aciṉam (p. 6) s. The skin of an animal used as a seat, bed, &c. by religious devotees, தோலாசனம். Wils. p. 13. AJINA. (p.) 25) *

aṭi (p. 7) s. Source, origin, bottom, foundation, beginning, basis, ஆதி. 2. Lower part of a tree, mountain, page, &c., மரமுத லியவற்றினடி. 3. Lineage, ancestry, stock or family, descent, வமிசவழி. 4. Root or primitive of a word, the radical, முதனிலை. 5. A line in poetry, செய்யுளினோருறுப்பு. (See உறுப்பு). 6. A man's foot, கால். 7. A measure, twelve inches the length of a person's foot, also of a pace, step, ஓர்வகையளவு. 8. The print of a foot-step, foot-print, vestige, காற்சுவடு. 9. The sole of a sandal, shoe, &c., மிதியடியினடி. 1. Vicinity, neighborhood, nearness, proximity, சமீபம். 11. Underside, lower part, கீழ். (பஞ். 24.)-Note. There are five kinds of அடி as a metrical line. 1. குறளடி. 2. சிந்தடி. 3. அளவடி, or நேரடி. 4. நெடிலடி. 5. கழிநெடிலடி which see. அடிகொள்ள, inf. To begin, originate, be founded, தொடங்க. அடிகோல, inf. To lay a foundation for any building, அஸ்திவாரம்போட. 2. To take measures, undertake, make preparations, முயற்சிசெய்ய. அடிக்கடி, adv. Frequently, often repeatedly, reiteratedly, பலமுறை. அடிக்குடி, s. Suburbs; ex குடி, village. அடிக்குடில், s. The suburb of a town, 2. A village of the Vedda people. அடிக்குள்ளே. Within a moment, in the same moment, before the next step is taken. அடிச்சால், s. The first furrow in ploughing. அடிச்சீப்பு, s. The first formed and best plantains of the bunch. அடிச்சூடு, s. Heat felt in the sole of the foot when walking. அடிச்சேரி, s. Suburbs. See சேரி. அடிதலை, s. Order, regularity, வர லாறு. 2. Upside down, கீழ்மேல். 3. Beginning and end, ஆதியந்தம். அடிதலைதடுமாற்றம், s. Confusion, derangement, முற்றுந்தடுமாற்றம். அடித்தட்டு, s. The lowermost deck of a ship. அடித்தலம், s. Principal place, மு தலிடம். 2. Lower part, கீழிடம். 3. Foundation of a wall, அஸ்திவாரம். அடித்தழும்பு, s. The print of a footstep, vestige, காற்சுவடு. 2. The mark of a stripe, points of a rod, அடிபட்டதழும்பு. அடித்தளம், s. A ground-floor, தள வரிசைபோட்ட நிலம். 2. Lower part or foundation of a well, அடிப்பார். 3. Lower stratum or laying of a pile, அடிவரிசை. 4. The rear of an army, பின்னணி. அடிநா, s. The root or lower part of the tongue, நாவினடி. அடிபணிய, inf. To fall at one's feet, reverence, submit, obey, நமஸ்காரஞ்செய்ய. அடிபிடிக்க, inf. To get a clue to a thing, மூலத்தைப்பற்ற. 2. To pursue, பின்றொடர. 3. To discover one's footstep, காலடையாளம்பார்க்க. அடிபெயர, inf. To start, take a step, move from the spot where one stands, பேர. அடிப்பட, inf. To be in subjection, கீழ்ப்பட. அடிப்படுத்த, inf. To subdue, subject a country, a foe, bring into possession, கீழ்ப்படுத்த. அடிப்படை, s. The chief division of an army. 2. The first layer in a well, &c. அடிப்பட்டகாந்தி, s. one of the thirty-two kinds of prepared arsenic. அடிப்பட்டசாந்தி, s. Great meekness. அடிப்பட்டசான்றோர், s. Ancient sages. அடிப்பதற, inf. To tremble as the feet, கானடுங்க. 2. (fig.) [prov.] To fail in business, lose a situation, wife or property. 3. To be perplexed in consequence of failure, &c. அடிப்பந்தி, s. Head of the table or row of guests. அடிப்பலம், s. The first benefit or advantage received by a person, முதற்பலன். அடிப்பற்ற, inf. To be scorched-as rice by heat with want of water, &c., சுண்டுபற்ற, 2. To stick to the bottom of a vessel when boiling, அடியிலொட்ட. அடிப்பாடு, s. Path, way, beaten path, பாதை. 2. Usage, custom, பழக்கம். அடிப்பாய, inf. To leap as a child over a mark, play at leap-frog, தாண்ட. அடிப்பாரம், s. Ballast, the first layer of goods in a vessel. அடிப்பார்க்க, inf. To deliberate, think how to act யோசிக்க. 2. To measure time by the shadow, நிழலளந்து பொ ழுதுகுறிக்க. அடிப்பினை, s. Sand mixt with lead, வங்கமணல். அடிப்போட, inf. To begin, undertake, make the first effort, effect an object, தொடங்க. அடிமடக்கு, s. [in prosody.] Repetition of a word or words with different meanings in the beginning of a line, or the repetition of a line in a verse with different meanings, சித்திரக்கவியி லொன்று, as, ஆகங்கண்டகராலற்றவாடவர், ஆகங் கண்டகராலற்றவன்பினர். அடிமடி, s. A secret place in the waistcloth, உள்மடி. அடிமடை, s. The commencement of a water channel, முதல்மடை. அடிமண், s. The earth adhering to one's feet, taken for enchantments against him (வசியம்) or for witchcraft, காலிலொட்டியமண். அடிமயக்கு, s. Transposing the lines of a verse without destroying the sense, அடிமாற்றுகை. 2. A verse so formed, ஓர்பா, as, அங்கண்மதியமரவின்வாய்ப்பட்டென்ப, பூசல்வாயாப்புலம்புமனைகலங்கி. அடிமறிமண்டிலவாசிரியப்பா, s. One of the four kinds of ஆசிரியம், the lines of which are interchangeable at pleasure, the meaning remaining the same, ஓர்வகையாசிரியப்பா. அடிமறிமாற்றுப்பொருள்கோள், s. Construction in which the lines of a stanza are interchangeable, the harmony and meaning remaining the same, or the harmony only slightly affected. See பொருள்கோள், as, சுரையாழவம்மிமிதப்பவரையனை ய, யானைக்குநீத்துமுயற்குநிலையென்ப கானகநாடன் சுனை. அடிமுகனை, s. [vul.] Beginning-as of a story, &c. அடிமுடி, s. Order, regularity, வர லாறு. 2. From beginning to end, ஆதியந் தம். 3. Upside down, கீழ்மேல். 4. Head and foot, காலுந்தலையும். அடிமுரண்டொடை, s. One of the forty-three kinds of rhyme in which the first word of a line has a meaning opposite to that of the next, செய்யுட்டொடை யிலொன்று, as, இருள்பரந்தன்னமாநீர்மருங்கின், நிலவுகுவித்தன்னவெண்மணலொருசிறை, where darkness and moonlight are opposite. அடிமோனைத்தொடை, s. One of the forty-three kinds of rhyme in which each line begins with the same letter, ஓர் வகை மோனைத்தொடை. அடியடியாக, adv. [prov.] In succession, as the descent of title, &c., தலைமுறை தலைமுறையாக. அடியந்தாதி, s. A repetition in verse. See அந்தாதி. அடியளபெடை, s. Prolonging the sounds of long vowels at the beginning of every line, தொடைவிகற்பத்தொன்று. அடியறுக்கி, s. A flat piece of wood by which the potter marks his work and cuts it from the wheel below, மட்கலமறுக்குங்கருவி. அடியனாதி, s. Time immemorial, antiquity, தொன்றுதொட்டுள்ளகாலம். அடியார், s. [sing. அடியான்--அடி யாள்.] Slaves, servants as applied to devotees in reference to their deity, and used by persons of themselves in addressing superiors, to show respect, obedience or submission, தொண்டர். அடியிட, inf. To set on foot, commence an undertaking, a law suit, &c., தொடங்க. 2. To make a beginning in braiding--as the bottom of a basket, the first end of a mat, &c., பாய்முதலியவை முடைதற்கு அடியிட. அடியுரம், s. [prov.] Ancestral property, original stock. 2. Crop of a past year reserved for the sustenance of the following. 3. Manure put on the soil round a tree, &c., எரு. 4. Strength from food, power of wealth, &c.; ex உரம், strength. அடியெடுத்துவைக்க, inf. To begin to walk as children. அடியெதுகைத்தொடை, s. One of the forty-three kinds of rhymes in which the second letters of each line are of the same class, ஓரெதுகைத்தொடை. அடியேன், s. I your slave, your humble servant. அடியோடுகெட, inf. To be destroyed utterly, extirpated. அடியோட்டி, s. A triangular instrument with spikes, which, however placed, has one spike upward to pierce the feet of men or cattle; used in war, &c., a caltrop. அடிவயிறு, s. The lower part of the belly, the abdomen, கீழ்வயிறு. அடிவரலாறு, s. Source, principle, cause, காரணம். 2. Beginning, origin, bottom of a thing, தொடக்கம். 3. Ancient lines of ancestry, வமிசவரலாறு. அடிவரலாறாகத்தெரிதல். Understanding from the first. அடிவருட, inf. To chafe, stroke, or shampoo the legs of another. அடிவாரம், s. The foot of a hill, சாரல். அடிவானம், s. Horizon, திகாந்தம். அடிவிட--அடிவிரிய--அடிவிள்ள, inf. [prov.] To be cracked as the bottom of a chatty, &c. by use, அடியுடைய. அடிவைக்க, inf. To step, set a step, காலடிவைக்க. 2. To begin to walk as a child, நடக்கத்தொடங்க. 3. To intrude one's self into an affair, தலையிட. 4. To begin a work, ஆரம்பிக்க. மலையடிப்பட்டி, s. A village at the foot of a hill. சிற்றடி, s. A small or delicate foot.

aṭimai (p. 8) s. Slavery, bondage, service, தொண்டுபடுந்தன்மை. 2. Slave, servant, devotee, தொண்டானவன். (c.) அடிமைகொள்ள, inf. To receive, or use one as a slave, or servant. அடிமைபூண, inf. To become the bond-servant of the deity, &c. (p.) அடிமைப்பட, inf. To become a slave. அடிமைப்படுத்த, inf. To enslave. 7)

aṉṉuvylilkkṇm (p. 34) s. The specialities of grammatical construction, embracing five particulars; viz.: 1. விசேடணம், qualifying terms. 2. விசேடியம், the thing qualified. 3. கருத்தா, the agent. 4. கருமம், the object. 5. கிரியை, the action or attribute-as அருளுடையஞானிகதியடைந் தான். The pious devotee obtained bliss; wherein the first term அருளுடைய is வி சேடனம், ஞானி is விசேடியம் and கருத்தா, கதி is கருமம், and அடைந்தான், the verb or கிரியை. 17)

amutam (p. 20) --அமிருதம், s. Ambrosia, nectar, the food of the gods, obtained by churning the sea of milk, தேவருணவு. 2. Sweetness, இனிமை. 3. Milk. பால். 4. Water, நீர். 5. A medicine, a medicament that restores to life, a cordial, ஓர்மருந்து. 6. Final emancipation of the soul or eternal felicity according to Hindu philosophy, முத்தி. 7. A kind of liquor supposed to ooze from the brains of a class of yogis, on which they subsist. (See அமுததாரணை.) 8. Curds, தயிர். 9. Three kinds of medicinal fruits. திரிபலை. 1. Three kinds of spices, திரிகடுகு. 11. A plant, சீந்தில். அமுதகம், s. The sea of milk, பாற்கடல். 2. Water, சலம். 3. The female breast, கொங்கை. (p.) அமுதகுலர், s. Shepherds, இடை யர். 2. The learned, the great, சான்றோர். அமுதங்கரந்தநஞ்சு, s. A poisonous substance enclosing something valuable, as the covering of ginger root, which is to be rejected, &c. 2. A person with harsh words and good disposition. அமுதசருக்கரை, s. A medicinal sugar prepared from the சீந்தில் root or stem. அமுததாரணை, s. The nectarine principle in the head or brain from which the silent, motionless devotee is supposed to obtain nutrition, support and enjoyment, when living without external food. அமுதபுட்பம், s. A creeping plant, சிறுகுறிஞ்சா, Periploca, L. அமுதப்பார்வை, s. A favorable or propitious look. as of a lady towards her admirer, குளிர்ந்தபார்வை. அமதமேந்தல், v. noun. Giving food to ascetics and other virtuous persons, guests, as one of the nine kinds of புண்ணியம், and of the sixteen உபசாரம். அமுதயோகம், s. [in astrology.] The auspicious conjunction of a certain day of the week, phase of the moon and lunar constellation. See யோகம். அமுதர், s. Celestials, வானோர். 2. Herdsmen, இடையர். (p.) அமுதவல்லி, s. A creeper, as சீந்தில். அமுதவெழுத்து, s. Letters deemed propitious and proper to begin a poem, or to be in other important places. They are the vowels, அ, இ, உ, எ, and the consonants, க், ச், த், ந், ப், ம், வ், or all the letters but the நஞ்செழுத்து. அமுதாசனர், s. The gods, as அ மிர்தாசனர். 26)

arikaṇṭam (p. 24) s. An iron grate, or frames of cross bars, worn on the neck by devotees, as a mode of self-torture, ஓர்விரத வேஷம். 2. Teasing, annoying, vexing as the continual application of creditors for payment or other constant troubles, தொந் தரை; [ex *அரி, et கண்டம்.] (பணவிடுதூது.) 2)

arumai (p. 26) s. Rareness, scarceness, scantiness, அபூர்வம். 2. Preciousness, desirableness, pre-eminence. மேன்மை. 3. Difficulty, laboriousness, வருத்தம். 4. Impossibility, unattainableness, கூடாமை. 5. Delicacy, சிறப்பு.--Note. As an adjective, மை is dropped before a consonant with a change of that, when required in combination, and அரு may be changed into அரிய with or without து, or the last vowel may be dropped, and the first lengthened as in ஆருயிர், precious life. அருங்கலைநாயகன், s. Buddha, the lord of eminent sciences, புத்தன். அருங்கலைவினோதன், s. one devoted to learning; one whose time is spent in cultivating the arts and sciences. அருங்கிடை, s. Extreme hunger from long abstinence, &c., பட்டிணி. அருங்கிடைகிடக்க, inf. To be in a starving condition. அருங்கேடன், s. One who is imperishable, who will always prosper. (குறள்.) 2. (c.) A very treacherous man, a profligate wretch. அருங்கோடை, s. Vehement heat. 2. Severe drought. அருஞ்சிறை, s. Rigorous servitude, கடுஞ்சிறை. (Ram.) 2. Hell, நரகம். அருநரகம், s. A cruel hell. அருநிலை, s. Difficult standing said of a ford when impassable. அருநிழல், s. A slight shade. அருநெறி, s. A narrow or difficult way. 2. Gate-way or entrance. அருந்தமிழ், s. Elegant Tamil. அருந்தவம், s. Rigid austerities. அருந்தவர், s. Ascetics. அருந்தூதன், s. A tormentor, one who inflicts pain, வேதனைசெய்வோன். அருமருந்து, s. Nectar, அமிர்தம். In classical works, this in the form அருமருந்தன்னபிள்ளை is contracted to அருமந்த, precious as nectar, as, அருமந்தபிள்ளை. A very dear child, அருமந்ததேர். A very costly chariot. அருமறை, s. The sacred Vedas. Ell. 145. 4. அருமறைக்கொடியோன், s. A name of Dronácharya, the military preceptor of the Pandavas and Kurus, because of the Vedic device on his banner. அருமைப்படுத்த, inf. To make scarce, hard, difficult. 2. To impart reluctantly, make much of. அரும்பண்டம், s. A rare article, choice wares, valuable commodity. அரும்பிணி, s. An incurable disease. (நாலடி.) Ell. 118. அரும்பூட்டு, s. [prov.] A girdle, waist-string, necklace, &c., so short as scarcely to be brought to meet, a string, rope, &c., so short as to be tied with difficulty, a bow-string so short as to be liable to break if brought up too far, any thing too little, too short, too narrow, &c., எட்டாப்பூட்டு. 2. Difficulty in settling a negotiation, agreement, &c., இணக்கக்கூடாமை. 3. Entanglement, ensnarement, மோசத்திலகப்படுகை. 4. Forced connection in language, clauses disconnected or not joined naturally, difficult or unnatural; construction, தொடர்ச்சி யின்மை. சொற்களையரும்பூட்டாய்த் தொடுத்துப்பேசினான். He spoke in an unconnected manner. அரும்பொருள், s. Excellent advice, hard doctrine, a rare or difficult meaning. 2. A choice or precious article. அருவினை, s. A great sin. அருவினைகளைந்து. The five great sins. தெய்வமொருவனென்றேத்தி யொருமித்திருந்தால் அருவினைகளைந்துமறும். The five great sins will be forgiven him who worships the one God with singleness of heart. (கம்பன்.) 5)

aẕi (p. 32) கிறேன், ந்தேன், வேன், அழிய, v. n. To decay, degenerate, perish, be corrupted, ruined, wasted, blighted, effaced, obliterated, abolished, demolished, annihilated, கெட. 2. To fail (as a promise), be frustrated as a hope, &c., be refuted, தவற. அழிகரு, s. Abortion, கருவழிவு. அழிகுட்டி, s. A miscarriage, an abortion applied chiefly to brutes--the casting of the young, வயிற்றில்மரித்தது. அழிந்தோரைநிறுத்தல், v. noun. One of the eight constituent parts of virtue, அறத்துறுப்பு. அழிபுண், s. A foul ulcer, ஆறாப் புண். (M. Dic.) அழிமதி, s. Waste, extravagance, malicious intention, கெடுபுத்தி. அழிமுதல், s. Waste of property, as of capital, principal, &c. முதலழிவு. அழிம்பு, s. [vul.] The nin-payment of a debt or the non-restoration of another's property from dishonest motives, புரட்டு. 2. Ruin, devastation, injury, damage, கேடு. என்னுடையமைக்கழிம்புபேசுகிறான். He talks of destroying my property. அழிம்புசெய்ய, inf. To damage a thing. 2. To debauch a woman. அழிம்பன், s. [vul.] A spendthrift, a profligate, ஊதாரி. 2. One who makes excuses for not paying debts, restoring property, &c., புரட்டன். அழியாதபத்தினி, s. A name of D'hurupary, the wife of the Pandu princes. அழியாமுதல், s. Property devoted or entailed in perpetuity to a temple or other charity, நிலையான ஆஸ்தி. 2. God, கடவுள். அழியாமை, neg. v. noun. Incorruption, immortality, imperishableness, கெடாமை. அழிவழக்கு, s. An unjust lawsuit, a groundless prosecution, a frivolous or groundless defence, a lost lawsuit, அநி யாயவழக்கு. கற்பழியாதபெண், s. A pure virgin. அழிகை, v. noun. Destruction, decay, ruin, சிதைவு. அழிவு, v. noun. Decay, injury, ruin, loss, desolation, the act of perishing. கேடு. 2. That which has perished of itself, கெட்டது. 3. Fault, immorality, (in a restricted sense,) deviation from rule, குற்றம். அன்றுகண்டமேனிக்கழிவில்லை. Just the same appearance as before. அழிவின்மை, neg. v. noun. Freedom from decay. அழிவுகாலம், s. The time of a universal deluge and destruction at the end of an age, யுகமுடிவு. கடையழிதல், v. noun. Suffering extremely. நிறையழிதல், v. noun. Being disheartened, dispirited, without hope. 7)

ācaṉam (p. 36) s. A seat, any thing to sit on--whether a mat placed on the ground or a raised seat, பீடம். 2. A tiger's skin, a plat of sacrificial or other prescribed article on which the worshipper squats, or the more advanced devotee sits for the performance of his worship, புலித் தோன்முதலியவாசனம். 3. An alter on which sacrifices, oblations, &c. are offered, regarded as the seat of the divinity, பலிபீடம். 4. A throne, சிங்காசனம். 5. The fundament, posteriors, seat, பிட்டம். 6. Any of the prescribed postures of the யோகி, or silent devotee, அஷ்டயோகத்திலொன்று, of which are nine attributes. 1. சுவத்திகம். 2. கோமுகம். 3. பதுமம். 4. வீரம். 5. கேசரி. 6. பத்திரம். 7. முத்தம். 8. மயூரம். 9. சுகம். 7. Sitting. இருக்கை. Wils. p. 126. ASANA. ஆசனமேற்ற, inf. To seat one, provide a seat for a great person. ஆசனவழியாய், adv. By way of the posteriors. சிங்காசனம், s. A throne. நியாயாசனம், s. The judgmentseat. பத்திராசனம், s. A royal throne. 42) *

āḷ (p. 43) s. A person, grown man, ஆண் மகன். 2. A man of property, power, influence, consequence, &c., ஆடவன். 3. A servant, slave, அடிமை. 4. A laborer, messenger, கூலியாள். 5. A devotee, தொண்டன். 6. The common termination of the third person singular feminine, பெண்பாற்படர்க்கை யொருமைவிகுதி. ஆளானான். He has attained to manhood, has become a person of consequence. அவனதற்காளோ? Is he competent for that? மரங்களாளாய்ப்போயின. The trees have arrived at maturity. ஆட்காட்டி, s. The forefinger, சுட்டுவிரல். 2. A bird, the lapwing, which screeches on the approach of a person by night, ஓர்பறவை. ஆட்கூலி, s. The hire of a workman. ஆட்கொல்லி, s. A murderer, manslayer, homicide, assassin, கொலை காரன். 2. (fig.) Gold, money, பணம். ஆட்கொள்ள, inf. To employ as a servant, admit as a worshipper, devotee, &c.--used in reference to the deity, or a great person--implying grace or condescension in the receiver, and benefit to the person taken, அடிமைகொள்ள. ஆட்பட, inf. To become a servant, devotee, &c., commonly to a deity. 2. [prov.] To rise from obscurity, become a man of some property, or consequence. 3. To come to manhood. 4. To regain strength, &c., after sickness. அவனென்னாலேயாட்பட்டான். He became eminent by me. ஆட்படுத்த, inf. To adopt one as a devotee, servant, &c. 2. To raise a person from obscurity. 3. To rear, bring up a person from a child to a man, cherish, nourish. ஆட்பார்க்க, inf. To seek another. 2. To watch as a thief, guard himself against detection. 3. To look for persons for any bad purpose--as a prostitute, &c.--as Yama the god of death. ஆட்பார்த்துழலுமருளில்கூற்றுண்மையால். Since Yama the merciless god of death, who goes about looking for his victims, does actually exist. (நாலடி). ஆளரி, s. Vishnu in his incarnation as a lion. ஆளன்கீழப்பெண்சாதி, s. A wife. ஆளானவன், s. One who is arrived at the state of manhood. 2. One who is become eminent, or exalted over others. ஆளொட்டி--ஆளொதுங்கி, s. A hiding place, மறைவு. 2. A sentry-box, காவற்கூடு. ஆளோட்டி, s. A slave-driver, task-master, overseer of workmen, ஆளை வேலைகொள்வோன். ஆள்தேறுதல், v. noun. Recovering strength or stoutness. ஆள்த்திட்டம்--ஆட்டிட்டம், s. Depth, capacity of a person. 2. Marks for recognizing a person, recognizance. ஆள்வணங்கி, s. A tree, Ficus, L. ஆள்வினை, s. Energy, alacrity, diligence, application, exertion, perseverance, an enterprise, முயற்சி. 2. Bravery, உற்சாகம். (p.) ஆள்வினையுடைமை, s. The possession of energy. (p.) வீட்டாள், s. A house-servant. சிற்றாள், s. A servant boy. 58)

āḷ (p. 43) --ஆளு, கிறேன், ஆண்டேன், வேன், ஆள, v. a. To rule, reign, exercise royal power, whether supreme or delegated, அரசுசெய்ய. 2. To possess and employ slaves, அடிமையாள. 3. To possess and enjoy the produce of land, the use of a house, &c., ஆட்சிசெய்ய. 4. To govern a wife, household, &c., குடும்பத்தையாள. 5. To accept, adopt--as a servant, slave, &c., receive into protection, ஆட்கொள்ள. 6. To use, establish usage--as in language, மொ ழியாட்சிசெய்ய. 7. To cherish, maintain, cultivate, exercise, ஓம்ப. 8. To manage, direct, கையாள. (c.)--Note. An appellative affix is formed from ஆள் by adding அன், for the singular, and அர் for the plural-as பகையாளன், a foe; பகையாளர், foes. ஆளமாட்டாதவனுக்குப்பெண்டேன்? What does he want with a wife, who cannot govern her? எடுத்தாளாதபொருளுதவாது. A thing not used becomes useless. என்னைமகிழ்வாலிசைந்தாளில். If thou receivest me with cheerfulness into thy protection. நட்பாள்பவர். Those sincerely united in friendship. யாமத்துமாளுந்தொழில். Employed even by night. (குறள்.) சான்றோராலாளப்பட்டசொல். A word used by the learned ancients. மன்னுயிரோம்பியருளாள்வார். They who cherish and exercise charity toward all living. அல்லலருளாள்வார்க்கில்லை. Evil cannot assail the charitable. ஆண்டவன்--ஆண்டான், appel. noun. A ruler, governor, lord, master, ஆள்வோன். ஆண்டி, s. [fem. ஆண்டிச்சி.] A religious mendicant of the Siva sect, a devotee, சிவனடியான். 2. A ruler, an appellative of the deity, transferred to the devotee. ஆண்டை, s. [fem. ஆண்டைச்சி.] A master, lord, landlord--as spoken by low castes, in reference to their feudal chief of superior caste, எசமானன். சத்தியமாய்்ச்சொல்லுகிறேனாண்டைகேளீர். My lord, listen to me; I will confess the truth. (ஞானவெட்.) ஆட்சி, v. noun. Possession, heritage, inheritance, title, உரிமை. 2. Government, domination, rule, reign, ஆளு கை. 3. Use, practice, occupancy, usage-especially in language by classical writers, வழக்கம். ஆட்சித்தானம்--ஆட்சிராசி, s. [in astrology.] One of the five situations in which a planet has government--that of its being in a sign deemed its own, during which it exerts special benignity --an occurrence favorable to the birth of a child, &c. ஆட்சிப்பட, inf. To become one's right by long possession, தற்கிழமை யாக. நெடுநாளாயவனுக்காட்சிப்பட்ட தெய்வம். A spirit or demon that has long been subject to him, or with which he has long been familiar. ஆட்சிப்படுத்த, inf. To secure a title by long possession, தற்கிழமையாக்க. ஆளுகை, v. noun. Rule, government, domination, authority. ஆளுகைசெய்ய, inf. To exercise government. ஆள்வாரில்லாமாடு, s. A cow or bull appropriated to a temple, which is left to stray as it likes; such are well received and fed. 59)

āẕvār (p. 43) s. The twelve devotees, or disciples of Vishnu. ஆழ்வார்பாடல், s. A poem in honor of Vishnu by his twelve disciples. 54)

āvēcam (p. 43) s. A spectre, ghost, ஆவி. 2. The entrance of a spirit or demon into a devotee naturally, or as effected by incantations, for the purpose of uttering oracles, சன்னதம். 3. A paroxysm of religious frenzy, through excessive zeal, மருள். Wils. p. 123. AVESHA. 43) *

iṭu (p. 45) கிறேன், இட்டேன், வேன், இட, v. a. To set, put on as ornaments, தரிக்க. 2. To put in, deposit, keep, வைக்க. 3. To give, bestow, grant, devote, appropriate, ஈய. 4. To throw, case, poke out, poke or thrust into, எறிய. 5. To designate, appropriate, assign, allot, destine, dictate, விதிக்க. 6. To pour, shower, சொரிய.--As an expletive, it is joined to the gerunds of other verbs in which, it sometimes gives additional force or emphasis to the action expressed, or serves as a kind of finish, வினையெச்சத்தோடுசேர்ந்தோர்பகுதிநீர்மைத்தா ய்வருவது.--The gerund இட்டு is sometimes used to express cause, instrumentality, &c.--as, அவனையிட்டிந்தப்பழிவந்தது, this disgrace happened through him. மரத்தினிற்பறவைக்கிடுகலேபோலப்பாதகமனைத்துந் தொலைத்திடும். It will drive away every evil, as a stone thrown at birds in a tree puts them to flight. இடுகடை, s. A door or gate where much liberality is exercised, கொடுப்போனில்வாயில். (p.) இடுகறல், s. Fuel, விறகு. (நிக ண்டு.) (p.) இடுகாடு, s. A burying place, பிரே தம்புதைக்குமிடம். 2. A place for burning the dead, சுடுகாடு. இடுகுறி--இடுகுறிப்பெயர், s. Arbitrary names of things, primitive terms. இடுகுறிச்சிறப்புப்பெயர், s. [in grammar.] A specific term or primitive nouns not common to all--as தெ ங்கு, a cocoanut tree. இடுகுறிப்பொதுப்பெயர், s. [in grammar.] A generic term, or primitive common noun--as மரம், tree or trees. இடுதங்கம், s. Refined gold, gold of the best quality, புடமிடுதங்கம். 2. Gold inlaid, set, mounted, &c., கல்நகையிலுள் ளிடுதங்கம். இடுதண்டம், s. A penalty, விதிக் கப்பட்ட ஆக்கினை. 2. A penalty, fine, mulct, அநியாயதண்டம். இடுதிரை, s. A curtain, திரைச் சீலை. இடுமருந்து, s. A philter, வசமாக்க விடுமருந்து. இட்டறுதி, s. A fixed time or limit, நியமித்தவெல்லை. 2. A critical time, இரண்டுக்குற்றகாலம் 3. Destitution, extreme want, வறுமை. இட்டுக்கட்டிக்கொள்ள, inf. To disparage, asperse, to bring reproach upon. முன்னிட்டுப்போக, inf. To go forward. பின்னிட்டுப்போக, inf. To go backward. இடுகை, v. noun. Bestowing, ஈ கை. 2. s. Gift, கொடை. 93)

iṇai (p. 45) s. Union, conjunction, communion, fellowship, இசைவு. 2. Comparison, parallel, similitude, resemblance, ஒப்பு. 3. (p.) Two things of a kind, a pair, couple, brace, துணை. 4. A companion, associate, partner, escort, protector, துணைவன். 5. Desire, இச்சை. 6. Women's hair, கூந்தல். இணையினெஞ்சமே. O! mind, debased beyond comparison. (வைராக்.) இறைகழலிணைமேவியவிமலர். Holy men who unite themselves to the feet of the Supreme Being. இணைக்கயல், s. A couple of carpfish, figures of which in gold, silver, &c., form one of the eight auspicious articles placed on special occasions as good omens, also as pleasing to the gods, அட் டமங்கலத்தொன்று. 2. One of the emblems of royalty, அரசசின்னத்தொன்று. இணைக்கல்லை, s. Two leaf-plates --as set before a religious mendicant or pandarum, while feeding him. இணைக்குப்போக, inf. [prop. இணை யாகப்போக.] To walk with another, to walk abreast. இணைக்குறளாசிரியப்பா, s. A kind of ஆசிரியப்பா, some of whose middle lines are shorter than the first or last line. இணைமணிமாலை, s. A poem consisting either of the kind of verses called வெண்பா and அகவல், or வெண்பா and கலித்துறை, in hundred verses and composed in accordance with the rule of அந்தாதி--one of the பிரபந்தம். இணைமுரண்டொடை, s. [in poetry.] A kind of ryhme where the first two feet in a line are opposed to each other either in word or meaning, ஓர்தொடை-as சீறடிப்பேரகலல்குல். இணைமோனைத்தொடை, s. A species of rhyme in which the first letters of each of the first two feet are the same. See தொடை. இணையசை, s. A compound metrical syllable, நிரையசை. இணையடி or கழலிணை, s. The two feet. இணையடிசூட, inf. To adorn, crown one's self with the feet (of the deity or guru) regarding them as flowers.--Note. To place the feet of another on one's head, is a figurative form for expressing great reverence, devotedness, respect, &c. இணையளபெடைத்தொடை, s. A verse in which the first letter of the first two feet is protracted. இணையிட்டுப்பார்க்க, inf. To compare one thing with another. இணையியைபுத்தொடை, s. The repetition of the same letter in the last two feet of any line. See தொடை. இணையெதுகைத்தொடை, s. [in poetry.] The rhyming of the second letters of the first two feet in each line. இணையெழுத்து, s. A substituted letter, போலியெழுத்து. இணைவிழைச்சு, s. Unchastity, unchaste desire, கற்பில்லாமை. (நீதிநெறி.) 2. Sexual desires, காமம். (p.) கண்ணினை, s. A pair of eyes. 138)