aṭi (p. 7) s. Source, origin, bottom, foundation, beginning, basis, ஆதி. 2. Lower part of a tree, mountain, page, &c., மரமுத லியவற்றினடி. 3. Lineage, ancestry, stock or family, descent, வமிசவழி. 4. Root or primitive of a word, the radical, முதனிலை. 5. A line in poetry, செய்யுளினோருறுப்பு. (See உறுப்பு). 6. A man's foot, கால். 7. A measure, twelve inches the length of a person's foot, also of a pace, step, ஓர்வகையளவு. 8. The print of a foot-step, foot-print, vestige, காற்சுவடு. 9. The sole of a sandal, shoe, &c., மிதியடியினடி. 1. Vicinity, neighborhood, nearness, proximity, சமீபம். 11. Underside, lower part, கீழ். (பஞ். 24.)-Note. There are five kinds of அடி as a metrical line. 1. குறளடி. 2. சிந்தடி. 3. அளவடி, or நேரடி. 4. நெடிலடி. 5. கழிநெடிலடி which see. அடிகொள்ள, inf. To begin, originate, be founded, தொடங்க. அடிகோல, inf. To lay a foundation for any building, அஸ்திவாரம்போட. 2. To take measures, undertake, make preparations, முயற்சிசெய்ய. அடிக்கடி, adv. Frequently, often repeatedly, reiteratedly, பலமுறை. அடிக்குடி, s. Suburbs; ex குடி, village. அடிக்குடில், s. The suburb of a town, 2. A village of the Vedda people. அடிக்குள்ளே. Within a moment, in the same moment, before the next step is taken. அடிச்சால், s. The first furrow in ploughing. அடிச்சீப்பு, s. The first formed and best plantains of the bunch. அடிச்சூடு, s. Heat felt in the sole of the foot when walking. அடிச்சேரி, s. Suburbs. See சேரி. அடிதலை, s. Order, regularity, வர லாறு. 2. Upside down, கீழ்மேல். 3. Beginning and end, ஆதியந்தம். அடிதலைதடுமாற்றம், s. Confusion, derangement, முற்றுந்தடுமாற்றம். அடித்தட்டு, s. The lowermost deck of a ship. அடித்தலம், s. Principal place, மு தலிடம். 2. Lower part, கீழிடம். 3. Foundation of a wall, அஸ்திவாரம். அடித்தழும்பு, s. The print of a footstep, vestige, காற்சுவடு. 2. The mark of a stripe, points of a rod, அடிபட்டதழும்பு. அடித்தளம், s. A ground-floor, தள வரிசைபோட்ட நிலம். 2. Lower part or foundation of a well, அடிப்பார். 3. Lower stratum or laying of a pile, அடிவரிசை. 4. The rear of an army, பின்னணி. அடிநா, s. The root or lower part of the tongue, நாவினடி. அடிபணிய, inf. To fall at one's feet, reverence, submit, obey, நமஸ்காரஞ்செய்ய. அடிபிடிக்க, inf. To get a clue to a thing, மூலத்தைப்பற்ற. 2. To pursue, பின்றொடர. 3. To discover one's footstep, காலடையாளம்பார்க்க. அடிபெயர, inf. To start, take a step, move from the spot where one stands, பேர. அடிப்பட, inf. To be in subjection, கீழ்ப்பட. அடிப்படுத்த, inf. To subdue, subject a country, a foe, bring into possession, கீழ்ப்படுத்த. அடிப்படை, s. The chief division of an army. 2. The first layer in a well, &c. அடிப்பட்டகாந்தி, s. one of the thirty-two kinds of prepared arsenic. அடிப்பட்டசாந்தி, s. Great meekness. அடிப்பட்டசான்றோர், s. Ancient sages. அடிப்பதற, inf. To tremble as the feet, கானடுங்க. 2. (fig.) [prov.] To fail in business, lose a situation, wife or property. 3. To be perplexed in consequence of failure, &c. அடிப்பந்தி, s. Head of the table or row of guests. அடிப்பலம், s. The first benefit or advantage received by a person, முதற்பலன். அடிப்பற்ற, inf. To be scorched-as rice by heat with want of water, &c., சுண்டுபற்ற, 2. To stick to the bottom of a vessel when boiling, அடியிலொட்ட. அடிப்பாடு, s. Path, way, beaten path, பாதை. 2. Usage, custom, பழக்கம். அடிப்பாய, inf. To leap as a child over a mark, play at leap-frog, தாண்ட. அடிப்பாரம், s. Ballast, the first layer of goods in a vessel. அடிப்பார்க்க, inf. To deliberate, think how to act யோசிக்க. 2. To measure time by the shadow, நிழலளந்து பொ ழுதுகுறிக்க. அடிப்பினை, s. Sand mixt with lead, வங்கமணல். அடிப்போட, inf. To begin, undertake, make the first effort, effect an object, தொடங்க. அடிமடக்கு, s. [in prosody.] Repetition of a word or words with different meanings in the beginning of a line, or the repetition of a line in a verse with different meanings, சித்திரக்கவியி லொன்று, as, ஆகங்கண்டகராலற்றவாடவர், ஆகங் கண்டகராலற்றவன்பினர். அடிமடி, s. A secret place in the waistcloth, உள்மடி. அடிமடை, s. The commencement of a water channel, முதல்மடை. அடிமண், s. The earth adhering to one's feet, taken for enchantments against him (வசியம்) or for witchcraft, காலிலொட்டியமண். அடிமயக்கு, s. Transposing the lines of a verse without destroying the sense, அடிமாற்றுகை. 2. A verse so formed, ஓர்பா, as, அங்கண்மதியமரவின்வாய்ப்பட்டென்ப, பூசல்வாயாப்புலம்புமனைகலங்கி. அடிமறிமண்டிலவாசிரியப்பா, s. One of the four kinds of ஆசிரியம், the lines of which are interchangeable at pleasure, the meaning remaining the same, ஓர்வகையாசிரியப்பா. அடிமறிமாற்றுப்பொருள்கோள், s. Construction in which the lines of a stanza are interchangeable, the harmony and meaning remaining the same, or the harmony only slightly affected. See பொருள்கோள், as, சுரையாழவம்மிமிதப்பவரையனை ய, யானைக்குநீத்துமுயற்குநிலையென்ப கானகநாடன் சுனை. அடிமுகனை, s. [vul.] Beginning-as of a story, &c. அடிமுடி, s. Order, regularity, வர லாறு. 2. From beginning to end, ஆதியந் தம். 3. Upside down, கீழ்மேல். 4. Head and foot, காலுந்தலையும். அடிமுரண்டொடை, s. One of the forty-three kinds of rhyme in which the first word of a line has a meaning opposite to that of the next, செய்யுட்டொடை யிலொன்று, as, இருள்பரந்தன்னமாநீர்மருங்கின், நிலவுகுவித்தன்னவெண்மணலொருசிறை, where darkness and moonlight are opposite. அடிமோனைத்தொடை, s. One of the forty-three kinds of rhyme in which each line begins with the same letter, ஓர் வகை மோனைத்தொடை. அடியடியாக, adv. [prov.] In succession, as the descent of title, &c., தலைமுறை தலைமுறையாக. அடியந்தாதி, s. A repetition in verse. See அந்தாதி. அடியளபெடை, s. Prolonging the sounds of long vowels at the beginning of every line, தொடைவிகற்பத்தொன்று. அடியறுக்கி, s. A flat piece of wood by which the potter marks his work and cuts it from the wheel below, மட்கலமறுக்குங்கருவி. அடியனாதி, s. Time immemorial, antiquity, தொன்றுதொட்டுள்ளகாலம். அடியார், s. [sing. அடியான்--அடி யாள்.] Slaves, servants as applied to devotees in reference to their deity, and used by persons of themselves in addressing superiors, to show respect, obedience or submission, தொண்டர். அடியிட, inf. To set on foot, commence an undertaking, a law suit, &c., தொடங்க. 2. To make a beginning in braiding--as the bottom of a basket, the first end of a mat, &c., பாய்முதலியவை முடைதற்கு அடியிட. அடியுரம், s. [prov.] Ancestral property, original stock. 2. Crop of a past year reserved for the sustenance of the following. 3. Manure put on the soil round a tree, &c., எரு. 4. Strength from food, power of wealth, &c.; ex உரம், strength. அடியெடுத்துவைக்க, inf. To begin to walk as children. அடியெதுகைத்தொடை, s. One of the forty-three kinds of rhymes in which the second letters of each line are of the same class, ஓரெதுகைத்தொடை. அடியேன், s. I your slave, your humble servant. அடியோடுகெட, inf. To be destroyed utterly, extirpated. அடியோட்டி, s. A triangular instrument with spikes, which, however placed, has one spike upward to pierce the feet of men or cattle; used in war, &c., a caltrop. அடிவயிறு, s. The lower part of the belly, the abdomen, கீழ்வயிறு. அடிவரலாறு, s. Source, principle, cause, காரணம். 2. Beginning, origin, bottom of a thing, தொடக்கம். 3. Ancient lines of ancestry, வமிசவரலாறு. அடிவரலாறாகத்தெரிதல். Understanding from the first. அடிவருட, inf. To chafe, stroke, or shampoo the legs of another. அடிவாரம், s. The foot of a hill, சாரல். அடிவானம், s. Horizon, திகாந்தம். அடிவிட--அடிவிரிய--அடிவிள்ள, inf. [prov.] To be cracked as the bottom of a chatty, &c. by use, அடியுடைய. அடிவைக்க, inf. To step, set a step, காலடிவைக்க. 2. To begin to walk as a child, நடக்கத்தொடங்க. 3. To intrude one's self into an affair, தலையிட. 4. To begin a work, ஆரம்பிக்க. மலையடிப்பட்டி, s. A village at the foot of a hill. சிற்றடி, s. A small or delicate foot.

alppu (p. 28) கிறேன்--அலப்பினேன், வேன், அலப்ப, v. n. [vul.] To chatter, babble, talk in vain, வீண்பேச்சுப்பேச. (c.) அலப்பன், s. [impr. அளப்பன்.] A babbler, prattler. 4)

aluvluveṉl (p. 28) v. noun. Babbling, chatting without ceasing, அலப்பல். 35)

aḷ (p. 33) க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To measure, fathom, expore, estimate, அளவுசெய்ய. 2. To apportion, mete out, measure out, பங்கிட. 3. To extend, reach, எட்ட. விசும்பளந்தாண்டுநின்றிடுஞ்சிகரியை. The turrets which reached to the sky. மரக்காலைப்பாய்ச்சியளக்கிறான். He measures thrusting in the marcal; i. e. into the heap. பறைவெட்டியளக்கிறான்--பறைதட்டியளக்கிறான். He measures by striking off the excess of the grain. ஐயனளந்தபடி. As God allots. அளக்கை--அளத்தல், v. noun. Measuring. அளபு, v. noun. Measurement, அ ளவு. 2. The lengthening of the sound of a letter, அளபெடை. அளபெடுக்க, inf. To lengthen a letter, whether vowel or consonant, by the insertion of another short letter or mute, as the case may be, for the sake of the poetry, and sometimes for euphony, as, கழூஉ for கழு; மாத்திரைமிக் கொலிக்க. அளபெடை, v. noun. The lengthening of a letter chiefly for the sake of the verse. There are two ways of doing this. 1. உயிரளபெடை, the addition of a short vowel to a long one, either in the beginning, middle, or end of a word--as ஈஇ கை, gift--for ஈகை; படாஅ கை, banner--for படாகை; and குழூஉ, multitude--for குழு. Again this is divided into இயற்கையளபெடை, and செயற்கையளபெ டை. 2. ஒற்றளபெடை, the lengthening of the mutes, ங், ஞ், ண், ந், ம், ன், வ், ய், ல், ள், and ஃ by being repeated twice either in the middle or end of a word when they are placed after one or two short syllables, as அரங்கம், முரஞ்ஞ்சு, மண்ண்ணு, அம்ம்பு, கொள்ள்க, விலஃஃகி. அளப்பம்--அளப்பு, v. noun. Measuring, அளக்கை. 2. (fig.) Fate, destiny, ஊழ். 3. Needless repetition, chatter, அலப்பு. 4. Expressing dissatisfaction, முறுமுறுக்கை. வனிதையரளப்பிலர், The damsels are without number. அளப்பளக்க, inf. To repeat, use needless repetitions, prate, chatter, அ லப்ப. 2. To complain, grumble, express dissatisfaction, முறுமுறுக்க. அளப்பன், s. [prop. அலப்பன்.] A babbler, prater, chatterer, வீணாகப்பேசு வோன். 13)

ulmpu (p. 66) கிறேன், உலம்பினேன், வே ன், உலம்ப, v. n. To sound, exclaim, roar, cry out, முழங்க. 2. To blab, chatter, boast, அலப்ப. (p.) அட்டுலம்பினான். Slaying (his foes) he proclaimed aloud his bravery. (ஸ்காந்.) ஒல்காதார்வாய்விட்டுலம்புப. They who restrain not themselves give utterance to their thoughts and boast aloud. (நீதிநெ.) உலம்பல், v. noun. The act of sounding, ஒலித்தல். 4)

uḷai (p. 67) கிறது, ந்தது, யும், ய, v. n. To ache or suffer pain in the limbs from weariness, cold, rheumatism, நோவ. 2. To gripe, suffer pain--as persons with dysentery, வயிறுளைய. 3. To ache--as the gums in teething, பல்லுவலிக்க. 4. To suffer--as in bringing forth young, சூலுளைய. 5. To suffer either in mind, or body; to be in a state of suffering, வருந்த. In most of the meanings, a dragging or moving pain is implied. உனக்குமுதுகுளைகிறதா? Does your back ache? i. e. why do you behave so as to incur punishment? உளைந்துளைந்துபேச, inf. To express regret again and again from revolving in mind an injury received. மூக்குளைய, inf. To ache--as the nose. இடுப்புளைய, inf. To feel pain in the hips-as in child-bearing, or as persons in some diseases, or after a long walk. மனமுளைய, inf. To be pained in mind from unkind conduct or expressions. கால்கையுளைய, inf. To suffer pain in the arms and legs. வாயுளைய, inf. To be tired as the mouth by constant talking. வாயுளையுமளவுமலட்டினான். He chattered till his mouth ached. வயிறுளைய, inf. To suffer as in bringing forth young. 2. To suffer with dysentery. குடவளையினங்கள்வயிறுளைந்தீன்றகுருமணி. The bright pearls produced from the round conchs-- (நைட.) உளைமாந்தை, s. [vul.] An internal imposthume, கடுநோய். உளைவு, v. noun. Griping pain, throbbing, வலிப்பு. 2. Hard pain in the limbs, &c.--as from rheumatism, weariness, cold, &c., குடைவு. உளைவுகொள்ள, inf. To ache--as the limbs, with weariness, &c., வலிப்புற. உளைவெடுக்க, inf. To be attacked with griping, or rheumatic pains, வலிப் பெடுக்க. காலுளைவுகையுளைவு, s. Pains in the limbs--as from walking, labor, &c. பல்லுளைவு, s. Supposed distress in the teeth of a snake, or other animal, from the want of opportunity to gratify the disposition to bite, to discharge venom, &c. வயிற்றுளைவு, s. Dysentery. 49)

ūmṇai (p. 70) s. A person habitually silent, taciturn, unable to speak freely, பேசத்திறமில்லாதவன். 2. That which is defective, clumsily done, அழகில்லாதது. ஊமணைச்சட்டி, s. [prov.] A chatty not well baked in the kiln, mis-shappen, &c., and that does not conduct the heat well. ஊமணையன்--ஊமணாமூஞ்சி, s. [prov.] A stupid, sullen, pouting person, one with an ugly or forbidding countenance, அவலட்சணமுகத்தான். ஊமணையுரல், s. A bad-formed mortar, not well-formed in its waist, or centre. 5)

etir (p. 73) s. That which is opposite, in front, before, in presence of, over against, முன். 2. That which is opposed, is adverse, hostile, முரண். 3. Similitude, comparison, ஒப்பு. 4. Futurity, வருங்காலம். 5. Rivalry, competition, எதிரிடை. எதிரதுபோற்றல், v. noun. An author's adopting what is authorized by good usage though modern. See உத்தி. எதிரறை, s. An opposite room. எதிராக--எதிரே, adv. Before, opposite to, in front, &c. எனக்கெதிரே. Before me. சத்துருவிற்கெதிராகப்போதல். Encountering or meeting an enemy. எதிராளி--எதிரி, s. Opponent, adversary, antagonist, பகைஞன். 2. The defendant in a lawsuit, எதிர்வழக்காளி. 3. A rival, a competitor, எதிரிடைக்காரன். எதிரிட, s. To meet, எதிர்ப்பட. 2. To oppose in battle, எதிர்க்க. எதிரிடை, v. noun. Opposition, encounter, counteraction, எதிர்க்கை. 2. Contrariety, விரோதம். 3. Rivalry, competition, எதிரித்தனம். 4. That which is equivalent, சமமாயிருப்பது. எதிரிடைகட்ட, inf. To rival, to vie with, compete with, எதிர்க்க. 2. [prov.] To act in opposition, விரோதிக்க. எதிரிடைகாரன், s. Competitor, rival, antagonist, விரோதஞ்செய்வோன். எதிரிடைச்சீட்டு--எதிரிடைமுறி, s. A counter bond. எதிரிடையாய்ப்பேச, inf. To dispute or contradict. எதிருத்தரம்--எதிர்மொழி, s. An answer, a reply, a rejoinder, a retort, பிரதியுத்தரம். எதிருரை, s. Answer, retort, எதிர் மொழி. 2. Cavil, dispute, வாது. எதிருரைக்க, inf. To oppose, to disobey, to be contumacious, எதிர்த்துப் பேச. 2. To answer, retort, மறுமொழிசொ ல்ல. 3. To cavil, dispute, to be petulant, morose, cross, வாதுசெய்ய. எதிரூன்ற, inf. To take a firm position--as an army, உறுதியாய்நிற்க. 2. To resist, oppose, withstand, எதிர்த்துநிற்க. எதிரெடுக்க, inf. To vomit, eject from the stomach, சத்திசெய்ய. எதிரேற்றல், v. noun. Counteracting a magical evil, எதிரேவல். 2. Counteracting evil in general, தடுத்தல். 3. Attacking, opposing or resisting--as an enemy, எதிர்த்தல். 4. Receiving in one's own person the weapons discharged by a foe out of bravery, or to save a friend, பிறன்மேல்வருவதைத்தானேற்றல். எதிரேற்று, v. noun. Counter magic, magic resorted to in retaliation, sorcery, &c., எதிரேவல். எதிரொலி, s. Echo, reverberation of sound. பிரதித்தொனி. எதிரொலித்தல், v. noun. Echoing, resounding. எதிர்கொள்ள--எதிர்கொண்டழைக் க, inf. To meet and receive a guest, a great person, a wedding party, &c., coming to one's house, சந்திக்க. எதிர்கோள், v. noun. Meeting in the way, meeting or receiving a person, எதிர்கொள்ளுகை. விருந்தெதிர்கோடல், v. noun. Inviting guests, or devotees, religious mendicants, &c.--one of the duties enjoined on a householder as the condition of his own participation of the good things of providence. See இல், house. (சிலப்பதிகாரம்.) எதிர்க்கடை, s. An opposition bazaar. கீரைக்கடைக்குமெதிர்க்கடைவேண்டும். An opposition stall is necessary even among green grocers. [prov.] எதிர்க்கட்சி, s. An opposite party, எதிரானகூட்டம். எதிர்க்காற்று, s. Contrary wind. எதிர்க்கை, s. A slanting timber forming a continued line with the ridge and uniting in an angle formed by the slanting hip-rafters on either end of a hipped or bungalo roof. எதிர்ச்சாட்சி, s. Counter testimony; a witness brought to disprove previous testimony, மாறானசாட்சி. எதிர்ச்செட்டு, s. Competition in trade, ஒருவன்விற்பதற்குமாறாகவிற்கை. 2. [prov.] Trading at second hand, buying and selling again directly at a small profit. எதிர்நடை, s. The act of doing perversely. 2. Opposite course. எதிர்நடைக்கணக்கு, s. A register or account kept by each partner in a concern, that one may be examined by the other. எதிர்நிரைநிறை--எதிர்நிரனிறை, s. An arrangement of a series of verbs, &c. in the contrary order to that in which their nouns occur. See முறை நிரனிறை. எதிர்நிலை, s. Resistance, opposition, எதிர்நிற்கை. எதிர்நிலையகத்திணை, s. [in amatory verse.] The rule for elucidating a circumstance by the opposite case, contrast. எதிர்நிற்க, inf. To stand before one, முன்னிற்க. 2. To oppose, to be perverse, or contumacious, மாறுபட்டுநிற்க. 3. To stand against, withstand, cope with, போர்செய்ய. எதிர்நோக்குநட்சத்திரம், s. A nutchattra whose influence has respect to movements and interests in the different points of the compass, not an astrological, but a common phrase; the same as எதிர்நாள், or more properly, பக்கநாள். எதிர்பார்க்க, inf. To wait for an expected person, வரவுபார்த்திருக்க. 2. To expect, to look forward, காத்திருக்க. இருகாரியத்திற்கெதிர்பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது. To hope for a thing, to be in expectation of it. எதிர்போக, inf. To go against, oppose, meet as an army, assail, எதிராய் போக. எதிர்ப்பட, inf. To meet as in the way, சந்திக்க. 2. To happen, occur, தோன்ற. எதிர்ப்படுத்த, inf. To confront, எதிராக்க. 2. To stir up strife, cause opposition, பகையாக்க. எதிர்ப்பாடு, v. noun. Meeting, எதிர் ப்படுகை. எதிர்ப்பாய்ச்சல், s. A contrary current; leaping in a contrary direction. எதிர்மறை, s. [in grammar.] The negative forms of expression, மறை--அ, அந், ந், கி, கு, வி, &c. are Sanscrit prefixes expressing negation. எதிர்மறைவினை, s. [in grammar.] The negative verb, மறைவினை. எதிர்முகம், s. Face to face, முகா முகம். 2. Presence, சன்னிதி. 3. Front, முன். அதற்கெதிர்மகமாக. Opposite to it. எதிர்வர, inf. To come against, to oppose, விரோதமாகவர. 2. To meet as one on leaving home meets a person (considered ominous), எதிராகவர. எதிர்வழக்கு, inf. A counter lawsuit, instituted out of revenge, எதிர்வியாச் சியம். எதிர்வாதம், s. reply, a dispute. எதிர்வாதி, s. Defendant in law, repliant, respondent, பிரதிவாதி. எதிர்வினை, s. [not com.] Negative verbs, மறைவினை. 2. Effects of the deeds of former births to be experienced, வருவினை. எதிர்வினைவிலக்கு, v. noun. [in rhetoric.] Preventing a person doing a thing by pointing out its evil consequences, ஓரலங்காரம். 46)

olku (p. 83) கிறது, ஒல்கினது, ம், ஒல்க, v. n. To become reduced, thin, slender, emaciated, to grow small, diminish, தளர. 2. To be subject to, to submit, be repressed, be contained, கீழ்ப்படிய. 3. To grow weak, faint, reduced or broken in mind, to pine, to be dejected, disheartened, குழைய. 4. To shrink from, be deficient, to fail in the performance of duties, குறைய. 5. To coil up, shrivel, contract as an elastic body, சுருங்க. 6. To waver, shake, &c., from weakness, or from being over-burdened, to be flexible, துவள. (p.) ஒல்காதார்வாய்விட்டுலம்புப. Those of unrestrained passions chatter and boast. (நீதி நெறி.) ஒல்குதேவியைத்தெளித்தொருப்படுத்தி. Consoling his distressed wife and prevailing upon her to consent to (the enterprise)-(ஸ்காந்.) ஒல்குமிடைநவ்வியும். The deer-like (damsel) having a slender waist-- (பாரத.) சிதைவிடத்தொல்காருரவோர். The wise will not be discouraged in adversity. (குறள்.) வல்லியினொல்கி. Being pliant (when agitated) as a creeper-ஒல்கல், v. noun. The state of fading or pining, குழைதல். 2. Slackness, தளர்தல். 3. The state of being flexible, துவளல். (சது.) 29)

kṇppu (p. 88) --கணப்புச்சட்டி, s. [vul.] A chatty with coals, a chafing-dish, கும்பி யிடுசட்டி. 47) *

kttu (p. 92) கிறேன், கத்தினேன், வேன், கத்த, v. n. To cry with a harsh continued noise, to scream, squall--as an infant, கூவ. 2. To croak--as a frog; to caw--as a crow; to chuck--as a partridge; to scream, screach or make a harsh sound--as some birds, &c.; to chatter--as monkeys in fear, to yelp--as young dogs; to growl--as a bear; to bray--as an ass; to chuck--as young birds; to bleat--as calves; to make a reiterative sound--as some snakes, விலங் குபறவைமுதலியகத்த. 3. To chatter, to babble, to jabber, to talk in vain, பிதற்ற. 4. To roar, முழங்க. கத்திக்கத்தித்தொண்டையடைத்துப்போயிற்று. I am grown hoarse by talking so much. நாய்க்குப்பயந்துகுரங்குகத்துகிறது. The monkey chatters for fear of the dog. காக்கைகத்துகின்றது. The crow caws. அவன்கழுதைபோலேகத்துகிறான். He brays like an ass. அணில்கத்துகிறபடியால்சமீபத்திலேபாம்பிருக்கவே ண்டும். The screaching of the squirrels indicates the proximity of a snake. மாரித்தவளைபோலேயேன்கத்துகிறாய். Why do you croak like a frog in the rainy season? --said of one who talks too much, or importunes unceasingly. கத்து, v. noun. Crying, bawling, கூப்பிடுகை. 2. Chattering, unmeaning or idle talk, vain babbling, nonsense, mere declamation, பிதற்றுகை.--Note. Exalted devotees use this term concerning the opinions, &c., of other sects or of those of the same sects, but inferior to themselves. சமயக்கத்து, s. The arguments or wrangling of religious disputants. 2. Religious tenets exclusive of the sublimer or experimental parts. In both meanings the usage is sarcastic, spoken by opponents or by those who have arrived at an exalted degree. பொய்ந்நூலாம்அச்சமயக்கத்தினாராதரிக்கத்தெய்வ ங்கள்வைச்சமயக்கத்தினார்வாழ்வு. (Tiruvancadum) is the residence of Vishnu who appointed various gods to please wrangling fanatics. (திருவேங்.) வீண்கத்து, s. Vain, insignificant words, prating. 22) *

kri (p. 96) s. Charcoal, நெருப்புக்கரி. 2. Blackness, crock, snuff of a lamp &c., கரு மை. (c.) 3. (p.) Poison, நஞ்சு. 4. The hard part of timber, வைரம். 5. Witness, evidence, testimony, சாட்சி, 6. Example illustration, திருட்டாந்தம். மயிர்ச்சுட்டுக்கரியாகுமா. Can charcoal be made of hair? i. e. what profit can accrue from mean savings, &c. அவளொருகரிநாய். She is a black dog; i.e. she is an ugly creature. கரிகறுக்க, inf. [vul.] To grow black, to become very dark, மிகக்கறுக்க. கரிகறுத்துப்போயிற்று. It is become as black as charcoal. கரிகறுத்தமுகம், s. A face as black as charcoal either naturally, or with rage. கரிக்கட்டி, s. A piece of charcoal. கரிக்கட்டை, s. A quenched firebrand. கரிக்காரன், s. A charcoal dealer. கரிக்காந்தல், s. [prov.] Particles of charred olas, rice husk and such-like thin substances, cinders of light bodies. See கரந்தல். கரிக்கிடங்கு, s. A pit or hole for burning charcoal. கரிக்குடல், s. [prov. vul.] The great gut, the rectum, மலக்குடல். கரிக்குருவி, s. A black bird greatly esteemed for its song, கஞ்சனம். It is said to peck crows and other large birds and to drive them away, Graceola religiosa. 2. A small black bird, ஓர்சிறுகுருவி. கரிக்கொள்ளி, s. A charred brand extinguished, குறைக்கொள்ளி. கரிக்கோடிடுதல், v. noun The appearing of soft hairs on the chin of young men. கரிச்சட்டி--கரிப்பானை, s. Begrimed, smutty pots. கரிச்சாம்பல், s. Black ashes, கறுத் தசாம்பல். கரிச்சுட, inf. To burn charcoal, to char, கரியுண்டாக்க. கரித்தண்ணீர், s. Water in which collied chatties have been washed. கரித்துண்டு--கரித்துணி, s. A dirty begrimed rag or cloth, கரிச்சீலை. கரிநெருப்பு, s. Fire made of charcoal, கரியிலுண்டானநெருப்பு. கரிப்பிடிக்க, inf. To be collied, be begrimed with soot, &c.--as a vessel on the fire, கரிப்பற்ற. கரிப்புரள, inf. To be collied, as clothes, &c. கரிப்புறத்திணை, s. Rules for explaining and proving a doctrine from the written and testimonies of the learned, சாட்சிப்புறத்திணை. கரிப்பூச, inf. To begrime with the smut of charcol. என்முகத்திலேகரிப்பூசிப்போட்டான். He has begrimed my face; i. e. brought a disgrace on me. கரிமருந்து, s. Powder used for fireworks, of which charcoal, is the essential ingredient, வெடிமருந்து. கரிமுண்டம், s. [vul.] A very dark person, lit. a lump of charcoal, மிகக்கறுத்த வன். 2. A hideous ghost mentioned to frighten children, கோரரூபி. கரிமுரடு, s. A quenched fire-brand. கரியல், s. [prov.] A tree or plant stinted and grown blackish, வளராமரம். கரியல்வடலி, s. [prov.] A young stinted palmyra having dried leaves on it, பனங்கருக்கு. 99)

klumoleṉ (p. 96) inf. To chatter, clack, converse privately or in a low tone, ஒலிக்குறிப்பு. 264)

kḷkḷeṉl (p. 99) --களகளவெனல், s. Tingle, flow with the gentle sound, chatter, &c., ஈரடுக்கொலிக்குறிப்பு. (c.) களகளவெனக்்்கொதிக்க, inf. To sound--as water in boiling. களகளவெனவிரும, inf. To sound --as phlegm in the chest. களகளவெனவொலிக்க, inf. To roar--as water, multitudes. களகளவென்றுசிரிக்க, inf. To laugh, making a noise. 11)

kāṇi (p. 103) s. Propriety, right of possession, hereditary right, உரிமை. 2. (c.) Land, நிலம். 3. Landed property, estate, possession, காணியாட்சி. 4. A fractional part, the eightieth part, ஓரெண். 5. [in land measure.] Twenty-four grounds, ஓர் நிலவளவு. See மனை. காணிமந்தங்கோடிதுக்கம். The least delay may occasion the greatest sorrow. கைலாயங்காணியாகும். He will obtain Kaylasa as his inheritance. காணிக்காரன்--காணியாளன் s. A landlord, an owner or proprietor of land, காணியாட்சிக்காரன். காணித்தாயம்--காணித்தாயவழக்கு, [prov.] A quarrel between relations about land. காணித்துண்டு, s. A piece or strip of land. காணிபூமி, s. One's own land. காணியாட்சி, s. Hereditary right to land, an estate, a kingdom, &c., hereditary land, one's own possession, காணி யுரிமை. காணியாட்சியூர், s. An hereditary village or town. பங்குக்காணி, s. Land shared with others. செய்கைக்காணி, s. Made land, from tanks, &c., land newly broken up, &c. 2. Well-tilled ground. நன்கொடைக்காணி, s. Donated land. பிதிரார்ச்சிதக்காணி, s. Ancestral land, patrimonial estate, all the property acquired before marriage--as முது சொம். சிந்துக்காணி, s. Goods and chattels. முக்காணி, s. A fraction, the threefifths of a மாகாணி. உரிமைக்காணி, s. Hereditary land obtained from a near relation. மானியக்காணி, s. Land granted by government. அரைக்காணி, s. A half காணி, the one-hundred and sixtieth part. காணியரைக்காணி, s. A காணி and a half. பாரம்பரைக்காணி, s. Land possessed from ancestors. சீதனக்காணி, s. Dowry land. மாகாணி, s. One-sixteenth. 87)