acai (p. 7) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. n. To move, stir, tremble, ஆட. 2. To waver, quiver, totter, not being able to support a weight--as a slender waisted woman is poetically described to waver in walking, from the weight of her breasts, தள்ளாட. 3. (p.) To lodge, sojourn, dwell in an appropriate place-- as men in houses, towns, &c. beasts in the forest, fishes in water, &c., சஞ்சரிக்க. 4. (c.) To walk or ride for recreation, be active, be engaged in the performance of works, in distinction from the quiescence of the Gnani, உலாவ. 5. To be indolent, inactive, idle, சோம்ப. 6. To be disturbed, discomposed, agitated, கலங்க. 7. To be weary, exhausted, faint, துவள. 8. To fluctuate, hesitate, be confused by a rebuke, தத்தளிக்க. அசைகை, v. noun. Motion, moving, அசைவு. 2. Conjectural circumstance--as a rustling among leaves may excite conjecture of a snake being there, ஐயம். அசையாநிலை, s. A fixed state, immovableness, steadfastness. அசையாமணி, s. A bell seldom rung; attached to the royal palace to inform the sovereign of any calamity of other extraordinary event, ஆராய்ச்சிமணி. அசையாமை, neg. v. noun. Firmness, fixedness, immovableness. அசைவாட, inf. To hover, move or stir--as wind on the surface of water. அசைவு, v. noun. Shaking, moving, motion, அசைதல். 2. A kind of swinging shelf, ஊசல். 3. Motion, passion, emotion as applicable to the qualities of the mind, மனவெழுச்சி. 4. Stir, bustle, agitation, சஞ்சலம். 5. Weariness, failure, fainting, சோர்வு. 3)

aṭi (p. 7) s. Source, origin, bottom, foundation, beginning, basis, ஆதி. 2. Lower part of a tree, mountain, page, &c., மரமுத லியவற்றினடி. 3. Lineage, ancestry, stock or family, descent, வமிசவழி. 4. Root or primitive of a word, the radical, முதனிலை. 5. A line in poetry, செய்யுளினோருறுப்பு. (See உறுப்பு). 6. A man's foot, கால். 7. A measure, twelve inches the length of a person's foot, also of a pace, step, ஓர்வகையளவு. 8. The print of a foot-step, foot-print, vestige, காற்சுவடு. 9. The sole of a sandal, shoe, &c., மிதியடியினடி. 1. Vicinity, neighborhood, nearness, proximity, சமீபம். 11. Underside, lower part, கீழ். (பஞ். 24.)-Note. There are five kinds of அடி as a metrical line. 1. குறளடி. 2. சிந்தடி. 3. அளவடி, or நேரடி. 4. நெடிலடி. 5. கழிநெடிலடி which see. அடிகொள்ள, inf. To begin, originate, be founded, தொடங்க. அடிகோல, inf. To lay a foundation for any building, அஸ்திவாரம்போட. 2. To take measures, undertake, make preparations, முயற்சிசெய்ய. அடிக்கடி, adv. Frequently, often repeatedly, reiteratedly, பலமுறை. அடிக்குடி, s. Suburbs; ex குடி, village. அடிக்குடில், s. The suburb of a town, 2. A village of the Vedda people. அடிக்குள்ளே. Within a moment, in the same moment, before the next step is taken. அடிச்சால், s. The first furrow in ploughing. அடிச்சீப்பு, s. The first formed and best plantains of the bunch. அடிச்சூடு, s. Heat felt in the sole of the foot when walking. அடிச்சேரி, s. Suburbs. See சேரி. அடிதலை, s. Order, regularity, வர லாறு. 2. Upside down, கீழ்மேல். 3. Beginning and end, ஆதியந்தம். அடிதலைதடுமாற்றம், s. Confusion, derangement, முற்றுந்தடுமாற்றம். அடித்தட்டு, s. The lowermost deck of a ship. அடித்தலம், s. Principal place, மு தலிடம். 2. Lower part, கீழிடம். 3. Foundation of a wall, அஸ்திவாரம். அடித்தழும்பு, s. The print of a footstep, vestige, காற்சுவடு. 2. The mark of a stripe, points of a rod, அடிபட்டதழும்பு. அடித்தளம், s. A ground-floor, தள வரிசைபோட்ட நிலம். 2. Lower part or foundation of a well, அடிப்பார். 3. Lower stratum or laying of a pile, அடிவரிசை. 4. The rear of an army, பின்னணி. அடிநா, s. The root or lower part of the tongue, நாவினடி. அடிபணிய, inf. To fall at one's feet, reverence, submit, obey, நமஸ்காரஞ்செய்ய. அடிபிடிக்க, inf. To get a clue to a thing, மூலத்தைப்பற்ற. 2. To pursue, பின்றொடர. 3. To discover one's footstep, காலடையாளம்பார்க்க. அடிபெயர, inf. To start, take a step, move from the spot where one stands, பேர. அடிப்பட, inf. To be in subjection, கீழ்ப்பட. அடிப்படுத்த, inf. To subdue, subject a country, a foe, bring into possession, கீழ்ப்படுத்த. அடிப்படை, s. The chief division of an army. 2. The first layer in a well, &c. அடிப்பட்டகாந்தி, s. one of the thirty-two kinds of prepared arsenic. அடிப்பட்டசாந்தி, s. Great meekness. அடிப்பட்டசான்றோர், s. Ancient sages. அடிப்பதற, inf. To tremble as the feet, கானடுங்க. 2. (fig.) [prov.] To fail in business, lose a situation, wife or property. 3. To be perplexed in consequence of failure, &c. அடிப்பந்தி, s. Head of the table or row of guests. அடிப்பலம், s. The first benefit or advantage received by a person, முதற்பலன். அடிப்பற்ற, inf. To be scorched-as rice by heat with want of water, &c., சுண்டுபற்ற, 2. To stick to the bottom of a vessel when boiling, அடியிலொட்ட. அடிப்பாடு, s. Path, way, beaten path, பாதை. 2. Usage, custom, பழக்கம். அடிப்பாய, inf. To leap as a child over a mark, play at leap-frog, தாண்ட. அடிப்பாரம், s. Ballast, the first layer of goods in a vessel. அடிப்பார்க்க, inf. To deliberate, think how to act யோசிக்க. 2. To measure time by the shadow, நிழலளந்து பொ ழுதுகுறிக்க. அடிப்பினை, s. Sand mixt with lead, வங்கமணல். அடிப்போட, inf. To begin, undertake, make the first effort, effect an object, தொடங்க. அடிமடக்கு, s. [in prosody.] Repetition of a word or words with different meanings in the beginning of a line, or the repetition of a line in a verse with different meanings, சித்திரக்கவியி லொன்று, as, ஆகங்கண்டகராலற்றவாடவர், ஆகங் கண்டகராலற்றவன்பினர். அடிமடி, s. A secret place in the waistcloth, உள்மடி. அடிமடை, s. The commencement of a water channel, முதல்மடை. அடிமண், s. The earth adhering to one's feet, taken for enchantments against him (வசியம்) or for witchcraft, காலிலொட்டியமண். அடிமயக்கு, s. Transposing the lines of a verse without destroying the sense, அடிமாற்றுகை. 2. A verse so formed, ஓர்பா, as, அங்கண்மதியமரவின்வாய்ப்பட்டென்ப, பூசல்வாயாப்புலம்புமனைகலங்கி. அடிமறிமண்டிலவாசிரியப்பா, s. One of the four kinds of ஆசிரியம், the lines of which are interchangeable at pleasure, the meaning remaining the same, ஓர்வகையாசிரியப்பா. அடிமறிமாற்றுப்பொருள்கோள், s. Construction in which the lines of a stanza are interchangeable, the harmony and meaning remaining the same, or the harmony only slightly affected. See பொருள்கோள், as, சுரையாழவம்மிமிதப்பவரையனை ய, யானைக்குநீத்துமுயற்குநிலையென்ப கானகநாடன் சுனை. அடிமுகனை, s. [vul.] Beginning-as of a story, &c. அடிமுடி, s. Order, regularity, வர லாறு. 2. From beginning to end, ஆதியந் தம். 3. Upside down, கீழ்மேல். 4. Head and foot, காலுந்தலையும். அடிமுரண்டொடை, s. One of the forty-three kinds of rhyme in which the first word of a line has a meaning opposite to that of the next, செய்யுட்டொடை யிலொன்று, as, இருள்பரந்தன்னமாநீர்மருங்கின், நிலவுகுவித்தன்னவெண்மணலொருசிறை, where darkness and moonlight are opposite. அடிமோனைத்தொடை, s. One of the forty-three kinds of rhyme in which each line begins with the same letter, ஓர் வகை மோனைத்தொடை. அடியடியாக, adv. [prov.] In succession, as the descent of title, &c., தலைமுறை தலைமுறையாக. அடியந்தாதி, s. A repetition in verse. See அந்தாதி. அடியளபெடை, s. Prolonging the sounds of long vowels at the beginning of every line, தொடைவிகற்பத்தொன்று. அடியறுக்கி, s. A flat piece of wood by which the potter marks his work and cuts it from the wheel below, மட்கலமறுக்குங்கருவி. அடியனாதி, s. Time immemorial, antiquity, தொன்றுதொட்டுள்ளகாலம். அடியார், s. [sing. அடியான்--அடி யாள்.] Slaves, servants as applied to devotees in reference to their deity, and used by persons of themselves in addressing superiors, to show respect, obedience or submission, தொண்டர். அடியிட, inf. To set on foot, commence an undertaking, a law suit, &c., தொடங்க. 2. To make a beginning in braiding--as the bottom of a basket, the first end of a mat, &c., பாய்முதலியவை முடைதற்கு அடியிட. அடியுரம், s. [prov.] Ancestral property, original stock. 2. Crop of a past year reserved for the sustenance of the following. 3. Manure put on the soil round a tree, &c., எரு. 4. Strength from food, power of wealth, &c.; ex உரம், strength. அடியெடுத்துவைக்க, inf. To begin to walk as children. அடியெதுகைத்தொடை, s. One of the forty-three kinds of rhymes in which the second letters of each line are of the same class, ஓரெதுகைத்தொடை. அடியேன், s. I your slave, your humble servant. அடியோடுகெட, inf. To be destroyed utterly, extirpated. அடியோட்டி, s. A triangular instrument with spikes, which, however placed, has one spike upward to pierce the feet of men or cattle; used in war, &c., a caltrop. அடிவயிறு, s. The lower part of the belly, the abdomen, கீழ்வயிறு. அடிவரலாறு, s. Source, principle, cause, காரணம். 2. Beginning, origin, bottom of a thing, தொடக்கம். 3. Ancient lines of ancestry, வமிசவரலாறு. அடிவரலாறாகத்தெரிதல். Understanding from the first. அடிவருட, inf. To chafe, stroke, or shampoo the legs of another. அடிவாரம், s. The foot of a hill, சாரல். அடிவானம், s. Horizon, திகாந்தம். அடிவிட--அடிவிரிய--அடிவிள்ள, inf. [prov.] To be cracked as the bottom of a chatty, &c. by use, அடியுடைய. அடிவைக்க, inf. To step, set a step, காலடிவைக்க. 2. To begin to walk as a child, நடக்கத்தொடங்க. 3. To intrude one's self into an affair, தலையிட. 4. To begin a work, ஆரம்பிக்க. மலையடிப்பட்டி, s. A village at the foot of a hill. சிற்றடி, s. A small or delicate foot.

aṉupapatti (p. 33) --அனுபபத்தியேது, s. [priv. அந், et உபபத்தி, demonstration.] [in logic.] Not supporting an assertion by good argument, inconclusive argumentation. 2. Non-completion, not effecting or accomplishing, failure. Wils. p. 33. ANUPAPATTI. 114) *

il (p. 55) . Not, non-existence, death, மரணம். (p.) 2. The root of one of the negative symbolic verbs, (see அல்) expressive of total or exclusive negation of the thing or quality--the opposite of உள். Sometimes in poetry it stands as a contraction of இல்லை. இற்றிறம்பிலர். They fail not in the performance of domestic duties; [ex இல், house; திறம்பு, failure; இலர், who are not.] இணையில்நெஞ்சமே. O! incomparable mind; O! mind debased beyond comparison. இலி, s. A person, or thing possessed of nothing. பிறப்பிலி, s. He who is without birth--the Supreme Being, கடவுள். 2. Siva, சிவன். (p.) இறையிலி, s. He who is exempt from taxes; [ex இறை, tribute; இல், not; இ, affix.] இந்தநிலமிறையிலி. This field is not taxed. இல்பொருள், s. An impossibility, an absurdity, இல்லாதபொருள். இல்பொருளுவமம்--இல்லுவமை, s. [in rhetoric.] Comparison with a thing that does not exist, உவமையணியி லொன்று--as எல்லாக்கமலத்தொழிலுந்திரண்டொ ன்றின் வில்லேர்புருவத்துவேனெடுங்கணல்லாண் முகம்போலும், the beauty of the face of the damsel whose eyes resemble a lance, and brow, a bow, is equal to the aggregate beauty of all lotuses. இல்லாதபொய், s. Downright lie, முழுப்பொய். இல்லாதவன், neg. appel. noun. One utterly destitute. இல்லாததும்பொல்லாதுஞ்சொல்ல, inf. To tell lies and speak evil of one. இல்லாமல், ver. part. Without. இல்லாமற்போனால், If not, otherwise. இல்லாமலிருக்க, inf. To be without, be wanting, be absent. இல்லாமை, neg. v. noun. Absence, destitution, privation, இன்மை. 2. Poverty, want, தரித்திரம். இல்லார்--இல்லோர், s. The poor, the destitute, those who are in want, தரித்திரர். இல்லெனல், v. noun. Death, extinction, சாதல். 2. Denying, இல்லையென் றசொல்லல். இல்லை, s. Negation, இன்மை. 2. A defective verb implying absolute negation, added to nouns, pronouns, verbs or participles. 3. Death, extinction of life, சாதல். இல்லையாகியவென்மகற்காண்பன். I shall see my deceased son. இல்லையாகில்--இல்லையென்கில்--இல்லையெ ன்றால். If not, or else, otherwise. வருகிறையோ இல்லையோ? Will you come or not? ஒருக்காலுமில்லை. Never. இதுவுமில்லை--அதுவுமில்லை--இரண்டுமில்லை. Neither this nor that, neither of the two. ஒற்றுமில்லை. Nothing. துப்புறவில்லை--பரிச்சேதமில்லை. Not at all. அளவில்லை. Beyond measure, immeasurable. இன்னதென்றில்லை. It is not described what it is, no matter what. இவ்வளவென்றில்லை. It is unascertained, not estimated, not measured. இல்வழக்கு, s. Unjust lawsuit, பொய்வழக்கு. எண்ணில்காலம், s. Incalculable time. அருளிலார், s. Those devoid of benevolence. இன்றி, v. part. from the root இல். Without. தாமதமின்றி. Without delay. ஒருபிரயாசமுமின்றி. Without labor, or difficulty. பாவமின்றிநடக்கிறது அரிது. It is difficult to live without sinning. 23)

iẕukku (p. 55) s. A fault, defect, deficiency, blemish, ஈனம். 2. Slackness, தளர்தல். 3. A failure, deviation, obliquity, defection, blunder, mistake, folly, தவறு. 4. (p.) Forgetfulness, மறதி 5. Baseness, meanness, degradation, தாழ்வு. 6. Disgrace, reproach, taunt, நிந்தை. 7. Falsehood, பொய். இழுக்குடையபாட்டிற்கிசைநன்று. A good metre will set off an indifferent poem. தன்குலத்துக்கிழுக்குவைத்தான். He has brought disgrace on his family or caste. இழுக்கற, inf. [used adverbially.] Free from imputation. இழுக்குச்சொல், s. Reproach, taunt. 2. Faulty expression, incorrect phraseology. இழுக்குடையான், s. A worthless or mean person. 39)

oṟkm (p. 84) s. Poverty, indigence, destitution, want, adversity, வறுமை. 2. Diminution, failure, குறைவு. 3. Forbearance, restraint, refraining from, அடக்கம். (நீதிநெ றி.) (p.) ஒற்கத்தினூற்றாந்துணை. It would prove a support in adversity. (குறள். 325. 1.) ஒற்கமின்றியுற வியொன்றாடகக்கற்குழித்துநெறிசெயு ங்காட்சியே. As if an emmet could by undiminished perseverance work itself a path-way in Meru the golden mountain-(சேதுப்.) ஒற்கமில்வளம், s. Undiminishing wealth. (ஸ்காந்.) 24)

kṉṟu (p. 102) கிறேன், கன்றினேன், வேன், கன்ற, v. a. To become sore--as with a blow; as the feet with walking; the hands with first using a tool, &c., காயத்தினாற்கன்ற. 2. To be burnt with the sun, வெயிலினால்மு கங்கன்ற. 3. To grow hard and unfit for use --as fruits by injury in their growth--as plantains by the application of too much heat, in smoking or forcing them, நைய. 4. To grow hard and unrelishable--as vegetable curries, through failure of heat in cooking, பதனழிய. (c.) 5. (p.) To have the feelings wounded, to be aggrieved, விசனப் பட. 6. To be violent, enraged, கடுங்கோபங் கொள்ள.--Note. போதல் is commonly joined with the gerund of this verb. கன்றும்வயவேந்தர். Violent kings that are enraged. அவன்கைகன்றிப்போயிற்று. His hand is hurt, bruised, &c. கன்றினகுரல், s. Harshness of voice, deep or gutteral voice. கன்றுகாமம், s. Headstrong lusts. கன்றுசினம், s. Violent anger. கன்றல், s. Anger, கடுப்பு. 2. Sign of anger, சினக்குறிப்பு. (p.) கன்றுதல், v. noun. The state of being over-ripe, நைதல். 2. Pitying, இரங் கல். 3. Rottenness, பதனழிவு. 70)

kāriym (p. 104) s. Affair, thing, business, concern, matter, subject, occurrence, circumstance, incident, topic, event, transaction, கருமம். 2. An action, operation, a deed, process, செய்கை. 3. Object, purpose, design, விஷயம். 4. Effect, result, product, issue,--as apposed to காரணம், பயன். Wils. p. 215. KARYYA. 5. Expediency, fitness, profitableness, இலாபம். காரியகருமமில்லாதவன். One not concerned about any thing, not troubled with business. அதுனக்குக்காரியமல்ல, நீயேன்பேசுகிறாய். You have nothing to so with it, why do you speak? அதுகாரியமல்ல, இதுவே உனக்குக் காரியம். That is not expedient, but this will be profitable for you. காரணகாரியத்தைக்காட்டுகிறது. The effect shows or implies the cause. காரியகேவலம், s. Transient unconsciousness of the living soul during its station in any of the five அவஸ்தை. காரியசகலம், s. Imperfect knowledge of the living soul during its station in any of the five அவஸ்தை. காரியசுத்தம், s. Clear and distinct perception of the living soul during its station in any of the five அவஸ்தை. காரியகர்த்தா, s. A maker, an accomplisher--as in educing, sustaining and destroying worlds, &c. 2. An agent, a superintendent. காரியகாரன், s. An agent, a commissioner, காரியம்பார்க்கிறவன். 2. An attorney, an advocate, காரியதுரந்தரன். 3. A man of business, one clever in business, வேலை யிலே சாதுரியன். காரியகுரு, s. A guru who seeks his own interest, whose living is his chief object-opposed to காரணகுரு. காரியக்கெட்டி, s. A man successful in his undertakings, adopting proper means; a business-like man. காரியசாதகம், s. Perseverance in an undertaking, காரியத்தில்முயலுகை. 2. Accomplishing an object, காரியசித்தி. Wils. p. 215. KARYASAD'HKA. காரியசாதனம், s. Means of effecting an object; instruments, implements, aid, காரியத்தைமுற்றுவிக்கும் ஏது. காரியசித்தி, s. Success in an undertaking, accomplishment, காரியங்கைகூடுகை. காரியதரிசி, s. Secretary, superintendent, manager, காரியத்தலைவன். காரியத்தலைவன், s. A superintendent, a manager. காரியந்துரந்தரன்--காரியஸ்தன், s. A competent manager, superintendent, agent, one who conducts business, காரியத் தில்வல்லவன். காரியத்தடை, s. An impediment or obstacle to business, கருமவிடையூறு. காரியத்தவறு, s. Failure in a business, வேலைத்தவறு. 2. Ill success, கைகூடாமை. காரியத்தாழ்ச்சி, s. Ill success, கைகூ டாமை. 2. Loss; காரியநஷ்டம். காரியத்தாழ்ச்சிவராமற்பார்க்க, inf. To see that there be no failure of success. காரியத்துக்குத்தக்கதாய்ப்பேச, inf. To speak as the nature of a thing requires. காரியத்துக்குவர, inf. To answer the purpose; to be expedient, profitable; to be prosperous. காரியநிருவாகி, s. A manager, a superintendent, an advocate. காரியபாகம், s. Good management, frugality, economy, judicious or prudent direction. காரியபேதம், s. Disappointment in an affair, காரியம்வேறுபடுகை. காரியப்பட, inf. To be effected; to be produced, wrought or operated on, காரிய முண்டாக. 2. To succeed, to avail, கைகூட. காரியப்படுத்த, inf. To effect, to accomplish, காரியமுடிக்க. 2. To transact, to manage, காரியநடத்த. காரியப்பாடு, v. noun. Effect, result, production. காரியப்பிழை, Failure in an undertaking, காரியவழு. 2. Ill success, கைகூடாமை. காரியப்பொறுப்பு, Responsibility. காரியாகாரியம், s. What is and what is not to matter. 2. Circumstances, affairs. காரியமாயிருக்க, inf. To be busy; to be useful. காரியமாய்ப்பேச, inf. To speak of a thing as important. காரியமாய்ப்போக, inf. To go on an errand. காரியமானபேச்சு, s. Important conversation; a speech well adapted to the occasion. காரியமுடிக்க, s. To accomplish, to execute. காரியமுடிப்பு, s. The sum and substance of a business, an affair, &c. காரியமுடிய, inf. to be accomplished --as an object; to terminate--as one's life, &c. காரியம்பலிக்க, inf. To succeed, காரி யஞ்சித்திக்க. காரியம்பார்க்க, inf. To do a business, to manage a business. காரியம்பெற, inf. To attain one's object. காரியம்பேதிக்க, inf. To change or alter--as an affair. 2. To be thwarted. காரியவாகுபெயர், s. Names in which the effect is by metonymy, used for the cause, as in அலங்காரம். காரியவிசாரணை, s. Superintendence, supervision. காரியவிரோதம், s. Opposition in an undertaking, rivalry. காரியவிலக்கணை, s. [in rhetoric.] Metonymy of an effect for the cause. காரியவிலக்கு, s. [in rhetoric.] The negation of a thing or event by the nonexistence of the effect, &c., or by the presence of contrary effects, ஓரலங்காரம். காரியாவத்தை--காரியாவஸ்தை, s. Subordinate, minor states or அவத்தை of the living soul, being five in காரியகேவலம், five in காரியசகலம். and five in காரியசுத்தம், and thus constituting fifteen காரியாவத்்தை. (சிவப்.) காரியானுமானம், s. [in logic.] A posteriori reasoning; inference from effect to cause--opposed to காரணானுமானம். (சிவ. சி.) காரிரத்தம்--காருன்னி s. A plant, ஆடு தின்னாப்பாலை. Aristolochia, L. 125) *

kuṟai (p. 132) s. Dificiency, defalcation, imperfection; failure, ஊனம். 2. Indigence, poverty, destitution, தரித்திரம். 3. Request, petition, solicitation, கூறுங்குறை. 4. Complement, balance, the part wanting, arrears, எஞ்சல். 5. Remainder, overplus, remnant, the rest, residue, சேடம். 6. Fault, defect, flaw, குற்றம். 7. Dissatisfaction, grievance, umbrage, வெறுப்பு. 8. Displeasure, indignation--as of a demon of deity, in consequence of accustomed offerings being withholden, தெய்வக்குறை. 9. Tribute; revenue, அரசிறை. 1. [in gram.] Abscission, cutting off--as syncope, apocope, &c.; omission, suppression, சொல்லின் குறை. அவனுக்கென்மேற்குறையுண்டு. He is displeased with me; he has a complaint against me. இனியெனக்கென்னகுறை. What can I need more? 2. What defect is there in me now? குறைகொள்ள--குறையாயெண்ண, inf. To take a thing amiss, to feel aggrieved, to be piqued, to complain. குறைகோள், v. noun. Solicitation, petition, mendicity, இரத்தல். குறைசொல்ல, inf. To complain, to state grievances, to utter complaints, to express dissatisfaction. 2. To reveal one's wants, குறைகூற. 3. To change with fault; to censure, criticise; to blame. குறைதீர, inf. To be supplied--as wants. 2. To be satisfied. குறைதீர்க்க--குறையாற்ற--குறைநீக்க, inf. To supply wants, to satisfy; to relieve necessities. 2. To pacify, appease. 3. To fulfil an obligation. குறைமுடிக்க, inf. To grant requests. 2. To supply wants. 3. To take revenge. குறையற, inf. To be supplied--as wants, &c. See குறைதீர. குறையிரக்க, inf. To beg, supplicate, petition, விண்ணப்பஞ்செய்ய. குறையின்மை, s. Completeness; perfection; faultlessness. குறைநிறை, s. Domestic wants and comforts; defect or excess; 2. Deficiency--as towards a guest or in offerings to the deity, &c., often used in apology. குறைபட, inf. To be wanting or missing, to diminish; to grow less, scarce, dear. குறைப்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறான். He is displeased. குறைபாடு, v. noun. Deficiency, defect, ஈனம். 2. Want, lack, destitution, குறைவு. 3. Indigence, want, poverty, தரித்திரம். குறைப்பிராணனாய், adv. Half-dead-as குற்றுயிராய். குறைக்காரியம், s. The remainder--as of an affair, story, discourse, subject, business, &c. குறைநாள், s. The remainder or part of the day. 2. The days wanting to complete a given period. குறைப்பேர், s. The rest of the persons. குறைப்பொழுது, s. The remainder of of day, or time. குறைமாதம், s. Wanting in months-as premature delivery. 2. Deficiency in a month. குறைமாதத்துப்பிள்ளை, s. A child of premature birth. குறையுடல்--குறைத்தலை, s. A headless body, which is said sometimes to dance on the field of battle; trunks divested of heads. குறைக்கொள்ளி, s. A brand partially consumed. குறைச்சால், s. The balk in ploughing, உழவறாவிடம். See சால். குறைவயிறு, s. Stomach partially supplied; hunger not fully satisfied. குறைவயிறாய்சாப்பிட்டேன். I ate sparingly. குறைவேலை, s. An incomplete, unfinished work. தலைக்குறை, s. [in gram.] A ph&ae;resis --as மரை. for தாமரை. See under தலை. இடைக்குறை, s. [in gram.] Syncope-as உரம், for உதரம். See under இடை. கடைக்குறை, s. [in gram.] A pocope-as நீல் for நீலம். See under கடை. தெய்வக்குறை, s. God's displeasure. மனக்குறை, s. Dissatisfaction, discontent, umbrage, regret, &c. 47)

kaitpp (p. 140) inf. To escape from the hand--as a thing or person; to be lost --as a patient by death, &c., நீங்க. 2. To miss the aim; to be out of time in beating a drum, இலக்குமுதலியதப்ப. கைதப்பினாற்கரணம். If the hand (of the pole-dancer) miss, he tumbles; i. e. a little failure will be fatal. 59)

kōẕai (p. 151) s. Phlegm, mucus, கபம். 2. The phlegmatic humor in the system, சிலே ட்டுமம். 3. (p.) Defect, blemish, failure, பழுது. 4. Bashfulness, diffidence, கூச்சம். 5. A bashful, timid person, நாணமுள்ளவன். (c.) 6. (சது.) Cruelty, severity, கொடுமை. மேழிச்செல்வங்கோழைபடாது. The wealth of the plough is unfailing. (Avv.) கோழைகட்ட, inf. To form or accumulate--as phlegm in the bronchia. 2. To be inflamed--as the bronchia and the adjacent parts. கோழைக்கட்டி, s. A mass of phlegm. கோழைக்கட்டு, v. noun. A collection of phlegm in the bronchia. கோழையிருமல், s. [prov.] A cough occasioned by the accumulation of phlegm. கோழைதீர, inf. [loc.] To overcome bashfulness. கோழைத்தனம், s. Bashfulness. 2. Inability to bear scrutiny; failure, defect. கோழைமனசு, s. A timid mind. (c.) சபைக்கோழை, s. [com. சவைக்கோழை.] A diffident person, one who is timid. 48) *

cṇṇu (p. 158) கிறேன், சண்ணினேன், வேன், சண்ண, v. a. [vul.] To do, in any way; to perform, execute, produce, effect, &c.-used in burlesque. and as indicating failure, bt saying the thing is done. அவர்சண்ணுகிறதைப்பார்ப்போம். Let us see if he can, after all, effect any thing. 19) *

cṟukku (p. 173) v. noun. [loc.] Slipping, sliding, a false step, வழுக்குகை. 2. An inclined plane set before the front wheels of a car, to turn it in the right direction, சறுக்குக்கட் டை. 3. [prov.] A block or roller put under a log, or other heavy things, to facilitate its being moved, நெம்புதடி. 4. A subterfuge, a pretext, போக்கு. 5. A fall in circumstances, a failure, நழுவுகை; [ex சறுக்கு, v.] 43)

ceykai (p. 204) v. noun. Ant, action, deed, performance, achievement, operation, process, தொழில். 2. [prov.] Cultivation of land, manuring, tillage, labor--commonly agricultural, வேளாண்மை. 3. Artificial productions; those formed or modified by art, as drugs--opposed to விளைவு and இயல்பு, natural productions; constructed, produced, not natural, செயற்கை. 4. (c.) Moral deeds, good or evil doings, கிரியை. 5. A course of good conduct, நன்னடக்கை. 6. Witchcraft, sorcery, மாந்திரீகச்செய்கை. 7. Means, contrivance, art, expedient, resource, மனச்செய்கை. 8. [prov.] Forest land newly broken up, enclosed, cultivated, &c. held by grant, or permission, from government, செய்கைநிலம். அவரவர்செய்கையின்படி. According to one's deeds. செய்கைக்குத்தக்கபலன்காணும். The produce is according to the tillage; i. e. the reward will correspond with the (moral) actions. செய்கைகாண, inf. To be newly cultivated as land. See காண. செய்கைக்காணி, s. [prov.] Land held by a cultivator who renders a certain share of the produce to the owner. 2. Land held by a privilege from government, &c., சாசனக்காணி. செய்கைக்காரன், s. A cultivator being a sharer in the produce; a usufructuary. 2. A good cultivator. செய்கைக்குறைச்சல், s. [prov.] Deficiency in cultivation, manure, &c., 2. Misdeeds, failure in good conduct. (c.) செய்கைச்சரக்கு, s. Prepared or compound drugs. 2. [prov.] As கூட்டுச்சரக்கு. செய்கையாளர், s. Artificers as carvers, sculptors, &c., milliners. (p.) செய்கைச்சீட்டு, s. [prov.] A cultivation deed, a legal contract between the owner and cultivator, மேல்வாரச்சீட்டு. செய்கைசூத்திரம், s. A connective rule, one of the six. See சூத்திரம். செய்கைத்தளை, s. [prov.] Land well tilled, richly manured, &c. 2. Land held from government for cultivation, பட்டயக்காணி. செய்கைத்தாழ்வு--செய்கைத்தாழ்ச்சி, v. noun. Mismanagement. 2. Deficiency in labor, &c. (c.) செய்கைத்தேர், s. [prov.] A kind of car used in processions. செய்கைபண்ண, inf. [prov.] To cultivate land, till, manure. செய்கைபூண, inf. [prov.] To be cultivated, tilled, &c., as land. Compare செய்கைகாண. செய்கைப்பங்கு, s. [prov.] The cultivator's or planter's share; usufruct. செய்கைப்பிழை, s. As செய்கைத்தா ழ்வு. 2. Trespass in regard to health, diet, religion or morals; neglect of one's proper calling, &c. (c.) செய்கையாட்சி, v. noun. [prov.] Possession of land by privilege from government, with the title of a cultivator merely. செய்கையுப்பு, s. [prov.] Salt formed by art. செய்கையொப்பம், s. A written grant by government for cultivation. 54)

cōr (p. 212) --சோரு, கிறேன், ந்தேன், வேன், சோ ர, v. n. To languish, droop; to be prostrate of lifeless, as the limbs in sleep; to be weary, tired, exhausted, faint, தரை. 2. To faint, swoon, களைக்க. 3. To be infatuated or love-sick, மதிமயங்க. 4. To slip off, slip down as clothes, to become uncovered--as a person asleep, சீலைசோர. 5. To trickle down silently, and copiously-as tears, blood, milk, &c., கண்ணீர்முதலிய சொரிய. 6. To flow or glide down--as fluids; to ooze out, நீர்சொரிய. 7. To falter, as words, சொற்சோர. 8. To gush out, shoot or flow out; protrude, பிரிட்டோட. 9. To fall, drop, be dropped, விழ. 1. To become loose, as rings, சுழல. 11. To fade, wither, வாட. 12. To be faulty, blameable, குற்றஞ் செய்ய. 13. To be dejected, dispirited, melancholy, மனஞ்சோர. 14. To grow slack, loose, &c.--as a rope, அவிழ. 15. To fall-as rain in a shower, சொரிய. 16. [improp. for சுவறு, (v.)] To be absorbed in the system as oil, &c. (c.) சோர்ந்துகிடக்கிறான். He is fainting or languishing. சோரப்போட, inf. To let an affair the still. 2. To let a commodity lie. in hopes of getting it cheaper. 3. To appear careless, as an adversary, till an opportunity offer. சோரத்தேய்க்க, inf. To rub oil well in. See சுவறத்தேய்க்க. சோரப்பெய்ய, inf. To rain profusely. சோரவிட, inf. To go slack--as a rope. 2. To let slip, literally or figuratively. காரியத்தைச்சோரவிடாதே. Do not let the business drop. சோர்ந்துபோக, inf. To become weary, faint; to droop, &c., to despond. 2. To be stolen, pilfered. 3. To be cheated. கைசோர்ந்துபோக, inf. To be paralyzed, or weary in the arms. சோர்ந்துவிழ, inf. To faint and fall, to slip off. சோர்வாதம், s. [prov.] Loss of life or power in a limb, &c., அயர்ச்சி. கைகால்சோர, inf. To droop--as to the limbs. சொற்சோர, inf. To falter in voice. 2. To fall in a promise. சோரல், v. noun. Drooping, fainting. சோர்தல். சோர்--சோர்பு, v. noun. Sadness. 2. Lassitude. சோர்வு, v. noun. Languishing, drooping, swooning, சோர்தல். 2. Weakness, failure in strength or mental powers, மெலிவு. 3. Carelessness, listlessness. inattention, negligence, remissness in duty, மறதி. 4. Dropping, falling off, slipping off--as clothes, trickling down, சீலைமுதலியனசோர்கை. 5. That which is lost by theft, or embezzlement, இழந்து விடுகை. 6. Moral blemish, fault, failure, ஒழுக்கஞ்சோர்கை. 7. Dejection, despondency, மனத்தளர்ச்சி. 8. Growing slack or loose, சுழலுகை. சோர்வறப்படித்தவன், appel. n. One who has learned thoroughly. சோர்வாய்ப்போக, inf. To be lost, to disappear. சோர்வில்லாமுயற்சி, s. Indefatigable energy and application. சோர்வுபார்க்க, inf. To spy, watch for opportunity, in order to pilfer. Compare வேவுபார்க்க. சொற்சோர்வு, v. noun. Faltering in speech. See சொல். 118)