preceding three, or any other kind of explanation may be included in this last. According to நன்னூல், உரை is divided into tow general classes, viz.: காண்டிகையுரை and விருத்தியுரை. 1. காண்டிகையுரை, brief exposition, or explanation of the text embracing five sub-divisions. (a) கருத்துரை, the scope of the text. (b) பதப்பொருள், verbal rendering being either as பதவுரை or as the scope and definition of பொழிப்புரை, given above, (c) உதாரணம், example for illustration. (d) வினா, anticipating objections, (lit.) proposing questions. (e) விடை, answering such objections or questions as may possibly occur. 2. விருத்தியுரை, copious or complete explanation embracing fourteen sub-divisions. 1. பாடம், giving the text or verse to be explained with different readings and choice exposition. 2. கருத்துரை, the general scope, or import of the text, as in காண்டிகை. 3. சொல்வகை, giving the parts of speech, or showing the grammatical connection when necessary to clear away obscurities. 4. சொ ற்பொருள், giving equivalent, literal words, or clauses as பதப்பொருள், in காண்டிகை, verbal renderings, &c. 5. தொகுத்துரை, a free rendering of the text as பொழிப்புரை, above. 6. உதாரணம், illustration by examples, as above. 7. வினா, anticipating objections, or raising questions as before. 8. விடை, answering such objections or giving reasons in support of the statements in the text. 9. விசேடம், special explanation, particular remarks. 1. விரிவு, supplying ellipses as of cases or otherwise. 11. அதிகாரம், determining the meaning of doubtful terms by reference to the subjects under discussion, as belonging to such a head, &c., or according to another exposition pointing out the beginning and ending of the discussion of the different subjects respectively, the opinions of different commentators. 12. துணிவு, deciding the meaning of terms concerning which there may be diversity of opinion. 13. பயன், inference, applications or recapitulation to show what is to be learnt by the text. 14. ஆசிரியவசனம், quotations, or textuary proofs from other authors. (p.) உரைகட்ட, inf. To comment on a work. உரைகாரன், s. A commentator, expositor, உரையாசிரியன். உரைக்கோள், s. The construction given by the commentator to the text, உரைகாரன்கருத்து. உரைசெய்ய, inf. To speak, declare, பேச. To make a commentary, வியாக்கியானம்பண்ண. உரைநூல், s. A work on which a commentary has been written, உரைபெற் றநூல். உரைபாடம்--உரையேடு, s. A work with its commentary. உரையாசிரியன், s. [used honorifically] A commentator, உரைகாரன். உரையாட, inf. To say, speak, tell, சொல்ல. 2. To converse, dispute, பேச. (p.) என்றுரையாடி நெடுங்கடல்வண்ணனெழுந்தருள. Having said thus, Vishnu who wears the color of the broad sea condescended to start--(பார.) உரையாயிருக்க, inf. To be in prose. உரையிலக்கணம், s. Rules for making commentaries. There are five according to சதுரகராதி, viz.: 1. பதம். 2. பதப்பொருள். 3. வாக்கியம். 4. வினா. 5. விடை. உரையிற்கோடல், v. noun. Additions to a text by a commentator--one of the உத்தி. உரையெழுத, inf. To write a commentary. உரைவன்மை, s. Eloquence, oratorical power, சாதுரியப்பேச்சு. 2. Forcible language that cannot be controverted, சொற்றிட்பம். உரைவாசகம், s. Prose composition, discourse, language. பாட்டுமுரையும், s. A poem with commentary. திருவள்ளுவருரை, s. The explanation of Tiruvalluvar's book. 58)

urokkam (p. 65) s. Ready money, cash in hand, கையிருப்புப்பணம். Wils. p. 71. ROKA. உரொக்கக்காரன், s. A man with cash in hand, a capitalist, பணஇருப்புள்ள வன். உரொக்கத்துக்கு, adv. For cash, ready money. உரொக்கமாய், adv. In ready money. உரொக்கப்பெட்டி, s. A cash-box, a money-box. உரொக்கவீடு, s. A treasury. 63)

emaṉ (p. 73) s. The deity of Naraca or hell, where his capital is placed, in which he sits in judgment on the dead, and distributes rewards and punishments, sending the good to Swerga, and the wicked to the division of Naraca or Tartarus appropriated to their crimes: he corresponds with the Grecian god Pluto, and the judge of hell Minos. and in Hindu mythology is often identified with death and time; he is the son of Surya, or the sun, and brother of the personified Yamuna or Jumna river, நமன். Wils. p. 681. YAMA. (இயமன் and யமன்.) 2. The third fang of the cobra, நரகபாம்பின்பற்களிலொன்று. (p.) எமகணம்--எமகிங்கிரர்--எமதூதர், s. The messengers of Yama employed to execute his behests, apprehending souls and conveying them to Tartarus, நமன் றூதர். எமதூதன், s. The fourth fang of the cobra, நரகபாம்பின்பற்றிகளிலொன்று. எமலோகம், s. The place of the deceased; the purgatory of the Hindus; the kingdom of எமன். எமாஸ்திரம், s. His weapons of which there are three kinds, viz:. 1. கணிச்சி, a trident. 2. தண்டு, a club. 3. பாசம், a rope. 70)

oppu (p. 82) s. Likeness, similitude, comparison, resemblance, ஒப்புமை. 2. Suitableness, congruity, acceptableness, satisfactoriness, தகுதி. 3. Uniformity, similarity, conformity, oneness, harmony, concord, இசைவு. 4. Beauty, comeliness, gracefulness, அழகு. (பாரதி.) 5. Levelness, evenness, equality, equilibrium, சமம். 6. A funeral elegy, ஒப்பாரி. 7. [in logic.] Comparison as one of the eight means of discovering truth, உவமானப்பிரமாணம். 8. Imitation, சாயல். 9. Acknowledgment, concession, உடன்படுகை. ஒப்புத்தானோ. Do you agree to this? Is it valid? Are you in earnest? அதுஒப்பில்லை. I do not accept it. ஒப்படை, v. noun. Charge, entrusting, surrender, commitment, delivery, capitulation, ஒப்புக்கொடுக்கை; [ex அடை.] ஒப்படைக்க, inf. To entrust, deliver-consign, deliver to the charge of another--as an apprentice or ward. ஒப் புக்கொடுக்க. 2. To make satisfaction. கொடுத்துத்தீர்க்க. 3. To recommend a person, புகழ்ந்தொப்பிக்க. ஒப்படைபண்ண, inf. To deliver in charge, commit, consign, capitulate, ஒப்புக்கொடுக்க. 2. To satisfy, make satisfaction, indemnify, ஒப்பச்செய்ய. ஒப்பணி, s. One of the thirty-five rhetorical figures. See அலங்காரம். ஒப்பளவை, s. As உவமானப்பிர மாணம். ஒப்பாக, inf. To be like, to resemble, conform to, ஒப்பாயிருக்க. 2. To be equal to, be parallel, நேராக. 3. To be proved, திருட்டாந்தமாக. 4. To be satisfactory, acceptable, agreeable, இசைவாக. ஒப்பாக்க, inf. To assimilate, liken, சமனாக்க. 2. To compare, liken, இணையா க்க. ஒப்பாசாரம், s. Right, proper conduct, walking according to established rule, ஒத்தவொழுக்கம். 2. Hypocritical profession of love or friendship, feigned courtesy. dissimulation, pretension, hypocrisy, கபடம். 3. Compact, agreement, உடன்படிக்கை. 4. [prov.] Connivance, க ண்டுங்காணாமலிருக்கை. உனக்கும்அவனுக்கும்ஒப்பாசாரமென்ன. What contract have you made with him? ஒப்பாசாரக்கள்ளன், s. A hypocrite, a dissembler, a feigner, மாயக்காரன். ஒப்பாசாரஞ்சொல்ல, inf. To promise. ஒப்பாசாரம்பண்ண, inf. To make a contract. ஒப்பிட, inf. To use comparison, to liken, உவமிக்க. 2. To compare, to collate, ஒத்துப்பார்க்க. ஒப்பில்லாதது, appel. n. That which is incomparable, precious. ஒப்பில்லாதவன், appel. n. He who is incomparable--God. ஒப்பின்முடித்தல், v. noun. [in grammar.] An author's classing things together on account of some similarity among them, though of different species, 32-உத்தியிலொன்று. ஒப்பின்மை, s. Incomparableness, peerlessness. 2. Dissimilarity. ஒப்புக்கு. Out of compliment, for conformity's sake. ஒப்புக்கழ, inf. To feign weeping, to bewail at funerals for ceremony's sake. ஒப்புக்குச்செய்ய, inf. To do a thing feignedly, merely to please others. ஒப்புக்குச்சொல்ல, inf. To say a thing, or to invite one merely out of compliment, to say for form's sake. ஒப்புக்குவணங்க, inf. To make obeisance, or to worship hypocritically, or for form's sake. ஒப்புக்கொடுக்க, inf. To deliver, consign, make over, to surrender, devote, ஒப்புவிக்க. நீயொப்புக்கொடுக்கவுமில்லை நானொப்புக்கொள் ளவுமில்லை. Thou hast not given it to me, nor have I received it. அக்கினிக்கொப்புக்கொடுக்க, inf. To make an offering to the god of fire, as in marriage ceremonies. 2. To consign to the fire. ஒப்புக்கொள்ள, inf. To receive, take charge of, ஏற்றுக்கொள்ள. 2. To admit, grant, allow, assent, agree to, ஒத் துக்கொள்ள. 3. To be pleased, or satisfied in regard to an object or thing, திருத் திபொருந்த. ஒப்புக்கொண்டுறுதிப்படுத்திக்கொண்டார்கள். They consented to and confirmed it. கிழவிக்கொன்றுமொப்புக்கொள்ளவில்லை. The old woman is pleased with nothing. உத்தியோகத்தையொப்புக்கொள்ள. To enter upon, or succeed another in an office. கோட்டையையொப்புக்கொண்டான். He has taken charge of the fort (from the power that surrendered it). அவனுக்குச்சாப்பாட்டிலேயொப்புக்கொள்ளவில் லை. He has no relish for food. ஒப்புமொழி, s. A written agreement between two parties. ஒப்புறுத்த, inf. To make a comparison, உவமிக்க. ஒப்பெடுத்தழ--ஒப்பிட்டழ, inf. To bewail and sing a funeral elegy, commonly extempore. 18)

kṇṭi (p. 89) s. Kandy, a city of Ceylon, its ancient capital, இலங்காபுரி. 2. [prov.] A kind of hurdle whether temporary or portable used by fishermen for catching fish in shallow waters, or the enclosure thus formed, மீன்பிடிக்கவடைக்குங்கருவி. 3. A necklace, கழுத்தணியிலொன்று. 4. A dry measure, twenty parahs, இருபதுபறை. 5. A weight of five-hundred pounds, being twenty-eight துலாம், or two-thousand பலம். கண்டில். கண்டியடைத்தல், v. noun. Forming an enclosure for fishing. 34)