apa (p. 15) prep. A particle--prefixed to Sanscrit words--implying inferiority, privation, separation, contrariety, &c. ஒருப சர்க்கை. Wils. p. 42. APA. அபகரணம், s. Impropriety, illtreatment, injury, தீயொழுக்கம். Wils. p. 42. APAKARANA. அபகாரம், s. Ingratitude, ungrateful acts, நன்றியற்றசெய்கை. 2. Injury, offence, effrontery, insult, mischief, தீமை; opp. to உபகாரம். Wils. p. 42. APAKARA. அபகாரி, s. An ingrate, நன்றி கெட்டவன். 2. A defrauder, cheat, எத்தன். 3. One who does evil to another, an evildoer, துஷ்டன். Wils. p. 42. APAKARIN. அபகீர்த்தி, s. Infamy, disgrace, dishonor, disrepute, கனவீனம். Wils. p. 42. APAKIRTI. அபகீர்த்திபெற்றவன். One who is dishonored. அபக்கியாதி, s. Disrepute, disesteem. See அவக்கியாதி; opp. to பிரக் கியாதி. அபக்கியாதியானகாரியம், s. A shameful, ignominious thing. அபக்கிரோசம், s. Reviling, abusing. Wils. p. 42. APAKROSHA. அபசகுனம், s. A bad omen, துர்க்குறி. அபசத்தம், s. Ungrammatical language, வழூஉமொழி. 2. Vain talk, வீண் பேச்சு. 3. Inauspicious expression, அசு பமொழி. Wils. p. 45. APASHABDA. அபசயம்--அபசெயம், s. Defeat, vanquishment, தோல்வி. அபசயப்பட, inf. To be defeated, தோற்க. See படு, v. அபசரணம், s. Departure, egress, புறப்பாடு. Wils. p. 46. APSARANA. அபசரிதம்--அபசரிதை, s. History of bad transactions, துர்ச்சரித்திரம். 2. Improper conduct, துன்னடை. அபசவ்வியம், s. The right side, வலதுபக்கம். Wils. p. 46. APASAVYA. அபசாரம், s. Incivility, disrespect, affront, irreverence, impropriety, உபசார மின்மை. 2. Non-conformity to the Shasters, wrong conduct, misbehavior, குற் றம்; [ex சர, to move, go.] Wils. p. 42. APACHARA. உபசாரஞ்செய்தவர்க்கபசாரம்பண்ணுகிறது. To return civility with incivility. உமக்கென்னாலென்ன அபசாரம்வந்தது? What injury have I done you? or what reproach have I brought upon you? அபசாரி, s. An impolite man, one who deviates from the Shasters, a bad man, மரியாதையில்லான். Wils. p. 42. APACHARIN. அபச்சாயை--அவச்சாயை, s. A shadowless being, as a deity or celestial being, சாயையற்றது. 2. An unlucky shadow, ஓர்மரணக்குறி. 3. Deduction according to the time of the year from the length of the person's shadow, cast by the sun or moon, in calculating the hour of the day or night, தள்ளுபடிநிழல்; [ex சாயா, shadow.] (p.) Wils. p. 42. APACHCHAYA. அபதேசம், s. Evasion, prevarication, disguise by dress, &c., pretence, contrivance, தந்திரம்; [ex திச, to show.] (p.) Wils. p. 43. APDESHA. அபமிருத்து, s. Sudden death, dying of some casualty, not of sickness or decay, அகாலமரணம். Wils. p. 43. APAMRITYU. அபரூபம், s. Deformity, ugliness அவலட்சணம். (p.) Wils. p. 45. APARUPA. 2. Scarceness, அருமை. (c.) அபவருக்கம், s. Final beatitude, deliverance from births, exemption from farther transmigration, முத்தி; [ex வரு, to leave.] Wils. p. 45. APAVARGA. அபவாகம், s. Inference, deduction, அருத்தாபத்தி. Wils. p. 45. APAVAHA. அபவாதம், s. Censure, abuse, reproach, பழிச்சொல். 2. Defamation, slander, scandal, பொய்ச்சாட்டு. 3. Contradiction, opposition, ஒவ்வாப்பேச்சு. Wils. p. 45. APAVADA. 4. Defence, (in law) replication, பிரதிவாதம்; [ex வாத, speech.] 5. Comprehending fully without mistake, உள்ளபடியறிகை. புலி மனிதனை யடித்துத்தின்கிறதென்று லோகா பவாதம். It is a common saying that tigers kill and eat people. (பஞ். 31.) அபவாரணம், s. Concealment, disappearance, மறைவு. Wils. p. 45. APAVARANA. அபாகரணம், s. Liquidation of a debt, கடனிறுக்கை. Wils. p. 46. APAKARANA. அபாங்கம், s. The outer corner of the eye, கடைக்கண். Wils. p. 47. APANGA. 2. A side glance, கடைக்கண்பார்வை. அபாதானம், s. The meaning of the fifth case denoting removal, ஐந்தாம் வேற்றுமையினெல்லைப்பொருள். Wils. p. 47. APADANA. அபாமார்க்கம், s. The plant நாயு ருவி, Achyranthes, L. Wils. p. 47. APAMARGA. அபாயம், s. Loss, injury, நஷ்டம். 2. Disaster, mishap, calamity, dilemma, இடையூறு. Wils p. 47. APAYA. 3. An unforeseen danger, jeopardy, an unexpected evil, சடுதியாய்வருமாபத்து. 4. A trick, stratagem, scheme, mischievous device, சதியோசனை. அபாயதந்திரம், s. Artifice, trick. அபாயம்பண்ண, inf. To deceive, defraud, act treacherously. அபாயோபாயம், s. Expedient, shift, what is done by hook or by crook, by any means direct or indirect. அபானம், s. The anus, குதம். 2. One of the te vital airs, தசவாயுவினொன்று; as, அபானன்; [ex அந, to breathe.] Wils. p. 47. APANA. அபானவாயு--அபானன், s. Wind from the anus. 17) *

apalam (p. 16) s. [priv. அ.] Weakness, want of strength, பலவீனம். Wils. p. 51. ABALA. 2. Unprofitableness, uselessness, unfruitfulness, vainness, unproductiveness, பயனின்மை. Wils. p. 51. APHALA. அபலச்சா--அபலமானசா, s. An ignominious death. 21) *

ilaccai (p. 53) s. Shame, வெட்கம். 2. Bashfulness, coyness, shyness, modesty, a sense of honor, கூச்சம். Wils. p. 715. LUJIA. 3. Disgrace, அவமதிப்பு. 4. Trouble, annoyance, teasing, தொந்தரவு. (c.) இலச்சைகெடுக்க, inf. To put to shame or to the blush. இலச்சைக்கேடு, s. Shamelessness, impudence, want of modesty or decency. 2. Disgrace, ignominy. இலச்சைபண்ண, inf. To trouble, importune. இலச்சைப்பட, inf. To be modest, bashful. இலச்சையானகாரியம், s. A shameful or disgraceful action. 14)

iẕi (p. 55) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. n. To descend, dismount, sink, fall into, to be involved in, இறங்க. 2. To be degraded, disgraced, to degenerate, to be reduced in character, estimation, rank or circumstances, இழிவுபட. 3. To fall below mediocrity, to be inferior, to be below in comparison, தாழ. இழிகடை, s. [vul.] The meanest, lowest, most degraded, மிகவிழிந்தது. (Abusively.) அவனொரு இழிகடை. He is a low wretch. இழிகண், s. Inflammation of the eyes causing the lids to droop, இழிந்தகண். இழிகுலத்தோர், s. Low caste people, கீழ்மக்கள். இழிசனர், s. Persons of low caste, illiterate or ill-bred people, கீழ்மக்கள். இழிசனர்வார்த்தை, s. The vulgar dialect. இழிசொல், s. Disgraceful or improper language, பழிச்சொல், of which four kinds are enumerated, viz.: 1. கோள் --குறளை, an invidious or injurious report, tale bearing, aspersion, slander, backbiting. 2. பொய்மொழி, lying, falsehood. 3. கடுஞ்சொல், harsh expressions, irritating language, scolding. 4. பயனில்சொல், nonsense, idle talk, vain expressions. 2. A vulgar word, இழிவானசொல். இழிஞர், s. Low caste people, the vulgar, the wretched, the miserable, debased, ignoble persons, சண்டாளர். இழிதகவு, v. noun. Inferiority, baseness, disgrace, degradation, meanness, இழிவு. 2. s. Poverty, destitution, எளிமை. இழிதிணை, s. The inferior class. See திணை. இழிந்தோர், s. The vulgar, the illiterate, low-bred persons, தாழ்ந்தோர். இழிபு, v. noun. Lowness, inferiority, meanness, degradation, baseness, தாழ்வு. 2. A hollow or ditch, any hole or cavity, depressions in land, பள்ளம். வெள்ளைக்கிழிபு, s. The less or minor species of வெண்பா verse. இழிவு, v. noun. Inferiority, lowness in rank or character, meanness, baseness, தாழ்வு. 2. Contempt, disgrace, dishonor, ignominy, abjectness, wretchedness, abasement, நிந்தை. 3. Diminution, decrease, a diminished quantity, deficiency, குறைவு. 4. A hollow or cavity, பள்ளம். 5. Decay, ruin, destruction, கேடு. 6. Fault, blemish, deviation from rule, misdemeanor, குற்றம். இழிவறிந்துண்பான். One who eats knowing the advantages of a spare diet. இழிவுபட, inf. To grow mean, base, vile, to deteriorate, be in disgrace, to be degraded, ஈனப்பட. இழிவுபடுத்த, inf. v. a. To degrade, disgrace, deteriorate, debase, தாழ்வுபடுத்த. இழிவுபண்ண, inf. To treat with contempt, நிந்தைசெய்ய. தனதுமரபினிழிவுயர்ச்சியின்றி. (Choosing a wife) from a family neither above nor below his rank. 34)

kōṭṭi (p. 150) s. Beauty, அழகு. (சது.) Compare தோட்டி. 2. (c.) Trouble, vexation, annoyance, துன்பம். 3. (Rott.) The larger stick in the game of trap-stick. Compare கிட்டி. கோட்டிகொள்ள, inf. To annoy, vex. 2. To jeer, banter, mock. என்னைக்கொள்ளாதகோட்டியெல்லாங்கொண்டா ன். He has treated me very ignominiously. 6)

tīṭpu (p. 242) s. (also தீழ்ப்பு, vul. in cant.) Baseness, meanness, degradation, inferiority, இழிவு. 2. A stigma on one's character, குலவடு. தீட்பாய்ப்பேச, inf. To speak of one ignominiously. தீட்பானவன், appel. n. A low, degraded person, one who has disgraced himself.

nicitam (p. 276) s. Sharpness, keenness, கூர் மை. W. p. 48. NISITA. 2. [for நிஷித்தம்.] Meanness, vileness, ignominy, இகழ்ச்சி. (c.) 48) *

pangkam (p. 288) s. Diversity, division, dislodgement, வேறுபாடு. 2. Defeat, discomfiture, disappointment, தோல்வி. 3. Indecency, shame, disgrace, வெட்கம். 4. Distortion, contortion of the limbs, &c., நெ ளிப்பு, முடம். 5. Violation, desecration, prostitution, profanation, ஈனம். 6. Injury, detriment to one's person reputation, &c., மானபங்கம். 7. Wave, அலை. 8. A tank, குளம். 9. A piece, துண்டு. W. p. 611. B'HANGA. 1. Mire, mud, குறைசேறு. 11. Sin, பாவம். 12. Dust, புழுதி. W. p. 491. PANKA. அவனையங்கபங்கமழிக்கிறான். He vexes him. என்னைப்பங்கம்பேசினான். He reproached me. அவன்பங்கப்பட்டுப்போனான். He was ignominiously treated. பங்கக்கேடு, s. [vul.] Digrace, ignominy. பங்கங்கொள்ள, inf. To deride one. (Beschi.) பங்கசாதம், s. The lotus, தாமரை as பங்கயம்; [ex சாதம், produced.] பங்கப்பட, inf. To be treated disgracefully, ignominiously, &c., அவமானப் பட. 2. To fall into disgrace, சிறுமைப்பட. 3. To be violated, desecrated, ஈனப்பட. பங்கப்படுத்த, inf. To treat disgracefully, put one to shame, expose one 2. To To violate, desecrate, profane. பங்கம்அழிதல், v. noun. Becoming disgraceful; losing one's honor, credit, &c. பங்கேருகம், s. Lotus, as பங்கசாதம்; [ex உருகம்.] சமயபங்கம், s. An unseasonable time.

makkaṉam (p. 338) --மக்கினம், s. Immersion, state of sinking, drowning, ஆழ்தல். W. p. 631. MAGNA. 2. [fig.] Disgrace, shame, dishonor, ignominy, அவமானம். (c.) மக்கனப்படுத்த--மக்கனம்பண்ண, inf. To disgrace one. 94)

māṉam (p. 352) s. Honor, favor, greatness, பெருந்தன்மை. 2. Pride, self-respect, dignity, பெருமை. 3. Shame, bashfulness, வெட் கம். 4. Measure in general, அளவு. 5. (சது.) Strength, வலி. 6. Fault, குற்றம். 7. Comparison, உவமை. 8. [colloq. for வானம்.] The heaven or sky. 9. The computation of a year, solar, lunar, or siderial--as சௌரமா னம், சாந்திரமானம். W. p. 656. MANA.--Note. The word generally takes certain prefixes, as அபி, அனு, அவ, உவ, சன், &c., and differs a little in meaning according to the connection. Sometimes it is found in combination, as தண்டைமானம், பகல்மானம், &c. ஒழுக்கமுள்ளஸ்திரிமானத்தைக்காப்பாள். A gracious woman retaineth honor. (Prov. XI. 16.) மானத்தைமூடு. Cover your nakedness. (c.) சௌரமானம், s. Solar reckoning, motion of the sun in its orbit. தேவமானம், s. The periods of time among the gods. நரமானம், s. The period of man's life. பிரகற்பதிமானம், s. Reckoning by Jupiter's motion in his orbit. வெகுமானம், s. A present. See வெகு. மானகீனம்--மானக்குறை--மானக்கேடு-மானத்தாழ்ச்சி---மானத்தாழ்வு--மானபங்கம்--மான வீனம், s. Dishonor, disgrace, ignominy. மானக்குருடன், s. A very blind man. மானங்காத்துக்கொள்ள, inf. See கா, v. மானங்குலைய--மானங்கெட, inf. To be deflowered, &c. See குலை, v. மானங்கெட்டவள், appel. n. A shameless woman. மானததார்த்தம், s. Virtuous dispositions. மானபாவன், s. A great man, as மானு பாவன். மானமா, s. The yak or bos grunniens, as கவரிமா. (சது.) மானம்பாடி, appel. n. [improp.] A skylark, as வானம்பாடி. மானமரியாதை, s. Regard and politeness. மானம்பார்த்தநாடு, s. A country, without rivers, dependent upon rain. மானயோகார்த்தம், s. Sum of the Semidiameters of either the sun and moon, or of the moon and earth's shadow. மானவர், s. [pl.] Honorable people, மானமுடையோர். 2. Heroes, strong men, champions, வீரர். (சது.) மானவேதியன், s. The venerated lord of the Vedas, வேதமுணர்பேரறிவோன். மானி, s. A person of honor, magnanimity. (சது.) 2. A coward. (நன்.) 11) *