akccuṭṭu (p. 1) s. The demonstrative prefixes, அ, இ and உ, when they form part of the word with which they are connected; as, அவன், இவன், உவன்; ex அகம், interior, et சுட்டு. 20) *

acuṇmā (p. 6) --அசுணம், s. A species of bird which is said to be charmed by music, and while under the charm, to die, கேகயப்புள். (p.) அசுணமாச் செவிப்பறையடுத்ததுபோலும், (Ram.) As the sound of a drum to the bird அசுணம். 33) *

aruccuṉaṉ (p. 25) s. The third of the Pandavas and son of Indra, விசயன். 2. The name of a king with a thousand arms, கார்த்தவீரியன். Wils. p. 69. ARJUNA. 12)

aruccuṉam (p. 25) --அர்ச்சுனம், s. The மருதம் tree, Terminalia alata, L. 2. Whiteness, வெண்மை. Wils. p. 69. ARJUNA. 3. The எருக்கு shrub. 4. Gold, பொன். (p.) 11) *

ilacuṉam (p. 53) s. Garlic, வெள்ளைப் பூண்டு. Wils. p. 718. LASHUNA. 2. A white speck or flaw in a gem, மணியின்குற்றத் திலொன்று. 12) *

ilēcuṇm (p. 55) s. Orpiment, அரிதா ரம். (M. Dic.) 13)

kuṭñcuṭṭu (p. 116) s. A cow or a bull, பசு. See under குடம். 19)

kaiccuṟukku (p. 140) s. Expertness, quickness, dexterity of hand in any employment, or exercise. 49)

kocuṟu (p. 145) s. [vul கொசறு.] A small additional quantity given by the seller to the buyer, பிசுக்கு. 26)

cuṭr (p. 193) s. Light, brilliance, brightness, lustre, ஒளி. (c.) 2. The sun, சூரியன். 3. The moon, சந்திரன். 4. Fire, நெருப்பு. 5. A burning lamp, விளக்கு. 6. The flame of a candle, தீச்சிகை. (சது.) சுடர்விளக்காயினுந் தூண்டுகோல் ஒன்று வேணும். Though a lamp burn brightly, it will need a wick-pricker, i. e, the best require stirring up. சுடரெறிய, inf. To radiate, gleam, sparkle--as some precious gems. சுடரெண்ணெய், s. Drops of burning oil from a lamp. 2. Oil burnt in drops for medicinal purposes. 3. Margosa oil extracted by fire. சுடரோன், s. The sun, சூரியன். சுடர்கால, inf. To emit rays--as the sun. (p.) சுடர்க்கடை, s. Fire fly, மின்மினி. (p.) சுடர்க்கொடி, s. Incense of burnt camphor, ஆரதிகர்ப்பூரம். சுடர்ச்செலவு, s. [in astrol.] A division of the rising sign into two equal parts, for casting nativities. See இலக்கி னம். சுடர்த்தகழி, s. A small candelabria. சுடர்நிலை, s. A candlestick, விளக்குத் தண்டு. (p.) சுடர்மழுங்க, inf. To grow dim as the sun or moon in an eclipse, or when overcast. 2. To become dim as a lamp. சுடர்மௌலியர், s. The Devas, or supernals, as radiantly crowned with divine gems, or a halo of glory, வானோர். சுடர்விட--சுடர்விட்டெரிய, inf. To burn brightly or cast a long flame, as a lamp. (c.) சுடர்விழ, inf. To drop, as burning flames from a lamp. சுடர்விழுத்த, inf. [prov.] To cause burning oil to fall in drops by setting fire to a cloth suffused with it. சுடர்விழியோன், s. Virabadra, a form of Siva, வீரபத்திரன். முச்சுடர், s. The sun, moon and fire, as representing the three eyes of Siva, சூரியசந்திர அக்கினி. சொரூபானந்தச்சுடர், s. An epithet of deity. See சொரூபம். 23)

cuṭr (p. 193) --சுடரு, கிறது, ந்தது, சுடரும், சுடர, v. n. To give light as a flame, a lamp, &c., burn brightly, shine, as a heavenly body, to sparkle--as a gem, பிரகாசிக்க. (p.)-Note. This verb is used only in the present and future tenses. சுடச்சுடரும்பொன்போலொளிவிடுந்துன்பஞ் சுடச்சுட நோற்கிற்பவற்கு. As gold is purified in the fire, so the good (the performers of penance) shine in affliction. 24)

cuṭlai (p. 193) s. A burning ground, a place for burning dead bodies, மயானம்; [ex சுடு, burn.] (c.) சுடலையிற்பேய். Devils that haunt burning places. சுடலைகாக்க, inf. To watch the funeral pile till the body is consumed; the office of a பறையன். சுடலைக்கரை, s. A place for burning the dead. சுடலைக்காடு, s. As சுடுகாடு. சுடலைக்குருவி, s. [prov.] A bird of passage with a long tail and large crest; which is active chiefly by night. Compare சாக்குருவி. சுடலைஞானம், s. (Sometimes சுடுகாட்டு வைராக்கியம்.) Solemn but transient impressions at a cremation. சுடலைநீறு, s. Ashes from the funeral pile. சுடுகாட்டுச்சாம்பல். சுடலைமாடன், s. An imp, a horrid goblin, ஓர்பேய். சுடலையாடி, s. Siva, who dances where bodies are burnt; i. e., the Destroyer, சிவன். 2. (R.) Soap, சவக்காரம். 25)

cuṭāri (p. 193) s. A coat of mail, கவசம். (சது.) --In நிகண்டு, சடாரி; which see. 26)

cuṭikai (p. 193) s. Palm-wine, கள். (M. Dic.) 27) *

cuṭikai (p. 193) s. (Sa. Jootaka.) The crown of the head, உச்சி. 2. An ornament for the forehead, worn by woman and children, நெற்றிச்சுட்டி. 3. A hair-knot on the top of the head, மயிர்முடி. 4. A crown, a crest, a diadem, முடி. (சது.) 5. A kind of rising, or crest on the head of the cobra, சூட்டு. 6. (R.) The matted hair of Siva, or ascetics, சடாமுடி. 28)