āyācam (p. 39) s. Fatigue, weariness, faintness, lassitude, languor, weariness of mind, இளைப்பு. Wils. p. 118. AYASA. 2. Dissatisfaction, displeasure, மனவருத்தம். 3. Regret, துக்கம். (c.) நான்சொன்னதுமக்காயாசமாயிருக்கிறதா? Do you feel displeased at what I said? ஆயாசந்தீர, inf. To be relieved after fatigue, to be refreshed. 31)

iracam (p. 48) s. Flavor, relish; what is tasteful, agreeable, palatable, delicious; taste in general, good or bad--also the six flavors. (See சுவை.) 2. Sweetness, இனிமை. 3. Sweet juice of fruits, &c., vegetable juice in general, சாறு. 4. Mercury, quicksilver, hydrargyrum, பாதரசம். 5. (p.) One of the juices of the body, சத்ததாதுவினொன்று. (See தாது.) It corresponds more with chyle than any other, but probably it is fanciful. 6. Pepper-water made of several ingredients, மிளகுநீர். 7. [in rhetoric.] The passions or emotions of the mind expressed by gesture, exhibited in action and transferred to poetry, வீரமுதலியவெண்சுவை. Of these eight are given; viz.: 1. வீரம் or வீரியம், courage. 2. அச்சம், பயம், or பயானகம், fear, terror. 3. இழிப்பு, விபற்சம், குற்சை, அருவரு ப்பு, abominating, loathing at or disgusting. 4. வியப்பு or அற்புதம், wonder, surprise, astonishment. 5. காமம், சிங்காரம், சிருங்காரம், love, sexual love. 6. அவலம் or கருணை, acute sensibility, weakness, tenderness, mercy, pity, clemency. 7. உருத்திரம், கோ பம், இரௌத்திரம், பெருங்கோபம், warlike fury, wrath, displeasure, rage. 8. நகை, பெரு நகை or ஆசியம், laughter, mirth, risibility, great or intense laughter, laughing in contempt. By some, சாந்தம், tranquillity, equanimity, peace, abstraction or the stoicism of the ascetics; and by others வற்சலம், parental tenderness are given as a ninth meaning; இரசம் is added at pleasure with the loss in some cases of its initial-as வீராசம், இழிப்பிரசம், &c. Wils. p. 697. RASA. இரசகந்தாயம், s. Tribute, the fatness of the earth. இரசகந்தாயமாய்ப்பேச, inf. To speak pleasingly. இரசகருப்பூரம், s. Muriate of mercury, ஓர்மருந்து. இரசகுண்டு, s. [prop. இரசக்குண் டு.] A globular glass filled with mercury as a decoration at weddings, &c., also as a charm. இரசகுளிகை--இரசமாத்திரை, s. A quick-silver pill employed in medicine, இரசத்தினாற்செய்தமாத்திரை. 2. [in alchemy.] A pill feigned to be used by a class of persons called சித்தர், now in the world of Indra, who thereby perform supernatural actions--as கமனஞ்செய்கை, or passing through the air to any desired place, சித்தர்குளிகை. இரசக்கட்டு, s. Condensed mercury, சூதக்கட்டு. இரசக்கிணறு--இரசக்குழி, s. A pit or mine where quick-silver is obtained. இரசக்குடுக்கை, s. A little bottle of mercury. இரசசிந்தூரம், s. Red precipitate of mercury. இரசஞ்சுத்திபண்ண, inf. To purify quick-silver. இரசதாது, s. Quick-silver, சூதம். Wils. p. 698. RASAD'HATU. இரசதாளி, s. A species of plantain, கப்பல்வாழை. இரசத்தைக்கட்டிப்புடமிட, inf. To reduce mercury by decoction. இரசத்தைப்பஸ்மமாக்க, inf. To reduce mercury into powder. இரசநாதம், s. Quick-silver, இர சம். Wils. p. 698. RASANATHA. இரசபஸ்பம்--இரசபஸ்மம்--இரச பற்பம், s. Mercury reduced to white powder, a kind of muriate of mercury or calcinated mercury, சூதபஸ்பம். Wils. p. 698. RASAB'HASMAN. இரசபாஷாணம், s. A kind of prepared arsenic. இரசப்பிரீதி--இரசமாதா, s. One of the hundred-and-twenty kinds of arsenic in its natural state. இரசமணி, s. Hard globules of mercury prepared by incantations, &c., and worn as an amulet in order to prevent evil, cure diseases, to promote success in undertakings, &c. இரசமுறிக்க, inf. To prepare mercury for medicine. 2. To carry mercury off from the body. இரசலிங்கம், s. Vermilion, சாதி லிங்கம். 2. A case of mercury for a linga. இரசவாதம்--இரசவித்தை, s. Alchemy--one of the sixty-four கலைஞானம். இரசவாதம்பண்ண, inf. To practise the art of alchemy. இரசவாதி, s. An alchemist. இரசவாழை--இரதவாழை, s. [improp. இதரைவாழை.] A species of plantain, பேயன்வாழை. இரசவைப்பு, s. Any preparation from mercury--as a muriate, sulphate, &c., an amalgam. இரசனை, s. Flavor, deliciousness, sweetness, delicacy, சுவை. 2. The tongue, நாக்கு. 3. Juice, sap, essence, சாறு. இரசாதிபதி--இரசாதிபன், s. [in astrology.] The sun or one of the planets presiding over fruits, vegetables, &c., for the given years, இரசவஸ்துகட்கதி காரியாங்கிரகம். இரசாபாசம், A loss of flavor, or of juice. இரசேந்திரம், s. The philosopher's stone, இரசத்தினாற்செய்த ஏந்திரம். Wils. p. 699. RASENDRA. இரசேந்திரியம், s. The tongue, நாக்கு. இரசிக்க, inf. To be pleasant to the taste, ear or mind; to delight, gratify உருசிக்க. இரசிப்பு, v. noun. Sweetness, flavor, இனிமை. 40) *

ungkāram (p. 59) s. The utterance of the particle உம், in token of displeasure, or to intimidate another, உம்மெனவெகுள்கை. 2. Menace, reproof, reprehension, roaring, bellowing, அதட்டுகை. Wils. p. 977. HUNKARA. 3. The buzzing of bees, வண்டி னொலி. (p.) உங்காரத்தினுரப்புமோதையாள். She who thundered out the menacing உம். (ஸ்காந்தம்.) உங்காரமதுகரங்கள். The humming, buzzing bees. (பாரதம்.) 27)

uṟṇṭu (p. 67) s. [prov.] A rough or rugged disposition, முரட்டுக்குணம். உறண்டுபண்ணல், v. noun. Annoying, harassing, displeasing, முரண்டு செய்தல். 69)

ūṭu (p. 69) கிறேன், ஊடினேன், வேன், ஊட, v. n. To feign a dislike--as a wife to her husband to increase his affection, பிணங்க. 2. To be displeased and unsocial --as a wife with her husband, refusing his caresses, &c., பிரிய. 3. Sometimes to be at variance--as a husband and wife, விரோதிக்க. 4. To be impatient with, வெ றுக்க. (p.) செம்புனலோடூடார். They will not be angry with water. (நாலடி.) 45)

eṉ (p. 75) கிறேன், றேன், பேன், என்ன, v. a. To say, name, pronounce, express, do, indicate, either by words or signs, expressed, or implied, என்றுசொல்ல. This is the common form for quotation, in which sense it generally occurs in all its various uses. In the infinitive and other parts it is commonly found with one ன் only. என்கு. I say. என்கும். We say. என்ப--என்பர்--என்மர்--என்மனார்--என்றிசினோ ர். They say, they may say, some say, &c. அப்படியென்கிறான். So he says. 2. He does so (the speaker making the sign or sound intended). இல்லையென்கிறேன். I say no-implying impatience, displeasure, emphasis, &c. பணமில்லையென்கிறான். He says he has no money. போவென்கிறேன். I tell you to go, lit. I say go, and implying I have said so before. அவனைப்போவென்னப்போகிறான். When I say go, he goes. காமதேனுவென்கிறபசு. The cow (of the supernals) called Kamadhanu. நானென்னுமெண்ணம். Self conceit, consequence. என்பவன், appel. n. He who says so. 2. He who is called so. பெரியானென்பவன். Perian, or he who is called Perian. ஆவென்ன, inf. To open the mouth, lit. to say ஆ. ஈயென்ன, inf. To show the teeth, lit. to say ஈ. என்பிக்க, inf. To cause another to say, to prove, சொல்லுவிக்க. அதையவன்வாயினாலேயுமக்கென்பிப்பேன். I will prove it to you from his mouth. என்று. The gerund of the verb என், used instead of என the infinitive (which is the poetic usage in this connexion), it serves to end a quotation and to connect it with the following part of the sentence, in which case it often corresponds to the conjunction that, வினையெச்சம். அவனையடித்தேனென்றுசொன்னான். He said that he struck him, lit. he said, I struck him. Note 1st. In connexion with appropriate verbs, என்று, and என often mean to expect, to think, imagine, to suppose, to pretend, to desire, எண்ணுதல் or some such verb being implied; பணந் தெய்வமென்றுநடக்கிறான், he makes money his god; அதுபுகையென்றிருந்தேன், I thought it was smoke, I took it for smoke; அவர்வருவாரென்றிருக்கிறேன், I expect him to come; அவன்சொன்னானென்றுவந்தாயா, have you came because he told you?--Note 2d. According to நன்னூல், என்று and என are இடைச்சொல் or particles, with several specific uses, the other parts of the verb are or may be included. 1. With பெயர் or names; அழுக்காறெனவொரு பாவி, the sinner called envy. (குறள்.) 2. With குறிப்பு or symbolic forms; சிக்கென வூன்றியவேர், the root which has taken firm hold; திடீரெனவந்தான், he came suddenly. 3. With இசை or (imitative) sounds; ஒல்லெனவொலித்தது, it sounded ஒல்; அடுக் கு or repititive symbolic terms are included in this class; படபடென்றுநடுங்கி னான், he trembled (shook, shivered, &c.) greatly; சுஃஃறென்னுந்தண்டோட்டுப்பெண் ணை, the palmyras whose green leaves rustled (emitted the sound of சுஃஃறு). 4. With எண் enumeration, in which they are equivalent to the copulative conjunction; சாத்தனெனக்கொற்றனெனப்பூதனெ னமூவரும்வந்தார், Sattan, Kottan and Bhuta came; தேனென்றுபாலென்றுவமையில்லாமொழி, words unequalled (in sweetness) by honey or milk. 5. With பண்பு or symbolic terms expressive of quality and intensity; சிவேரெனச்சிவந்தது, it reddened to a crimson; வெள்ளெனவா, come in the grey of the morning; வெள்ளெனவி ளர்த்தது, it became very white.--Note 3d. என்று and என also serve to express similitude, like, as, &c.; புலியெனப்பாய்ந் தான், he sprang like a tiger; காந்தளெனக் கைநீட்டி, extending her காந்தள்-like hand. --Note 4th. என and என்று are also used to express pre-eminence, &c.; இன்னதென் றில்லை, it is no matter which; ஆரென்றுநி னைத்தாய், who do you suppose I am? I am not to be treated thus, &c., உயிரென் றுபார்க்கவில்லை, he does not (or did not) regard even life; அவனுக்கின்னாரென்றில்லை, it is no matter to him who; குருவென் றுபேணுகின்றிலன், he does not respect even the guru; எவ்வளவென்றில்லை, it is no matter how much. 2. How much soever, how little soever. 3. It is illimitable, undefined, the quantity is unknown; வாய்வயிறென்றுபார்க்கிறதில்லை, he does not give himself time to eat.--Note 5th. என and என்று are also used with reiterative symbolic terms; மடம்டென்றொலித்த து, it sounded மட, மட; அடியடியென்றடித் தான், he beat him soundly; தலைதலையென்ற டித்துக்கொண்டான், he beat his head greatly through rage, grief, despair, &c.; lit. saying, 'Head, head;' வாய்வாயென்றடிக்க, to beat one's mouth greatly--in sorrow, despair, &c.; எறியெறியென்றெறிந்தான், he threw many times; lit. he threw, saying, 'Throw, throw.'--Note 6th. என and என்று, with a dative imply, designed or appointed for, sacred or devoted to, for the sake of, &c.; சுவாமிக்கென்றுநேர்ந் தது, it is vowed (devoted) to God; தன்பிள்ளைக்கென்றுவைத்துக்கொண்டான், he kept it for his child; எனக்கென்றெடுக்கமாட் டேன், I will not take it for myself-Note 7th. The subjunctive என்றால் joined to verbs or used when verbs are implied forms the subjunctive of those verbs.--Note 8th. The subjunctive என் னில், poetically, என்னின், if, is contracted into எனில் and எனின், and in classical usage to எல் and என்: உம் joined to those forms makes them though; they are added to other verbs or to nouns; ஓரடி யென்கிலும்நட, walk, if it be but one step. 40)

eri (p. 73) கிறது, ந்தது, யும், எரிய, v. n. To glow, shine, give light, பிரகாசிக்க. 2. To burn, ignite; to be injured, or consumed by fire, to be scorched, to flame, அழல. 3. To burn--as a sore, or fever; to smart, to be inflamed, புண்முதலியவெரிய. 4. To be envious, jealous, to fret, be peevish, பொறா மைகொள்ள. 6. To burn as the stomach with hunger, வயிறெரிய. 7. To suffer pain --as from a heavy load on the head, &c., தலைமுதலியனவெரிய. (c.) அடுப்பெரிகிறது. The fire upon the hearth burns. மந்தமெரிந்துபோனது. The indigestion has ceased, lit. is burnt up. நட்சத்திரமெரிந்துவிழுகின்றது. A star glows and falls. நான்தின்றதெல்லாமெரிந்துபோயிற்று. The food I took has digested. 2. I am so pained by what you said that the food I have eaten seems as nothing. 3. The food I took has digested by means of enchantment, medicines, &c. வயிறெரிகின்றது. My bowels are inflamed for food. 2. I am in distress, yearning, &c. அவன்பட்டதை நினைக்கிறபொழுது என்வயிறெரிகிற து. My bowels are inflamed when I think of what he suffered. கணகணென்றெரிகிறது. It burns with excessive heat. அவனெரிபொரியென்றுவிழுகிறான். He breaks out with rage and fury, lit. saying, Burn him, fry him. எரிகரும்பு, s. Fagots, விறகு. (c.) எரிகுடல், s. A canine appetite, எரிவயிறு. (c.) எரிகுடலன், s. One who is always craving for food, தீபனமுள்ளவன். எரிகுன்மம், s. A stomachic disease, excessive heat, head-ache, &c., ஓர்நோய். எரிகொள்ளி, s. A fire-brand, கொள்ளிக்கட்டை. எரிசினம், s. Burning anger, கடுங் கோபம். எரிநரகம், s. The burning hell, ஓர்நரகம்--in distinction from others. எரிபடுவன், s. A burning ulcer or cancer, பிளவை. எரிபந்தம், s. A burning torch, a flambeau, தீவர்த்தி. 2. A kind of burning sensation all over the system from disease, எரிச்சல். எரிபிடாரி, s. An enraged or furious demoness, எரிதுர்க்கை. 2. A peevish, or fretful person-spoken disparagingly, எரிச்சலுடையவள். எரிபுழு, s. A kind of brownish, yellow caterpillar, the sight of which on leaving home, &c., is regarded as propitious, கம்பளப்பூச்சியினோர்வகை. எரிபூச்சி, s. A flying insect which, on contact, emits moisture that causes a burning smart and a discoloring of the skin, ஓர்பூச்சி. எரிமணி, s. Sparkling jewels, bright gems, பிரகாசமுள்ளமணி. எரிமுகி, s. A tree, the milk of whose seeds is pungent and caustic, and being indelible, is used in marking, சேங் கொட்டைமரம், Semicarpus anacardium. எரியவிழிக்க, inf. To look fiercely having the eyes flaming with rage, கோ பத்தோடுபார்க்க. எரிவண்டு, s. The Mylabris or blistering beetle, ஓர்வகைவண்டு. 2. An insect which strikes against the eye-ball inducing severe smarting, கண்ணிலடிக்கும் வண்டு. எரிவந்தம், s. A burning sensation in the body, எரிபந்தம். 2. (Met.) Anger, wrath, எரிச்சல். எரிவனம், s. A burning place for the dead, சுடுகாடு. எரிவரியன், s. A snake of the viper kind. பற்றியெரிய, inf. To take fire. எரிப்பு, v. noun. Burning, ignition, எரிவு. 2. s. Envy, jealousy, peevishness, malice, rancor, பொறாமை. 3. Satiety, nausea, நெஞ்செரிப்பு. எரிப்புக்காரன்--எரிப்புள்ளவன், s. An envious, impatient, peevish, or irritable person, பொறாமையுடையவன். எரிப்பெடுக்க, inf. To be peevish, cynical, querulous, எரிப்புண்டாக. ஓரெரிப்பாயெரிக்க, inf. To keep a fire burning, to heat continually--as in preparing medicines. ஓரெரிப்பாயெரித்துப்போட்டான்... He consumed it at one burning. 2. He has utterly destroyed (the family, town, &c., by injustice, oppression, &c.). எரியல், v. noun. Burning, எரிவு. 2. [prov.] That which is burnt--as food, at the bottom of a vessel in cooking, எரிந்தது. எரிவு, v. noun. Burning, ignition, எரிகை. 2. s. Heat in the system, smarting, pungency, inflammation, உடலெரிவு 3. Envy, jealousy, resentment, பொறாமை. 4. Fretting, displeasure, anger, irritation of body and mind, கோபம். கண்ணெரிவு, s. Burning of the eyes. கையெரிவு, s. Burning of the hands. காலெரிவு, s. Burning of the feet. உடலெரிவு, s. Burning of the whole body. குடலெரிவு, s. Burning of the bowels. 87)

eṟi (p. 75) கிறேன், ந்தேன், வேன், எறிய, v. a. To throw, cast, fling, eject, discharge, emit, எறிய. 2. To pierce with a weapon, stab, cast so as to strike, குத்த. 3. To reject (as advice), cast off, cast away, throw away, தள்ள. 4. To slap. clap the hands, beat a drum, strike a bell, அறைய. 5. To toss, cast up waves--as the sea, அலை வீச. 6. To cut off, sunder, cut with a sword, வெட்ட. 7. v. n. To rise, roll over-as waves, அலையடிக்க. எறிசுடர்வாளால். With the ray-emitting sword. எறிசொல்லாச்சொல்லுதல். Speaking with displeasure, in an unconnected manner. எறிந்தகணக்காய்ப்போயிற்று. The property is scattered, nearly all gone. 2. The petition was rejected. எறியென்றெதிர்நிற்பாள்கூற்றம். She who opposes her husband, threatening blows, is as death, (நாலடி.) எறிவானேன்சொறிவானேன். Why insult one and then caress him? பாகெறிகளிறு. An elephant that casts off his driver. அவனென்மேற்கண்ணெறிந்தான். He placed his eyes upon me--he threw a side-glance at me. ஆடல்வேலெறிதலோடும். When the warlike dart severed (the mango tree). (ஸ்காந்.) எறிகடல்--எறிதிரைக்கடல், s. The wave-throwing sea, the billowing ocean. எறிகாலி, s. A kicking cow, உதை காற்பசு. எறிகால், s. A violent wind, பெருங் காற்று. (p.) எறிசக்கரம், s. The discus weapon, எறியுஞ்சக்கரம். எறிந்துபோட, inf. To cast, throw. 2. To reject a person, thing, advice, &c., to treat with disrespect. எறிந்துபோட்டாற்போலேபேசினான். He spoke contemptuously. எறிந்துவிட, inf. To cast off, reject. 2. To sow seed. எறிபடை--எறியாயுதம், s. A missile weapon. எறிமணி, s. A large circular metal plate for striking the hours, also used as a cymbal in a temple in daily worship, &c., சேமக்கலம். எறிமுத்து, s. Chicken pox, haub in pox, மாரிமுத்து. எறியீட்டி--எறிவல்லையம், s. A dart or lance--as a missile weapon, சவளம். எறிவலையம்--எறிவளையம், s. The discus weapon, சக்கராயுதம். வித்தெறிய, inf. To sow seed. எறி, v. noun. Throwing, a cast, எறிகை. 2. [prov.] A sarcasm, irony, a hint, allusion, insinuation, innuendo, குறிப்பாகச்சொல்லுகை. ஓரெறியெறிந்துவிட்டான். He threw out a hint, an insinuation. அதற்கோரெறியெறிந்துவைக்கவேண்டும். You must give a hint, throw in a word, &c., bearing on the object, take the first step toward it. எறிவு, v. noun. Throwing, casting. எறி, க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To shine brilliantly--as the sun; to emit rays; to glitter as jewels, ஒளிசெய்ய. இழைசுடரெறிந்தலானும். By the brightness of the jewels that blazed around. (நைட.) கதிரெறிக்குநன்மணி. Glittering precious gems. (நைட.) நல்லவெயிலெறிக்கிறது. The sun is burning. மேகம்மின்னெறிப்ப. While the clouds emit lightning-எறிப்பு, v. noun. Shining, brightness, glitter, splendor, பிரகாசம். 2. Sunshine, a hot sun, வெளிலெறிக்கை. 28)

oḷir (p. 84) கிறது, ந்தது, ஒளிரும், ஒளிர, v. n. To shine, give light, glare, be resplendent, to coruscate, ஒளிசெய்ய. (p.) ஒளிர்மருப்பு, s. Ivory, யானைக் கொம்பு. ஒளிர்முகம், s. Diamond, வைரக் கல். ஒளிர்வு, v. noun. Shining light, splendor, பிரகாசம். அவருடையமுகவொளிர்வைப்பார். Look at the lustre of his face--spoken ironically of one who being displeased, makes a sullen countenance. 17)

kcngku (p. 85) கிறேன், கசங்கினேன், வே ன், கசங்க, v. n. To be squeezed, bruised, rubbed as a leaf, &c. between the hands, fingers, &c.; to fade as a handled flower, to be mashed, குழைய. 2. To be exhausted, be worn out by labor, walking, &c. இளைக்க. 3. [prov.] To be hurt in mind, to be wearied, displeased, மனநோவ. பூக்கசங்கிப்போயிற்று. The flower is defaced by being handled. அவனுடையமனங்கசங்கிப்போயிற்று. His feelings are hurt. குழந்தைகசங்கிப்போயிற்று. The infant is exhausted by being handled so much. வேலையினாலேகசங்கிப்போனான். He is greatly worn down with labor. கசங்கல், v. noun. The state of being crumpled, squeezed. 2. Fading, withering. 38)

kñl (p. 86) --கஞலு, கிறது, கஞன்றது, க ஞலும், கஞல, v. n. To ascend, எழும்ப. 2. To be close, நெருங்க. 3. To be severe, quick, to have velocity, கடுக. 4. To abound, மிக. (p.) கஞலவழிந்ததொல்லிருமாழை. Numerous were the wornout gold ornaments of ancient manufacture. (ஸ்காந்.) கஞலல்--கஞலுதல்--கஞறல், v. noun. Closeness, narrowness, நெருங்கல். 2. Rising, elevation, எழுச்சி. 3. Severity, quickness, கடுப்பு. 4. A sign of displeasure, சினக்குறிப்பு. (பிங்.) 5. Fullness, luxuriance, பொலிவு. 6. Abundance, plenty, மிகுதி. (p.) கஞன்றல், v. noun. Ascent, எழுச்சி. (p.) 15)

kṭi (p. 87) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. a. To rebuke, reprove, chide, கடிந்துகொள்ள. 2. (p.) To reject, renounce, avoid, dispel, நீக்க. 3. To restrain, subject--as the senses, ஒடு க்க. 4. To be angry with, be indignant, to show signs of displeasure, கோபிக்க. 5. To sunder, destroy, அழிக்க. 6. To cut, வெ ட்ட. 7. To forbid, prohibit, தடைசெய்ய. ஐம்புலனைக்கடிந்துநின்றே. Restraining the five senses-- (அறிவானந்தசித்தி.) களைகடிந்தொதுங்குங்கடைசியர். The women of agricultural districts who move about weeding the corn-- (நைட.) பொய்யிருள்கடிந்தமெய்ச்சுடரே. O light of truth that dispelled the illusive darkness -- (திருவாசகம்.) கடிகோல், s. A stick to scare away parrots from cornfields, தட்டை. 2. A rod tied to a dog's neck, and fastened to something else to keep it from mischief, &c., நாய்க்கழுத்திற்கட்டுந்தடி. கடிந்துகொள்ள, inf. To reprove, reprimand. கடிந்தோர், s. Sages, ascetics, முனிவர். (p.) கடி, v. noun. Rejection, prohibition, exception, ஒழிக்கை. 47)

kṭu (p. 87) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To throb--as from a sting, venomous bite, the prick of a thorn, tooth-ache, விரு விருக்க. 2. To ache--as with colic, dysentery, &c.; to have pain as the leg from walking; the shoulders or head from carrying a load; the mouth from speaking; the arm from writing, &c., உளைய. 3. To be seasoned too highly, or otherwise spoiled--as curry, commonly, கடுகடுக்க. 4. (p.) To be like, to resemble, ஒக்க. 5. To be in doubt, or uncertainty, to hesitate, ஐயுற. 6. To be angry, impatient, fretful, கோபிக்க. 7. To pass swiftly, விரைய. கடுத்தபின். When (the king) suspects. (குறள்.) கடுத்துப்போனதண்ணீர். Bad water, water unpleasant to the taste. அடுத்ததுகாட்டும்பளிங்கேபோல்நெஞ்சங்கடுத்ததுகா ட்டுமுகம். The face indicates the resentment of the heart, as the mirror reflects the shape of things placed before it. ஊமன்கண்ணிலாதவற்குரைத்தலுங்காண்டலுங்கடுக் கும். It is as if a blind man saw a thing which a dumb man told him to look at. கடுவரைநீரிற்கடுத்துவரக்கண்டு. Seeing it coming as rapidly as the impetuous mountain torrent-- (வெண்பாமாலை.) கடுத்துப்பேச, inf. To speak harshly. கடுப்ப, inf. Used as a particle of comparison--as பிள்ளைகடுப்பப்பிணம்பிறங்க, the bodies (of those who fell in battle) appeared (to move their dying limbs) like infants. (வெண்பா.) கடுத்தல், v. noun. Doubt, ஐயம். 2. Wrath, கோபம். 3. Vehemence, வேகம். 4. Comparison, உவமை. (p.) கடுப்பு, v. noun. Pains, throbbing, throe, எரிவு. 2. Anger, displeasure, impatience, peevishness, சினம். 3. Speed, rapidity, impetuosity, great haste, வேகம். அவருடையகடுப்பெல்லாமாறிப்போயிற்று. His peevish arrogance is now all gone (his means being reduced). கடுப்பிறக்குதல், v. noun. Reducing one's pride, arrogance. கடுப்புக்கழிச்சல், s. A painful dysentery. கடுப்புச்சூடு, v. noun. Cauterizing oxen after castrating as a counteroperation to promote healing. கடுப்பெடுத்தல், v. noun. Being in pain, aching. 2. Reducing one's pride, arrogance. வாதக்கடுப்பு, s. Rheumatic pains in the limbs. நீர்க்கடுப்பு, s. Dysury, strangury. மூலக்கடுப்பு, s. Dysentery, tenesmus. வயிற்றுக்கடுப்பு, s. Griping of the bowels. மனக்கடுப்பு, s. Indignation, resentment. 72)

kṭukṭu (p. 87) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. [intens. of கடுத்தல்.] To show signs of anger by sour looks, harsh words, &c., சினக்குறிப் புக்காட்ட. 2. To speak harshly, கோபமாகப் பேச. 3. To throb--as the flesh after the bite of a scorpion, the sting of a venomous insect, or the severe prick of a thorn, &c., விருவிருக்க. 5. To be highly seasoned, உறைக்க. கறிகடுகடுத்துப்போயிற்று. The curry is too highly seasoned; i. e. too salt, too acid, &c., the taste being unpleasant. கடுகடுத்தமுகம், s. An angry, austere countenance. கடுகடுத்துப்பேச, inf. To speak harshly. கடுகடுப்பு, v. noun. Sullenness, displeasure of countenance, வெறுப்பு. 2. Being highly seasoned. கடுகடுப்பாயிருத்தல், v. noun. Being austere, angry. 73)

kṭai (p. 88) s. End, extremity, termination, conclusion, முடிவு. 2. A shop, bazaar, market, அங்காடி. 3. (p.) Inferiority, baseness, meanness, lowness, the least, lowest, or worst kind, &c., கீழ்மை. 4. Way, வழி. 5. Termination of a particle, வினையெச்சவி குதி. 6. Place, room, இடம். 7. A form of the seventh case used also with verbs, to express if, when, after, &c., ஏழனுருபு. 8. A door, a gate-way, வாயில். 9. The outer gate, புறவாயில். 1. The clasp or other fastening of a neck-ornament, பணிப்பூட்டு. 11. Side, பக்கம். நீத்தக்கடை. If he leave-- (குறள்.) ஈதலியையாக்கடை. If it be not possible to bestow-நள்ளிமுதற்கிள்ளிகடையாக. From Nalli to Killi (reigned sixty-four kings called சோழர்). நாயிற்கடையாநாயேனை. Me who am the most degraded of dogs-அவன்கடைச்சென்றான். He approached him. கடைகட்ட, inf. To close a shop, கடைசாத்த. 2. To suspend a work, to discontinue, to make an end of--spoken diminutively. கடைகாப்பாளர்--கடைகாவலர், s. Door-keepers, porters, வாயில்காப்போர். கடைகெட்டவன், s. [vul.] An abandoned person, a wretch, முழுதுங்கெட் டவன். கடைக்கண், s. The outside corner of the eye, கட்கடை. 2. A benign look, கடாட்சம். கடைக்கண்கிடைக்கவேண்டும். I am anxious to get a propitious look, glance of your eye. கடைக்கண்ணாற்பார்க்க, inf. To glance, look sidewise. 2. To cast a propitious or benignant look. கடைக்கண்பார்வை, v. noun. A side look, a glance. 2. A propitious or benignant look, approbation, a token of favor. கடைக்கனல்--கடையனல், s. The final deluge-fire, ஊழித்தீ. கடைக்காப்பு, s. The last verse in the poem called பதிகம்--as an invocation, &c. கடைக்காரன், s. A shop-keeper. கடைக்குடல், s. The lower part of the bowels, கீழ்க்குடர். கடைக்குட்டி, s. The youngest child, a term of fondness, கடைப்பிள்ளை. கடைக்குறை, s. Elision in the termination of a word--as கோல், for கோ லம். கடைக்கூட்ட, inf. To effect, to produce a result--as the actions of a former birth are supposed to do, வினைப் பயனுறுவிக்க. 2. To unite man and wife, or a male and female of the brute creation, as former deeds are imagined to do. கடைக்கூழை, s. A species of rhyme, ஓர்தொடை. 2. The rear division of an army, படைப்பின்னணி. See கூழை. கடைக்கொள்ளி, s. A fire-brand burnt to the end, குறைக்கொள்ளி. கடைக்கோடி, s. [vul.] The very extremity, the utmost limit, ஈறு. கடைசால், s. [prov.] The finishing of a business, முடிவு. 2. Stern of a vessel--also written கடையால். கடைசாலொதுக்க, inf. To finish a business in hand. கடைச்சங்கம், s. The third and last of the ancient Madura colleges consisting of forty-nine literati, இறுதிச்சங் கம். கடைச்சரக்கு, s. Curry stuff, spices, &c., drugs, medicines, &c., sold in the bazaar, கடையில்விற்கப்படுஞ்சரக்கு. கடைச்சன், s. The youngest son, கடைப்பிள்ளை. கடைஞர், s. The laboring caste in agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். கடைதலைப்பூட்டு, s. An inverted construction in poetry, by which the last word in a verse is connected with the first, விற்பூட்டுப்பொருள்கோள். கடைதிறப்பு, v. noun. Opening a door. In erotics, the section which relates to an application made for the opening of a door to a coming or expected lover; or in war poems, to a warrior returning in triumph after a victory, கதவுதிறக்கை. (p.) கடைத்தடம், s. Gate-way, வாயில். (p.) கடைத்தரம், s. The last class, the lowest or worst kind, கீழ்த்தரம். கடைத்தலை--கடைத்தலைவாயில்-கடைத்தலைவாய்தல், s. The outer gate, the outer court or yard, தலைவாயில். கடைத்தெரு, s. A market-street, a bazaar, கடைவீதி. கடைத்தேற, inf. [prop. கடத்தேற.] To be saved, to escape all afflictions. கடைத்தேற்றம், s. [prop. கடத்தேற் றம்.] Salvation. கடைநாள்--கடைமீன், s. The twenty-seventh lunar asterism, இரேவதி. (p.) கடைநிலை, s. A poem uttered by holy persons coming from a distance to the hero of the poem at the door of whose residence they stand and desire the door-keeper to inform his master of their arrival, ஓர்பிரபந்தம். (See பிரபந்தம்.) 2. An outside door, புறவாயில். (நீதிநெறி.) 3. The last letter of a word or verse, ஈற்றெழுத்து. (p.) கடைநிலைத்தீபகம், s. A word at the end of a sentence understood in other parts--one of the தீவகம். கடைநிலையளபெடை, s. The rhyme in which the last letter of each verse is lengthened. கடைநிலையெழுத்து, s. [in grammar.] Letters proper to end a word, இறுதிநிலை. கடைபோக, inf. To end, terminate, conclude, முடிய. 2. To be fulfilled, நிறைவேற. கடைபோட--கடைவைக்க, inf. To set up a shop, open a shop. கடைப்பட, inf. To be inferior, below mediocrity, to be last in quality or estimation, degree or order, இழிவாக. 2. To be practicable, capable of completion, நிறைவேற. என்னாலிதுகடைப்படாது. This will not be completed by me. கடைப்பாடு, s. Determination, தீர் மானிப்பு. 2. Inferiority, baseness, இழிவு. கடைப்பந்தி, s. The lower end of a dining table or of a row of guests, கடைசிப்பந்தி. கடைப்பிடி, s. Bearing in mind, remembering, ஞாபகம். 2. Indelible impressions of gratitude for benefits received, of duties to be performed, of the importance of virtue and religion, மறவா மை. 3. Certainty, ascertainment, established truth, தேற்றம். 4. Firm belief in the essentials of religion serving as the hope and support of the mind in reference to a future state, the last grasp of the soul, உறுதி. 5. Firm determination, firm resolve, either for good or evil, கரும முடிக்குந்துணிவு. 6. Doctrines, truth firmly believed as necessary to salvation, உறுதி யானகொள்கை. கடைப்பிடிக்க, inf. To ascertain clearly, to know certainly, தெளிய. 2. To determine, resolve firmly, be decided in purpose either in a good or evil course, துணிய. 3. To remember, to bear in mind benefits, to be grateful, &c., to be deeply sensible of one's obligations for favor received, மறவாமலிருக்க. 4. To have an abiding sense of the importance of virtue and religion, சன்மார்க்கத்திலுறுதியாயி ருக்க. 5. To have an unwavering faith in the essentials of religion, to embrace or take firm hold of religious instructions, &c., தேவபத்தியிலுறுதியாயிருக்க. 6. To grasp, resort to--as the soul for its last refuge, பற்ற. 7. To provide, be provident, be economical, வீண்செலவுசெய்யாது வைக்க. (p.) கதவிலரேதற்சார்ந்தார்வண்ணங்கடைப்பிடியாதார். Unkind are they who are forgetful of the situation of their friends. (காரிகையுரை.) மற்றதன்கள்ளங்கடைப்பிடித்தனன்று. It is important to have an abiding sense of the wiles of Yama. வாழ்க்கைக்குவேண்டும்பொருளறிந்துகடைப்பிடி த்தலும். Knowing and duly providing all things necessary for her household-(குறளுரை.) நன்மைகடைப்பிடி. Persevere in good works. (ஔவை). கடைப்பிறப்பு, s. The meanest species of birth in any class of beings, இழிந்தபிறப்பு. கடைப்புணர்முரண்--கடைமுரண், s. A species of rhyme when the last foot of every line is of opposite meaning, ஓர்தொடை. கடைப்புணர்வு--கடைப்பூட்டு, s. [in jewelry.] Clasp, hasp, அணியின்கடைப் புணர்வு. கடைப்புத்தி, s. [prov.] Stupidity, இழிந்தபுத்தி. 2. A piece of folly, பின்புத்தி. கடைப்போக்கு, s. The flood-gate of tank. கடைமடக்கு, s. [in rhetoric.] Continued recurrence of the same words at the end of each line through a stanza, but with different meanings, சொல்லணி யிலொன்று. See மடக்கு. கடைமுறை, s. The last time, eventually, கடைசிமுறை. (நீதிநெறி. 48.) கடைமோனை--கடையாகுமோனை, s. (See மோனை.) A rhyme when the first letter of the last foot of every line is the same, ஓர்தொடை. (p.) கடையயல், s. [in grammar.] The penultimate, ஈற்றயல். (p.) கடையர், s. (fem. கடைசியர்--க டைச்சியர்.) Laboring classes in agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். (p.) கடையழிய, inf. To be afflicted with a painful and lingering disease, to suffer extremely, வருந்த. 2. To be distressed with poverty, வறுமையுற. 3. To degenerate, கேடுற. கடையனல், s. The fire by which the world will finally be consumed. கடையன், s. A man of the lowest rank, இழிந்தோன். கடையாகெதுகை, s. A rhyme, ஓர்தொடை. (p.) கடையாட்டம், s. [prov.] Lingering in disease, excessive suffering from disease, வருத்தம். 2. Vexation, teasing, imminence, trouble, annoyance, உலைவு, lit. mean work. கடையாட்டப்பட, inf. To drudge, to be employed in mean work. 2. To linger in disease, suffer exceedingly, வ ருந்த. 3. To be vexed. harassed. &c.-as a nurse by troublesome children, உ லைய. கடையாணி, s. A linch-pin, அச் சாணி. 2. A peg or pin used to keep a tenon in a mortise, or for any similar purpose, பூட்டாணி. கடையாந்தரம்--கடையீறு, s. [vul.] The very last, the extremity, &c.--as கடைசி. கடையாயார், s. Persons of the lowest rank, இழிந்தோர். கடையால், s. Stern of a vessel, தோணியின்பிற்புறம். See கடைசால், usage. கடையிணைமுரண், s. A rhyme when the last two feet of a line are of opposite meanings, ஓர்தொடை. (p.) கடையிணைமோனை, s. A consonance of the first letters in the last two feet of each line in a verse. (p.) கடையீடு, s. Land of the poorest quality, கடைத்தரமானநிலம். கடையுணி, s. [prov.] A mean fellow who eats what he can beg or pick up-- a worthless being, இழிந்தோன். கடையுண்ண, inf. [prov.] To linger in disease, வருத்தப்பட. 2. To be stinted or weak in growth--as a child, நசுங்க. 3. To be neglected, abused, &c.-- as a book, a utensil, &c.; in this meaning it is a term of displeasure, இகழப்பட. கடையுவா, s. The full moon, பௌரணை. (p.) கடையெழுஞ்சனி, s. The twelfth asterism in which Saturn is considered malignant in his influence, உத்திரம். See சனி. கடைவழி, s. Final salvation, the last path. கடைவழிக்குதவும். It will avail for the salvation of the soul. காதற்றஊசியும்வாராதுகாணுங்கடைவழிக்கே. Be assured that even an eyeless needle will not accompany you in that sad hour. கடைவளர, inf. To be enlarged-said of the genitals of a cow, &c., before yeaning, ஈனுங்காலத்திற்குறிவிரிய. கடைவள்ளல், s. The last of the third class of liberal men--he who bestows charity from motives of ostentation, கேட்டபின்கொடுப்போன். கடைவாய், s. The corner or extremities of the mouth, வாயின்கடை. கடைவாய்நக்கி, s. A great miser, உலுத்தன், lit. he who licks the corners of his mouth. கடைவாய்ப்பல், s. The double teeth, the grinders, the back teeth. கடைவாய்வழிய, inf. To drivel at the corners of the mouth--as old people or persons asleep, வாய்நீரொழுக. கடைவிரிக்க, inf. To spread out goods for sale in a shop or market, கடைதிறக்க. கடைவீதி, s. A market-street. கடைவைக்க, inf. To place goods for sale in a shop or bazaar. 2. To open a shop on an auspicious day after the new-year, கடைதிறக்க. பலசரக்குக்கடை, s. A shop where commodities of various kinds are sold. மளிகைக்கடை, s. A wholesale ware-house. காசுக்கடை, s. An exchange. அடிக்கடை, s. The first shop in a market-street. மருந்துக்கடை, s. An apothecary's shop. கசாய்க்கடை, s. (Tel.) A butcher's shop. சாராயக்கடை, s. An arrack shop. கீரைக்கடை, s. A green-grocer's shop. சவுளிக்கடை, s. A cloth-merchant's shop. விரற்கடை, s. The breadth of a finger. மீன்கடை, s. Fish-market. 10)