aẕuttm (p. 33) s. Compactness, tightness, firmness, closeness of texture, இறுக் கம். 2. Hardness, கடினம். 3. Tenacity, close-fistedness, பிடிமானம். 4. Impression, imprinting, பதிப்பு. 5. Reservedness of mind, closeness, அடக்கம். 6. Obstinacy, pertinacity, energy, உறுதி. 7. Hard study, close application of mind, மிகுந்தகவனம். 8. (fig.) Avarice, உலோபம். (c.) திரவியத்திலழுத்தமானவன் செத்தாலுங் கொடான். A miser would rather lose his life than give any thing from his fortune. அழுத்தக்காரன், s. An obstinate man. 2. A hard-hearted, an inexorable man. 3. A reserved man. 4. A courageous man. அழுத்தமாகப்பார்க்க, inf. To be strict, exact to the utmost in dealing, 2. To be precise, particular, to make much of a little fault, to be rigid. 3. To criticise. 5)

avai (p. 31) . pron. neut. pl. They, those things, அஃறிணைப்பன்மைச்சுட்டுப்பெயர். 2. s. An assembly of poets or learned men, a council of state, சவை. 3. An assembly in a public office, கூட்டம். 4. Poets, புலவர். 5. The place of an assembly, a king's court, அம்பலம்; [ex அ, et வை.] (p.) அவையாவன. Such as, they are. அவையடக்கம், s. The professed modesty of an author, or the apology he makes in entering on his work, in order to disarm criticism. 2. The modest behavior of a speaker or singer in a public assembly. 24)

utti (p. 60) s. Union, agreement, connection, இசைவு. Wils. p. 685. YUKTI. 2. The art which a scientific or literary author employs in treating his subject-such as the general plan, divisions, subdivisions, mode of discussion, examples, quoting authorities, showing how the sentiments of others agree with, or differ from his own, &c. In the பாயிரம் of நன்னூல், thirty-two particulars are given as proper to be kept in view by such writers, தந்திரவு த்தி. The thirty-two rules of criticism regarding writing are as follows: 1. நுதலிப் புகுதல். 2. ஒத்துமுறைவைப்பு. 3. தொகுத்துச்சுட் டல். 4. வகுத்துக்காட்டல். 5. முடித்துக்காட்டல். 6. முடிவிடங்கூறல். 7. தானெடுத்துமொழிதல். 8. பிறன்கோட்கூறல். 9. சொற்பொருள்விரித்தல். 1. தொடர்சொற்புணர்த்தல். 11. இரட்டுறமொழிதல். 12. ஏதுவின்முடித்தல். 13. ஒப்பின்முடித்தல். 14. மாட்டெறிந்தொழுகல். 15. இறந்ததுவிலக்கல். 16. எதிரதுபோற்றல். 17. முன்மொழிந்துகோடல். 18. பின்னதுநிறுத்தல். 19. விகற்பத்தின்முடித்தல். 2. முடிந்ததுமுடித்தல். 21. உரைத்துமென்றல். 22. உரைத்தாமென்றல். 23. ஒருதலைதுணிதல். 24. எடுத்துக்காட்டல். 25. எடுத்தமொழியினெய்தவைத்தல். 26. இன்னதல்லதிதுவெனமொழிதல். 27. எஞ்சிய சொல்லினெய்தக்கூறல். 28. பிறநூன்முடிந்ததுதா னுடன்படுதல். 29. தன்குறிவழக்கமிகவெடுத்துரைத் தல். 3. சொல்லின்முடிவினப்பொருள்முடித்தல். 31. ஒன்றினமுடித்தறன்னினமுடித்தல். 32. உய்த் துணரவைப்பு. 3. Knowledge, அறிவு. 4. A gold ornament, intended as an image of Lukshmi, worn by women, திருவுறுப்பு. 5. Yellow or tawny spots on the skin, chiefly of women, considered as a beauty, தேமல். 6. Spots on the neck of the cobra, or hooded snake, பாம்பின்படப்பொறி. 7. Words, language, discourse, பேச்சு. 8. Wealth, செல்வம். 9. Pendants, hangings--as swing, &c., தூக்கங்கள். 1. Opium, அபின். (p.)

kuṟai (p. 132) s. Dificiency, defalcation, imperfection; failure, ஊனம். 2. Indigence, poverty, destitution, தரித்திரம். 3. Request, petition, solicitation, கூறுங்குறை. 4. Complement, balance, the part wanting, arrears, எஞ்சல். 5. Remainder, overplus, remnant, the rest, residue, சேடம். 6. Fault, defect, flaw, குற்றம். 7. Dissatisfaction, grievance, umbrage, வெறுப்பு. 8. Displeasure, indignation--as of a demon of deity, in consequence of accustomed offerings being withholden, தெய்வக்குறை. 9. Tribute; revenue, அரசிறை. 1. [in gram.] Abscission, cutting off--as syncope, apocope, &c.; omission, suppression, சொல்லின் குறை. அவனுக்கென்மேற்குறையுண்டு. He is displeased with me; he has a complaint against me. இனியெனக்கென்னகுறை. What can I need more? 2. What defect is there in me now? குறைகொள்ள--குறையாயெண்ண, inf. To take a thing amiss, to feel aggrieved, to be piqued, to complain. குறைகோள், v. noun. Solicitation, petition, mendicity, இரத்தல். குறைசொல்ல, inf. To complain, to state grievances, to utter complaints, to express dissatisfaction. 2. To reveal one's wants, குறைகூற. 3. To change with fault; to censure, criticise; to blame. குறைதீர, inf. To be supplied--as wants. 2. To be satisfied. குறைதீர்க்க--குறையாற்ற--குறைநீக்க, inf. To supply wants, to satisfy; to relieve necessities. 2. To pacify, appease. 3. To fulfil an obligation. குறைமுடிக்க, inf. To grant requests. 2. To supply wants. 3. To take revenge. குறையற, inf. To be supplied--as wants, &c. See குறைதீர. குறையிரக்க, inf. To beg, supplicate, petition, விண்ணப்பஞ்செய்ய. குறையின்மை, s. Completeness; perfection; faultlessness. குறைநிறை, s. Domestic wants and comforts; defect or excess; 2. Deficiency--as towards a guest or in offerings to the deity, &c., often used in apology. குறைபட, inf. To be wanting or missing, to diminish; to grow less, scarce, dear. குறைப்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறான். He is displeased. குறைபாடு, v. noun. Deficiency, defect, ஈனம். 2. Want, lack, destitution, குறைவு. 3. Indigence, want, poverty, தரித்திரம். குறைப்பிராணனாய், adv. Half-dead-as குற்றுயிராய். குறைக்காரியம், s. The remainder--as of an affair, story, discourse, subject, business, &c. குறைநாள், s. The remainder or part of the day. 2. The days wanting to complete a given period. குறைப்பேர், s. The rest of the persons. குறைப்பொழுது, s. The remainder of of day, or time. குறைமாதம், s. Wanting in months-as premature delivery. 2. Deficiency in a month. குறைமாதத்துப்பிள்ளை, s. A child of premature birth. குறையுடல்--குறைத்தலை, s. A headless body, which is said sometimes to dance on the field of battle; trunks divested of heads. குறைக்கொள்ளி, s. A brand partially consumed. குறைச்சால், s. The balk in ploughing, உழவறாவிடம். See சால். குறைவயிறு, s. Stomach partially supplied; hunger not fully satisfied. குறைவயிறாய்சாப்பிட்டேன். I ate sparingly. குறைவேலை, s. An incomplete, unfinished work. தலைக்குறை, s. [in gram.] A ph&ae;resis --as மரை. for தாமரை. See under தலை. இடைக்குறை, s. [in gram.] Syncope-as உரம், for உதரம். See under இடை. கடைக்குறை, s. [in gram.] A pocope-as நீல் for நீலம். See under கடை. தெய்வக்குறை, s. God's displeasure. மனக்குறை, s. Dissatisfaction, discontent, umbrage, regret, &c. 47)

kuṟṟm (p. 132) s. Fault; moral or physical imperfection, blemish, defect, deformity. பி ழை. 2. Crime, misdemeanor, guilt, தீங்கு. 3. Impurity; ceremonial or moral defilement--as cause of offence to the deity, of blight to plants, &c., சூதகம். 4. Reproach, stigma, charge, accusation, blame, குறை. 5. Amercement, mulct, fine, அபராதம். 6. (சது.) Sickness, நோய். முக்குற்றம், s. The three kinds of evil, incident to the soul in connexion with births, as darkening the understanding and leading to sin. 1. காமம், sexual desire, lust. 2. வெகுளி, anger. 3. மயக்கம், bewilderment, mental illusion. யாக்கைக்குற்றம், s. The five defects of the body; 1. கொட்டாவி, yawning. 2. நெட்டை, snapping the joints. 3. குறுகு றுப்பு, snoring. 4. கூன்கிடை, lying shrunk up. 5. நட்டுவிழல், nodding. அஷ்டகுற்றம், s. The eight imperfections of creatures. 1. ஞானாவரணியம், ignorance, or want of wisdom. 2. தரி சனாவரணியம், defective perception. 3. வேதநீயம், comprehensibleness. 4. மோக நீயம். subjection to the passions. 5. ஆயு, age, limited duration. 6. நாமம், having a name or describableness. 7. கோத்திரம், parentage, descent. 8. அந்தராயம். liability to impediments and accidents. The opposite of these are peculiar to the deity. See எண்குணம் under குணம். நூற்குற்றம், s. The ten faults or defects in a literary composition. 1. குன்றக்கூறல், a partial statement--saying too little. 2. மிகைபடக்கூறல், redundancy-saying too much. 3. கூறியதுகூறல், tautology--repetition. 4. மாறுகொளக்கூறல், inconsistency--contradictory statements. 5. வழூஉச்சொற்புணர்த்தல், the employment of improper or inappropriate words and terms. 6. மயங்கவைத்தல், obscurity, mystification. 7. வெற்றெனத்தொடுத்தல், emptiness, barrenness. 8.மற்றொன்றுவிரித்தல், digression--introducing another subject. 9. சென்றுதேய்ந்திறுதல், gradual loss of vigor and tone. 1. நின்றுபயனின்மை, useless statements; verbosity; bombast. இமைக்குற்றங் கண்ணுக்குத்தெரியாது. The eye does not see the defect of the eyelashes; i. e. one's own errors, and those of his family and friends, are unnoticed. குற்றங்கடிய, inf. To avoid guilt. குற்றங்களைய, inf. To free from errors. குற்றங்காட்ட, inf. To expose faults. குற்றங்காண, inf. To find fault. 2. To blame, to be blameable, &c. குற்றஞ்சாட்ட--குற்றஞ்சுமத்த--குற் றப்படுத்த--குற்றமேற்ற, inf. To conviet, charge with a fault or crime; to accuse. அவன்மேற்குற்றஞ்சுமத்து. He has been found guilty. குற்றஞ்சாராதவன், s. An innocent man. குற்றஞ்செய்ய--குற்றம்பண்ண, inf. To commit a fault; to perpetrate a crime; to do wrong, &c. குற்றஞ்சொல்ல, inf. To accuse, criminate, blame, censure, charge with fault; to impeach. 2. To object, gainsay. 3. To criticize; to be hypercritical, censorious, captious; to expose faults. குற்றத்தைமறைக்க, inf. To deny a crime; to hide a fault. குற்றந்தீர்க்க--குற்றம்பரிகரிக்க, inf. To correct faults, to free from faults; to expurgate, exculpate, absolve. குற்றந்தெரிக்க, inf. To exhibit faults; to criticize, to sift--as a literary production. குற்றப்பட, inf. To be in fault; to be found guilty, criminal, blameable. குற்றப்பாடு, v. noun. The state of being in fault; accusation, imputation. குற்றம்பார்க்க--குற்றம்பிடிக்க, inf. To find fault, to be censorious. குற்றம்பார்க்கிற்சுற்றமில்லை. Censoriousness destroys friendship. குற்றமில்லான்--குற்றங்களில்லான், s. Argha--as an immaculate being, அருகன். 2. Any holy being; an innocent person. குற்றமிறுக்க, inf. To pay a fine. குற்றம்பாராட்ட, inf. To exaggerate one's faults; to magnify guilt; to dwell too much upon one's faults. குற்றம்பொறுக்க, inf. To pardon, to forgive, to bear with faults. குற்றம்போட, inf. To impose a fine; to mulct. குற்றம்வாங்க, inf. To impose a fine. குற்றவாளி, s. A criminal, a malefactor, a culprit. 2. One convicted of crime. 3. A delinquent, an offender. கைக்குற்றம், s. Mistakes of the hand. See கை. 56)

koẕi (p. 146) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To separate husk or bran, &c., from the rice &c.,--by a fan, the second or third time, புடைக்க. 2. To cast ashore, to beat up sand, &c.--as the waves, ஒதுக்க. 3. To polish, to refine, தெளிய. 4. To carry away--as a river or flood, வார. 5. fig. To sift, criticize, to expose faults, குற்றங் கொழிக்க. கொழிதமிழ், s. Refined or pure Tamil, தெளிதமிழ். (p.) கொழிப்பு, v. noun. Separating; beating up by waves; exposing faults. கொழியல்--கொழியலரிசி, s. Rice not well beaten and sifted, நன்றாய்க்குத்துப்படா தவரிசி. ஒருகொழியல், s. [prov.] Rice once cleaned. 123)

nōṭṭm (p. 285) s. Scrutiny, examination of coins, gems, precious metals, or wares with discernment of their value, பணநோட் டம். 2. Survey, review, criticism--as by a rival artist, workman, கணிப்பு. 3. Attempt at wit; endeavour to excel, to hinder or baffle another in speech, வெல்லமுயலுகை. நோட்டதிலேவிலைவைத்துவிட்டார்கள். They have competed in the price. வார்த்தைநோட்டத்திலென்னபலன். What will it avail to baffle one another in speech? அதின்நோட்டமறியான். He does note know its value. நோட்டக்காரன், s. One expert in inspecting coins. 2. A shroff. நோட்டம்பார்க்க, inf. To examine coins, gems, work, &c., with too great nicety. 3. To be too exact, precise or rigid, in dealings. 4. To survey, examine as a competitor or connoisseur. நோட்டம்பேச, inf. To endeavor, to baffle another in his words. 7)

piṉ (p. 320) . [adv. and prepo.] After, afterward பிற்காலம். 2. Behind, hinderpart, backward, பின்னிடம். 3. (சது.) Succeeding, following, subsequent, கடை.--oppos. to முன். (c.) 4. [poetice.] A form of the seventh case, as கண், or இடத்தில், ஏழனுருபிலொன்று; thus காதலிபின்சென்றதம்ம. 5. s. Cause, source, கார ணம். 6. Greatness, eminence, பெருமை. 7. Way, road, வழி. அவன்போனபின். After he had gone. பிற்காரியம், s. That which is to come. பிற்காலம், s. After-times, பிற்படுசமயம். 2. Succeeding times, after one's decease. வருங்காலம். பிற்கூறு, s. The latter part or stage of any process or act, பின்பங்கு. பிற்கொழுங்கோல், s. The twenty-sixth lunar asterism, உத்திரட்டாதி. (சது.) பிற்சாமம், s. The fourth or last watch of the night, நான்காஞ்சாமம். பிற்பகல், s. Afternoon. பிற்பக்கம், s. The back side, as பின் பக்கம். பிற்படுதல், v. noun. Getting behind, commonly in time, sometimes in place. பிற்படை, s. Rear of an army, as பின் படை. பிற்பாடு, adv. After, afterwards, பிறகு. பின்கட்டு, s. The hands pinioned behind, also பின்கட்டுமாறாய்க்கட்டுதல். 2. The second or back apartment of a house, வீட்டின்பின்புறம். See கட்டு. பின்கட்டுதல்--பின்கொடுத்தல், v. noun. Turning the back going away--sometimes in displeasure, புறங்காட்டல். 2. Turning the back to a foe; yielding in games of competition, in dispute, &c., தோற்றுப்போகுதல். பின்கூரை, s. The hinder part of a roof, வீட்டின்பின்பக்கத்துமேற்புறம். பின்கொக்கி, s. A clasp for the neck fastened behind. பின்கொம்பு, s. The hinder pole of a palankeen, தண்டிகையின்பிற்புறத்துக்கொம்பு. பின்சந்ததி, s. Posterity. பின்சந்து, s. Back part of the hips, இடுப்புச்சந்து. 2. The hinder part of rump of a beast. 3. The back street. பின்சரிவு, s. Afternoon, decline of the sun, பின்னேரம். பின்செல்ல, inf. To follow another. 2. To be obedient, submissive, வழிபட. 3. To entreat, to supplicate in a cringing manner. கெஞ்ச. பின்தட்டு--பின்றட்டு, s. Short beams across the stern of a dhoney. 2. Stern of a vessel. 3. Back strap of a harness. பின்தலை--பின்றலை--பிற்றலை, s. The stern of a ship. பின்தளை--பின்றளை, s. Fetters for the hind legs of a cow when milking. பின்பக்கம்--பிற்பக்கம், s. The back side, the rear. 2. Period of the decreasing moon. அபரபக்ஷம். 3. Latter part, latter stage, கடைப்புறம். பின்பத்தி, s. The latter row. See பத்தி. பின்பற்றுதல், v. noun. Following one. 2. Imitating. 3. As பின்றொடர்தல். பின்பனி--பின்பனிக்காலம், s. The latter dewy season, in February and March. See பருவம். பின்பிறந்தாள், appel. n. A younger brother, தம்பி. பின்புத்தி, s. Want of wisdom, folly, indiscretion. 2. After-thought, recollection when it is too late. See பிராமணன். பின்புறணி, s. Slander, speaking ill of a person in his absence. பின்புறம், s. Hinder side, the rear, back part. பின்போடுதல், v. noun. Putting off, postponing, deferring, தாமதித்தல். பின்மடி, s. The hinder part of an udder, ஆவின்பின்மடி. 2. Any thing tied or folded in the cloth behind, உண்மடி. பின்மழை--பின்மாரி, s. Latter rains; latter part of the rainy season. பின்முடிச்சு, s. Any thing tied up in the corner of the cloth, and tucked in behind. பின்முடுகுவெண்பா, s. A வெண்பா, which has a quick measure in the last two feet. See முடுகு. பின்வரி, s. The next line. பின்வருகிறது, appel. n. That which will happen in after-times. 2. That which follows. பின்வருநிலை, s. A figure of speech, ஓரலங்காரம். பின்வருவிளக்கணி, s. A figure of speech, ஓரலங்காரம். பின்வாங்கல்--பின்வாங்குதல், v. noun. Receding, drawing back, retiring, பின் போதல். 2. Retreating in battle, giving way in a contest, declining as a competitor, flinching, தோற்குதல். 3. Declining a bargain, engagement or enterprize, பின்னிடுதல். 4. [Chris. usage.] Backsliding, ஒழுக்கங்குன்றல். பின்வைத்தல், v. noun. Leaving behind --as a widow or orphans, விட்டுவிடல். 2. Deferring, postponing, delaying, தாமதப்படுத்தல். 3. Excluding, excepting, omiting in giving invitations; deserting. தள்ளல். பின்றொடரி, appel. n. A thorny shrub. See தொடரி. பின்றொடர்தல், v. noun. Following, pursuing, as பின்பற்றுதல். பின்றோன்றல், s. A young brother, தம்பி; [ex தோன்றல்.] (சது.) பின்னங்கால், s. The hind leg, or foot, of a beast. 2. The hinder part of the foot. பின்னடி, s. Latter part--as of a book, a season, time or a thing; that which is subsequent, கடைசி. 2. Future time, futurity, வருங்காலம். [com. பின்னாடி.] 3. Posterity, சந்ததி. பின்னடிக்குத்தெரியும். You will see hereafter. பின்னடியார், s. Descendants, posterity. பின்னடைப்பன், appel. n. Obstruction of urine in cattle, பசுவினோயினொன்று. பின்னணி, s. Rear. See அணி. பின்னணியம், s. The hinder part or the stern of a ship or vessel, தோணியின் பின்புறம். பின்னணை, s. The back-yard house. 2. (c.) The child next after the eldest. See முன்னணை. பின்னதுநிறுத்தல், v. noun. [in literary works.] One of the thirty-two rules of criticism, முப்பத்திரண்டுத்தியினொன்று. பின்னந்தலை, s. Back of the head. பின்னந்தொடை, s. Hinder part of the thing; hind quarter of mutton, &c. பின்னரை, s. The latter half of the stars in a sign of the Zodiac; [ex அரை.] பின்னர், adv. After, afterward, subsequently, பின்பு. (p.) பின்னர், s. As பின்னவர். பின்னவர், s. [pl.] Those who come after. 2. The caste of Sudras, சூத்திரர். (சது.) பின்னவன், s. A younger brother, தம்பி. (சது.) பின்னவையகத்திணை, s. The rule for foretelling consequences See அகப்பாட் டுறுப்பு. பின்னனை, s. One's mother's sister, or a step-mother, சிறியதாய்; [ex அனை.] பின்னாக--பின்னாலே, adv. Afterwards. 2. Moreover. 3. And again. பின்னாலே ஆகட்டும். Let it be done afterwards. பின்னிட, inf. To retire, to go back. 2. To retreat. 3. To get behind. 4. To yield, to be defeated. 5. To be reluctant. 6. To recoil, rebound. 7. To be past, to be too late. பின்னிடைய, inf. To flinch, to fall back, to retreat; to yield. பின்னிரக்கம், s. Relenting from previous anger, &c. பின்னிருட்டு--பின்னிருட்டுக்காலம், s. Dark only in the latter part of the night. See இருட்டு. பின்னிலவு, s. The moon in its decrease. பின்னிளவல், s. A younger brother, தம்பி--as இளவல். (சது.) பின்னிற்றல், v. noun. Standing back, being reluctant to give, or to contend, பிறகிடல். 2. Begging humbly and cringing, கெஞ்சல். 3. Yielding, submitting, தாழ்தல். பின்னுக்குவருதல். Coming after, or late. பின்னும், adv. Afterwards. 2. Moreover. 3. Again, as இன்னும். பின்னே, adv. After, afterward; behind in time or place, பிறகே. பின்னேரம், s. Afternoon, சாயங்காலம். பின்னை, s. A younger sister, தங்கை. 2. Lukshmi as younger sister, இலக்குமி. 3. A younger brother, இளையவன். (சது.) 4. adv. Moreover, besides, furthermore. consequently. 5. After, afterward, பிறகு. பின்னையென்ன. What further? பின்னைகேள்வன்--பின்னைபிரான், s. Vishnu as husband of Lukshmi, விஷ்ணு. பின்னைநாள், s. The next day. பின்னையும், adv. Moreover. பின்னோடே, adv. Presently, afterwards. 2. Behind. பின்னோக்குதல், v. noun. Looking or turning back; retreating. பின்பார்த்தல். பின்னோன், s. [pl. பின்னோர்.] A younger brother, தம்பி. (சது.) 2. One of the Sudra caste. 3. (நன்.) A close imitator of an original work, வழிநூல்செய்வோன். 7)

piṟ (p. 318) adj. Outer, foreign, other மற்ற. பிறதாரம், s. Another's wife. பிறதேசம், s. A foreign country. See பிரதேசம். பிறபாஷை, s. A foreign language, அ ன்னியபாஷை. பிறநீங்கல், See புறநீங்கல். பிறநூன்முடிந்ததுதானுடன்படுதல், v. n. One of the thirty-two rules of criticism. See உத்தி. பிறமுகம், s. A strange face. பிறமுகம்பார்த்தல், v. noun. Committing adultery, விபசாரஞ்செய்தல். பிறவிடுதி, s. [prov.] Lodging near home, as one who leaves for a journey at an auspicious hour, and stops near to finish some business. பிறவினை, s. Lust, desire, காமம். 2. Sin--oppos. to அறம், பாவம். 3. A transitive verb--oppos. to தன்வினை, intransitive.--It includes the passive voice by reflex action, but தன்வினை has of course no passive. 18)

piẕai (p. 318) s. Fault, misdemeanor, crime, குற்றம். 2. Mistake, error, inaccuracy, failure, பிசகு. 3. [in some connections] Inauspiciousness, bad fate, misfortune, தீமை. (c.) பிழை சொல்ல, inf. To make a mistake or blunder in speaking. 2. To criticize, find fault. பிழைதிருத்த, inf. To correct errors. பிழைதிருத்தம், s. Errata. பிழைபட, inf. [v. noun. பிழைபாடு.] To turn out wrong, தப்பிதமாக. 2. To fail in, to miscarry, பிசக. பிழைபார்த்தல், v. noun. Correcting a writing, revising. பிழைபிடித்தல். Finding fault, with a composition or writing. பிழைபொறுத்தல், v. noun Pardoning wrongs, excusing faults, forgiving. தண்ணீரும்மூன்றுபிழைபொறுக்கிறதுண்டு. The water waits for three mistakes; i. e. for a person to rise three times before sinking;-- we should be long suffering. பிழையன், apple. n. [in combin.] That which has a flaw, as சுழிப்பிழையன். பிழையேடு, s. An incorrect copy-book. பிழை, க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To fail, to do amiss, to err, பிசக. 2. To fail, as an omen, or prediction, சகுனந்தப்ப. 3. v. a. To do wrong, குற்றஞ்செய்ய, (p.) பிழைக்கை, v. noun. A mistake, error, fault. பெரியோரைப்பிழையாமை. Being free from fault, [before] holy men. (p.) 2)

māṭṭu (p. 349) கிறேன், மாட்டினேன், வேன், மா ட்ட, v. a. To button, to tackle, பூட்ட. 2. To beat violently, அடிக்க. 3. To put in, as wood into the fire, நுழைக்க. 4. To hook in, to shut, கொக்கிமாட்ட. 4. v. n. [with கொள்ள.] To get entangled. (c.) அவனைநன்றாய்மாட்டினான். He gave him good blows. பறவைகண்ணியில்மாட்டிக்கொண்டது. The bird was entangled in a net. கடிவாளமாட்ட, inf. To bridle. மாட்டிக்கொடுக்க--மாட்டிவிட--மாட் டிவைக்க. inf. To put into the stocks, தொழுவிலேமாட்ட. மாட்டல்--மாட்டுதல், v. noun. Buttoning, fastening, hooking, inserting, beating. மாட்டு, v. noun. A beat, a stroke, as நல்லமாட்டு, good blows. 2. Referring. மாட்டெறிதல், v. noun. A rule of criticism, viz., comparison with other parts of the book. (நன்னூற்பாயிரம்.) 2. [a law term.] Inventory, on the outside of a deed, of the property mentioned, and of its disposal, புறத்திற்குறிப்பு. மாட்டெறிந்தொழுகல். A rule of criticism--one of the thirty-two உத்தி. மாட்டேற்று. Allusion, reference, குறி ப்பு. 2. As மாட்டெறிதல். 2. மாட்டுவிக்க, inf. To hook, பூட்டுவிக்க. 9)