aṭaicu (p. 8) கிறேன், அடைசினேன், வேன், அடைச, v. n. To deviate from a course, recede, give place to, ஒதுங்க. 2. To incline towards a color, நிறஞ்சார. 3. To crowd, get close together, increase, நெருங்க. 4. v. a. To stuff in, compress as cotton in a pillow, grass in a basket, &c., put or keep in the mouth as betel, ஒதுக்க. 5. To cleave or adhere to, கிட்ட. 6. [prov.] As அடைய. அடைசிப்போ. Give way, make room. அடைசுபலகை, s. A board to fill the space above a door frame. 23)

apa (p. 15) prep. A particle--prefixed to Sanscrit words--implying inferiority, privation, separation, contrariety, &c. ஒருப சர்க்கை. Wils. p. 42. APA. அபகரணம், s. Impropriety, illtreatment, injury, தீயொழுக்கம். Wils. p. 42. APAKARANA. அபகாரம், s. Ingratitude, ungrateful acts, நன்றியற்றசெய்கை. 2. Injury, offence, effrontery, insult, mischief, தீமை; opp. to உபகாரம். Wils. p. 42. APAKARA. அபகாரி, s. An ingrate, நன்றி கெட்டவன். 2. A defrauder, cheat, எத்தன். 3. One who does evil to another, an evildoer, துஷ்டன். Wils. p. 42. APAKARIN. அபகீர்த்தி, s. Infamy, disgrace, dishonor, disrepute, கனவீனம். Wils. p. 42. APAKIRTI. அபகீர்த்திபெற்றவன். One who is dishonored. அபக்கியாதி, s. Disrepute, disesteem. See அவக்கியாதி; opp. to பிரக் கியாதி. அபக்கியாதியானகாரியம், s. A shameful, ignominious thing. அபக்கிரோசம், s. Reviling, abusing. Wils. p. 42. APAKROSHA. அபசகுனம், s. A bad omen, துர்க்குறி. அபசத்தம், s. Ungrammatical language, வழூஉமொழி. 2. Vain talk, வீண் பேச்சு. 3. Inauspicious expression, அசு பமொழி. Wils. p. 45. APASHABDA. அபசயம்--அபசெயம், s. Defeat, vanquishment, தோல்வி. அபசயப்பட, inf. To be defeated, தோற்க. See படு, v. அபசரணம், s. Departure, egress, புறப்பாடு. Wils. p. 46. APSARANA. அபசரிதம்--அபசரிதை, s. History of bad transactions, துர்ச்சரித்திரம். 2. Improper conduct, துன்னடை. அபசவ்வியம், s. The right side, வலதுபக்கம். Wils. p. 46. APASAVYA. அபசாரம், s. Incivility, disrespect, affront, irreverence, impropriety, உபசார மின்மை. 2. Non-conformity to the Shasters, wrong conduct, misbehavior, குற் றம்; [ex சர, to move, go.] Wils. p. 42. APACHARA. உபசாரஞ்செய்தவர்க்கபசாரம்பண்ணுகிறது. To return civility with incivility. உமக்கென்னாலென்ன அபசாரம்வந்தது? What injury have I done you? or what reproach have I brought upon you? அபசாரி, s. An impolite man, one who deviates from the Shasters, a bad man, மரியாதையில்லான். Wils. p. 42. APACHARIN. அபச்சாயை--அவச்சாயை, s. A shadowless being, as a deity or celestial being, சாயையற்றது. 2. An unlucky shadow, ஓர்மரணக்குறி. 3. Deduction according to the time of the year from the length of the person's shadow, cast by the sun or moon, in calculating the hour of the day or night, தள்ளுபடிநிழல்; [ex சாயா, shadow.] (p.) Wils. p. 42. APACHCHAYA. அபதேசம், s. Evasion, prevarication, disguise by dress, &c., pretence, contrivance, தந்திரம்; [ex திச, to show.] (p.) Wils. p. 43. APDESHA. அபமிருத்து, s. Sudden death, dying of some casualty, not of sickness or decay, அகாலமரணம். Wils. p. 43. APAMRITYU. அபரூபம், s. Deformity, ugliness அவலட்சணம். (p.) Wils. p. 45. APARUPA. 2. Scarceness, அருமை. (c.) அபவருக்கம், s. Final beatitude, deliverance from births, exemption from farther transmigration, முத்தி; [ex வரு, to leave.] Wils. p. 45. APAVARGA. அபவாகம், s. Inference, deduction, அருத்தாபத்தி. Wils. p. 45. APAVAHA. அபவாதம், s. Censure, abuse, reproach, பழிச்சொல். 2. Defamation, slander, scandal, பொய்ச்சாட்டு. 3. Contradiction, opposition, ஒவ்வாப்பேச்சு. Wils. p. 45. APAVADA. 4. Defence, (in law) replication, பிரதிவாதம்; [ex வாத, speech.] 5. Comprehending fully without mistake, உள்ளபடியறிகை. புலி மனிதனை யடித்துத்தின்கிறதென்று லோகா பவாதம். It is a common saying that tigers kill and eat people. (பஞ். 31.) அபவாரணம், s. Concealment, disappearance, மறைவு. Wils. p. 45. APAVARANA. அபாகரணம், s. Liquidation of a debt, கடனிறுக்கை. Wils. p. 46. APAKARANA. அபாங்கம், s. The outer corner of the eye, கடைக்கண். Wils. p. 47. APANGA. 2. A side glance, கடைக்கண்பார்வை. அபாதானம், s. The meaning of the fifth case denoting removal, ஐந்தாம் வேற்றுமையினெல்லைப்பொருள். Wils. p. 47. APADANA. அபாமார்க்கம், s. The plant நாயு ருவி, Achyranthes, L. Wils. p. 47. APAMARGA. அபாயம், s. Loss, injury, நஷ்டம். 2. Disaster, mishap, calamity, dilemma, இடையூறு. Wils p. 47. APAYA. 3. An unforeseen danger, jeopardy, an unexpected evil, சடுதியாய்வருமாபத்து. 4. A trick, stratagem, scheme, mischievous device, சதியோசனை. அபாயதந்திரம், s. Artifice, trick. அபாயம்பண்ண, inf. To deceive, defraud, act treacherously. அபாயோபாயம், s. Expedient, shift, what is done by hook or by crook, by any means direct or indirect. அபானம், s. The anus, குதம். 2. One of the te vital airs, தசவாயுவினொன்று; as, அபானன்; [ex அந, to breathe.] Wils. p. 47. APANA. அபானவாயு--அபானன், s. Wind from the anus. 17) *

apattiyam (p. 16) s. [priv. அ.] Improper, unfit or unsuitable diet or regimen in medicine, deviation from prescribed diet, பத்தியத்தவறு. 2. Transgression of abstinence from venery as a medicinal prescription, இச்சாபத்தியம்மீறுகை, Wils. p. 43. APATHYA. 8) *

aẕi (p. 32) கிறேன், ந்தேன், வேன், அழிய, v. n. To decay, degenerate, perish, be corrupted, ruined, wasted, blighted, effaced, obliterated, abolished, demolished, annihilated, கெட. 2. To fail (as a promise), be frustrated as a hope, &c., be refuted, தவற. அழிகரு, s. Abortion, கருவழிவு. அழிகுட்டி, s. A miscarriage, an abortion applied chiefly to brutes--the casting of the young, வயிற்றில்மரித்தது. அழிந்தோரைநிறுத்தல், v. noun. One of the eight constituent parts of virtue, அறத்துறுப்பு. அழிபுண், s. A foul ulcer, ஆறாப் புண். (M. Dic.) அழிமதி, s. Waste, extravagance, malicious intention, கெடுபுத்தி. அழிமுதல், s. Waste of property, as of capital, principal, &c. முதலழிவு. அழிம்பு, s. [vul.] The nin-payment of a debt or the non-restoration of another's property from dishonest motives, புரட்டு. 2. Ruin, devastation, injury, damage, கேடு. என்னுடையமைக்கழிம்புபேசுகிறான். He talks of destroying my property. அழிம்புசெய்ய, inf. To damage a thing. 2. To debauch a woman. அழிம்பன், s. [vul.] A spendthrift, a profligate, ஊதாரி. 2. One who makes excuses for not paying debts, restoring property, &c., புரட்டன். அழியாதபத்தினி, s. A name of D'hurupary, the wife of the Pandu princes. அழியாமுதல், s. Property devoted or entailed in perpetuity to a temple or other charity, நிலையான ஆஸ்தி. 2. God, கடவுள். அழியாமை, neg. v. noun. Incorruption, immortality, imperishableness, கெடாமை. அழிவழக்கு, s. An unjust lawsuit, a groundless prosecution, a frivolous or groundless defence, a lost lawsuit, அநி யாயவழக்கு. கற்பழியாதபெண், s. A pure virgin. அழிகை, v. noun. Destruction, decay, ruin, சிதைவு. அழிவு, v. noun. Decay, injury, ruin, loss, desolation, the act of perishing. கேடு. 2. That which has perished of itself, கெட்டது. 3. Fault, immorality, (in a restricted sense,) deviation from rule, குற்றம். அன்றுகண்டமேனிக்கழிவில்லை. Just the same appearance as before. அழிவின்மை, neg. v. noun. Freedom from decay. அழிவுகாலம், s. The time of a universal deluge and destruction at the end of an age, யுகமுடிவு. கடையழிதல், v. noun. Suffering extremely. நிறையழிதல், v. noun. Being disheartened, dispirited, without hope. 7)

ākāmiyam (p. 35) s. Vileness, impiety, deviation from the rules prescribed in the shasters, அதிக்கிரமம். 2. (p.) The actions of the present life in reference to their effects in future births. See கன்மம். 15) *

ik (p. 45) க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To leave behind, pass over, go beyond, கடக்க. 2. To transgress, violate, deviate from rule or justice, மீற. 3. v. n. To depart, go, pass, போக. (p.) வரம்பிகந்தன. Those that exceed limits, things that are boundless. மடநனியிகக்கும். Ignorance will in great measure be renounced. (நன்னூல்.) இகந்துபட, inf. To be confuted, to fail, தவறுபட. 2. [in grammar.] To vary from a rule--as an exception, முற் கூறியவிதியைக்கடக்க. 3) *

ilkkṇm (p. 52) --இலட்சணம், s. A mark or spot, அடையாளம். 2. Quality, property;, inherent, natural or distinguishing characteristics, good or estimable qualities, இயல்பு. 3. Appropriate or required properties or perfections--as of the deity, அசாதாரணதருமம். 4. Compound parts, qualities or members, உறுப்புகள். 5. Elegance, symmetry, being well proportioned or formed, comeliness, decency, beauty, சிறப்பு. 6. Philology, grammar, இலக்கியத்தினமைதி, embracing five parts, பஞ்சலக்கணம்; viz.: 1. எழுத்திலக்கணம், orthography or the nature and powers of letters with the changes that occur in the construction and combination of words. 2. சொல்லிலக்கணம், etymology or the nature, properties and use of words. 3. பொருளிலக்கணம், properties of things, (1. அகப்பொருள். 2. புறப்பொருள்.) 4. யாப்பிலக் கணம், prosody. 5. அணியிலக்கணம், rhetoric. இலக்கணச்சாட்சி, s. Grammatical authority. இலக்கணச்சிதைவு, s. The change of a word from its original form, including syncope, elision, augmentation, &c., grammatical anomaly, இலக்கணவழு. இலக்கணச்சுழி, s. A lucky curve or curvature in the lines of the body, in the hair of horses, &c., நற்சுழி. இலக்கணச்சொல், s. Proper words or words in their natural state--the first of the six classes. See வழக்கு. இலக்கணநூல், s. Grammar, a treatise on grammar or philology. இலக்கணப்போலி, s. Words resembling இலக்கணச்சொல்--being compound words with the natural order reserved, words usual but not elegant. See வழக்கு. இலக்கணவழக்கு, s. The grammatical use of a word, அறுவகைவழக்கினுளொன்று. இலக்கணவழு, s. A deviation from grammatical rule, a solecism. இலக்கணவிலக்கியம், s. Grammatical works and classical writings as cognate branches of learning--distinguished from others. இலக்கணவிளக்கம், s. A work on Tamil grammar, இயற்றமிழ்நூலிலொன்று. இலக்கணவிளக்கச்சூறாவளி, s. A treatise on Tamil grammar written in confutation of the above. இலக்கணி, s. A grammarian, இயற்றமிழாசிரியன். 16) *

ilakkaṇai (p. 52) s. Poetic license, an allowed deviation from rule in the use of language, இயற்பொருளின்சம்பந்தியையுணர்த்துவது. 2. A figurative word or phrase; it embraces three kinds; viz.: 1. விட்டவிலக்கணை, this may be metaphor, personification or otherwise--as in ascribing the power, actions, &c. of animate beings to inanimate --as, மச்சுக்கூப்பிடுகிறது, the house (people of the house) calls. 2. விடாதவிலக்கணை, a metonymy--as, புளித்தின்றான், he has eaten tamarind; i. e. its fruit. 3. விட்டும்விடாதவி லக்கணை, a kind of paradox being in one view forced and unnatural--as சூரியனிரு ளைப்பருகிற்று, the rising sun devoured the darkness; i. e. dispelled it. 17)

iẕi (p. 55) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. n. To descend, dismount, sink, fall into, to be involved in, இறங்க. 2. To be degraded, disgraced, to degenerate, to be reduced in character, estimation, rank or circumstances, இழிவுபட. 3. To fall below mediocrity, to be inferior, to be below in comparison, தாழ. இழிகடை, s. [vul.] The meanest, lowest, most degraded, மிகவிழிந்தது. (Abusively.) அவனொரு இழிகடை. He is a low wretch. இழிகண், s. Inflammation of the eyes causing the lids to droop, இழிந்தகண். இழிகுலத்தோர், s. Low caste people, கீழ்மக்கள். இழிசனர், s. Persons of low caste, illiterate or ill-bred people, கீழ்மக்கள். இழிசனர்வார்த்தை, s. The vulgar dialect. இழிசொல், s. Disgraceful or improper language, பழிச்சொல், of which four kinds are enumerated, viz.: 1. கோள் --குறளை, an invidious or injurious report, tale bearing, aspersion, slander, backbiting. 2. பொய்மொழி, lying, falsehood. 3. கடுஞ்சொல், harsh expressions, irritating language, scolding. 4. பயனில்சொல், nonsense, idle talk, vain expressions. 2. A vulgar word, இழிவானசொல். இழிஞர், s. Low caste people, the vulgar, the wretched, the miserable, debased, ignoble persons, சண்டாளர். இழிதகவு, v. noun. Inferiority, baseness, disgrace, degradation, meanness, இழிவு. 2. s. Poverty, destitution, எளிமை. இழிதிணை, s. The inferior class. See திணை. இழிந்தோர், s. The vulgar, the illiterate, low-bred persons, தாழ்ந்தோர். இழிபு, v. noun. Lowness, inferiority, meanness, degradation, baseness, தாழ்வு. 2. A hollow or ditch, any hole or cavity, depressions in land, பள்ளம். வெள்ளைக்கிழிபு, s. The less or minor species of வெண்பா verse. இழிவு, v. noun. Inferiority, lowness in rank or character, meanness, baseness, தாழ்வு. 2. Contempt, disgrace, dishonor, ignominy, abjectness, wretchedness, abasement, நிந்தை. 3. Diminution, decrease, a diminished quantity, deficiency, குறைவு. 4. A hollow or cavity, பள்ளம். 5. Decay, ruin, destruction, கேடு. 6. Fault, blemish, deviation from rule, misdemeanor, குற்றம். இழிவறிந்துண்பான். One who eats knowing the advantages of a spare diet. இழிவுபட, inf. To grow mean, base, vile, to deteriorate, be in disgrace, to be degraded, ஈனப்பட. இழிவுபடுத்த, inf. v. a. To degrade, disgrace, deteriorate, debase, தாழ்வுபடுத்த. இழிவுபண்ண, inf. To treat with contempt, நிந்தைசெய்ய. தனதுமரபினிழிவுயர்ச்சியின்றி. (Choosing a wife) from a family neither above nor below his rank. 34)

iẕukku (p. 55) s. A fault, defect, deficiency, blemish, ஈனம். 2. Slackness, தளர்தல். 3. A failure, deviation, obliquity, defection, blunder, mistake, folly, தவறு. 4. (p.) Forgetfulness, மறதி 5. Baseness, meanness, degradation, தாழ்வு. 6. Disgrace, reproach, taunt, நிந்தை. 7. Falsehood, பொய். இழுக்குடையபாட்டிற்கிசைநன்று. A good metre will set off an indifferent poem. தன்குலத்துக்கிழுக்குவைத்தான். He has brought disgrace on his family or caste. இழுக்கற, inf. [used adverbially.] Free from imputation. இழுக்குச்சொல், s. Reproach, taunt. 2. Faulty expression, incorrect phraseology. இழுக்குடையான், s. A worthless or mean person. 39)

iẕukku (p. 55) கிறேன், இழுக்கினேன், வேன், இழுக்க, v. n. To deviate from rule, to swerve from, neglect the performance of duty, to fall from a higher rank, to be disgraced, தவற. 2. To slip, slide, fall, deviate from the course or path, to stumble, flinch, வழுவ. 3. To fail, or be inferior to, தாழ. 4. To err, mistake, பிறழ. 5. To be reduced in strength, to become emaciated, கெட. காரியத்திலிழுக்கிப்போனான். He has failed in his attempt. இழுக்கடிக்க, inf. To put off the time of payment, to delay payment. இழுக்கம், v. noun. Failure, deviation, swerving, shrinking, flinching from, தளர்வு. 2. Backwardness, slackness, procrastination, தாமதம். 3. Fault, defect, ஈனம். (p.) இழுக்கல், v. noun. Slipperiness, sliding, slippery ground, வழுக்குநிலம். 40)

upatēcam (p. 61) s. [pref. உப.] Spiritual instruction, teaching, doctrine, போத கம். 2. (fig.) Advice in general, புத்தி. 3. The initiation of the pupil into the mysteries of his religion, சமயாசாரவுபதேசம். 4. A form of secret instruction, incantations, &c., given by the Guru to his disciple, on his admission into any of the four stages or degrees, மந்திரோபதேசம். Wils. p. 154. UPADESHA. குரூபதேசந்தவறாதவன். One who deviates not from the instructions of his Guru. உபதேசகலை, s. That portion of the Vedas which treats of the divine attributes, operations, &c. See ஆகமம், also தந்திரகலை and மந்திரகலை. உபதேசகன், s. A teacher, an instructor, போதகன். Wils. p. 154. UPADESHAKA. உபதேசஞ்சொல்ல, inf. To give spiritual advice in secret, according to the proficiency, attainments, devotedness, &c., of the disciple. 2. To give advice, to instigate, &c. உபதேசம்பண்ண, inf. To initiate one into the mysteries of the religion by teaching the formul&ae;, &c. மந்திரோபதேசம், s. Teaching the muntra to the disciple. ஞானோபதேசம், s. Instruction in religious mysteries, a catechism. 33)

ūẕi (p. 71) s. The periodical termination of a great age, or the time of the universal deluge and destruction of all things, the end of the world, உகமுடிவு. 2. A very long time, நெடுங்காலம். 3. (p.) Lifetime, உறைகாலம். 4. The earth, பூமி. ஊழிபெயரினுங்கலங்காருரவோர். Though the world should come to an end, the sages will not deviate from their purposes. ஊழியுள்ளளவும். Through all eternity, lit. to the end of an age. உனக்கூழிவர. may you die--an imprecation. நீடுழிவாழ்க. May you live long. ஊழிகாலம், s. A very long time, ages without number, நெடுங்காலம். (சத. 2.) ஊழிக்காய்ச்சல், s. An epidemic fever, or pestilence supposed to be produced by a malignant demon, தொத்து சுரம். ஊழிக்காற்று, s. A destructive wind that prevails at the end of the world, யுகமுடிவிலுண்டாகுங்காற்று. 2. A demon, or bad vapor that causes epidemic diseases, pestilence, &c., விஷக்காற்று. ஊழித்தீ, s. The deluge, or submarine fire, usually described as a mare dwelling in the sea and breathing fire, by which, at the end of every quadruple age, the fire is consumed, வட வைத்தீ. ஊழிநீர், s. The water which prevails at the last deluge, described as rain poured down from the seven species of clouds united, also as the water of the circumfluent sea, உலகமுடிவிலுண்டாகுஞ்ச லப்பிரளயம். ஊழிநோய், s. A pestilence induced by a malignant demon, தொத்து வியாதி. ஊழியூழிகாலம், s. From age to age, eternity. 2)

evvḷvu (p. 75) . How much? how many? எத்துணை. எவ்வளவும். A little, some what, how much soever, how little soever. எவ்வளவுந்தவறாமல். Not deviating in the least. எவ்வளவுமில்லை. None at-all. 2) *

kṭ (p. 87) க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To jump, leap, or bound over, to step or stride over, தாண்ட. 2. To pass or get over, to cross, pass through a river, a country, &c., to traverse, கடந்துபோக. 3. To exceed, go beyond, surpass, அளவிறக்க. 4. To go too far, transgress, deviate from rule, disobey, violate to command, a custom, &c., மீற. 5. To go, pass by, proceed, pass--as time, water, clouds, shadow, &c., to become obsolete, செல்ல. 6. To relinquish, surmount, escape from the sea of births, the world, &c. (ஞா. 5.) 7. To depart from, நீங்க. 8. To overcome, conquer, vanquish, செயிக்க. நீங்கிக்கடப்பனேல். If I depart (from her)-அவனையூணக்கடக்கத்துரத்தினார்கள், They drove him out of the town. கூற்றைக்கடத்தலரிது. It is difficult to escape from Yama (the regent of the dead). வியாதிகடந்துபோயிற்று. The disease is past cure. மண்டமர்கடந்தவொள்வேலின்மின்னி. Glittering like the shining spear which had gained many a hard-fought battle-காவல்கடந்து. Entering by force in spite of the guard-- (கைலாய.) நீதிநெறிகடவான். He will not deviate from the path of virtue. ஆறுகடக்குமளவும்அண்ணன்தம்பியெனல் ஆறுக டந்தால்நீயார்நானாரெனல். We were brothers till we had passed the river but since then we are strangers; i. e. since he got his object he does not care for me. கடத்தேற--கடந்தேற, inf. To be saved. கடத்தேற்ற, inf. To save, to rescue, to bestow a permanent good, இர ட்சிக்க. கடத்தேற்றம், v. noun. Deliverance, final emancipation, இரட்சிப்பு. கடந்தஎண்ணம், s. Excessive ambition, self-conceit. கடந்தஞானம், s. Transcendent wisdom. கடந்தநிலை, s. A transcendent degree--that of the ascetic. கடந்தேற, inf. To rise to a higher degree in religion, நற்கதியடைய. 2. To pass safely through disasters, difficulties, &c., to be saved, இடையூறுகடக்க. அணைகடந்தவெள்ளம், s. A flood overflowing an embankment. ஆணைகடத்தல், v. noun. Violating an oath. 2. Disobeying the orders of a superior. 3. Disregarding the solemn adjuration of a conjurer--as wild beasts. கடப்பு, v. noun. Passing over, க டக்கை. 2. s. A stile or other contrivance in a lane or hedge which a man may pass over or through, but not cattle, இடுக்குமரமுதலியன. கடப்புக்கால், s. [prov.] Bandy legs, வளைந்தகால். கடவான், s. [prov.] A channel cut in the ridge of a rice-field to let the surplus water pass away, or for watering the next field, நீர்மடை. கடவு, s. [prov.] Way, path, வழி. கடவுமரம், s. A turn-stile--as கடவை. கடவை, s. Fault, defect, crime, குற்றம். (பிங்.) 2. A leap, jump, passing over, கடக்கை. 3. The door of a native house, garden, &c., the sill of which is to be stepped over, வாயில். 4. A ladder, ஏணி. 5. A break or opening in a fence with some obstructions or stoppage at the bottom, வேலியினிடைவெளி. 6. [prov.] a stile, &c., in a path to exclude cattle, கடப்பு. கடவைப்பட, inf. To be going away--as a troublesome or mischievous person, நீங்க. 2. To disappear as property by stealth, காணாமற்போக. 2)