aẕi (p. 32) கிறேன், ந்தேன், வேன், அழிய, v. n. To decay, degenerate, perish, be corrupted, ruined, wasted, blighted, effaced, obliterated, abolished, demolished, annihilated, கெட. 2. To fail (as a promise), be frustrated as a hope, &c., be refuted, தவற. அழிகரு, s. Abortion, கருவழிவு. அழிகுட்டி, s. A miscarriage, an abortion applied chiefly to brutes--the casting of the young, வயிற்றில்மரித்தது. அழிந்தோரைநிறுத்தல், v. noun. One of the eight constituent parts of virtue, அறத்துறுப்பு. அழிபுண், s. A foul ulcer, ஆறாப் புண். (M. Dic.) அழிமதி, s. Waste, extravagance, malicious intention, கெடுபுத்தி. அழிமுதல், s. Waste of property, as of capital, principal, &c. முதலழிவு. அழிம்பு, s. [vul.] The nin-payment of a debt or the non-restoration of another's property from dishonest motives, புரட்டு. 2. Ruin, devastation, injury, damage, கேடு. என்னுடையமைக்கழிம்புபேசுகிறான். He talks of destroying my property. அழிம்புசெய்ய, inf. To damage a thing. 2. To debauch a woman. அழிம்பன், s. [vul.] A spendthrift, a profligate, ஊதாரி. 2. One who makes excuses for not paying debts, restoring property, &c., புரட்டன். அழியாதபத்தினி, s. A name of D'hurupary, the wife of the Pandu princes. அழியாமுதல், s. Property devoted or entailed in perpetuity to a temple or other charity, நிலையான ஆஸ்தி. 2. God, கடவுள். அழியாமை, neg. v. noun. Incorruption, immortality, imperishableness, கெடாமை. அழிவழக்கு, s. An unjust lawsuit, a groundless prosecution, a frivolous or groundless defence, a lost lawsuit, அநி யாயவழக்கு. கற்பழியாதபெண், s. A pure virgin. அழிகை, v. noun. Destruction, decay, ruin, சிதைவு. அழிவு, v. noun. Decay, injury, ruin, loss, desolation, the act of perishing. கேடு. 2. That which has perished of itself, கெட்டது. 3. Fault, immorality, (in a restricted sense,) deviation from rule, குற்றம். அன்றுகண்டமேனிக்கழிவில்லை. Just the same appearance as before. அழிவின்மை, neg. v. noun. Freedom from decay. அழிவுகாலம், s. The time of a universal deluge and destruction at the end of an age, யுகமுடிவு. கடையழிதல், v. noun. Suffering extremely. நிறையழிதல், v. noun. Being disheartened, dispirited, without hope. 7)

iṭai (p. 45) s. Middle, midst, centre, நடு. 2. The middle of a body, the waist, மருங்குல். 3. As இடைச்சொல்--a particle. 4. Interval of time, &c., நடுநேரம். 5. (p.) Place, room, space, position, situation, இடம். 6. A form of the seventh or locative case, ஏழனுருபு. 7. The side of a thing, place, quarter, region, பக்கம். 8. An elephant, யானை. 9. Interim, opportunity, con venient season, season, சமயம். 1. The full moon, பௌரணை. 11. A measure of length, breadth, thickness, &c., நீட்டலளவையிலொ ன்று. 12. One of the three நாடி, or passages for the breath--that through the left nostril, the lunar nerve or vessel, திரிநாடி யிலொன்று. 13. One of the (நாடி) nerves or arteries, தசநாடியிலொன்று. (See நாடி.) 14. (misused for எடை) Weight, gravity நிறை. (See சுழிமுனை, and பிங்கலை.) நல்லாரிடைப்புக்கு. Associating with the good. இடைகலை, s. The breath of the left nostril--as சந்திரகலை. See பிங்கலை. இடைக்கட்டு, s. A girdle, sash. 2. The allowance made for the weight of a vessel before weighing any thing in it. இடைக்காடன், s. A Rishi or சித்தன்--one of the eighteen. இடைக்கிடை. Here and there, interspersed, நடுநடுவே. 2. Of like weight, even weight, equilibrium, நிறைக்குநிறை இடைக்குலநாதன், s. Vishnu as brought up by shepherds. இடைக்குறை, s. [in grammar.] A word shortened in the middle, syncope, elision; as ஓதி for ஓந்தி, camelion. (See விகாரம்.) 2. An island, blank space in a river, &c., ஆற்றிடைக்குறை. இடைக்கொள்ளை, s. Pillaging, plunder, free booty, plundering without regard to either party, நடுக்கொள்ளை. 2. (in Agastiar.) The ravages of an epidemic discase, கொள்ளைநோயான்வருமழிவு. இடைசுருங்குபறை, s. A small drum tapering in the middle, உடுக்கை. இடைசூரி, s. [prov.] Gold or silverbeads interspersed here and there between sacred or other beads, உருத்திராக்க முதலியவற்றிற்கிடையிற்கோத்திடுவது. இடைச்சனி--இடையெழுஞ்சனி, s. The eleventh lunar asterism, in which Saturn is considered very malignant. See கடையெழுஞ்சனி and முதலெழுஞ் சனி. இடைச்சன், s. The second child, இரண்டாம்பேறு. (c.) இடைச்சாதி, s. The second or middle tribe of வைசியர்--the third caste. இடைச்சேரி, s. A shepherd's village. இடைத்தட்டு, s. Getting profit indirectly by interposing between parties, &c. or by purchasing goods of one and selling them again from a distance. இடைநடு, s. The middle emphatically (a pleonasm in rhetoric.) இடைநரை, s. Hair or beard growing grey here and there. இடைநிலை, s. In verbs generally, the characteristics of tense, வினையிடைநிலை. 2. A neutral state, neutral or middle state, stagnation in business transactions, இருபுறத்திலுஞ்சாராமனிற்கை. 3. In some compound nouns, one of the component parts, பெயரிடைநிலை. இடைநிலைத்தீபகம், s. One of the beauties of poetry, விளக்கணிமூன்றிலொன்று. See தீபகம். இடைநிலைமயக்கு, s. [in orthography.] The proper combination of letters in the middle of a word, மொழியி லிரண்டெழுத்து மயங்கிநிற்கை--if the same consonant be repeated in the middle of a word, it is called, உடனிலைமெய்மயக்கு; if otherwise, it is called, வேற்றுநிலைமெய்ம யக்கு. இடைநீரினிற்க, inf. [prov.] To swim with the body erect and the water only up to the waist. இடைப்பட, inf. To interpose, happen in the interim, come in, between, among, &c., to happen, இடையிலுண்டாக. இடைப்படுதானம், s. Giving of a secondary order, bestowing through pity on the poor, the blind, மத்திமதானம். இடைப்பழம், s. Ripe fruits interspersed among the unripe. இடைப்பழம்பழுத்தல், v. noun. Ripening as fruits here and there. இடைப்பிறவரல், v. noun. Words intervening between any one word and another with which it makes sense--as between the noun and its attribute, &c., எழுவாய்முதலிய தொடரினுள் இடையிலேற்ற பிற சொல்வரல். இடைப்புழுதி, s. Land in a state for sowing, neither very moist nor very dry, காய்ந்துங்காயாதிருக்கிறபுழுதி. இடைப்புள்ளி, s. Marks scattered here and there--as in tobacco leaves, &c., fruits, &c. இடைப்பூட்டு, s. A truss, girdle, அரைப்பூட்டு. இடைப்போகம், s. An interior crop, out of season, இடையிற்புன்பயிர்விளைவு. இடைமடக்கு, s. Silencing one by vociferation, இடையிற்றடுக்கை. 2. Haughty speaking, இடக்குமடக்கானபேச்சு. 3. [in prosody.] The repetition of a word in the middle of a line with a varied meaning. See மடக்கு. இடைமுள், s. Small, new eruptions about a healing ulcer or bile, மறு முள்பாய்கை. 2. A disease, a kind of eruption, ஓர்கரப்பன். இடைமேடு, s. Rice-land of moderate height, நடுத்தரமானமேடு. இடையற, inf. To cease or terminate suddenly. இடையறாவன்பு, s. Never-ceasing love. இடையன், s. (fem. இடைச்சி.) A shepherd--as occupying a middle position. இடைப்புத்திபிடரியிலே. The shepherds have their wit in their nape; i. e. they have none. இடையன்கால்வெள்ளி, s. [prov.] The star Aldabaran in the constellation Aries, ஓர்விண்மீன். இடையாந்தரம், s. An intermediate space or time. அந்தவேலை யிடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று. The business was interrupted, spoiled in the interim. இடையாயர், s. Persons of a middling class in piety, excellence, &c. See தலை and கடை. இடையிட, inf. To intervene, be interspersed, to have intermediate spaces either of time or place, to intermit, happen intermediately, நடுவிற்றோன்ற. இடையிட்டுவந்தசெல்வம், s. Acquired wealth and prosperity, obtained during life, not derived from ancestors. இடையிட்டெதுகை, s. The எது கை or rhyming of the third letter in every other line. இடையிடை. From time to time, at intervals, intervening space. இடையிலேகொண்டுபோக, inf. To take by theft or force, to plunder fruits, furniture, &c. 2. To take off property at one's death--as persons who are not heirs. 3. To seize and carry off property from one who has stolen it--as a constable from a thief. (c.) இடையிலேவயிறுவளர்க்க, inf. To get a living at the expense of others, not reducing one's own stock. (c.) இடையினவெதுகை, s. One of the இனவெதுகை--that in which the second letter of each line is any of the medial letters. இடையீடு, s. Obstacle, impediment, frustration, விக்கினம். 2. Equivalent, equilibrium, ஈடு. இடையூறு, s. Frustration, interruption, disappointment, obstruction, hinderance, mishap, casualty, contingence, misfortune, disaster, இடர். (c.) இடையெண், s. A poem increasing and decreasing like the waves of the sea, அம்போதரங்கத்தொன்று. இடையொடுகடைமடக்கு, s. A figure in Rhetoric, repetition of a word or phrase in the middle and end of a line with different meanings, மடக்கணியி லொன்று. இடைவழக்கு, s. [prov.] A suit at law instituted by a new claimant while the previous one is going forward, கிளை வழக்கு. இடைவழக்காளி, s. An intervening party in a law-suit. இடைவழி, s. Midway. இடைவள்ளல், s. A term common to the second of the three classes of kings famed for liberality. (p.) இடைவாய், s. The degrees marked upon a steel-yard. இடைவிட, inf. To intermit, suspend, interrupt, leave intermissions, interstices, &c. இடைவிட்டுவிட்டு. Every other one. இடைவிடாமழை, s. Incessant rain. இடைவிடாமல், neg. v. part. Incessantly, constantly, without intermission. இடைவெட்டுப்பணம், s. A clipped or imperfectly stamped coin, மாறுமத் திரைவிழுந்தபணம். 2. [prov.] Profit made indirectly, பொறுக்கியெடுத்தபணம். இடைவெட்டுப்பேச்சு, s. Derision, ridicule. இடைவெளி, s. An intervening space, நடுவெளி. எட்கிடை--எள்ளிடை, s. The thickness of a rape-seed. (c.) நான்குவிரற்கிடை--நான்குவிரலி டை. Four fingers-breadth, thickness. முதலிடைகடை, Beginning, middle and end. 104)

iṭaiñcl (p. 45) s. Narrowness, இடு க்கு. 2. Closeness, நெருக்கம். 3. Oppression, tyranny, persecution, உபத்திரவம். 4. Obstruction, தடை. (c.) எனக்கிடைஞ்சலாயிருக்கிறது. I am driven to straits, I am obstructed in the way. அதற்கிடைஞ்சலாய்நின்றேன். I was a hinderance to it. இடைஞ்சற்பட, inf. To suffer oppression, persecution, calamity. இடைஞ்சற்பண்ண, inf. To molest, frustrate, obstruct, retard, oppose. 106)

uṭṟṟu (p. 59) கிறேன், உடற்றினேன், வேன், உடற்ற, v. a. To attack furiously in battle, to charge or rush on with fury, போர்செய்ய. 2. To vex, afflict, torment, வருத்த. 3. To drive back, beat away, &c., துரத்த. 4. To frustrate, thwart, scatter, disperse--as an opposing army, &c., சிதற வடிக்க. 5. To kill, destroy, exterminate, அழிக்க. 6. To discharge an arrow or other missile, பிரயோகிக்க. (p.) ஆசுகமுடற்றினாரே. They discharge arrows in rage. (பாரதம்.) வெஞ்சமமுடற்றினாரே. They carried on a destructive war. ஒல்லுங்கருமமுடற்றுபவர்கேண்மை. The friendship of those who frustrate one's designs when they are about to be accomplished. (குறள்.) உலகத்துண்ணின்றுடற்றும்பசி. Hunger will afflict the world. உடற்றல், v. noun. Attacking with fury. 2. s. Great fury, பெருங்கோபம். (p.) 86)

kttri (p. 92) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To cut with a pair of scissors, shears, &c., to clip, snip, shear, nip, to snuff, கத்தரியால்வெட்ட. 2. To gnaw--as insects or vermin, to nibble off, புழுவரிக்க. 3. v. n. To differ--as opinions, எண்ணம்வேறு பட. 4. To flash as priming powder, to go out as a match, &c., an explosion, to miss fire, நெருப்புப்பற்றாமற்போக. எலிபுடவையைக்கத்தரித்துப்போட்டது. The rat has gnawed the cloth. கிளையிரண்டாய்க்கத்தரித்துப்போகின்றது. The branch is becoming forked, growing out forked at the end. கிளிகதிரைக்கத்தரித்துக்கொண்டுபோயிற்று. The parrots have clipped off the ears. நண்டுநெற்பயிரைக்கத்தரித்துப்போட்டது. The crabs have nibbled off the corn shoot. பாணங்கத்தரித்துப்போயிற்று. The rocket has missed fire. வழிகத்தரித்துப்போகிறது. The road diverges. காரியத்தைக்கத்தரிக்க, inf. To frustrate a matter by stratagem. காரியங்கத்தரித்துப்போயிற்று. The affair has become divided by a diversity of opinions. 7) *

klai (p. 96) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. n. To disperse--as an assembly, a defeated army, a herd pursued by dogs--as birds, clouds, &c.; to become separated from a company, &c.; to decamp, withdraw, quit, desert, குலைய. 2. To jar, to be discordant--as a noise, musical string or instrument, இராகமயங்க. 3. To be frustrated, to fail in accomplishment, எண்ணங்கலைய. 4. To slide from one tune into another by mistake, to go out of tune--as an instrument, இராகங்கலைய. மனவெண்ணங்கலைந்துபோக, inf. To be absent in mind. 2. To be dis tracted, disturbed, &c.--as the mental powers. கலைவு, v. noun. Dispersion, scattering, disorder, being broken up, குலைவு. 2. Seperation, பிரிவு. 273)

klai (p. 96) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To disperse, disorder, derange, break up, disorganize, scatter, confuse, disturb, rout, repulse, dissipate, defeat, drive away, dispel, chase away, குலைக்க. 2. To separate one from a company, to get one out, to detach, banish, exile, exclude, நீக்க. 3. To disunite, disjoin, part, பிரிக்க. 4. To get one dismissed from office, from school, &c., தள்ளுவிக்க. 5. To frustrate, thwart, எண்ணத்தைக்கலைக்க. 6. To put stringed instruments out of tune by use, சதிக லைக்க. 7. To distract or disturb the mind, மனதைக்கலைக்க. 8. To disturb a nest of birds, குருவிக்கூட்டைக்கலைக்க. ஈயைக்கலைத்துத்தேனெடுத்தான். He chased away the bees and took the honey. கூடினமேகங்களைக்காற்றுக்கலைத்தது. The wind has dispersed the clouds. எனக்குச்சகாயஞ்செய்யவிருந்தான்வேறொருவனவ னைக்கலைத்தான். When his intention was to assist me another dissuaded him. கலைத்துப்போட--கலைத்துவிட, inf. To confound, perplex. குடும்பத்தைக்கலைக்க, inf. To cause the breaking up of a family. காடுகலைக்க, inf. To beat the bush, &c., in order to start game. 2. To terrify by calling under officers, servants, &c., to a strict account. கலைத்தல்--கலைப்பு, v. noun. Dispersion. 274)

kl (p. 96) s. A stone, gravel, pebble, grit, சிலை. 2. Precious stones, அரதனம். 3. A rock, a crag, பெருங்கல். 4. A brick--also called செங்கல். 5. (p.) A mountain, மலை. கல்நாட்ட, inf. To set up stones to show the limits of provinces, sometimes as a menace to an invading foe. 2. To set up a stone, or build a monument of some deceased person. கல்நாதம்--கல்வீரியம்--கல்வேகம், s. Green vitriol, அன்னபேதி. கல்நார்--கல்லின்காரம்--கற்சத்து-கற்சவளை s. A kind of fossil, an incombustible substance, asbestos--used for decayed gums, &c., ஓர்மருந்து. கல்நெஞ்சு, s. A stony heart, a hard heart, வன்்னெஞ்சு. அவன்நெஞ்சுகல்லாய்ப்போயிற்று. His heart is petrified. கல்நெஞ்சன்--கல்நெஞ்சுள்ளவன், s. A hard hearted, unfeeling, or unrelenting person. கல்மடி, s. [vul.] A hard udder of a cow, காய்மடி. கல்மதம்--கன்மதம், s. Rock alum-one of the one hundred and twenty kinds of minerals. கல்மலை--கன்மலை, s. A rock, கல் வெற்பு, Alum plumosum. கல்மழை--கல்மாரி--கன்மழை, s. Hail, a shower of hailstones. கல்முதிரை, s. The tree yielding satin wood, Chloroxylon swietenia. கல்மொந்தன், s. A species of plantain, ஓர்வாழை. கல்லகம், s. A rocky mountain, மலை. கல்லக்காரம், s. Candied molasses, candy, பனங்கற்கண்டு. கல்லக்காரம்விளைய, inf. To become candied-as the molasses of sweet toddy. கல்லங்காய், s. A fruit which becomes as hard as a stone, கற்காய். கல்லடிக்க, inf. To hew or cut stone. 2. To strike the foot against a stone. கல்லடிமூலம், s. A kind of arsenic, ஓர்பாஷாணம். கல்லடைப்பு, s. Retention of urine by gravel, நீரடைக்குமோர்நோய், Calculus. கல்லளை--கல்வளை, s. A cleft or chasm in a rock or mountain. மலைமுழைஞ்சு. கல்லறுக்க, inf. To make bricks, commonly, கல்லரிய. கல்லறை, s. A vault, a cave hewn out in a rock, sepulchre, a tomb, பிரேதக் குழி. 2. A cavern, குகை. 3. A room with a mortar or stone roof and floor, கல்வீடு. கல்லாங்காசு, s. A small round tile with which children play. கல்லாசாரி, s. A master-mason, an architect, கற்றச்சரின்தலைவன். கல்லிலேநாருரிக்க, inf. To strip fibres from a stone; i. e. to seek for what is unattainable or impossible--an absurdity. 2. To obtain by very great labor. கல்லிழைக்க, inf. To set precious stones, கற்பதிக்க. கல்லீயம், s. A hard kind of lead, pewter, வன்மையானஈயம். கல்லுக்காரர், s. Lapidaries, இரத் தினம்விற்போர். கல்லுக்குத்த, inf. [prov.] To frustrate a business by accusations or underhand representation, காரியத்தைத்தடைசெய்ய. கல்லுதிரி, s. A species of small pox with hard pustules, ஓரம்மை. (See உதிரி.) 2. [prov.] A kind of rice, ஓர்நெல். கல்லுத்தீர, inf. To cut and polish gems. கல்வெட்ட. கல்லுத்தூக்க, inf. To take up the anchor of a dhoney, to weigh anchor, நங் கூரந்தூக்க.--Note. Small boats and catamarans have frequently a stone for an anchor, and hence the preceding form. கல்லுப்பார், s. A rocky stratum, reefs, கற்பார். கல்லுப்பாவ--கற்பாவ, inf. To pave, to floor with stone, flag. கல்லுப்பாவினதரை, s. A pavement, stone floor. கல்லுப்பு, s. A kind of mineral salt, salt in lumps, ஓருப்பு. கல்லுப்பொளிய--கற்பொளிய, inf. [com.] To hew and pick grind stones, கல்லுக்கொத்த. கல்லுப்பொறுக்கி--கற்பொறுக்கி, s. A bird that eats little stones, தூதுணு ம்புறா. கல்லுப்போட, inf. To cast a stoneanchor, நங்கூரம்போட. 2. (fig.) To frustrate a business by accusations or under-hand representations, காரியத்தைத்தடை செய்ய. கல்லுயர்தோள், s. A mountain-like shoulder. கல்லுரல், s. A stone-mortar, கல் லினாற்செய்யப்பட்டவுரல். கல்லுவைக்க, inf. [prov.] To cast anchor. (See கல்லுப்போட.) 2. To apply snake-stones to venomous bites with incantations, &c., விஷக்கல்வைக்க. 3. To set a stone on the forehead as a punishment, the head being bent backward, and the face set toward the sun, நெற்றியிற் கல்லுவைக்க. 4. To crect a stone at a funeral ceremony (a சாச்சடங்கு, personifying a deceased ancestor, whose spirit is supposed to enter and remain in it while the ceremonies are performed. A deification of the soul is supposed to take place and the stone is made an object of worship, சிலைதாபிக்க. கல்லுவைத்துப்பார்க்க, inf. To apply snake-stones to venomous bites with enchantment, incantations, &c. கல்லுளி, s. A stone-cutter's chisel, கல்வெட்டுமுளி. கல்லுளிச்சித்தர், s. A sort of mendicants who carry chains in their hands. கல்லுளித்தச்சன், s. A stone-cutter. கல்லுளியுருக்கு, s. Steel of a very hard kind used for cutting stone. கல்லூசி, s. A medicinal stone. கல்லூற்று, s. A spring in a rocky soil, in wells, கல்லூறுநீரூற்று. கல்லூற்றுத்தண்ணீர், s. Water springing from a rock. கல்லெடுப்பு, v. noun. The bearing of a funeral stone. கல்லெரிப்பு--கல்லெரிப்புமேகம், s. Incontinence of urine, நீர்ச்சுருக்குநோய். (Mat. Ind.) கல்லெறி, v. noun. The throwing of a stone, கல்லெறிகை. 2. s. The distance of a stone's throw, கல்லெறிதூரம். 3. A sling, கவண். கல்லெறிய, inf. To throw or fling a stone, to pelt with stones. கல்லெறிதூரம், s. The distance of a stone's throw. கல்லைநீராக்கி, s. A kind of ore, மாமிசபேதி. கல்லொட்டி, s. A snail, நத்தை, (M. Dic.) கல்வீடு, s. A stone of brick-built house. கல்வெட்டி, s. A stone-cutter, a lapidary. கல்வெட்டுபவன். கல்வெட்டு, s. A stone cutting, engraving in stones, சிலாசாதனம். 2. A stanza, foretelling or commemorating some important event; such stanzas appear sometimes to have been engraven in stone (whence the name), a recorded prediction, அழியாதசொல். 3. [prov.] A stanza commemorative of the death of an ancestor, mentioning the day and hour of the moon when it happened, kept by the descendants to assist in determining the precise time for the annual funeral rites, புகழ்ச்சிசெய்யுள். 4. [prov.] The mane of a well-known stanza, believed to have been written during the period of a Tamil Dynasty in Ceylon, foretelling, as it is interpreted, a succession of different foreign powers, and the final restoration of native rule, in those regions. It is as follows: முன்னைக்குளக்கோட்டன்மூட்டுந்திருப்பணியைப்பின்னைப்பரங்கிபிரிப்பனே--மன்னா கேள்--பூனைக் கண்செங்கண்புகைக்கண்ணனாண்டபின்பு--மரனே வடுகாய்வரும். 'The sacred edifices which the king Koolakottan reared, the Portuguese will demolish, listen O king-after the reign of the cat-eyed, the redeyed and the smoke-eyed, O thou deereyed, the Vaduca will succeed.' There is a different version of the last line, but it does not affect the general meaning-the smoke-eyed are said to be the present dominant power. கல்வெள்ளி, s. A mixture of tin and iron. இரும்பும்வெள்ளீயமுங்கலந்தது. 2. [prov.] Hard inferior silver mixed with much alloy. கல்வேதி, s. A kind of ore, சகஸ் ரபேதி. கற்கட்ட, inf. To build with stones or bricks without cement, to wall a well, &c., கல்லாற்கட்ட. 2. To set stones, enchase, கற்பதிக்க. கற்கட்டுமோதிரம், s. A ring set with a stone. கற்கண்டு, s. Sugar-candy. கற்கருசிலை, s. A plant. கற்கனல், s. A kind of native arsenic. கற்காந்தம், s. A kind of loadstone. கற்காமி, s. The same as அல்மதம். கற்காரம், s. Lapis infernalis, காரக் கல். கற்காவி, s. Ochre, காவிக்கல். கற்குடல், s. Costiveness, constipation, மந்தக்குடல். கற்குவியல்,கற்குவை, s. A heap of stones. கற்குளிக்க, inf. To dive for gems, கடலில்குளித்திரத்தினமெடுக்க. கற்கொத்தி, s. A species of wild pigeon--as கற்பொறுக்கிப்புறா. கற்சட்டி, s. A stone-pot, கல்லி னாற்செய்தசட்டி. கற்சரீரம், s. A hard, stone-like body, whether of men or brutes,வன் மையானவுடல். கற்சாகம், s. Emerald, மரகதம். (M. Dic) கற்சாடி, s. A stone-jar, a stonepitcher, கல்லினாற்செய்தசாடி. கற்சிற்பர், s. Stone masons, bricklayers, stone-cutters, &c., கற்றச்சர். See சிற்பர். கற்சுண்ணாம்பு, s. Stone-lime. கற்சுவர், s. A brick or stone-wall, கல்லினாற்செய்தசுவர். கற்படி, s. A stone-step, or flight of stone-steps. கல்லினாற்செய்தபடி. கற்படுக்க, inf. To pave, கற்பதிக்க. கற்படை--கற்புழை, s. A secret way into a fort, a sally-port, கோட்டையிற் கள்ளவழி. கற்பதிக்க, inf. To pave, கல்லுப் படுக்க. 2. To set precious stones, enchase, மணிபதிக்க. கற்பதித்தவிடம்--கற்படுத்ததரை, s. A paved place. கற்பரன், s. A kind of native arsenic, வெள்ளைப்பாஷாணம். கற்பரிபாஷாணம், s. A kind of arsenic occurring in rocks, அதம்பம். கற்பலகை, s. A slate, a stoneslate. கற்பற்று, s. Stony concretion in chemical preparation, minerals, &c., to be cleared away, கிட்டக்கல். கற்பாசி, s. A dried pale-colored rock moss. கற்பாடு, s. [prov.] Stony ground left uncultivated, கல்லுள்ளவிடம். கற்பாஷாணம், s. A kind of native arsenic. கற்பாவை, s. A figure made of stone, a statue. கற்பாழி, s. A cavern in rock, ம லைக்குகை. கற்பாறை, s. A rock, கற்றிட்டை. கற்பூசரம், s. A mountain containing lead, நாகமலை (M. Dic.) கற்பூமி, s. Stony ground, கல்லுள் ளபூமி. கற்பை, s. [prov.] A merchant's or jeweller's bag of weights, scales, touchstone, &c., நிறைகற்பெய்யும்பை. கற்பொடி, s. Green vitriol,அன்ன பேதி. கற்றச்சன், s. A stone-cutter, a hewer of stone, கல்லடிப்பவன். கற்றளம், s. A floor of stone, a pavement. பருக்கைக்கல்--பருக்காங்கல், s. A gravel stone. பச்சைக்கல், s. Green stone, green quartz, Avanturine. 2. A green stone, Diallage. (Dr. Heyne.) 3. The same as கதிக்கும்பச்சை. விஷக்கல், s. A stone applied to the bite of snakes. குருந்தக்கல், s. The same as கு ருந்தம். நெருப்புக்கல், s. Lapis infernalis, Nitrate of Silver, காடிக்காரம். (M. Dic.) மாக்கல், s. Steatite, Spanish chalk, a whetstone. துருக்கல், s. Iron stone. குழிக்கல், s. The same as கலுவம். கருங்கல், s. Black or blue stone, black Hornblende, Sienite. See Dr. Ainslie's Mat. Med. காய்ச்சுகல், s. A counterfeit gem. தீட்டுகல், s. A whetstone. வெண்கல், s. White stone, quartz. தேய்கல், s. A touchstone. 275)

kāl (p. 105) s. Leg; foot of a person, animal or thing, பாதம். 2. A stake, a post, தூண். 3. A prop, support, stay, தாங்குகால். 4. The stem of a flower, பூந்தாள். 5. A shoot, a sprout, முளை. 6. The lower part, base, bottom, அடிப்பக்கம். 7. The foot or tail of a letter, அட்சரக்கால். 8. A staff, shaft, a pole, கோல். 9. The wheel of a carriage or of a car, தேருருள். 1. A quarter, one-fourth of a whole, காற்பங்கு. 11. [in astronomy and astrology.] A fourth part of a nacshatra, நட்சத்் திரங்களின் கால். 12. A degree of consanguinity, இரத்தக்கலப்பாமுறவு. 13. A channel, வாய்க் கால். 14. An instrument of dry measure --as மரக்கால். 15. Way, road, path, வழி. 16. A place, room, இடம். 17. Time, காலம் --as in கணுங்கால். 18. Minister and attendant of yama, காலன். 19. A turn, time--as ஒருக்கால், once; இருக்கால், twice. 2. Wind, air, any of the vital airs, காற்று. 21. Power, strength, வலிமை, (பிங்.) 22. Darkness, gloom, இருள். (நிக.) 23. A son, மகன். 24. A peg, a pin, குறுந்தறி. 25. [prov.] A measure in the width of cloth, being two குஞ்சம் or two-hundred-and-forty threads of warp, புடைவை அகலத்தின்கால். காலடி, s. The sole of the foot, உள் ளங்கால். 2. The steps or trace of the foot, foot-steps, காற்சுவடு. காலடியிலே, At or near the foot. காலணி, s. Ankle-ornaments, anklerings or bells, காலிலணியுமாபரணம். காலதர், s. (p.) A window, பலகணி; [ex கால், wind, et அதர், way.] காலாட, inf. To be active and industrious, முயல. காலாடி, s. An active, industries man, one who is active in movements, affairs, &c., முயற்சியுடையோன். 2. Wanderer, திரி வோன். 3. Title given to the chief of the Paller caste, பள்ளர்தலைவன். காலாட்டம், s. Activity in business, in duty, and consequent properity, மு யற்சி. காலாட்டமுள்ளமாடு, s. An ox that is brisk and ploughs well. காலாணி, s. A corn on the foot. 2. Pegs in the beams of native houses to support the roof. காலாணியற்றுப்போனவன், s. One who is become weak or poor. காலாயுதம், s. A gallinacious fowl, whose foot is its weapon, கோழி. காலாழி, s. See under ஆழி. காலாள், s. A person on foot; footsoldiers, infantry, பதாதி. காலாற, inf. To rest the foot, நடை யோய்ந்திருக்க. காலாறவிட, inf. To let draught oxen, horses, &c., rest. காலிடற--கால்தடக்க--காறடக்க, inf. To stumble. காலிலி, s. A snake, பாம்பு. 2. Wind, காற்று. 3. The charioteer of the sun, அருணன்; [ex கால், leg, இல், not without legs.] காலில்விழ, inf. To fall prostrate, or do homage at one's feet. காலுழற்சிகையுழற்சி. Distortion of the limbs, by convulsion or otherwise. காலிறால், s. See under இறால். காலுளைவு, v. noun. Soreness, aching or pain in the legs, from cold, walking, &c. காலூன்ற, inf. To set on foot firm on the ground; to become established. காலூன்றிநிற்க, inf. To stand firmly, stand fast. காலூன்றிப்பெய்ய, inf. To rain in torrents--the clouds seeming to rest on the horizon. காலேயரைக்கால், s. A quarter and oneeighth, five-eighths. காலோடேகால்சேர்ந்துநிற்க, inf. To stand with closed legs. கால்கட்டு, s. Inseparableness--as of wife and husband. கால்கட்டுகைகட்டு, Bound hand and foot. 2. (fig.) Confined at home by the sickness of another, by a grown-up daughter, a motherless child, or by urgent business, &c. கால்கழுவ, inf. To wash the feet; metaphorically to clean one's self with water after stool, மலங்கழுவ. கால்கூசுதல், v. noun. Shrinking of the foot in touching rough ground, &c. 2. Recoiling of the legs in stepping into the compound or house of a stranger. 3. Having spasms in the arms, and legs --as in cholera. கால்சீக்க, inf. To root out, exterminate, வேரோடுகளைய. 2. To efface, to obliterate, துடைக்க. 3. To dispel darkness, இருளைஅகற்ற. 4. To scrape with the foot, காலினாற்சீக்க. கால்செய்வட்டம், s. A fan, விசிறி; [ex கால், air, et செய்வட்டம்.] கால்தளர--காறளர inf. To become weak in the limps, by walking, sickness, age, &c. கால்தோல்--காற்றோல் s. [prov.] Leathern defences for toddy-drawers feet in climbing, மரமேறுவோர் காலிலிடுந்தோல். கால்நகம்--கானகம் s. Toe-nail. கால்நடை--கானடை. v. noun. Walking, going on foot--as distinct from riding and driving. 2. s. Sheep and goats; oxen, cattle, ஆடுமாடுகள் அவனுக்குமாட்டில் நூறுகால்நடையுண்டு. He has no-hundred oxen. கால்நடையாய், adv. On foot, a-foot. கால்நடையாய்ப் பிரயாணம்போக, inf. To travel on foot. கால்நோக்கு--கானோக்கு s. One-fourth aspect of a planet, being one of the four aspects. கால்பாவவில்லை. The feet do not seek the ground--recoiling from going. கால்பிடிக்க, inf. To fall at one's feet to ask a favor. 2. To press and rub the legs in order to induce sleep, to shampoo. கால்பின்னிக்கொண்டுநிற்க, inf. To stand cross-legged. கால்பின்னிக்கொள்ள--காலோடேகால் பின்னிக்கொள்ள, inf. To lose the power of walking, legs being crossed. கால்மட்டம், s. [prov.] Use of the feet in walking, by guess or practice--as in the dark or as a blind man. கால்மாடு, s. The foot of a bed, or of a person in bed, காற்பக்கம். கால்மிதி, s. Step in dancing. 2. Footmark, காற்சுவடு. கால்வருட, inf. To shampoo, to stroke the feet, soles, &c. கால்வழி, s. Lineal descent, succession, சந்ததி. 2. Foot-path. கால்வாங்க, inf. To make the leg, foot or tail of a letter--as of கு-து-ர். 2. To slip, to slide in muddy walking. 3. To die. 4. To trip one up, to disappoint, to frustrate one's object. 5. To amputate a foot, a leg, &c. 6. To be drawn up, stiffened, &c.--as a leg by a fall, convulsions, &c. கால்வாசி, s. A fourth part. வேலைகால்வாசிதீர்ந்தது. The fourth part of the work is finished. கால்வாய், s. A channel, a water-course, an aqueduct--commonly வாய்க்கால். கால்விரல், s. A toe. கால்விலங்கு, s. Fetters, காற்றளை. கால்விழுந்துபோக, inf. To be weary of walking. 2. To become paralyzed --as the legs. கால்வைக்க, inf. To step, tread or trample on. 2. To step in dancing. 3. (fig.) To enter upon a practice, a course, &c.; to make a footing. 4. To intermix by marriage. காற்கொட்்டை, s. A small bolster for the legs and feet. காற்சங்கிலி, s. Chains for the feet. காற்சட்டை, s. Trowsers, pantaloons. காற்சரி, s. Foot-ring, a kind of ornament for the feet. காற்சிலம்பு, s. A foot-trinket of silver. காற்சீப்பு, s. The hip-bone, சந்தெலும்பு. காற்படம், s. The fore part of the sole or bottom of the foot, காலின்படம். காற்படி, s. A quarter measure. காற்பரடு, s. The ankles--as கரடு. காற்பிடிப்பு, s. Rheumatic stiffness, contraction, &c., in the legs. காற்றண்டை, s. A tinkling trinket for the ankles. கானடுவிரல், s. The middle toe of the foot. கானொண்டி--கால்நொண்டி s. Lameness of the leg. 2. A lame man. கடைகால், s. The foundation, அஸ்திவா ரம். 2. An excavation for laying the foundation. 3. [prov.] A small iron bucket for drawing water. கிந்துகால், s. A halting or hobbling leg. கிந்துகாலன், s. A hobbler. கீற்றரைக்கால், The contracted form of உ, marked thus ,-- as து, நு. கீற்றுக்கால், The contracted form of ஊ, marked thus --as தூ, நூ. See under கீற்று. குதிகால்--குதிங்கால் s. Heel. குந்துகாலன், (fem. குந்துகாலி.) A hobbler, a limping person. 2. A Squatter, a man sitting on the his knees. குந்துகால், s. Tip-toe. 2. Squat, sitting on the heels--as a man. கொம்புக்கால், s. The two signs for ஒ marked thus ெ-ா, as in கொ,சொ,. தோரணக்கால், s. Poles to which strings or ropes adorned with twigs or leaves are tied, to represent triumphal arches. நாற்காலி, s. Chair. பகுதிக்கால், s. The sign of உ, in certain compound characters marked thus --as சு, பு. பகுதிக்காற்பிறை, s. The sign of ஊ, marked --as பூ, யூ. பவளக்காலி, s. The name of a bird, Erythropus longipes, corallinus. பின்னங்கால், s. Hind leg. புள்ளிக்கால், s. The character ள subjoined to the letter உ, to lengthen it. புறங்கால், s. The upper part of the foot, instep. பொய்க்கால், s. A stilt, a false leg-as a wooden one. பொய்க்கால் கட்டியாட, inf. To go upon stilts. மடிப்பங்கால், s. Legs with folded knees. மடிப்பங்கால்போட. inf. To sit upon the hams with folded knees. மரக்கால், s. Crutches. 2. A wooden leg. 3. [ex கால், a measure.] An instrument of dry-measure. முக்காலி, s. Tripod. முக்கால், s. Three quarters, ??, தெ. முக்காலும். The three times, even three times. முக்காலும்போவேன். I will certainly go, come, &c. முக்காலேமூன்றுவீசமும். Almost, for the greatest part, nearly. முன்னங்கால், s. Fore-leg. வாய்க்கால்--நீர்க்கால், s. Channel, water-course; [ex கால், channel.] இரண்டாங்கால் மூன்றாங்காலுறவுமுறையான்..... One who is of the second or third degree of consanguinity. 19)

kuẕppu (p. 128) கிறேன், குழப்பினேன், வேன், ப்ப, v. a. To mix into a mass, to incorporate; to stir up, to agitate, கலக்க. 2. To derange, disorder; to jumble, ஒழுங்கைக் கலைக்க. 3. To confuse, disturb; to embroil, embarrass, தாறுமாறாக்க. 4. To disconcert, to trouble, மனதைக்குழப்ப. 5. To cause doubt, or hesitation; to frustrate a design; to interrupt, to hinder a contract, &c., தடுக்க. 6. To vex, annoy, tease, அலைக்கழிக்க. 7. v. n. to be restive, stubborn, unruly, intractable, குழப்பஞ்செய்ய. 8. To prevaricate, to shuffle; to evade fair questions, குழப்பிப்பேச. குழப்பிப்போட, inf. To mix, mingle. 2. To confuse, disturb, perplex. 3. To be restive or stubborn. விருந்தைக்குழப்பிப்போட்டான். He has broken up the feast. குழப்பியடிக்க, inf. To confuse, derange, perplex. 2. To excite, stir up, &c.--Note. More intense than குழப்ப. குழப்பு, v. noun. Mixing liquids of different consistency; mixing powders with liquids, &c., கலக்குகை. 2. Agitating, confusing, &c., குழப்புகை. 19)

kuẕmpu (p. 128) கிறது, குழம்பினது, ம், குழம்ப, v. n. To become mixed, mingled &c.--as liquids of different consistency, or as powders with liquids, கலங்க. 2. To be stirred up, agitated, disconcerted, confused, மனந் தளம்ப. 3. To be disturbed, agitated; to be boisterous--as the sea; to be embroiled, நிலைகுழம்ப. 4. To waver, to fluctuate, தத்த ளிக்க. 5. To be frustrated, broken up, கலைய. குழம்பிக்கொண்டிருக்க, inf. To continue in perplexity, agitation, or confusion. குழம்பினமனம், s. An unsettled mind. குழம்பல், v. noun. Perturbation, கலங் குதல். 2. Any thing of a thick consistency, &c.--as curry, mud, நீர்முதலியக லங்கல். குழாம்பல், [prov. cor. of குழம்பல்.] Any liquid of a thick consistency. 21)

keṭu (p. 137) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. The destroy, annihilate, abolish; to squander, அழிக்க. 2. To damage, tarnish, blast, கேடுறச்செய்ய. 3. To debauch, corrupt, demoralize, violate, ஒழுக்கங்கெடுக்க. 4. To render ungatory--as religious rites, austerities, &c., அவமாக்க. 5. To frustrate, defeat an object; to disappoint, தடுக்க. 6. To neutralize the noxious qualities of poisonous drugs; to temper, தோஷத்தைநீக்க. 7. To counteract poison received into the system, விஷத்தைமுறிக்க. 8. To defeat, முறியடிக்க. 9. To reduce, to emaciate, சுருக்க. 1. [in gram.] To drop, omit; to cut off letters or a letter, ஒழிக்க. கெடுப்பாய். May you do injury. கெடுநினைவு--கெடுபுத்தி, s. Malevolence, malice, an evil mind. கெடுப்பான், appel. n A destroyer, a depraver; a scoundrel. 9)

kōcu (p. 148) s. A ko's, a measure of distance two Indian miles--as குரோசம், ஓரெல்லையளவு. 2. (சது.) A street--as கோசம், வீதி. 3. The lower front rope of the sail of a dhoney, the clew line, தோணிப்பாயின்முற்புறத்தின்கயிறு. See தாமான். 4. [prov.] A voyage, a trip; a term, a time, ஓர்தடவை. 5. Defeat, frustration, loss, overthrow, பிரதிகூலம். 6. [loc.] Affairs, concern, cause, காரியம். கோசிலேவர--கோசிலேபிடித்துவர, inf. To hold the rudder so as to keep close to the wind; to luff. அவன்இதிலேகோசுபோய்விட்டான். [prov.] He object was defeated in the case. அவன்கோசுக்குப்போகாதே. Do not interfere in his affairs. கோசுகால், s. [prov.] Attenuation in growth--as the stalks of pot-herbs, நெ டுங்கால். 25) *

tkrār (p. 219) --தகரால்--தகராறு. s. (Arab.) Hinderance, altercation, objection, frustration, தடை. (c.) தகரால்பட, inf. To be disputed. தகரார்பாக்கி, s. Doubtful balance, a balance objected to, சந்தேகநிலுவை. See பாக்கி. (Government usage.) 13)

tṭu (p. 222) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To hinder, to stop, to prohibit, to interrupt, தடைசெய்ய. 2. To ward off, to avert, to prevent, விலக்க. 3. To check, to baffle, to rebuff, தட்ட. 4. To curb, to limit, to restrain, to restrict, அடக்க. 7. To oppose, to contradict, to interdict; to rebut, to repel, எதிர்க்க. 8. To frustrate, to thwart, குலைக்க. 9. To adjure, to hinter by oath, ஆணையிட. 1. To resist, to withstand, மறுக்க. 11. To forbid, as an ill omen, தவிர்க்க. 12. To dissuade, மறிக்க. 13. To hinder by magic, as the catching of birds, fishes, &c., or hitting a mark, மந்திரத்தாற் றடுக்க. 14. To detain, தாமதப்படுத்த. 15. To staunch blood, &c., இரத்தந்தடுக்க. (c.) தடுத்துமேலுமிவ்வுருவமாயினும்பெறல்சற்றல். To put off, and then obtain this body again is not easy. (வயிரா.) கால்தடுக்கிவிழுந்தான். He tripped and fell. தடுக்கல், v. noun. A stumbling block; an impediment. தடுக்கிநிற்க, inf. To stop in a course. தடுத்தாட்கொள்ள, inf. To hinder in a bad course and reclaim; to reform; commonly used in prayer. தடுத்தாள, inf. To check a soul in its evil tendencies, as, to transmigration, &c., and bring it to bliss; to overrule, as divine grace, for the benefit of the soul. தடுத்துச்சொல்ல, inf. To contradict, to retort, to refuse. தடுத்துப்போட, inf. To hinder, to resist. 2. To make a partition wall. தடுத்துவைக்க, inf. To put off, to postpone; to interdict. தடுபடை, s. A defensive weapon. (p.) 16)