iṭai (p. 45) s. Middle, midst, centre, நடு. 2. The middle of a body, the waist, மருங்குல். 3. As இடைச்சொல்--a particle. 4. Interval of time, &c., நடுநேரம். 5. (p.) Place, room, space, position, situation, இடம். 6. A form of the seventh or locative case, ஏழனுருபு. 7. The side of a thing, place, quarter, region, பக்கம். 8. An elephant, யானை. 9. Interim, opportunity, con venient season, season, சமயம். 1. The full moon, பௌரணை. 11. A measure of length, breadth, thickness, &c., நீட்டலளவையிலொ ன்று. 12. One of the three நாடி, or passages for the breath--that through the left nostril, the lunar nerve or vessel, திரிநாடி யிலொன்று. 13. One of the (நாடி) nerves or arteries, தசநாடியிலொன்று. (See நாடி.) 14. (misused for எடை) Weight, gravity நிறை. (See சுழிமுனை, and பிங்கலை.) நல்லாரிடைப்புக்கு. Associating with the good. இடைகலை, s. The breath of the left nostril--as சந்திரகலை. See பிங்கலை. இடைக்கட்டு, s. A girdle, sash. 2. The allowance made for the weight of a vessel before weighing any thing in it. இடைக்காடன், s. A Rishi or சித்தன்--one of the eighteen. இடைக்கிடை. Here and there, interspersed, நடுநடுவே. 2. Of like weight, even weight, equilibrium, நிறைக்குநிறை இடைக்குலநாதன், s. Vishnu as brought up by shepherds. இடைக்குறை, s. [in grammar.] A word shortened in the middle, syncope, elision; as ஓதி for ஓந்தி, camelion. (See விகாரம்.) 2. An island, blank space in a river, &c., ஆற்றிடைக்குறை. இடைக்கொள்ளை, s. Pillaging, plunder, free booty, plundering without regard to either party, நடுக்கொள்ளை. 2. (in Agastiar.) The ravages of an epidemic discase, கொள்ளைநோயான்வருமழிவு. இடைசுருங்குபறை, s. A small drum tapering in the middle, உடுக்கை. இடைசூரி, s. [prov.] Gold or silverbeads interspersed here and there between sacred or other beads, உருத்திராக்க முதலியவற்றிற்கிடையிற்கோத்திடுவது. இடைச்சனி--இடையெழுஞ்சனி, s. The eleventh lunar asterism, in which Saturn is considered very malignant. See கடையெழுஞ்சனி and முதலெழுஞ் சனி. இடைச்சன், s. The second child, இரண்டாம்பேறு. (c.) இடைச்சாதி, s. The second or middle tribe of வைசியர்--the third caste. இடைச்சேரி, s. A shepherd's village. இடைத்தட்டு, s. Getting profit indirectly by interposing between parties, &c. or by purchasing goods of one and selling them again from a distance. இடைநடு, s. The middle emphatically (a pleonasm in rhetoric.) இடைநரை, s. Hair or beard growing grey here and there. இடைநிலை, s. In verbs generally, the characteristics of tense, வினையிடைநிலை. 2. A neutral state, neutral or middle state, stagnation in business transactions, இருபுறத்திலுஞ்சாராமனிற்கை. 3. In some compound nouns, one of the component parts, பெயரிடைநிலை. இடைநிலைத்தீபகம், s. One of the beauties of poetry, விளக்கணிமூன்றிலொன்று. See தீபகம். இடைநிலைமயக்கு, s. [in orthography.] The proper combination of letters in the middle of a word, மொழியி லிரண்டெழுத்து மயங்கிநிற்கை--if the same consonant be repeated in the middle of a word, it is called, உடனிலைமெய்மயக்கு; if otherwise, it is called, வேற்றுநிலைமெய்ம யக்கு. இடைநீரினிற்க, inf. [prov.] To swim with the body erect and the water only up to the waist. இடைப்பட, inf. To interpose, happen in the interim, come in, between, among, &c., to happen, இடையிலுண்டாக. இடைப்படுதானம், s. Giving of a secondary order, bestowing through pity on the poor, the blind, மத்திமதானம். இடைப்பழம், s. Ripe fruits interspersed among the unripe. இடைப்பழம்பழுத்தல், v. noun. Ripening as fruits here and there. இடைப்பிறவரல், v. noun. Words intervening between any one word and another with which it makes sense--as between the noun and its attribute, &c., எழுவாய்முதலிய தொடரினுள் இடையிலேற்ற பிற சொல்வரல். இடைப்புழுதி, s. Land in a state for sowing, neither very moist nor very dry, காய்ந்துங்காயாதிருக்கிறபுழுதி. இடைப்புள்ளி, s. Marks scattered here and there--as in tobacco leaves, &c., fruits, &c. இடைப்பூட்டு, s. A truss, girdle, அரைப்பூட்டு. இடைப்போகம், s. An interior crop, out of season, இடையிற்புன்பயிர்விளைவு. இடைமடக்கு, s. Silencing one by vociferation, இடையிற்றடுக்கை. 2. Haughty speaking, இடக்குமடக்கானபேச்சு. 3. [in prosody.] The repetition of a word in the middle of a line with a varied meaning. See மடக்கு. இடைமுள், s. Small, new eruptions about a healing ulcer or bile, மறு முள்பாய்கை. 2. A disease, a kind of eruption, ஓர்கரப்பன். இடைமேடு, s. Rice-land of moderate height, நடுத்தரமானமேடு. இடையற, inf. To cease or terminate suddenly. இடையறாவன்பு, s. Never-ceasing love. இடையன், s. (fem. இடைச்சி.) A shepherd--as occupying a middle position. இடைப்புத்திபிடரியிலே. The shepherds have their wit in their nape; i. e. they have none. இடையன்கால்வெள்ளி, s. [prov.] The star Aldabaran in the constellation Aries, ஓர்விண்மீன். இடையாந்தரம், s. An intermediate space or time. அந்தவேலை யிடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று. The business was interrupted, spoiled in the interim. இடையாயர், s. Persons of a middling class in piety, excellence, &c. See தலை and கடை. இடையிட, inf. To intervene, be interspersed, to have intermediate spaces either of time or place, to intermit, happen intermediately, நடுவிற்றோன்ற. இடையிட்டுவந்தசெல்வம், s. Acquired wealth and prosperity, obtained during life, not derived from ancestors. இடையிட்டெதுகை, s. The எது கை or rhyming of the third letter in every other line. இடையிடை. From time to time, at intervals, intervening space. இடையிலேகொண்டுபோக, inf. To take by theft or force, to plunder fruits, furniture, &c. 2. To take off property at one's death--as persons who are not heirs. 3. To seize and carry off property from one who has stolen it--as a constable from a thief. (c.) இடையிலேவயிறுவளர்க்க, inf. To get a living at the expense of others, not reducing one's own stock. (c.) இடையினவெதுகை, s. One of the இனவெதுகை--that in which the second letter of each line is any of the medial letters. இடையீடு, s. Obstacle, impediment, frustration, விக்கினம். 2. Equivalent, equilibrium, ஈடு. இடையூறு, s. Frustration, interruption, disappointment, obstruction, hinderance, mishap, casualty, contingence, misfortune, disaster, இடர். (c.) இடையெண், s. A poem increasing and decreasing like the waves of the sea, அம்போதரங்கத்தொன்று. இடையொடுகடைமடக்கு, s. A figure in Rhetoric, repetition of a word or phrase in the middle and end of a line with different meanings, மடக்கணியி லொன்று. இடைவழக்கு, s. [prov.] A suit at law instituted by a new claimant while the previous one is going forward, கிளை வழக்கு. இடைவழக்காளி, s. An intervening party in a law-suit. இடைவழி, s. Midway. இடைவள்ளல், s. A term common to the second of the three classes of kings famed for liberality. (p.) இடைவாய், s. The degrees marked upon a steel-yard. இடைவிட, inf. To intermit, suspend, interrupt, leave intermissions, interstices, &c. இடைவிட்டுவிட்டு. Every other one. இடைவிடாமழை, s. Incessant rain. இடைவிடாமல், neg. v. part. Incessantly, constantly, without intermission. இடைவெட்டுப்பணம், s. A clipped or imperfectly stamped coin, மாறுமத் திரைவிழுந்தபணம். 2. [prov.] Profit made indirectly, பொறுக்கியெடுத்தபணம். இடைவெட்டுப்பேச்சு, s. Derision, ridicule. இடைவெளி, s. An intervening space, நடுவெளி. எட்கிடை--எள்ளிடை, s. The thickness of a rape-seed. (c.) நான்குவிரற்கிடை--நான்குவிரலி டை. Four fingers-breadth, thickness. முதலிடைகடை, Beginning, middle and end. 104)

ūẕli (p. 70) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. [prov.] To become spoiled, decayed --as meat, fruits, பதனழிய. 2. To become broken--as the constitution by disease, மெலிய. 3. To become wearied, or broken in mind, to be dispirited by continued disappointment, இளைக்க. 4. To loathe, to be greatly disgusted with, அருவருக்க. ஊழலித்தநண்டு. A crab wasted by the production of its young. The crab is said to be one of the animals which die from propagating their species. ஊழலித்தமனம், s. A dispirited mind. 27)

eṭṭu (p. 73) கிறேன், எட்டினேன், வேன், எட்ட, v. a. To stretch forth, to reach after, தாவ. 2. [with the dative.] To be obtained, be got, to be caught, அகப்பட. எட்டாதபூதேவனுக்கு. The flower that is out of reach is dedicated to God. [prov.] மனோவாக்குக்கெட்டாதது. What is incomprehensible or unutterable. கைக்கெட்டினதுவாய்க்கெட்டாமற்போயிற்று. The mouth did not get what the hand had reached--I almost got it, but it escaped my grasp. The fates were against me, &c. --spoken in cases of disappointment, &c. கண்ணுக்கெட்டினமட்டும். As far as the eye can see. எனக்கெட்டாது. I cannot reach it. 2. I cannot get it. 2. I cannot comprehend it. கிணற்றுக்கிந்தக்கயிறெட்டாது. This rope is not long enough for the well. எட்ட, inf. [used adverbially.] Far, far off, further, away, aloof, தூரமாக. எட்டநட. Step on, step out. எட்டப்போ--எட்டிப்போ. Go further. எட்டக்கட்ட, inf. To keep away, தூரமாக. மழையெட்டக்கட்டிவிட்டது. The rain has kept off a long time. எட்டவிட, inf. To communicate, inform. அவனுக்கிந்தச்சொல்லையெட்டவிடு. Communicate this news to him. எட்டாக்கை, s. A very distant place, not near enough to be serviceable. எட்டாதபொருள், s. Things incomprehensible--as the Divine being, mysteries, &c. எட்டுமட்டும்பார்க்க, inf. To endeavor as much as one can; to reach or attain a thing. எட்டிப்பறிக்க, inf. To reach and pluck. எட்டிப்பார்க்க, inf. To peep, look over a wall, &c. 2. To make an effort, to reach a point or thing. எட்டினர், s. Friends, adherents, partisans, சிநேகிதர். (p.) 37)

ēcṟu (p. 78) கிறேன், ஏசற்றேன், வேன், ஏசற, v. n. To regret, துக்கிக்க. (p.) எசறவு, v. noun. Regret, compunction on account of faults or misdeeds either one's own, or other's. 2. Repining at disappointment or unfair treatment, mortified feelings. 9)

kuṟāvu (p. 132) கிறது, குறாவினது, ம், குறாவ, v. n. [vul.] To shrink, to contract--as the body by cold, the face by shame, &c., சுருங்க. 2. To become reduced, lean--as a person, animal, &c., மெலிய. 3. To sink--as the spirits by disappointment, hunger, &c., சோர. 4. To heal--as a sore; to cucatrize, வடுவாக, 5. To droop--as plants by drought, வாட. குறாவிப்போக, inf. To grow lean, to grow sad. குறாவுதல், v. noun. Leanness, sadness, dejection, &c. 17)

tuṭi (p. 245) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To quiver, shake, throb, flutter, palpitate, flounder as a fish thrown ashore, அசைய. 2. To be rude, mischievous, giddy, roguish, குதிக்க. 3. To be anxious through suspense; to be eager, to be in great agitation, தத்தளிக்க. 4. To shine, glitter, corruscate, lighten, மின்ன. 5. (fig.) To suffer by the gnawings of hunger, பசியினால்வருந்த. (c.) துடித்துப்பதைத்துவந்தான். He came in extreme anxiety, and agitation. பெற்றகுடல்துடிக்கிறது. The mother yearns over her child; (lit.) her bowels yearn. அரணைவால்துடிக்கின்றது. The tail of the lizard (cut off) leaps. பிள்ளைதுடிக்கிறது. The child is fidgety, rude, &c. கண்துடிக்க, inf. To quiver or throb as the eye, supposed to be indicative of good or ill, to the person or his relations.--Note. If the right eye or other right part of a man throb, it is deemed a good sign, but of a woman it is bad and vice versa. மனந்துடிக்க, inf. To be agitated, as the mind, through anxiety, anger, disappointments. துடி, v. noun. Quivering, palpitating, dancing, &c. துடிசாத்திரம்--துடிநூல், s. The art of determining events by the quivering of different parts of the body, also works treating on the art, ஓர்நிமித்தநூல். துடிதுடிக்க, inf. To quiver, throb, flutter, பதைபதைக்க. 2. To be rude, fidgety, mischievous, கடுகடுக்க. (c.) துடித்தல்--துடிப்பு--துடிதுடிப்பு. v. noun. Quivering, throbbing, fluttering, பதைபதைப்பு. 2. Rudeness, mischief, கடு கடுப்பு. 3. Great anxiety. சரீரந்துடித்தல், v. noun. Quivering of the body, supposed to occur of itself in case of the sickness of a relative, also at the sight of one suffering, or through anger. துடியானவன், appel. n. A strong, robust man, பலாஷ்டிகன். 41)

pangkam (p. 288) s. Diversity, division, dislodgement, வேறுபாடு. 2. Defeat, discomfiture, disappointment, தோல்வி. 3. Indecency, shame, disgrace, வெட்கம். 4. Distortion, contortion of the limbs, &c., நெ ளிப்பு, முடம். 5. Violation, desecration, prostitution, profanation, ஈனம். 6. Injury, detriment to one's person reputation, &c., மானபங்கம். 7. Wave, அலை. 8. A tank, குளம். 9. A piece, துண்டு. W. p. 611. B'HANGA. 1. Mire, mud, குறைசேறு. 11. Sin, பாவம். 12. Dust, புழுதி. W. p. 491. PANKA. அவனையங்கபங்கமழிக்கிறான். He vexes him. என்னைப்பங்கம்பேசினான். He reproached me. அவன்பங்கப்பட்டுப்போனான். He was ignominiously treated. பங்கக்கேடு, s. [vul.] Digrace, ignominy. பங்கங்கொள்ள, inf. To deride one. (Beschi.) பங்கசாதம், s. The lotus, தாமரை as பங்கயம்; [ex சாதம், produced.] பங்கப்பட, inf. To be treated disgracefully, ignominiously, &c., அவமானப் பட. 2. To fall into disgrace, சிறுமைப்பட. 3. To be violated, desecrated, ஈனப்பட. பங்கப்படுத்த, inf. To treat disgracefully, put one to shame, expose one 2. To To violate, desecrate, profane. பங்கம்அழிதல், v. noun. Becoming disgraceful; losing one's honor, credit, &c. பங்கேருகம், s. Lotus, as பங்கசாதம்; [ex உருகம்.] சமயபங்கம், s. An unseasonable time.

piṉṉam (p. 320) s. A break, tear, rent, severance, cut, சிதைவு. 2. Division, detachment, separation. dismemberment, பிரிவு. (See சின்னாபின்னம்.) 3. Unnatural distortion of a limb, disfiguration, deformity, உறுப்புக்குலைவு. 4. [in arthm.] A fraction, கீழ் வாயிலக்கம். W. p. 62 B'HINNA. 5. Change for the worse, degeneracy, deterioration, வேற்றுமை. 6. Frustration, disappointment, மோசம்போகுகை. 7. Rupture, disunion, difference, variance, break, பிணக்கு. 8. Misbehaviour, failure, slip, deviation or severing in a line of duty, முறைகேடு. 9. Perversion, opposition, disagreement. முர ண். (See வின்னம்.) 1. (சது.) Dust, powder as the pollen of flowers, பராகம். பின்னகுணனம், s. [in arithmetic.] Multiplication of fractions, கீழ்வாயிலக்கப்பெ ருக்கு. பின்னசங்கலனம்--பின்னசங்கலிதம், s. [in arithmetic.] addition of fractions, கீழ்வாயிலக்கங்களைக்கூட்டுகை. பின்னபாகாரம், s. [in arith.] Division of fractions, கீழ்வாய்ப்பிரிப்பு. பின்னபேதகம்--பின்னபேதம், s. Failure in performance of a promise, நிறைவேற் றாமை. 2. Difference, disagreement, disharmony, விரோதம். பின்னப்படுதல், v. noun. Being distorted, dismembered, deformed. 2. Being frustrated, disappointed. பின்னப்படுத்துதல், v. noun. Severing, dismembering. 2. Distorting, altering the natural position of any member of the body. 3. Frustrating, disappoint ing. பீ பீக்கருவேல், s. A tree, ஓர்வேலமரம், Mimosa farnesiana. 15)

peṇ (p. 332) s. [gen. பெண்ணின்.] A female in general, பெண்பொது. 2. A female of the human species, a woman. a girl, &c., ஆட வள். 3. A bride, a wife, விவாகப்பெண். 4. The feminine gender in the animal and vegetable kingdom, விலங்குமுதலியவற்றின்பெண். (c.) பெண்ணென்றால்பேயுமிரங்கும். Even a fiend will pity a woman. பெண்கரு, s. Female embryo. பெ பெண்கலை, s. The latter half of a verse, called வண்ணம். பெண்கள்சிகாமணி, s. A jewel-like woman. (in admiration.) பெண்கள்நாயகம், s. An excellent woman, a lady. பெண்குறி, s. Pudendum muliebre. பெண்கேட்க, inf. To solicit a girl of her friends, in marriage. பெண்கொடி, s. A lady; (lit.) a female vine. (p.) பெண்கொடுக்க, inf. To give a girl in marriage. பெண்கொடுத்தமாமன், s. A father-inlaw, as distinguished from தாய்மாமன். பெண்கொள்ள--பெண்ணெடுக்க, inf. To take a wife, to take a woman in marriage, to marry. பெண்கோலம்--பெண்வேஷம், s. Female attire or costume. பெண்சகோதரம், s. A sister, உடன்பி றந்தாள். (Colloq.) பெண்சாதி, s. A wife, மனைவி. (usage.) பெண்சோடினை, s. Adorning a bride for marriage. 2. See சோடினை. பெண்டகர்--பெண்டர், s. [pl.] Hermaphrodites, eunuchs, அலிகள். (சது.) பெண்டகை--பெண்டகைமை, s. Womanhood, feminine properties, excellencies; [ex தகை, nature.] (p.) பெண்ணரசி, s. A reigning female, a queen. 2. An opulent lady, செல்வமுடை யாள். பெண்ணரசு, s. Female government. 2. A superior woman. 3. [met.] Domination of a woman. பெண்ணரசுநாடு, s. A country governed by a woman. பெண்ணலம், s. Female excellency; [ex நலம்.] 2. Enjoyment with a woman, பெண்ணின்பம். பெண்ணன், s. A timid, effeminate, cowardly man, வீரமற்றவன். பெண்ணாசை, s. Desire for a woman. See ஆசை. பெண்ணாய்ப்பிறந்தவள், appel. n. A female, a woman; (lit.) one born a female. பெண்ணாய்ப்பிறந்தவள் வீட்டிலிருக்கவேண்டும். A woman should keep at home. பெண்ணாள், s. [in astrol.] The female division of the lunar asterism; [ex நாள்.] பெண்ணீலி, s. A very atrocious, wicked woman. 2. A female demon; [ex நீலி.] பெண்ணுடம்பு, s. The body of a woman. 2. [modeste.] Verenda mulieris. (Beschi.) பெண்ணுறுப்பு, s. Symmetry of a woman, female form, பெண்வடிவு. 2. As பெண்குறி. பெண்ணெழுத்து, s. Long vowels, நெட்டெழுத்து. பெண்தண்டு, s. See தண்டு. பெண்பருவம், s. The different stages of life in the female. See பருவம். பெண்பழி--பெண்பாவம், s. The guilt of forcing a woman. பெண்பனை, s. The female palmyra, useful for fruit and timber. See பனை. பெண்பாடு, s. Women's work or affair. பெண்பால், s. [in gram.] Feminine gender. See பால். பெண்பிள்ளை, s. A female infant, a girl, பெண்குழந்தை. 2. A woman, in general. 3. A bride, மணப்பெண். பெண்பிறப்பு, s. Female birth, commonly regarded as a misfortune. பெண்புத்தி--பெண்மதி, s. Female indiscretion; woman's wit. [in contempt.] பெண்புத்திபின்புத்தி. Female advice will result in disappointment. பெண்பேதை, s. A female, as being weak and indiscreet. பெண்போகம், s. Enjoyment with a woman. 2. One of the thirty-two acts of charity, and of the eight enjoyments. See அறம், and போகம். பெண்மகள், s. A woman, a lady, பெண். பெண்மயக்கம்--பெண்மயல், s. Fascination from love-sickness. பெண்மயிர், s. Female locks, அளகம். பெண்மரம், s. A female tree or plant, &c. 2. (சது.) A tree, the outside of which is harder than the inside, புறவயிர முள்ளமரம். பெண்மாயம், s. Fascinations of a women. பெண்மாறி. See பெட்டைமாறி. பெண்மை, s. Womanliness, nature of women, பெண்டன்மை. 2. Household dignity, domestic excellence, மனைமாட் சிமை. (சது.) பெண்மைச்சினைப்பெயர், s. [in gram.] Nouns feminine, from any member, or part, as முடத்தி, a female cripple-- also applied to the lower animals. பெண்மைச்சினைமுதற்பெயர், s. Nouns feminine from a member but including the whole body, as முடக்கொற்றி, the lame Kotty, though lame only in a limb. பெண்மைமுதற்பெயர், s. Nouns feminine being the name of a person, as கொற்றி, a woman. பெண்வகை, 4. Four classes of women: 1. பதுமினி, the highest class, possessing excellence of form, and sweetness of disposition; 2. சித்திருணி or சித்தினி, a class addicted to love; 3. சங்கினி, a mediocre class, irascible and passionate; 4. அத்தினி, the lowest class libidinous and furious. பெண்வழி, s. Family descent in the female line.

mṭu (p. 340) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To hold, to contain, பற்றிஅடைய. 2. To fill, penetrate, suffuse--as odors the nose, நிறை க்க. 3. To take food or drink, உண்ண. 4. To take in by any of the senses, பொறிவழியாற் கொள்ள. 5. To devour, விழுங்க. (நீதிநெறி.) 6. [prov.] To seduce, charm, inveigle, entrap, மயக்க. 7. [prov.] To prevent, disappoint, frustrate, தடுக்க. வியாதிமடுத்தடித்துப்போட்டது. The disease killed him. மடுத்தடிக்க, inf. [prov. for மடங்க டிக்க, which see.] To frustrate an object, &c. மடுப்பு, v. noun. Containing, அடைவு. 2. Filling up; suffusion, நிறைப்பு. 3. Taking food, ஊணேற்கை. 4. Deceiving, inveigling, எத்து. 5. Baffling, frustration, disappointment, மோசப்படுத்துகை. 6. Injury, கேடு. 8)