ilkkṇm (p. 52) --இலட்சணம், s. A mark or spot, அடையாளம். 2. Quality, property;, inherent, natural or distinguishing characteristics, good or estimable qualities, இயல்பு. 3. Appropriate or required properties or perfections--as of the deity, அசாதாரணதருமம். 4. Compound parts, qualities or members, உறுப்புகள். 5. Elegance, symmetry, being well proportioned or formed, comeliness, decency, beauty, சிறப்பு. 6. Philology, grammar, இலக்கியத்தினமைதி, embracing five parts, பஞ்சலக்கணம்; viz.: 1. எழுத்திலக்கணம், orthography or the nature and powers of letters with the changes that occur in the construction and combination of words. 2. சொல்லிலக்கணம், etymology or the nature, properties and use of words. 3. பொருளிலக்கணம், properties of things, (1. அகப்பொருள். 2. புறப்பொருள்.) 4. யாப்பிலக் கணம், prosody. 5. அணியிலக்கணம், rhetoric. இலக்கணச்சாட்சி, s. Grammatical authority. இலக்கணச்சிதைவு, s. The change of a word from its original form, including syncope, elision, augmentation, &c., grammatical anomaly, இலக்கணவழு. இலக்கணச்சுழி, s. A lucky curve or curvature in the lines of the body, in the hair of horses, &c., நற்சுழி. இலக்கணச்சொல், s. Proper words or words in their natural state--the first of the six classes. See வழக்கு. இலக்கணநூல், s. Grammar, a treatise on grammar or philology. இலக்கணப்போலி, s. Words resembling இலக்கணச்சொல்--being compound words with the natural order reserved, words usual but not elegant. See வழக்கு. இலக்கணவழக்கு, s. The grammatical use of a word, அறுவகைவழக்கினுளொன்று. இலக்கணவழு, s. A deviation from grammatical rule, a solecism. இலக்கணவிலக்கியம், s. Grammatical works and classical writings as cognate branches of learning--distinguished from others. இலக்கணவிளக்கம், s. A work on Tamil grammar, இயற்றமிழ்நூலிலொன்று. இலக்கணவிளக்கச்சூறாவளி, s. A treatise on Tamil grammar written in confutation of the above. இலக்கணி, s. A grammarian, இயற்றமிழாசிரியன். 16) *

caka (p. 153) A prefix in words of Sanscrit origin signifying with, together with--as சகோ தரன், an own brother, W. p. 913. SAHA. சககமனம், s. [vul. சாகமனம்.] Sutti, the burning of a wife with her husband's corpse--as அனுமரணம், உடன்கட்டை யேறல்; [ex சக, et கமனம், going.] சகசம், s. That which is inherent, cognate, innate, இயற்கை. 2. Reality, truth, genuineness, உண்மை. W. p. 913. SAHAJA. 3. [in philos.] The natural inherency of the principle of malam, மலம், in the soul, tainting its operations, and subjecting it to transmigrations, மலசகிதம். 4. (சது.) A change of Chashaka. W. p. 321. A cup, a charger --as சடகம், வட்டில். 5. [loc.] Familiarity, liberty, இஷ்டம். ஆத்துமாவுடனேமலஞ்சகசமானது. Impurity, (மலம்,) is innate to the soul. செம்பிற்களிம்புசகசமாயுள்ளது. Verdigris is inherent in copper. உலகத்தில்இதுசகசமாய்வழங்கிவருகிறது. This is in common use in the world. சகசமாய்ச்சொல்ல, inf. To speak the truth. (c.) சகசன், s. A brother, as சகோதரன். W. p. 913. SAHAJA. சகசரன், s. A companion, an associate, a mate, உடன்றிரிதோழன். W. p. 913. SAHACHARA. சகசை, s. (fem. of சகசன்.) An own sister, உடன்பிறந்தாள். சகபாடி, s. [loc.] A school mate, உடன்படிப்போன். 2. [vul.] The husband of a wife's sister, commonly சகலப்பாடி. சகவாசம், s. Familiarity, intercourse, friendship, association, consorting with, cohabitation, சங்காத்தம். சகளன், s. [com. சகலன்.] As சகலப் பாடி. (R.) சகன், s. A companion--as in மருச்ச கன், தோழன். W. p. 879. SAKHA. சகி, s. (fem. of சகன்.) A lady's maid or female companion, தோழி. W. p. 879. SAKHEE. சகோதரத்துவம், s. Brotherly or sisterly union, சகோதரசம்பந்தம். 2. Brotherhood, sisterhood, உடன்பிறப்பு. ச் சகோதரநேசம்--சகோதரபட்சம், s. Brotherly or sisterly love. சகோதரர், s. Brothers, உடன்பிறந்தோர். W. p. 914. SAHODARA. 2. [in usage.] First cousins whose fathers are brothers, or whose mothers are sisters; among these marriage is forbidden, but not between the children of a brother and a sister, உடன்பிறவாச்சகோதரர். ஒன்றைவிட்டசகோதரம், s. A cousin being the child of a paternal uncle or a maternal aunt. கூடப்பிறந்தசகோதரன், s. An own brother. சகோதரி, s. A sister, உடன்பிறந்தாள். 2. [usage.] The mother's sister's, or father's brother's daughter. 6) *

civaṉ (p. 188) s. Siva, the third of the Indian Triad, in the character of destroyer, or reducer of things to their primitive atoms. By his votaries he is considered the supreme god. the other deities being subject to him, சங்கரன். சிவகணம், s. The attendant demi-gods of Siva, commonly in companies, சிவன் சேனை. சிவசமயம், s. The Siva religion. சிவசிந்தை, s. Divine contemplation, meditation on Siva--as சிவத்தியானம். சிவஞானசித்தியார்--சிவஞானசித்தி, s. A commentary on சிவஞானபோதம். See சித்தி யார். சிவஞானபோதம், s. A celebrated work consisting of twelve rules translated from the ரௌரவம், or the sixteenth Agama, being almost the only part of the Agamas known in Tamil. It is regarded as divine, without origin, and as not to be read unless the person has attained a competent degree in the religion. Other works--as சித்தியார், சிவப்பி ரகாசம், தத்துவப்பிரகாசம், &c., are commentaries on this or other treatises in support of its doctrines, ஓராகமநூல். சிவஸ்தலம்--சிவஸ்தானம்--சிவதலம், s. Temples, places, &c., sacred to Siva; Saiva temples. சிவதத்துவம், s. Degrees of religious power or attainment derived from Siva, of which five are specified--as 1. சத் தவித்தை. 2. ஈச்சுரம். 3. சாதாக்கியம். 4. சத்தி. 5. சிவம், which see severally. சிவதரிசனம், s. Sight or knowledge of Siva. 2. Pilgrimage to holy places of Siva. 3. A treatise containing a representation of the deity according to the Agamas, ஓர்நூல். சிவதர்மம்--சிவதன்மம், s. Meritorious or virtuous works performed in reference to Siva, as distinguished from actions of benevolence to creatures, பதி தர்மம். 2. One of the eighteen secondary Puranas, ஒருபுராணம். சிவதர்மோத்தரம்--சிவதன்மோத்தரம், s. The Uttera Candum (உத்தரகாண்டம்.) or the last part of the சிவதன்மபுராணம். சிவதீட்சை, s. The initiatory ceremony on entering the Saiva sect. சிவதீர்த்தம், s. A sacred tank within the precincts of the great temple at Ramisseram. சிவதொண்டு, s. Service of Siva. சிவதொண்டர், s. Devotees or votaries of Siva. சிவத்தாபனம்--சிவஸ்தாபனம், s. An edifice sacred to Siva, a large shrine. சிவத்தியானம், s. Contemplation of Siva in silent devotion, an image being formed in the mind as an object of worship. சிவத்துரோகம், s. Sin against Siva; a profanation of sacred things. சிவநிந்தை, s. Blasphemy or contempt of Siva. சிவபஜனை, s. Praising Siva by lyrics. சிவபத்தர்--சிவபத்திக்காரர்--சிவமதஸ்தர், s. Worshippers or devotees of Siva as distinguished from விட்டுணுபத்தர். சிவபத்தி, s. The religion of Siva. 2. The profession of the Siva religion. 3. Adherence, attachment, or devotedness to Siva. சிவபுண்ணியம், s. Deeds of merit, performances in reference to Siva--as சிவதர்மம். சிவபூசை, s. The worship of Siva as practised in the temple or by the கிரியை க்காரன்; the Siva-pujah, consisting of the offering of flowers, milk, boiled rice, fruits, &c., waving incense and light-reciting mantras and praises, prostrating, before the idol, &c., 2. Mental worship of Siva, in which there is an idol ceremony corresponding to what is mentioned above. சிவபூசைவேளையிலே கரடியைவிட்டாட்டுகிறதா. Is it proper to exhibit a dancing bear during the Siva-pujah--i. e. to trifle on a solemn occasion? சிவபுராணம், s. The Siva-Puranas, forming ten out of the eighteen. See புராணம். சிவபுரி, s. The abode of Siva, or city in the Siva-logam, கைலாசபுரி. 2. The city of Benares, as sacred to Siva, காசி முதலியநகரிகள். சிவபோகம், s. Enjoyment of the soul in union with Siva. (தத்.) சிவப்பிரகாசம், s. A work on the Agama philosophy, exhibiting in a condensed view the doctrines inculcated in சித்தியார், and other cognate works. சிவப்பிரதிட்டை--சிவப்பிரதிஷ்டை, s. The consecration of a temple or image of Siva. சிவப்பிராமணர், s. Brahmans, குருக்கள் who adhere to the Siva or Agama doctrines and practices, as distinguished from those who profess the வைதீகம். சிவப்பிரீதி, s. That which is acceptable, agreeable and pleasing to Siva--as fruits, &c. 2. May it be acceptable to Siva, --spoken by the receiver as an acknowledgement of a gift, an act of reverence, &c. சிவமயம், s. A term of invocation; also of benediction--meaning happiness, prosperity, and success, சுபமஸ்து. சிவமுந்திருக்கூட்டமும், s. See under கூட்டம். சிவமூர்த்திபேதங்கள், s. The different forms assumed by the deity, the gods. சிவராத்திரி, s. (Sometimes சிவநிசி.) The night preceding the new moon in February, kept as a watchnight in honor of Siva. சிவவாக்கியம், s. A poem on theism, wholly condemning polytheism, ஓர் நூல். சிவவாக்கியர், s. The name of a celebrated saint, the author of the poem சிவவாக்கியம். சிவலிங்கம், s. The Linga, as the chief image and material object of worship in the Saiva religion. சிவலோகம், s. The world of Siva, being the upper of the seven superior worlds. See சிவபுரி. சிவவேடம், s. The habiliments, or other badges characteristic of the worshippers of Siva--as red vestments, sacred beads, ashes, the linga, &c. சிவனடியார், s. Votaries of Siva. 2. The sixty-three special votaries of Siva mentioned in Periya Purana. சிவாகமம், s. The Agamas as the scriptures of the Siva sect, being twentyeight; of these the சிவஞானபோதம், a part of the ரௌரவம் and the வாதுளம், are translated into Tamil. The twenty-eight Agamas are the following: 1. காமிகம். 2. யோகசம். 3. சிந்தியம். 4. காரணம். 5. அசிதம். 6. தீபதம். 7. சூக்குமம். 8. சகத்திரம். 9. அஞ்சுமான். 1. சுப்பிரபேதகம். 11. விசயம். 12. நிசுவாசம். 13. சுவாயம்புவம். 14. அனலம். 15. வீரம். 16. ரௌ ரவம். 17. மகுடம். 18. விமலம். 19. சந்திர ஞானம். 2. விம்பம். 21. புரோற்கிதம். 22. இல ளிதம். 23. சித்தம். 24. சந்தானசருவோத்தம். 25. பாரமேச்சுரம். 26. கீரணம். 27. பேதம். 28. வாதுளம். சிவாதனம்--சிவாசனம், s. The place for an image of Siva used for daily worship; [ex ஆதனம்.] சிவாயநம, s. The famous five lettered incantation called the மூலமந்திரம்--as being the foundation of spiritual wisdom and all religion, and the means prescribed and proper for obtaining liberation, from births and union with the supreme. சிவார்ச்சனை, s. The worship of Siva with flowers, incantation, &c.; [ex அர்ச் சனை, worship.] See சிவபூசை. சிவார்ப்பணம்--சிவாற்பணம், s. An oblation to Siva. See அற்பணம். சிவாஸ்திரம், s. A missile weapon or dart said to be given by Siva; [ex அஸ்தி ரம்.] சிவாலயம், s. Saiva temple. சிவானுபவம், s. The bliss of union with Siva; [ex அனுபவம்.] 5)

col (p. 212) s. Word, term, vocable, மொழி. 2. Saying, sentence, phrase, expression, passage, maxim, proverb, வாக்கியம். 3. Declaration, promise, assertion, command, assurance, உறுதிச்சொல். 4. Praise, encomium, panegyric, புகழ். 5. [in gram.] Parts of speech, பெயர்ச்சொல்முதலியன. 6. Toddy, fermented liquor--as inducing garrulity, கள். 7. Rice, paddy, நெல். 8. Fine rice, செந்நெல். 9. Ears of fine rice. நெற்கதிர். --Note. The parts of speech are four, viz.; 1. பெயர்ச்சொல், nouns and pronouns. 2. வினைச்சொல், verbs of both kinds. 3. இடைச்சொல், particles, as connectives, expletives, interjections, &c. 4. உரிச்சொல், adjectives and adverbs. Other specifications are included, as இயற்சொல். common words; திரிசொல், learned words; திசைச்சொல், provincial words, or according to the நன்னூல், words peculiar to or derived from any of the Tamil provinces around the Madura district, or form any of the Indian cognate languages; வடசொல் or வடமொழி, words of Sanscrit origin. அவனுடையபேச்சு காற்சொல்லுமரைச்சொல்லும்..... He speaks broken language; (lit.) half and quarter words. அப்படிச்சொல்லு. Say so--as a command; or as meaning--that is right. ஒருசொல்லுள்ளமனிதன்--ஒருசொல் வாசகன், s. A man steadfast to his word. சொல்லிற்பிழைதேட, inf. To detect a fault in speech. சொல்லணி--சொல்லலங்காரம், s. [in Rhetoric.] Figures founded in words, as distinguished from figures of thought. (See மடக்கு, &c.) 2. Elegance of expression. 3. Correct pronunciation. 4. Empty politeness, mere professions of kindness, உபசாரவசனம். சொல்லழுத்தம், s. Emphasis,--Note. Strictly speaking there is no increased meaning given to a word in Tamil, by a stress laid upon it; this is done by intensitive particles. சொல்லறுதி, s. Decisiveness in selling, making an offer, striking a bargain, &c. சொல்லாட, inf. To utter words, speak, talk. (p.) (குறள். chap. 82.) சொல்லாதசொல், s. Improper, indecent, uncourteous, offensive language. 2. Things improper to be told, secrets, &c. சொல்லாளி, s. One faithful to his word. 2. An eloquent person. (c.) சொல்லானந்தம், s. Unlucky or inauspicious use of a word, as portending evil to the hero of the poem. சொல்லிணக்கணம், s. [in grammar.] The chapter on words; etymology. சொல்லின்முடிவினப்பொருள்முடித்தல், v. noun. Confining the author's meaning to the finishing word or phrase, one of the thirty-two உத்தி. (p.) சொல்லின்பம், s. Euphony. சொல்லுக்குச்சொல், s. Returning abusive language. (c.) சொல்லுதவி--சொற்சகாயம்--சொற்று ணை. s. Aid by words--as recommendation. சொல்லுறுதி, s. Certainty, positive declaration, a averment, &c., as to a fact, event, &c. 2. Keeping one's word, faithfulness to one's promise. சொல்லுரிமை, s. A fine emphatic expression. சொல்லுரை, s. Explanation of a word --an adopted phrase. சொல்லேருழவர், s. (plu.) Poets, the powerful in language, புலவர். 2. King's ministers, மந்திரிகள்; (lit.) those who plough with words. சொல்வகை, s. Classification of the parts of speech. 2. Proper method of speaking, as of a teacher, barrister, &c., stating a question. சொல்வல்லபம், s. Power of language, ability of speech, eloquence. சொல்வழிகேட்க, inf. To be obedient. சொல்வளம், s. Fluency in words, readiness in speaking. 2. Copiousness of language. சொல்வண்மை, s. Eloquence, power of language. 2. Emphasis. 3. Distinctness of language. சொல்விளம்பி, appel. n. Toddy--as causing babbling, கள். சொற்கலகம், s. Dispute, controversy. சொற்காக்க, inf. To keep one's word. 2. To speak cautiously, so as not to commit one's self. சொற்குற்றம், s. Verbal mistake, etymological error. சொற்குற்றம்வாய்க்குற்றம், s. Trivial mistakes in words. சொற்கேட்க, inf. To wait or attend on one. 2. To be obedient, listen to, regard, obey. சொற்கேளாப்பிள்ளையினால்குலத்துக்கீனம். The disobedient child will bring disgrace on the family. சொற்சாதுரியம், s. Eloquence. சொற்சித்திரம், s. A quibble, pun, play on words. சொற்சிமிட்டு, s. [prov.] The use of a little word or particle, easily overlooked yet materially affecting the meaning. 2. Artfulness, dexterity or ingenuity in the use of words. சொற்சிறப்பு, s. Superiority of one word over another to convey the author's meaning, or to suit the connection 2. Verbosity, bombast. சொற்சுவை, s. Choice selection of words. சொற்சோர்வு, v. noun. Faltering in speech. 2. Fault or error in discourse, either inadvertently, or intentionally. சொற்பட, inf. To succeed; to increase or yield--as grain, வாய்க்க. (p.) சொற்படி, According to one's word, command, promise. சொற்பயன், s. Meaning of a word. சொற்பாடு, v. noun. (with நேர்பாடு.) Occurring, as predicted at random. சொற்பிழை, s. Verbal mistake, a slight verbal error, &c. 2. The wrong use of a word. சொற்புணர்ச்சி, v. noun. Combination of coalition of words. சொற்புணர்ச்சிஇலக்கணம், s. Syntax. சொற்புத்தி, s. Advice, admonition. சொற்பொருள், s. Meaning of words. சொற்பொருள்விரித்தல், v. noun. Employing such terms as may exactly convey the author's meaning one of the thirty-two உத்தி. சொற்றவறாமை, s. Keeping one's word. சொற்றிருத்தம், s. Correct orthography and pronanciation, distinct articulation. 2. The correction of a mistake in pronunciation. சொற்றிருந்த, inf. To reform in speech. as a child or foreigner, who had previously failed; to become correct in speech. சொற்றொடர்நிலைச்செய்யுள், s. As அந் தாதி, which see. சொன்மாலை, s. Encomium, eulogy, panegyric, praise. 2. A poem sung to the praise of one--commonly in his presence. (p.) சொன்னீர்மை, s. The meaning of a word, சொற்பயன்; [ex நீர்மை.] (p.) 9)

taṟ (p. 230) [prop. தத்.] A Sanscrit prefix in Tamil, the த் being changed to ற் before க், ச், ப். தற்காலம், s. The exact precise time of an action or occurrence, the expected time, the given time being, நிகழ்காலம். 3. Coincidence in time, அக்காலம். 4. [astron.] A given time for which calculation is made.--Note. This word is often used synonymously with தற்காலசுத்தபுடம், which see. தற்காலகிரகநிலை, s. Planetary positions at a given time. 2. The horoscope at the moment of birth. (A term used in nativities.) தற்காலசுத்தபுடம், s. The true longitude or position of a planet at a fixed time. தற்காலமத்திமம், s. The mean longitude at a given time. தற்காலவிலை, s. The price at the time. தற்காலவிலைப்படிதருவேன். I will give as the price may be at the time. தற்காலிக்க, inf. [in astron.] To determine longitude, &c., for a given time, to make a reduction in the elements of calculation of the time given or sought. தற்சணம்--தச்சணம்--தட்சணம்--த க்ஷணம், s. The very moment, not a moment intervening, உடனே. 2. The present moment, அந்தக்ஷணம். தற்சம்ம, s. Words from the Sanscrit used in Tamil, or any of the other cognate languages, without change--as கமலம், the letters of which are the same in Sanscrit and Tamil, but சக்தி in Tamil, is சக்தி in Sanscrit. (சது.) தற்சமயம், s. The particular juncture, the exact moment required, அச்சமயம். 2. The best opportunity, a special season or juncture, உற்றசமயம். தற்பதம், s. Deity, கடவுள். (சது.) தற்பரம்--தற்பரன், s. Absolute deity independent of agencies, assumed energies or operations; i. e. deity quiescent or the male principle in the deity, கடவுள். 2. Siva, சிவன். தற்பரை, s. The Sakti, or female principle of deity, சத்தி. 2. [in astron.] The thirtieth part of the twinkling of an eye, ஒருமாத்திரையில்முப்பதிலொன்று. தற்பவம், s. Words of Sanscrit origin which have undergone a change in their derivatives, வடமொழியிற்றிரிந்தசொல். 16)

pāṣai (p. 307) s. A language, tongue, speech. W. p. 619. B'HASHA. 2. Secret language; expressive signs or signals, as a mode of communicating ideas, குழூஉக்குறி. 3. Distinctive sounds of birds or beasts, regarded as their language, மிருகமுதலியவற்றின்ஒலிக் குறி. 4. A conditional curse, in which a person binds himself, by oath, to wreak vengeance on his foe, சபதம்.-- The eighteen languages of India are: 1. அங்கம், Bengal proper; 2. அருணம், Agra; 3. கலிங்கம், the Northern cirears, Telinga; 4.கௌசிகம், Cutch, or Carnataca; 5.காம்போசம், Camboja, in the north of India; 6. கொங்கணம், Konkan, on the Malabar coast; 7. கோச லம், Kowsali, or Oude; 8. சாவகம், Javanese, Malacca; 9. சிங்களம், Cingalese; 1. சிந்து, Sind, along the Indus; 11. சீனம், Chinese; 12. சோனகம், Hindustani; 13. திராவிடம். Tamil and its cognate languages. See திரவிடம். 14. துளுவம், the language spoken between the Konkan and Canara; 15. பப் பரம், Gujarathi and Babrea; 16. மகதம், Maghada, a country, South of Behar; 17. மராடம், Mahratta; 18. வங்கம், Bengali. பாஷாந்தரம், s. A foreign language; [ex அந்தரம், difference.] பாஷாந்தரமாக்க--பாஷாந்தரப்படுத்த, inf. To translate into another language. பாஷைகூற--பாஷைசொல்ல, s. To swear, to pronounce an imprecation. பாஷைக்காரர், s. [pl.] Europeans, chiefly Englishmen. 2. The owners of a language. பாஷைபங்கம், s. [prov.] A threat of vengeance under oath. பாஷைபடிக்க--பாஷையைப்படிக்க, inf. To learn a language. பாஷைபேச, inf. To speak English. 2. To speak a foreign language. 3. To speak in an unknown tongue. (colloq.) பாஷைப்படுத்த--பாஷையாக்க, inf. To translate. பாஷைப்போக்கு, v. noun. Idiom or style of a language. பாஷையறிந்தவன், appel. n. One who knows a foreign language. பாஷையிட--பாஷைவைக்க, inf. As பாஷைகூற. 31) *