kiẕmai (p. 111) --கிழம் s. Oldness, senility, decrepitude, old age, கிழத்தனம். இந்தமாடுமிகுந்தகிழம். This is a very old ox. கிழக்கதை, s. Old stories. 2. The chattering of old people, கிழவர்வார்த்தை. கிழக்குதிரை, s. An old horse. கிழக்கோலம். The appearance or marks of age. கிழடு, s. [vul.] An old thing, commonly said of animals, trees, and contemptuously of a person, வயதுமுதிர்ந்தது. கிழடன், s. An old man; an old chap, in contempt. கிழட்டுப்பசு, s. An old cow. கிழத்தனம், s. Old age; manners or habits of old people. கிழப்பிணம், s. An old fellow, in contempt; a living carcass. கிழமாடு, s. An old ox or cow. கிழவன், s. (pl. கிழவர்.) An old man, an aged man, மூப்புடையோன். 2. The second of the twenty-seven lunar asterisms or nacshatras, or the day during which the moon is in the nacshatra, பரணி. குடுகுடுகிழவன், s. A very old man. கிழவி, s. An old woman, மூப்புடைய வள். கிழவிக்கிழங்கு, s. [prov.] The previous year's root (esculent, &c.), old and useless; from which others have sprung, பழையகிழங்கு. கிழவிமஞ்சள், s. [prov.] old turmeric root of the previous year, பழமையான மஞ்சள். வன்கிழம்--வலுகிழம், s. A very old person, animal or thing, in contempt. 40)

ciluciluttl (p. 186) --சிலுசிலெனல், v. n. [prov.] Sounding, as food when frying, ஒலி க்குறிப்பு. 2. Prattling, chattering sounds, படபடென்றுபேசுதல். 3. Detonating, crackling--as water in contact with a burning wick, சுறுசுறெனல். 4. Raining lightly, drizzling, தூறல். 5. Having a chilly sensation, as in incipient fever, சிலுசிலெனக்குளிர் வருதல். (c.) சிற்றுணர்வோரென்றுஞ்சிலுசிலுப்பர். They who have learned but little are always talking. (p.) 62)

tttu (p. 223) s. Springing forward, or hopping. moving by jerks--as cockroaches, or cattle tied by the fore-feet, பாய்தல். 2. Peril, misfortune, மோசம். 3. [in astrol.] Reckoning, for the horoscope, the transition of a planet from one point to another, omitting the signs which portend in one's life, as shewn by the horoscope, ஆபத்து. 5. [improp. for தத்தம்.] Adoption, சுவிகாரம். (c.) பெரியதத்திலேயிருக்கிறது. It is in great danger. காலமோதத்தோ. Is it the appointed time? (for death)--asked of an astrologer when consulted, concerning one bitten by a snake. இந்தத்தத்துக்குத்தப்பித்துக்கொண்டான். He has narrowly escaped the danger. தத்துக்கல், s. A stone obstructing water in a fall, from which it leaps anew. தத்துக்கிளி. A grasshopper, a locust. 2. A chattering parrot. தத்துப்புரட்சி, v. noun. Passage of a planet from one point to another, leaving several signs between and another immediately following. தத்துப்பூச்சி, s. A brown spotted, leaping insect, with long antenn&ae;, in form like a cockroach. தத்துமீள, inf. To out-live a juncture indicated as critical in one's horoscope. 2. [prov.] To save one, as a doctor, at a critical period. தத்தெறிய, inf. To make ducks and drakes, on water by skimming the surface with a stone. (c.) 2. To cast up waves as the sea. 43)

nccu (p. 267) கிறேன், நச்சினேன், வேன், நச்ச, v. a. To desire, long for, to love, be enamored with, விரும்ப. 2. (com.) To babble, to prate, அலப்ப. 3. To tease, vex, அலட்ட. நீயென்னைநச்சாதே. Do not trouble me. நச்சுவாய், s. A chattering babbling mouth. (c.) 2. See நச்சு. நச்சுவாயன், s. A babbler. நச்சுவிக்க--நச்சுறுத்த, நச்சுறுவிக்க, inf. To excite desire, or love, to fascinate, to enamor, ஆசைப்படுத்த. 26)

noṭukkunoṭukkeṉl (p. 282) v. noun. Sounding as a slight tapping, or knocking of little stones, ஒலிக்குறிப்பு. 2. Claking, as wooden sandals in walking, பாதகுறட்டி னொலி. 3. Talking fast, chattering, அலப் பல். 4. Being fidgety, restless, rude, படப டத்தற்குறிப்பு. 33)

piṉttl (p. 320) -பினத்துதல்-பினற்றல்பினற்றுதல்-பினாத்தல், v. noun. [vul. properly பிதற்றல்.] Talking nonsense chattering. 3) *

vāy (p. 385) s. Mouth, வாக்கு. 2. A mouthful, வாய்கொண்டது. 3. Mouth of a cup, a bag, a wound; the muzzle of a gun, &c., பற்றுவாய். 4. Lip, or lips, உதடு. 5. (நல்.) Place, இடம். 6. Manner, mode, ஏழனுருபு. 8. Truth, மெய். 9. A word, சொல். (சது.) அவனுக்குவாயாலும்வயிற்றாலும்போகிறது. He is both passing stools, and vomiting. வாயைமூடு. Hold your tongue. இன்னம்ஒருவாய்சாப்பாடு. Take a mouthful more. எனக்குவாயெழவில்லை. I cannot say a word. இதுகுரைகடல்வாயமுதென்கோ. Shall I call this the nectar of the roaring sea? (p.) குடத்தின்வாயைப்பிடியாதே. Do not take the pot by its mouth. சந்துவாய். The joint, or place of joining boards, &c. தூற்றுவாய். The wind-ward side in winnowing. வாயடிக்க, inf. To chatter, to tergiversate. வாயடைக்க, inf. To put to silence, to confute an adversary, to shut his mouth. 2. To fail in speech as a dying person. வாயலம்ப, inf. To rinse the mouth, before eating, sometimes with appropriate incantations. வாயறியாதுதின்ன, inf. To eat without thought. வாயாங்காரம், s. Arrogance as displayed in one's speech; words of self-conceitedness. வாயாட, inf. [appel. n. வாயாடி.] To speak much and to little purpose, to babble. 2. To quarrel, to argue frivolously, வாதாட. வாயாடிப்பெட்டிமகன். An impertinent good-for-nothing-man. வாயார, With open mouth, See ஆர், v. வாயாவி, s. The breath of the mouth as distinct. from. மூச்சு. வாயாவிபோக்க, inf. To yawn. 2. [met.] To speak vainly. வாயிலெடுக்க, inf. To vomit. வாயிலேபோட்டுக்கொள்ள, inf. To injure one, (lit.) to put in the mouth. (abusively.) வாயில்வந்தபடி. As it flowed from his mouth, at random. அவன்வாயில்வந்தபடிதிட்டினான். He abused as much as his mouth could! வாயில்லாச்சீவன்--வாய்விடாச்சீவன், s. Dumb animals. வாயிழந்துகேட்க, inf. To ask a favor of an inferior, or of an equal. வாயுதவி--வாயுபகாரம், s. Help or aid by word of mouth. வாயுபசாரம், s. Empty compliments. வாயுறைவாழ்த்து, s. An admonition to young people who behave ill, from their seniors; painful, but useful, ஓர்பிரபந்தம். வாயூற, inf. To water, to form or collect as saliva. 2. To flow from the mouth as spittle, to slaver, எச்சிலொழுக. 3. To water in the mouth for something nice to eat, வாயினீரூற. 4. To long for wealth, fame, office, or learning, அவாவ. வாயெடுக்க, inf. To begin to speak, (lit.) to take mouth. வாயெடுக்கவொட்டாமலடிக்கிறது. Refuting one so that he cannot open his mouth. வாய்கட்ட, inf. [v. noun. வாய்க்கட்டு.] To silence one. 2. To charm a snake or beast so as to prevent its biting. 3. To abstain from improper food when dieting. வாய்கனக்க, inf. [prov.] To articulate indistinctly, as when having the mouth filled with food. வாய்கிறுது, s. Arrogant speech. வாய்கிறதுபேசினாலுதைவரும். If one speak arogantly a kick will follow. வாய்குளிற, inf. To bawl, to vociferate, இரைய. 2. As வாய்வெருவ. வாய்கொடுக்க, inf. To kindle a quarrel. வாய்கொடாமலிருக்கிறது. Being silent. 2. Being unfriendly. வாய்க்கட்டை, s. A gag for a mouth, in abuse. 2. [in cant.] Bribery. வாய்க்கணக்கு, s. Mental arithmetic. 2. Account kept in the memory. வாய்க்கரிசி, s. A ceremony of putting rice into the mouth of a corpse before burning. கூத்தரிசிகுற்றுகிறவீட்டிலேவாய்க்கரிசிக்குவழியி ல்லை. In a rice-pounding-house, there is not a handful for a corpse; those who have abundance have nothing to give. வாய்க்காசு, s. The money cast with rice upon a corpse. 2. Money given to a witness. வாய்க்காடிவார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது. Being very sorrowful, (lit.) having vinegar poured into the mouth. வாய்க்கால், s. Water-course, நீரோடுங் கால். 2. (p.) The tenth lunar mansion, மகநாள். (சது.) வாய்காலுக்குப்போகிறது. Going to ease nature. வாய்க்குவழங்காமலிருக்கிறது. Being unpalatable. வாய்க்குள்ளேபேச, inf. To mumble, in mutter. வாய்க்குற்றம், s. A verbal mistake or error. வாய்க்கூடை--வாய்ப்புட்டில்--வாய்ப் பெட்டி, s. A small basket for muzzling a calf. வாய்க்கூலி, s. A bribe. வாய்க்கொழுப்பு, v. noun. Arrogance, insolence. வாய்க்கொழுப்புசீலையாலேவடிந்ததுபோலே. As one's insolence forced him to carry hot rice in a napkin. (Prov.) வாய்சலிக்கத்திட்ட, inf. To abuse till the mouth aches. வாய்ச்சம்பிரதாயம், s. Skilfulness in speaking, sometimes in reproach. 2. Oral tradition. See சம்பிரதாயம். வாய்ச்சாலகம், s. [improp. for வாசால கம்.] Talkativeness. வாய்ச்சொலவு, s. Prediction, augury. 2. An ominous speech. வாய்தடுமாற, inf. To make a verbal mistake. வாய்தாரை, s. Edge of a knife or other instrument, keenness of the edge, ஆயுதங்களின்கூர்மை. வாய்த்தவிடும்போதல். Even the bran is gone; i. e. nothing is left to eat. (பஞ்ச). வாய்த்தலை, s. A Channel of stone for conveying water. வாய்நீர், s. [com. வாணி.] Saliva, spittle. வாய்நீரூற, inf. To slaver. வாய்நீரொழுக, inf. To drivel, to drop sanva from the mouth. வாய்பாடு, v. noun. [in gram.] A model, a specimen; a symbolic term, for all roots of verbs, as செய். 2. A symbolic expression in any art or science, as barbara, celarent, &c. in Logic; spondee dactyl, &c. in Poetry. வாய்பிதற்ற--வாய்பினற்ற, inf. To speak without sense, or incoherently. வாய்புதைக்க--வாய்பொத்த, inf. To shut the mouth with the palm of the hand, as children in fear or wonder. வாய்பூச, inf. To wash the mouth. 2. To flatter, to speak smooth things. 3. TO bribe a superior. (Colloq.) வாய்போட, inf. To interrupt another when talking, or to interfere with others, by words. வாய்ப்பட்டி, s. A chattering woman. வாய்ப்பாடம், s. A lesson learnt by heart. வாய்ப்பானை, s. A babbling fellow. (R.) வாய்ப்பிரசங்கம், s. Oratory, extempore discourse. வாய்ப்பிறப்பு, s. A saying, a declaration. அவன்வாய்ப்பிறப்பைக்கேள். Hear his deposition. வாய்ப்புண்--வாய்க்கிரந்தி, s. Sore on the tongue or lips; an ulcered mouth. வாய்ப்பூட்டு, s. A lock for the mouth, a gag, used by anchorites. வாய்மட்டம், s. Level to the brim, even to the surface. 2. A process in making golden heads. வாய்மதம், s. Arrogant speech. வாய்மூட, inf. To shut one's mouth. See ஊர்வாய்மூட, under உலைமூடி. வாய்மூடு. Shut your mouth, stop speaking. வாய்மூத்தகுடி, s. A family excelling in talk. வாய்மூத்தவன், appel. n. A chief speaker. வாய்மோசம், s. A mistake, inadvertence in speech. வாய்வட்டம், s. A rope or halter to put round a horse's mouth, குதிரைவாய்க்க யிறு. (சது). வாய்வழங்க, inf. To eat, to use the mouth, உண்ண. 2. To speak, பேச. 3. To promise. பேசவாய்வழங்கவில்லை. The mouth, [tongue.] fails to speak--said of a dying man. வாய்விசேஷம், s. Speech, oral communication. 2. Report, செய்தி. வாய்விசேஷமாய்ச்சொன்னேன். I told him by word of mouth. வாய்விட, inf. To speak plainly. 2. To divulge a secret. அவன்வாய்விட்டழுதான். He wailed, cried aloud, like a child. அவள்வாய்விட்டதினாலேமோசமாயிற்று. Mischief came through her divulging the secret. வாய்விடல், v. noun. Yawning. (R.) வாய்விளங்கம், s. A medicinal seed. See வாயுவிளங்கம். வாய்விளிம்பு, s. The margin, or edge of a thing. வாய்வெட்ட, inf. To silence another. வாய்வெட்டுவெட்டுகிறவன். One who overcomes in argument. வாய்வெருவ, inf. [improp. வாய்பெரு வ.] To cry out in sleep from fear, night-mare, &c., as வாய்பினற்ற. வாய்வைக்க, inf. To bite as a snake, கடிக்க. 2. To eat, as a horse, &c., தின்ன. 9)