aṉṉiyam (p. 34) s. That which is other, different, heterogeneous, வேறு. 2. That which is strange, foreign, another's, alien, exotic, புறத்தேயத்துள்ளது. 3. [in logic.] That which is of a different species, வித்தியாசமான வருக்கம். Wils. p. 4. ANYA. 4. The Indian cuckoo, குயில். அன்னியகுலம், s. A different tribe. அன்னியசாதி, s. A strange caste. 2. A low caste. அன்னியதாகர்த்தத்துவம், s. Government through subordinate agencies --one of the three prerogatives of the Supreme Being. அன்னியபுட்டம், s. The cooil bird, or Indian cuckoo, குயில்; [ex புஷ்ட, nourished.] Wils. p. 4. ANYAPUSHTA. The crow is supposed to sit upon the eggs of the குயில். அன்னியர், s. Others, strangers, aliens, foreigners. அன்னியோன்னியம், s. Mutuality, reciprocity, interchange, union, friendship, intimacy, sociability, ஐக்கியம். Wils. p. 41. ANYONYA. அன்னியோன்னியாபாவம். [in logic.] Absence of mutual relation--as, குடத்திற்படமில்லை படத்திற்குடமில்லை. There is not the (substance of) cloth in the pot, nor the (substance of) pot in the cloth. Wils. p. 41. ANYONYAB'HAVA. 14) *

itaram (p. 45) s. That which is different or foreign, another, அன்னியம். 2. Vileness, lowness, ஈனம். Wils. p. 13. ITARA. 3. Ruin, evil, injury, தீங்கு. (பாரதம்.) 4. Quicksilver, பாதரசம். இதரபதார்த்தம், s. Other things, other objects, வேறுவஸ்துகள். இதரபதார்த்தானவச்சின்னவான்மா, s. The soul undetached, universal spirit undivided by union with a body, தேகப் பிணிப்பில்லாதவாத்துமா. இதரர், s. Strangers, foreigners, aliens, அன்னியர். 2. Inferiors, persons of no worth or character, ஈனர். இதரவிதரம்--இதரேதரம்--இதரேதர வுவமை, s. [in rhetoric.] A reciprocal comparison--as களிக்குங்கயல்போலுநின்கணி ன்கண்போற்களிக்குங்கயலும். Your eyes resemble the carp-fish, and the carp resembles your eyes. [தண்டியலங்காரம்.] 148)

ullāpam (p. 66) s. Babble, prattle, stammering, imperfect utterance--as of foreigners, children, birds; the delicate prattle of females, மழலைமொழி. 2. Change of voice by sickness, நலிந்தமொழி. Wils. p. 164. ULLAPA. (p.) உல்லாபன், s. A convalescent person, நோயுற்றொழிந்தோன். (p.) 53)

col (p. 212) s. Word, term, vocable, மொழி. 2. Saying, sentence, phrase, expression, passage, maxim, proverb, வாக்கியம். 3. Declaration, promise, assertion, command, assurance, உறுதிச்சொல். 4. Praise, encomium, panegyric, புகழ். 5. [in gram.] Parts of speech, பெயர்ச்சொல்முதலியன. 6. Toddy, fermented liquor--as inducing garrulity, கள். 7. Rice, paddy, நெல். 8. Fine rice, செந்நெல். 9. Ears of fine rice. நெற்கதிர். --Note. The parts of speech are four, viz.; 1. பெயர்ச்சொல், nouns and pronouns. 2. வினைச்சொல், verbs of both kinds. 3. இடைச்சொல், particles, as connectives, expletives, interjections, &c. 4. உரிச்சொல், adjectives and adverbs. Other specifications are included, as இயற்சொல். common words; திரிசொல், learned words; திசைச்சொல், provincial words, or according to the நன்னூல், words peculiar to or derived from any of the Tamil provinces around the Madura district, or form any of the Indian cognate languages; வடசொல் or வடமொழி, words of Sanscrit origin. அவனுடையபேச்சு காற்சொல்லுமரைச்சொல்லும்..... He speaks broken language; (lit.) half and quarter words. அப்படிச்சொல்லு. Say so--as a command; or as meaning--that is right. ஒருசொல்லுள்ளமனிதன்--ஒருசொல் வாசகன், s. A man steadfast to his word. சொல்லிற்பிழைதேட, inf. To detect a fault in speech. சொல்லணி--சொல்லலங்காரம், s. [in Rhetoric.] Figures founded in words, as distinguished from figures of thought. (See மடக்கு, &c.) 2. Elegance of expression. 3. Correct pronunciation. 4. Empty politeness, mere professions of kindness, உபசாரவசனம். சொல்லழுத்தம், s. Emphasis,--Note. Strictly speaking there is no increased meaning given to a word in Tamil, by a stress laid upon it; this is done by intensitive particles. சொல்லறுதி, s. Decisiveness in selling, making an offer, striking a bargain, &c. சொல்லாட, inf. To utter words, speak, talk. (p.) (குறள். chap. 82.) சொல்லாதசொல், s. Improper, indecent, uncourteous, offensive language. 2. Things improper to be told, secrets, &c. சொல்லாளி, s. One faithful to his word. 2. An eloquent person. (c.) சொல்லானந்தம், s. Unlucky or inauspicious use of a word, as portending evil to the hero of the poem. சொல்லிணக்கணம், s. [in grammar.] The chapter on words; etymology. சொல்லின்முடிவினப்பொருள்முடித்தல், v. noun. Confining the author's meaning to the finishing word or phrase, one of the thirty-two உத்தி. (p.) சொல்லின்பம், s. Euphony. சொல்லுக்குச்சொல், s. Returning abusive language. (c.) சொல்லுதவி--சொற்சகாயம்--சொற்று ணை. s. Aid by words--as recommendation. சொல்லுறுதி, s. Certainty, positive declaration, a averment, &c., as to a fact, event, &c. 2. Keeping one's word, faithfulness to one's promise. சொல்லுரிமை, s. A fine emphatic expression. சொல்லுரை, s. Explanation of a word --an adopted phrase. சொல்லேருழவர், s. (plu.) Poets, the powerful in language, புலவர். 2. King's ministers, மந்திரிகள்; (lit.) those who plough with words. சொல்வகை, s. Classification of the parts of speech. 2. Proper method of speaking, as of a teacher, barrister, &c., stating a question. சொல்வல்லபம், s. Power of language, ability of speech, eloquence. சொல்வழிகேட்க, inf. To be obedient. சொல்வளம், s. Fluency in words, readiness in speaking. 2. Copiousness of language. சொல்வண்மை, s. Eloquence, power of language. 2. Emphasis. 3. Distinctness of language. சொல்விளம்பி, appel. n. Toddy--as causing babbling, கள். சொற்கலகம், s. Dispute, controversy. சொற்காக்க, inf. To keep one's word. 2. To speak cautiously, so as not to commit one's self. சொற்குற்றம், s. Verbal mistake, etymological error. சொற்குற்றம்வாய்க்குற்றம், s. Trivial mistakes in words. சொற்கேட்க, inf. To wait or attend on one. 2. To be obedient, listen to, regard, obey. சொற்கேளாப்பிள்ளையினால்குலத்துக்கீனம். The disobedient child will bring disgrace on the family. சொற்சாதுரியம், s. Eloquence. சொற்சித்திரம், s. A quibble, pun, play on words. சொற்சிமிட்டு, s. [prov.] The use of a little word or particle, easily overlooked yet materially affecting the meaning. 2. Artfulness, dexterity or ingenuity in the use of words. சொற்சிறப்பு, s. Superiority of one word over another to convey the author's meaning, or to suit the connection 2. Verbosity, bombast. சொற்சுவை, s. Choice selection of words. சொற்சோர்வு, v. noun. Faltering in speech. 2. Fault or error in discourse, either inadvertently, or intentionally. சொற்பட, inf. To succeed; to increase or yield--as grain, வாய்க்க. (p.) சொற்படி, According to one's word, command, promise. சொற்பயன், s. Meaning of a word. சொற்பாடு, v. noun. (with நேர்பாடு.) Occurring, as predicted at random. சொற்பிழை, s. Verbal mistake, a slight verbal error, &c. 2. The wrong use of a word. சொற்புணர்ச்சி, v. noun. Combination of coalition of words. சொற்புணர்ச்சிஇலக்கணம், s. Syntax. சொற்புத்தி, s. Advice, admonition. சொற்பொருள், s. Meaning of words. சொற்பொருள்விரித்தல், v. noun. Employing such terms as may exactly convey the author's meaning one of the thirty-two உத்தி. சொற்றவறாமை, s. Keeping one's word. சொற்றிருத்தம், s. Correct orthography and pronanciation, distinct articulation. 2. The correction of a mistake in pronunciation. சொற்றிருந்த, inf. To reform in speech. as a child or foreigner, who had previously failed; to become correct in speech. சொற்றொடர்நிலைச்செய்யுள், s. As அந் தாதி, which see. சொன்மாலை, s. Encomium, eulogy, panegyric, praise. 2. A poem sung to the praise of one--commonly in his presence. (p.) சொன்னீர்மை, s. The meaning of a word, சொற்பயன்; [ex நீர்மை.] (p.) 9)

tiruntu (p. 240) கிறேன், திருந்தினேன், வேன், திரு ந்த, v. n. To become correct, proper, perfect, சரிப்பட. 2. To amend, improve, reform, சீர்ப்பட. 3. To be repaired, restored, renovated, புதிதாக. 4. To be persuaded, prevailed on, induced, உடன்பட. 5. To be improved--as land, soil, situation, &c., தேற. 6. To be disciplined, as the mind, to be educated, cultivated, பண்பட. 7. To be performed, or done properly, நன்றாய் முடிய. (c.) திருந்தினஆள், A man of experience, one expert in any art, a proficient. திருந்தினஎழுத்து. A good hand-writing. திருந்தினஒழுக்கம். Good moral conduct. திருந்தினகை. A trained hand. திருந்தினவேலை. Perfect work. கைதிருந்த, inf. To be trained as the hand in writing, &c. நாத்திருந்த, inf. (com. நாக்குத்திருந்த.) To be trained as the tongue of a child or of a foreigner, in pronunciation. திருந்த, inf. (used adverbially.) Correctly, perfectly, rightly, exactly, properly, distinctly. திருந்தச்செய். Do properly. 29)

tēcikaṉ (p. 258) s. (pl. தேசிகர்.) A spiritual teacher, a Guru, குரு. 2. A merchant as travelling, வணிகன். 3. A Guru of one class of Vaishnuvas, வேதாந்ததேசிகன். 4. A teacher of the Vedas, வேதமோதுவிப்போன். 5. A teacher in general, a school master, உபாத்தியாயன். 6. A traveller, a wanderer, a foreigner, தேசாந்தரி. W. p. 425. DESIKA. 4) *

pṉṉu (p. 304) கிறேன், பன்னினேன், வேன், பன்ன, v. a. To speak, say, talk, declare, சொல்ல. 2. To speak softly, delicately, &c., as a lady, மெல்லப்பேச. 3. To speak, talk, read indistinctly, hesitatingly, word by word as a learner, a foreigner, a parrot, &c., நின்றுநின்றுவாசிக்க. 4. To recite or interpret word by word, விவரிக்க. 5. To touse cotton with the fingers, பஞ்சுபன்ன. 6. v. n. To be close, thick, crowded, நெருங்க. பன்னிப்பன்னிவாசிப்பான். He can read a very little. பன்னல்--பன்னுதல், v. noun. Tousing cotton with the hand. 2. Speaking. 3. Being close. (சது.)

para (p. 296) adj. [a Sans, prefix.] Other, different, வேறு. 2. Pre-eminent, excellent, உசித. 3. Celestial, divine, heavenly, திவ்ய. 4. Distant, foreign, as பிற. 5. Hostile, adverse, விரோத. W. p. 52. PARA. 6. Much, abundant copious, மிகுந்த. 7. adv. Before in time or place, முன். W. p. 613. B'HARA. பரகதி, s. Bliss. பரகாயம், s. Other bodies. பரகாயப்பிரவேசம், s. One of the sixtyfour arts. See கலைஞானம். பரகாரியம், s. Another's business as பிறர்காரியம். பரசதம், More than a hundred. பரசமயம்--பரமதம், s. Any religious system except the six divisions of the Saiva religion. பரசமயகோளரி, s. A name of சம்பந் தர்; also of எம்பெருமானார். பரசமயிகள், s. Professors of other religions, heretics. பரசாதி, s. One of a foreign tribe or nation. பரசுகம், s. Happiness of heaven. பரசுகோததி, s. An ocean of spiritual delight; [ex சுகம், et உத்தி.] பரசையோகம், s. As பரஸ்திரிகமனம். பரசொத்து--பரதனம், s. Other goods, property, &c. பரஸ்தலம், s. Another place. பரஸ்தலஞ்செய்ய--பரஸ்தலம்பண்ண, inf. To change one's place or abode from superstition, வேற்றிடம்புக, (Old. Dic.) பரஸ்திரி, s. Another's wife. 2. A courtezan, a prostitute, வேசி. பரஸ்திரிகமனம்-பரதாரகமனம், s. Adultery. See கமனம். பரஸ்பரம், s. Mutuality, reciprocation. பரஸ்பரரகசியங்கள், s. Mutual and confidential secrets. பரஸ்பரவிரோதம், s. Contrary to each other. பரதந்திரம், s. At another's command, for another's service--oppos. to சுதந்திரம். பரதன்மம், s. Another's duty, or business, occupation of another caste, அன் னியாசாரம். 2. Benefit to others, பிறர்க்குச் செய்யும்நன்மை. பரதாரம், s. Another's wife as பிறதா ரம். பரதிரவியம், s. AS பரசொத்து. பரதூஷணம், s. Blaspheming another. பரதேசம், s. A foreign country, foreign residence as பிறதேசம். பரதேசம்போக, inf. To go to a foreign country--as a wanderer, exile, religious mendicant, &c. வித்துவானுக்கேதுபரதேசம். What country is foreign to a learned man? பரதேசவாசி, appel. n. One who has no settled abode. பரதேசி, s. A foreigner, a traveller, a pilgrim, அன்னியன். 2. A beggar, commonly from a distant part, a stranger --oppos, to அகதேசி, இரப்போன். பரநாரிசகோதரன், s. One who behaves to other women as a brother. (R.) பரபட்சம், s. An opposite party, sect. side, interest, மறுபட்சம். 2. Uncongenial sentiments or doctrines; those of an opposite sect, or heterodoxy, விரோதம். பரபுருஷன், s. A paramour, an unlawful husband, அந்நியபுருஷன். 2. Vishnu விஷ்ணு. பரமண்டலம், s. Another region. 2. [in Chris. usage.] Heaven. பரமதஸ்தர், s. As பரசமயிகள். பரமுத்தி, s. supreme bliss. பரராசசிங்கம், s. One who is as a lion to other kings; also compared to elephants. பரராசசேகரன், s. The name of a king. ஓரரசன். பரலோகம், s. The other world, heaven. 2. As தேவலோகம். பரலோககமனம், s. Death, மரணம்; [ex கமனம், going.] பரலோககிரியை, s. Ceremonies for the benefit of the dead, உத்தரகிரியை. பரலோகசாதனம், s. Perseverance in a course of conduct leading to heaven. பரலோகசௌக்கியம், s. Heavenly bliss. பரலோகவாசி, s. An inhabitant of heaven. பரலோகவாழ்வு, s. Enjoyment in heaven. பரவசம், s. Subjection to another, தன் வசமல்லாமை. 2. Ecstacy, transport of joy, rapture, மிகுகளிப்பு. See ஆனந்தபரவசம். 3. Abstraction of the senses from fear, or sorrow, being paralyzed, மூர்ச்சை. 4. Astonishment, amazement, பிரமை. 5. An oath or promise, பிரமாணிக்கம். பரவசமாகுதல்--பரவசப்படுதல், v. noun. Being enraptured, transported, fascinated. 2. Being panic-struck. பரவசம்சொல்லுதல். Speaking peaceably, giving advice or offering reasons to appease one's anger. 2. Confirming an oath. பரவணி, s. [prov.] Lineal descent, hereditary succession as பரம்பரை. 2. Genealogy, வமிசம். பரவணித்தொந்தம், s. Hereditary infirmities of temper. பரவணிப்பட்டவன், appel. n. A hereditary successor. 2. One of high ancestry. பரவணிப்பட்டம், s. A family title. பரவிவேகம், s. Employment of the mind in things foreign to secularities. பரவிவேகம்பண்ண, inf. To meditate on divine things. பரவெளி, s. Immense space, as inhabited by the deity. பராகாயம், s. Ethereal space as சிதா காசம், which see. பராதாரம், s. A crow, as hatching the Koil bird's eggs, காக்கை. பராதீனம், s. Dependence, subjection, the right, or jurisdiction of others, பிறர் சார்பிலிருக்கை. பரானுகூலம், s. Success to others; availing another. பரானுகூலி, s. One who helps or favors another, பிறர்க்குதவுவோன். 2. A woman who loves another man more than her husband. பரார்்த்தம்--பராத்தம், s. For the benefit of others, பிறர்க்காகத்தக்கது; [ex அர்த்தம்.] பரார்த்தஅனுமானம், s. [in log.] Inference having reference to others, as பிறர்பொருட்டனுமானம். பரார்த்ததேவப்பிரார்த்திதம், s. Interceding for another. See தாயவிருத்தி. பரான்னம், s. Food which one receives from others. பரோபகாரம், s. Kindness to others. See உபகாரம். பரோபகாரன், s. [masc. and fem. பரோப காரி.] A benevolent man, a benefactor. 21) *

puṟm (p. 328) s. Side, part, face, surface, பக் கம். 2. Outside, exterior--oppos. to அகம். 3. Backside, behind, back ground, rear, பின்புறம். 4. Back of the person, முதுகு. 5. Place, இடம். 6. Side, party, interest, பட்சம். 7. Region, point of compass, quarter, tract or part of a country; district, &c., திசை. 8. That which is foreign, extraneous, அந்நியம். 9. Backbiting, aspersion, calumny, புறங்கூற்று. 1. A surrounding wall or fortification, சுற்றுமதில். 11. A form of the seventh case, the ablative of place, ஏழனுருபு. 12. Valor, bravery, வீரம். அதைப்புறத்திலேவை. Put that separately. புறத்திலேசொல்லப்படாது. This is not to be spoken abroad. உள்ளும்புறமும்ஒத்தவன். A sincere and upright man. (lit.) alike within and without. புறக்கடல், s. [in puran. geogra.] The extreme circumambient sea. புறக்கட்டு, s. Exterior apartments of an edifice. புறக்கட்டுக்கட்ட, inf. To tie one's hands behind his back. (R.) புறக்கண், s. Exterior of the eye-lids. புறக்கதவு, s. The back door, பின்கதவு. புறக்கந்து, s. [prov.] The ends of an axle of a cart. See கந்து. புறக்காதுபடல், v. noun. [prov.] Being turned forward as the lobe of the ear by bad treatment after perforation. புறக்காவல், s. Exterior guard. 2. External or physical protection, as distinguished from self-government. புறக்காழ்--புறங்காழ், s. Hard timber in the outer part of a tree while the middle is soft, as the palmyra, வெளிவ யிரம். See காழ். புறக்கூரை, s. Back part of the roof, பின்கூரை. புறக்கை, s. Outwardness, turning outside, வெளிப்புறம். 2. The right side in turning, &c., வலப்புறம். 3. As புறங்கை. புறக்கோடி, s. Back yard, புறக்கடை. புறக்கோட்டை, s. An outer work of a castle, barbacan. புறங்கடை, s. Out-side, outer gate, outer court, வெளிவாசல். (p.) புறங்காடு, s. A place of cremation, சுடு காடு. (சது.) புறங்காட்ட, inf. To turn the back, in contempt, or through incivility, வெறுப் புக்காட்ட. 2. To turn the back when routed or defeated. புறங்காண, inf. To defeat, put to flight, முறியஅடிக்க. (p.) புறங்கால், s. Upper part of the foot. See கால். புறங்கான், s. Forest tract of country, முல்லைநிலம். (p.) புறங்கூற, inf. [v. noun புறங்கூற்று.] To expose secrets, இராசியம்வெளிப்படுத்த. 2. To back-bite, asperse, slander. புறங்கை, s. Back of the hand or arm. See கை. பறங்கொடுக்க, inf. To turn the back, as புறங்காட்ட, 2. புறச்சமயம், s. The six systems of religion regarded as heterodox by the Saiva sect. See சமயம். புறச்சாட்சி, s. External evidence, &c., See சாட்சி. புறச்சுட்டு, s. [in gram.] The demonstrative prefixes அ, இ, and உ, when not a part of the word.--oppos. to அகச்சுட்டு. புறச்சுவர்தீற்ற, inf. To plaster the outside wall. 2. [fig.] To aid strangers. See உட்சுவர். புறச்சுற்று, s. Parts about a country. as சுற்றுப்புறம். புறச்சேரி--புறஞ்சேரி, s. An outside village. புறத்தவன், s. A name of Aiyanar, ஐய னார். (சது.) புறத்தான், s. A foreigner, a stranger, one from without, அந்நியன். புறத்தி, s. That which is out-side, external, foreign, extrinsic, புறம்பு. (usage.) புறத்திக்கிடம்பண்ண, inf. To expose a friend to reproach. புறத்திணை, s. [as புறப்பொருள்.] Public or state affairs, reference to foreign powers as distinguished from அகத்திணை, domestic or love affairs. It is divided into eight branches: 1. பகைநிரைகவர்தல். 2. பகைவர்கவர்ந்ததன்னிரைமீட்டல். 3. பகைமேற் செல்லல். 4. வரும்பகைமுன்னெதிரூன்றல். 5. தன்னரண்காத்தல். 6. பொருதல். 7. போர்வெ ல்லல், which see. For the respective garlands worn by the soldiers in these different exercises, see வாகை. புறத்திணை, 3. Three kinds of rhetorical rules to be followed in explaining and proving a doctrine; 1. ஒழுக்கப் புறத்திணை, from the customs and manners of great men; 2. நூற்புறத்திணை, from the Vedas or law-books; 3. கரிப்புறத்திணை, or சாட்சிப்புறத்திணை, from the writings and testimonies of the learned. புறத்திண்ணை--புறந்திண்ணை, s. The outer திண்ணை. புறத்தியம், s. As புறத்தி. புறத்தியான்--புறத்திமனிதன், s. Another, a stranger. புறத்துறுப்பு--புறத்தங்கம், s. Externals--as horses, property, influence, &c. புறத்தே--புறத்தியிலே, adv. Outwardly, without, abroad. புறநானூறு, s. A poem. புறநிலை, s. An outer state or condition. 2. A poem invoking blessings on one's family, See பிரபந்தம். புறநிலையகத்திணை, s. One of the அகப் பாட்டுறுப்பு, Which see. புறநிலைவாழ்த்து, s. Blessing, with an invocation. 2. See பிரபந்தம். புறநீங்கல், v. noun. Being at liberty, தன்னிட்டமாய்ப்போதல். 2. Being separated from others, விலக்கப்படல். புறநீங்கலாக. [as adv.] Exclusively. புறநீர்மை, s. A song sung according to some metre. ஓர்பண். (சது.) புறந்தர, inf. To protect, maintain, cherish, ஓம்ப. 2. As புறங்காட்ட. (p.) புறந்தாள், s. Upper part of the foot, புறங்கால். புறப்பகை, s. Avowed hatred. புறப்பக்கம், s. [in log.] An inference regarding secular matters. See பக்கம். புறப்பத்தியம், s. Diet, or regimen, observed after a course of medicine, as மறுபத்தியம்--oppos. to அகப்பத்தியம். புறப்பற்று, s. External attachments, or connexions--oppos. to அகப்பற்று. புறப்பொருள், s. External or state affairs, especially such as relate to war, being a division of the subjects embraced in பொருள். See புறத்திணை. புறமடை, s. An out-side channel for water. 2. Outer oblations, as flesh and spirits, presented to ferocious deities out-side the temple. See உண்மடை. புறமட்டை, s. Out-side or back-side of a cocoa or palmyra branch. புறமயிர், s. The hairs of the body, not of the head. புறமறிவு, s. Regard for the welfare of others, benevolence, sympathy, பிறர்க்கு நன்மைநினைக்கை. புறம்பணை--புறவணி, s. A forest-tract of country, முல்லைநிலம். 2. A hilly or mountainous tract, as away from population, குறிஞ்சிநிலம். (சது.) புறம்பு, s. Exterior, out-side, abroad, புறம். 2. Exclusion, separation, நீக்கம். 3. That which is apart, detached, distinct, exclusive, separate, by itself, தனியானது. 4. What is outer, or other, மற்றை. (c.) புறம்பாக்க, inf. To exclude, excommunicate. புறம்பாய்--புறம்பே, adv. Outwardly. புறம்புக்குப்போக, inf. To go out to stool. புறம்புபண்ண, inf. To Set apart, தனி ப்புறவைக்க. 2. As புறம்பாக்க. புறம்புபுறம்பாய், adv. Distinctly, separately. புறம்போக்கு, s. Part of a corn-field not cultivated; also புறம்போக்குத்தரிசு. புறவடி, s. Upper part of the foot, as புறங்கால்; [ex அடி.] புறவடை, s. A field given to other people to till. புறவயிரம், s. Hard timber in the external part of a tree, வெளிவயிரம். புறவளையம், s. A medical application for sore eyes. &c., applied about the eye, கண்ணோவுமுதலியவற்றுக்குமருந்துபூசுகை. புறவாயில், s. An out-side door. புறவிசிவுச்சன்னி--புறவீச்சு--புறவீச் சுச்சன்னி, s. External convulsions, ஓர் சன்னி. புறவிதழ், s. External petals of flowers. புறவீதி, s. Outer court of a temple, &c. புறவுரை, s. Preface, as outside of the main work; [ex உரை.] புறவெட்டு, s. The outside slab in sawing timber. 2. Hewing the side of palmyra timber, மேல்வெட்டு. 3. Opposition contradiction, எதிர்ப்பேச்சு. (Jaff.) புறவெட்டானபேச்சு. Verbal opposition, contradiction. புறவெளி, s. That which is external-oppos. to உள்வெளி. ஒதுப்புறம், s. A solitary place. See ஒதுக்குப்புறம். For வலப்புறம், விலாப்புறம், முற் புறம், பிற்புறம், &c., look in their places. 23)

milēccam (p. 354) s. A country to the North of the Saraswati river in the neighborhood of Delhi, சரச்சுவதியாற்றின்வடதேசம். (சது.) மிலேச்சசாதிகள், s. Barbarous nations, foreigners. The tribes enumerated under this head by Menu, appear to be principally the inhabitants of the countries bordering on India, north and south; especially those adjacent to Bengal and Behar, and on the Southern part of the Coromandel coast, which are severally called Paundrakas, O'dras (Uriyas), and Draviras; also the Cambojas; Yavanas (Greeks or Bactrians); Sakas; Paravas; Pahlavas (ancient Persians); Chinese; Kiratas, generally mountaineers; Deradas (Darad&ae;) and K'hasas (Scuthi). W. p. 677.--Note. The term is now applied, more especially, to Europeans, and those from any remote country. மிலேச்சதேசம்--மிலேச்சமண்டலம், s. A foreign country, a country on the borders of India.--According to Wills. any country where the black antelope is not found. மிலேச்சத்தனம், s. Clownishness, barbarism. மிலேச்சன், s. [fem. மிலேச்சி, மிலேச் சஸ்திரீ.] A barbarian, one of a foreign tribe, of a foreign religion, customs, &c., கண்டகன்.-- According to Wils. one speaking any language but Sanskrit, and not subject to the usual Hindu institutions. 2. A weak man, simpleton, dunce, dolt, பேதையன். 3. A clown, clodhopper, மடையன்.