ayil (p. 22) s. Sharpness, keenness, கூர் மை. 2. Javelin, கைவேல். 3. Steel, iron, இரும்பு. 4. A plough, நாஞ்சில். (சது.) 5. A kind of grass, கோரைப்புல். 6. Beauty, அழகு. (p.) அயிலான், s. Kumara, the younger son of Siva, bearing a javelin, குமரன். 27)

aḷ (p. 33) --அள்ளு, s. The ear, காது. 2. The cheek, கன்னம். 3. Sharpness, keenness of an edge or point, கூர்மை. (p.) 4. A cramp, a clasp, a clamp, a metal plate fastened round the corners of a box, &c., a ring or other iron bandage to hold pieces together, a cramp-iron, a ferrule, iron band, bandage, cincture, பற்றிரும்பு. 5. (p.) Closeness--as of hair, branches, &c., நெருக்கம். 6. [prov.] A disease among children, atrophy, ஓர்நோய். அள்ளுக்கட்ட, inf. To fasten with cramps, with plates of iron, sew together with wire, &c., பற்றிரும்புகட்ட. 2. (fig.) To confirm, பலப்படுத்த. 40)

eḥku (p. 73) s. Sharpness, pointedness, keenness, கூர்மை. 2. Steel, உருக்கு. 3. A weapon in general, ஆயுதப்பொது. 4. Acuteness of mind, acumen, sharpness, மதிநுட் பம். (p.) இகலிலரெஃகுடையார். Those free from malice, and those acute in mind--(நாலடி.) 3)

kṭi (p. 87) s. Scent, odor, fragrance, வா சனை. 2. Wedding, nuptials, கலியாணம். 3. Protection, safeguard, defence, காவல். 4. Sharpness, keenness, கூர்மை. 5. Brightness, transparency, ஒளி. 6. Fearfulness, dreadfulness, அச்சம். 7. Speed, swiftness, சீக்கிரம். 8. Poignancy, pungency, கரிப்பு, 9. Abundance, copiousness, plentifulness. மிகுதி. 1. Beauty, சிறப்பு. 11. Delight, gratification, pleasure, இன்பம். 12. Intensity, உக்கிரம். 13. Newness, modernness, புதுமை. 14. Sounding, sonorousness, ஓசை. 15. Time in minute or indivisible portions, பொழுது. 16. A flower-garden, நந்தனவனம். 17. Merriment, களிப்பு. 18. A vampire, a goblin, பிசாசம். 19. A corpse, பிணம். 2. Explication, விளக்கம். 21. (இரேவ.) A beggar's bowl, இரப்போர்கலம். (p.) கடிகெழுபரிதியைக்கரங்குவித்தபின். After worshipping with folded hands the bright sun-கடிமதுநுகர்ந்தோர். Those who drink liquors which cause them to be merry-கடிமிளகுதின்றகல்லாமந்தி. The irrational monkey which ate the pungent pepper-கடியரமகளிர்க்கேகைவிளக்காகி. Serving as a portable lamp to the timid sirens-கடியுண்கடவுட்கிட்டசெழுங்குரல். The red millet offered in rich profusion to the god who feeds upon it-கடிவினைமுடுகி. The wedding approaching-பழுமரக்கடியுட்புக்கான். He entered the grove of banyan trees. புதிதுண்கலவிக்கடிமகிழ்ந்தே. Rejoicing in recent conjugal pleasures- கைவளைபலியொடுங்கடியுட்சோர்ந்தவால். The bracelets (of the ascetic virgins) dropped into the beggar's bowls along with the rice. எம்மம்புகடிவிடுதும். We will soon despatch our arrows. கண்ணாடியன்னகடிமார்பன். One whose breast glitters like a crystal-கடிநகர், s. A city surrounded by guards. கடிமாலை, s. A fragrant flowergarland. கடிமுரசு, s. The sounding drum. கடிமுனைப்பகழி, s. A sharp-pointed arrow. விழாக்கடி, s. The splendid scene of the festival. 45) *

krukku (p. 96) s. The teeth of a saw or sickle, வாட்பல்லின்கூர். 2. The rough edge of a newly ground instrument, ஆயுதத்தின் கூர். 3. The jagged edge of the palmyra leaf-stalk, பனையின்கருக்கு. 4. Edge, keenness of a knife, கத்தியின்கூர். 5. Engraved, carved, or embossed work, bass-relief, இரெகித்தசித்தி ரம். 6. The exterior rind of palmyra fruit which dries and, if pressed, peels off in flakes, பனங்காய்த்தோற்கருக்கு. 7. Jag, indentation, pectination of leaves, &c., இலைகளின்கரு க்கு. 8. A decoction of several kinds of drugs made by pouring water on them while heating in a vessel over the fire, கஷாயம். கருக்கரிவாள், s. A sickle. கருக்கழிய--கருக்குமழுங்க, inf. [vul.] To be blunted--as an edge, கூர் மழுங்க. கருக்கழிந்திருக்கிறது. The coin has lost its stamp, it is defaced. கருக்காக்க, inf. To make sharp. கருக்கானபணம், s. Newly coined money. கருக்கானவன், s. [com.] A sharpwitted man, கூர்மையாயிருப்பவன். 2. A man of guile, வஞ்சகன். கருக்கானவாள், s. A sharp sword. கருக்கிட, inf. To whet, edge, sharpen. கருக்குக்கஷாயம், s. A decoction, &c. கருக்குச்சுருட்டு, s. Guilefulness, crookedness of mind, வஞ்சகம். கருக்குப்பீர்க்கு, s. A kind of creeper whose fruit is used for curry. கருக்குப்போட, inf. To make a decoction of drugs. கருக்குவராகன், s. A new pagoda or coin on which the figures are well defined. கருக்குவாய்ப்பட, inf. To be rough edged. கருக்குவாளி--கருக்காமரம், s. The name of a tree, கருக்குவரய்ச்சி, with a dark jagged leaf, serrated, ஓர்மரம், Zizyphus trinervius. (Rott.) கருக்குவாள், s. A sword with a sharp edge, கருக்கானவாள். கருக்குவேலை, s. Work in stone or metal, bass-relief, raised-work, fret-work. கருக்குள்ளது, appel. n. That which is sharp-edged. கருக்கெடுபட, inf. To have the edge of an instrument removed by use. 125)

kūr (p. 135) s. Point, sharp point; tip, apex. 2. [prov.] The fibre or rib of the leaf of the margosa, tamarind, and some other trees, இலைக்காம்பு. 3. Awn or beard, நென்முதலியவற் றின்கூர். 4. Pungency, காரம். 5. Sharpness of edge--as கூர்மை. 6. (fig.) The quality of being pointed; cutting or sarcastic discourse; keenness, குற்றுதலானபேச்சு. கூராக, inf. To become sharp. அவனுக்குப்புத்திகூராயிருக்கிறது. His intellect is not sharp. கூர்மழுங்கியிருக்கிறது. The point or edge is blunted. கூராக்க, inf. To whet, to sharpen. கூராம்பாய்ச்சி--கூராம்பிளாச்சு, s. [prov.] A kind of pointed wooden shovel or stick for digging and loosening the earth; also, for other uses. கூர்சீவ, inf. To make pointed, to sharpen, கூராக்க. 2. [local.] To provoke, exasperate, பகைமூட்ட. கூர்சீவினபாக்கு, s. [local.] A scraped betel-nut. கூர்வாங்க, inf. To sharpen. (Rott.) 2. To hew or forge into a point. முட்கூர், s. The prong, tine or tooth of a fork, trident, &c. இரட்டைக்கூர், s. A double or split point. கூரன், s. A bearded kind of rice. கூர்க்கறுப்பன், s. A bearded kind of rice of a superior quality. கூருரை, s. Sareastic expressions. 6)

kūr (p. 135) --கூரு, கிறது, கூரும், கூர, v. n. To be sharp--as the edge or point of an instrument, ஆயுதமுதலியகூராக. 2. To become keen, acute, brilliant--as the intellect; to be sagacious, clever, penetrating, புத்திமுத லியகூர; [ex கூர், sharpness.] 3. To be abundant, copious, excessive, மிக; [ex கூர், abundant.] கூர்ந்தபுத்தி, s. Sharp wit, quick perception. கூர்ந்துபார்க்க, inf. To look with a sharp eye, to look intently. கூர்ப்பு, v. noun. Intenseness of passion; keenness of the faculties or senses; copiousness, abundance, excessiveness; greatness, eminence, உள்ளதுசிறக்கை. நினைவுகூர, inf. To remember. 8)

cuṟukku (p. 198) s. Quickness, haste, celerity, fleetness, nimbleness, velocity, விரைவு. 2. Activity, diligence, briskness, expedition, வேகம். 3. Quickness, irritableness, impatience, ஆத்திரம். 4. Sharpness, keenness in perception or execution, கூர்மை. 5. Asperity, pungency, poignancy, காரம். (c.) சுறுக்கன்--சுறுக்குக்காரன், s. [prov.] A quick, active or diligent person. 2. A quick, irritable person, கோபக்காரன். சுறுக்காய், adv. Quickly. சுறுக்காய்ப்படிக்க, inf. To read readily. சுறுக்காய்நடக்கிறவன், appel. n. A swiftfooted person. சுறுக்காய்ப்போக, inf. To go quickly, with speed. 2. To go too fast, gain on time--as a watch, &c., சுறுக்கில்லாதவன், appel. n. (neg.) A slow man. சுறுக்குக்காட்ட, inf. To use sharpness --as with a ratan on a lazy servant. கொஞ்சஞ்சுறுக்குக்காட்டவேண்டும். You must be severe. சுறுக்குத்தாக்க, inf. To show rigor. சுறுக்குப்பண்ண, inf. To hasten, expedite, facilitate. 2. To be quick in operation--as poison, or a fatal disease. 102)

cūṭcumam (p. 199) s. Minuteness, subtility, fineness, delicateness, நுட்பம். 2. The atomic or spiritual body, சூட்சுமசரீரம். 3. Fraud, தந்திரம். W. p. 939. SOOKSUMAM. சூட்சுமஅவத்தை, s. A stage of life which சூக்குமதேகி experiences. சூட்சுமமானகாரியம், s. Slight affair, a trivial matter. சூட்சுமக்காரன்-சூட்சுமதாரி, s. A cunning man, தந்திரி. சூட்சுமதேகம், s. As சூக்குமதேகம். சூட்சுமதரிசனம்--சூட்சுமதரிசனை, s. Quick perception, sharp sightedness, acuteness, intelligence, நுட்பபுத்தி. சூட்சுமமாயிருக்க, inf. To be fine or small, நுணுக்கமாயிருக்க. சூட்சுமதிஷ்டி, s. Penetration, quick perception--as சூட்சுமதரிசனம். 2. Penetrative mental sight, intuition, supernatural perception. (p.) சூட்சுமவேலை, s. A cunning work, எத் துவேலை. சூட்சுமபுத்தி, s. As சூட்சபுத்தி. சூட்சுமபோதம், s. Penetration, keenness of intellect, perception of minute differences, நுட்பஆராய்வு. (p.) சூட்சுமவாதி--சூட்சவாதி, s. As சூட் சக்காரன். சூட்சுமவார்த்தை, s. A recondite expression, கருகலானசொல். சூட்சுமாதிசூட்சுமம், s. As சூட்சாதி சூட்சம். (R.) எழுத்துச்சூட்சுமம், s. Abbreviation--as உம், for உதாரணம், &c. 11)

nicitam (p. 276) s. Sharpness, keenness, கூர் மை. W. p. 48. NISITA. 2. [for நிஷித்தம்.] Meanness, vileness, ignominy, இகழ்ச்சி. (c.) 48) *

pū (p. 329) s. A flower, a blossom, மலர். 2. A leaf, இலை. 3. Beauty, fairness, அழகு. 4. Extent, expanse, greatness, dimension, பொலிவு. 5. Sharpness, keenness, point, கூர்மை. 6. Web, film or cataract on the eye, albugo, கண்ணில்விழும்பூ. See புஷ்பம். 7. The roughness on the wiry edge of a tool after grinding, ஆயுதப்பொருக்கு. 8. Fire spark, electrical spark, தீப்பொறி. 9. Flakes of scraped cocoa-nut, தேங்காய்ப்பூ. 1. Sparks from fireworks, வாணத்தில்விழும்பூ. 11. Concretions of fine powder or dust, நுண் பொடி. 12. Menstruation, catamenia, as in பூப்பகம். 13. The gills of a fish. (Beschi.) --Some of its compounds are as of புஷ்பம், which see. பூ, 4. Four kinds of flowers. They are: 1. கொடிப்பூ, flowers of runners, creepers; 2. கோட்டுப்பூ, flowers of branches, i. e. trees; 3. நீர்ப்பூ, water-flowers; 4. புதற்பூ, flowers of grasses and herbs. பூக்கஞ்சா, s. A species of narcotic. See கஞ்சா. பூக்கட்ட, inf. To make garlands. பூக்கந்தகம், s. Flowers of sulphur; sublimate of sulphur, புடமிட்டகந்தகம். பூக்காரர், s. [pl.] Flower-gatherers, garland-makers. பூக்காலம், s. The season of flowering. பூங்குஞ்சு--பூங்குஞ்சு, s. An unfledged chicken, pigeon, &c. பூக்குடலை, s. [prov. பூக்குட்டான்.] A flower-basket. See குடலை. பூக்குறடு, s. A raised place for garland-makers. (p.) பூக்கொய்ய, inf. To crop flowers, as girls for pastime. 2. As பூவெடுக்க. பூங்கதிர், s. Beautiful or great brightness. பூங்கரும்பு, s. A tender and red kind of sugar cane. பூங்கா--பூங்காவனம்--பூஞ்சோலை, s. A flower-garden, a pleasure-ground. பூங்காரை, s. A shrub. See காரை. பூங்காவி, s. A rose-like tings in cloth. See காவி. பூங்குறுநல்--பூங்குறுநொய்--பூநொய், s. Very fine grits. பூங்கொடி, s. A very young tendril. 2. (fig.) A woman. பூங்கொத்து, s. A bunch or cluster of flowers. பூங்கோரை, s. A grass, Cyperus geminatus. See கோரை. பூச்சட்டை, s. A garment of fine flowered muslin. 2. Ears of corn in blossom, குடலைக்கதிர். பூச்சல்லா, s. Fine flowered muslin. பூச்சாத்த, inf. To adorn an idol with flowers. பூச்சாரம், s. The essence of flowers, பூவினிரசம். 2. See பூ, Sa. பூ பூச்செண்டு--பூஞ்செண்டு, s. A nosegay of flowers strung together. See செண்டு. பூச்சேலை, s. A woman's cloth with flowers printed, or wrought, throughout. பூச்சொக்கா, s. A long jacket of fine flowered muslin. பூச்சட்டி--பூஞ்சட்டி, s. A flower-pot. பூஞ்சணற்பு, s. A thrifty kind of Indian hemp. பூஞ்சாட்டி, s. See சாட்டி. பூஞ்சாயம், s. Ruddy, dark color. பூஞ்சிட்டு, s. A kind of little bird. See சிட்டு. பூஞ்சுண்ணம், s. Farina of flowers, as பூந்தாது. பூஞ்சிறகு, s. Down of young birds. பூத்தட்டுதல், v. noun. Reducing melted wax to flakes by pouring it into water, in the process of whitening it, மெ ழுகைத்தகடாக்கல். (Jaff.) பூத்திரி--பூவர்த்தி, s. A kind of fireworks or rocket, held in the hand while discharged, from which flowers drop, ஓர்வகைவாணம். பூத்தொடுக்க, inf. To string flowers, commonly by tying them together, in making garlands. 2. [fig.] To put up things very loosely so as to make an appearance of bulkiness. 3. To fabricate, to make a false story. பூநீலம், s. A fine kind of Indigo, ஓர்நீலம். பூநொய், s. Fine grits. பூந்தட்டம்--பூந்தட்டு, s. A flowersalver. See தட்டு. பூந்தாது, s. Farina of flowers. 2. The filament of a flower. பூந்தார், s. Flower garlands, மலர்மாலை. பூந்துகள்--பூந்தூள், s. Pollen of flowers. பூந்துணர், s. A cluster of flowers, பூங் கொத்து. (p.) பூந்துளிர், s. Tender shoots. பூந்தேர், s. A car made of flowers. See புஷ்பவிமானம். பூந்தேன், s. Honey gathered from flowers. பூந்தோடு, s. Petal of a flower, மலரி தழ், மலரின்புறவிதழ். பூந்தோட்டம், s. A flower-garden. பூப்படர, inf. To spread, as a cataract in the eye. பூப்பந்தல், s. [poet. பூப்பந்தர்.] A shed adorned with flowers. பூப்பறக்க, inf. To fly, as fire-sparks. பூப்பறிக்க, inf. To pluck flowers, as பூக்கொய்ய, 1. பூப்பலகை, s. A tree, ஓர்மரம், Sassafras. பூப்போட, inf. To place flowers before an idol, or attach them to a garment. பூப்பொட்டணம், s. A bundle of flowers. பூமடல், s. Sheath or spathe of the plantain, areca, &c. பூமடி, s. A soft udder of a cow. பூமடிய, inf. To become wiry edged, as a razor. பூமடை, s. [with காய்மடை.] Offerings of flowers. பூமழை, s. Flowers strewed down, as said, by the gods. See புஷ்பமாரி. பூமாதளை, s. The male pomegranate, fruitless. பூமாலை, s. A flower-garland. பூமிசைநடந்தோன்--புஷ்பத்தின்மேல் நடந்தோன், appel. n. Argha. 2. Buddha. பூமுறிக்க, inf. To break the plantain blossom, that the fruit may grow larger. பூமுறை, s. The season of flowering, in a tree, &c., பூக்காலம். பூமொட்டு, s. A flower-bud. பூம்பட்டாடை, s. A fine silk-vestment. பூம்பட்டு, s. Fine soft silk. பூம்பந்து, s. [com. பூப்பந்து.] A ball of flowers. பூம்பனை, s. The male paln yra, which yields nothing but flowers, ஆண்பனை. பூம்பாளை, s. Tender spatha. பூம்பிஞ்சு, s. [com. பூப்பிஞ்சு.] Young fruit resembling a flower. பூம்பிடா, s. A flower basket, as பூக் குடலை. (Jaff.) பூம்புகை, s. Smelling smoke, as நறும் புகை. பூராசி, s. An abundance of flowers. பூவணை--பூவமளி, s. A bed or a cot on which flowers are thickly spread for a nuptial couch, as one of the eight sensual enjoyments. See போகம். பூவந்தி, s. [com. பூந்தி.] The நெய்க் கொட்டான் tree, notch-leaved soap-nut, Sapindus emarginatus. (Ains.) பூவம்பன், s. Kama as armed with flowers as his arrows, காமன்; [ex அம்பு.] பூவரசு, s. The portia or tulip tree. See அரசு. பூவாணம், s. A kind of rocket, that throws out flowers. பூவாழை, s. A plant, Canna Indica. (R.) பூவாளி, s. Kama, the Hindu cupid, மன்மதன். 2. One of the arrows of Kama, மன்மதபாணம்; [ex வாளி, arrow.] பூவிதழ், s. Flower-petals, மலரேடு. பூவில், s. The bow of Kama as adorned with flowers, மன்மதன்வில். பூவிழுதல், also பூவுதிர்தல், v. n. Clearing off, as roughness on an edge. 2. Forming of a speck in the eye. 3. Falling, in fire-works, like flowers. பூவுதிராப்பிஞ்சு, s. Very young fruit, to which the flower still adheres. பூவெடுக்க, inf. To crop flowers for the temple. பூவெண்ணெய், s. A scented oil, an ointment, ஓர்நறுந்தைலம். 3) *

mẕukku (p. 346) கிறேன், மழுக்கினேன், வேன், மழுக்க, v. a. To blunt, to dull the edge or point, முனைமழுங்கச்செய்ய. 2. To obscure, to deprive of lustre, or glory, ஒளிகுறைக்க. 3. To obscure, to deprive the intellect of keenness, புத்தியைக்குறைக்க. 4. To beat, to pound, அடிக்க. 5. To hull paddy by pounding, நெல்லுமிகழிக்க. (c.) கத்தியைமழுக்கிப்போட்டான். He has blunted the knife. அவனைநன்றாய்மழுக்கிப்போட்டார்கள்..... They gave him a sound beating. நெல்லைமழுக்கியெடு. Simply hull the paddy. 45)

mẕungku (p. 346) கிறேன், மழுங்கினேன், வேன், மழுங்க, v. n. To be blunt, or dull--as an edge or point, முனைமழுங்க. 2. To be obscured, be deprived of lustre or glory, காந்தி குறைய. 3. To become dull in feeling, to lose keenness of intellect, புத்திகுறைய. 4. To fade--as a color, the brightness of a jewel, or the glory of a state, ஒளிமங்க. 5. To be dim or obscure--as the sun or moon in an eclipse or behind a cloud, பிரபைமங்க. 6. To pass by without strict examination, inquiry or notice, மறைந்துபோக. (c.) அவன்மழுங்கச்சிரைத்துப்போட்டான். He shaved off all the hair from the head and face. மழுங்கன், s. A plain jewel without any engraving. மழுங்கல், v. noun. Any thing which is blunt, dim, or unpolished. 2. A loggerhead. 3. One devoid of shame. 46)

vāy (p. 385) s. Mouth, வாக்கு. 2. A mouthful, வாய்கொண்டது. 3. Mouth of a cup, a bag, a wound; the muzzle of a gun, &c., பற்றுவாய். 4. Lip, or lips, உதடு. 5. (நல்.) Place, இடம். 6. Manner, mode, ஏழனுருபு. 8. Truth, மெய். 9. A word, சொல். (சது.) அவனுக்குவாயாலும்வயிற்றாலும்போகிறது. He is both passing stools, and vomiting. வாயைமூடு. Hold your tongue. இன்னம்ஒருவாய்சாப்பாடு. Take a mouthful more. எனக்குவாயெழவில்லை. I cannot say a word. இதுகுரைகடல்வாயமுதென்கோ. Shall I call this the nectar of the roaring sea? (p.) குடத்தின்வாயைப்பிடியாதே. Do not take the pot by its mouth. சந்துவாய். The joint, or place of joining boards, &c. தூற்றுவாய். The wind-ward side in winnowing. வாயடிக்க, inf. To chatter, to tergiversate. வாயடைக்க, inf. To put to silence, to confute an adversary, to shut his mouth. 2. To fail in speech as a dying person. வாயலம்ப, inf. To rinse the mouth, before eating, sometimes with appropriate incantations. வாயறியாதுதின்ன, inf. To eat without thought. வாயாங்காரம், s. Arrogance as displayed in one's speech; words of self-conceitedness. வாயாட, inf. [appel. n. வாயாடி.] To speak much and to little purpose, to babble. 2. To quarrel, to argue frivolously, வாதாட. வாயாடிப்பெட்டிமகன். An impertinent good-for-nothing-man. வாயார, With open mouth, See ஆர், v. வாயாவி, s. The breath of the mouth as distinct. from. மூச்சு. வாயாவிபோக்க, inf. To yawn. 2. [met.] To speak vainly. வாயிலெடுக்க, inf. To vomit. வாயிலேபோட்டுக்கொள்ள, inf. To injure one, (lit.) to put in the mouth. (abusively.) வாயில்வந்தபடி. As it flowed from his mouth, at random. அவன்வாயில்வந்தபடிதிட்டினான். He abused as much as his mouth could! வாயில்லாச்சீவன்--வாய்விடாச்சீவன், s. Dumb animals. வாயிழந்துகேட்க, inf. To ask a favor of an inferior, or of an equal. வாயுதவி--வாயுபகாரம், s. Help or aid by word of mouth. வாயுபசாரம், s. Empty compliments. வாயுறைவாழ்த்து, s. An admonition to young people who behave ill, from their seniors; painful, but useful, ஓர்பிரபந்தம். வாயூற, inf. To water, to form or collect as saliva. 2. To flow from the mouth as spittle, to slaver, எச்சிலொழுக. 3. To water in the mouth for something nice to eat, வாயினீரூற. 4. To long for wealth, fame, office, or learning, அவாவ. வாயெடுக்க, inf. To begin to speak, (lit.) to take mouth. வாயெடுக்கவொட்டாமலடிக்கிறது. Refuting one so that he cannot open his mouth. வாய்கட்ட, inf. [v. noun. வாய்க்கட்டு.] To silence one. 2. To charm a snake or beast so as to prevent its biting. 3. To abstain from improper food when dieting. வாய்கனக்க, inf. [prov.] To articulate indistinctly, as when having the mouth filled with food. வாய்கிறுது, s. Arrogant speech. வாய்கிறதுபேசினாலுதைவரும். If one speak arogantly a kick will follow. வாய்குளிற, inf. To bawl, to vociferate, இரைய. 2. As வாய்வெருவ. வாய்கொடுக்க, inf. To kindle a quarrel. வாய்கொடாமலிருக்கிறது. Being silent. 2. Being unfriendly. வாய்க்கட்டை, s. A gag for a mouth, in abuse. 2. [in cant.] Bribery. வாய்க்கணக்கு, s. Mental arithmetic. 2. Account kept in the memory. வாய்க்கரிசி, s. A ceremony of putting rice into the mouth of a corpse before burning. கூத்தரிசிகுற்றுகிறவீட்டிலேவாய்க்கரிசிக்குவழியி ல்லை. In a rice-pounding-house, there is not a handful for a corpse; those who have abundance have nothing to give. வாய்க்காசு, s. The money cast with rice upon a corpse. 2. Money given to a witness. வாய்க்காடிவார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது. Being very sorrowful, (lit.) having vinegar poured into the mouth. வாய்க்கால், s. Water-course, நீரோடுங் கால். 2. (p.) The tenth lunar mansion, மகநாள். (சது.) வாய்காலுக்குப்போகிறது. Going to ease nature. வாய்க்குவழங்காமலிருக்கிறது. Being unpalatable. வாய்க்குள்ளேபேச, inf. To mumble, in mutter. வாய்க்குற்றம், s. A verbal mistake or error. வாய்க்கூடை--வாய்ப்புட்டில்--வாய்ப் பெட்டி, s. A small basket for muzzling a calf. வாய்க்கூலி, s. A bribe. வாய்க்கொழுப்பு, v. noun. Arrogance, insolence. வாய்க்கொழுப்புசீலையாலேவடிந்ததுபோலே. As one's insolence forced him to carry hot rice in a napkin. (Prov.) வாய்சலிக்கத்திட்ட, inf. To abuse till the mouth aches. வாய்ச்சம்பிரதாயம், s. Skilfulness in speaking, sometimes in reproach. 2. Oral tradition. See சம்பிரதாயம். வாய்ச்சாலகம், s. [improp. for வாசால கம்.] Talkativeness. வாய்ச்சொலவு, s. Prediction, augury. 2. An ominous speech. வாய்தடுமாற, inf. To make a verbal mistake. வாய்தாரை, s. Edge of a knife or other instrument, keenness of the edge, ஆயுதங்களின்கூர்மை. வாய்த்தவிடும்போதல். Even the bran is gone; i. e. nothing is left to eat. (பஞ்ச). வாய்த்தலை, s. A Channel of stone for conveying water. வாய்நீர், s. [com. வாணி.] Saliva, spittle. வாய்நீரூற, inf. To slaver. வாய்நீரொழுக, inf. To drivel, to drop sanva from the mouth. வாய்பாடு, v. noun. [in gram.] A model, a specimen; a symbolic term, for all roots of verbs, as செய். 2. A symbolic expression in any art or science, as barbara, celarent, &c. in Logic; spondee dactyl, &c. in Poetry. வாய்பிதற்ற--வாய்பினற்ற, inf. To speak without sense, or incoherently. வாய்புதைக்க--வாய்பொத்த, inf. To shut the mouth with the palm of the hand, as children in fear or wonder. வாய்பூச, inf. To wash the mouth. 2. To flatter, to speak smooth things. 3. TO bribe a superior. (Colloq.) வாய்போட, inf. To interrupt another when talking, or to interfere with others, by words. வாய்ப்பட்டி, s. A chattering woman. வாய்ப்பாடம், s. A lesson learnt by heart. வாய்ப்பானை, s. A babbling fellow. (R.) வாய்ப்பிரசங்கம், s. Oratory, extempore discourse. வாய்ப்பிறப்பு, s. A saying, a declaration. அவன்வாய்ப்பிறப்பைக்கேள். Hear his deposition. வாய்ப்புண்--வாய்க்கிரந்தி, s. Sore on the tongue or lips; an ulcered mouth. வாய்ப்பூட்டு, s. A lock for the mouth, a gag, used by anchorites. வாய்மட்டம், s. Level to the brim, even to the surface. 2. A process in making golden heads. வாய்மதம், s. Arrogant speech. வாய்மூட, inf. To shut one's mouth. See ஊர்வாய்மூட, under உலைமூடி. வாய்மூடு. Shut your mouth, stop speaking. வாய்மூத்தகுடி, s. A family excelling in talk. வாய்மூத்தவன், appel. n. A chief speaker. வாய்மோசம், s. A mistake, inadvertence in speech. வாய்வட்டம், s. A rope or halter to put round a horse's mouth, குதிரைவாய்க்க யிறு. (சது). வாய்வழங்க, inf. To eat, to use the mouth, உண்ண. 2. To speak, பேச. 3. To promise. பேசவாய்வழங்கவில்லை. The mouth, [tongue.] fails to speak--said of a dying man. வாய்விசேஷம், s. Speech, oral communication. 2. Report, செய்தி. வாய்விசேஷமாய்ச்சொன்னேன். I told him by word of mouth. வாய்விட, inf. To speak plainly. 2. To divulge a secret. அவன்வாய்விட்டழுதான். He wailed, cried aloud, like a child. அவள்வாய்விட்டதினாலேமோசமாயிற்று. Mischief came through her divulging the secret. வாய்விடல், v. noun. Yawning. (R.) வாய்விளங்கம், s. A medicinal seed. See வாயுவிளங்கம். வாய்விளிம்பு, s. The margin, or edge of a thing. வாய்வெட்ட, inf. To silence another. வாய்வெட்டுவெட்டுகிறவன். One who overcomes in argument. வாய்வெருவ, inf. [improp. வாய்பெரு வ.] To cry out in sleep from fear, night-mare, &c., as வாய்பினற்ற. வாய்வைக்க, inf. To bite as a snake, கடிக்க. 2. To eat, as a horse, &c., தின்ன. 9)

vai (p. 402) s. Straw, வைக்கோல். w. Sharpness, keenness, point, கூர்மை. (சது.) 3. The earth, as வையகம். (p.) 83) *