iṇai (p. 45) s. Union, conjunction, communion, fellowship, இசைவு. 2. Comparison, parallel, similitude, resemblance, ஒப்பு. 3. (p.) Two things of a kind, a pair, couple, brace, துணை. 4. A companion, associate, partner, escort, protector, துணைவன். 5. Desire, இச்சை. 6. Women's hair, கூந்தல். இணையினெஞ்சமே. O! mind, debased beyond comparison. (வைராக்.) இறைகழலிணைமேவியவிமலர். Holy men who unite themselves to the feet of the Supreme Being. இணைக்கயல், s. A couple of carpfish, figures of which in gold, silver, &c., form one of the eight auspicious articles placed on special occasions as good omens, also as pleasing to the gods, அட் டமங்கலத்தொன்று. 2. One of the emblems of royalty, அரசசின்னத்தொன்று. இணைக்கல்லை, s. Two leaf-plates --as set before a religious mendicant or pandarum, while feeding him. இணைக்குப்போக, inf. [prop. இணை யாகப்போக.] To walk with another, to walk abreast. இணைக்குறளாசிரியப்பா, s. A kind of ஆசிரியப்பா, some of whose middle lines are shorter than the first or last line. இணைமணிமாலை, s. A poem consisting either of the kind of verses called வெண்பா and அகவல், or வெண்பா and கலித்துறை, in hundred verses and composed in accordance with the rule of அந்தாதி--one of the பிரபந்தம். இணைமுரண்டொடை, s. [in poetry.] A kind of ryhme where the first two feet in a line are opposed to each other either in word or meaning, ஓர்தொடை-as சீறடிப்பேரகலல்குல். இணைமோனைத்தொடை, s. A species of rhyme in which the first letters of each of the first two feet are the same. See தொடை. இணையசை, s. A compound metrical syllable, நிரையசை. இணையடி or கழலிணை, s. The two feet. இணையடிசூட, inf. To adorn, crown one's self with the feet (of the deity or guru) regarding them as flowers.--Note. To place the feet of another on one's head, is a figurative form for expressing great reverence, devotedness, respect, &c. இணையளபெடைத்தொடை, s. A verse in which the first letter of the first two feet is protracted. இணையிட்டுப்பார்க்க, inf. To compare one thing with another. இணையியைபுத்தொடை, s. The repetition of the same letter in the last two feet of any line. See தொடை. இணையெதுகைத்தொடை, s. [in poetry.] The rhyming of the second letters of the first two feet in each line. இணையெழுத்து, s. A substituted letter, போலியெழுத்து. இணைவிழைச்சு, s. Unchastity, unchaste desire, கற்பில்லாமை. (நீதிநெறி.) 2. Sexual desires, காமம். (p.) கண்ணினை, s. A pair of eyes. 138)

il (p. 55) . Not, non-existence, death, மரணம். (p.) 2. The root of one of the negative symbolic verbs, (see அல்) expressive of total or exclusive negation of the thing or quality--the opposite of உள். Sometimes in poetry it stands as a contraction of இல்லை. இற்றிறம்பிலர். They fail not in the performance of domestic duties; [ex இல், house; திறம்பு, failure; இலர், who are not.] இணையில்நெஞ்சமே. O! incomparable mind; O! mind debased beyond comparison. இலி, s. A person, or thing possessed of nothing. பிறப்பிலி, s. He who is without birth--the Supreme Being, கடவுள். 2. Siva, சிவன். (p.) இறையிலி, s. He who is exempt from taxes; [ex இறை, tribute; இல், not; இ, affix.] இந்தநிலமிறையிலி. This field is not taxed. இல்பொருள், s. An impossibility, an absurdity, இல்லாதபொருள். இல்பொருளுவமம்--இல்லுவமை, s. [in rhetoric.] Comparison with a thing that does not exist, உவமையணியி லொன்று--as எல்லாக்கமலத்தொழிலுந்திரண்டொ ன்றின் வில்லேர்புருவத்துவேனெடுங்கணல்லாண் முகம்போலும், the beauty of the face of the damsel whose eyes resemble a lance, and brow, a bow, is equal to the aggregate beauty of all lotuses. இல்லாதபொய், s. Downright lie, முழுப்பொய். இல்லாதவன், neg. appel. noun. One utterly destitute. இல்லாததும்பொல்லாதுஞ்சொல்ல, inf. To tell lies and speak evil of one. இல்லாமல், ver. part. Without. இல்லாமற்போனால், If not, otherwise. இல்லாமலிருக்க, inf. To be without, be wanting, be absent. இல்லாமை, neg. v. noun. Absence, destitution, privation, இன்மை. 2. Poverty, want, தரித்திரம். இல்லார்--இல்லோர், s. The poor, the destitute, those who are in want, தரித்திரர். இல்லெனல், v. noun. Death, extinction, சாதல். 2. Denying, இல்லையென் றசொல்லல். இல்லை, s. Negation, இன்மை. 2. A defective verb implying absolute negation, added to nouns, pronouns, verbs or participles. 3. Death, extinction of life, சாதல். இல்லையாகியவென்மகற்காண்பன். I shall see my deceased son. இல்லையாகில்--இல்லையென்கில்--இல்லையெ ன்றால். If not, or else, otherwise. வருகிறையோ இல்லையோ? Will you come or not? ஒருக்காலுமில்லை. Never. இதுவுமில்லை--அதுவுமில்லை--இரண்டுமில்லை. Neither this nor that, neither of the two. ஒற்றுமில்லை. Nothing. துப்புறவில்லை--பரிச்சேதமில்லை. Not at all. அளவில்லை. Beyond measure, immeasurable. இன்னதென்றில்லை. It is not described what it is, no matter what. இவ்வளவென்றில்லை. It is unascertained, not estimated, not measured. இல்வழக்கு, s. Unjust lawsuit, பொய்வழக்கு. எண்ணில்காலம், s. Incalculable time. அருளிலார், s. Those devoid of benevolence. இன்றி, v. part. from the root இல். Without. தாமதமின்றி. Without delay. ஒருபிரயாசமுமின்றி. Without labor, or difficulty. பாவமின்றிநடக்கிறது அரிது. It is difficult to live without sinning. 23)

iẕi (p. 55) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. n. To descend, dismount, sink, fall into, to be involved in, இறங்க. 2. To be degraded, disgraced, to degenerate, to be reduced in character, estimation, rank or circumstances, இழிவுபட. 3. To fall below mediocrity, to be inferior, to be below in comparison, தாழ. இழிகடை, s. [vul.] The meanest, lowest, most degraded, மிகவிழிந்தது. (Abusively.) அவனொரு இழிகடை. He is a low wretch. இழிகண், s. Inflammation of the eyes causing the lids to droop, இழிந்தகண். இழிகுலத்தோர், s. Low caste people, கீழ்மக்கள். இழிசனர், s. Persons of low caste, illiterate or ill-bred people, கீழ்மக்கள். இழிசனர்வார்த்தை, s. The vulgar dialect. இழிசொல், s. Disgraceful or improper language, பழிச்சொல், of which four kinds are enumerated, viz.: 1. கோள் --குறளை, an invidious or injurious report, tale bearing, aspersion, slander, backbiting. 2. பொய்மொழி, lying, falsehood. 3. கடுஞ்சொல், harsh expressions, irritating language, scolding. 4. பயனில்சொல், nonsense, idle talk, vain expressions. 2. A vulgar word, இழிவானசொல். இழிஞர், s. Low caste people, the vulgar, the wretched, the miserable, debased, ignoble persons, சண்டாளர். இழிதகவு, v. noun. Inferiority, baseness, disgrace, degradation, meanness, இழிவு. 2. s. Poverty, destitution, எளிமை. இழிதிணை, s. The inferior class. See திணை. இழிந்தோர், s. The vulgar, the illiterate, low-bred persons, தாழ்ந்தோர். இழிபு, v. noun. Lowness, inferiority, meanness, degradation, baseness, தாழ்வு. 2. A hollow or ditch, any hole or cavity, depressions in land, பள்ளம். வெள்ளைக்கிழிபு, s. The less or minor species of வெண்பா verse. இழிவு, v. noun. Inferiority, lowness in rank or character, meanness, baseness, தாழ்வு. 2. Contempt, disgrace, dishonor, ignominy, abjectness, wretchedness, abasement, நிந்தை. 3. Diminution, decrease, a diminished quantity, deficiency, குறைவு. 4. A hollow or cavity, பள்ளம். 5. Decay, ruin, destruction, கேடு. 6. Fault, blemish, deviation from rule, misdemeanor, குற்றம். இழிவறிந்துண்பான். One who eats knowing the advantages of a spare diet. இழிவுபட, inf. To grow mean, base, vile, to deteriorate, be in disgrace, to be degraded, ஈனப்பட. இழிவுபடுத்த, inf. v. a. To degrade, disgrace, deteriorate, debase, தாழ்வுபடுத்த. இழிவுபண்ண, inf. To treat with contempt, நிந்தைசெய்ய. தனதுமரபினிழிவுயர்ச்சியின்றி. (Choosing a wife) from a family neither above nor below his rank. 34)

iẕi (p. 55) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To lower, let down, put down, hand down, unburden, unlade, இறக்க. 2. To degrade, lower in office, rank or character, to disgrace, debase, இழிவுபடுத்த. 3. To cause to fall down or below, relatively, தாழ்த்த. இழிப்பு, v. noun. Degradation, disgrace, meanness, இழிவு. 2. Contempt, despising, நிந்தை. 3. [in rhetoric.] Disgust--as one of the passions transformed to poetry. See இரசம். 35)

kl (p. 96) க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. and n. To mix, commix, intermix, mingle, blend, combine, join, unite, compound, incorporate, amalgamate, கூட்ட. 2. To adulterate, debase, dilute, கலப்பாக்க. 3. To mix in friendship, hold intercourse, to be intimate, to associate with, be kind, to commune, ஒற்றுமையுற. 4. To form marriage or other alliances, சம்பந்தங்கலக்க. 5. To copulate, cohabit, புணர. To mingle in battle as opposing armies, to come to close combat, போர்கலக்க, 7. To coalesce, join--as flame, &c.; to become absorbed--as the soul in the deity; to flow together, combine--as sounds; to unite --as vowel sounds in forming diphthongs, &c., சேர 8. (p.) To sound inarticulately. எழுத்தின்றியொலிக்க. மனங்கலந்தநட்போர். Intimate friends. நல்லுறவிலேநஞ்சுகலந்தது. Poison is mixed with intimate friendship. கலந்தவர்--கலந்தார், s. Lovers, அன்பர். 2. Relations, உறவினர். (p.) கலந்துகட்டிப்பரிமாற, inf. To mix promiscuously in a feast without reference to caste, rank, &c. 2. To use ornaments or other property in common. கலந்துபோக, inf. To be mixed, be reconciled. கலந்துபோட, inf. To mix. கைகலக்க, inf. To come to close engagement. சம்பந்தங்கலக்க, inf. To form family alliances. அன்புகலக்க, inf. To reciprocate affection, to cultivate mutual friendship. போர்கலக்க, inf. To engage in battle. உறவுகலக்க, inf. To intermarry in new families. கலத்தல், v. noun. Copulation, mixture, 2. Inarticulate sound, எழுத்திலாவோ சை. கலப்பு, v. noun. Mixture, commixture, compound, combination, amalgamation, கலக்கை, 2. Friendship, intercourse, intimacy, உறவாகுகை. 3. Debasement, adulteration, alloy, a thing adulterated, a mongrel, சங்கரம். 4. Copulation, புணர்ச்சி. கலப்பாக்க, inf. To mix, commix, intermix. கலப்பிடம், s. Mixture. கலப்பில்லாதபால், s. Unadulterated milk. கலப்பில்லாதபொன், s. Pure gold. இரத்தக்கலப்பு, s. Consanguinity, affinity. சம்பந்தக்கலப்பு, s. Marriage alliance. சாதிக்கலப்பு, s. Intermarriage of different castes. தானியக்கலப்பு, s. The mixture of the nine kinds of grain, நவதானியக்க லப்பு. கலவை, v. noun. A mixture, a compound, கலப்பு. 2. Compound perfumed ointment, பரிமளச்சேறு. 3. Lime and sand mixed for mortar, சாந்து. 4. Promiscuous arrangement, miscellany, சங்கீரணம். பாலுந்தேனுங்கலந்தகலவை. A composition of milk and honey. குறள். கலவைச்சேறு, s. A compound odoriferous ointment. கலவைத்தசை, s. Complex muscle. கலப்பிக்க, inf. [causative of கலக்க.] To cause to mix, to distribute, கலக்கச் செய்ய. அன்னசாரத்தைக்கலப்பிக்க, inf. To distribute or diffuse the essence of the food or chyle through the blood vessels --as the office of the வியானவாயு, See வாயு. 197) *

ciṟumai (p. 189) s. Smallness, littleness, diminutiveness, அற்பம். 2. Want, indigence, misery, wretchedness, poverty, adversity, தரித்திரம். 3. Oppression, suffering, துன்பம். 4. Disease, நோய். 5. Inferiority, youth, minority, இளமை. 6. Scantiness, paucity, fewness, scarceness, குறைவு. 7. Failure, swerving from a virtuous, or religious course and consequent disgrace, இழிவு. 8. Insignificance, paltriness, frivolousness, எளிமை. 9. Fineness, minuteness, delicateness, slenderness, நொய்மை. 1. Low parentage, obscurity of birth, இழிபிறப்பு. (c.) சிறுமைபட, inf. To be poor, to be in adversity or in depressed circumstances. 2. To be a mean, degraded, beggarly object--oppo. to பெருமை. 3. To be oppressed. சிறுமைபடுத்த, inf. To impoverish; to debase, degrade. சிறுமையர், s. The low, the base, கீழ் மக்கள். (p.) சிறுமையிற்கல்விசிலையிலெழுத்து. Learning in youth is as durable as engraving in stone. என்சிறுமைசொல்லிமுடியாது. My poverty is inexpressible. சிறுமையிலடிபட்டவன். One tossed about by poverty, &c. சிறுமையும் பெருமையுமவனவன் செய்வினையால் வரும். Moral elevation or degradation is consequent on one's moral or immoral conduct. 57)