iṭai (p. 45) s. Middle, midst, centre, நடு. 2. The middle of a body, the waist, மருங்குல். 3. As இடைச்சொல்--a particle. 4. Interval of time, &c., நடுநேரம். 5. (p.) Place, room, space, position, situation, இடம். 6. A form of the seventh or locative case, ஏழனுருபு. 7. The side of a thing, place, quarter, region, பக்கம். 8. An elephant, யானை. 9. Interim, opportunity, con venient season, season, சமயம். 1. The full moon, பௌரணை. 11. A measure of length, breadth, thickness, &c., நீட்டலளவையிலொ ன்று. 12. One of the three நாடி, or passages for the breath--that through the left nostril, the lunar nerve or vessel, திரிநாடி யிலொன்று. 13. One of the (நாடி) nerves or arteries, தசநாடியிலொன்று. (See நாடி.) 14. (misused for எடை) Weight, gravity நிறை. (See சுழிமுனை, and பிங்கலை.) நல்லாரிடைப்புக்கு. Associating with the good. இடைகலை, s. The breath of the left nostril--as சந்திரகலை. See பிங்கலை. இடைக்கட்டு, s. A girdle, sash. 2. The allowance made for the weight of a vessel before weighing any thing in it. இடைக்காடன், s. A Rishi or சித்தன்--one of the eighteen. இடைக்கிடை. Here and there, interspersed, நடுநடுவே. 2. Of like weight, even weight, equilibrium, நிறைக்குநிறை இடைக்குலநாதன், s. Vishnu as brought up by shepherds. இடைக்குறை, s. [in grammar.] A word shortened in the middle, syncope, elision; as ஓதி for ஓந்தி, camelion. (See விகாரம்.) 2. An island, blank space in a river, &c., ஆற்றிடைக்குறை. இடைக்கொள்ளை, s. Pillaging, plunder, free booty, plundering without regard to either party, நடுக்கொள்ளை. 2. (in Agastiar.) The ravages of an epidemic discase, கொள்ளைநோயான்வருமழிவு. இடைசுருங்குபறை, s. A small drum tapering in the middle, உடுக்கை. இடைசூரி, s. [prov.] Gold or silverbeads interspersed here and there between sacred or other beads, உருத்திராக்க முதலியவற்றிற்கிடையிற்கோத்திடுவது. இடைச்சனி--இடையெழுஞ்சனி, s. The eleventh lunar asterism, in which Saturn is considered very malignant. See கடையெழுஞ்சனி and முதலெழுஞ் சனி. இடைச்சன், s. The second child, இரண்டாம்பேறு. (c.) இடைச்சாதி, s. The second or middle tribe of வைசியர்--the third caste. இடைச்சேரி, s. A shepherd's village. இடைத்தட்டு, s. Getting profit indirectly by interposing between parties, &c. or by purchasing goods of one and selling them again from a distance. இடைநடு, s. The middle emphatically (a pleonasm in rhetoric.) இடைநரை, s. Hair or beard growing grey here and there. இடைநிலை, s. In verbs generally, the characteristics of tense, வினையிடைநிலை. 2. A neutral state, neutral or middle state, stagnation in business transactions, இருபுறத்திலுஞ்சாராமனிற்கை. 3. In some compound nouns, one of the component parts, பெயரிடைநிலை. இடைநிலைத்தீபகம், s. One of the beauties of poetry, விளக்கணிமூன்றிலொன்று. See தீபகம். இடைநிலைமயக்கு, s. [in orthography.] The proper combination of letters in the middle of a word, மொழியி லிரண்டெழுத்து மயங்கிநிற்கை--if the same consonant be repeated in the middle of a word, it is called, உடனிலைமெய்மயக்கு; if otherwise, it is called, வேற்றுநிலைமெய்ம யக்கு. இடைநீரினிற்க, inf. [prov.] To swim with the body erect and the water only up to the waist. இடைப்பட, inf. To interpose, happen in the interim, come in, between, among, &c., to happen, இடையிலுண்டாக. இடைப்படுதானம், s. Giving of a secondary order, bestowing through pity on the poor, the blind, மத்திமதானம். இடைப்பழம், s. Ripe fruits interspersed among the unripe. இடைப்பழம்பழுத்தல், v. noun. Ripening as fruits here and there. இடைப்பிறவரல், v. noun. Words intervening between any one word and another with which it makes sense--as between the noun and its attribute, &c., எழுவாய்முதலிய தொடரினுள் இடையிலேற்ற பிற சொல்வரல். இடைப்புழுதி, s. Land in a state for sowing, neither very moist nor very dry, காய்ந்துங்காயாதிருக்கிறபுழுதி. இடைப்புள்ளி, s. Marks scattered here and there--as in tobacco leaves, &c., fruits, &c. இடைப்பூட்டு, s. A truss, girdle, அரைப்பூட்டு. இடைப்போகம், s. An interior crop, out of season, இடையிற்புன்பயிர்விளைவு. இடைமடக்கு, s. Silencing one by vociferation, இடையிற்றடுக்கை. 2. Haughty speaking, இடக்குமடக்கானபேச்சு. 3. [in prosody.] The repetition of a word in the middle of a line with a varied meaning. See மடக்கு. இடைமுள், s. Small, new eruptions about a healing ulcer or bile, மறு முள்பாய்கை. 2. A disease, a kind of eruption, ஓர்கரப்பன். இடைமேடு, s. Rice-land of moderate height, நடுத்தரமானமேடு. இடையற, inf. To cease or terminate suddenly. இடையறாவன்பு, s. Never-ceasing love. இடையன், s. (fem. இடைச்சி.) A shepherd--as occupying a middle position. இடைப்புத்திபிடரியிலே. The shepherds have their wit in their nape; i. e. they have none. இடையன்கால்வெள்ளி, s. [prov.] The star Aldabaran in the constellation Aries, ஓர்விண்மீன். இடையாந்தரம், s. An intermediate space or time. அந்தவேலை யிடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று. The business was interrupted, spoiled in the interim. இடையாயர், s. Persons of a middling class in piety, excellence, &c. See தலை and கடை. இடையிட, inf. To intervene, be interspersed, to have intermediate spaces either of time or place, to intermit, happen intermediately, நடுவிற்றோன்ற. இடையிட்டுவந்தசெல்வம், s. Acquired wealth and prosperity, obtained during life, not derived from ancestors. இடையிட்டெதுகை, s. The எது கை or rhyming of the third letter in every other line. இடையிடை. From time to time, at intervals, intervening space. இடையிலேகொண்டுபோக, inf. To take by theft or force, to plunder fruits, furniture, &c. 2. To take off property at one's death--as persons who are not heirs. 3. To seize and carry off property from one who has stolen it--as a constable from a thief. (c.) இடையிலேவயிறுவளர்க்க, inf. To get a living at the expense of others, not reducing one's own stock. (c.) இடையினவெதுகை, s. One of the இனவெதுகை--that in which the second letter of each line is any of the medial letters. இடையீடு, s. Obstacle, impediment, frustration, விக்கினம். 2. Equivalent, equilibrium, ஈடு. இடையூறு, s. Frustration, interruption, disappointment, obstruction, hinderance, mishap, casualty, contingence, misfortune, disaster, இடர். (c.) இடையெண், s. A poem increasing and decreasing like the waves of the sea, அம்போதரங்கத்தொன்று. இடையொடுகடைமடக்கு, s. A figure in Rhetoric, repetition of a word or phrase in the middle and end of a line with different meanings, மடக்கணியி லொன்று. இடைவழக்கு, s. [prov.] A suit at law instituted by a new claimant while the previous one is going forward, கிளை வழக்கு. இடைவழக்காளி, s. An intervening party in a law-suit. இடைவழி, s. Midway. இடைவள்ளல், s. A term common to the second of the three classes of kings famed for liberality. (p.) இடைவாய், s. The degrees marked upon a steel-yard. இடைவிட, inf. To intermit, suspend, interrupt, leave intermissions, interstices, &c. இடைவிட்டுவிட்டு. Every other one. இடைவிடாமழை, s. Incessant rain. இடைவிடாமல், neg. v. part. Incessantly, constantly, without intermission. இடைவெட்டுப்பணம், s. A clipped or imperfectly stamped coin, மாறுமத் திரைவிழுந்தபணம். 2. [prov.] Profit made indirectly, பொறுக்கியெடுத்தபணம். இடைவெட்டுப்பேச்சு, s. Derision, ridicule. இடைவெளி, s. An intervening space, நடுவெளி. எட்கிடை--எள்ளிடை, s. The thickness of a rape-seed. (c.) நான்குவிரற்கிடை--நான்குவிரலி டை. Four fingers-breadth, thickness. முதலிடைகடை, Beginning, middle and end. 104)

ilkkṇm (p. 52) --இலட்சணம், s. A mark or spot, அடையாளம். 2. Quality, property;, inherent, natural or distinguishing characteristics, good or estimable qualities, இயல்பு. 3. Appropriate or required properties or perfections--as of the deity, அசாதாரணதருமம். 4. Compound parts, qualities or members, உறுப்புகள். 5. Elegance, symmetry, being well proportioned or formed, comeliness, decency, beauty, சிறப்பு. 6. Philology, grammar, இலக்கியத்தினமைதி, embracing five parts, பஞ்சலக்கணம்; viz.: 1. எழுத்திலக்கணம், orthography or the nature and powers of letters with the changes that occur in the construction and combination of words. 2. சொல்லிலக்கணம், etymology or the nature, properties and use of words. 3. பொருளிலக்கணம், properties of things, (1. அகப்பொருள். 2. புறப்பொருள்.) 4. யாப்பிலக் கணம், prosody. 5. அணியிலக்கணம், rhetoric. இலக்கணச்சாட்சி, s. Grammatical authority. இலக்கணச்சிதைவு, s. The change of a word from its original form, including syncope, elision, augmentation, &c., grammatical anomaly, இலக்கணவழு. இலக்கணச்சுழி, s. A lucky curve or curvature in the lines of the body, in the hair of horses, &c., நற்சுழி. இலக்கணச்சொல், s. Proper words or words in their natural state--the first of the six classes. See வழக்கு. இலக்கணநூல், s. Grammar, a treatise on grammar or philology. இலக்கணப்போலி, s. Words resembling இலக்கணச்சொல்--being compound words with the natural order reserved, words usual but not elegant. See வழக்கு. இலக்கணவழக்கு, s. The grammatical use of a word, அறுவகைவழக்கினுளொன்று. இலக்கணவழு, s. A deviation from grammatical rule, a solecism. இலக்கணவிலக்கியம், s. Grammatical works and classical writings as cognate branches of learning--distinguished from others. இலக்கணவிளக்கம், s. A work on Tamil grammar, இயற்றமிழ்நூலிலொன்று. இலக்கணவிளக்கச்சூறாவளி, s. A treatise on Tamil grammar written in confutation of the above. இலக்கணி, s. A grammarian, இயற்றமிழாசிரியன். 16) *

īṟu (p. 58) s. End, termination, extremity, முடிவு. 2. Death, extermination, மரணம். 3. The gums, பல்லீறு. 4. (p.) Brackish land, உப்பளம். ஈற்றிலிப்படிமுடிந்தது. At last it has thus ended. பிள்ளைக்கீறிட்டிருக்கிறது. The child is teething. ஈறாந்தம், s. Final end, utmost limit, ஆகமுடிவு. ஈறிலான்--ஈறிலி, s. The Deity, he who has no end, கடவுள். (p.) ஈறுகரைய, inf. To waste away--as the gums. ஈறுகெடுதல், v. noun. The elision of a final letter or letters, ஈறழிதல். ஈற்றசை, s. An expletive at the end of a letter, word, &c., ஈற்றிலசையாய் வருமிடைச்சொல். ஈற்றயல், s. Penultimate, கடை யயல். ஈற்றெலும்பு, s. The Os sacrum or pelvis of a cow, கடையெலும்பு. ஈற்றெழுத்துக்கவிபாடல், v. noun. [prov.] An exercise in singing, in which after one has sung a verse, another must find out a verse beginning with one of the letters of the last word in that just sung, கூறியபாட்டின்கடையெழுத்தை முதலெழுத்தாகக்கொண்டகவிபாடல். 36)

oṟṟu (p. 84) s. A mute consonant, மெய் யெழுத்து. 2. Spying, espionage, searching, agency, வேவு. 3. A messenger, an agent or emissary, தூதன். 4. A spy, வேவுகாரன். ஒற்றர், s. Spies, searchers, emissaries, வேவுகாரர். 2. The confidential agents or messengers of a prince whether employed in his own dominion or another's, for a good or bad purpose, தூதர். ஒற்றராலக்கணத்தேயுணர்ந்து. Being acquainted (with the counsels of the enemy) at that time through the spies. (பார.) கன்னலொன்றளவைதன்னிற்கந்தவேளொற்றன்யா க்கை சின்னபின்னங்களாகச்செய்குவன். I would tear to pieces the body of Veeravagu, Skandar's emissary, in the space of an hour. (ஸ்காந்.) ஒற்றளபு--ஒற்றளபெடை, s. The insertion of a consonant in verse to lengthen the sound. See அளபெடை. ஒற்றாடல், v. noun. The act of directing spies. ஒற்றாளுதல், v. noun. Employing spies or secret messengers, தூதரையாளுதல். ஒற்றுக்கேடு, s. The elision of a consonant. ஒற்றுக்கேட்டல், v. noun. Overhearing. ஒற்றுப்பெயர்த்தல், v. noun. [in மி றைக்கவி.] Constructing a species of verse so artfully that, independent of the main sense, other meanings may be contained in it, மிறைக்கவியினோருறுப்பு--as அம்புத்தலை, the head of an arrow is அப்பு த்தலை, when the mute is hardened--which means the new head--besides the original meaning. ஒற்றெழுத்து, s. An inanimate consonant, மெய்யெழுத்து. ஒற்றொழிபாட்டு, s. A verse that contains no mute consonants, மெய்யெழு த்தில்லாப்பாட்டு. 27)

kūrmai (p. 135) s. [adjectively. கூர், by elision.] Keenness, sharpness, point, கூர். 2. Sharpness of sight or intellect, penetration, acuteness, subtility, wisdom, நுண்மை. கூராணி, s. A sharp nail, pin, &c. கூரியது, s. That which is sharp. கூர்க்கொம்பு--கூர்ங்கொம்பு, s. A sharppointed horn. கூர்ங்கணை--கூரம்பு, s. A sharp arrow. கூர்ங்கண், s. Sharp, piercing eyes. கூர்மூக்கு, s. A sharp-pointed nose. கூர்ம்பல், s. A sharp tooth. (p.) கூரியபுத்தி, s. Sharp intellect, penetration. கூரியன், s. A sharp, clever person, கூர் மையுள்ளவன். கூர்மைகாட்ட, inf. To show acuteness of intellect. கூர்மைபார்க்க, inf. To try the sharpness of an instrument. 2. To try one's ability. கூர்மைமழுங்க--கூர்மழுங்க, inf. To be blunted--as a point, or an edge. 2. To be blunted--as the intellect; to become obtuse. கூர்மையாய்ப்பார்க்க--கூர்ந்துபார்க்க, inf. To look intently. 2. To look or examine carefully. கூர்மையில்லோன், s. A stupid person; one of obtuse intellect. கூர்மையின்மை, s. Dullness of intellect. கூர்மையானபேச்சு, s. Subtle, accurate language, not easily controverted; wise discourse. 21)

canti (p. 159) s. A joining, junction, meeting, union, combination, இசைப்பு. 2. The meeting or junction of two or more roads, rivers, &c., or the place of such meeting, சந்திக்குமிடம். 3. The joining of words, and the changes of letters by elision, reduplication, and substitution in the coalescence of words with each other, or in the addition to a word of particles expressing case, or in the formation of derivatives from a primitive, விகுதிமுதலிய வற்றின்புணர்ச்சி. 4. The intervals of morning and evening twilight, especially the latter, regarded as the union of the day and night, மாலைநேரம்; thus அந்திசந்தி, morning and evening. (c.) 5. A period at the expiration of each yuga, connecting it with the following, and occupying 1/12 of each, during which a gradual change takes place in the world, introductory to the peculiarities of the succeeding yuga; also a period of the same length, as the Satya yuga at the end of each Manvantara and of each Kalpa, யுகசந்தி. W. p. 889. SANDHI. 6. Reconciliation, pacification, forming friendship, நட்பாதல். 7. The bamboo, so called from its knots, மூங்கில். 8. The stated worship for each individual, morning and evening, and with some in mid-day, சந்தியாவந்தனம். (p.) 9. Division of time in a day, especially meal time--as ஒருசந்தி, one meal, it being fast-day. (c.) 1. [loc.] Juncture, crisis, a critical point of time, தறுவாய். சந்திகாவலன், s. [prov.] As அந்திகாவ லன், which see. சந்திக்கரை, s. The place where several roads or rivers meet. (c.) சந்திபண்ண--சந்திமுடிக்க, inf. To perform he daily private worship, morning, noon and evening. (p.) சந்திப்பாடு, v. noun. A mishap supposed to be caused by a malignant spirit in a cross way, or other haunted place. சந்திமறிக்க, inf. [loc.] to avert the displeasure of malignant divinities, in time of epidemics, by presenting them cooling offerings at cross roads, and thus to stop their progress into the country. சந்திமிதிக்க, inf. [prov.] To pass across way at an auspicious time, as after recovering from sickness, especially from the small pox, on first going out. சந்திமிதிப்பிக்க, inf. To cause a child to walk the first time on the 6th month in places where two or more ways meet. சந்தியாகாலம், s. The period of evening twilight, மாலைநேரம். 2. The three seasons of stated worship. (See சந்தி.) 3. The interval between one yuga and another, யுகசந்தி; [ex Sa. Sandhya.] W. p. 89. சந்தியாகாலகருமம், s. Evening devotion. (R.) சந்தியாராகம், s. The redness of the sky at sun-set. (R.) சந்தியாவந்தனம்--சந்தியாவந்தனை, s. [prov. சந்திவந்தனை.] Worship at any of the three stated periods; [ex வந்தனை, worship.] சந்தியிலிருக்க, inf. [prov.] To be ruined, to be driven into the street. சந்தியில்வைக்க, inf. To ruin a person, (lit.) to drive him into the streets. சந்திவிக்கிரகம், s. Forming a friendship with enemies to compass their ruin; one of the modes recommended for dealing with enemies. (p.) சந்தியிற்கொண்டுவர, inf. [prov. fig.] To expose a person to ridicule and shame (lit.) to bring to the street. முச்சந்தி, s. The meeting of three roads. நாற்சந்தி, s. The meeting of four roads or streets. சொற்சந்தி, s. One word combining with another in sense. சந்திவழு, s. Impropriety in the use of grammatical sandhi. The three grammatical sandhis as applied to words of Sanscrit origin are, 1. தீர்க்கசந்தி. 2. குண சந்தி. 3. விருத்திசந்தி. To these a fourth, ஆ திவிருத்திசந்தி is added. (நன்.) சந்திகாரியம், s. Making a treaty of peace. (R.) 95)

citai (p. 182) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. n. To be injured, spoiled, marred, ruined; to decay, to be worn out, to waste, moulder, கெட; [ex Sa. Sita.] 2. (Compare சேதி, v.) To be sundered, divided, cut to pieces, to be mutilated, வெட்டுண்ண. 3. To expire, சாக. 4. To change, to be contracted--as words or language by time, to grow obsolete, மருவிச்சிதைய. 5. To be changed, transformed, to vary as custom, religion, &c., வழக்கமாற. 6. To be destroyed, to perish, to melt away--as an army, இரிய. 7. To degenerate, deteriorate, சீர்கெட. 8. To be wrong, to get out of tune--as music; to go wrong--as a tune, சந்தஞ்சிதைய. 9. To be defective, deficient in letters, words, &c., எழுத்துமுதலியகுறைய. சிதைந்தவேடு, s. [prov.] An ola-book injured by white-ants, &c. சிதைந்துமருவியசொல், s. A word changed by time; a contraction. (p.) சிதைவு, v. noun. Destruction, perishing, ruin, loss, கெடுதி. 2. Decay, waste, squandering, abuse, பதனழிவு. 3. Fragments, ruins, &c.--as சிதை, v. 4. Change by contraction of a word; corruption or change of language, custom or religion, குன்றுதல். 5. Rout, defeat, இரிவு. 6. Injury of wealth, character, &c.; suffering detraction, &c., பெயர்முதலியகெடுதல். 7. Defect of a letter or word chiefly in poetry, தளைமுதலியவழுவுதல். 8. Getting out of tune, or going wrong, as a tune, சந்தச் சிதைவு. 9. Degeneracy, deterioration, சீர்கேடு. சிதைவுறாமங்கலவரிசி, s. Consecrated entire rice. See அட்சதை. (R.) எழுத்துச்சிதைவு, s. Change of letters --as in the adoption of words from Sanscrit. 2. Omission or loss of a letter in a word by time. சொற்சிதைவு, s. Change of a word from its original form, by elision, &c. 2. The change of Sanscrit words into Tamil. 3. Omission of a word. பொருட்சிதைவு, s. Transition of meaning, change in the meaning of a word by time, கருத்துபுரளுதல். 2. Injury, loss, &c., of property. 52)

cūttiram (p. 200) s. Machine, engine, any piece of mechanism; mechanism of the body or otherwise; the spring in a machine; that which gives impulse, momentum, effect, &c.--as the helm of the ship, the lock of a gun, &c., இயந்திரம். 2. Ingenious contrivance, puzzle, சூட்சவேலை. 3. Stratagem, artifice, artful trick, உபாயம். 4. Point, gist, hinge, substance of a thing, அரும்பொருளடக்கம். 5. A secret, a mystery, இரகசியம். 6. Rule, canon, definition, precept, axiom, formula. இலக்கணசூத்திரம். 7. W. p. 94. SOOTRA. Guide, clue, directory, key, index, குறிப்பு. 8. Proposition, doctrine, predicated dogma, கொள்கைச்சூத்திரம். 9. Thread, yarn, twine, line, cord, பஞ்சிநூல். --Note. Rules in Garmmar or other works are of six kinds: 1. பிண்டச்சூத்திரம், the opening of a subject by giving an abstract of the work. 2. தொகைச்சூத்திரம், a synopsis, the divisions in brief, their number, &c., a general rule. 3. வகைச்சூத்திரம், an analysis with general divisions; particular rules. 4. குறிச்சூத்திரம், definitions, &c., demonstrative rules. 5. செய்கைச்சூத்திரம், directory, as in grammar, for permutation, elision, &c., connective rules. 6. புறனடைச்சூத்திரம், supplementary rules to obviate objections; give reasons, explanations, &c., respective rules. Thess are sometimes reduced to two, குறிச்சூத்திரம் and செய்கைச்சூத்திரம். சாத்திரத்தைச்சுட்டுச் சதுமறையைப் பொய்யாக்கி சூத்திரத்தைக்கண்டுசுகம்பெறுவதெக்காலம். When shall the shastras be burnt, the four Vedas proved false, and I through a knowledge of the mystery, be made happy? சூத்திரக்காரன், s. An ingenious or curious artist, an engineer, சூட்சவேலைக்காரன். 2. A man of fine parts, of quick perception, ready wit, &c., சூட்சபுத்தியுள்ளவன். 3. A man of good tact, management, economy, கெட்டிக்காரன். சூத்திரக்கயிறு, s. The concealed strings of a puppet. 2. The strings of a purse, a bag, &c. (Compare சூட்சக்க யிறு.) 3. Any thing that puts a machine in motion. 4. The unseen line or spring of creature action, as moved by the divine hand in every event of life, கடவுளது சூட்சம். சூத்திரதாரி, s. The man who manages the springs, strings. &c., of a puppet, பதிமையாட்டி. 2. God--as moving all things, கடவுள். (p.) சூத்திரநிலை, s. The arrangement of rules in grammar, or other scientific or literary works; being of four kinds: 1. ஆற்றொழுக்கு, rules following each other in a regular order. (See ஆறு.) 2. சிங்க நோக்கு, rules having reference to those preceding and following. (See சிங்கம்.) 3. தவளைப்பாய்த்து, a rule referring to the next but one preceding or succeeding. (See தவளை.) 4. பருந்தின்வீழ்வு, a rule referring to several other rules distant from each other. See பருந்து. சூத்திரப்பா, s. [com. நூற்பா.] A simple, easy kind of metre, a species of அகவல். being of a didactic or prosaic metre, adapted to treatises of instruction. The நன்னூல், திவாகரம், பிங்கலந்தை and other works are written in this style. சூத்திரப்பதிமை--சூத்திரப்பாவை--சூத் திரப்பிரதிமை, s. A puppet moved by springs, strings, &c. 2. Creatures--human especially--as influenced by the Supreme Being in all their actions. சூத்திரப்பதிமையாட்டுகிறவன், appel. n. A puppet player. 2. (fig.) A subordinate who having gained the mind of his superior directs it at his own pleasure. சூத்திரப்புறனடை, s. Note appended to a rule, &c., ina literary or scientific work. சூத்திரப்பெட்டி, s. A box whose lock is a puzzle. சூத்திரமாட்ட, inf. To put the machine in operation. (c.) சூத்திரமாயிருக்க, inf. To be in the form of a rule, a text, a mystery or contrivance. சூத்திரமானகனவு, s. Ingenious theft, artful fraud. சூத்திரர், s. Artificers, mechanics, engineers, architects, carpenters, &c., தச்சர் முதலானோர். 2. See சூத்திரன். சூத்திரம்வைக்க, inf. To contrive plans. சூத்திரவேலை, s. An ingenious piece of mechanism. See சூட்சமானவேலை. சூத்திரவிருத்தி, s. An explanation of a part of the தொல்காப்பியம். சூத்திரி, s. A mechanist. (p.) 20)