kttu (p. 92) கிறேன், கத்தினேன், வேன், கத்த, v. n. To cry with a harsh continued noise, to scream, squall--as an infant, கூவ. 2. To croak--as a frog; to caw--as a crow; to chuck--as a partridge; to scream, screach or make a harsh sound--as some birds, &c.; to chatter--as monkeys in fear, to yelp--as young dogs; to growl--as a bear; to bray--as an ass; to chuck--as young birds; to bleat--as calves; to make a reiterative sound--as some snakes, விலங் குபறவைமுதலியகத்த. 3. To chatter, to babble, to jabber, to talk in vain, பிதற்ற. 4. To roar, முழங்க. கத்திக்கத்தித்தொண்டையடைத்துப்போயிற்று. I am grown hoarse by talking so much. நாய்க்குப்பயந்துகுரங்குகத்துகிறது. The monkey chatters for fear of the dog. காக்கைகத்துகின்றது. The crow caws. அவன்கழுதைபோலேகத்துகிறான். He brays like an ass. அணில்கத்துகிறபடியால்சமீபத்திலேபாம்பிருக்கவே ண்டும். The screaching of the squirrels indicates the proximity of a snake. மாரித்தவளைபோலேயேன்கத்துகிறாய். Why do you croak like a frog in the rainy season? --said of one who talks too much, or importunes unceasingly. கத்து, v. noun. Crying, bawling, கூப்பிடுகை. 2. Chattering, unmeaning or idle talk, vain babbling, nonsense, mere declamation, பிதற்றுகை.--Note. Exalted devotees use this term concerning the opinions, &c., of other sects or of those of the same sects, but inferior to themselves. சமயக்கத்து, s. The arguments or wrangling of religious disputants. 2. Religious tenets exclusive of the sublimer or experimental parts. In both meanings the usage is sarcastic, spoken by opponents or by those who have arrived at an exalted degree. பொய்ந்நூலாம்அச்சமயக்கத்தினாராதரிக்கத்தெய்வ ங்கள்வைச்சமயக்கத்தினார்வாழ்வு. (Tiruvancadum) is the residence of Vishnu who appointed various gods to please wrangling fanatics. (திருவேங்.) வீண்கத்து, s. Vain, insignificant words, prating. 22) *

kutarkkam (p. 119) s. Unfair argumentation; disputation, cavilling, sophistry, முறைகெட் டதர்க்கம்; [ex கு, bad. et தர்க்கம், dispute.] 2. [local.] Impediment in business, embarrassment, குந்தக்கேடு. குதர்க்கக்காரன்--குதர்க்கி, s. An unfair disputant, a caviller, a sophist, a wrangler. குதர்க்கம்பண்ண--குதர்க்கம்பேச inf. To cavil, to wrangle, to use sophistry. 21)

camayam (p. 162) s. A convenient, suitable or proper time; leisure, convenience, opportunity, தருணம். 2. Time, season, occasion, juncture of time; emergency, extremity, காலம். 3. Any religious persuasion, faith or system, மார்க்கம். (c.) W. p. 894. SAMAYA. --Note.. There are twelve principal religious systems, of which six are approved and six rejected by the Saiva sect. 1. உட் சமையம், or the six systems considered orthodox by the Saivas are. 1. வைரவம், making Bhairava supreme. 2. வாமம், regarding the female principle in nature, as the primeval form of deity, and teaching the worship of the generative female organ. 3. காளாமுகம், similar to the வாமம். 4. மாவிரதம், teaching that the deity is a pure spirit. 5. பாசுபதம், similar to மாவிரதம். 6. சைவம், Saivism, which teaches that the deity is both spirit and matter; assuming forms for accomplishing his purposes. II. புறச்சமயம், or the six heterodox systems; viz.:-- 1. உலகாயதம். A species of Atheism regarding sensual gratifications as the chief good, as taught by the atheistical school of Charvaka. 2. புத் தம். Bhuddism, which rejects the notion of a Supreme being, maintains that all material existences proceed from a fortuitous combination of the four primitive elements, (earth, water, fire, and air,) and that mental phenomena are the mere results of organization. It regards Bhudd as a deified teacher and object of worship. 3. சமணம். The Jaina system which is a modification of Bhuddism, and regards Argha as the deified preceptor and object of worship. 4. மீமாஞ்சை. A system that regards Brahm as the soul of the universe. 5. பாஞ்சாரத்திரம். A system taught by Vishnu, during five successive nights. 6. பாட்டாசாரியம். The system of Battacharya whose followers regard the Vedas as god, and consider that virtuous actions of themselves result in felicity. III. Other systems derived from these twelve or in some respects similar to them are very numerous, some of them are கபாலம், சவுத்திராந்திகம், யோகசாரணம், ஆத்துமிகம், வைபாடிகம், நிகண்டவா தம், நையாயிகம், வைசேஷிகம், பதஞ்சலியம், சாங்கியம், சித்தாந்தம், வேதாந்தம், &c. The six orthodox systems among the Vaishnuvas are 1. யாதவம், that of Yádava Misra. 2. மாயாவாதம், that by Sankarachárya. 3. இரணியகர்ப்பம், that by Hiranyagarbha. 4. இராமானுசீயம், that by Rámánuja. 5. பாஸ்கரம், that by Bhaskara. 6. தத்துவவாதம், that by Mádhavácharya. சமயகருமம், s. Rites and duties of religion, மார்க்காசாரம். சமயகாரியம், s. Questions, matters, &c., of theology; religious concerns, subjects, &c. சமயக்கட்டு, s. Religious obligation. See கட்டு. சமயக்கொள்கை--சமயக்கோட்பாடு, s. Religious opinions, tenets, &c. சமயசாத்திரம், s. The theology of a sect. 2. Religious writings or shastras. சமயதீட்சை, s. The ceremony of initiating a disciple in the mantras, &c., peculiar to the sect. See தீட்சை. சமயத்தார், s. The followers of a religious system. சமயங்கடக்க, inf. To transcend all religions--as the supreme being. (p.) சமயநிந்தை, s. Scoffing at religion, profaneness, blasphemy, &c. சமயநிலை, s. The commands, tenets of a religion. 2. Religion as observed, believed, practised, &c., by its professors. சமயநூல், s. The religious writings of a sect. சமயப்பற்று, v. noun. Attachment to a religion. சமயபத்தி, s. Religious devotedness to a creed. சமயபேதம், s. Heresy, heterodoxy. 2. Diversity of religions. 3. Schism. 4. (c.) Unseasonableness. சமயபேதி, s. A heretic. 2. Schismatic. 3. One of another religion. சமயப்போலி, s. A spurious system of religion. (p.) சமயப்போக்கு, v. noun. The substance, scope, &c., of a religion. (Little used.) சமயமதம், s. Bigotry, enthusiasm, conceit in religion. சமயமதங்கொண்டாட, inf. To be enthusiastic, to act the bigot. சமயமானம், s. A natural regard to one's own religion. (c.) 2. (Rott.) Constancy or firmness in a religion. சந்நியாசிக்குஞ் சாதிமானஞ் சமயமானம்விடாது.... The ascetic who has relinquished every thing will not relinquish his caste or sect. சமயவாதம், s. Religious controversy. சமயவாதி, s. A disputant for religion. 2. A professor of religion. சமயாசாரம், s. The rites and ceremonies, of a religion according to a prescribed institute. 2. Religious practice, observance of rites. (c.) சமயாதீதன், s. The supreme Being-as transcending all religions, சமயங்கடந்த கடவுள். (p.) சமயி, s. [com. சமயத்தான்.] A religionist, a sectarian, the follower of any religion, sect, &c., a sectary. (p.) சமயமாயிருக்கையில், [adverbially.] At a particular juncture, in an emergency. சமயங்கடத்த, inf. [prov.] To while away time, to loiter. சமயங்கிடைக்க, inf. To obtain an opportunity. (c.) சமயங்கெட்டவேளை, s. An unseasonable time. (Limited usage.) சமயத்துக்குதவ, inf. To help in an emergency. சமயம்பார்க்க--சமயந்தேட, inf. To watch an opportunity. சமயாசமயம், s. Urgent or pressing occasion, unfavorable opportunity. (c.) தற்சமயம், s. The very juncture or moment. 2. A special opportunity. நற்சமயம், s. A good opportunity. சமயந்தப்பிவந்தான். He came unseasonably. சமயத்திலே கையைவிரித்தான். He refrained from helping in time of need. 2) *

tārkkikṉ (p. 234) s. A clever disputant, a reasoner, a logician, a sophist, தருக்கசாஸ்திரி; [ex தர்க்கம். 58) *

vẕkku (p. 379) s. Custom, usage, manners, வழக்கம். 2. Style, usage, phraseology, வழக் கநடை. 3. Law-suit, litigation, strife, contention, disputation, controversy, debate, altercation--as one of the three charities, அறப்பான்மூன்றனுளொன்று.--For ஆறுவழக்கு, See Nannûl. அறாவழக்கு, An endless dispute which cannot be settled. ஒருதலைவழக்கு. An ex parte statement. கணக்குவழக்கு. Dealings, accounts, or affairs not yet settled. செய்யுள்வழக்கு. Poetic usage. வழக்கன்--வழக்காளி, appel. n. [sometimes வழக்காடி.] Plaintiff, litigant, disputant, controvertist, wrangler. வழக்காட, inf. To prosecute. வழக்கியல்-வழக்குநடை, s. Colloquial style. வழக்குக்கேட்க, inf. To hear or try a case. வழக்குச்செய்ய, inf. To wrangle, altercate. வழக்குச்சொல், s. [poet. for வழக்கச் சொல்.] Words in common use. வழக்குச்சொல்ல, inf. To state a case in court, to plead, maintain, argue. 2. To claim, to express a claim. வழக்குத்தீர்க்க, inf. To settle a lawsuit, or dispute. வழக்குத்தொடர, inf. To prosecute in law, to commence a law-suit. வழக்குத்தோற்க, inf. To lose a suit. வழக்குப்பேச, inf. To plead a cause. வழக்குப்பொருள், s. The colloquial meaning of a word,--oppos, to செய்யுட் வழக்குறுத்த, inf. To decide a lawsuit; to settle a dispute. வழக்குவெல்ல, inf. To win a cause. வழக்கோரம், s. Partiality in stating, pleading for, or deciding a case. வழக்கோரம்பேசேல். Don't plead with partiality, (Avv.) 14)

vāti (p. 384) s. A complainant, a plaintiff-oppos. to பிரதிவாதி. 2. A disputant, வாதஞ்செ ய்வோன். W. p. 751. VADIN. 3. One of the four poets. See புலமையர். 4. An alchemist, வாதவித்தைசெய்வோன்; [ex வாதம்.] வாதிபட்சம் s. Plaintiff's side or part. வாதிபட்சந்தீர்ந்தது..... It was decided in favor of the plaintiff. 8)