atītam (p. 11) s. Exaltedness, pre-eminence, that which excels or goes beyond, எட்டாதது. 2. That which is beyond reach, exceeding the power of human comprehension, கடந்தது. 3. An attribute of the Deity, கடவுளதோர்தன்மை. (p.) மனோவாக்குக்கதீதமாக. In an incomprehensible and ineflable manner. அதீதப்பிரமம், s. The Deity as beyond human comprehension. அதீதர், s. The celestials, வானோர். 2. Ascetics, wise men who by their austerities have obtained great eminence, முனிவர். அதீதாவஸ்தை, s. The state of the soul abstracted from sensible objects by meditation, insensibility, துரியாதீதம்.

āṟṟu (p. 43) கிறேன், ஆற்றினேன், வேன், ஆற்ற, v. a. To cool, refresh, குளிரச்செய்ய. 2. To assuage, appease, alleviate, soothe, console, compose, lull, mitigate, தணிக்க. 3. To slack, loosen what is tied or twisted, முறுக்குத்தளர்த்த. (c.) 4. (p.) To do, act, perform a duty, செய்ய. 5. To bear a weight, தாங்க. 6. To carry, or sustain a burden or calamity, பொறுக்க.--Note. This verb is sometimes used impersonally--as இந்த வழியென்னாலேயாற்றாது. I cannot get along this road. ஆற்ற, inf. [used adverbially.] Greatly, exceedingly, மிகுதியாய். அமிழ்தினுமாற்றவினிதே. Sweeter than nectar. (குறள்.) கணவராற்றமுனிந்தே. The husbands greatly resenting. ஆற்றாக்கேடு, s. Extreme poverty, indigence exigence, great necessity. ஆற்றாச்சண்டி, s. One who perversely persists in application for aid through poverty, one past shame, an insatiable wretch. ஆற்றாத்தனம், s. Insatiableness. ஆற்றாப்பட்சம், s. What cannot be borne, intolerableness--as ஆற்றாமை. ஆற்றாமை, neg. v. noun. Inability to bear--as excessive hunger, pain, &c., சகிக்கக்கூடாமை. 2. Impatience, பொறா மை. 3. Voracity, voraciousness, insatiableness, திருத்தியின்மை. ஆற்றார், s. Foes, opponents, rivals, those who envy one, பகைவர். 2. The poor, the afflicted, தரித்திரர். (p.) ஆற்றிக்கொடுக்க, inf. To cool and give. 2. To help or relieve one at work. ஆற்றித்தேற்ற, inf. To soothe and console. ஆற்றிப்போற்றிக்கொள்ள, inf. To treat guests with civility, விருந்தினரை யுபசரிக்க. 2. To render aid--as to a sick person, to help one in distress, துன்புற்றோ ரைக்காக்க. 3. To console, ஆற்ற. ஆற்றுவிக்க, inf. [causal.] To console, cherish, afford consolation, தணி யச்செய்ய. 2. To inspire with courage, வலிதர. 3. To enable to bear, or endure, உறுதிசெய்ய. ஆற்றல், v. noun. Cooling, assuaging, consoling, &c. 2. Enduring, bearing patiently. 3. Bearing a load.

uṇṭu (p. 59) [ex உள்.] Third pers. neut. sing. of the symbolic verb உள், but now used with all persons, in both numbers and in both திணை, it is, it exists, there is, there was, there are, there may be, there might be, &c. In some connexions, it implies a degree of uncertainly, குறிப்புவினை முற்று. 2. Existing, existence, a thing that exists, உள்ளது. This and the participle உள்ள, (with its appellative) are the only parts of the verb, generally brought into colloquial use. எனக்குத்தெய்வமுண்டு. God is my help, (எனக்கு is often omitted)--spoken of one when deserted, ill-treated, &c. அதற்குநானுண்டுஅவனுண்டு. This concerns him and me exclusively (you need not meddle with it). 2. He and I are responsible for that. உண்டில்லையெனல், Either affirming or denying. உண்டுபட, inf. [prop. உண்டாக.] To come into existence, to become formed or produced by natural process evident to the senses, to happen, occur, தோன்ற. 2. To have origin, உண்டாக. 3. To grow, thrive, flourish, முளைக்க. உண்டுபட்டனவெல்லாமழியும். All that is created will perish, or be reduced to its primeval elements. இதிலுப்புண்டுபட்டது. Salt is formed here. அங்கேயொருகலகமுண்டுபட்டிருக்கிறது. An insurrection is sprung up there. உண்டுபடுத்த, inf. [prov. prop. உண் டுபண்ண.] To make, create, &c.--as உண் டாக்க. 2. To fabricate, make a false story, ஏற்படுத்த. வேதம்உண்டுபடுத்தியசீர்த்திவியாதமுனி. Vedaviasar renowned as the compiler of the Vedas. (திருச்.) உண்டுபண்ண, inf. To make, bring into existence. உண்டுபண்ணிவைக்க, inf. To make, to establish, render permanent. 2. To rear plants, &c. 3. To establish one in life. உண்டென, inf. To say it is. 2. [vul. adverbially.] Much, exceedingly, more, நிரம்ப. உண்டெனத்தரவேண்டும். Give me more, give me liberally. 125)

eccil (p. 73) s. Remains, or refuse of food, crumbs, orts (deemed impure), சேஷம். 2. Any thing defiled by contact with the mouth, saliva, &c., மிச்சில்; [ex எஞ்சு.] எச்சிற்கையாற்காக்கையுமோட்டான். He will not even scare away a crow with his hand while eating, lest any grain of rice fall thereby. எச்சிலாக்க--எச்சிற்படுத்த, inf. To defile food or any thing, by bringing it into contact with the mouth; to defile food by the hand, or spoon in feeding, உச்சிட்டப்படுத்த. 2. To deflour a woman, deprive a damsel of her virginity, either by force or with consent, கன்னிமைகெடுக்க. எச்சிலார், s. Low-caste people, இழிஞர். (p.) எச்சிலிலை--எச்சிற்கல்லை, s. The leaf on which one has eaten. எச்சிலுமிய--எச்சிலுமிழ--எச்சில் துப்ப, inf. To spit. (c.) எச்சில்வாய், s. Mouth unwashed after eating, கழுவாதவாய். எச்சிற்கலக்க, inf. To eat the food left by the bridegroom--as a Hindu bride does on the occasion of her marriage. 2. To eat the food left by others--as friends. எச்சிற்கலப்பு, s. The above ceremony. எச்சிற்காறியுமிழ், inf. To force up the phlegm and spit it out. எச்சிற்கிதம்பாட, inf. To assent to what is wrong from an unworthy motive. எச்சிற்குழி, s. A cavity in a court-yard, used as a spittoon, எச்சில் போடுங்குழி. எச்சிற்பட, inf. To become defiled--as food, &c., by saliva, or contact with the mouth. எச்சிற்பருக்கை, s. Grains of rice fallen while eating, சிந்திக்கிடக்குஞ்சோறு. எச்சிற்பேய், s. A diminutive demon exceedingly voracious, ஓர்பிசாசம். 2. A person very fond of dainties, பெ ருந்தீனிக்காரன். எச்சிற்றழும்பு--எச்சிற்றேமல், s. A kind of ring-worm supposed to be induced by contact with the saliva of others, தழுதணை. எச்சின்மாற்ற, inf. To purify a place after eating by smearing it anew with cowdung. கண்ணெச்சில், s. Evil imagined to be caused by other people's eyes. கண்ணெச்சிற்கழிக்க, inf. To perform a ceremony for the removal of the imagined inauspicious effect of evil eyes. (நைட.) 25)

ēngku (p. 78) கிறேன், ஏங்கினேன், வேன், ஏங்க. v. n. To weep, cry, wail; to call as a peacock, அழ. 2. To faint through fear, sorrow, &c., வாட. 3. To fear, dread, be aghast, be panic-struck, be startled, be at one's wit's end, be shocked, திகிலுற. 4. To be concerned, to regret deeply, to be in great suspense, கவலைப்பட. 5. (இராமா.) To sound, roar, ஒலிக்க. ஏங்கித்திரியேல். Do not yield to anguish and sorrow. (ஆத்தி.) ஏங்கினாற்போலேசீவன்போயிற்று. He was so overcome with fear (grief, &c.) that he instantly died. ஏங்கிப்போக, inf. To faint through fear, to be in deep concern, to be grieved for, to be exceedingly anxious. ஏக்கம்--ஏக்கரவு, v. noun. Sudden fear, fright, trepidation, alarm, consternation, stupor, panic, ஏங்குகை. 2. Anxiety, deep concern, கவலை. 3. Despondency, despair, ஆறாக்கவலை. ஏக்கம். With a verb--as பிடிக்க, and dative of person, &c., signifies to languish, despond, &c. ஏக்கமெடுக்க--ஏக்கம்பிடிக்க, inf. To have excessive sorrow, to be vexed. மகன்செத்ததினாலேயவளுக்கேக்கம்பிடித்்தது..... She languishes at the death of her son. ஏங்கல், v. noun. Screaming--as a peacock, மயிற்குரல். 2. Weeping. 3. The act of sounding. ஏங்குற, inf. To be sorrowful or thoughtful. 6)

ēṟu (p. 79) கிறேன், ஏறினேன், வேன், ஏற. v. n. [also used with the impers. terminations.] To rise, rise--as the heavenly bodies-as a kite, &c.; to emerge, இவர. 2. To get upon, mount, to ride a horse, a vehicle, வாகனமேற. 3. To enter, to penetrate--as a nail, a probe, a thorn; as thoughts or advice into the mind, &c., தைக்க. 4. To embark, to get into a boat or vessel, to be laden--as cargo, கப்பலேற. 5. To be elevated, high, beyond, &c.; to exceed mediocrity, to be excessive, redundant, superfluous, உயர. 6. To exceed in number, weight, measure, to rise in price, quality, &c., தொகைமுதலியவதிகரிக்க. 7. To pervade, to be diffused through the blood--as poison, நஞ்சேற. ஏறுகாலிறங்குகால்பார்க்க. To trace the track of an animal up and down a hill, to or from the water, &c.--as a hunter. குதிரையேறிவந்தான். He came on horseback. பயிரேறிவிட்டது. The corn is grown up. சொன்னதுமனதிலேறவில்லை. It did not enter his mind, he did not take notice of what was said. மாவேறமலையேறும். Small sums make a large total, lit. mountains are formed from atoms. இந்தத்தோணியிலெவ்வளவேறும். What is the tonnage of this dhoney? ஏற. [inf. of ஏறு, used adverbially.] High, much more, exceeding, மிக. அரைப்படிக்கேறக்கொடு. Give me more than half a measure. இதேறப்பெறும். This is worth more. விலையேறப்பெற்றது. That which is obtained at a high price. 2. That which is valuable, precious. ஏறக்கட்ட, inf. To build up, to edify, உயரக்கட்ட. 2. To refuse selling that the price may be increased, தானிய மேறக்கட்ட. 3. To be restrained, or to withhold as the clouds from raining, or a cow from giving milk, மழைமுதலியபெய் யாதிருக்க. 4. [local.] To collect scattered grain in a heap, இறைந்ததானியத்தைக்கூட்டிச் சேர்க்க. வானம்மழையேறக்கட்டிவிட்டது. The heaven has withheld the rain. ஏறக்கட்டித்தூக்க, inf. To hang up a thing. 2. To hang one up by the hands--as a school boy, a slave, &c., in order to flog him. ஏறக்குறைய--ஏறத்தாழ, s. More or less, about right, nearly. ஏறக்குறையப்பேச. to insult, to abuse. நூறுபேருக்கேறக்குறைய. About one-hundred persons. ஏறச்செலவழிக்க, inf. To spend extravagantly. ஏறவாங்க, inf. To buy cheaper, நயமாகவாங்க. 2. to be drawn up, distorted--as the neck by cold, &c., கழுத்தேற வாங்க. ஏறவிட, inf. To keep off a vessel from shore, மரக்கலத்தைக்கரைக்குத்தூரவிட. 2. To keep near to the wind--as a vessel, காற்றுமுகமாய்விட. 3. To turn a vessel to the shore, கரைசேரவிட. ஏறவிட்டேணியைவாங்கினதுபோல். Like removing the ladder a person has ascended. ஏறவிறங்கப்பார்க்க, inf. To stare at one, to gaze at one from head to foot, கேசாதிபாதமீறாகப்பார்க்க. நடந்தேற, inf. To be accomplished, to succeed. கரையேற, inf. To land, disembark. 2. To attain the shores of final salvation. ஏறாங்கடைசி, s. [prop. ஏறுகடை.] The very end, அறமுடிவு. ஏறாமேடு, s. A height which one cannot reach, or to which water cannot rise, உயர்ந்தமேடு. 2. An enterprise above one's power, செய்யக்கூடாதகாரியம். 3. An inconvenient engagement, unsuitable contract, &c.--as an unequal marriage, ஒவ்வாமை-- in use, ஏறாங்கடை ஏறிக்கொள்ள, inf. To establish one's self in a high office, &c., to arrive at a high state or sanctity, or to attain a higher degree in religion. See நிலை or பாதம். சாதியிலேயேறிக்கொண்டான். [prov.] He has risen in caste by marrying in a higher family (spoken sarcastically). ஏறிட, inf. To stick into, to cause to enter, to pierce, புகப்பண்ண. 2. To place, set up, fix, ஏற்ற. வில்லைவளைத்துநாணேறிட்டு. Bending the bow and fixing on the bowstring. பருவிற்சலாகையையேறிட்டான். He introduced the probe into the sore. ஏறிட்டுப்பார்க்க, inf. To look up. 2. To attend to one when speaking. 3. To look or stare at a person. என்னையேறிட்டுப்பார்க்கவில்லை. He did not even cast a look at me, he took no notice of me. Amongst the Hindus it is not deemed respectful to look at a superior in the face; even when addressing him or receiving his directions. ஏறுகடை, s. The very end, the extremity, முடிவானகடை. ஏறுகுதிரை, s. A riding horse. ஏறுக்குமாறு--ஏறுமாறு, s. Improper, unruly, or vicious behavior, தாறுமாறு. ஏறுசலாகை, s. [prov.] In building, a large lath passing through the ends of rafters, கைமரங்கோக்குஞ்சலாகை. ஏறுதுறை, s. A port, place of embarkation, exportation, &c., துறைமுகம். ஏறுநெற்றி, s. A high forehead (regarded as a fortunate mark in a man, but unlucky in a female--as calculated to cause an untimely death to her husband), also a mark of a masculine, imperious and irrascible temper, அகன்ற நெற்றி. ஏறுபடி, s. An extra batta or allowance above the stated proportion, to a servant, for expenditure in the temple, for an entertainment, &c., அதிகப்படி. ஏறுபெட்டி, s. [prov.] A toddydrawer's basket for carrying toddy, கள் ளேறுபெட்டி. ஏறுபொழுது, s. The sun as it rises toward the meridian. ஏறுமிராசி, s. The constellation in the sun's path from the equator to the northern solstitial point, உச்சத்திற்கேறு மிராசி. See இறங்குமிராசி. ஏறுவட்டம், s. The difference, less or more than sixty Indian hours, in the passage of the moon through any of the asterisms, also the difference in the கர ணம் and யோகம் as affected thereby, நட் சத்திரமுதலியனநாழிகையேறுமுறை. 2. In the division of the inheritance of lands, trades, &c., the excess above or the deficiency in equal shares, பங்கினளவுக்கதிகமா னநிலமுதலியன. ஏறுவால், s. A long tail--a good sign in certain animals, நீண்டவால். பசுஏறுவாலுமெருதுகூழைவாலும். A long tail for a cow and a short one for a bull are desirable. ஏறுவெய்யில். Increasing heat or sunshine as the sun rises towards the meridian, காலைவெய்யில்--opp. இறங்குவெய் யில். ஏறெடுக்க, inf. To lift up the head, eyes, &c., மேலெடுக்க. 82)

kṭai (p. 88) s. End, extremity, termination, conclusion, முடிவு. 2. A shop, bazaar, market, அங்காடி. 3. (p.) Inferiority, baseness, meanness, lowness, the least, lowest, or worst kind, &c., கீழ்மை. 4. Way, வழி. 5. Termination of a particle, வினையெச்சவி குதி. 6. Place, room, இடம். 7. A form of the seventh case used also with verbs, to express if, when, after, &c., ஏழனுருபு. 8. A door, a gate-way, வாயில். 9. The outer gate, புறவாயில். 1. The clasp or other fastening of a neck-ornament, பணிப்பூட்டு. 11. Side, பக்கம். நீத்தக்கடை. If he leave-- (குறள்.) ஈதலியையாக்கடை. If it be not possible to bestow-நள்ளிமுதற்கிள்ளிகடையாக. From Nalli to Killi (reigned sixty-four kings called சோழர்). நாயிற்கடையாநாயேனை. Me who am the most degraded of dogs-அவன்கடைச்சென்றான். He approached him. கடைகட்ட, inf. To close a shop, கடைசாத்த. 2. To suspend a work, to discontinue, to make an end of--spoken diminutively. கடைகாப்பாளர்--கடைகாவலர், s. Door-keepers, porters, வாயில்காப்போர். கடைகெட்டவன், s. [vul.] An abandoned person, a wretch, முழுதுங்கெட் டவன். கடைக்கண், s. The outside corner of the eye, கட்கடை. 2. A benign look, கடாட்சம். கடைக்கண்கிடைக்கவேண்டும். I am anxious to get a propitious look, glance of your eye. கடைக்கண்ணாற்பார்க்க, inf. To glance, look sidewise. 2. To cast a propitious or benignant look. கடைக்கண்பார்வை, v. noun. A side look, a glance. 2. A propitious or benignant look, approbation, a token of favor. கடைக்கனல்--கடையனல், s. The final deluge-fire, ஊழித்தீ. கடைக்காப்பு, s. The last verse in the poem called பதிகம்--as an invocation, &c. கடைக்காரன், s. A shop-keeper. கடைக்குடல், s. The lower part of the bowels, கீழ்க்குடர். கடைக்குட்டி, s. The youngest child, a term of fondness, கடைப்பிள்ளை. கடைக்குறை, s. Elision in the termination of a word--as கோல், for கோ லம். கடைக்கூட்ட, inf. To effect, to produce a result--as the actions of a former birth are supposed to do, வினைப் பயனுறுவிக்க. 2. To unite man and wife, or a male and female of the brute creation, as former deeds are imagined to do. கடைக்கூழை, s. A species of rhyme, ஓர்தொடை. 2. The rear division of an army, படைப்பின்னணி. See கூழை. கடைக்கொள்ளி, s. A fire-brand burnt to the end, குறைக்கொள்ளி. கடைக்கோடி, s. [vul.] The very extremity, the utmost limit, ஈறு. கடைசால், s. [prov.] The finishing of a business, முடிவு. 2. Stern of a vessel--also written கடையால். கடைசாலொதுக்க, inf. To finish a business in hand. கடைச்சங்கம், s. The third and last of the ancient Madura colleges consisting of forty-nine literati, இறுதிச்சங் கம். கடைச்சரக்கு, s. Curry stuff, spices, &c., drugs, medicines, &c., sold in the bazaar, கடையில்விற்கப்படுஞ்சரக்கு. கடைச்சன், s. The youngest son, கடைப்பிள்ளை. கடைஞர், s. The laboring caste in agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். கடைதலைப்பூட்டு, s. An inverted construction in poetry, by which the last word in a verse is connected with the first, விற்பூட்டுப்பொருள்கோள். கடைதிறப்பு, v. noun. Opening a door. In erotics, the section which relates to an application made for the opening of a door to a coming or expected lover; or in war poems, to a warrior returning in triumph after a victory, கதவுதிறக்கை. (p.) கடைத்தடம், s. Gate-way, வாயில். (p.) கடைத்தரம், s. The last class, the lowest or worst kind, கீழ்த்தரம். கடைத்தலை--கடைத்தலைவாயில்-கடைத்தலைவாய்தல், s. The outer gate, the outer court or yard, தலைவாயில். கடைத்தெரு, s. A market-street, a bazaar, கடைவீதி. கடைத்தேற, inf. [prop. கடத்தேற.] To be saved, to escape all afflictions. கடைத்தேற்றம், s. [prop. கடத்தேற் றம்.] Salvation. கடைநாள்--கடைமீன், s. The twenty-seventh lunar asterism, இரேவதி. (p.) கடைநிலை, s. A poem uttered by holy persons coming from a distance to the hero of the poem at the door of whose residence they stand and desire the door-keeper to inform his master of their arrival, ஓர்பிரபந்தம். (See பிரபந்தம்.) 2. An outside door, புறவாயில். (நீதிநெறி.) 3. The last letter of a word or verse, ஈற்றெழுத்து. (p.) கடைநிலைத்தீபகம், s. A word at the end of a sentence understood in other parts--one of the தீவகம். கடைநிலையளபெடை, s. The rhyme in which the last letter of each verse is lengthened. கடைநிலையெழுத்து, s. [in grammar.] Letters proper to end a word, இறுதிநிலை. கடைபோக, inf. To end, terminate, conclude, முடிய. 2. To be fulfilled, நிறைவேற. கடைபோட--கடைவைக்க, inf. To set up a shop, open a shop. கடைப்பட, inf. To be inferior, below mediocrity, to be last in quality or estimation, degree or order, இழிவாக. 2. To be practicable, capable of completion, நிறைவேற. என்னாலிதுகடைப்படாது. This will not be completed by me. கடைப்பாடு, s. Determination, தீர் மானிப்பு. 2. Inferiority, baseness, இழிவு. கடைப்பந்தி, s. The lower end of a dining table or of a row of guests, கடைசிப்பந்தி. கடைப்பிடி, s. Bearing in mind, remembering, ஞாபகம். 2. Indelible impressions of gratitude for benefits received, of duties to be performed, of the importance of virtue and religion, மறவா மை. 3. Certainty, ascertainment, established truth, தேற்றம். 4. Firm belief in the essentials of religion serving as the hope and support of the mind in reference to a future state, the last grasp of the soul, உறுதி. 5. Firm determination, firm resolve, either for good or evil, கரும முடிக்குந்துணிவு. 6. Doctrines, truth firmly believed as necessary to salvation, உறுதி யானகொள்கை. கடைப்பிடிக்க, inf. To ascertain clearly, to know certainly, தெளிய. 2. To determine, resolve firmly, be decided in purpose either in a good or evil course, துணிய. 3. To remember, to bear in mind benefits, to be grateful, &c., to be deeply sensible of one's obligations for favor received, மறவாமலிருக்க. 4. To have an abiding sense of the importance of virtue and religion, சன்மார்க்கத்திலுறுதியாயி ருக்க. 5. To have an unwavering faith in the essentials of religion, to embrace or take firm hold of religious instructions, &c., தேவபத்தியிலுறுதியாயிருக்க. 6. To grasp, resort to--as the soul for its last refuge, பற்ற. 7. To provide, be provident, be economical, வீண்செலவுசெய்யாது வைக்க. (p.) கதவிலரேதற்சார்ந்தார்வண்ணங்கடைப்பிடியாதார். Unkind are they who are forgetful of the situation of their friends. (காரிகையுரை.) மற்றதன்கள்ளங்கடைப்பிடித்தனன்று. It is important to have an abiding sense of the wiles of Yama. வாழ்க்கைக்குவேண்டும்பொருளறிந்துகடைப்பிடி த்தலும். Knowing and duly providing all things necessary for her household-(குறளுரை.) நன்மைகடைப்பிடி. Persevere in good works. (ஔவை). கடைப்பிறப்பு, s. The meanest species of birth in any class of beings, இழிந்தபிறப்பு. கடைப்புணர்முரண்--கடைமுரண், s. A species of rhyme when the last foot of every line is of opposite meaning, ஓர்தொடை. கடைப்புணர்வு--கடைப்பூட்டு, s. [in jewelry.] Clasp, hasp, அணியின்கடைப் புணர்வு. கடைப்புத்தி, s. [prov.] Stupidity, இழிந்தபுத்தி. 2. A piece of folly, பின்புத்தி. கடைப்போக்கு, s. The flood-gate of tank. கடைமடக்கு, s. [in rhetoric.] Continued recurrence of the same words at the end of each line through a stanza, but with different meanings, சொல்லணி யிலொன்று. See மடக்கு. கடைமுறை, s. The last time, eventually, கடைசிமுறை. (நீதிநெறி. 48.) கடைமோனை--கடையாகுமோனை, s. (See மோனை.) A rhyme when the first letter of the last foot of every line is the same, ஓர்தொடை. (p.) கடையயல், s. [in grammar.] The penultimate, ஈற்றயல். (p.) கடையர், s. (fem. கடைசியர்--க டைச்சியர்.) Laboring classes in agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். (p.) கடையழிய, inf. To be afflicted with a painful and lingering disease, to suffer extremely, வருந்த. 2. To be distressed with poverty, வறுமையுற. 3. To degenerate, கேடுற. கடையனல், s. The fire by which the world will finally be consumed. கடையன், s. A man of the lowest rank, இழிந்தோன். கடையாகெதுகை, s. A rhyme, ஓர்தொடை. (p.) கடையாட்டம், s. [prov.] Lingering in disease, excessive suffering from disease, வருத்தம். 2. Vexation, teasing, imminence, trouble, annoyance, உலைவு, lit. mean work. கடையாட்டப்பட, inf. To drudge, to be employed in mean work. 2. To linger in disease, suffer exceedingly, வ ருந்த. 3. To be vexed. harassed. &c.-as a nurse by troublesome children, உ லைய. கடையாணி, s. A linch-pin, அச் சாணி. 2. A peg or pin used to keep a tenon in a mortise, or for any similar purpose, பூட்டாணி. கடையாந்தரம்--கடையீறு, s. [vul.] The very last, the extremity, &c.--as கடைசி. கடையாயார், s. Persons of the lowest rank, இழிந்தோர். கடையால், s. Stern of a vessel, தோணியின்பிற்புறம். See கடைசால், usage. கடையிணைமுரண், s. A rhyme when the last two feet of a line are of opposite meanings, ஓர்தொடை. (p.) கடையிணைமோனை, s. A consonance of the first letters in the last two feet of each line in a verse. (p.) கடையீடு, s. Land of the poorest quality, கடைத்தரமானநிலம். கடையுணி, s. [prov.] A mean fellow who eats what he can beg or pick up-- a worthless being, இழிந்தோன். கடையுண்ண, inf. [prov.] To linger in disease, வருத்தப்பட. 2. To be stinted or weak in growth--as a child, நசுங்க. 3. To be neglected, abused, &c.-- as a book, a utensil, &c.; in this meaning it is a term of displeasure, இகழப்பட. கடையுவா, s. The full moon, பௌரணை. (p.) கடையெழுஞ்சனி, s. The twelfth asterism in which Saturn is considered malignant in his influence, உத்திரம். See சனி. கடைவழி, s. Final salvation, the last path. கடைவழிக்குதவும். It will avail for the salvation of the soul. காதற்றஊசியும்வாராதுகாணுங்கடைவழிக்கே. Be assured that even an eyeless needle will not accompany you in that sad hour. கடைவளர, inf. To be enlarged-said of the genitals of a cow, &c., before yeaning, ஈனுங்காலத்திற்குறிவிரிய. கடைவள்ளல், s. The last of the third class of liberal men--he who bestows charity from motives of ostentation, கேட்டபின்கொடுப்போன். கடைவாய், s. The corner or extremities of the mouth, வாயின்கடை. கடைவாய்நக்கி, s. A great miser, உலுத்தன், lit. he who licks the corners of his mouth. கடைவாய்ப்பல், s. The double teeth, the grinders, the back teeth. கடைவாய்வழிய, inf. To drivel at the corners of the mouth--as old people or persons asleep, வாய்நீரொழுக. கடைவிரிக்க, inf. To spread out goods for sale in a shop or market, கடைதிறக்க. கடைவீதி, s. A market-street. கடைவைக்க, inf. To place goods for sale in a shop or bazaar. 2. To open a shop on an auspicious day after the new-year, கடைதிறக்க. பலசரக்குக்கடை, s. A shop where commodities of various kinds are sold. மளிகைக்கடை, s. A wholesale ware-house. காசுக்கடை, s. An exchange. அடிக்கடை, s. The first shop in a market-street. மருந்துக்கடை, s. An apothecary's shop. கசாய்க்கடை, s. (Tel.) A butcher's shop. சாராயக்கடை, s. An arrack shop. கீரைக்கடை, s. A green-grocer's shop. சவுளிக்கடை, s. A cloth-merchant's shop. விரற்கடை, s. The breadth of a finger. மீன்கடை, s. Fish-market. 10)

cōpitam (p. 212) s. Beautifulness, decoration, exceeding brightness, அழகு. 2. Lustre; a cheerful glow, பிரகாசம். (c.) See சோபை. சோபிதமுகம், s. A bright, cheerful countenance. (Colloq.) 93) *

pccai (p. 289) adj. Green, tender, young, unripe, raw, cool; intense; [ex பசுமை.] பச்சைக்கயர்-பச்சைக்கைப்பு, s. [prov.] Extremely astringent, exceedingly bitter. பச்சைக்கருப்பூரம், s. A greenish kind of drug. See கருப்பூரம். பச்சைக்கல், s. Unburnt brick, சுடாத செங்கல். 2. See கல். பச்சைக்கள்ளன், s. [prov.] A desperate thief, cheat, rogue; a villain. பச்சைக்காய், s. Green fruit, fruit unripe or uncooked. பச்சைக்காய்ச்சி, appel. n. [prov.] A tree with green fruit. பச்சைக்கிளி, s. Green parrot. 2. Green grasshopper. பச்சைக்குங்கிலியம், s. Green resin. பச்சைக்குழந்தை, s. A tender new born infant. பச்சைக்கூடு, s. [prov.] The living body, ஸ்தூலதேகம். பச்சைக்கூட்டோடேகயிலாயஞ்சேர்வாய். You will attain kylaya, the lowest leaven (of Siva.) alive, with vigorous health. பச்சைக்கொல்லன், s. [prov, in burles.] A clumsy blacksmith; i. e. beating cold iron. பச்சைச்சடையன், appel. n. An epithet of B'hairave, a form of Siva. பச்சைத்தடி, s. Green sticks, used in making a bier. விறைத்துப்பச்சைத்தடியாய்ப்போயிற்று. He is grown cold and stiff as a stick; said of one in a fit, &c. பச்சைத்தண்ணீர், s. Cold water, unboiled water. பச்சைத்தாள், s. Green stalks, showing immaturity in the corn. பச்சைத்தோல், s. A raw, untanned skin, a felt. 2. New skin formed on a healing sore. பச்சைநஞ்சு, s. Strong poison. 2. [prov.] An atrocious villain, தீயன். பச்சைநாடன்பழம், s. A kind of plantain with greenish streaks (Beschi.) பச்சைநாபி, s. A strong, vegetable poison. See வச்சநாபி under நாபி. பச்சைபழுக்காஅடைத்தல், v. noun. Painting green and yellow. பச்சைபசேரெனல், v. noun. Being very green, all green, verdant, flourishing, மிகுபசுமையாயிருத்தல். மரகதம்பச்சைப்பசேரென்றிருக்கிறது.....The emerald is very green. தோட்டம்பச்சைப்பசேரென்றிருக்கிறது. The garden is all verdant. பச்சைப்பட்டி, s. [prov.] Raw or undried manure, put on land shortly before sowing, எரு. பச்சைப்பதம், s. Immaturity of grain, &c. 2. The state of not being well boiled. பச்சைப்பயறு, s. A kind of pulse for taking the oil from the head. பச்சைப்பாக்கு, s. Unripe or undried areca-nut. பச்சைப்பாம்பு, s. A kind of green snake. பச்சைப்பாலகன்--பச்சைப்பாலன்-பச்சைப்பிள்ளை. s. A new-born infant. பச்சைப்பால், s. Raw milk. பச்சைப்பானை, s. An earthen pot not burnt. பச்சைப்பிள்ளைத்தாய்ச்சி, s. A woman immediately after child-birth. பச்சைப்புண், s. A raw sore. 2. Sore as the body through pain, hard labor in child-birth, &c. சரீரமெல்லாம்பச்சைப்புண். My body is sore all over. பச்சைப்புல், s. Green grass as plucked for cattle. பச்சைப்புழு, s. Green caterpillars, the palmer worm. பச்சைப்புளுகன், s. A great boaster. 2. A notorious liar. பச்சைப்புளி, s. Exceeding sourness. பச்சைப்புறா, s. A green pigeon, or dove. பச்சைப்பெருமாள், s. A kind of paddy that comes to perfection in three months, ஓர்நெல். 2. Vishnu, விஷ்ணு. பச்சைப்பொட்டு, s. A green spot on the forehead, made with a needle and colouring matter. 2. A green spot on the forehead, to which medical properties are ascribed. 3. [fig prov.]A false show; pretension to wealth, learning, piety, &c., பகட்டு. பச்சைப்பொய், s. A downright lie. பச்சைமண், s. Most earth. 2. Tempered clay, as in unburnt pots-opps. to சுட்டமண். See ஒட்டு, (c.) பச்சைமரம், s. A green or living tree. 2. Unseasoned timber. பச்சைமரம்படப்பார்ப்பான். His look would blight even a green tree. பச்சைமா, s. Flour not well prepared for paste, &c. 2. Raw dough, paste. பச்சையிரும்பு, s. Mere iron. 2. Untempered iron. 3. Cold iron. பச்சையீரம், s. Great dampness, as of soiled clothes, &c., அதிகாரம். பச்சையுடம்பு--பச்சையுடல், s. The tender body of an infant, or a woman after-child birth, மெல்லியஉடல். 2. The body of a person recovering from small pox or other disease that fills it with raw sores, புண்ணானஉடல். பச்சையுப்பு, s. Unmixed salt. பச்சையெண்ணெய், s. Oil not heat.... பச்சைவன்னம், s. Green color, green paint. பச்சைவில், s. The rain-bow. பச்சைவிறகு, s. Green or undried firewood. பச்சைவெட்டு, s. Medicinal minerals used raw, not calcined, எரிபடாமருந்து. பச்சைவெண்ணெய், s. Butter churned from unboiled milk.

pira (p. 316) . [Sans. part. and prefix.] Forth, forward, as பிரகரணம், பிரயோகம். 2. Very, much, exceeding, பிரக்கியாதி, பிரசண்டம். 3. Appearance, manifestation, as பிரகடம், பிர காசம். W. p. 556. PRA. பிரகடம், s. That which is unfolded or manifested, பிரசித்தமானது. W. p. 556. PRAKAT'A. பிரகண்டம், s. [anat.] Os brachii, புய வென்பு. W. p. 558. PRAGAN'DA. பிரகண்டபுரபேசி, s. Brachialis anticus. பிரகதி, s. Brinjal plant, கத்தரிச்செடி. பிரகஸ்தம், s. The expanded hand, விரித்தகை. W. p. 584. PRAGAMANA. பிரகம்பிதமுகம்--பிரகம்மிதமுகம், s. Shaking the head in token of wonder or amazement, one of the fourteen expressions of he countenance, பதினான்முகத் திலொன்று; [from Sa. Prakampa, shaking.] (சது.) பிரகரணம், s. Introduction, prologue, prelude, முகவுரை. 2. Chapter, section, அத்தியாயம். 3. Place of stopping or pausing, ஓர்விஷயமுடிவு. W. p. 556. PRAKARAN'A. 4. Opportunity, occasion, சமயம். 5. A certain class of books of a mystic character, ஞானநூல். 6. Destruction, கொல் லுகை. பிரசுரிக்க, inf. To destroy, சங்கரிக்க. பிரகாசம், s. Brightness, shining, splendor, radiance, reflected light, lustre, களை. 2. Sunshine, வெயில். 3. Illustriousness, conspicuousness, celebrity, கீர்த்தி. W. p. 537. PRAKAS'A. 4. Nature, quality, character, குணம். பிரகாசங்காட்ட, inf. To shine, to yield a radiance. பிரகாசமாய்த்தெரிய, inf. To appear clearly, as a body, a meaning, &c. பிரகாசன், s. One full of light--physical, mental or spiritual, ஒளியுடையோன். 2. The soul liberated from births, illumined by, and identified with, the deity, முத்தாத்துமா. பிரகாசி, appel. n. [mas. and fem.] One who shines. 8)

miku (p. 353) கிறேன், ந்தேன், [poet. மிக்கேன்.] வேன், மிக, v. n. To exceed, to surpass, to become superior, அதிகரிக்க. 2. To remain, to be left, be to spare, be superfluous, (c.) மிக, inf. [also மிகவும், as adv. or adj. in the superlative.] Very much, abundantly, பெருக. மிகப்படல், v. noun. Increasing, abounding, அதிகரித்தல். மிகப்படச்சொல்லுகிறது. Saying too much. மிகல். Becoming plentiful, increasing, மிகுதல். 2. Becoming great. மிகன்மக்கள். The great. (நீதிநெறி.) மிகவல்லோர், s. [pl.] Very powerful persons, அதிவீரர். 2. Those that are well skilled in any art, அறிவிலுயர்ந்தோர். மிகவும். Very much, abundantly. மிகவுஞ்சந்தோஷப்பட்டான். He greatly rejoiced. மிகவும்வருத்தமாயிருக்கிறது. It is very hard. மிகவும்பயந்துபோனேன். I was very much afraid. மிகவுந்தொங்கிஷப்படுகிறான். He is suffering greatly. மிகு, [Aorist as an adj.] Great. மிகுகொடையாளன், s. Karna, as very liberal, கர்ன்னன். (சது.) மிகுதம்--மிகுதி, v. noun. Much, abundance, profusion, redundance, அதிகம். 2. Excess, overplus, மீதி. 3. A crowd, திரட்சி. 3. Fulness, satiety, பூரிப்பு. 5. Increase, பொலிவு. மிகுதியான, [as an adj.] Abundant. மிகுதியானது. That which is abundant. மிகுதியானபேர். The majority. மிகுதியும். Greatly, exceedingly. மிகுதியுஞ்சுருக்கிப்போட்டான்..... He has greatly abridged, or curtailed. மிகுந்த, [rel. part. as adj.] Much, great, &c. மிகுந்தவாசனை. A strong, fragrant smell. மிகுந்தகிரயம். An exorbitant price. மிகுந்தவயசு. Very old age. மிகுந்திருத்தல், v. noun. Being too much,. or in excess. 2. Being left, as மீந்திருத்தல். மிகை, v. noun. Abundance, superfluity, மிகுதி. 2. Sorrow, affliction, துன்பம். 3. Destruction, கேடு. 4. Trouble, வருத்தம். (சது.) 5. Fault, defect, error, குற்றம். மானேறு, s. The male of a deer--as கலைமான். 2. The twelfth lunar mansion, உத்திரநாள்; [ex ஏறு.] மான்களங்கம், s. Spots on the moon, considered as disease from a curse, and supposed to resemble those of the deer. மான்கீரை, s. A plant. See கீரை. மான்செவி, s. A plant, hart's-ear. See எருமைநாக்கி. மான்செவிக்கள்ளி, s. A milky shrub. See கள்ளி. மி மிகைபட, inf. To be blamed. மிகைபடச்சொல்லேல். Don't speak injuriously. (Avv.) மிகைபடக்கூறல், v. noun. Redundancy as a fault in composition. See நூற்குற் றம், under குற்றம். மிகைபோட--மிகைசொல்ல, inf. To charge one falsely. (R.) மிக்க, [rel. part. as adj.] Overmuch, superior, &c. (p.) தந்தைசொல்மிக்கமந்திரமில்லை. No precept is better than that of a father. (Avv.) மிக்கசெயல், s. Extraordinary power; magnanimity. See ஊராண்மை. மிக்கு, v. noun. Greatness, superiority, பெருமை. (p.) மிக்குடைய. Possessing greatness. (நீதி நெறி.) மிக்கது, appel. n. what is abundant, excessive. மிக்கவன்--மிக்கான், s. A great or excellent person, உயர்ந்தோன். மிக்கவை, s. [pl.] Remains of food after a meal, மீந்தவை. 2. (சது.) Unjust proceedings, நியாயமற்றவை. 3. Increase. fulness, abundance, மிகுந்திருப்பவை. 4. Food, ஊண். 5. Boiled rice, சோறு. மிக்கிளமை, s. Juvenility, மிகுந்தஇ ளமை. மிக்கோர், s. [pl.] Men of knowledge, superior men, அறிஞர். (சது.) 3)

miñcu (p. 353) கிறேன், மிஞ்சினேன், வேன், மிஞ்ச, v. n. To exceed, abound, surpass, to increase too much, மிக. 2. [fig.] To become proud, be elevated, பெருமைகொள்ள. சாப்பாடுமிஞ்சிப்போனது. There was an excess of food. காரியம்மிஞ்சிப்போயிற்று. The matter has been already settled. அவன்மிஞ்சிப்போசலாமா. Can he speak haughtily? அவன்மிஞ்சிமிஞ்சிவருகிறான். He is coming on furiously. மிஞ்ச, inf. [used adv.] Excessively. மிஞ்சவொட்டாமற்செய்வான். He will allow none to act extravagantly. ஒருவனைமிஞ்சவொட்டாமல்நடப்பிக்கிறது...... Keeping one from exceeding due bounds. மிஞ்சியிருக்க, inf. To be over and above. 2. To be arrogant. மிஞ்சினது, appel. n. The remainder, any thing left as a surplus. மிஞ்சினதுகொண்டுமேற்கேபோகலாகாது. It is not good to take a surplus and go westward. [prov.] மிஞ்சினவன், appel. n. A froward, unmanageable man. 22)

veḷḷai (p. 401) s. Whiteness, வெண்மை. 2. (fig.) Plain-heartedness, transparency, apparentness, தெளிவு. 3. Chunam, சுண்ணாம்பு. 4. Fluor albus, the whites, வெட்டை. 5. Clothes washed by a dobie, வண்ணான்வெ ள்ளை. 6. Conch or chank, சங்கு. 7. A goat, வெள்ளாடு. 8. A kid, வெள்ளாட்டுக்குட் டி. 9. Silver, வெள்ளி. 1. White lead. 11. A kind of stanza, as வெண்பா; [ex வெள்.] இதுதுய்யவெள்ளயைாயிருக்கிறது. It is pure white. வெள்ளைக்கில்லைகள்ளச்சிந்தை. A pure person is without fraud. [prov.] வண்ணான்வெள்ளைகொண்டுவரவில்லை. The washerman did not bring the clothes clean. அவளுக்குவெள்ளைசாய்க்கிறது. She has flux of the whites. வீடுவெள்ளையடித்திருக்கிறது..... The house is white-washed. பாட்டுவெள்ளையாயிருக்கவேணும். The poetical composition must be plain. வெள்ளைகொடுக்கவினைதீரும்...... By giving chunam, sins will be propitiated. [prov.] வெள்ளைக்கரடி, s. A white bear. வெள்ளைக்கரு, s. White of an egg. See கரு. வெள்ளைக்கர்ப்பூரம், s. Crude camphor. வெள்ளைக்கவி, s. A eulogist who gets another to begin his poem. 2. An ode thus composed. வெள்ளைக்காகிதம், s. Blank paper. வெள்ளைக்காக்கணம்--காக்குறட்டை, s. A variety of the காக்கட்டான் shrub. வெள்ளைக்காரர், s. White-men, Europeans. வெள்ளைக்கிளி, s. A white kind of parrot, the Cockatoo. வெள்ளைக்கீரி, s. A sort of mungoose. வெள்ளைக்குங்கிலியம், s. White resin. வெள்ளைக்குதிரை, s. A white horse, &c. See under குதிரை. வெள்ளைக்குப்போட, inf. To give clothes to be washed by the washerman. வெள்ளைக்குன்றி, s. See வெண்குன்றி. வெள்ளைச்சாரணை, s. A variety of Trianthema monogyna. See சாரணை. வெள்ளைச்செவ்வந்தி, s. A flowering plant. See செவ்வந்தி. வெள்ளைச்சொல், s. A common word. வெள்ளைச்சோளம், s. White maize. வெள்ளைத்தமிழ், s. Plain Tamil. வெள்ளைத்தினை, s. White millet. See தினை. வெள்ளைநிறத்தாள்--வெள்ளைமெய்யாள், appel. n. An epithet of Sarasvati, as white. சரஸ்வதி. வெள்ளைபூண, inf. [com. வெள்ளைகட்ட.] To put on white garments. (p.) வெள்ளைப்பசளை, s. A variety of the பசளை creeper. வெள்ளைப்பஸ்பம், s. Calcined powder of metals. வெள்ளைப்பாஷாணம், s. Rat's bane, or white oxide of arsenic, as எலிப்பாஷாணம். வெள்ளைப்பூண்டு, s. Garlic, as வெள் ளுள்ளி, Allium sativum. வெள்ளைப்போளம், s. Myrrh. See போளம். வெள்ளைப்பொன்னாவிரை, s. A plant. See ஆவிரை. வெள்ளைமந்தாரை, s. A variety of the Bauhinia tree. See மந்தாரை. வெள்ளைமாதளை, s. A pomegranate whose fruit has white seeds. வெள்ளையடிக்க, inf. To white-wash with chunam, சுண்ணாம்படிக்க. வெள்ளையவிழ்க்க, inf. To loosen a canopy or cloth spread over a room. வெள்ளையானை, s. A white elephant. வெள்ளையானையூர்தி--வெள்ளைவாரணன், appel, n. An epithet of Indra and A yenar, as conveyed on a white elephant, இந்திரன், ஐயனார். வெள்ளையுஞ்சொள்ளையும், White apparel --used in burlesque. வெள்ளைவண்ணாத்தை, s. A dull greyish insect flying by night as well as by day, ஓர்பூச்சி. வெள்ளைவீச, inf. To make signals, with a white flag to a vessel, &c. வெள்ளைவெளேர், Exceedingly white. வெள்ளைவெளேரென்றிருக்கிறது....... It is exceedingly white. வெள்ளைவைக்க--வெள்ளைபூச, inf. To mix slaked lime with coarse plaster, before polishing. 33)